Bodhi - Равшан онгга томон йўл. Майя.

Ёруғ, ёруғ, ёруғ – чироқ янада кўзни қамаштириб борарди. У киприкларим қирғоғида суза бошлайди,- зўрға сезиладиган қўл силташ, ва ярқираб турган океандан хонага шуъла сочаётган, сўнгра пастга енгилгина – бепоён кенгликларга ёруғлик сочаётган бир-бирига чирмашганча кўчаётган нақшларга ўхшаш ва катта тезликда алмашиниб турадиган даражада сузиб борарди. ... Ҳозир эрталабми ёки кундузи? Бошқа ухлагим келмаяпти, ўзимни ўта тетик ва енгил ҳис этдим, лекин барибир сира жойимдан силжигим келмасди. Бояги ёғдули кенгликлараро сузгим келарди... Шунақанги сокин, ахир бу зўр-ку... Кўрпадан бош кўтараман, хона на совуқ, на иссиқ, полда ялангоёқ юриш нақадар ёқимли. Деразага қарайман – иккита унча баланд бўлмаган чўққи, мовий осмон, денгиз тўлқинига ўхшаган беғуборлик, унча катта бўлмаган кўл... Бунда ҳеч қандай фантастика, ҳеч қандай ноҳаққоний нарса кўрмасам-да, лекин мен негадир гўёки бошқа бир оламга тушиб қолгандек енгилгина титрардим. Эҳтимол... йўқ, мен бу МЕНИНГ жойим эканлигига ишонаман, мендан бошқа ҳеч ким у ерда ҳеч қачон бўлмаган. Кўлга чиқишим ва унга яқин боришим керакми-йўқми, ҳатто билмайман ҳам, ... билан суҳбатлашгим келаяпти... Мен сесканиб кетдим ва бутун вужудим билан қунишиб ёпинишга уриндим.

Сенинг кирганингни пайқамай қолибман.

У гўё мени эшитмагандек эди.

-Сенга нима қилди? Безовтасан, иссиғинг борми?

-Умуман олганда мен...

-Бошланиши яхшироқ:)

-Ҳа, аниқ, яхши бошланди...

Қўлимни тортиб, тўғрилайман, бошимни кўтараман.

-Ёқдими,- уйғонади ўйноқи мода.

-Ёқди, - давом этади у жойида турганча.

Хона бўйлаб ҳеч нарса бўлмагандек юришга ҳаракат қиламан. Баданим бироз эгик, гўё металл каркаси билан сиқилгандек. Ҳаракатларим бир қадар сунъий кўринса-да, менга бу тўсиқларни енгиш ёқиб борарди, - мен энди эркинлик исини туймоқдаман, мен бунга чоғланаяпман, уни тўлқиндек тутаман, ва вужудим енгиллашиб, қандай истаса, шундай яшай бошлайди... У мени кузатаркан, майин жилмайди. Унга тобора яқинлашаман, кўзларига тикиламан, бу кўзлар қачондир мени қайноқ тўлқинларига ғарқ этади... Мен унинг нигоҳларига дош беролмадим, у эса буни илғайди.

-Кечаси сен барча арвоҳларни қўрқитиб юбординг:) — аранг яқинлашиб у елкамдан тутди, у гўё аридай ғўнғиллади.

-Сен мени кузатдингми?

-Бунга ҳожат йўқ эди, - сен шундай тарақлатдингки, ҳамма ёқ гумбирлаб кетди гўё, айт, бу ерда нима қилаётгандинг?

-Қоронғулик билан курашаётгандим.

- Хўш, ғалаба қозондингми?

-Ҳа, унчаликмас...

-Қўрқувни енгишда ҳам, бошқа нарсаларда ҳам машқ қилишинг керак.

-Қўлинг текканидан буён елкам ғувиллаяпти...

-Бу бирмунча жўн вазифа. Бу ерда энг мураккаби — дадил қадам ташлаб, қўрқувга юзма-юз бориш, у ёғи ўз-ўзидан бўлаверади... Сен ҳар ҳолда бу самарани ўз қарама-қаршилигинг самарасида ҳис этгандирсан?

-Бу соҳада сенда эксперимент учун катта кенгликлар бор. Ахир, сен шу бугунгача ўзинг маъқул деб билган ишни қилгансан?

-Энди ўзинг бир тасаввур қилгин-а, сен ўзинг хуш кўрмаган бегона бир одамга кўчада яқинлашдинг ва у сенга ёқмаслигини, унинг чеҳраси сенга аҳмоқона кўринишини айтдинг ва бунда сен нималарни бошдан кечирасан?

-Ҳа, бу ҳақиқий ўзбошимчалик!

-Ўзбошимчалик деганинг нимаси?

-Бу дегани, мен бошқларга муаммо яратиб кўнгилхушлик қиляпман.

-Сен қанчалар аҳмоқсан! ... Кийиниб катта хонага чиқ, гаплашамиз.

Водариғ! Бу сафар у мени нодонликда айблагани негадир менга эриш туюлмади. Афтидан, мени аҳмоқ дейишларига мослашдим ва буни ҳукм сингари қабул қилмай қўйдим. Агар унинг талаффузи бир қадар дўстона бўлмаганида, эҳтимол мен яна хафа бўлишим мумкин эди.

Хонага кириш қолди, холос, мен бутун вужудим билан ҳис этдим – менинг ўрним қаердалигини. Дарҳақиқат, мен ёстиқлар орасига чўккалаб ўзимни дарҳол ишончли ва енгил одамдек сездим. Пешонам марказида енгил тебраниш, олисдан келган ғўнғиллашга ўхшаш, заиф босим, қандайдир ички куч туғилди. Ҳислар алангаланди. Қуёш тафтида исинган қарағайзор ўрмон иси уфургандек бўлди. Таажжуб, нега қушлар чуғури эшитилмаяпти, - бу ерда худди баланд тоғларда бўлгани каби сокинлик ҳукмрон. Ана шундай алоҳида сукунат жами инсониятни табиий офатлардан сақлаб, бирлаштириб турадиган кўприк сингаридир.

-Демак, сен ўз ҳаракатларинг билан кишиларда негатив эмоциялар чақираман деб ҳисоблайсан?

-Ҳа, албатта!

-Таъсирли талаффуз:)

-Сен-чи бошқача ўйлайсанми?

-Ўйлайман, нафақат ўйлайман, биламанки, ҳар бир инсон ўзи танлайди, нимани бошдан кечириши кераклигини!

-Танлайди?! Буни эплаган киши қилади, яъни танлаш имкони борлар, демоқчиман, оддий одамда танлаш имкони бўлмаган.

-Чунки барча кишиларда шундай ва шу каби вазиятларда тахминан бир хил ва шундай негатив эмоциялар туғилади, ва буни барча билади, у шундай бўлиши керак. Танлов бўлиши учун инсон нима қилса бошқача бўлишини билиши керак.

-Сен алдаяпсан. Шунга хилоф равишда айтаяпсанки, ҳақиқатдан сен яхши биласан, барча одамларда бир хил вазиятларда ўхшаш реакциялар содир бўлади. Кимнингдир сени кўришга кўзи бўлмаслиги мумкин, унга сенинг антипатиянг кучлилигини айтсанг ва аксинча, кимгадир ёлборсанг, кимгадир бунинг сира фарқи йўқ бўлса, яна кимдир руҳан тобланиш имкониятидан шодланса. У жуда кам учрайдиган вариант — кимдир сенинг одатий, аммо самимий ахлоқингга ажабланарди, сен билан яқиндан танишишга талпинар, келажакда эса сендан ниманидир ўрганишга интиларди! Ахир бу истисно эмас, сенга бошида истарали кўринмаган одам сени ҳатто кам даражада бўлсин агар жавобан у сенга мойиллик ва симпатия билдирса. Ҳаммаси инсоннинг ўзига боғлиқ.

-Ҳа, ростдан ҳам алдагандим... Билмадим, қандай қилиб шундай бўлди.

- Бу жуда оддий. Агар қабул қилинган далилга асослансак, инсон ўзи нимани бошидан кечираётган бўлса, у амалга ошади, энди ҳамма нарса мумкин, ёки деярли ҳаммаси – ахир сен шундай ўйлагансан-ку?

-Айнан шундай.

-Ва сени ана шу фикр ажаблантирган бўлса, кўзингни кўр қилган бўлса, ва сен ҳатто ўзинг учун кўриниб турган бўлмағур нарсаларни айтсанг, сўзсиз эмоция биринчи ўринга чиқиб олади. Сеннг мулоҳазаларинг ўша ондаёқ мудраб қолган, сабаби сенга чин ва ҳаққоний бўлиб кўринган негатив эмоцияларингни намоён этишингга нималардир халал берган.

-Дейлик, ҳаммаси айнан шундай бўлган! — мени деталлар билан таҳлил қилинган аҳволим шу қадар тўлқинлантириб юбордики, мен ҳатто гап мен ҳақимда бораётганини унутиб, елкамдаги ташвишни ҳис этмай қолдим. — Биласанми, менга бу ғоя жуда ёқди, менинг тундликларим бу мен эмас, деган хулосага келдим. Агар буни тўлақонли тушуниб етсам борми, худди сен каби унинг келиб чиқишини англайман ва сен каби аниқ ва лўнда тадқиқ қила бошлайман.

- Ҳа, бу конструктив ёндашув. Тасаввур қил, сенинг шахсинг – бу томорқа гўё, унга қараб туришинг керак. Бегона ўтлар пайдо бўлса, уни парваришлайсан, қарайсан, унинг ҳаммаси тозами? Яна давом эатсан, бегона ўтларни қидирасан, янгитдан тадқиқ этиш жараёнида ўша ерда уларнинг ўрнида ўзингча ёқимли ҳиссиётларга бериласан.

- Менда ҳозир шундай ҳиссиёт борки, гўёки мен икки паллага ажралдим, ва биласанки, бунга бир фантазия каби қаралмайди... Бу шундай қувончлики — уни қандай бўлса, шундай қабул қилиш керак!

Ҳозир менинг ҳеч нарсани яширгим, ҳеч нарсани бўяб-бежаб кўрсатгим йўқ, ахир бунинг бари - мен эмасман!

- Сен ҳозир қанчалик кўп эмоцияга берилсанг, сени хушнуд қилаётган жами тушунчалардан ҳам мосуво бўласан, - ҳамон ўша вазмин талаффуз билан давом этарди у.

Менинг ҳеч нарса дея олмай дамим ичимга тушиб кетди, ўзимни энди қандай тутишни ҳам билмасдим.

- Тушуниш — бу ҳеч нарса эмас, уни эмоциялар билан қориштириб юбориш ёмон, ҳатто ижобийлари билан ҳам. Ёки эмоция, ёки тушунча. Тушуниш — бу чуқур тектоник жараёнга ўхшаб сенинг ҳаётингни бутунлай бошқа томонга ўзгартириб юбориши мумкин, у эмоциялар эса қониқиш, улар тушунча атрофида автоматик тарзда айланаверади – булар совун кўпиклари, йўқ уларни ҳатто зулукка менгзаш мумкин бўлади. Шу боис энг ёмони шундаки, сен ўша зулукларга йўл очаяпсан. Лекин албатта, ҳар ким ўзи учун нималар ёқимли эканлигини мустақил танлаш ҳуқуқига эга. Кимгадир негатив эмоцияларни бошдан кечириш ёқади...

- Бундай бўлиши мумкин эмас!

- Ҳа, албатта, бундай бўлиши мумкин эмас! – у кулди, сўнгра ўрнидан туриб дераза олдига борди. — Ҳеч нарса ўз-ўзидан содир бўлмайди, чунки ҳеч ким воқеликни ўз ҳолича кўришни истамайди, кузтмайди, ўйламайди, хулосалар чиқармайди. Сенга эса барча одамларга ширин азоб бағишлайдиган ва ёқадиган нарса бемаънидек туюлади. Бу нарса кимки негатив эмоцияларга бир қадам ташлаб, унинг устида ишлашни ёқтирмайдиганлар учунгина бемаъни бўлиб туюлиши мумкин, лекин бу амалда лоақал ики ойгина шу иш билан шуғулланган барчада эътирозга ўрин қолдирмайдиган далилдир. Билгинки, бунга ишонч ҳосил қилишинг учун имкониятинг етарли. Тасаввур қил — одамларнинг ўзлари нимани исташини ўзлари танлайдилар, ва улар ўша ширин азобни шунинг учун танлайдиларки, сабаби бу ҳиссиётларни бошдан кечириш улар учун ғоят ёқади. Бу мулоҳазаларимни шунчаки ҳисобга олиб қўйишингни истайман, холос. Сен буни эртароқ текшириб кўришинг, ўз тажрибангда синаб кўрганингга қадар ўз тушунчанг ҳосил бўлгунга қадар шундай қил.

- Ахир улар қандай танлайдилар?

- Қандай бўларди... Бу нарсалар билан келишиш ўрнига уларда мунтазам негатив эмоциялар туғилади, одамлар бунга қарши туришлари мумкин аслида, ўзларининг ўтмаслашган фикрларига қарши курашишлари, қандайдир бошқа нарсаларга интилишлари, - дейлик, симпатияга, қувонишга, майинликка, ёрдам беришга, интилувчанликка...

-Агар улар симпатия ва қувониш нималигини билмасалар-чи?

-Биринчидан, бундай одамлар ўзича пайдо бўлмаган – одамлар кўп маротаба бундай мезонларни бошларидан кечиришган, илгари ҳам шундай бўлган, ҳозир ҳам. Болалик — ана шундай кечинмаларнинг битмас-туганмас кони. Бундан ташқари, уни негатив эмоциялар ҳам заҳарлай олмайди. Одамлар ана шу аҳён-аҳёнда ва кўпинча қўзғаб қоладиган руҳий касалликка ўзлари ихтиёрсиз чалиниб қоладилар. Тасаввур қил, танангда қаерингдир доим оғриб турадими?... Негатив эмоциялар — одамлар ўзлари мослашиб қолган ана шундай касаллик тури саналади. Бу энг ҳақиқий телбалик, энг ҳақиқий азоб. Эсла, сен ўша лаҳзаларда айнан бир хилда эмасдинг, ўша туғённи бошдан кечирганингда шуурсиз эдинг.

Негатив эмоциялар — бу руҳий хасталик! Ахир, бу аниқ, - мен ҳам у билан мослашганман, улар ажралмас, бу ҳислар гўё инсоннинг табиий кўриниши каби... Аммо улардан ихтиёрий воз кечмоқчи бўлган дамларимда ўзимни инжиқ, бемаъни сезганман, бу нарсанинг эҳтиёж эканлигини тан олмаганман. Бу даҳшат! Мен улардан воз кечолмай бирга ўсдим, мана эндигина бу касалликнинг гонорея ёки менингитдан ҳам жиддийроқ эканлигини ҳис этиб турибман. Одамлар бу касалликка мослашиб унинг ичида яшайдилар, улар бу чиркин жамиятда ҳозир ҳам ўз вазифаларини адо этаверадилар... балки улар шу жиҳатдан чиркиндирки, чунки улар киши билмас негатив эмоциялар замирида “жойлашиб” ва “қапишиб” олган бўлишлари мумкиндир? Қизиқ, аввал қайси бири пайдо бўлган – одоб-ахлоқми ёки негатив эмоциялар?

Танлов ҳаммада бор. Инсон ўзига ўзи азоб яратади ва ўз азобларини қувватлайди. Қайси бир кишига ундан воз кечиш кераклигини уқтиришга уринма, масалан, рашк – бу борада инсонга ҳеч бир ҳаракатнинг ҳожати йўқ, у бунга қўл силтаса, ортиқча асаббузарликка бўйин эгмаса бўлгани. Ўйлайсанки, инсон бу таклифингга осонликча кўниб қўя қоладими?:) Чеҳрангга боқиб сенинг айнан ана шундай ўйлашингга сезяпман.

-Топдинг, тахминан шундай.

-Сен буни текшириб кўр... ўхшаш ҳеч нарса йўқ. Инсон алоқани узишга мажбур бўлади ва унга бундай бахтнинг кераги йўқлигини, бутунлай ҳиссиз тўнка бўлишни истамаслигини айтади! Тасаввур қил — барчанинг яшнаб яшаш эмоциясига доим халал берадиган ана шундай ўта рутубатли ўз азобларингга ёпишиб олишдан батамом ажралиш, парчалаш даражасига қандай етиб келиш керак?

- Мен буни албатта текшираман. Албатта одамлардан суриштираман.

- Нимадир юз беради, ҳар бир инсон буни ўзича негатив ёки позитив воқелик каби шарҳлайди. Унинг ўзи бу шарҳни қувватлайди, бўлиб ўтган воқеалар тўғрисидаги барча фикр-ўйлари бўйича, ўша пайтда негатив ҳолатда эмас, яшариш, яшнаш ҳолатидаги бошқа фикрларни қандай қувватлаш тўғрисида савол туғилади. Лекин хавф шундаки, барча ўйлар, унга тегишли бўлмаган, ташқаридан келган ва негатив эмоциялар билан бир қаторда туғилган ўйларни ҳам инсон маъқуллайди, адекват санайди. Аксарият одамлар ўзларини негатив ҳолатлар қурбони санайдилар, унинг сабабини кўрмайдилар — мана сенга тўсқинлик. Лекин уларга аввалгидек барибир қурбон бўлиш маъқул келади чоғи, чунки у билан курашишга куч сарфлаб ўтирмайди, - оқимга қараб хотиржам сузиш ва унутиб юбориш мумкин. Агар инсон у ўзига ўзи азобларни яратиб яшаётганини ва уни ўзи қувватлаётганини ич-ичдан тан олса, у кейин қандай қилиб яшайди? У бундан кейин ўзини ё осиши, ёки “ўз ўзига” курашни бошлаб юбориши керак. Бу ерда яна ўша гап – инсон қурбон бўлишни ўзига ўзи ТАНЛАЙДИ, чунки бу унга қулай ва одатий ҳол.

Мен уни ардоқлаб фикрларига мувофиқлашганча эшитар эканман, маъқулламасдан одамлар тўғрисида ўйлардим,

Мен уни тинглаб, маъқуллаганча тасдиқлар эканман, ўз бошига ўзи муаммо сотиб оладиган, сўнгра бунда ҳаммани ва ҳамма нарсани айблайдиган одамлар тўғрисида маъқулламай ўйлардим, аммо негадир худди шу одмлар тоифасига ўзимнинг ҳам мансуб эканлигим шууримга дарҳол етиб келмаганига ҳайрон эдим! Ахир мен ҳам негатив эмоциялар қурбони бўлишни танлаганман, уларни бошдан кечирганим рост, энди эса уларни таҳликага тушиб ҳозирнинг ўзидаёқ бирор чуқурроқ ертўлага кўмиб юбориб, уларни позитив эмоциялар билан ўарб бекитиб қўймоқчиман. Буларнниг бари менга ҳам тегишли бўлмаслигини шунчалар хоҳлардимки... Бутун дунё бадбахт ва руҳоний импотентларга тўлиб-тошган бир вақтда менинг сираям уларга ўхшагим келмасди, йўқ, мен бошқаман, - бунга нуқта қўйиш керак ва чўққиларга сайрга чиқиб кетиш лозим.

-Мен сира тушунолмаяпман, нега бегуноҳ одамлар олдига бориш ва уларни негатив эмоциялари билан иғво қилиш керак?

-Биринчидан, бу сенда ўзингдаги қўрқувларни йўқотиш учун жиддий ҳаракат қилишинг ва куч топишингни талаб қилади. Биринчи вазифа ўз чидамли одатларинг кучи билан ҳимояланиш, ва бошқа вазифа – ўзинг истагандек иш тутиш, айниқса ўзингнинг ҳақ-ноҳақ эканлигингни билолмай карахтланиб турганингда, қонун кўринишидаги бирор таянч бўлмаганда, умумий қабул қилинган ахлоқ ва бошқаларда, - қачонки чекинишдан бошқа ҳеч нарса бўлмаганда ўзингни ҳақ деб билишда керак бўлади.

-Ҳа, бу тушунарли. Тўғридан-тўғри қарама-қаршиликда қўрқув билан курашиш. Иккинчидан-чи?

- Иккинчиси ҳам бор. Сенинг мотивларингга – нафақат ўз ижтимоий қўрқувларингни ҳал қилишдаги истаклар, балки яна турфа дилни ёриштирадиган истаклар ҳам кириши мумкин. Масалан – ўз симпатиянгни билдириш истаги.

-? Нима-нима? Симпатияни билдириш, ўша одам менга симпатияли эканлигини айта туриб-а?:) Роса бопладинг!:)

-Ҳа, шундай тасаввур қил!

Кўриниб турибдики, энг қизиғи менинг ногаҳоний кулгим уни заррача ажаблантирмади, юз тузилишида хафа эмаслиги акс этарди, нигоҳини четлаштирмади, ва бу кулги шу қадар самимий – ҳар ҳолда ноодатий, шундай зўр-ки... ичимда ўткир нафисликнинг чайқалиши шундан эдики, у ҳам менга қўшилиб яйраб кулар, айниқса шуниси қувончлики, унинг шунчаки менга қўшилиб кулаётгани, яна менинг устимдан, аҳмоқона гапларимга куларди ва бу менда заррача бегонасирашни уйғотмас, ва мен яна тушунардимки, у ҳам буни кўриб турар, тушунарди... шу лаҳзада мен шуни равшан ҳис этдимки, агар ўртамизда темир бетон деворлар, танглик, ташвишлар бўлмаганида, у ҳолда у фойдаланиши ёки итқитиб юбориши, бу чексиз очиқликни яна бесарҳад давом эттириш мумкин бўларди.

Мен бу суҳбатдан озроқ толиқдим, ва унга бу ҳақда очиқ айтишга қўрқаётганим тўғрисида сал-пал қониқмаслик пайдо бўлди. Бир неча вақт ана шундай ақлсиз ҳолатда ўтираман, ўйлайман, бундай вазиятда нима қилсам экан, унга чарчаганимни қандай айтсам, унда унинг менга қизиқиши сўнмайдими, ёки ушбу суҳбатдан ҳақиқий лаззат туя бошлаганим учун уни давом эттирсаммикан? Қорнимда аллақандай ҳислар ғужғон ура бошлади, нимадир кескин урила бошлаган, лекин шилқимлик миямга нотинчлик берар, ва у қувилган итдай бир муддат тисланар, лекин яна йўлни ҳидлаганча топиб келар ва яна кўксимга ҳужум қиларди. Барча қўрқувларимни қанчалик имкон бўлса, ортга четлаштириб бу ҳиссиётга очиламан. У яна кучга кириб, барча пўстларни улоқтирганча яна кўксимда янги бир фаввора янглиғ отила бошлайди. Самимият! Мана бу уни тушунишим учун ҳақиқий мезон, ҳозир мен айнан нимани хоҳлаяпман, қандай ёлғонларга бандиман, умуман кимман.

- Сайр қилгим келяпти... Менга барчаси қизиқарли, сен...

- Тўхта! — совуқ ва кескин нигоҳ, қатъий оҳангдаги талаффуз.

Мен титраб кетдим, ва яна ташвиш чулғади, - бу аниқ, нимададир адашдим.

- Сен ўйлайсанки, менга қизиқаётганингни кўрсатиш учун бу ҳақда гапириш керакми? Ўйлайсанки, қизиқишнинг кўринишини яратиш керак деб? Керак, аммо сен каби аҳмоқлар учун, холос. Мени эса сенинг барча фақатгина бир кишига мўлжалланган майин ибораларинг қизиқтирмайди: шундай қилиб сен негатив эмоцияларингни чеклашдан кўра хира мамнуният билан чиқиб кетасан.

- Ана бўлмаса!

Кўксим тўлиб ҳаво сипқорганча, бу бўшлиқдан кескин чиқиб кетишга уриниб баланд оҳангда гапираман:

- Менинг сайр қилгим келяпти!

- Ўша-ўша гап,- гўёки бир муддат аввал кескин ва совуқ бўлмагандек кулади.

Ҳамма нарса тез ўзгаради... мен баъзан ундан хафа бўлишга улгурмайман. Хафа бўла бошлашим билан у дарҳол ўзгаради, ва мен эндигина норозилигимни ифодаламоқчи бўлиб турганимни эсимдан чиқараман, унинг ноҳақлигини ва негатив муносабатларини айблолмайман, мени у қизиқтиришда давом этади. Қизиқишларимнинг авж олиши унга бўлган эътиборимни ҳаприқишлар ва ҳатто жинсий майлимни уйғотишини кучайтиради. Илгари кунларим ўлчанган эди, энди эса уйғонишдан тўкилишгача бир хил миқдордаги вақт ўтяпти, ва кун мобайнида кайфиятим ҳам бир хилда бўлиб, ўзгарса-да, кунда бир марта... ёки икки, уч марта бўляпти. Ҳозир қандайдир номаълум бир нарса содир бўлади. Яқиндагина уйғонганимда менда шундай таассурот бўлдики, гўё ярим кун ўтгандек туюлди. Кайфиятим дақиқа сайин ўзгариб борар, - туйғуларнинг, фикрларнинг, эмоциялар, очилишнинг кетма-кет уйғониши...

Кузги тоғ гуллари ўсиб ётган чакалаказорлар оралаб ҳаддан ташқари буралиб кетган тошлоқ сўқмоқ мени кўлга олиб борарди. Бу ерда пайдо бўлиб қолганимга сира ишонолмайман. У аввалгидек ҳақиқатда мавжуд бўлолмайди, ҳамон сувсаганини тарк этмайди, бу қандайдир ҳақиқат ёки мен шунчалар ўзгариб кетдимми? Бу нечоғли мураккаб... “Ҳақиқатда мавжудлик” ва “менинг ўзим”... “ҳақиқатда мавжуд бўлиш” бўлиши мумкин, агар менинг ўзим бўлмасам? Мен бу ҳақда аллақачон ўйлаб кўрдим, лекин ҳозир миямда яна ҳеч қандай тушунча йўқ. Бу ҳақда ... билан албатта гаплашаман... Мен ахир ҳали унинг исмини ҳам билмайман!

Кўл шунчалар енгил, гўёки парқудек, туюлади, у кўл тубида эмас, унга майин яқинлашади, холос. Мен аниқ биламан, унда қандай сув мавжуд, - совуқ, лекин куйдирмайдиган.Мен жуда яхши сузаман, лекин бегона жойларда чўмилишдан ҳайиқаман – чуқурликдан ва сув остидан ўлгудек қўрқаман. Бу қўрқув қаердан пайдо бўлди? Болалик давридан хира хотиралар билан ўралашади, бу ҳали биргина туйғулар, англаб бўлмас қўрқувгина эмас, номаълум тубликдан ва унга ёпишиб олган қўрқувга ўралашиш… Қариндошлар… Буви, бува, ота-она, яна аллакимлар, - барча ниманидир маъқуллайди, койинади, бу эса мен учун мутлақо қизиқ бўлмаган манзара, бемаъно шовқинлар эди, холос. Улар заводда чиққан қўғирчоқлар янглиғ, - бари бир хил, гўёки бир хамирдан чиққан зувала каби… Кўл… Кўл… Кўл! Ҳа, аниқ, биз кўл қирғоғидамиз! Мен эгнимда кийимим билан сувга қараб чопаман, сувдан югуриб ўтишни истайман, бу шундай ёқимли ва қизиқарли истакки! … Қирғоқ лойқа ва тик жарли, мен буни қачонки оёқларим сувга қараб сирпана бошлаганида тушуниб етдим, ва мен деярли унинг белбоғи бўйлаб кета бошлайман, худди онам менинг қўлимдан тутгани каби, ўзимга маҳкам тортганча… Пастга тушиш чоғида эса мен гўё ўзимни вакуумнинг ичида ҳис этдим – на қўрқув, на қувонч, ва мен буни қандай шарҳ этишни билмасдим, менда қўрқув йўқ эди. Шу вақтгача қўрқув нималигини билмасдим гўё… Қачонки у менга титраганча чирмашиб олганида ва мени ўзига тортганида мени қандайдир англаб бўлмас ҳиссиётлар чулғаб олди, - сония кетидан сониялар ўтиб борар, менинг танам қандайдир оғир, зулматли, бутун вужудни қамраб оладиган ва ундан кўчириб оладиган нимадир билан банд эди…

Қўрқув аралаш кийимларимни ечганча у ёқдан бу ёққа чопа бошлайман ва сувни қўлларим билан ёриб, дельфинга қўшилиб янада чуқурроқ шўнғийман.

Ўзингни мутлақо ёввойи, эркин, қўрқмас ҳис этиш қанчалар қувончли! Бу менинг оламим — ўрмонлар, тунги сўқмоқлар, ой ёғдусидаги далалар, оловли шафақлар, ўрмон кўллари… Атрофга юлдузлар сачратиб сувга ўзимни отдим, кейин яна сувпари каби чуқур шўнғидим. Кўтарилиб тушаётган сувнинг тинч акс-садоси чўққиларга урилади, паст ўсган қарағайлар баайни унинг остида ўсмоқда.

Тўйгунча ағдарилиб қирғоққа чиқаман ва каттакон, қуёш тафтида исиган тошга чиқаман. Атрофда сукунат кезинади.

Уйга қайтганимда эса у хонада ҳам, ошхонада ҳам кўринмасди, аввалгидек бошқа эшиклар ҳам беркитилган, ва уларни очиб кўриш ноқулай эди, аммо барибир уларни очиб кўришга қизиқардим, уларнинг ортида нима борлигини билгим келарди. Ошхонадан аллақандай мазали таом иси анқир, ва мен у ердан иссиқ оладьи, банан-кокос қўшилган мураббо ва чойни топдим. Демак, у яқиндагина шу ерда бўлган! Менга унинг ташрифи ёқади. Менинг қарама-қарши ва қатъий ўзгарувчан қарашларимда кўпинча ҳақиқий ошиқлик сезилиб қолар, ва бу ўткир жинсий мойилликни чақирарди. Мана яна тасаввур қила бошлайман, қ андай қилиб у менга киради, ва дарҳол барчаси дукиллаб ура бошлади, нам бўлиб кетди... Ё худо, мен нима деяпман ўзи... қаердан бу эски гаплар... кирдаи... тўлдиради... нам қилади... яна нима дейиш мумкин? Тиқмоқми? Киритмоқми? Нам тортмоқ? Ўз кулгимни тутолмай қолдим, чунки ўз ҳисларимни ифодаловчи мос келувчи сўзларни ахтара бошлагандим. Демак, рус тили бой тил экан... бу ҳали ҳеч қандай тил эмас, муртак холос...

Қизиқ, у билармикан, уни хоҳлаётганимни? Ундан ҳеч нарсани яширолмайсан, энди эса мен ундан ҳеч нарсани яширишни истамайман... Менинг шу тобда ечингим ва хона бўйлаб яланғоч юргим келяпти. У мен ҳақимда нима деб ўйлайди? ... Водариғ, яна бу савил мендан оқа бошлаяпти. Мен Хоҳлаяпман. Юришни. Яланғоч бўлиб. Ечиниш ва яланғоч юришнинг ўзи нимани истаётганимни ифодалашга етарли, мен ниҳоят истаяпман.

Уйда бу доим ўткир муаммо бўлган. Мен ҳар қандай уй кийимларини кийишга тоқат қилолмайман, айниқса пижамаларни, халат ва тунги либосларни жиним суймайди... Болалигимдан мени шунга мажбурлашган, аммо мен ҳар гал уларни эгнимга ила бошлаганимда гўё ниманингдир ичига кириб қолгандек ўзимни ноқулай ҳис этардим. Яқиндагина кичиккина қизалоқ эдим, энди эса эзма кампирга айландим... Яқингача менга яланғоч ҳолда ухлашга рухсат беришмасди, хонадонда яланғоч юриш тўғрисида-ку, гапириб бўлмасди. “даданг ҳар қандай ҳолатда кириб қолиши мумкин, у эркак киши. Майя, қиз болалар фақат пижамада ухлашлари керак, акс ҳолда шамоллаб қолиши мумкин, бунинг устига бундай юриш гигиенага тўғри келмайди...” Мен қачонки ёлғиз яшай бошлаганимда барча уй кийимларини онам менга жойлаб берган чамадонга қараб улоқтирдим. Чамадон – бу ҳам даҳшатли буюм:) Инсоннинг танидан суякларигача бир мантиқ : - оила, ота-она, болалар, иш, тапочкалар, сервизлар, туғилган укнлар, таътил, чамадон, пенсия... – енгилгина яратиладиган ёзма тартиб. Ҳеч қачон, ҳеч қачон, ҲЕЧ ҚАЧОН бу менниг ҳаётимдаги шиорлар бўлмаслиги керак. Бу ўлимдан баттар, бу аста-секинлик билан чириш, парчаланиш, нари улоқтириш... Чамадон ҳам нари кетсин.

Ахир ажойиб кунлар ва тонгларнинг бирида сен уйғонишинг ва ўзингнинг энг оддий одам эканлигингни ҳис этишинг, ва илиқ оилавий ўчоқдан, меҳрибон эр ва мурғак, беғубор болачалардан ташқари бошқа ҳеч нарса керак эмаслигини туясан.

У такрор худди ердан чиққандек пайдо бўлди, ва яна мен нима тўғрисида ўйлаганимни англагандек тикилди.

-Йўқ! Мен билан бундай бўлиши мумкин эмас! Бу мумкинмас.

-Нима учун бунга шунчалар ишонч билан айтаяпсан?

-Сабаби, буларнинг бари менинг кўнглимни ағдаради. Яхшиси, бундан кўра ўлган яхшироқ.

-Яхши бўлиши ўзингга боғлиқ, сен яхши бўлиши учун нима қилдинг?

-Сен ростдан шундай бўлиши мумкин деб ўйлайсанми?

-Бундан баттар бўлиши мумкин, - деб ўйлайман, у ҳадемай юз беради. Чунки азоблардан чиқиб кетиш учун имкон кимда бўлмасин, жуда кам. Сен ўйлайсанки, бу шунчалик осон ва бунга хоҳишнинг ўзи кифоя деб, тўғрими? Йўқ, бундай эмас, бу жуда қийин, сен фақат ўзингни тасаввур қиласан. Ҳатто энг биринчи қадам – негатив эмоциялардан чекиниш учун ҳам сендан ғоят улкан меҳнат талаб қилинади, аммо минг афсуски сен ҳали бунга тайёр эмассан. Эҳтимол ўйлаётгандирсан, агар эркин бўлишни истасам ва буни бошдан кечирсам албатта эришаман деб ва истаккина кафолат бўлади деб ўйласанг янглишасан. Йўқ, Майя, бу фақатгина имкон учун йўл. Сен билмайсанки, нега бирдан ҳаммаси шундай бўлиб кетди, сен бунинг учун бирор ҳаракат қилдингми? Йўқ, бу сир, нега у сенда мавжуд? Лекин бу сирда сенга ҳеч қандай тушунарли бўлган қонунлар йўқ, ҳар қандай лаҳзада сенинг эркинликка интилишинг сув остида қолиб кетиши мумкин, ва барчаси барҳам топади. Сен ўласан, эҳтимол буни ўзинг ҳам сезмассан. Сен шундай яшашни давом эттирасанки, ҳамма одамлар қандай яшаса, ўз изланишларингни эслаб шундай яшайсан, ёшликнинг завқи-шавқи, майин тентаклик тўғрисида хотирлайсан.

Ҳар бир сўзда мени сохта бўлмаган даҳшат қамраб борар, мени ҳатто унинг муздек нафаси титратарди... Мен қуёшда исинаман, ҳар хил бўлмағур нарсаларни фантазия қиламан, тотли таомлар ейман, бу ерда бўлса бундай... Бундай тинч ва сукунатли ўлимдан даҳшатлироқ нима бор? Илоннинг оғритмай ўлдирадиган заҳари каби, мазаси ноаён заҳар, ва мен ҳатто бу қандай юз берганини илғамагандек тонгда уйғонсам... Йўқ. Мен осонлдикча бўйин эгмайман, мени синдиришга уринма, мен букилмас сиёҳдон каби тетикман, жойимда тик турибман...

Мен бу сокин ўлимнниг чақириғини улоқтираман. Мен ундан қочмайман, қўрқув қочишга ундайди, қўрқув фалажлайди, ҳаракат қилишга қўймайди, ҳушёрлдикни йўқотади, эътиборни сусайтиради. Мен бу ғунажин билан юзма-юз келишни истайман, мен унинг кўзларига боқишни, айнан уни ана шундай енгишни истайман – тўғридан тўғри қаршилик кўрсатиш билан, қўрқув ва шубҳалар соя солмасдан енгмоқчиман. Ҳар томонда унинг қўланса ҳидини туяяпман. У менга курашмаган онимда ҳар лаҳзада заҳарини сочиши мумкин. Тананг ўлими билан курашиш нечоғли аҳмоқона бўлмасин, ҳар қадамда сени қўланса ҳидлар таъқиб этса, тинимсиз тишласа, ва ҳар бир тишлаганида у охиргиси бўлса даҳшат! ...Кейин эса ҳеч нарса бўлмайди, - на оғриқ, на қўрқув, ахир, мен у пайтда ўламан...

- Ҳатто амалдаги кучнинг баландлиги сенга ҳеч қандай кафолат бермайди. Мен буни ўзингга сингдиришингни, максимум кучингни сенга нималарни уқтираётганимга қаратишингни истардим. ҲЕЧ НАРСА сенга ҳеч қандай кафолат бермайди. Агар қачонлардир сен озод бўлсанг, агар бу қамоқдан эсон-омон чиқиб кетсанг, - бу сен истагандек воқеаларнинг қонуний ривожланиши эмас, чин мўъжиза бўларди.

-Қандай қилиб??? – деярли фарёд чекдим мен, - барча ёруғликка элтган қадимги амалиётлар-чи? Нима, бу ҳамма қизғин интиладиган йўл эмасми?

-Бу фақатгина қулай шароит олиш учун асос.

-Нега шундай, ахир?

-Мен қаердан биламан? Нега қуёш чиқади, нега ҳозир у йўқ, нега бу ерда дарахт ўсяпти, нега бу яйрашлар, сен уларни айнан шу вужудда яшаётгандек таърифлаган ҳолатлар... Мен бу саволларга қандай жавоб беришни ҳам билмайман.

-Сен билмайсанми? – мен уни ҳамма нарсани билади деб ўйлабман.

У боладай бошини чайқаб-чайқаб қаҳ-қаҳ отганча кулди.

-Сенинг идрок қилиш тўғрисидаги фикринг жуда юқори. Қачонлардир сенинг бунга мослашишингга тўғри келади, - идрок қилиш – бу, етарлича чегараланган имкониятлар асбоби. (Энди... бунинг сенга дахли бўлмаслиги мумкин эмас... менга ҳам?) табиий офатларда тушунарли қонунларни идрок қилиш бўлмайди, афтидан унга алғов-далғовликни тасаввур қилиб бўлмаслик хос... Эҳтимол, қачонлардир буни ўзинг тушуниб оларсан.

... Қоронғулик чўкмоқда. Уйда ҳали чироқ ёқилмаган, шу боис у озроқ қўрқитадиган қиёфада, шу билан бирга у ўзига мафтун қилмоқда. Ғира-ширалик ични титратиб, тумандай хиралашиб этни жунжиктиради. Ҳали шафақнинг ол ранги кетмади, икки чўққи орасида эса юлдузлар ёғдуси кўзга ташланади. Шамол... дарахтлар учларида ўйнаб, уй атрофини кезади, беташвиш ва эркин хилқатдек қуюқ осмон қаърига сингади. Озодликни насимини тутиб олгинг келади ва делфин каби унинг ортидан сузгим келади!

Қалин жун рўмолга бурканганча яна қанчадир вақт чироқсиз ўтираман. Бугун нимагадир қўрқинчни туймаяпман, уй мени қўриқламоқда, кўзни юмиб, зулматга беписанд қараш мумкин. У енгил ва шинам кўрпа билан ўрайди, - нега мен ундан қўрқишим керак? Қоронғу хонада ўтириш қандай завқли! Қизиғи – сира зерикмайсан, ҳеч нарса қилгинг, ҳеч қаерга қочгинг келмайди. Ҳатто бирор нарса ҳақида ўйлагинг келмайди, қандай мазмунли ва хотиржамлик... Тушунмайман, илгари қандай яшардим. Авваллари сира ёлғиз қолмасдим, у ёки бу ҳақда ўйлаш, кимларнидир чорлаш кабилар бўларди. Китоблар, телевизор, мусиқа, телефон, фантазиялар, чой, конфетлар, қўшни аёл, бой-френд, - қаттиқ сиқилган бўйинбоғдек мени ушлаб турадиган нарсалар. Наҳотки энди бошқача бўлиши мумкин? Ҳозир ҳеч нарса керак эмас, шундай кенглик, шундай тўкинлик, унда беихтиёр истаганча сайр қилиш мумкин.

Олисдаги мусиқа садоси... гўёки у баланд тоғлардан таралмоқда... шамол билан бирга, ой ёғдуси билан бирга... бошқа олам нафаси билан бирга... инсоният яшайдиган бошқа томонларда... Кўзимни очаман, у қаршимда жилмайганча ўтирарди.. Мен унинг исмини ҳам сўрамабман.

У жимгина ўтирарди. У мутлақо совуққон эмас, кўзлари болаларникидек беғубор боқарди. Қуюқ сочлар... уларни силаш қандай бўлади? Қорачадан келган қўллар, улар худди йўлбарс болалари қўлига ўхшайди, кучли ва чиройли оёқ кафтлари, пахтали кўйлак йиртиғидан чиқиб турган кўкрак, - барчаси маст қилади... У одамга ўхшамасди, - вақтни билмайдиган қуёш худоси... Мен унга яқинлашгим келаётганидан ҳалак эдим... У шунчаки ўтирганча менга тикиларди... Унинг кафтлари қандай зўр!

- Уларни ўп.

Ўпмоқ? Бу шундай табиийки, шундай завқли, аммо... ўпиш?.. Ёноқларим билан кафтини силайман, у худди қуёш тафтини эмган япроқлардай ис таратади. Унга тил теккизаман, лабларимни теккизаман, уни ялайман, бармоқлари орасига кираман, менинг эркалашларимдан титрайди, уларни тишлайман, жинсий аъзо каби сўра бошлайман... Бошим худди болаликда арғумчоқ учган каби айлана бошлайди... Унинг қиёфасидан маст бўлганча, унинг жон кира бошлаган аъзосига яқинлашаман. Енгил инграй бошлаган аъзони лабларим билан тутишга шайланаман... У мени тўхтатади, ёқамдан тутиб, сочларимни силаганча маҳкам қучади, кўзларимга тикилади... Унинг нигоҳи мени янада ярқироқ туйғуларга чулғайди, унга қарши боришга куч тополмайман. Бошқа ҳеч кимга ёпишишга имкон йўқ. Тиниқ ва шаффоф деворлараро томирларим бўшашади... Бу ҳам тугайди, қачонки бўсалар авж олса... Иккита оловли спираллар авж ола бошлаган ўт балосига рўпара бўлиш, Бу инсон шаклидаги нозик ип ришта каби туташтирмоқда. Бахт-саодат қатига сингиб кетасан... Қандай қилиб ўзни тутиш мумкин?

- Менга яқинроқ кел... мен ғоят секин ҳаракат қиламан... Мени тўхтат, оргазм яқин қолганда... мана бундай қилиб... мана бундай қилиб, қизалоқ:) .... ўрган, ўзингни тутишни ўрган...

Кучли бўйинни сиққанча, оёқларим билан сиқаман... унинг қандай танаси бор-а... тушиш, айланиш, учиш... ҳеч нарсани тушунмайман... гоҳ тасвирлаб бўлмайдиган баландликка чиқаман, гоҳ унга қоришиб кетаман, ва жами ҳужайраларим бахт алангаси ичра ёнади, ўйлар туғилмасдан туриб ёнади. Ёниш ва совиш, шаҳват ва унутиш... Оргазм чегарасига келиш – улкан ва тошқин тўлқин каби... майинлик довули шивирлайди... Тай, сени севаман...

- Қизалоқ) Доногинам, менинг чиройли йўлбарсчам, сен ҳаммасини эплаяпсан... мана бундай ўрган, менинг аъзомга чидашни ўрган... Қачондир тугатасан, лекин ҳозир эмас, ҳозир чида. Яна? .. айт-чи яна нимани истайсан... Мана бундай...

Бу мени қандай қилиб синдирмади?

... Мен қанча вақт ўтганини сезмадим, - у шундай зўр эдики, гўё нозик қатламдек портлади. Мен тамом бўлдим.

Куламан! Бу кулги худди жилғанинг шивирига ўхшайди. Қўлимни қимирлатсам-да унинг борлигини ҳис этмайман. Ҳавони сезмаяпман, Тайни ҳам, унинг ҳаракатлари менинг танамни тарк этгандек... Кўксимдан нимадир тошиб чиққандек гўё... Бундай бўлиши мумкин эмас, лекин бу юз бериб бўлди.

Уйдан яланғоч бўлиб отилиб чиқарканман, яна уни чорлайман. Ҳавони майин сипқораман... Қандай тириклик бу! Ҳамма нарса нафас олмоқда, кулмоқда, гўёки барча севги билан шуғулланмоқда. Бу сексга жуда ўхшаб кетади!

У қирғоқ бўйидаги улкан тош устида ўтирганча менга жилмаяди. Унга қараб чопаман ва қучоғига отиламан... Ва унинг на танини сезаман, на ўзимникини, - кумушсимон пуфак, бўшаб қолгандек, билмайман, мен қаердаман, у қаерда... Бизнинг кўзларимиз бу бир нигоҳ, фақатгина Бу бор, холос.

-Неча ёшингдан мастурбация қиласан?

-Олти ёшимдан.

-Шаҳвоний мода) — у мени ўзига тортди, - тугатишни ҳам ўшанда бошлаганмисан?

- ҳа-да. Ҳар куни тугатардим. Мен бунинг сабабини билолмасдим, лекин бу кўп йиллардан буён бир хилдаги энг ёқимли машғулотимга айланиб борарди. Ҳар куни кечқурун ваннага бекиниб олар ва душни ўзимга тўғрилаб, клиторимни силашини истардим. Мен қандайдир даҳшатли бир нарсани қилаётганимни англардим, баъзан қўрқардим ҳам, бу ҳақда биров билиб қолишидан чўчирдим. Ҳар доим оргазмдан кейин мен ўзимга бу иш билан шуғулланмасликка қасам ичардим, кейинги кечаси эса истак яна хуруж қила бошларди, барчаси бошқатдан бошланарди... Қачон тўққиз ёшга тўлагнимда ойим мени хонасига чақириб эшикни ичкаридан ёпди ва нигоҳини ердан узмай менга айрим болаларда ана ишундай касаллик, яъни онанизм авж олишини ва бу касаллик оқибати ёмонлигини тушунтириб ўтди: “Улар оёқлари орасига тегиниб бундан лаззат олишни исташади. Лекин бу жуда ёмондан-ёмон оқибатларга олиб келади” деди. Айнан нималигини эса айтмади, мен шунда бу тўғрида ўйламаган эканман, чунки кўр-кўрона ҳамма нарсага ишонганман, ота-оанм шундай дейишади. Бу суҳбатдан кейин тунлар даҳшатли ўта бошлади. Мен ўз касаллигимни ҳеч нарса қилолмасдим, тугатардим, қўрқувга тушиб бўлса-да, айбдорлик ҳиссини туйиб ҳам тугатардим.

-Ўғил болалар билан бўлганмисан?

-12 ёшимда мен фақат ва фақат секс ҳақида ўйлай бошладим, лекин ўзимга яраша ўғил бола тополмай ҳалак эдим, ўз истагимдан уялар, айниқса, қизлишимдан жудо бўлиш менга қўрқинчли туюларди... Ўғил бола учраганида эса у дарҳол суқиб олди, бир дақиқа ўтмасдан тугатди, мен жисмоний оғриқ ва ақлим етмай ҳеч нарсани ҳис этмадим. Мен буни шунчалар кўп йиллар кутдимки, мен кун бўйи ўзимча қайноқ сексни тасаввур қилиб беш марталаб тугатардим... Бу вақтда секс ҳақида менда акамнинг столи бурчагидан топиб олганим Кама Сутра фотонусхаларига қараб алоҳида тасаввурим бўлганди. Биринчи сексдан сўнг менга узоқ вақт ҳеч нарса ёқмади, - мастурбация қилиш ҳам, янги ўғил болалар ҳам ёқмасди... Охирги ўн нафар ўғил болалар билан ҳам шундай бўлган. Ҳатто улар билан нега жинсий алоқада бўлганимни тушунолмайман. Бу балки ғирт аҳмоқлик бўлгандир, чунки мен ҳеч нарсани ҳис этмадим, лаззатланмадим... Кейин бир ўғил болани учратдим, у билан биринчи марта жинсий қониқишни туйдим. Ўшанда мен ўн беш ёшда эдим. Бу пайтга келиб мен ўғил болаларни танлаш ҳадисини олгандим – боши ва фазилатларига қараб эмас, жинсий олатига қараб! – қўлим билан унинг бутига ишора қилдим.

-Ҳа, у бошингдан кўра кўпинча ақллироқ экан:)

-Албатта, жуда кўп аҳмоқликлар бўлган...

- Ҳозир-чи, сексда нималар ҳали амалга ошмаган ва яна нималарни амалга оширишни истардинг?

-ҳа, мен ҳам шундай ўйлайман. Секс ҳозир ҳам жуда мафтункор, билмадиму, энди у билан қандай шуғулланман... Сен ҳаммасини остин-устин қилиб юбординг.

-Кўрамиз, сенинг жинсий майлларинг ўзини қандай намоён этаркан. Сенда оргазмни тугатишнинг алоҳида истаги борми, дейлик, ҳафтада бир неча марта ёки ойда...

- Ҳа. Тўйгунча тугатганман... Бу ШУНЧАЛИК зўр-ки, - секс билан шуғлланиш ва тугатмаслик. Ҳеч қачон ўзимнинг танам бунчалик ҳиссиётли эканлигини сезмабман, мен ана шундай лаззатни туйишимни илагри сира тасаввур қилмагандим. Қизиғи шундаки, мен қачонки сен билан жинсий алоқага киришсам, жинсий уйғониш билан майинлик чегарасида қолсам керак... Ё ундай, ёки бундай... улар гўё бир жойдан қуйилиб, бир ипдек туташса, ҳар бир лаҳза шодадек тизимчаланиб борса...

-Менга нисбатан майинлик?

-Албатта сенга нисбатан, яна кимга бўлиши мумкин:) ... бошқача гап айтиб қўйдимми? Ёки..?

Тай менга шундай қараб турардики, гўё у ўз саволига жавоб олмаган.

-Менга нисбатан майинлик?

Мен ўйга чўмдим. Эслаш керак – уни ортга қайтариш учун нимадир қилиш керак. Бу қийин эмас, ахир туйғулар шу қадар равшанки... кўзлар... ёниб турган гўё ягуарники мисоли... бу ҳозирча бошқача... бошимни оҳиста эгаман... йўқ, ҳозирча бу эмас... ногаҳон йиғлагим келди, ва мен бор овозим билан ўкириб йиғлай бошлайман, қўрқувдан, ахмоқона кашфиётимдан.. мана! Ана шу ерда у бошланди. Майинлик... ғалати майинлик... албатта мен уни ўзимда туя бошлайман унга нисбатан албатта, яна кимга бўлиши мумкин, ахир... йўқ, бу хомхаёл, яна йиғлай бошлайман, бу касаллик эмас, гўёки сувли кўлдан сув тошиб текисликка ёйилган, озод бўлиш бахти, боғлаб турган нарсанингузилиши каби, димиқтирадиган... бу лаҳзада майинлик устун келди... кулгим келарди, ўзим учун бутун оламни қучсам қучоғимга сиғмайди... тоғлар... тоғли ва музли чўққиларда қуёш нурининг ялтираши, нур шу қадар ёйилган, гўё ундан ҳозир бутун олам ёришади... бутун олам.. тимсоллар алмашинуви... у ерда нима бор... ҳозир тиниқ эслолмайман... тоғлар аниқ бор эди... дарёлар, дельфинлар... ҳовлидаги кучукнинг юзи... чол, қирғоқбўйида гул сотаётган чол... ғалати тимсоллар... жуда ғалати!

Ўз кашфиётимдан ўзим уйғониб, совуқ қотдим гўё, оғзимни очиб нима дейишни билмайман, буни қандай тушунса бўлади, бу нима ўзи?

-Ҳатто ҳозирча нима дейишни билмайман, лекин ҳозир.. ҳозир мен, агар охиригача самимий бўлсам, айтишим керакки, ўша тимсоллар ичида менинг портлашимни тўлдирган майинлик...

-... мен ишонмайман ўша тимсоллар ичида сенинг тимсолинг борлигига! Эҳтимол бўлган... ҳа, ҳар ҳолда бўлган, бунинг устига унга бошқа тимсоллар ҳам қоришиб кетди... бу миянинг қандайдир юқумли фаолиятими, йўқ, ҳар бир ҳатто кўринмас тимсол ҳам мени экстаз ҳолатига олиб келади. Демак, менинг майинлигим сенга нисбатан эмас экан-да? Ёки фақатгина сенга эмасми? Кучукка? Чолга? Тоғларга, дельфинларга... Кимга, ахир???

-Биз бир ва бошқа сўзларни ифодалаш учун қатор идрок қилишлардан фойдаланамиз. Биз фойдаланаётган тил ҳали етилмаган. У асосан ишлаб чиқариш ва технологик жараёнларга мўлжалланган, аммо бизнинг бу ҳиссиётларимизни ифодалашга ожизлик қилади. Бу ўз идрокимизни ўзимиз фарқлай олмаймиз, ва бу инсонни у чеккадан бу чеккага бемақсад пайраҳадай сочади.

-Мен яқинда амалда қилган ишларимни ёзишга уриндим ва унга муносиб сўзлар тополмай қийналдим!

-Ҳа. У ҳолда бу амалий ишлар ўз-ўзидан эсдан чиқиб кетади ва бу аслида тажриба ҳам саналмайди. Ҳа, ҳа... тасаввур қилгин, у ҳеч бир аниқликка йўналтирилмаган. Буни нимага таққослаш мумкин... гўёки олтин чанг ҳавода осилиб турибди, ва унинг орасидан дунёга боқсанг, у ҳолда ҳамма нарса ана шу тилла чанглар орасидан кўринаётгандек бўлади. Мен сени ажаблантирмоқчи эмасман, лекин бундан бошқа нарсаларни ҳам айтаман:) Бу майинлик барчада мужассам.

-Яъни қандай қилиб? У менда ҳам борми?

- У сендан келиб чиқади?

-Албатта, яна қандай бўлиши мумкин?

-Агар сен шунчалик ишонч билан сўйламаганингда ва бошқача бўлиши мумкин эмас демаганингда сен менинг нима деганимни кўрган бўлардинг. Кейинроқ бу хотираларга қайт, ва сенинг мулоҳазаларинг эшик олдидаги гиламчада ётади, унга ҳамма жойга йўрғалаб ёки булғаб кетишига йўл қўйма.

- Қўйсанг-чи...

Мен бу ногаҳон идрок қилиш оламида нима юз берадию, нима юз бермаслиги тўғрисида ҳеч нарса билмаслигингни назарда тутяпман. Ўзингнинг негатив эмоцияларингни амалда чекинтиришга боғлиқ алоқаларни олишда ўз тажрибангга тўғри муносабатда бўлишга ўрган, атрофингда прецедентлар бўлмаслиги – ҳеч кимда шунчаки бундай тажриба бўлмаслигига ўрган. Одамлар ҳаётий тажрибага эгалар, улар бунга ўз ҳаётлари давомида эришадилар.

- Мен албатта барчасини бошидан эслаб кўришга уринаман.

- Мен сенга яна бир маслаҳат беришим мумкин. Агар сен ўзинг учун ғоят муҳим тажрибангни бошдан кечирсанг барча имкониятларингни сарфлаб уларни қайд қилиб қўй, улар токи ўтмишингда хира учқун сочиб таъбингни хира қилмасин.

-Қайд қилиб қўй дейсанми?

-Ёзма равишда. Ҳаммасини ёзиб бор, тажрибангда нималарни синадинг, энг майда деталларигача, ва сен ундаги фарқни яққол кўрасан.

-Менга сенинг маслаҳатларингни тинглаш ёқяпти. Улар... алоҳида, уларда аниқлик бор, тўла аниқлик! Ҳа, мен бошимлан кечирган нарсалар жуда, жуда муҳим, эҳтимол мен учун бундан муҳимроқ нарса бўлмаслиги мумкин.

-Балки бу энди бошланиши... эҳтимол.

-Нима демоқчисан?

-Сен айни пайтда ўзингни ҳеч қандай тасаввур қилмаяпсанми, ҳозир сенда қандай кечинмалар ҳукмрон, - бу менинг совғам. Бу шу деганики, маълум муддат ўтгач сен яна сени забт этган жойимга қайтасан ва ўз тажрибангни унутасан. Сен уни эслайсан, холос, унга интиласан, уни яна такрор ва такрор топишга интиласан. Ва фақатгина сенга боғлиқ – сен бу ташвишга қайтасанми-йўқми? Агар қайтсанг, у ҳолда бу бизнинг амалий ҳаракатларимиз муштараклиги бўлади. Бу эса сенинг устоз ва ўқитувчи излайдиган, жилеткаси ичига биқиниб олиб йиғлайдиган, ёки озодлик учун ҳамма нарсага тайёр турадиган жангчи, орзулари бир олам хаёлпараст эмаслигингни ифодалайди. Сендан фақатгина у ерга қайтишинг учун, ҳозиргина қисқа муддат сени олиб борганим сирли манзилга қайтишинг учун бор кучинг талаб қилинади.

-Нега айнан шундай? Нега қайтишим керак?

-Чунки шундай. Менда бор тажриба сенда йўқ, шу боис мен уни муҳокама қила оламан, - йўқ, шу боис мен бу мавзуни сен билан муҳокама қилмоқчи эмасман, акс ҳолда сен ёки менга тақводорона ишонасан, ёки тақводорона юз ўгирасан, мен эса истардимки, сенинг ўз тажрибанг ўзингга асос бўлишини истайман, холос.

-Биласанми, ҳозир ҳеч қандай ташвиш менда уйғонмаяпти, агар улар бўлмаса, мен шуни тушуна бошлайманки, оддий вақтларда мен улар билан беҳуда банд бўлган эканман. Ҳаммаси бир зумда ўзгарди, бу бутунлай бошқа олам...

-Биламан, сенда негатив эмоциялар йўқ, шу боис сен ҳозир у туғилмайдиган жойда жойлашгансан. Лекин бу сенинг ишларинг натижаси эмас, шундан бу ёғи ана шундай давом этишига умид боғлама. Бу тугайди, Майя, ва сенга қўлингни шимариб ва ҳар сониялик қоралама ишни тундликни бартараф этишга чоғла. Йўқса, сен ўласан, ёки бу жангда ютқазасан, учинчиси берилмаган.

Шамол ланг очиқ белига ура бошлади, бахт туйганидан ва сиёҳранг воронкадан ўтаётган майин гуллар япроғига бефарқ эди. Фақатгина унинг ақл бовар қилмайдиган совғасини тан олди... Мен бу ҳақда ҳеч қачон унутмайман, ҳеч қачон ўша ўз ҳаётим деб ҳисоблаганим кичик ташвишлар ва қувончлар домига қайтгим йўқ... Кашф этганим мени ҳар қадамда, ҳар бир ўйимда кутмоқда... Ахир менга қайтишга жой йўқ! Бу биров билан уришиб қолганлигим ёки борор жойим йўқлиги сабабли эмас, балки мен идрок қиладиган ва мени идрок қиладиган одамларнинг йўқлиги туфайлидир. Кўрган тимсолларим қолди холос, қолганлари эса – эмоциялар, ўйлар, истаклар – ўзгарган. Менга айнан қайта олмаслгимга сабаб бўлаётган важлар шулар. Тай мени ўткир олмос тиғига олиб борган – бир томондан ўлим, бир томондан озодлик сари қадам қўйдирган эди... Менинг бу гўзал воқеликдаги иштироким қандай кечади?

-Ҳозирча суҳбатлашишимиз учун вақтимиз бор, демоқчиманки, оргазм жараёнида асло адашмаслик керак.

-Ҳозирча вақт бор дейсанми? Сен қаергадир жўнаб кетасанми?

-Йўқ, гап бунда эмас, фақат ҳозир менда сен билан суҳбатлашишга рағбат бор, менга сенга маслаҳатлар бериш ёқади, уларни ажратишингга кўмаклашишни ёқтираман, лекин бу истак ҳадемай барҳам топади.

-Нега? Бу шунчалик муқаррарми?

-Бу мутлақо муқаррар. Сенда амалий ишларга вақт бўлмайди, шунга ишонаманки, сен менинг маслаҳатларимни дарҳол амалга оширишга қийналасан, қўл силтаб кетиб ўз ҳаётингни заҳарлаб кетолмайсан, ҳозирданоқ механик одатларингдан чекинолмайсан, ва бунга асосий сабаб менинг истагим ҳадемай сўнади, ва у яна уйғонадими-йўқми, билмадим, бу фақатгина сенинг амалий ишларингга боғлиқ. Менда симпатия уйғотган одамларгагина ёрдам қўлини чўзгим келади. Агар симпатия бўлсагина, унга ёрдам бериш истаги аланга олади, симпатия бўлмаса истаклар сўнади. Бу “қарор” эмас, ва “юқоридан” айтилмаган, бу шунчаки юз беради, мен эса сенга бу ҳақда гувоҳлик бераман. Қачон қуёш уйғонса, гуллар очилади, бу юз беради, ва биз бунга гувоҳмиз.

-У ҳолда вақтни бой берма! Оргазм тўғрисида яна нималарни айтиб беришни истагандинг?

-Бу истак — тугатиш истаги, ҳар қандай ҳолатда руҳсизликка тушмаслик. Оргазмдан бош тортиш учун сенинг жинсий майлларинг табиий ривожланган бўлиши, аксинча кимнингдир фикрига мувофиқ фойдалими, зарарли деган мантиққа асосланмаган бўлиши керак.... истак, қувонч билан амалга оширилиши керак, ўшандагина жинсий мойиллик янада ривожлана боради. Фақат ҳар гал у билан шуғулланишдан, яъни бошлашдан аввал уни тугатгунга қадар сен оргазмга яқинлашганингда ўзингга савол бер – сен уни тугатишни истайсанми ёки бу лаҳзаларни яна озроқ узайтирмоқчимисан, ҳозиргидек бу ҳисларни яна бошдан кечиришни истайсанми? Агар сен ўзингни алдасанг ва ўз истакларингни қандайдир максадлар йўлида оёқости қилсанг, у ҳолда санинг жинсий майлинг ўлади... Ҳеч қандай “керак” эмас, фақатгина “хоҳлайман” дегин.

-Бир ва бошқа ҳаракатлар турлича бажарилиши мумкин, турлича сабаблар, турли мотив, ва бу фарқларга жуда кўп нарса боғлиқ... мен буни тушунаман.

Бунга ҳамма нарса боғлиқ. Бир хил ҳаракат нега сен тугатишни ўйлайсан? Лекин бунда фарқ катта. Агар сен оргазм чегарасида тўхтатишни истасанг ва уни босиб ўтмасанг, сен янгдан-янги жинсий ҳислар очишга ва уларнинг белгилари, тананг уйғона бошлайди, ва барча янгидан-янги унинг доирасида эроген зонага айланади, токи у тўлалигича энг турли-туман катта манбага айланмагунча ва чуқур жинсий ҳислар ва наинки жинсий ҳислар... Акс ҳолда агар сен уялсанг ва тортинсанг нимани тугатаяпсан, яъни чин маънода нимани тугатдинг, - бу ёмон, яъни беҳуда, янги негатив эмоциялардан ташқари касаллик ва тушкунликка тушмайсан.

Мен ишонаманки, ҳозир турли илҳомлантирувчи жинсий мойилликларини амалда қўллаётган аксарият одамлар яқин келажакда таназзулга юз тутадилар, чунки оргазмдан механик тарзда бош тортиш ёки ҳар қандай уринишлар ўз жинсий мойиллигига қўшилиб кетади, унга қоидаларини тушунтириб, сендан табиий йўл билан истаклар алмашинуви - бу навбатдаги мантиқнинг давоми, ўзини таъқиб қилаётган қўрқувдан кўпинча “суғуриб олиш” ҳаёт замирига элтувчи қувончли бўлмаган ҳаракатдир. Бу мантиқ оқибати ва негатив эмоция билан заҳарланган ҳаракатлар нималарга олиб боради?

-Тўхта, мен яна бир карра адашмаслик учун аниқламоқчиман. Демак сен айтмоқчисанки, оргазмдан мезаник бош тортиш – бу қачон сен китоб ўқиганингда унда “оргазмдан бош тортиш керак, шунда зўр бўлади” деб ёзилса, сен беихтиёр унга тезроқ тугатиш истагида ёнаётган бўлишингга ҚАРАМАСДАН, барибир тугатмаганингга ва қониқмаганингга ичингда надомат қиласан.

-Бундай нимагадир элтадиган бош тортиш – болага навбатдаги яқинлигимда то кўкариб кетгунча тамомламагунимча, озроқ оргазм билан тегиб ўтишни, ҳозир бошимдан кечираётган менга ёқадиган ҳисни янада узайтиришни ХОҲЛАЙМАН.

-Ҳа. Тугатмаслик истаги тугатиш истагини янада кучайтиради – сен эса тугатолмайсан, бу иккала истак айнан максимал қониқиш олишдан бошқа нарса бўлмаслиги керак.

-Бу шунчаки... шунчаки мавҳум бир тушунча учун:) Сен қачондан бери тугатмайсан?

-Кўп йиллардан буён.

-Кўп йиллардан буён?

-Жуда кўп йиллар бўлди. Нима менга жуда ёш кўринишимни айтиб хушомад қилмоқчимисан?:)

Мен ўзим истагандек қиёфада кўринаман.

У мен билан ўйнашаяпти шекилли? ...Йўқ, йўқ. Бу ерда бу одам билан ҳар нарса бўлиши мумкин, қаршилик кўрсатишдан наф йўқлигини ҳис этяпман.

- Ўзинг ҳақингда гапириб бер.

-Бошқа сафар.

Мен ўзимда нима бўлса берардим бу ҳақда билишни шу даражада истардимки... Мен ҳозир шундай ўйлаяпман, лекин эртага нима бўлади?

-Мен ҳозирча оргазмдан буткул воз кеча олмаслгимга ишонч ҳосил қилдим, лекин шунда ҳам менда мутлақо ойдинлик борки, бу ҳам бўлса айни пайтда тугатишни асло истамайман.

-Шу билан сен секс ёки лаззатланиш билан истаганча машғул бўлишинг мумкин. Оргазм чегарасига кунда икки юз марта бўлсин яқинлашавер... шунингдек, микрооргазмларга эътиборингни қаратгин. Сен қачон кучли уйғонган бўлсанг, бундай оргазмни тутиш қийин, - у ёввойи ҳайвон сингари ташланади, ана шунда сен андак тугатасан. Билгинки, ўз сексингда қанчалик майинлик, муҳаббатли, бошқа завқланиш ҳис-туйғулари бўлса, бундай тасодифлар бўлиши камаяди. Бундай ташланишлар унчалик ҳалокатли эмас, тўлақонли оргазмлар сингаридир, аммо барибир уларнинг барчаси жами бошқа кечинмаларни ва сексдаги ҳаракатингни сустлаштиради. Сен ўзинг бунинг фарқини англайсан. Барибир ҳамма нарсада тушкунлик зоҳир, шу билан бирга истакнинг кучи ва қувончлилигида, истак эса - бу интилиш сари бориладиган жилғалар кабидир. Интилишинг бўлмаса сен бамисоли ўликсан.

Мен ҳали ҳеч қачон бундай чиройли осмонни ва бундай мафтункор сувни кўрмаганман... ва дарахтларни, ва ўтларни, тошларни ҳам! Мен биламан, кимман мен ўзи... Сувларнинг жимирлаши – барча йўналишларга гўёки бахт-саодат улашаётгандек тарқалади.

Идрок қилишнинг одатий олами – юпқа ойна каби, ундан ҳамма нарса аниқ НИМАДИР га келиб тушади... Бу ҳақиқийдир, бу бор нарса... унинг Борлиги тўғрисида бирор нарса дейиш оғир. Кўзлари бахт-саодат нашидаси билан тўла қари донишманд чол, ўйларсиз ва қўрқувсиз гўдак, мангуликни майин қўллари билан силаётган жазман, бир вақтнинг ўзида кун ботиши ва кун чиқиши...

На кеча, на кундуз бўлмаган, на вақт, на унинг йўқлиги сезилмаган, ҳақиқий нарсанинг ўзи йўқ, чунки у фақатгина кеча ва бугуннинг оралиғида мавжуд бўлиши мумкин. Туннинг чеҳраси ва ёруғ кунгина тушунчани тозалайди, ойдинлаштиради, тушдан ҳушёр қилади, тетикликдан сирғалиб кетишдан, ўз шаклидан чиқиб кетишдан, бўлакларга бўлинишдан – горизонт бўйлаб юксак ва юксакларга... лаблар, пичирлаб гапиришлар, - иероглифлар равшан бўшлиқда қораяди... Секс икки тўлқиннинг садоси янграган етук овоз, барча шакллар ва номлар чегарасида... Бу ҳеч қачон тугамайди.

-Айт-чи, мен бу ердалигимга қанча вақт бўлди?

-Сен қаергадир шошяпсанми?:)

-Йўқ, - биринчи марта охирги кунларми, охирги юзйилликлар безовталик сояси пайдо бўлди,- йўқ, бундай дема. Сен наҳотки билмасанг, мен ҳеч қаерга шошилмайман, агар сен мени кетингдан чорласанг, мен барчасини улоқтириб қолган бўлардим?

-Тай, мен қолишни истайман.

-Бу сенинг ҳаётингда ҳеч нарсани ўзгартирмайди. Сен ўйлайсан бу ерда ўтмиш ортда қоладими? Сен ундан ҳеч қаерга қочиб қутулолмайсан. Сен бу ерга негатив эмоцияларингдан қутулиб эртароқ ташлаб қайтолмайсан. Бу менинг шартим эмас, лекин бу айнан шундай бўлади, бошқача эмас.

-Бу ахир сенга боғлиқ, мен бу ерда қололаманми-йўқми?

-Сен ҳозир менинг изоҳимни тушунмайсан. Сен учун фақатгина нима ҳақида гапираётганимни қабул қилиш қолди.

Маъюслик сездирмасдан келди ва кулранг-мовий тутуни билан қоплаб олди. У билан мулоқотда мен биринчи марта ёлғиз қолишни истадим. Шу вақтгача мен у билан бирга эдим... йўқ, йўқ, биз бирга эдик... мана энди мен кўл бўйига сайрга кетяпман, у бўлса мени ҳатто тўхтатмади. Кўз ёшлар... муштлар тугилган... булутлар эса қуёш томонидан сочиб ташланган ёки қуёш бултулар томонидан сочилган... кузги паришонлик... Ҳаммаси қайтмоқда.

Бошдан оёқ ҳаммаси ағдар-тўнтар қилинган, - уйнинг ўрнида бир қучоқ тошлар. Эркинликка йўлни ўзим учун бутунлай бошқача тасаввур қилгандим. Фантазиялар бутунлай бошқа қувончни чизган ва ўйинни ютқазгандан кейин фикрнинг ойдинлашуви энишини эгаллаган... Фикрнинг ойдинлашуви... Сийқалашиб кетган сўз, ҳозир у менга сираям ёқмаяпти. Мен БУНИ осишни истамасдим... энди мен УНГА... наҳотки УНГА? ... бу ёрлиқ. ҚАНДАЙ??? Энди қандай яшайман? ... Ўкириб йиғлайман... яна, яна, яна бу пасткашлик, тор қамоқхона, бугун ҳатто тушимга кирди,- ташвишлар билан, тундлик билан, кундалик... наҳотки бу тушлар яна мени тарк этмаса, улар ўзидан бўшлиқ ва маъюсликдан бошқа ҳеч нарса қолдирмайди. Яна тунд осмон, совуқ, Москва... Буни кўтариш оғир. Билмадим, бундай оғриқни яна қанча кўтариш мумкин.

- Қачонки сен инсоний бўлмаган соҳага кирсанг, у ерда барчаси ноинсоний – секс ҳам, севги ҳам, рашк ҳам, азоб ҳам, ва кўплаб шу кабилар, бу кўҳна ва оддий оламда умуман бўлмаган нарсалар. Айнан шундай саёҳатга қабул қилиш ва қатъий ечиш учун улкан қатъият мувофиқлашиши керак.

Ким бу ? Совуқ қотаман ва йиғлашни ҳам унутаман... ўгирилар эканман, ғалати мавжудотни кўраман. Юз тузилиши, белгилари билан у буткул Тай эмас, айни пайтда уларнинг иккови ҳам – бир-бирларининг сояси каби эди. У тошда ўтирарди, шунақанги кичик, чиройли, қорачадан келган. Аёл эса кулмайди, лекин юзи гўёки ич-ичидан табассум қилаётгандек.

Эҳтимол, мана шу жилва ҳақиқий табассумдир.

-Менниг исмим Кьяра.

-Сен бу ерга қандай келиб қолдинг?

-Бу менинг уйим:)

-Сен шунча вақт ичида шу ердамидинг???

-Шундай деса ҳам бўлади.

-Сен ҳам негатив эмоциялардан озодмисан?

-Ҳа. Шу боис мен истасам шу ерда бўламан.

-Менга айт-чи, сенда ҳам мен каби кечинмалар бўлганми?

Қисиқ кўзларда совуққонлик йилтиради, - худди уники каби!

-Менда раҳм-шафқат ҳиссини уйғотишга уринма, менда у нарча йўқ, - у ҳамон Тай каби юмшоқ оҳангда гапирди.

-Мен бунинг бўлиши мумкинлигини билмоқчиман – бориш ва қайтиш унга мумкин... Чунки Бу – энг муҳими... қандай бемаъниликни гапираяпман мен, ахир. Бу муҳими эмас... фақатгина шу ҳаққонийдир.

-Ягона йўл қайтиш – бу амалда ортга нигоҳ ташламай берилиш. Бу гўё баланд чўққидан туриб дарёга сакраш: агар сен қатъий бўлсанг ва ўзинги учишга чоғласанг – унда учасан, агар шубҳалансанг ва титрай бошласанг – сакрай олмайсан, сен қирғоққа бориб уриласан ва такрор тилинган ва шилинган кўйи қўлингга илинган бир-икки донни тутамлаганча инингга тушасан. Ахир иккита курсида ўтиришнинг иложи йўқ. Сен ўзинг учун бутунлай аниқлаб олишинг керак,- сен қолган бор умрингни ҳеч қандай “лекин” га қарамасдан эркинлик излашга тайёрмисан, ёки йўқ. Бу ҳеч қандай жимжимадорлик эмас, бу – ҳаёт. Оралиқдаги қарорлар мавжуд эмас, аниқроғи, барча одат бўлиб қолган ҳаёт – бу нинг ўзи оралиқдаги қарорлар, у барча ўзгартириб бўлмас мудроқ одамларни ортга қайтаради, сенга ҳеч кимнинг раҳми келмайди. У кичинагина 11-12 ёшлардаги қизалоққа ўхшаса-да, катталардек мулоҳаза юритар, гўёки юз йил яшаб қўйгандек эди.

-Уйга юр,- у тошдан сирғаниб тушди ва сўқмоқ бўйлаб унга эҳтиёткорона бўлиб ялангоёқ юриб кета бошлади.

У қанчалар енгил қадам ташлаб борарди! Худди эсаётган шамол каби. Мен уни инсон шаклида сира тасаввур қилолмайман. Сеҳрланганча унинг тошлар устидан кичик ва чиройли қадамлар билан йўлбарснинг боласи янглиғ оҳиста юриб боришини кўриб турдим.

Хона. Тай бизга ажабланиб қараганча ўз жойида ўтирарди. Биз жимгина унинг қаршисига чўкдик ва ўзига тортадиган бир вакуум мени ич-ичдан томчи томчилаб хотиржамлик билан тўлдириб борарди... Йўқ, бу хотиржамлик эмас. Бу буткул бошқа нарса. Барқарорлик... Йўқ, бу ҳам эмас. Бефарқлик. Ҳа, бу энди яқинроқ. Бошқа қўрқув йўқ. Қувонч ҳам йўқ, лекин бу тундлик ҳам эмас ва бефарқлик ҳам. Ясси тоғ. Қуёш тафтида исинган, чексиз текисликлар, горизонт бўйлаб ёриқлар кетган. Бу ерда шафқатга ўрин йўқ, бу нуқта, агар мен “илиқлик” деб номланган ҳамма нарсадан воз кечсам, уни оловга отаман, у эса менинг шахсимни кулга айлантиради. Ёлғиз жангчи қуёшсиз ва совуқ текисликлар ўртасида, - бу ер қувонч учун курашлар ва янги кашфиётлар учун қувончлар жойи, бу ердан фақат олға кетиш мумкин.

-Кўзларимга қара,- унинг овози кутилмаганда жуда яқиндан эшитилди.

Гўёки энди уйқудан кўз очгандек нигоҳларни бирлаштириш қийин эди. Бош айланиши, енгил қайд қилиш истаги, - шуни аниқ ҳис этардим ва қуёш ҳароратини туйган кўзларга боқаман... – Қайт, Майя.

« Майя-1 » « Форс-Минор »Бўлим 25

« Майя-1 »

« Форс-Минор »

Бўлим 25