"Турларнинг пайдо бўлиши"

Бўлим 06

… ташланган қишлоқ, йўл бўйида баланд бўлмаган уйлар, унинг бир тарафида - пляж, бошқа тарафида – адирларда чакалакзорлар. Йўқ, бу ерда одамлар бор экан, лекин ҳаммаси қандайдир паст овозда, довушлар ҳам, расмлар ҳам – ҳаммаси ҳудди равшанмас, лекин шу билан бирга контурлари аниқ кўриниб турибди. Қурилмалар хаотик равишда ҳамма жойда жойлашган. Кўчаларда ҳеч ким йўқ. Йўловчилар пайдо бўлиб қолса ҳам, улар бу шароитда қандайдир йўқолиб қолишади, ва одамсизликнинг таассуроти бундан фақат кучайиб боради. Ёрқин ёзувлар, уларнинг устида ғалати сўзлар, уларни ҳеч ўқиб бўлмайди – шайтон урсин, ҳарфлар аниқ кўриниб турибди, сўзларни осонгина ўқиш мумкин, мана – ўқиябману - …, нима ёзилганини ўқий олмаябман. Қандайдир сафсата. Сукунат. Бу ерда ёрқин ёзувлар осилиб турса, одамлар юрса, гаплашса бу ерда қандай жимжитлик бўлиши мумкин?

Йўл билан пляждан бир томонда – йиртиқ сиртиқ пальмали, жарли тўшлар билан адирлар. Ушбу адирлардан ҳам тўлиб кетиш, хаос таассуроти ҳосил бўлади, ҳеч қандай тугалланган шакллар йўқ. Ҳозир оқшомми? Бунда ҳам аниқлик йўқ. Оқшом бўлса керак, чунки адирлардан фақатгина соялар қолган. Фикр – «мен одатдаги дунёдан анча узоқдаман, орқага қайтишнинг иложи йўқ». Ушбу ташландиқ йўлдан олдинга қараб юришга бўлган кучли ҳоҳиш, мақсадсиз. У ерда ноаниқ контурлар, улар тутун каби айланмоқда, бу ерда ўзи тутун қаердан? Ёниб ётган нарсанинг ҳиди келмаябди, ҳаво тоза...тозами ўзи? Ҳаддан ташқари тоза, йўқ бундай бўлиши мумкин эмас, умуман ҳеч ниманинг ҳиди келмаябди. Бу қандай бўлиши мумкин? Қандайдир ҳидлар бўлиш керак аҳир. Шамол бўлиши керак – шамол борми? Мен нима –  мастманми? Суғурта нуқтасини ишлаб чиқ, қайтиш формуласини мустаҳкамла– бу қандай ахмоқона фикр бўлди? Бу нима ҳақида?

Ушбу йўлдан саёҳат қилишга тортмоқда – сир туйғуси шунчалик кучлики, бошқа ҳечнима ҳақида ўйлашга ҳоҳиш йўқ, фақат буни бошдан кечиришга ҳоҳиш бор. Ҳеч қачон буни бундай кучли даражада ҳис этмаганман. Чақириқ овози. Мен у ерда, олдинда нимадир кутмоқда. Кимдир кутмоқда. Ким у? Қандай ғалати шамол. Доим эсиб турган шамол йўқ. У тўсатдан пайдо бўлиб, йўлдаги чангдан тасаввур қилса бўлмайдиган, деярли жонли бўлган мавжудотларни яратади, кучукнинг юзига эсади, кучук пишқиради, тепиниб бошлайди, ва ҳаммаси яна қотиб қолади.  Оёқ остида, ҳамма ерда  – кўплаб калтакесаклар, улар ҳозиргина йўқ эди, оёғимнинг тегига диққат билан қарамоқчиман – ёруғлашябди, мен ерда турибман, демак йўлдан тушиб бўлдим, у чапроқда қолди. Калтакесаклар қочиб кетмаябди, фақат уларга тегмоқчи бўлсанг, озгина ўзларини четга олиб қочишмоқда.    Уларни бу ерда ҳеч ким тутмаслиги, эзмаслиги, кўриб чиқмаслиги, қорнини қашламаслиги кўриниб турибди. Шаршара… жуда ҳам яқин, жуда кичкина, лекин баланд қоядан оқиб тушмоқда. Бирдан мени иссиқ босди, катта қоянинг олдида анави қоронғи, заҳ жойда бекинмоқчиман.  Ваҳима. Мен у жойга боришни ҳоҳламаябман. Йўл қани? Қишлоқ қани? Йўлдан қачон тушдим, нимага мен бу ердаман? Эсимда йўқ. Мен нима, ухлаябманми? Мен ухлаётган бўлсам керак. Ҳечам ухламаябманде – ана йўл, ана қишлоқ ҳам, сакрадим, атрофимга қарадим, ўзимни пайпаслаб кўрдим – йўқ, бу туш эмас, унда нимага идроклар бундай парчаланиб кетган? Балким ҳароратим юқоридир? Мен тушунмаябман. Қайтиш формуласини нимага мустаҳкамлашим керак? Яна қандай қайтиш формуласи бўлди? Бу фикр яна қаердан келди? Куракларим орқасида ёқимсиз тортаётган туйғу. Қуёшда куйиб кетдимми? 

Йўлга қайтдим,аҳир ниҳоят – шунчаки тушуниб олиш зарур – мен қаердалигимни. Китоб дўконининг витринаси. Витринада – учта, шунақанги зўр ҳайвончалар, катталиги иккита оддий мушукдай – бундайлар бўлиши мумкинлигини билмагандим. Кичкина йўлбарс урғочиларига ўҳшашади, эгилувчан, чиройли. Учаласи ҳам – ҳар ҳил рангда, катта юзли, катта кўзли. Қишлоқдаги қолган ҳамма мушуклар оддий, буларга ҳатто ўҳшашлари ҳам йўқ.

Тўлқинлар манго дарахтларининг бутазорларига бориб урилмоқда, уларнинг шовқини кўчанинг сукунатига аралашиб кетмоқда. Сен бундай тарзда ҳечнимага эриша олмайсан, бу ерда қаттиқ интизом керак. Бундай ўпқонларга тушиб қолмаслик учун қайтиш формуласининг фиксациясининг вақтини икки баравар кўпайтириш керак. Ички суҳбатни тинчлантира олмаябман – у ваҳима даражасида маъносиздир, ва куракларим ортидаги тортаётган туйғу кучайган ҳар гал кучаяди. Ёқимсиз, тортаётган сезилмалар. Бир нимани эслашим керак. Нима учун? Нимани эслаш керак? Режа – режа бўлиши керак, ва унга қараб иш тутишнинг автоматизми бўлиши керак, акс ҳолда сен фарқлашни мустаҳкамлай олмайсан, қайтиш нуқтасини шакллантира олмайсан, ва ёки сен юзада сузиб юрасан, ёки, ундан ҳам ёмони, умуман қайтмисан – сен Нортоннинг гуруҳидаги анави воқеани эслайсанми? Қайси, жин ургир Нортон? Нима бўлябди ўзи?

 

Диққатимни жамладим, ушбу сафсатани ташлаб юбордим, демак, мен ҳали ҳам ичимдаги кўр суҳбатни эплай олмаябманми?

Тепадан юмшоқ босимнинг идроги, ҳудди тепадан қора нур ёғилаётгандай. Ўзингни катта, қора тоғ ёнидан сузиб кетаётган пилла сифатида ҳис қилиш. Ҳудди иккита жойда ёпишганимдай, мени қоянинг четига бир нима тортди – болдирларим ва елкаларимда, ушбу тоғнинг четига ён тарафим билан турибман. Бу тоғнинг сал юқорироғида ҳудди қандайдир мавжудотнинг юзи кўриниб тургандай идрок пайдо бўлди, ҳудди мен унинг овозини эшитиб турганимдай, ҳудди у ушбу пилланинг бу тоққа ёпишиб қолганига қандайдир аҳамияти бордай. Нимадир бутун танамни силкитиб юборди, ва – ғалати, оғриқли ҳис этиш, ҳудди менинг ичимдан узун, қора ёғоч тушиб кетгандай – пахдан томоқгача шаклланган тор ёриқдан чиққандай – йўқ, оғригани йўқ, лекин жуда ҳам қулайсиз бир нима. Менинг бир қисмим пастга қараб учиб кетмоқда, ва нимадир баланд овозда қичқирди. Хурсандчилик, бу нарсанинг энди ичимда йўқлигидан. Бу “ёғоч” қаттиқ бўлиб сезилмасди – балким бу қандайдир мавжудотдир? У менга умуман тушунарсиз. Таниш, лекин тушунарсиз. Мен – қизман. Ичимда мен бўшман, уялчангман, бу бўшлиқ ҳозир бир нима билан тўлади, чиқиб кетган қора ёғочнинг ўрнига бирн нима киради. Олдиндан завқланиш, ёрқин, ўткир. Тўсатдан – мен қора фазода ётибман, ва кимдир менинг ўмровларимга танга катталигидаги оқ, думалоқ буюмларни қўйябди – буни сезиш жуда ҳам ёқимли, ва менга туюлишича, бу қора тоғ билан бўлиб ўтган нарса билан қандайдир тарзда боғлиқ.  Ҳар битта солинган оқ доирача бир нимани таратмоқда, айрим жойларда бу ёқимли босим сифатида қабул қилинмоқда.   

Бундай кетмайди. Бирон нима қилиш керак, нима бўлябди ўзи? Аниқ бир нима жойидамас. Қайтиш формуласи. Бу сўзлар ортида нима бекинмоқда? Нимага улар тинмай бошимда айланмоқда? Диққатимни жамлашим керак. Эслашим керак – биринчидан – мен ҳозир қаердаман? Мен бу ерга қандай қилиб келиб қолдим? Энди қаерга қараб йўл олмоқчиман? Мақсадларим қандай? Мен ўзи нимани ҳоҳлаябман? Мен ухламаябман, мен ҳаммасини тўлиқ англамоқдаман, бу аниқ. Ҳар эҳтимолга қарши сакраб тушдим – йўқ, ҳеч қаерга учмаябман, ернинг тортиши. Эгилиб, ернинг устини кафтим билан тегдим – қуруқ ўт билан қопланган илиқ ер, ер кесаклари, кимдир ўтда шитирлади. Демак – бу туш эмас. Идроклар – ғалати, мен аниқ яқиндагина қишлоқда бўлганимни эсладим, кейин қандайдир қоя, кимдир менинг танамга қандайдир оқ доирачаларни қўйди. Бўлмағур гап. Қандай қилиб бўлмағур гап ва уйғоқ туриш бир пайтда бўлиши мумкин? Тана ҳарорати – жойида. Ҳечнима оғримаябди. Балки ресторанда менга наркотик солгандир? Нима учун? Тунаш ёки зўрлаш учунми? Менда нимани ўғирласа бўлади ўзи? Менда ўзи нима бор?

Чўнтакларим бўш. Бундай бўлиши мумкин эмас. Мен саёҳат қилаётган бўлсам – мен эса, ҳечнима эсимда йўқ бўлса ҳам аниқ саёҳат қилябман, унда менда ҳужжатлар, пул бўлиши керак. Агар менга наркотик бериб, пулимни ўғирлашган бўлишса, унда ҳужжатлар уларга аниқ керак бўлмаган, бу ҳатто ҳавфли – ҳужжатларни олиш.

Ундан ташқари – кураклар ортидаги тортаётган сезиш давом этябди, жин урсин, нима бўлябди ўзи?! Эслаш керак, тўҳташ керак ва ҳамамисини эслаш керак. Қайтиш формуласи. Суғурта қилиш нуқтаси. Бу шунчаки ички, хаотик суҳбат эмас. Бу ниманидир билдиради. Мен эслашим керак. Бошимнинг устидан кучли зарб! Жин урсин! Қон шарқираб оқябди шекилли. Бошимни ушлаб кўрдим – ҳеч қандай қон йўқ, ҳечнима оғримаябди. Жин урсин! Эсладим!

Жуда яхши. Қайтиш формуласи – бор. Суғурталаш нуқтаси – мустаҳкамланган. Яна бир марта. Жавоб бўлиши керак. Жавоб бор. Ҳаммаси жойида, Менгес суғурталанган. Оз моз маст ҳолат, айрим пайтларда фокус парчаланиб кетмоқда. Дунё. Бу – янги дунё. Ҳозир Кейт билан учрашиш керак – у Хельдстрёмнинг гуруҳидан.

- Кейт!

Йўқ, бундай эмас – томоқ қиришнинг нима кераги бор? Интилаётган мавжудотларга вафодорлик. Бор. Саёҳат қилишдан олдиндан завқланиш. Бор. Қатъиятлик. Бор. Қайсарлик. Бор. Ҳаммасини муштга йиғиб, кучайтириш, қолган ҳаммасидан эътиборни узиш, лаззат кўкракда ва юракда пайдо бўлиши учун. Бор. Энди – юмшоққина овозда:

- Кейт…

- Биринчи шўнғишлар ва вертикал йўналтирилган дунёлар ҳар доим ҳам осонликча берилмайди, ҳаяжонланма. Бундан қийини ҳам бўлади. Сен бу ерда биринчи мартамисан? 

Чап томондан овоз келди. Қайрилиб қарадим – 10 ёшдаги сал пал шишган қиз, қисқа шортикли, ялангоёқ, очиқ футболка – елкалари думалоқ, қорни қаттиқ. Кўзчалари - кўлчалар. Жин урсин – эсимдан ҳам чиқиб кетибдику Кейтнинг – ҳали қиз экани.

- Ҳа, бу дунёларда – биринчи марта.

- Зарб кучлимиди?

- Шундай деса ҳам бўлади… Мен, кўп қон бўлади деб ўйладим…

- Бундан қон бўмиди – бу шунчаки зарб сифатида қабул қилинади, лекин жисмоний томонлама зарбнинг ўзи йўқ. Келажакда кўпроқ вақтингни қайтиш формуласини қайтаришга шўнғишдан олдин сарфла – камида ярим соат, бир соат ҳам кўплик қилмайди. Кейин кўникиб қоласан, ҳозир эса бу муҳим.

- Ҳўп.

- Бу бутун онгга киришни юмшоқроқ қилади. Агар фарқ қилишнинг бутун фиксацияси ҳозиргига ўҳшаб шундай оғриқ келтирса, сен ҳоҳламасанг ҳам кучанасан, бу эса ҳаммасини бундан ҳам кўпроқ қийинлаштиради. Юр, – Кейт бармоғи билан қишлоқ томонга кўрсатди, ва бу йўналиш аниқроқ бўлди, шу билан бир пайтда атрофда ҳамма нарса ҳудди енгил тутун билан қамралгандай бўлди. – Сенинг периферияли созланишинг ишдан чиқябди, эътибор берма, тажриба кўпайганда ўтиб кетади. Одатда йигирма – ўттизта шўнғиш етарли, тананинг ўзи созланишни ўрганиши учун.

Улар анча тез қадам босишарди. Беш дақиқадан кейин, дарахтлар ортидан баланд, бир қаватли уй кўринди, у дўкон билан гараж орасидаги ўртача бир нимага ўҳшарди. Уни айланиб ўтиб, улар яқинда ковлаб чиқарилган ернинг катта уюмига дуч келдилар, ундан ўтаётганда, Тора бу ерда ернинг ҳиди ҳудди уйғоқ тургандагидай эканига эътибор берди.  Кетаётганда битта кесакни олиб, қўлида эзди, ҳидлади, тилини теккизди – фарқига борса бўлмайди.

- Ер. Ернинг ҳиди келябди. Таъми ерникидай. АТда ҳудди шундай, бунга қарамай, масалан, ўсимликлар ёки турли ҳил буюмлар органолептик ҳусусиятларга эга бўлишлари мумкин.

Бир сонияга Тора шубҳаланиб қолди – бундай кичкинтойнинг “органолептик” сўзини билишига.

- Англанган тушлар, ёки вертика йўналтирилган дунёлар, ёки бошқа ҳар қандай нарса – ер ер бўлиб қолади. – Кейт озгина адашиб гапирарди, ҳудди бошқа бир нарса ўйлаб кетаётгандай. – Ер бу бизлар учун ҳозирги лаҳзада кириш учун имконияти бўлган барча дунёларнинг ягона асосидир. Бунинг устида бир жуфт қизиқ гипотезалар қурилган, айтганча, сен уларни текширишинг керак бўлади… - Кейт атрофга кўз қараш ташлаб, бирдан тўҳтади.

- Кутсак ёмон бўлмасди, лекин вақт йўқ. – Кейт қилаётган нарсасига ишончи комилмасдай туюларди.

- Биз шошилябмизми? Аслида, Менгес ҳатто айтмадиям, – мен бу ерда нима учун эканимни, ҳаммаси шошилинич бўлиб қолди, мен сени айтади деб ўйладим? – Тора олдинга ярим қадам ташлаб, қайрилиб, Кейтнинг кўзларига қаради, лекин у атрофини аста секин кўз қарашидан ўтказиб, битта жойда қарашини бир нечта сонияларга тўҳтатиб, Торанинг кўзига тўғри қарамасди.

- Демак, айтмади?:) – Кейт кулиб юборди.

Тора жим турган ҳолда давомини кутарди, у Кейтнинг ниманинг устидан кулганини атайлаб сўрамади, унинг бошқа мавзуларга ўтиб келмаслигини кўрсатиш учун. 

- Сен бизга қаердан келдинг? – Кейт унга қараш ташлади, ва Тора ўзини Кейтнинг ёнида аксинча эмас, балки кичкина қиз бўлиб сезаётганига ҳайрон бўлди. Бу айниқса улар кўз қарашлари билан тўқнашганда сезиларди. - Тора уларда шунчаки чўкиб кетарди, ёқимли, тортиб кетаётган ҳис пайдо бўларди, қориннинг зртасида эса ироданинг аниқ чиқиши бошланарди  – бу ерда яна бу дунёнинг спецификаси рол ўйнайди шекилли, аҳир АТнинг дунёларида ҳам кўзлар уйғоқ турган пайтингдан аҳамиятли равишда фарқ қилади.

- Қайси маънода? Мен бир нечта масалалар устида ишлаганман, масалан…

- Мен назарда тутаётганим – сен коммандослардан эмассанку? Четдан келдингми?

- «Четдан?», - Тора Менгеснинг ғамгин овозига ўҳшатиб қайта сўради, – Нима, қандайдир “чет” борми?

 

Кейт хотиржма бўлиб унга қайрилди.

- Биласанми, кимнинг бундай бўлинишга ўзига оғир олиб реакция қилишини?  

- Ўйлайманки, ҳа. – Тора бир пастда панд берди.

- Коммандослар билан яшаб кўриб, бу нарса – улар учун эмаслигини тушунганлар. Мен устунлик туйғусини сезмаябман, “комми” ва бошқаларни ажратаётганда. Лекин бир ҳилларнинг бу билан ишлашнинг қўлидан келиши, бошқларнинг эса келмаслигига қанчалик аҳамиятли эканига ўзимга ҳисобот бераман. Менга сенинг бизда бўлганингни ва яшил босқичгача муваффақиятли ўтганингни айтишда шунинг учун сен билишинг керак – ўз муҳимлигингнинг туйғусини йўқотиш, биринчи навбатда эса устунлик туйғуси, манманлик каби заҳар ғамгинликлар киради, - бу биринчи масала, ва босқичнинг қанча юқори эканлигига қараб, тозалаш шунчалик яхши бўлади, ва у ерда, кейинчалик бундай юк билан ўта олмайсан, нафасинг етмай қолади.

Кейт гапирганича, Тора унга бошидан оёғигача қараб чиқди. Унинг баданига нисбатан кучли эротик эҳтирос сезарди, уни бутунлай ялаб чиқишни ҳоҳларди, баданининг ҳар бир қисми ҳайрон қоладиган даражада тугалланган эди, ва унинг шунчаки тиззаларини, олдинги ва пастги панжаларани, елкаларини қараб чиқаётиб, Тора унинг эротик тўлқинлашининг еттига етганини ва экстатик жойига чиқиб кетишга тайёр эканини сезди.

- Сен сикишишни неча ёшингда бошладинг?

- Сигнал бўлмаганича, шу ерда ўтириб турайлик. Уч ёшимда.

- Уч ёшингда?? – Тора Мактабга 16 ёшида, катта қиз бўлган пайтида келди, чунки у консерватив кўз қарашли оилада ўсди. Олдин у бой берган пайти ҳақида тез тез қайғурарди, лекин коммандослар орасида ўзига нисбатан бўлган раҳмнинг бундай қўпол шакллари билан ҳайрлашди, ҳар ҳолда оҳирги йилларда у бу туйғуни ойга бир мартадан кўп бўлмаган миқдорда фиксация этарди, шунда ҳам унинг жадаллиги 1-2дан ошмасди. Ўзига нисбатан бундай раҳмни йўқотиш қийин эмас эди. Лекин уч ёшда сикишишни бошлаш  – ҳатто Тора учун бу ҳайратли эди.

- Ҳа, сени нима ҳайрон қолдирябди? Сен ўзинг неча ёшингда ўзингни қондиришни бошлагансан?

- Беш ёш атрофида бўлса керак …

- Чунки сен ота - онанг билан яшагансан. Ҳозир йигирма учинчи аср эмас, албатта, лекин барибир  – оилалардан келадиганлар, ва тўғри коммандослар орасида туғиладиганлар, аҳамиятли равишда фарқларга эга. Оилалилар барибир қандайдир босилган. Урушдан олдин ўн олти ёшидан, ҳатто ўн саккиз ёшидан бошлаб сикишиш мумкин бўлганини эшитганман. – Кейт бутун бадани билан титради. – Фашизм. Мен уч ёшимда бошлаганман сикишишни, бўлмасам яна ўн беш йил кутишимга тўғри келарди! Уларнинг бир юз эллик- икки юз ёшида ўлиб кетганларига, бир юз йигирма ёшида эса чолларга ўҳшаб қолганларига ҳайрон бўлмаса ҳам бўлади! Агар ўзингни бундай ҳолда ўлдирсанг, ким ҳам тирик қоларди…

- Улар икки юз ёшида эмас, олтмиш – саксон ёшида ўлганлар…

- Ростданми?… - Кейт ишонмай, лабини чўзди. – Даҳшатку…

- Сен уч ёшингда севиб қолдингми?

- Ҳа, мен ўғил болани севиб қолдим, у мнгдан анча катта эди, унинг ёши еттида эди, биз эзғилардик бир биримизни, ўпишардик, кейин менинг сикишгим келди, лекин унинг қўлидан келмасди, қўтоғи жуда кичкина эди :) – мени бошқа бола сикарди, у деярли катта эди, ўн икки ёшда, биз эса бу пайтда менинг болам билан ўпишардик, бу шундай ёқимли эди… тушунмайман – қандай қилиб одамларни ўзларини бундай лаззатдан маҳрум бўлишларига мажбур этиш мумкин!

- Урушдан кейиноқ сексга бўлган ҳамма чекланмалар олиб ташланди. – Тора ўша пайтларнинг ҳужжатларини ўқиганида, инсониятнинг минг йиллаб ўз болаларини сексуал чекланмалар билан мурдаларга айлантириб, чиритганларига ҳайрон қолганини эслади. – одам ҳар қандай ёшда секс билан шуғуллангиси келса, демак унинг бунга руҳий томонлама тайёр экани белгиланди. Жисмоний томонлама тайёр бўлиш ундан ҳам осон даражада текшириларди – агар ёқса, демак ҳаммаси жойида. Фақат битта чекланма бўларди – агар боланинг ёши учдан кам бўлса, ва у шунчаки эзғилаб, ўпишишни эмас, балки сикишишни ҳоҳласа, унда биринчи бир нечта марта улар бу нарсани ўзлари тақдим этилган номзодлардан танлаган гувоҳлар олдида қилишлари керак… Кейт, биз ҳозир нимани кутябмиз? Нима учун менга – бу тажрибанинг маъноси нимада эканлиги ҳатто айтишмади?

- Сен конкрет тарихчиларга келдинг, - Кейт ўт чўпини чайнаб, туфлаб юборди. – Бу ерда ҳаммаси тез бўлади. Бизлар – биринчи ўтувчилармиз. Агар ҳаммасини тартиб бўйича бўлишини ҳоҳласанг, яна ЁИнинг институтларига қайтгин. Бизда ҳар қандай лаҳзада ақлга сиғмайдиган бирон нима бўлиши мумкин … - бу сўзни айтиб, Кейт айёр табассум билан жилмайди, жаллаб, Торанинг “органолептик” сўзида адашиб қолганини сезди шекилли, лекин ҳечнима демади. – Сен Джей Чокда оҳирги тажрибалар тўғрисидаги маълумотларни олиб улгурдингми?

- Дельфинлар ҳақидами?

- Ҳа.

- Менгес бугун эрталаб бу тўғрисида ҳаммага эрталабки йиғилишда гапириб берди, кейин ҳамма тарқалди, мен иш билан тезроқ танишиб чиқиш учун, унинг гуруҳининг оҳирги ишларининг материалларида ковландим, шунингдек Клауснинг “Иккиланган тўрлари”да ковланмоқчи эдим – қачонлардир бу нарсага бир қараганимданоқ мени қўрқинч босарди, лекин Арчи ҳаммасини жуда яхши тушунтиради …

- Сен у ерда Клаусни варақлаб ўтирган пайтингда Джеффри ва Чок янги шўнғишга кетишди, ҳавфсизлик техникаси бўйича бунинг яхши бўлмаганига қарамай,  лекин бундай имкониятни қўлдан бой беришни ҳеч кимам ҳоҳламасди,  аҳир ким билсин – ҳозир дельфинлар нимагадир алоқага чиқишди, бундан фойдаланиш керак. Аҳир, бу биринчи марта. Бизда кўп нарса биринчи марта бўлади. Биз ковлаймиз, давом этамиз, бизнинг ортимизда ҳатто институтлар шламоқда. – Кейт сал кўтарилиб, тикилиб қарада ва жойига ўтирди. – Мен институтларга ҳоҳлайман боришни. Менга мана шу ёқади – олдиндан завқланиш юқори даражада бўлиб, билмаганингда – сени бугун кутаётган нарсага кучинг етадими йўқми. Бунга ўрган. Болалар ёрдам сўрашди, дарров бир нечта гуруҳни ташлашди, сени чақиришди, ўрганишинг учун. – Кейт озгина адашиб гапирарди, унинг диққати бошқа жойда жамлангани кўриниб туринарди. – Биз ёрдам учун тайёр бўлиб туришимиз керак, маълум бир масала йўқ – биз бу ерда шунчаки, бирон нима бўлса, шу ерда бўлиш учун.  Ҳозирча эса – ўтирибмиз, дам олябмиз. – Кейт ўзини катта сифатида тутарди, ва Торага ўзининг олдида бундай мард, ҳар қандай пайтда ҳар қандай таниш ёки нотаниш масалани ечишга харакат қилишига ишонган одамни сезиш ёқарди.

- Шўнғиш давомида мен ўзимни ғалати сездим, - Тора “қора ёғоч” ва “оқ доиралар” билан ҳолатини қисқа гапириб берди. – Бу сенга танишми?

- Биз – вертикал йўналтирилган дунёлардамиз. – Кейт тилининг учини чиқариб, лабларини секин ялади, ва Тора чидолмай, уни бошидан аста ушлаб, ўзига қаратди ва лабларини билан аста унинг нозик лабларига теккизди. Кейт кўзини юмиб, бўсага жавоб берди, кучуклар ҳидлаганларида каби бир нечта тез нафас олиш, чиқаришни амалга ошириб, Торанинг яноғини ялади.

- Ширин. Мен эса дельфинлар билан сикишганман.

- ?? Яъни?

- Сен кичкина болага ўҳшайсан! Сикишганман  – демак сикишганман. Албатта амимга эмас, уларнинг қўтоқлари биласанми, қандай катта! Ҳатто сенинг аминга сиғмайди, фақат агар астойдил қўтоғини асосида ушламасанг агар икки қўллаб.

- Шунчалик каттами? Дельфинларда? Лекин мен ҳеч қачон кўрмаганман …

- Кўриш керак эмас – сезиш керак:) Уларнинг қорнида бурма бор, уларнинг қўтоғи ўша ерда жойлашган, дельфин эҳтиросланганда, қўтоғи дарров чиқади, улар бутун бадани билан суйкалишни, қўтоғи билан туртишни яхши кўришади. Мен яна бошчасини ялаганман – шундай катта, шундай зўр! Мен катта бўлганимда, албатта, дельфинлар билан ҳақиқийчасига сикишаман, ҳозир эса шунчаки уларники сўриб, қондирганман. Улар тугатишгани жуда ҳам эҳтирослантиради – сперма оқими шунчалик кучлики! Улар жуда мулойим, ҳаммасини астойдил қилишади. Урғочиларини эса қўлим билан сикканман  – бутун панжамни тирсаккача ичига тиққанман, ами ичидан жуда ҳам қизиқ! Ҳудди сени қўлингдан ушлаб, ҳар ҳил эзғилагандай, дельфинлар шунақанги лаззат олишса керак …

- Вертикал йўналтирилган дунёларга келсак, - эслатди Тора.

- Бу дунёлар бекорга бундай аталмаган, – Кейт дарҳол мавзуни ўзгартирди. – Бу ерда фессон маъносида интеграция қилина олмайдиган идрокларнинг ёқилиши амалга ошади.

- Яъни, бундан келиб чиқадики … йўқ, мен тушунмаябман.

- Бундан келиб чиқадики, сен фессон турдаги дунёларга тушиб қолсанг, сен – уйдасан.  Албатта, бу уй озгина ғалати, у ҳайратда қолдирадиган сифатларга эга,ва биз яна бар талай қизиқ нарсаларни хҳали очамиз у ерда, лекин шунга қарамай – бу сенинг уйинг, сенга у ерда қулай, сен у ерда осон мосланишинг мумкин. Бу дунёлар – бу ерда яшайдиганлар ва у ерда турадиган тажрибаланувчилар билан учрашиш учун жуда қулай, у ерда вақт бошқача ўтади, у ерда фазо бошқача қисилган, шунга қарамай – у жой ҳам сенинг уйинг. У ерда мен билан сенга ўҳшаш одамлар яшайди, ва у ерда мўъжизакор мавжудотларни учратиш мумкин, уларни ҳатто шанчаки тассаввур қилишнинг ўзи қийин. Шунга қарамай – бу сенинг уйинг. У ерда сен ўзингнинг бирикманга интеграция қиладиган идроклар, одам идроклари билан биргаликда биз бизнинг дунёмизда учратадиган, “дўстона алоқа” деб аталмиш барча нарсани шакллантиради. Сен ҳатто у дунёдан бизникига идрокларнинг бутун спектрини олиб чиқишинг мумкин, гўё бир дунёнинг қисмини иккинчисининг устига солгандай, бу нарса билан институтларда кўпроқ шуғулланишади, шунинг учун сен буни мендан ҳам яхшироқ биласан. Лекин биз ҳозир бўлган турдаги дунёнинг идроклари ҳеч қачон дўстона алоқа шакллантиришмайди. Бу душманликни билдирмайди – мана биз бу ерда ўтирибмиз, ва ҳаммаси жуда ҳам зўр, биз бориб чўмилишимиз мумкин ёки маҳаллий болалар билан сикишишимиз ва бундан лаззат олишимиз мумкин, шунга қарамай, бу ерда ўтирган пайтинг давомида сен бу ерда бегона эканлигинг тўғрисидаги ўзгача ҳиссиёт кучайиб боради. Бу шунчаки психологик ноқулайлик эмас, бу ундан ҳам кучлироқ нарса. Масалан, тоғда – олти минг метргача бўлган баландликда сайр қилсанг, сен тассаввур этса бўлмайдиган ҳиссиётларни сезишинг мумкин, лекин ниҳоят сен мосланасан ва у ерда яшай оласан. Лекин олти юз элликдан юқори жойда мосланиш вужудга келмайди – сен у ерда қанча кўп бўлсанг, шунча ўзингни ёмон сезасан.

- Мен ўзимни ёмон сезаётганимни ҳали билмаябман. – Тора ростданам ўзини жуда яхши сезарди, ҳатто уйғоқ турган ҳолатига нисбатан қувватлироқ.

- Бу шунчаки аналогия, - Кейт елкасини ростлаб, чўзилди, ва унинг энди шишиб келаётган эмчаклари майканинг юпқа матосидан аниқ кўринди. – Сенинг бирикмангнинг таркибига кирадиган ушбу дунёнинг идроклари, гаранг қилиб қўядиган даражада таъсир этади, айнан шунинг учун сен бу ерда бошида кўмилиб қолишинга сал қолди, Менгес қўлини силтаб, сени чиқаришга деярли тайёр эди. Иккала тўрни мустаҳкамлаб, бундай тарзда, ўзингни бу дунёда англашга қўлингдан келганда, сен доим ўзингни ҳудди парчаланиб кетаётгандай ҳис этасан. Сен ҳозир балким буни сезмаётгандирсан, чунки менинг ёнимдасан, менда эса тажриба бор, ва сен уни мендан автоматик равишда олябсан. Лекин мен сезябман, ва сен вақти келиб албатта сезасан, айниқса ўзинг мустақил равишда шўнғишни бошлаганингда, ёки биз бу дунёга чуқурроқ кетишга мажбур бўлсак. Бу парчаланиш ҳавфли эмас. Агар у рўй берса, бу дегани сенинг оддий бирикманг янги толалардан ажралиб, сенинг дунёнга қайтябди эмас. Йўқ. Парчаланиш ҳар қандай жойда рўй беради. Биз бунда нима бўлишини ҳатто таҳминан билмаймиз, лекин дайвер бедарак йўқолган ҳисобланади, чунки у биз қарай оладиган ҳамма жойдан йўқолади.

- Менгес мени огоҳлантирмаган…

- Кераги йўқ. Биз чуқур кирмаймиз, бу ерда эса – яна мен билан биргаликда – сен ҳавфсизликдасан.

- Яъни кимдир нобуд бўлган, шундайми?

- Биз билмаймиз – бундай ҳолларда нобуд бўлишадими ёки йўқми.

- Ҳўш – дараксиз йўқолганми?

- Ҳа, Нортоннинг гуруҳидаги анави машҳур воқеа – кўтариладиган оқимлар таҳмин қилгандан анча кучли бўлди. Ўша пайтдан бери қўлланмада қўшимчалар киритилган, ва бундай ҳолатлар ҳали қайтарилмаган, аммо олдинга силжиш темпи пасайди.

- “Кўтариладиган” оқимлар нима бу?

- Вертикал йўналтирилган дунёлар айнан ўзларининг фессон дунёларидан толалар билан дўстона алоқаларни шакллантирмаслик ҳусусиятлари сабабли тезда ўтказиш ҳусусиятига эга – шакллагадиган алоқалар доимий эмас, ва…умуман айтганда, сен ўзингни шамол уфираётган парусга айлангандай сезасан. Бу шамол сени олиб кетади. Бу дунёларда сен ўзинга тассаввур қила олмайдиган саёҳатларни қилиш мумкин. Бу ҳиссиёт … бу жуда ва жуда ғалати ҳиссиёт, мен уни яна бошдан кечиргим келябди, деб айта олмайман, лекин… лекин, бу қизиқ, бу сенга бир нимага айланишинга имконият беради… аҳир бу шамол парусникни олиб кетаётганидай нарса эмас – парусник ўзлигича қолади, бу ерда – йўқ, бу ерда сен ўзинг айланишни сезасан… менинг тажрибам кам, бу ҳақида гапириш учун. Мен...

Кейт бирдан туриб, денгиз томонга бармоғини кўрсатди, ва ҳудди шу ишорани тоғларга кетадиган йўлга қаратиб қилди.

- Бизни чақиришябди.

- Нима, қаерга? Бу сен гапираётган нарсами? – Тора сакраб тушди, қўрқинч кутилмаганда бутун бадани бўйлаб оқиб кетди, у аниқ сезиларди, ҳудди танани иссиқ матога ўраб қўйишгандай. – Мен нима қилишим керак?

- Йўқ, бизни орқага чақиришябди, бизнинг керагимиз бўлмади.

- Мен…

Кейт Торага қараб қайрилди, ва биринчи марта унга тикилиб қаради – тўғри кўзига. Суюқ оловнинг кўлчалари, ноодий чиройдаги тортиб кетаётган чуқурлик. Тўсатдан Кейт тўғри Торанинг юзига бармоғини тиқди, Тора чайқалди, ҳаммаси аралашди, яна мастнинг ҳолати, кўнгил жуда ҳам айниди, овозлар, ёрқин доғлар, кўз кўрмай қолди, кейин қора фонда янада қорароқ доғлар пайдо бўлди. Спазматик харакатлар, ҳудди фазони тозалаётгандай, кўринишлар, ҳиссиётлар, сезилмалар оқими – қуёш билан тўла майсазор, денгиз шовқини, ёмғир сепаётган, момақалдироқли ва гумбурлаган ёзги осмон, бутун атрофда эшитиладиган жарангдор болалар кулгуси, бирдан – осмонда учаётган қуш. Чегарасиз хурсандчилик, ҳамма ерда нур, ҳудди совуқ булоқ сувидан бўлгандай барралик, у тўлдириб юборябди, уни тўҳтамай ичмоқдасан, ва тўсатдан фиксация кескин тўҳтайди, озгина кўнгил айниб турарди, лекин Тора базада эди, у ўтнинг устида турарди, бадани кучланиб турибди, ёнида Брайс ва Арчи ётибди.

- Чайқаябдими оз моз? – Брайс қўлининг пандаси билан силкитди, - ўрганиб қоласан. Шўнғиш тугади. Джеффри  Чок билан бир нимани тутишди, ов билан қайтишди. Таҳминан бир соатдан кейин – текширув тугагани билан, маълумотни Тармоққа чиқаришади, ҳозирча эса – дам ол.

 

Кечқурун совға тақдим этди – кесакча ортидан кесакча бўлиб келадиган ҳар кунги ҳаёт. Уни чиқариб ташлайсан – у эса яна қайтади – кўп бўлди ундай бўлмаганига. Балки – шўнғишга реакциядир? Бўлиши мумкин… Моран бу ҳақида бир нима гапирганди – шўнғиш ишончли назоратсиз амалга ошганда, ҳамма созлашлар ҳудди бузиладигандай. Узоқ бўлмаган ўтмишда шаклланган одатлар кучсизланади.

Йўқ, у энди шунчалик енгилмайди… Қатъиятликни муштга йиғиш олдингидан қийинроқ эди. Бундай ҳолатда ёритилган идрокларни ишлатиш самаралироқ… нимани танласам экан? Тора ўзининг кундалиги билан файлни очди,  2507чи йилни топди – ўша пайтда у жиддий ниятлар билан ҳар кунги ҳаёт, мамнуният билан курашди, ва ҳатто икки ёки уч ой давомида, кунига саккиз соатлаб расмий тажрибалар билан, ЁИларни туғдириш билан шуғулланарди – ўша пайтдан бери бу идроклар қатъиятликни ва қайсарликни туғдириш учун энг ёритилган омилларга айланди, лекин ҳозир бир нечта ёзувларни варақлашни, ўтмишга шўнғишни ва келаётган тепишга зарб қилишни ҳоҳларди. 

 

«15 март, 2507 й.

Тепишни йўқотиш учун қуйидаги харакатларни амалга оширдим:

1) ўзимга оҳирги кун яшаётганимни тассаввур қилдим, ва агар бу кунда мен ўз зарарлигим ҳиссиётида (ЎЗҲ) ва бошқа тентакликда ёпишиб ўтиришни танлаган бўлсам, бу менинг шаҳсий танловим ва мен ўзим ЁИдан ҳаётимнинг оҳирги кунида бош тортдим.

 

Таъсир: жиддийлик, ЁИлар билан курашиш ҳоҳиши пайдо бўлмоқда.

2) силтаниш ҳоҳишини ўстиришни бошладим. Силтаниш ҳоҳишини ёритилган идрок (ЁИ) сифатида бошдан кечиришнинг ҳоҳиши бор, чунки ҳозир аниқ белгилай олмаябман – мен нимада силтанишни амалга оширишни ҳоҳлаябман, шунинг учун бу ҳоҳишни шунчаки объектсиз силтанишнинг ҳоҳиши сифатида сезишни ҳоҳлаябман.

Таъсир: 4 - олдиндан завқланиши + 3 - харакатларни амалга ошириш ҳоҳиши + 2 - хурсандчилик тўлқинланиши пайдо бўлди.

3) мен ҳозир ўзимга нисбатан раҳмни (ЎНР), апатияни, ЎЗҲни фақатгина ўзим буни танлаганим учун сезаётганим, ва тепиш мен уни тўҳтатишни ҳоҳлаган пайтимда тўҳташи тўғрисидаги ҳаёлимга қайтдим. Шунчаки “ҳоҳлайман” эмас, айнан ҲОҲЛАГАНИМДА. Олдин мен “бир нимани қилгим келябди” фикрини тез тез ҳоҳишнинг ўзи сифатида қабул қилардим – ахмоқона ҳато. Ҳаёл – бу ҳоҳиш эмас.

Таъсир: қатъиятлик + 2-харакатларни амалга оширишнинг ҳоҳиши.

4) турли ҳил ЁИлар учун ЁФларни эслаябман, ва ҳозирги дамда қайси ЁИларни кечириш осонлигини кузатябман.

Таъсирлар:

а) мен ЁФлар билан резонансда бўлмайдиган ЁИларни, ёки таҳмин қилинаётган қайсидир ЁФнинг бир қисмини ажрата олишим сабабли (масалан: ЁФ «дарахт» – ҳамма дарахтлар ҳам ЁИлар билан бир ҳил резонансда бўлмайди, шунинг учун мен олдингидай ЁФлар рўйҳатига “дарахтлар” деб ёзмай, айнан қайси дарахтларнинг ЁИлар билан резонансда бўлишини ёзаман – ҳозир уларга қарағай, арча, кедр киради).

б) 2-4 жадалликдаги ҳар ҳил ЁИлар пайдо бўлади + тепишни тадқиқот қилиш хурсандчилиги вужудга келди. Аниқ – эсладим! Бодхнинг китобида ҳудди шундай  ёзилган эди – агар сен ўзингнинг тепишинг билан ҳечнима қила олмасанг – унда сен камида қила оладиган нарсани амалга оширгин – уни тадқиқот қил.

в) ҳар кунги ҳаёт йўқолади.

5) майсазорга кротларни ва стрижларни чиқарябман.

Таъсир: шавқ + 5 - олдиндан завқланиш + 5 - харакатларни амалга ошириш ҳоҳиши, қатъиятлиги

6) кучайтирилган ҳиссиётларга сайқал бериш орқали вафодорликни туғдирдим – туҳдириш вафодорлик ҳар бир нафас чиқаришга.  

Таъсир: вафодорлик пайдо бўлмаябди. Кучайтирилган ҳиссиётларга сайқал бериш 3 -хурсандчилиги билан резонансда бўлмоқда + 2 - харакатларни амалга ошириш ҳоҳиши билан.

7) салбий фонни йўқотишга қаратилган тўғри харакат

Таъсир: қатъиятлик + жиддийлик, лекин тез тез хаотик диққатни четга тортишлар юзага келмоқда. Диққатимни харакатга қайтаришни амалга оширсам, харакатларнинг ўрнига бошқа нарса ҳақида бор кучим билан ўйлашни бошлашим мумкин, ғамгинликларимни сўриб.

8) темпни пасайтирмасдан, ЁИларнинг нурлари ва ҳатто 1 - 2 ёритилган фони пайдо бўлганда, харакатларни амалга оширишни тўҳтатмасам, қуйидаги ҳолат рўй беради: биринчи “майли, нима болибди – ҳозир яхши шекилли, унча эзмаябди” => ўзинг ва ҳеч бўлмаганда бирон нимани ўзгартирганинг билан мамнуният пайдо бўлади => “мен ҳозир самимий эмасман” позициясини эгаллайман => мамнуниятни йўқотиш учун харакатларна амалга оширябман => “менга бу етарли эмас” позициясини эгаллайман => ЁИларни кучайтириш учун харакатларни амалга ошираман => курашдан хурсандчилик, олдиндан завқланиш вужудга келади => ЁИлар кескин кучаяди => ёритилган фон кучаяди => 6-8 даражасидаги тепишдан озод бўлишдан хурсандчилик ва тадқиқот қилишга ҳоҳиш. 

Мамнуният қатламини эришган натижам билан йиртиб ўтганимда, мамнуният нақадар заҳарлантириши ҳақидаги аниқлик пайдо бўлади. Олдин ҳаммаси унчалик ёмон эмас бўлиб туюлади, кейин эса ҳар кунги ҳолат яна ва яна қайтиб келади, мамнуният фонидан ўтиб кетилмаганча.  Аниқ: мен эришган натижам билан мамнуниятни йўқотмасам – ўзгаришлар рўй бермайди. Мамнуниятни натижа билан синамоқ – бу тоққа кўтарилувчи одам бир нечта кун ёки ой тепаликка кўтарилиб, бир нечта метр қолганида, қайрилиб, “э, нима кераги бор, бошқа гал” деган фикр билан кетишидай бир гап. Ҳеч қачон ишонмайман бундай одамнинг ростдан ҳам тепаликка кўтарилишни ҳоҳлаганини.

 

Тора сакраб турди – ўтириб туришни, ўрнидан ётиб туришни, ким биландир тоғ бўйлаб тепага пастга югуришни ҳоҳлади. Машқ қилишга кучли ҳоҳиш – тепишнинг кетаётганлигини билдираётган белги. Уч йил олдин ёзганини қайта ўқиб, ўша пайтдаги бошдан кечиришларга сингиб, айнан ҳозир харакатларни амалга ошириш осон. Ҳеч қайси харакатлар изсиз ўтмайди – айнан мустаҳкамланган, тасвирланган, қайта кечирилганлари. Ушбу мавзуга яна битта парчани ўқигим келди – бу қийин эмас – у пайтларда бир кунда бир нечта ҳужумлар бўлиб ўтган…

<< Бўлим 05

Бўлим 07>>