"Турларнинг пайдо бўлиши"
Бўлим 32- Ташла, тезроқ ташла! – кичкина йигитча бир нечта марта сакраб, қоянинг катта парчасига чиқиб олди, ва пастда, қўлида коптокни ушлаб турган, қизга қичқирди.
- Йўқ, менга, менга, - қизнинг орқасида, сабрсизликдан яна битта, ёши каттароқ бола сакрарди.
Сал эгилган, қаттиқ, паст ўтли, тоғли яланглик, у гоҳ булутларнинг парчалари билан қопланарди – йигирма метр олдинда ҳечнима кўринмайдиган даражада, гоҳ унинг панжаларидан озод бўларди, ана шунда оқ кўрпанинг йиртиқ жойларида тепаликка қараб катта бўлмаган қишлоқ кўринарди – 10-12 уйи бор.
- Ташла, ташла, мен эса унга ташлайман, - қоядаги бола қичқиришни давом эттирарди. Унинг юзидаги ниқоби аллақачон бир томонга сурилган эди ва деярли учиб кетган эди, аммо у бунга эътибор бермас эди – бу ерда ўзгалар бўлмайди, ўзиникилар орасида эса шундай ҳам юрса бўлади. Яланг, диркиллама кўти сперманинг қотиб қолган излари билан қопланган эди.
Балансни йўқотишига сал қолиб, у қўшни қоянинг чиқиб турган жойига югуриб ўтди.
- Таш…, - деб бошлади у, аммо қизчанинг ўтнинг устида, қўлларини икки томонга ёйиб ётганини кўриб, афсусланган ҳолда жим бўлиб қолди ва пастга туша бошлади.
Пастга тушиб, у боланинг ҳам ётганини кўрди.
- Жин урсин!, - афсусланиб минғирлади у, - коптокни ўйнашга келишгандику…
Қизчанинг олдига бориб, бола ёнига ўтирди. Яланг ам унинг икки томонга очилган оёқлари орасида ярқираб турарди.
- Тур, тургин, - у эрка овозда гапириб, уни силкита бошлади. Унинг бўйнида чиқиб турган қандайдир бўлакни кўриб, у тушунмай бошини кўтарди, ва шу заҳоти унинг боши оғир арбалет ўқи билан парчаланган эди.
Туманда бир зумда бир нечта ўнталик одамлар пайдо бўлди, улар плашларига шундай ўранган эдиларки, кўпроқ шарпаларга ўҳшардилар, улар йўл йўқ жойдан, қишлоқни айланиб юришни бошладилар – тошлардан, ўткир тиканларга тўла бутазорлардан.
Ярим соатдан кейин ялангликнинг пастидаги туман зичлашгандай бўлди, аммо бу туман эмас эди: юзлаб қуролланган одамлар – пиёда ва отларда – тепага қараб йўл олаётгандилар. Олдинги отряддан, қишлоқнинг тепасида ўтириб олган жангчилар ҳеч қандай қийинчиликсиз, шинш сингари, қишлоқдан тепага қараб харакат қилмоқчи бўлган бир нечта сояларни отиб ўлдиришди. Армия учун йўл очиқ эди, ва ҳужум ҳақида дарак берадиган одам йўқ эди.
Ўртача, қулай тоғ уйчасининг ягона хонасида бешта одам ўтирар эди. Битта думалоқ стол атрофида. Каминдан чиқаётган олов аниқ бўлмаган, ўзгариб турадиган нурни берарди, у гоҳ юзларни ёритарди, гоҳ уларни сояга соларди, ва юзларга ёруғлик тушганида, улардан учтасида юзи ғамгин, ваҳимали эканлиги кўриниб турарди, тўртинчисида эса – ҳотиржам, оловга орқаси билан ўтирган бешинчи одамнинг юзи эса ҳар доим қоронғуликда эди.
Уйга икки томонлан иккита, баландлиги олти метр бўлган қоя ёпишиб турарди, уларнинг ҳар биттасининг тепасида шоҳларини ҳар томонларга ёйган дарахт мустаҳкам турар эди, учинчи томондан жарлик эди, тўртинчи томондан эса чексиз бўлиб туюладиган, баланд тоғли тундранинг пастга кетаётган фазоси очиларди. Уй тоғнинг тепасида турарди, ва унинг олди тишларгача қуролланган одамлар билан тўсилган эди – биринчи кордон, иккинчи, учинчи…
Хона ичидан жуда ҳашаматли эди: деворларда – тахоргларнинг терилари, полда – арахнодонтнинг узунлиги ўн сантиметр бўлган жунли мўйнаси. Столда – қимматбаҳо тиниқ ҳаворанг крониксдан товоқлар, янада қимматбаҳо қора торлеритдан кўза. Хонанинг тепасида, потолок остида қатор бўйлаб ҳаво алмашадиган жойлар жойлашган эди, уларнинг ичида чиқишга тайёр бўлиб турган, ўлимга олиб келадиган арбалет ўқларининг жойлашганини таҳмин қилиш қийин эмас эди. Одамлар ўтирган креслолар жуда ноёб – қизил – уран дарахтининг туридан қилинган эди. Катта столнинг устини нозик ёзувлар билан ўйилган қадимги Велестр кодексининг криналари безатиб турарди.
Агар бу одамлар гаплашаётган бўлсалар ҳам, бу суҳбат жуда қизиқ эди – фақат каминнинг олдида ўтирган ана у иккитаси паст овозда гаплашишарди, қолганлар эса бу пайтда жим ўтиришарди. Бештасининг ҳар биттасининг оёқлари остида битта қиздан жойлашган эди – 5дан 30 ёшгача, улар уларнинг қўтоқларидан тортиб, астойдил уларни сўриб, ялашарди.
- Мен сенга кўрсатмоқчи эдим …, - шивирлаш эшитиларди, - мен буни, менга маълум бўлган нарсани битта тизимга тўплаб ёздим, нотаниш нарсага йўлни таниш бўлганга таянган ҳолда бошлаш учун, сен қўлимга асбобони бердинг, сен, мен унутмайдиган тажрибани бердинг, энди қолгани менга боғлиқ, мен бу йўлни ўзим бошидан ўтмоқчиман, курашишни давом эттирмоқчиман, янги универститетларни қурмоқчиман...
- Яхши, яхши, сен университетларни қурасан, фақат бу ерда эмас...Бу варақлар эса ҳозир ҳавфли. Сен ёзганингни эсингдан чиқармайсан, менинг илмимни ҳам эсингдан чиқармайсан, шунинг учун мен уни ўқиб, йўқ қиламан.
У ерда қуйидагилар ёзилган эди:
«Ўқитувчининг сўзларига биноан, у келажакда менга нотаниш бўлган Модда тўғрисидаги Бую Илм билан қўшилиб кетадиган Буюк Саёҳатларнинг Илмини қуриш учун бирламчи маълумотлар:
1) ЁИлар физик танага шундай таъсир қиладики, бундан
а) қариш секинлашади
б) касалликлар ёки бўлмайди, ёки тез ва оғирлашишсиз ўтиб кетади
в) чидамлилик кучаяди
г) тананинг ташқи кўриниши чирой, нозиклик ҳиссиёти билан резонансда бўлишни бошлайди– бу тана пропорцияларига, эластик, ёқимли рангли ва қўл теккизганда ёқимли бўладиган терига тегишли.
2) Жадал ЁИлар турли ҳил физик кечирмаларнинг (ФК) пайдо бўлишига олиб келади – яъни, ЁИларни сезиш тўҳтатилганда, бундан олдин пайдо бўлмаган ва натижада пайдо бўлмайдиган сезилишларнинг. ФКларнинг пайдо бўлиш жойи чекланмаган – улар тананинг ҳар қайси қисмида сезилиши мумкин, ва ҳатто – бу қанчалик иложи йўқ бўлиб туюлмасин – тананинг кўринадиган чегараларидан ташқарида.
3) Тананинг қариши (яъни юқори даражадаги тез чарчаб қолиш, касалликларга чалиниш, ҳолсизликка, “ўзини ёмон сезишга” чалиниш, сексуал ҳамда эротик идрокларнинг пасайиши, пропорцияларнинг ва ташқи кўринишнинг, танани эротик томондан жозибадор қилмайдиган, нозиклик ва чирой ҳиссиёти билан резонанс қилмайдиган даражада ўзгариши).
4) Тушлар шубҳасиз мавжуд.
Тушда психик ҳаётнинг зичлиги аҳамиятли равишда кучайтирилган бўлиши мумкин, яъни вақтнинг битта бирлиги ичида ЖУДА кўп нарсани бошдан кечириш мумкин – уйғоклик пайтида бўлмайдиган даражада кўп.
Тушларда шундай жадалликда ва ўтказувчанликдаги ЁИларни ҳис этиш мумкинки, улар уйғоқлик пайтида камдан кам бўлади ёки умуман рўй бермайди.
5) Танадан ташқари идрокларнинг тажрибаси (ТТИТ) шубҳасиз мавжуд.
ТТИТда мен ўзимни англаётган мавжудот сифатида ҳис этаман, ўйлай оламан, ҳиссиётларни сеза оламан, атрофимдаги дунёни кўра оламан – у мен уйғоқликда кўрган дунё билан тўғри келади, ёки тўғри келмайди.
Атрофдаги дунёни кўз билан ТТИТд идрок этиш, мен уйғоқликда жойимни алмаштирганимдай каби ўзгариши мумкин..
“Жой алмаштирганда” қаттиқ буюмлар – масалан деворлар – тўсқинлик бўлмайди.
“Жой алмаштиришларда” кўз идроклари уйғоқлик пайтида жуда катта масофаларга, ёки катта тезлик билан, ёки бир зумда жой алмаштиришга мувофиқ бўлади.
Уйғоқлик пайтида танани сезишларга мувофиқ бўлган сезишлар йўқ.
ТТИТ бошланишининг жараёни “танадан ажралиш” деб шарҳланадиган сезишлар билан бирга келади.
«Танадан ажралиш» шунингдек “онгнинг ажралган маркази”нинг жойлашишининг ўзгаришига тўғри келадиган кўриш идроклари билан кузатилиши мумкин – буни “танадан чиқиш” деб атаймиз.
“Танадан чиқиш”нинг бир нечта усули мавжуд – четдан думалаб чиқиш, тепага горизонтал равишда кўтарилиш, вертикал кўтарилиш.
Танадан чиқишнинг бошланиши учун бундай ҳоҳишга эга бўлиш зарур ва етарли, аммо узоқлашиш ва “жой алмаштиришларда” озодлик даражаси бошқа шароитларга ҳам боғлиқ – СҲларнинг, қўрқинчнинг, ажиотажнинг, скептик-фикрларнинг мавжудлигига ва бошқаларга.
“Узоқлашиш”ни сезиб туриб, шу билан бирга танадан чиқиш ҳоҳишини сезмаслик мумкин – бундай ҳолатга ТТИТнинг ҳамма сифатлари тўғри келади – тананинг харакатлари устидан назоратнинг йўқолиши, “бошқа кўриш”нинг пайдо бўлиши, у ҳатто кўзлар ёпиқ бўлган ҳолатда ҳам ишлайди.
Танадан чиқиш билан бирга одатда, айниқса биринчи босқичларда, кучли, гоҳида эса харакатсизлантириб қўядиган ваҳима туйғуси юзага келади – у автоматик ва назоратсиз пайдо бўлади, “танани йўқотиш” фикрлари билан боғлиқ ҳолда бўлганидай, оддий харакатлар устидан назоратни йўқотишда бўлгандай.
Харакатлар устидан назоратнинг йўқолиши деганда мен мана бундай вазиятни назарда тутаман, бунда “қўлимни қимирлатгим келябди” ёки “бошимни қайригим келябди” ҳоҳишлари амалга оша олмайди – физик тана билан ҳеч қандай харакатларни амалга оширишнинг иложи йўқ, мувофиқ сезишлар йўқ, уларнинг ўрнига бутунлай анестезиянинг туйғуси бор (айрим пайтлари у ёқимсиз бўлиши мумкин) + тана ушбу “бошқа кўриш” билан бутунлай харакатсиз бўлиб идрок қилинади. Фақат чегара ичида кучланиш билан тана устидан назоратни тиклаш мумкин, аммо бунда ТТИТ тўҳтайди.
ТТИТ пайтида қандайдир бошқа мавжудликларнинг идроклари вужудга келади – шаклга эга бўлган ва бўлмаганлар (бундай ҳолатда 10га тенг бўлган, фазонинг бундай ҳажмида қандайдир англаётган мавжудот бор бўлиб, аммо уни кўриб бўлмайди деган ишончи пайдо бўлади), оддий одамларга ўҳшаш бўлган ва бўлмаганлар.
ТТИТ тана умумун бўшаштирилганда вужудга келади – қоидагидай, уҳлаб қолишда, аммо туш бошланишидан олдин. Ҳар ҳолда, мен “уҳламаётганим” борасида 10га тенг ишонч бор.
6) Англанган тушларнинг (АТ) тажрибаси шубҳасиз мавжуд.
АТ ҳар доим оддий тушдан бошланади. Айрим пайтда бирдан мен ҳозир уйғоқ турганим борасида шубҳа пайдо бўлади – бунга, уйғоқлик пайтида умуман мумкин бўлмаган воқеаларни кузатиш асос бўлади. Ундан кейин ҳайрат, шубҳа пайдо бўлади – бу тушмасмикан? Ва ушба воқеаларнинг занжири амалга ошганидан сўнг, АТ юзага келмаслиги ҳам мумкин, яъни сен ўзингга тушингда айтасан «йўқ, бу албатта туш эмас» ва туш давом этади.
АТларда жуда юқори, ҳатто экстатик даражадаги жадалликда ЁИларни сезиш мумкин, уйғоклик пайтида бунинг бўлмаслиги ёки жуда кам ҳолатларда бўлишига қарамай.
АТлар “англашнинг” турли даражасида бўлади, АТ бор бўлганда, мен унда бўлиб туриб, ўз онгимнинг аниқлик даражасини баҳолашим мумкин – жуда ҳирадан жуда равшангача. АТ қанчалик ҳира бўлса, у шунчалик тез тўҳтайди ва оддий тушга айланади, ва унда ЁИларни сезишнинг эҳтимоли шу даражада паст бўлади.
АТларда тўлиқ физик сезишлар бор! Шу билан бирга, уйғоқлик пайтидагига нисбатан янада ёрқинроқ. Масалан, жуда кучли эротик ёки сексуал таассуротларни ҳис этиш мумкин.
АТниг сюжетини ўзинг ривожлантиришинг мумкин, уни бошқариш мумкин. АТ қанчалик аниқ бўлса, уни бошқариш шунчалик осон. АТни бошқаришга оддий ҳоҳиш билан етилади. Масалан, қиз унда қўтоқнинг бўлишини ҳоҳлаши мумкин, ва унда қўтоқ бўлади.
Агар қиз бундай тарзда “ўзида қўтоқни пайдо қилдириб”, АТда кимнидир сикаётган бўлса, унда натижада – у уйғониб, ўзининг қўтоқда сезилишларини энг майда детталари билан таърифлаб беради, ва бу таърифлар уларни ўғил бола қилган таърифларга сом келиши аниқ бўлади.
АТ сюжетини бошқариш осон бўлгани учун, ундан, уйғоқликда амалга оширишнинг иложи бўлмаган ҳоҳишларнинг амалга оширилиши учун фойдаланиш мумкин. АТ қанчалик равшан бўлса, унда ЁИларнинг улуши шунчалик кўп бўлади, қандайдир “маорифланган мавжудот”ни (яъни самимий, ёрқин ЁИларни сезадиган, чуқур аниқликка эга бўлган ва ҳоказо )учратиш ҳоҳиши шунчалик юқори эҳтимолда амалга ошиши мумкин.
Бундай учрашувнинг натижасида олинган тажриба катта эҳтимолда жуда аҳамиятли бўлади – ёки нооддий ЁИларни бошдан кечириш сабабли, ёки аниқликнинг пайдо бўлиш сабабли ва ҳоказо»
- Ҳаммаси тугади!, - кутилмаганда оловга юзи билан ўтирган одам баланд овозда гапирди. Юзининг қаттиқ бурмалари унинг жуда ҳам ривожланган иродасидан ва меҳрсизликка ьегона бўлган ҳукмдорликдан дарак берарди. – Ҳаммаси тугади, ва бунда шубҳага ўрин йўқ. Мен энди ҳечнима қила олмайман.
- Йўқ, ҳечнима эмас, Майринг, ундай эмас…, - унинг ўнг томонида, баланд пешонали ва ёниб турган қарашли одам паст овозда гапирди.
Столнинг устидан қаттиқ зарб унинг гапини бўлди.
- Бўлди, Тракс! – Майринк ҳудди турмоқчи бўлгандай харакат қилди, ва қиз тезда ўзини четга олди, унинг қўтоғини тишлари билан тирнаб қўймаслик учун, аммо у ўзининг олдидаги столга ғамгин қараб, ва қўлларининг бармоқларини бириктириб ва очиб ўтиришни давом этарди, ва қиз ўзининг эркалашларини давом эттирди. – Ҳаммаси тугади, дедим. Бизни кутаётган нарсани, стол остида раҳмга умид қилиб эмаклаб юрган ҳотинларга ўҳшаб эмас, эркакларга ўҳшаб қабул қилайлик. Етказишлар тўғри – бутун мамлакат бўйлаб Орден монахларининг бошқаруви остида тўдалар мактаб ва университетларни парчалаб ташлашмоқда. Бекинишга улгурмаганаларни – ярим ўлик ҳолатигача уриб ташлайдилар, ёки жойида ўлдирадилар.
Қандайдир соя пайдо бўлиб, йўқ бўлди ва Майнринкнинг қўлларида қоғоз пайдо бўлди. У сабрсизлик билан, деярли ранжиб уни очиб, тезда кўзини устидан югуртирди, ва аччиқланиш билан бир четга ташлади.
- Ахмоқлар. Мен фақат қишлоқдаги кузатувчиларга ишониб қўявермаслигимни таҳмин қилиш қийиндай... Улар яқин. Олдиндаги отряд қишлоқни барбод қилди, ва ярим соатдан сўнг улар бу ерда бўладилар, кейин қолганлар етиб келади, ва ҳаммаси шу билан тугайди.
- Тугамайди. – Оловга орқаси билан ўтирган одамнинг овози ҳам ўзига ишонган ва ҳукмдор одамдан дарак берарди, аммо унда ғазаб сезилмасди. – Бутунлай йўқ қилишнинг барибир иложи йўқ. Билим одамлар орасида қолади – фикрларнинг бўлаклари, қоғоз, бир бирига айтиб бериладиган афсоналар парчалари сифатида. Биз жуда кўп нарсани амалша оширдик, ҳозир ҳаммасини ёвузликнинг битта харакати билан йўқ қилишлари мумкин бўлиш учун. Ҳатто ҳозир универститетларни ёндираётганлар, ўзлари билмаган ҳолда келажак донларини олиб кетишмоқда – уларнинг концепциялари тўғирланишдан ўтиб бўлган эди – кам билинарли бўлса ҳам, аҳамиятли даражада. Уларнинг маиший одатлари оз бўлса ҳам ўзгарди. Бундан ташқари – сен ва сенинг яқин одамларинг қолди, - гапираётган одам қўли билан Майнринкни ва унинг икки томонидан ўтирган одамларни кўрсатди.
- Э…, - аччиқланиб гапирди у, қўтоғини сўраётган қизни асабийлашиб итариб юбориб, - етади, етади энди! Бу ерга ўша жаллаб бош бўлиб, Стенорнинг гуруҳи келганида сен ҳам бу ерда топишади, - у оловга орқаси билан ўтирганга қараб бошини ирғади, - ҳаммаси биз учун ҳам тугаган бўлади. Бизни ҳалқ қизиқишларига ҳиёнатда, ҳудоларнинг хотирасини йўқ қилишда, ўсиб келаётган авлодни йўлдан уришда ва бошқа гуноҳларда айблашади, ва ундан кейин, секс ва томошаларни кўришни интилаётган ахмоқларнинг хурсандчилиги учун бизни йиртиб ташлашади, ва Пандорада абадиётга қоронғулик ва ахмоқлик хукмдор бўлади.
- Нима десам экан, - унинг оппонентни юмшоқ тарзда гапирди, - айтайлик, мени улар бу ерда топишмайди, уни ҳам топишмайди, - у, ундан ўнг томонда ўтирган одамга қараб бошини ирғади.
- Топишади! – Майринк яна ўзидан чиқиб кетишга тайёр эди. – Бу вахшийлар оғирги сичқонни ҳам топишади, мен сенга гапирябманку – улар ҳамма ерда, атрофимиз берк, бу оҳири.
- Шоҳаншоҳ, - хурмат билан Майнринкдан чапда ўтирган одам гапирди, - бизнинг бу ҳурматли жаноб томонидан бошқа дунёлардан олиб келинган сунъий тилда гаплашаётганимизга қарамай, атрофингиздаги бошқа одамлар тушунмалсиги учун, сизни айнан шундай аташга руҳсат беринг… айтиб ўтишим керакк, агар бу жаноб уни топишмайди деб ишонтараётган бўлса, демак шундай бўлади ҳам. Менинг сурбетлигимни кечиринг, аммо, менинг ҳам ҳаётим ҳавф остида эканини унутманг. Агар уни бу ерда топишса, ҳаммани ўлдиришади, мен эса, Сиз билишингизча, менинг шоҳаншоҳим, мен ўлим олдида мардлик қиладиганлар эмасман…
-Бу аниқ … нима нима, аммо мардлик, Квикс, сенда йўқ ҳислат! Ва ҳали ноъмалум – вафодорлигинг бор йўқлиги! – Майнринкнинг ғазабли қараши куйдириб юборгудек эди.
-… эээ… Шоҳаншоҳ, мен сизга нисбатан жудда катта ҳурмат ва эҳтиром билан муносабатда бўлганим учун, ушбу, тушиб кетган руҳиятда айтилган сўзларингиздан ўзимни ҳақоратланган деб сезмайман, ва яна бир марта Сизнинг эътиборингизни қуйидагига қаратаман – мени ҳам, Сизга ўҳшаб, қийнашлар орқали ўлдиришлари мумкин, аммо мен – менга қаранг– жуда ҳам ҳотиржамман. Майли, яхши, жуда эмас...ва бу менинг билганим учун – ушбу жаноб изсиз йўқ бўлиш қобилиятига эга, у ушбу қобилиятини Сизнинг ҳиссиётларингизга бўлган ҳурматдан намойиш қилмаган бўлса керак, чунки мен буни кузатганимда, жуда шармандали равишда ҳушимдан кетиб қолдим ва сийиб қўйдим. Аниқроғи – биринчи сийиб қўйдим, кейин ҳушимдан кетдим.
- Шайтон урсин, нималар гапирябсан…, - минғирлади Майринк, - майли, кўрамиз...аммо, агар...агар сени бу ерда топишмаса...оҳ..., - Майринкнинг қиёфаси жаҳлдор кўринишга эга бўлди, - унда бунинг гувоҳлари бўлади – гуруҳлардан одамлар, менинг қўриғимдан одамлар, ташқи қўриқдан одамлар, уларнинг бошлиқлари ва энг майда аскарлар – ҳамма! Ҳамма, мени айблаётганларидай, давлат жиноятчилари ва ўтмишнинг муқаддас қонунларининг барбодчилари билан муносабатда бўлмаслигимни кўришади. Шунда...шунда мен у чўчқаларни Ватанга ҳиёнатда айблайман, чунки улар ўзларининг майда ишонмаслиги билан ўзларининг Шоҳаншоҳини ҳақоратладилар! Ана шунда уларнинг кўтлари Юқори Муқаддасхонанинг Катта Сковородкасида қовурилади! Стентор, албатта, оқланишга йўл топади, бу айёр маймун бир тўда далилларни келтиради бунинг учун, аммо ўрнига кимнидир топишга мажбур бўладику – аҳир кимдир, туну кун уҳламай юрадиган, она юртни ҳар ҳил жирканчлардан озод этиш учун йўллар ўйлаб топадиган Шоҳаншоҳнинг асоссиз айбланишига кимдир жавоб бериш керакми йўқми… унга ўзининг энг яқин ёрдамчиларини топширишга тўғри келади – уни ўзларининг илон тиллари ва жирканч сеҳргарликлари билан фикрларининг чалғишига олиб келганларни.
- У майлароқ кимнидир топади …
- Йўқ, бўлмайди! – тантанали равишда бақирди Майринк. – Бу нима – уни, ақлли ва айёр Стенторни, Орден бошлиғини, Бешта Тамғанинг сақловчисини, Аякоманинг наслҳўрини, ва қолган ва қолганларни, ва унинг ҳечнимага арзимайдиган Кенгашини қандайдир майда амалдор алдаб кетибдими? Қандайдир кичкина одамчами? Йўқ...бундай шармандаликни унга ҳеч ким кечирмайди. Шунинг учун ҳиёнат ҳам юқори лавозимдаги кимдандир кклиб чииқши керак – Ҳикматли Кенгашининг аъзосидан кам бўлмаган одамдан. Албатта, у км қон тўкиб қутулишга харакат қилади, менга бир-иккита “тил бириктирувчилар”ни топширади... аммо мен бундай имкониятни қўлдан бой бермайман – мен харакат қиламан бу, Стенторга қарши, унинг энг яқин одамлари томонидан ташкиллаштирилган “тил бириктиришнинг” бутунлай фош бўлиши учун! Мен уни ечинтараман! Харакат қилиб кўрсин –битта ўзи, Кенгашисиз! Битта ўзи у ҳеч қачон террорни амалга оширмабдида. Ана шунда...унда биз ҳеч бўлмаганда ушбу бостиришдан кейин тирик қолганларни қутқарамиз, аҳир одам тўдаси жуда ёмон – лов этиб ёниб кетиб, тезда ўчади...тўҳтанг!
Билинарли даражада илҳомланган, Майринк қўли билан ишора қилди, ва унинг ёнида қандайдир ғаройиб тарзда соя пайдо бўлди – уларнинг қоронғуликдан пайдо бўлиб, йўқ бўлиш қобилияти мукаммаллаштирилган эди.
- Резиденциянинг ташқи кордони олдига Стенторнинг одамлари келганида, бу эса беш дақиқадан кейин бўлади, қўриғимнинг бошлиғи унга бу ерда – Шоҳаншоҳ, бош вазир ва бош фолбиннинг муҳим мажлиси бўлаётганини, ва биз УЧАЛАМИЗ – давлатни бизнинг фуқароларимизнинг тана ва ақлларининг йўлдан урадиган жирканч секта заҳаридан тозалашни музокара қилаётганимизни айтсин, ва бу ерга киришга харакат қилиниши, ундан ҳам кўпроқ мени –МЕНИ – сектантларнинг бошлиғи билан муносабатда бўлаётганимда, овқатни оммавий ейиш жирканч гуноҳига берилаётганимда айблаш... – бу давлат ҳиёнати сифатида кўрилади, ва қочиб бўлмас, қўрқинчли жазо ўз ҳиёнатчиларини кутади.
Соя бошини ирғагандай бўлди, ва Майнринк давом этди.
- Албатта, ҳеч ким таъқиқни бундай қўрқинчли дўқ натижасида бузишга журъат қилмайди. Стенторни кутишади, ва у келганида – яна беш дақиқаан сўнг, менинг ўйлашимча – бу иблис ҳеч қачон ўзига муаммо топиш учун биринчи қаторларда харакат … у, албатта, аскарларимга уларни йўқотиб ташлашини гапириб, дўқ қилади. Унга айтинг, Шоҳаншоҳга вафодор бўлган аскарларнинг ҳаётини ҳавф остига қўйиш бу икки баравар ҳиёнат, аммо у буни ҳам назарига илмай, ўтказиб юборишни талаб қилади. Ва у қўриқни йўқ қилишга буйруқни беришга тайёр бўлганида– четга қочинг, унга бўйсунинг ва ўтказиб юборинг, аммо менинг шаҳсий қўриғимнинг бошлиғи ҳам, бўлинмаларнинг командирлари ҳам – ҳамма биргаликда ўз ҳалқининг ҳиёнатчиси жирканч каламуш - шоҳаншоҳ Майринкнинг фош қилинишида шу ерда бўлсин. Ва унга, бунинг унга ҳам керакли эканлигига ишора қилинг, акс ҳолда аскарлар атайин қилинаётган харакат деб шубҳаланиб қолишлари мумкин, ҳаммасини ўз кўзи билан командирларга эса улар сўзсиз ишонишади ва бўйсунишади. У рози бўлади, чунки у аниқ билади унинг, - Майринк унинг қаршисида ўтирган одамга кўрсатди,- шу ерда эканлигини, ва тоғ устидан у йўқолиб қолмаслигини.
Соя йўқ бўлди, ва Майнринк бир дақиқа жим туриб, давом этди.
- Бироқ биз ҳақиқатдан ҳам бу иблисни аравадан ташлаб, ўқишни қайта тиклашимизнинг иложи бормикан? Ҳозир йўқ қилиниш ҳавфи остида бўлганларни қувватлаб оламизми? Яна қуришни бошлай оламизми…
Каминга орқаси билан ўтирган одам унинг гапини ишора билан бўлди.
- Мен билмайман. Бу сенга, ёрдамчиларга, тирик қолиб, қўрқмаган ёрдамчиларинга боғлиқ. Мен келган дунёнинг тарихида кўтарилишлар ва ерга тушишлар бўлган, ва одатда айнан маориф ва Шоҳаншоҳнинг шаҳсий мисоли унинг ва нафақат унинг ҳалқининг келгуси тарихига катта таъсир кўрсатган… ҳозир тарихни гапириб беришга вақт йўқ – ҳозир уни яратишнинг вақти. Иккита стул ўртасида ўтириш етар – Стенторнинг остидан таянчни итариб ташлаб, қатъий қадам қил, Ўқишдан ҳеч бўлмаганда камини олгин, майли абстракт шаклда бўлса ҳам – у қанчалик абстракт бўлса, уни шунчалик ҳар битта одамга ўзининг ҳаётига ўзининг самимийлиги меъёрида қўллаш осон бўлади. Энг оғриқ жойларга, энг чигал концепцияларга қўл теккизма– Ўқишнинг абстракт моҳиятида, буни келажакда хаосга ва ўзаро келишмовчиликларга қарши чиқиш учун зарурияти билан асослаган ҳолда эътиборингни жалб қилгин. Пандоранинг ҳалқлари етарли курашишди, ҳозир, уларда яратиш учун фикрларни қувватлаш учун энг тўғри келадиган пайт. Ҳали ҳям ғазабга чақирадиганлар билан эса…
- Мен уларни жойига қўяман…, - ёввойиларча ваъда берди Майринк. – Бунга йўл қўймайман.
- Сен Ўқишдан айнан нимани қолдиришни тавсия қиласан? – деб сўради ҳовлининг фолбини.
- Энг асосийсини. Агар биз кўпроғини сақлай олмасак, энг асосийси қолсин ҳеч бўлмаганда: тўртта ҳимматли ҳақиқат. Сиз уларни биласиз, аммо мен уларни яна бир марта қайтармоқчиман кетишдан олдин. Биринчиси: одамнинг ҳаёти умуман олганда бахтсиз, чунки ахмоқлик ва салбий ҳиссиётларга тўла. Иккинчиси: одамлар ёритилган идрокларни сезишганларида ҳис этадиган бахт бор. Учинчиси: ёритилган идрокларни тез тез ва кўпроқ сезиш учун йўл бор. Тўртинчиси: саккизтадан иборат бўлиб, қуйидагилардан ташкил топган 1) салбий ҳиссиётларни сезишни тўҳтатиш, яъни улар йўқ бўлган ҳолатингда ўзингни эслашдан, 2) ёритилган идрокларни туғдиришда, яъни улар мавжуд бўлган ҳолатингда ўзингни эслашдан, 3) ахмоқликни қувватлашни тўҳтатиш, яъни асоссиз фикрларни гапиришни, маъноси нотаниш бўлган сўзларни ишлатишни тўҳтатишдан, 4) онг аниқлигини туғдириш, яъни мантиқнинг қоидаларига кўра, кузатишларга асосланиб, маълум маъноси бўлган сўзларни ишлатган ҳолда фикрлашни амалга оширишдан 5) меъёрий ва жиноий Қонунларнинг Кодексига қарши бўлмайдиган ҳоҳишларни босишни тўҳтатишдан, 6) хурсанд ҳоҳишларни қидириш ва амалга оширишдан – яъни олдиндан завқланиш билан келадиганларни, 7) ёқимсиз сезилмаларни туғдиришни тўҳтатиш (болаларни соатлаб мактабда партада ўтиришга мажбур қилишганда, гўдакларни йўргаклагандагидай каби ва ҳоказо), 8) ёқимли сезишларни вужудга келтириш.
- Яхши, - маъраб гапирди Майринк.
- Бундай қисқа шаклда ҳам барибир ҳажмли. Асосда, энг пастки қаватида энг оддийси бўлсин. Сўз бирикмасининг ўзини - «тўртта ҳимматли ҳақиқат» - Ўқишнинг ва Давлатнинг аҳлоқий асосининг фундаменти қилиб қўйгин. Йўлни ўрганишга ҳоҳиши ёки имконияти йўқ бўлганлар, ақли ва қолган қобилиятлари жуда оз бўлганлар – майли улар шунчаки вафодор бўлишларидан ушбу тўртта ҳимматли ҳақиқатнинг энг асосий нарса эканлигини қайтаришсин. Сал ақллироқ бўлганлари эса, тўртта ҳимматли ҳақиқатнинг мана бундай эканлигини билишлари мумкин: 1) азоб чекиш бор, 2) азоб чекишни тўҳтатиш бор, бахт бор, 3) азоб чекишга, бахтга йўл бор, 4) бу йўл – саккизтали. Энг қобилиятлилари эса улар ўрганмоқчи бўлган йўналишда кўпроқ тушунтирилган билимларга эга бўлишсин. Ҳар битта мактаб, университет Ўқишни бутунлай қувватлаб, ҳар ҳил фанларни ривожлантиришдан ташқари, яна Ўқишда ўзининг биронта йўналишида ишласин. Ва касалманд оғриқларга тегма, одамларни, улар керакли бўлмаган деб ҳисоблаган нарсаларни қилишга мажбур қилма. Ўқишнинг шунчаки ривожланишини йўлга қўйгин ва ҳар битта одам уни ўзининг ҳаётида кераклигича ишлатади. Нима ҳам дердим, Майнринк, қил, ўтирма, харакат қил!
Майринк сакраб туриб, ҳудди бирон нимани гапирмоқчи бўлиб, сўз топа олмагандай, муштларини қисди.
- Мен ҳам бунда иштирок қилгим келябди! – яна ўзининг варақаларини ушлаб олиб, бешинчи одам гапирди.
- Йўқ, Вайу, бунинг иложи йўқ. Сени йўқ қилишади. Сен мен билан кетишинг керак, сенда…
- Мен бу ерда курашмоқчиман! Ўз ҳалқимнинг орасида! Мен қўрқоқларга ўҳшаб қочиб кетгим келмаябди!
- Сенда курашишга имконият бўлади, аммо нима кераги бор шунчаки дорга осилиб? Бу нима – самаралими? Қаҳрамонларча ўлим ҳеч кимга керак эмас, қаҳрамонларча ҳаёт эса керак. Мен айтябманку – сени бу ерда ўлдиришади...сен бу ерла қола олмайсан ҳам – бу ерга Стенторнинг одамлари кириб келганда, менинг ҳам, сенинг ҳам бу ерда бўлишимизнинг кераги йўқ, акс ҳолда – Майринкга ўлим жазосини беришади, ва келгуси қоронғулик ва реакция асрлари…- бирдан у бошини тепага кўтарди:
- Қаранг – нима у?!
У,ҳайрон бўлгандай, қўли билан қаергадир бурчакка кўрсатди, ва ҳамма тезда у ерга қайрилганда, тезда ишора қилди.
- Нима, қаерда...оҳ, шайтон!
Майринкнинг ҳайрати чексиз эди – Вайу йўқ эди.
- Қандай қилиб, жин урсин…
Бирдан эшик очилиб, ичкарига қора кийимда одам учиб кирди.
- Шоҳаншоҳ, мен ҳозиргина билдим – улар Майяни ушлаб олишди! Улар уни ўзлари билан судраб олиб келишди, ва ҳаммангизни биргаликда ўлдиришмоқчи! Олдинги аскарлар уни темир қафасда судраб олиб келишмоқда ва Стенторнинг ўша сариқ маймунлари ҳамма жиноятчиларни, улар қанча тепада ўтирган бўлишмасин, ўша қафасга ўтқазишиб, Сковородкага етаклаб боришларини қичқирмоқдалар…
Майринк бошини ушлаб қолди.
- Шайтон… Яхши… яхши… майли… демак – улар қанчалик тепада ўтиришмасин...яхши...мана ўша ерга жуда тепада ўтирганлар ЎТИРИШАДИ! Улар биладими, бизнинг билишимизни?
- Йўқ, Шоҳаншоҳ,улар уни маҳфий ҳолда олиб келишмоқда, мен эса бу сирни сотиб олдим...қўриқчилари жуда кучсиз, эътибор тортмаслик учун...
- Мен буни ҳеч қачон эсимдан чиқармайман! – қорадаги одамнинг кўзларига қараб Майринк гапирди. – Мен сени туҳфасиз қолдирмайман. Менинг сўзимни биласан.
- Бу менинг ишим – Сиз учун сирларни сотиб олиш, Сизнинг сирларингизни сақлаш, - униси кўзларини камтарин тарзда пастга тушириб.
- Олиб қўйиш керак. – Майринк қисқа гапирди. – Ҳар қандай нарҳда. Улар ҳужумни кутишмаябди, биз бостириб, улар бу ерга келганларича, уни олиб қўйишимиз керак. Ҳар қандай қилиб, тушунарлими?
Одам эгилиб, тезда чиқиб кетди.
Майринк жим бурчакдан бурчакка юрарди, бир дақиқа, бошқа дақиқа.
- Нима қилябди улар…, - у сабрсизлик билан гапирди. – А? – у қаергадир қоронғуликка қараб сўради.
- Маълумот йўқ, шоҳаншоҳ, - эшитилди у ердан.
- Шайтон, шайтон… - Майринк тўҳтаб, пешонасидан урди. – Мен нимага секин харакат қилябман?
Қўлнинг кўтарилиши, ва соя унинг оёқлари ёнида.
- Сўрадиганлар орасида 30 ёшдаги қиз бор эди, тўғрими?
- Ҳа, шоҳаншоҳ. Ҳурматли Квикс оҳирги ҳафтада катта ёшдаги сўрувчиларни хуш кўради.
- Ҳозир бу ерга Майяни олиб келишади. Мен умид қиламан... Биз уни алмаштиришимиз керак. Ўша қизни олиб, тезда уни ўлдир, оғритмасдан, у ўлганида, унинг танасини ҳар ҳил жойларда найза билан санчиб чиқ, уни лой ва қон билан суриб чиқ, ерга ташла. Биз айтамизки, бизнинг ахмоқ аскарлар қафасда қандайдир муҳим шаҳснинг борлигини ўйлаб, уни ўғирлашди, ва у қочмоқчи бўлганида уни ўдиришди. Стентор ва унинг итваччаларидан бошқа ҳеч ким қафасда ҳақиқатдан ким бўлганини билмайди, ва улар тез орада ҳавфли бўлмай қолади. Ҳеч ким бундай алғов далғовда иши ҳам бўлмайди...Тез!
Унинг олдида ўтирган, юзи ҳалигача соя билан бекилиб турган одамга кўзини кўтариб, Майринк секин сўради: «Сен уни қутқарасан, шундайми? Уни қутқар – сен биласан унинг ҳаёти мен учун НИМАНИ билдиришини. Сенга ҳам у керак.». Одам бошини ирғади. Қизнинг мурдаси полга йиқилди, ва қора қон булоқча бўлиб столнинг остига оқиб кетди.
- Яна битта ўлим, - минғирлади Майринк. – Биз ўлдириш, ўлдириш ва ўлдириш учун туғилганмиз .ҳеч ким ҳиямоланмаган – бола ҳам, чол ҳам, қиз ҳам.
Эгилиб, қизнинг юзидаги ниқобини тўғирлади. Аста, ҳудди безовта қилишга қўрққандай, унинг қошларини қўли бармоқлари билан тегди.
- Бу сариқ маймунларни ҳамма ҳаммасини ўлдираман! Ҳаммасини. Бу қолдиқларнинг чиқарилишининг иложи йўқ. Ўзи Стенторнинг уларни ўзининг олдида йиғиб олганлиги бу плюс – акс ҳолда улар ҳамма жойда юриб, писсайиб ишларини бажарарди.
Бирдан узоқдаги шовқин кучайиб кетди, металнинг ғичирлаши қичқириқ ва инграшларни босарди, ва эшикка бир нечта одам кириб келди, ҳаводан олов бир четга интилди, ва одамларнинг лой ва қон билан қоплангани, айримлари яралангани кўринди, уларнинг орасида эса – қизнинг нозик қомати.
- Биз уни тортиб олдик! Аммо улар шу ерда, қўриқчилар уларни киргизишди!
Майринк деярли потолоккача учиб чиқди.
- Ҳамма чиқиб кетсин бу ердан! Ҳамма!!
Ҳамма чиқиб кетганда, у камин ёнида, хотиржам ўтиришни давом эттираётган одамга қайрилиб гапирди:
- Бодхи, ҳаммаси режадагидай кетмоқда. Мен ҳозир чиқиб кетаман, ва улар сени ва уни топиш, кейин мени айблаш ва ўлдириш учун киришганда, бу ерда сен ҳам у ҳам бўлмайди. Улар бу тоғнинг устида ҳар битта тошни ағдаришади, аҳир улар АНИҚ билишади сен ва унинг – шу ерда эканликларингни. Аммо фақат ўлим ва шармандани топишади. Ва шунда тарих давом этади. Сен қачон бу ерга қайтасан? Юз йилдан кейинми? Минг йилдан кейинми? Ўн минг йилдан кейинми? Менинг ўлигим йўқ бўлиб, минг йиллар ичида хаос яна планетада пайдо бўлади, аммо одамлар қадимда, одамларга маорифни олиб келган буюк қирол Майринк бўлганини эсларида тутишади. Ўқишни, тинч ҳаётни, бошқаларга мисол бўлган – бизнинг ирқимизни, жин урсин, бахтли ҳаётга олиб келган одамни.
<< Бўлим 31 Бўлим 33>>
