"Турларнинг пайдо бўлиши"

Бўлим 03


64/5633 архиви.

«Бодхи Кундалиги»дан лавҳа.

 

*) “ҳоҳлайман” сўзи тушунилди – энди аниқлик бор

*) Агар ҳозир ЁИлар (Ёритилган Идроклар) йўқ бўлса – демак шу пайтда СФ (Салбий Фон) мавжуд. Қайтадан алоҳида аниқлик билан кашф этилди, олдин бу шунчаки мантиқий ҳулоса эди.

*) Шароит ҳамда ортиқ кўришларнинг тасодифлиги концепциясининг таҳлилида, уларга нисбатан, бир қарашда оддий туюладиган – умуман аниқ бўлган кашфиёт қилинди (аниқ, мавжуд бўлган ёритилган омилларнинг турли ҳиллигини ва миқдорини ҳисобга олган ҳолда): аҳир ҳамма нарса ёритилган омил бўлиши мумкинку! Бу келажак ҳақида кучли бўлган ташвишни тўсиб қўяди.  

*) Рўйҳатларни тузиш  – ҳар қандай тадқиқотларни ўтказиш, яъни аниқликка етиш учун зарур бўлган шарт. 

*) Олдиндан завқланишдан кўплаб хурсанд ҳоҳишлар вужудга келади. 

*) Менинг тажрибага қизиқаётган одамлар (ва ўзларини ҳудди қизиқаётгандай тутадиган) билан мулоқотим асосан уларга бўлган раҳмда қурилган. Раҳм одамни тентакка айлантиради, тажрибага бўлган самимий ва шунчаки намойиш этилаётган қизиқиш ўртасидаги фарқ йўқолади, интилиш самарадорлиги нолга яқин бўлади – менинг ўзимга раҳм кўрсатадиган, заҳарлантирадиган таъсир ҳақидаку гап очмаса ҳам бўлади. Одамларнинг идроклари уларнинг танловига боғлиқ, менинг раҳмимдан эмас. Уларга танловини амалга ошириш учун имкониятни бериш учун, мен жуда кўп нарса қилдим. Бу раҳмдан уларнинг тентаклигига ва импотенциясига нисбатан салбий муносабат кўринишида дум кетмоқда -  ёпиқ доира. Бунинг натижасида эса, яна одамларга нисбатан бўлган умумий ўрганиб қолишнинг думи чўзилиб бормоқда, чунки қизиқаётганларнинг ҳолатлари спектри жула кенг ва кўпинча оддий инсонларнинг идрокларига ўҳшаш бўлади, яъни менинг ҳозирги дамда оддий тентак бўлган одамга нисбатан раҳмим келади.  Мен раҳмни ва салбий муносабатни йўқотгим келади, ҳар доим фақат одамнинг ўзи танловни амалга оширишини эсда тутгим келади, ва “мен” иллюзияси мавжуд бўлганича, ёнимда ким бўлишидан қатъий назар – менга ўҳшаш одамларми, ёки йўқми, мен ўзимнинг тажрибамда битта ўзим бўлишимни биламан. Ҳеч қайси – ҳатто энг яқин инсон – менинг ўрнимга ёритилган идрокларни сеза олмайди, менинг ўрнимга салбий ҳиссиётларни йўқ қила олмайди, менинг ўрнимга қидириб, топа олмайди. Бу хурсанд ёлғизлик, ва у ҳамкорлик ва ёрдам кўрсатиш ҳоҳиши билан жуда ҳам катта резонансда бўлади.

Бошқа қиёфаларнинг тажрибасидан қатъий назар

Қўрқинч ва кутишлардан қатъий назар

Шароитлардан қатъий назар

Мен ўз тажрибам билан шуғулланаман

Мен ўз саргузаштимни давом эттираман.

 

*) 11 дақиқа 22 сония – томоқда жадал экстатик сезиш билан бирга ёрқин роҳатланиш.

 

*) Бу жойда “ўзини қурбон қилиш, яхши кўрган мавжудотлар учун ўзини бутунлай баҳш этиш” ибораси билан резонанс қиладиган идрокка қобилият бор. У дастлабки болаликдан намоён бўларди, ва чидаб бўлмайдиган роҳатланишнинг чақнашлари билан кузатиларди, бу роҳатланиш болаликда камдан кам ва тўсатдан пайдо бўларди.  Фақатгина таркиби , “яхши кўрган мавжудот” тушунчасининг маъноси ўзгарарди, – бошида шундай мавжудотни топиш учун бўлган, жуда кучли ҳоҳиш ўрганиб қолишга, менга эътибор берган, деярли биринчи дуч келган қизни, эсимни йўқотар даражада, унинг пайдо бўлишини ҳеч қандай таҳлил қилмай севиб қолишимга олиб келарди, ва расмни тўлдириб чизишлар тугаганида, ҳаёт ўзининг маъносини йўқотгандай туюларди. Ундан сўнг – кўплаб босқичлардан ўтиб – бу нафақат шунчаки азоблардан озод бўлиш учун ўзимнинг йўлимни топиб, ўтишга , балки уни батафсил тасвирлаб, тизимлаштиришга бўлган эҳтиёжга олиб келди. Кучли даражада ёқтириш бўлган, интилаётган мавжудотга ёрдам бериш учун бор куч ва билимларни ишга солгим келарди.

Бу яна синмаслик ЁИлари билан резонансда бўлади. Мени ўлим ҳеч қачон кучли даражада қўрқитмаган (бунда баданда, шаҳвоний қўрқинч, албатта, ҳаёт ҳавф ҳатар остида бўлганида пайдо бўлади) –ундан ташқари, мен кўпинча у ҳақида хурсанд бир нарса ҳақида ўйлагандай ўйлардим, менга бирдан ўзга, ғамгин терини ташлаб, олдиндан ярқираётган табиатга қайтишимга йўл қўядиган бир нарса каби ўйлардим.   Шунда ҳам, ғамгинликларни шунчаки ўлимнинг устидан ташлаш ҳоҳиши эмас, мен ёқтирган инсонларга нисбатан йўл топиш ҳоҳиши устун келарди. Кўпинча мен ўзимнинг бутун ҳаётимни менга яқин бўлган инсонларга нисбатан умумий паришонлик ва вафодорликни ифодалайдиган жараён сифатида кўриб чиқаман. Мен бу ерда шуғулланаётган нарсаларнинг ҳаммаси  – ҳамма ҳаммаси – мен ўзгача ҳоҳлаган нарса эмас.  Менинг маишатда бўлган талабларим, масалан, жуда оддий – менда уҳлай, ўқий ва ёза оладиган, тўрт квадрат метр жой бўлиши керак, атрофимда, мен сайр қилиб, Ер башараларга тикилиб қарай оладиган табиат бўлиши лозим, танамда ҳаётни қўллаш учун оддий овқат бўлиши керак, ва бошқа менга деярли ҳечнима керак эмас, ҳўш, агар менинг харакатларимга қарамай, булар ҳам бўлмаса, унда мен хурсанд бўлиб, очликдан ўламан  – ҳа, хурсанд бўлиб, чунки мен оч бўлишни ҳоҳлаганимда, мен очликда юришни айнан пайдо бўладиган роҳатланишнинг шу қадар жадал бўлардики, бу баданни йўқотиб, интилаётган мавжудотлар учун йўл қидириш хурсанд масаласини амалга оширмай қолишимдан қўрқинч пайдо бўлиши сабабли тўҳтатардим.

 Шунинг учун, бу жойда яқин мавжудотларинг учун қурбон бўлишга тайёр эканлигингнинг ҳеч қандай ғалати жойи йўқ.

Шуниси қизиқки, башараларни “таниш” бир дамда амалга ошганди, бир пасда, биринчи лаҳзадаёқ. Мен Ежантинани таниш қандай пайдо бўлгани эсимда– у юз фоизли, шубҳасиз эди. Яркани таниш ҳам ҳудди шундай эди – унинг ташқи кўриниши юқори даражада потенциал башаранинг кўринишларига ўҳшамаганига қарамай.

 

Фрагмент тугади.



<< Бўлим 02 Бўлим 04>>