« Майя-1 »

« Форс-Минор »

Бўлим 20


Кристи шарбатни ингичга най ёрдамида муз қўшиб ичди, яланг оёқларда тошни ўйнаб ичди. Ҳали қоронғу тушмади ва қорамтир қизғиш осомн қор тушган тоғли тепаликларни туш кўриш ранги билан бўяди.

- Осмон эртакдаги чодирга ўхшайди, (унинг қандай ёқимли овози бор), қандай ойлигига қара, у аллага ўхшайди.

- Сен қандай гўзалсан, Кристи:)

У бироз жим турди, хижолат бўлмади ва ҳар қандай бекор нарсаларни бошламади ва жавобан қандайдир бир чўзиқ ёқадиган нарсаларни гапирди.  

- Мен сен ҳақингда ўйладим. – Кристи ўйланиб гапирди, шошмасдан сўзларни танлаб.  –Сен барчага ўхшамагансан. Билмайман, сенда нимага бундай нарса бор, бошқаларда йўқ бу нарса...Балким буни тушуниш мумкин эмас? Лекин мен ҳаракат қилиб кўришни ёқтираманJ, бундан сен яна топишмоқли, сирли кўринасан...Бу ерда ажойиб кофе ва тирамису, ичасанми?

- Ичаман...Сен ҳам ёлғиз саёҳат қиласанми?

- Биринчи марта мен бу ерга ўз йигитим билан беш йил аввал келганман, бу даҳшатли эди! Бирга икки йил яшагандан сўнг мен бошқа ҳеч қачон эрга чиқмайман деб  қасам ичгандим. Ўшанда ҳамма вақт ким биландир гаплашгим, вақти чоғлик қилгим келарди, лекин унда бошқа режалар бор эди. У менга барчасини таъқиқларди. Бир кун у менда наша топиб олди ва тўғридан тўғри оқшом меҳмонхонадан қувиб чиқди...Мен ундан жаҳлим чиқди, мен ҳақиқатан кетганимдан жаҳлим чиқди, ўзимнинг баъзи нарсамни олмадим, у менга шундай жонга тегди...Ҳозир мен бошқа. Ҳозир мен камдан кам ким биландир танишаман, транс патига бормайман, наша чекмайман, энди қизиқ эмас. Кўплар бу ерга фақат шу нарса учун келади, арзон гиёҳванд, арзон овқат, ва турар жой, жинсий алоқа, музиқа, тоғлар...Аввал сени бу қизиқтиради, ялагандан тозаланган қонунга итоаткор Европадан сўнг, сен ўзингни шунчаки ўзинг кабилар учун жаннатдадек ҳис қиласан. Лекин кейин тушунасанки, бу озодликка эшик эмас, балки навбатдаги қопқон. Барча бу транс патилар, гиёҳвандлар, марихуаналарда, бир хилдаги истараси иссиқ болаларда пол, шип ва девор бор, бу қулай камера ортида ҳеч нарса йўқ...Ва албатта бутун умир унда ўтиришга ҳаракат қилиш мумкин, лекин менинг жонимга тегди, ва ҳозир ҳаммасидан кўра ёлғиз бўлиш ёқади...Сенинг навбатинг айтиб бериш, сени бу ерга қандай шамол учирди. Сен ахир ёлғизсанми?

- менинг учун ота оналар ва жамият қурган жойларда яшаш жонимга тегди, ва мен барча ўзимнинг ўтмиш ҳаётимга нуқта қўйдим...ёки нуқта ва вергул қўйдим. Гарчанд мен қанча кўп бу ерда бўлсам, шу қадар кўп аниқ эски ҳаётимга қайтишни истамаганимни тушунаман. ...Баъзан мана ҳозир уйғонаман деган ҳаёлда қўрқинчли бўлади, ва Ҳиндистон фақат тушимга киргандай бўлиб чиқади ва яна ишга бориш керак.

У жарангдор тарзда кулди.

- Ҳа, аниқ, қўрқинчли фикр! Бу ерда сен нимани излаяпсан? Фақат онг тиниқлашуви демагин.

- Агар рост бўлса, шундай деб айтса ҳам бўлади. Ҳиндистон бу менинг бурунги орзуим, у Россияда, Ғарбда бўлмган нимагадир доимо жалб қилганлиги учун орзу бўлди. Мен ҳозир аниқ айта олмайман, мени нимага жалб қилади, онг тиниқлашуви бу ўта мужмал тушунча...Биласанми, баъзан китоб ўқийсан, ва тўсатдан нимадир тирик нарсани ушлаб оласан, гўё ипни ушлайсан, у қаергадир уёққа олиб боради, у ерда сен бахтли яшайсан, ҳаётга тўлиб яшайсан. Ва кўпинча бу қандайдир қисқа чайқалишлар, ва ип шундай ҳам узилади...Лекин баъзан сюжет орқали шундай йириклик, шундай куч намоён бўлади! Мен Кастенадани ўқиганда, менда шундай бўлганди, модомики бу қандайдир чалкаш таърифларда мажбурий бўлмади, ҳатто аксинча, таъриф қанча содда бўлса, нимадир шу қадар равшан келди, гўё ҳеч қандай сюжет бурилишидан чиқмагандай.

- Шундай улар ўзлари гапирди, мен Кастенадани ва Тайша Абелярни Флоринда Доннер билан кўзда тутаман, уларнинг китоблари руҳни ёзди, мана бу сюжат орқали ўтади...

- Сен бу ҳақда шундай гапирасан, гўё бу нимадир тушунтирадигандайJ Мана Ҳиндистонда мени ҳам шу тирик ип жалб қилди. Мен албатта ўйладимки, мен фақат шу ерга тушишим арзирли, ҳаёт қандай дарҳол ўзгаради ва барчасидан кўра мен бу ерда зерикиш, одатийликка дучор бўлишни кутмадим. Мен ўйладимки, бу ерда доимо қамраб олувчи тарзда қизиқ, ва нафақат мен кўп саёҳат қилишим туфайли, балки яна Ҳиндистоннинг ўзи менга оддий одамлар яшайдиган ер парчаси бўлиб туюлгани учун кўп саёҳат қиламан. Ахир, сен эҳтимол бу ерда қандайдир муҳим магнит майдони борлигини эшитгансан, бу ерда сенинг ҳолатинг дарҳол ўзгаради, айнан бу ерда айниқса онги тиниқлар кўп, чунки бу ерда қандайдир шундай шароитлар...

- Сен буни хиралик деб ҳисоблайсанми? – тирамиснинг навбатдаги парчаси унинг қавариқ лабларида ғойиб бўлди. Балким, бу ҳақиқатдир? Мен ўзимча Ҳиндистон мени жуда ўзгартирди деб айтишим мумкин. Мен аниқ тарзда қачонки мен Европага қайтганда ва Ҳиндистонга учганда ўз ҳолатларимда фарқни ҳис қиламан. Бу ерда ҳар куни, бу  афсонавий тажриба, ҳар куни онгнинг янги ҳолати пайдо бўлади.

- Балким сен бунга ишонганим учун шундай рўй берадими? Нимадир плацебога ўхшаш...Балким, бу ерда сен шунчаки ўзингга нимадир афсоанвий нарсани бошдан кечиришга йўл қўясан, айни вақтда Европа каби, бу нимадир одатий, кундалик ва у ерда сен нимадир бошқа нарсани бошдан кечиришга одатландингми?

-Дадил фикрми!

- Менинг ўзимга менга таъсир қила оладиган “ташқари” каби ҳеч нарса йўқ, барчаси фақат мен дунёни қандай қабул қилишимдан, фақат менга боғлиқ. Бундай ғоя қўрқитади...Лекин чинини олиб қараганда, ва менинг кузатишларимни таҳлиқ қилганда, уларни безаб кўрсатмай, таҳлил қилганда, мен шуни тан олишим керакки, менинг ҳолатимни ўзгартириши мумкин бўлган ташқаридан бундай ҳеч қандай таъсирни кўрмайман. Бугун мен бу тоғларга қарайман ва қандайдир афсонаий нарсани бошдан кечира олмайман, сен айтгандай, эртага ҳеч қандай бундай нарса бўлмайди, шунчаки одатийлик бўлади. 

- Демак, сен шунчаки бу тоғлар руҳини қабул қилишга қодир эмассан, қандайдир бир ҳалақит бор. Мисол учун, сен бу таъсир ташқаридан бор деб шубҳа қила бошлашинг мумкин, ва бу ҳалақит бўлади. Менга қара, бунга мен шубҳа қилмайман:)

- Сен нимани бошдан кечиряпсан?

- Сен буни ҳақиқатан билишни истайсанми? – унинг қора гилос кўзларида қизғин учқунлар чиқди. Кетдик тез!

У маҳкам мени қўлимдан ушлади ва яқин шаршаранинг шовқинига тўла кичик тоғ уйига ўзини жалб қилди.

…Унинг лаблари қандай иссиқ, у йигит каби ўпишади, ва португал қизимнинг барча ҳаракатлари ҳам дадил, қизларникидай эмас.  Унинг мендан деярли кийимни юлиб оладиган қўлларига тасли бўлиш қандай зўр...Мен айнан шуни бутун умр кутганга ўхшайман...У менинг эмчагимни сўради, сабрсиз тирноқлари билан елкамгача келади...мени тортади, ва мен кроватга тушаман...Тез ечинади ва менга келади, ахийри унга бутун тана билан ёпишади. Шундай диркиллама, мушакли, эгилувчан, менинг қўлларим мустаҳкам, назокатли мушаклар билан унинг елкасида сирғанади,мен унинг кичик думбасига тегинаман ва унга сингаман, ўзимга тортиб, Кристидан секин инграшни унатиб...Яна пастда, беҳаё думбалар орасида, менинг кафтимга ёпишган думалар орасида, унинг думбаси илиқ тешиги сесканиб кетади ва менинг бармоқларимга таъсирига берилади, унинг ўпичидан менга унинг инграши қўшилади, яна анча паст ва чўзиқ...Унинг қўллари гўё менинг танамга тушадигандай, мен эса оҳиста унинг кўтига бармоғим учи билан суқаман ва биламанки, унинг  чўчоғи бошдан оёқ ҳўл, меники каби...Бунга шу қадар амин бўлгим келади, тегиниб кўргим келади...Оҳиста уни бирданига икки қўл билан сийпалаш қулай бўлиши учун ўгираман... Мен қизнинг кўтига бармоғимни тиқиб сикаман! Ҳайрон қоларли...ҳисни уйғотади... У қандай оташин тешикка тойиб киради...мен ҳозир бунга қараганимдан оргазм ҳосил қиламан...икки бармоғим бири бирини ингичка деворча орқали ҳис қилишидан оргазм ҳосил қиламан...Ғилай  кўзли урғочи шер зўрға менинг олдимда оргазм ҳосил қилмайди, лекин тўхтайди, менинг сийпалашларим асиридан озод бўлади, менинг белимни қимирлатади, ва менинг иссиқ, ҳолдан тойган лабларимга лаблари ва тили билан шимилади....У у ерда қандайдир фараз қилиб бўлмас нарсани ҳосил қилади, мен тушунмайман, унинг тиллари қачон тугайди ва менинг клиторим бошланади, қаердаки ҳозир унинг лаблари, қаердаги оргазм билан қисилувчи унинг эпчил бармоқлари бор жойда бошланади, лекин мен тўхтайман, мен гарчанд бу ҳозир қандай қийин бўлсада яна чўққида бўлишни истайман, биз шундай ҳам бирга оргазм ҳосил қилишни истаймиз, лекин яна бир оз, яна озгина..Ўзингни қўлга ол, менинг ўкирувчи қизалоғим, мен сени яна ялагим келади. Шунчаки ётиб тур ҳозирча, мен сенинг оёқларингдаги бармоқларни тишлаб кўраман...Қандай мазали оёқларинг бор...Сеники ҳам...Биз бири биримиз оёқларимизни сийпалаймиз, товонларимиз кафтларини ялаймиз, бармоқларни сўрамиз, яна унга ётишни шу қадар истайсан, унинг қўрс клиторини ялагинг келади, унинг бармоқлари, лабларига таслим бўлиб ялагинг келади. Уни кўкракларидан икки қўл билан ушлайман, уларни сиқаман, оҳиста қисаман, эмчак учини бармоқларим ўртасига қисаман, қўйиб юбораман, яна қисаман...тишлайман...йўқ, энди мен...энди мен ҳукмрон ва кучли бўламан, мен сени, қизалоғимни оламан, мен сени зўрлайман! Бақириқ деярли унинг лабларидан чиқади, қўллари ҳаракати ва оёқлари ҳаракати бутунлай тартибсиз бўлиб қолди, у ҳозир тушунадими, у қаерда ва у ким билан?...Мен уни кроватга сиқаман, ҳукмронона қорнини сиқаман, белини қисаман. Мен кўп нарсани истайман, кучлироқ истайман, равшанроқ, тўсатдан ўзим унинг чаккасига тушираман, қаттиқ тушмадими, яна, яна! Унинг лабларини эмаман, тилларини тишлайман ва уни сўраман...у ҳатто ҳали инграмайди, гоҳ ириллайди, ёки ҳўнграб йиғлайди...эҳ сен...барибир ўгирилди, икки бармоғи билан менга суқилди, бошқа қўли билан кроватни қисиб ушлайди ва менинг юзларимга ўзининг ўта қўзғалган бутунлай ҳўл асбобини тақаб менга чиқиб олади ва мен тушунаманки, ҳозир биз энди тўхтамаймиз, чунки лавадай тизиллаб отилувчи эҳтиросга чидаш учун куч йўқ, ва биз ҳар иккаламизни гирдоб чулғади, бош айланди, ҳолдан тойдирди, тескарига қилиб қўйди ва қаергадир у ёққа улоқтириб ташлади, қаердаки сўз бўлмаган, фақат қувонч ва товушсиз қичқириқ бўлган жойга улоқтириб ташлади...

 

…

- Сенга ниманидир эсга олиш вақти келди, у менинг кўзларимга назар ташлади, ва тушундики, ҳозир нимадир жуда муҳим нарса, ҳаяжонли ва қувончли нарса рўй беради. –Мен сени бир жойга олиб бораман, унда сен энди бир вақтлар бўлгансан, лекин фақат унутгансан...

…Бу ким? Мен бунга қарайман, ҳеч қандай шубҳасиз, жуда таниш юз, лекин менга бутунлай бу кимлигиним тушуниш учун озгина интилиш етишмайди....У кулади, у шу қадар хурсандки, охири у менга бир нарсани очиб берадики, у нарса....

- …кўп йиллар аввал бўлган. Сен бутунлай кичкина эдинг. Биз у ерга бирга келдик, биз билан яна у бор эди, -у бош билан имо қилди, ўзини кўрсатиб, ва ...Уни ҳам мен биламан, лекин бу ким ўзи??? У кўзларини очди...

- Ўша кун менинг бутун ҳаётимни ўзгартириб юборди, -паст товуш, оҳиста ҳаяжондан синган паст товуш...-Бу Аёл...

- У ўзи барчасини кўради, -у унинг гапини бўлди.- Кетдик-у менинг қўлимдан олди...Қўйиб юборгинг келмайдиган қуруқ, илиқ кафт. 

…Кечқурун. Лекин барчаси қандай ғалати! Атрофда қандай ғалати ёритиш, у қаердан келмоқда? Аллақачон қоронғу, лекин барчасида кафтдагидай кўриниб турибди...Уй! Юрагим уриши менга бу жой менга танишлигини сездирди. Ёғоч уй, хитой эҳромига ўхшаш ёғоч уй. Мен тез кетишни истайман, лекин бундай қила олмайман-кўзларни ёш қоплайди...Унинг қўллари меникини қисади, мен нима бошдан кечираётганимни у билишини тушунишга имкон бериб унинг қўллари меникини сиқади. Нимага йиғлайман? Билмайман...Гўё тўғонни уриб кетгандай, ва ...ҳозир мен ушбу зирқиратувчи ҳисдан портлайман, зўриққан олдиндан сезишдан портлайман, мен ҳозироқ нимадир нарсани, ўзим ҳақида барча тасаввурларни бутунлай ўзгартирувчи нарсани эслайман...Эшик охистдан теккандан очилади, у менинг қўлларимни қўйиб юборади ва шамол оқими мени уйнинг ичига тортади...Йўқ, кутиб тур, кетиб қолма, лекин у энди йўқ, уни шамоллар олиб кетди...Ярим қоронғу хона тубида шовқинсиз эшик очилди, мен бутун овозим билан ҳўнграб йиғлайман ва Унга тинка мадорсиз қулайман. У қари, лекин у меннинг қулашимга йўл беради, мени маҳкам қучади.

- Мана, сен келдинг. Сен яна бу ерда, менинг қизалоғим. Сен йиғлайсан..Бу бўлиб туради, бўлиб туради.

Унинг юзлари ажин билан қопланган, у мени силайди, лекин унинг кўзларид ва жилмайишида ҳеч қандай ачиниш сояси йўқ...Мен мени портлатувчи ҳислардан бутун дунёга қичқираман, ва У менга бола каби, юришни ўрганганда йиқилганидан йиғлаётган бола каби қарайди, -У биладики, бу умуман оғриқ эмас, бу шунчаки абадийлик бўзағасидаги чанг...

Совуқ, лекин дўстона қизиқишли учта ёш аёл эшик тешигида мени кузатади. Улар бири бирига эгизак каби ўхшайди, узун қора сочли ва узун қора кийимли...қараб тураман-йўқ, улар мутлақо турлича, фақат узоқдан ўхшайди...Кулишди..

- Биз эгиз эмасмиз, биз шунчаки бир оз муддат ўзшаш бўлишни истадикJ

- Сен уларни эслай олмайсанми?:) Албатта, сен уларни эслай олмайсан, бу менинг ўғлимнинг хотини.

Хона бурчагида жуда баланд бўйли одам пайдо бўлди, унинг кўриниши деярли дарҳол йўқолиб кетди, ва у хира бўз сариқ ёруғликли узун шамга ўхшаб қолди.

- Ахир мана, кўряпсан, энди эсаляпсан, -У мени силашни давом эттирди.

Мен сени гўё доим менинг уйим бўлган жойга қайтгандай ҳис қилдим. Ҳеч қаерда ва ҳеч қачон мен ўзимни шу қадар шинам ҳис қилмадим ва шу қадар хавфсиз ҳис этмадим.  Бу ерда барчаси сингдирилганлик ташвиши бутунлай янги ҳислар билан пайдо бўлган ёшлар оқимини тўхтатишга менда катта ҳаракат керак бўлганидек шиддатлиликка етди. Бу бутунлай ҳисга ўхшамади...Бу ерда умуман ҳис йўқ эди! Бу менингодатий ҳисларимга ўхшамасди. Нимадир умуман бошқача, лекин ҳислар эмас, мана у нима...Бу қандайдир улкан нарса эмасди, бу шунчаки бошқа нарса эди...Барчаси бошқача эди, ва бу дунё менга шу қадар яхши таниш эди. Мен қандай қилиб уни унутишим мумкин эди?

…Хонада болалар ўрмалаб юрарди ва қариялар кўзлари билан менга бақраярди. Уларни ҳеч ким кузатмасди...Мен дарҳол бу Унинг неваралари эканини тушундим...Менчи? Мен кимман?

Эшик тавақаларини тортаман, улар оқшом оч бинафша рангли осмонга ланг очилади. Ёки бу оқшом эмас? Тошли тепаликлар, зўрға сезиларли юмшоқ ёруғлик нур сочувчи тупроқ рангли қоялар халқаси...Бу ерда не қадар яхши, -сокинлик ва қандай ажойиб ва гўзал! Катта бўртиқда оқ кийимда кекса монах аёл ўтирибди, у қирмизи осмонга паришонли боқади ва боласини эмизади..Бу одамлар эмас! Бу кекса морах аёл ва бу бола-улар фақат узоқдан одамларга ўхшайди! Ва улар менга шу қадар таниш ва яқин, мен уларга нисбатан шундай хушёқишни бошдан кечираман...

Бу тушми?...БУ ТУШ!!! Ахир шундай чин тушлар бўладими? Мен бу дунёни биламан! Хотирлаш менга қатъий ва равшан қуюн каби келади. Бу ерда қуёш бўлмайди...Ушбу заррадай сайёради, оламнинг бурчагида йўқолган майда сайёрада, қуёш бўлмайди, бу ерда доимо оч бинафша ранг оқшом...Бу ерда уруш бўлмайди ва ҳислар бўлмайди, бу ерда барчаси бошқача...Ҳадсиз қум тоғлар, яиқн сайёралар, Ойга ўхшаш сайёралар..ва ...бу одамлар эмас! Наҳотик мен ҳали ўзимни тушда англамайман?

- Буви! Буви! Мен эсладим! –уйга югураман...Мен уни буви деб атамдими???

Гўдаклар инсоний шаклни йўқотдилар...ёруғлик сочувчи оч бинафша қуйқалар менга олаяди ва мен буларнинг барчасини аллақачон кўп марта кўрганман, мен бу дунёни биламан.

- Қани, кел мени бувига олиб бор! Тезда, мен фаҳмни йўқотаман...Тезда!....-Қуёш энди мени уйғотди, мен бутун вужудим билан ҳали у ерда эдим-юмшоқ ва зўрга кўринувчи ёруғликка эга қирмизи осмонли кичик сайёрада.

Тез кетувчи оч бинавша ҳидидан, инсониятдан ташқари дунёни ҳис қилишдан ажрашни истамай, мен кўп ётдим. Қачонки менга шундай тушлар кирса, тушлар фақат бедорликни ҳис қилиш қурамаси экани хулосаси руҳшунослар томонидан берилган ҳаёли фикр бемаънилиги равшан кўринади. Мен –қирмизи сайёра ёки Кулу водийси анча ҳақиқатган яқинлигини биламан. Униси ёки бунисининг ҳақиқийлиги ёки ҳақиқий эмаслигини нима билан ўлчаш мумкин? Агарда теранлик ва кечинмалар шиддатини асос қилиб олинса, унда албатта бу водийдан кўра, ўша сайёра анча ҳақиқатга яқин. Аксарият ҳолларда мен одатий тушлар кўраман, унда мен ҳеч қандай назорат кўрмайман, бу агарда  мен бедорликда ўлгудай ичгандагига ўхшайди. Лекин баъзан мен тушда “ҳушёр” бўламан, ва ўшанда ҳеч қандай чалкашлик бўлмайди, барча ранглар мафтун қилувчи тарзда гўзал бўлади, тимсоллар эса тугал ва жонли бўлади. Мен тушда ўзини англаш доимий бўлиши учун нима қилишни билмайман, лекин агарда бу рўй берса, улардан қайсиси анча реал эканлигини тушуниш учун бу икки дунёни қайси тарозида таққослаб кўришимни билмаслигимга ҳеч қандай шубҳа йўқ. Мен бу ҳақда ўйлаганда, бедорлик дунёси гўё туш дунёсига рўбарў қадам ташлайди, гўё одатий кайфиёт аралашади, ва ҳар сафар телбанамо фикр пайдо бўлади-балким улар орасида ҳеч қандай чегара йўқдир?

 



<< Бўлим 19 Бўлим 21 >>