« Майя-1 »

« Форс-Минор »

Бўлим 10

- Менинг кичкина қизчам сени силаш қандай мазза. Эслайсанми «эркалаш» тибет тилида қандай бўлишини? Чурчурдже...чиройли? Менга қарагин сенинг кўзларингни кўргим келяпти.

- Менинг бошим айланяпти. Бу шундай мззалики – шундай ётиш, эркалаш, бир бирингни хис этиш, бир бирингни хохлаш...- мен қаттиқ олатини сиқдим ва у қўлимда қимирлади.

Дени менга бутун бадани билан яқинлашди...завқланиб овоз чиқарди...Қўллари шундай юмшоқ... сонимни силаб, орқамни ушлаб, зўрға қорнимни силарди, аммо таранг турган кўкрагимга ёхуд хохишдан намланган қинимга хали тегинмасди...Рохатланиш учқуни минглаб фонтанчалар билан хар тарафга сепиларди, ичкарироғимда гулхан ёнаётгандек тиллари билан ёқаётгандек баданимнинг ичидан ёғ билан тозаланарди.

... Мени хохлайсанми? Ё пичирлашни ёки танамда эхони ёйишни... Айт мени хохлашингни, мен сен буни айтишингни истайман... тегиниб кўр у ерим нам... зўрға тегиниб ёнган лахза...Хохлайман...яна,яна менга тегин...Хохлашинг менга ёқяпти... тил кўкракка тегяпти ёқимли эгилган орқа... Яна! ...Қизчам...Яна! Қандай иссиқ хаво...қачон энди??? Лаблар оёқ бармоқларини оғушига олган ва бу чидам бўлмас даражада бўларди, мен хозир бақириб юбораман – сенинг олатинг янада таранг бўлолмайди... Мен хам сени қийнайман ... шундай...шундай...чида...ташаш хаёлинга келмасин... сенга оқизаман қанча хохласам шунча...соянинг тез харакатланиши...Қандай сенинг бармоқларинг ширин... хиссиётли сонинг... ва қандай сен кутилмаганда менинг сонимни куч билан тарафга айирадиган намли сонларин бор...бутун таънам уни талаб қилмоқда – агар шуни хохлаяпсанми шундай бўлақолсин!

...Юзим билан Денинг нафасини хис этиб, унга тақалиб ухлашни бошладим.Таънам тунги эхтиросни эслади ва қорним марказидан тўлқиндай хохиш тарқадики бир неча марта сесканиб кетдим.Қўлимни тортдим... қандай мазза...у хам ухлаяпти...юмшоқ...ха...энди менимча ухламаяпти...Мени орқамга айлантириб бутун кафти билан қинимни ушлади, қаттиқ лекин қўпол бўлмай қўлларимни қисди...

-Сен халиям намлисан қизча...ўша захоти мени устига чиқариб кроватда шундай ётдики унинг зўрлашидан қутилишга хеч қандай имкон қолдирмади.Баъзида менга шундай ўйнаш ёқади, қачонки йигит мени олиб рад этишимга хеч йўл бермаса хозир хам шундай бўлди.Мен унинг елкасини қучдим, самимият билан оёғимни қимирлатдим...Қандай у иссиқ! Мен қаршилик қилишни бошлаяпман уни итаришга харакат қилаяпман, сирғаниб чиқиб кетмоқчиман, қаттиқ мени ол деб бақиряпман.Енгил илонга ўхшаб сирғаниб чиқмоқчиман, лекин унинг кучи лабларни ишқалаяпти аммо ичкарига кирмаяпти – Дени бир дақиқа тўхтаб кўзларимга худди камалакни кўргандай чуқур қаради...

-Хохлайсанми?

- Ха... лекин шошилма...секинроқ...тўхта, тўхта... қимирлама... кутиб тур чуққурроқ кирма...

-Мен секин қимирлайман, хозирча олатим билан сени эркалайман сени шунчалик сикким келсада қизча!

---Мммм.... Агар сен шундай қараб турсанг аниқ хозир тугатиб қўяман!

-Сени нима қилсам экан қониқмайдиган йўлбарсча...сенга тикилишни тикилишни хохлайман...шундай гўзалсан...шундай эхтирослисан...Янаям секинроқ?

-Дени бу чидаб бўлмас даражадаку мен шунчаки мўъжизадан тугатмаяпман.

-Мен хам, қизалоқ, мен хам.

- харакат қил, янада чуқурроқ харакат қил....

Ва яна харакатчан рохатбахш оқим умуртқани тирнамоқда тепага хайдамоқда худди эхтирос билан юқорига кўтарилаётган мушакка ўхшаб портлаётгандек.Рохатни ажратадиган қисмларга тегиниш қанчалик чўзилади? Қанча дақиқа? Бир дақиқами? Менга бу жудаям кам... ўша энг чўққида қолишнинг хеч иложи йўқ.Нозиклик яна узоқроқ чўзилади лекин унча ёрқинлик билан эмас...энди узун ва узоқ жинсий алоқани хохлаяпман... шундай...шундай...қанча, қанча хохласанг ... бутунлай  абадий бўлсаям...

-   Бугун менинг бу ердаги охирги тўланган куним ва очиғи бу ерда қолиш менга ёқмаяпти гарчи кейинчалик нима қилишни билмасамда.

-   Нима учун бирга Дарамсалга кетмаймиз?

Қанчалик мен очман! Бу нонушта менга етмайди яна хохлайман.

Хеч нарсага тўймайман

-   Кул кул сени хам мени кечаси зўрлагандек сени хам шунчалик зўрлаганда эди... эрталаб... ва яна эрталаб

-   Шундай қилиб кетамизми?

Ўзида кўлни акс эттирган осмон... эрталабдан тоза... мен нимани истайман? Мен ниманидир хохлайманми? Мен хохлашни билмайман...ғалати эшитиларкан «қила олиш, хохлаш»...мен аллақачон хақиқий хохлашни эсдан чиқарганман. Менинг хохишларим аслида “хохишлар” эмас, балки “инжиқлик”, хархаша”, “жиннилик”лардир. Мен бунинг қачон бошланганидан хабрим йўқ. Мен хохишларимни беғубор  ёшлигимдан бери тўсқинлик деб инобатга оладиган бўлганман... ва энди бўғиқ ботқоқдан холос бўлганимдан сўнг, атрофимда озодлик хукм сураётган дамда қайтдан хохлашни ўрганишим лозим.

-   Йўқ, Дени , хозирда мен боғлиқликни хис қилгим келмаяпти. Сен билан ўзимни жуда яхши хис қилмоқда. Аммо бу билан бутун дунёни унутиб қўйиш мумкин. Ахир мен фақат саёхат қилиш мақсадида келмаганман.  Фикримча, биз бир икки ойлардан сўнг балки Дарамсалада учрашишимиз мумкин. Лекин жуфтлтик бўлишимизни истамайман. Тушуняётгандирсан нимани назарда тутаётганимни? 

-   Бир қанча сонияларга унинг кўзларида ғамни кўрдим, ммо бу бир онда тарқалиб кетди.

-   Ха тушунаман.Биринчи хафтада сен ётоқдан тушасан, ва олам эртакка ўхшаб кўринади.Иккинчи кун эса секин-аста хираликни олиб келади лекин сен халиям сайр қилиб юрасан хали хам кллангда жуда кечалари ўпишгинг қўлидан ушлагин келади...Шундайми? – у кулиб юборди, энди мен хақиқатдан хам унинг кўнгли совимаслигига ишонч хосил қилдим.

-   Ха худди шундай.Бошқача бўлишини росаям хохлайман! Бўлиши мумкин деб ўйлайсанми?

-   Билмадим Майя, мен хам шуни хохлардим, лекин бу хаёлга ўхшайди.Мен бундай хаётни хеч учратмаганман.

-   Бу фақат биргина ягона одам билан бўлиши мумкин? Сен ўзингнинг жуфтинга ишонасанми?

-   Айтганимдек ғарб томонда – икиинчи жуфтим бор (мен унга қўшиламан), - лекин у хам сенда шундай намоён бўлади.

-   Шундай хам бўлиши мумкин... лекин хар доим севиб бошқасига ишонаман. Ва бу каби ёлғизлик фикри ўзига жалб қилади ва қўрқитади.

-   Агар кимдир ўзига иккинчи жуфтини топса ёлғизлик бўлмаслиги хам мумкин.

-   Ишонмайман...ишонишни хохламайман.Ха ёлғизлик хисси...у жуда чуқур, у нафас олади, у ўз ўзидан қўрқитмайди, лекин барибир буларнинг хаммаси бошқача бўлиши керак яъни очиқ ойдинмас қандай-ўзим хам билмайман.Бошқасига «тўсатдан» жуда ишонгим келади.

-   Ўзинг ёлғиз қолганингда ва ёнингда хеч ким йўқлигида, фақат қисқа учрашувларкутилмаган нарсалар бўлганида ўзингни қандай хис қиласан...

-   Хурсандчилик ва қўрқув бир пайтда.

-   Мен хам. Барибир қўрқув – у қаердадир баландда, у иллатга ўхшаш охир оқибатда йўқ бўлади.Қачонки мен шундай кўрсам оламни шеър каби кечиришни бошлайман ва хар бир қадам қувончли акс-садо беради.Тушуняпсанми?

-   Ўйлашимча тушуняпман... хис қиляпман. Ғалатику, лекин бошқа учрашмаслигимиз мумкинлиги хақда ўйлаш менга ҳуш ёқяпти. Бу учрашувни хохламаслигимдан эмас, балки сени хар доим ёнимда бўлгувчи йигитим сифатида эмас,  бир табиий ходиса, кутилмаган бахтнинг учқуни сифатида  қабул қилмоқдаман.

-   Ха, ха! Мен хам сени табиий ходиса сифатида қабул қиляпман, эртага нима бўлишини, яна қачон учрашишимиз ни билмайман. ... Майли – энди бу ёғига  қаерга йўл олмоқчисан?

Бу ёғига? Бу ёғига қаерга йўл олишим мумкинлиги хақида тасаввурга хам эга эмас эдим. Хеч қандай йўналишга, аниқ хохишга хам эга эмас эдим.  “Маданий ёдгорликлар” мени кам қизиқтир олгни туфайли, йўл кўрсатувчилрнинг маслахатлари хам менга ёрдам бера олмасдилар. Бир нарсани аниқ билардим, - Шри Нагарда бошқа қолишни истмайман.

Шикара кўлни кечиб ўтди. Мени хам ўзимни олиб кетди. Сув ва қуёш ўйинини кўзларим оғриб кетгунига қадар  кузатдим. Бу ёқимли уйқуни келтирувчи хис Денини менга эслатардию .. шу дамда унинг ёнимдалигини хис қилдим. Кўзимни очишим билан уни кўраман деб туюларди. Хайратланарлиси шу эдики, бу ёлғон тасурот ёки фантазия бўлиб туюмасди, уни хақиқатда ёнимда хис қилардим. Ёки барча туйғуларим унинг ёнидалигига ишора қиларди. Айрилиқ ўзи нима? “Бирг бўлиш” деганичи? Агар мен севимли инсоним билн бир хонада бўлсам, аммо унга қарамасам, бу бирг бўлди деганими ёки йўқ? Агар нафақат қарамасам, у\ хақида ўйламасам, биргамизми ёки йўқ? Агар уни хозир худди ёнимдагидек хис қилсам, аммо кўрмасам, биз биргмизми ёки йўқ? Бу чегарани  қаердан ўтказса бўлади? Илгари аниқ бўлган жойни озгина ковласанг, энди тубсиз жарлик пайдо бўлади....

Муздек кўрпа остига кираётиб, мен хали хамон бу хақда ўй сурар эдим, ва шунча буни тушунмаётганимни хис қилардим. “Бирга бўлиш” нима ва “ бирга бўлмаслик” нима? Қанчалик булр хақида кўп ўйласам, менинг олдимда дунё хақида фикримни бутунлай ўзгартибир юборувчи бирор нарсани кашф қилишим мумкиндек туюларди.

.... Жрангдор кулги, улкан ёғоч арғимчоқлар ям-яшил ўтлар тилла ранг дарахтлар,  ғаройиб қуш қанотидек булутлар, ,кулиб турувчи қуёш, яшинмачоқ ўйнаётган шамол...Бу қачон бўлган эди? Ёки бу фақат тушми? Агар бу туш бўлса хеч қачон уйғонишни истамайман...Барибир бу жуда илгари болалигимда бўлган эди...Мен югураётган сўқмоқлар сирли ва сеҳрли тарзда бурилиб кетмоқда, бошимни тепага кўтаряпман, улкан дарахтлар худди мехрибон улкан одамдек менга қўлларини узатар эди, барглар қуёш нурида шундай сузиб юрардики уларни бармоқ учлари билан ушлаб кўриш мумкин...

 

<< Бўлим 09

Бўлим 11 >>