« Майя-1 »

« Форс-Минор »

Бўлим 01

- Гўштсиз ёки одатийми?

- Нима? А... Ҳа, гўштсиз, вегетарианлар учун…

- Кечирасиз, гўштсиз тугади, одатий овқат тановвул қиласизми?

Мана, одатдагидек-эзгу ниятлар...

- У ерда гўшт қандай?

- Товуқ.

Товуқ бўлса бўлақолсиз, мен оламан, -ҳозир мен очман..

Иллюинатор ойнаси ортидан кўриниб турган кун ботиш дам олиш кунида бозор муҳитида осойишта сузиб юради – овозлар, бақириқлар, чеҳралар, мусиқа товуши, суҳбатларлардан узуқ юлуқ парчалар, -мияда одатий ўрнашиб қолган алғов далғов ҳукмрон.

 

…- Лаънат бўлсин, Майя, янги газета сони шошилинч чиқиши лозим, сенинг мақолаларингдан ҳалиям дарак йўқ! Менга бунинг барча жонимга тегди!-яна ва яна бу гўшакда ушбу бақириқ...

- Ҳозир бўламан!

Чўнтак телефоним сумкамга отилади, жойлашаман, ўтиш жойи орқали учиб ўтаман, асабий ҳолда лифт тугмасини босаман, кутаман– 10…9…8 дақиқа… Бу яна қанча давом этиши мумкин?... Бош редактор кабинети, рангига кўра айнан семафорни эслатувчи янги котиба юзи, жирканч афт бурушишиш Унинг жойида йўқлигини кўрсатади. Менинг столим атрофида ҳозир ким айланиб юрганини демак биламан... аниқ...

-Сиз ўзингиз мени ресторан очилишига жўнатдингиз, Всеволод Владимрович! Мана мен мақолани таҳрир қилиб чиқишга улгурмадим, яна мен эрталаб айтимки, агарда борсам, унда қилиб бўлишга улгураман. Мен ахир айтим...

- Майя, ресторанлар очилиши, презентациялар, чиқишлар... ҳа, бу худди шундой, Майя, мен ўн беш йил буларнинг барчаси билан, менинг ўзимга буларнинг бари қара гап қаерда, -тушкун бошини ирғади, томоғига қўлини тегизди. – Лекин бу бизнинг нонимиз, сен буни мендан кам билмайсан,бу шикоятлар нима учун? Нонга ишлаб топамиз- унга нон суркаймиз, ана қаергадир Аргентинагами амазонка тўғрисида репортаж қилиш учун борасан... ва умуман мен тушунмайман, нимага сен ҳамма вақт менга шикоят қиласан?? Сенга бу иш ёқмайдими?

Менга бу иш ёқадими? Бу савол кўп пайдо бўлиб туради ва ҳар сафар мушкулроқ бўлаверади, - -журналистика билан бутунлай видолашишни шу қадар истайман, лекин абадул абадга турлича “йўқ” мавжуд, ва яна ва яна мен эрта тонгда шаҳар бузуқ ҳавосига уйдан чиқаман ва кечқурун тезкор шарбатсиққичдан қайтаман. Менинг иш жойим тўғрисида журфак битирувчилари фақатгина орзу қилишлари мумкин ва мен бу ҳақда орзу қилганман, бўлғуси талаба сифатида орзу қилганман, лекин ҳозир янада оз тушунаман, нима учун бу менга керак... Мана нуфузли газета муҳаррири, унинг бутун ҳаёти қизғин газете номерлари, жазаваси тутган реклама берувчилар, таҳририят хонаси бутунлай тутунга бурканган, ошкона котлетлари ва шарбатлар, жуда қизиқ ва абадий шошиб юрувчи ходимлар, бир неча дақиқа аввал энг муҳим бўлган барча нарсалар фоносига қатъий учиб кетиш. Энди бўлса нима? Ҳаммаси бўлиб қирқ, сиқилган лимон каби кўринади, оғирлиги центнер чиқади, кўзлар никотин билан кемирилган ва абадий қисмларга йиртилган, ғазабланиш ва қаноатсизликнинг кенг тарқалган ғуваласи. Мана энди менинг олдимда турибди (ўйлайдики, мен олдида турган нарса ўзига хос гомо фабера эгоцентризми), ҳижолатдан сўлаги деярли сачратиб ва унга ҳеч қанадй имкони бўлмаган нарсани тушунтириш. Эдакий сени эшитмайдиган юргизилган механизм ва балким сени ҳатто кўрмайди. У бақирганда, унинг кўзлари қўрқитувчи бўм бўш ва маъносиз. Балким қачондир у ҳам журналистика билан илҳомланган... мен бундай аралашишни истаганмидим?...

 

- Ҳа сен умуман мени эшитаяпсанми?? Нимага ҳеч кўрмагандай менга тикилиб қолдинг? Арзийди, орзу қилади.. Ҳа охир оқибатда бу нима-мен у билан одам сифатида муносабат қиляпман... Кел ҳаракат қил, сени барча кутмоқда, сенинг ярим сарлавҳа мақолангсиз ҳаммаси беҳуда, у ерга мен сенинг орзуларингни жойлайми, нима? Мана сени бир ҳафтага сарлавҳани ўйлаб топиш учун ўтирғизаман-меъдангга тегиб кетади...

- Ҳа, сизнинг ярим саҳифангизга тупирдим, -дераза ёнига келаман, пастга қарайман, - чумоли бир лаҳза ҳам тўхтамасдан яшайди.

- Нима?? Сен ўзингингга нимани эп кўрасан?!

Ҳатто унинг томонига ҳам қарамайман, лекин у ерга нимага қараш керак... шундай ҳам маълум, унинг ҳозир ичига ҳавога тўлди ва аччиқдан қизариб кетди. Ташвишланиш шишириб юборган бўларди, ахир мен ҳеч нарсани ўйламадим, ва гўё яна яшашда давом этаман... хона бурчагидан, индан чиққан сассиқ кўзан каби, бирга ишлайдиганлар қарайди, кимдир қўрқув билан, яна кимдир қаҳр билан. Худди ўша вақтда бундай қувонч уйғонди... гўё шамол кўтарилгандек, елка томон эсади ва қатъий турмуш балосини келтираётгандек.

Ташвишни узоқ кетказишни ва қатъийлик билан унинг кўзларига оқибатда боқишни ўта истардим, мен ёш урғочиман, яшашни истайман, уйғонишни, картошкани селедка билан ейишни, сайр қилиш, ва сикишишни охир оқибатда нафақат дам олиш кунлари хоҳлайман.... Ўҳ, у ерда пинҳоний кўриниш пайдо бўлди... У эса бошқача бўлиб чиқди, -мия ўз аҳмоқона ишини олиб келди, шол қилувчи ташвишланиш, ҳаёжонни яшириш ва бинойидек кўриниш учун барча ҳаракатларни, сўзларни ўйлай бошлади...

- Чой, кофе, виноми? – стюардесса кўзларига ҳайрихоҳлик билан боқади.

- Йўқ, шунчаки минерал сув...раҳмат...

…- Майя, сен эса аҳмоқ эмассан, Бу ишдан шунчаки кетадиган! Серёжа, у сектага тушиб қолди, мен сенга аниқ айтаман, она қалбини алдай олмайсан, тезроқ менга валидол олиб кел... Майя, сен маймун менга барчасини зудлик билан айтиб бер, биз бирга барчасини ҳал қиламиз, ва ишни ташлаш керак бўлмайди ва қандайдир бир Ҳиндистонга бориш ҳам... Сен ўзинг ёлғиз кетяпсанми??? Сени у ерда кимдир кутадими?... Мен паранойяман?! Эҳ, сен ярамас аёл, сен қандай қилиб онанг билан шундай оҳангда гаплашасан?! Мен мана сени қалъага қамаб қўяман, ҳозирча сендан бундай аҳмоқчилик чиқмайди... Ота! Нимага сен жимсан, нимадир десангчи!!

Отанинг хўмрайган юзи... наҳотки қачондир у бундай эмас, бошқача, мурда афти буришишидай қотиб қолмаган эди?

- Нима сен, гиёҳванд савдогарларига тушиб қолдингми? Гиёҳванд моддаларни Ҳиндистондан ташийсанми? Менинг ФБРда ишлайдиган ўз одамларим бор, сенинг кетингдан кузатади... Мен мана сенга ҳозир...-қоқилиб кетдим, заиф қўл силташ, қизарган юз.

Ҳозир нима? Буни унинг ўзи ҳам билмади. Шунчаки эски шарманка болаликда қўйилган пластинка охирига қадар чалди... Ҳа у шунчаки робот! Агарда у фақат...бўлса эди.

Ҳиндистон ҳар дақиқада яқинлашмоқда ва таҳририят қиёфаси, йога бўйича курслар, рейкалар, руҳшунослик семинарлари, тантрик тренинглар, эрта тонгдан жонгга текканча ошхонадаги фалсафий баҳслар ва ҳамфикрлиларни излаш тўлиқ муваффақиятсизлик билан тугагани энди муҳим эмас, мен янги ҳаётни бошлайман. Нимадир менинг ичимда эҳтимол сезар, мен энди ҳеч қачон ортга қайтмайман.

 

…- Кичик қанчиқ, қани йўқолчи! Мен доимо билардим, сен ўзингга бошқасини топасан, ва сен менинг ҳисларимга тупурасан... Сен ҳеч қачон мени ҳақиқатан севмагансан. Сенинг янги танлаганингга жуда ачинаман, ахир сен унга ҳам аниқ оёғингни суртасан...

 

- Сизда қалин жун рўмол борми? Аксинча ухлагинг келади.

- Ҳа, ҳозир олиб келаман.

Иллюминаторларнинг қора деразаси, бутун самолёт тинчланиб қолади, кулгили тарзда бир неча ўнлаб оғизларни очиб... қалин рўмол қаттиқроқ, ҳечқиси йўқ, тушади...

…Таҳририят эшиклари ёпилди. Салқин август оқшоми бутунлай олдингидай эмас, дунё ўзгарди, ҳавода ҳаёжонли ва қувончли олдиндан ҳис қилиш жаранглайди ва бутун ёз пойтахт жимжитлиги Пушкинскийда мана тушаётган картон қоғоз безагига ўхшайди. Барчаси ярим ҳақиқат бўлди, озод бўлиб номаълум жойга чорловчи нарсага қараганда ҳеч нарса англатмайдиган ярим ҳақиқатга айланди. Уйлар орасида кун ботиш қизариб кўринади ва қисқа лаҳзада уйлар орасидан ёниб кўринади, гўё ҳар тарафдан чорлагандай. Қаерга?

Консерватив ақлларни орқага ўгирувчи, портлатувчи хурофотлар, руҳ билан ёнувчи янги ғоялар, янги кашфиётлар... ҳа аввалбошидан бу тушунарли эди, лекин мен охирига қадар ишонардим, равшан нарсалардан кўз юмардим, бу қўрқоқлик, албатта, аммо аввалдан нотўғри қилаётганингни тан олишинг қандай мумкин? Ўз қиёфасига эга бўлмаган биомасса билан қўшилганини қандай кўриш ва қандай кўз очиш, думаланган бўйича қандай қилиб думалаш мумкин ва қандай қилиб ушбу ҳалокатли қузғунлардан чиқиш мумкин?...

 

- Аллақачон Ашхабадми?

Коридор бўйлаб уйқусураган алаҳсираш, креслога ўзимни ташлайман. Ўтиш залида уч соат, сўнгра яна уч соат учиш, олти соатдан сўнг мен Деҳлидаман... Деҳли... ғалати, ишона олмайман-“мен Ҳиндистонга учаман”, буни қаранг-а! Ўтиш залида ушбу илма тешик метал ялонғоч ўриндиқларни қайси чўчқа ўйлаб чиқди? Ўтириб ҳам, ётиб ҳам бўлмайди... ушбу ўриндиқ. Ушбу ўриндиқни ўйлаб чиқарган ўша эси пастнинг тухумидан илиб қўярдим... бутун бир соат жойлашишга ҳаракат қиламан, алаҳсирашлар бошни айлантиради.

 

…Бутун номаълумликка бош билан пастга ташлаш қўрқинчли бўларди, ташвишли ва қатъий чақириққа риоя қилиш, барча қатъийликлар ва тушунарли бўлган нарсаларни ўчириб ташлаб риоя қилиш. Қандай қилиб ишдан кетди, бир ой иш ўрмонда сайр қилди, Интернетни ковлади, дунё нимадан дарак беришига боқди, ўқиди... мен яна кўп ўқий олдим, лекин эски китоблар кетмади, янгилари эса, қизиқтирадиганлари қўлга тушмади, сентябр бошида карманимда чет эл паспорти ётарди, йиллик очиқ санали учиш чиптаси ва Ҳиндистонга виза. Бутун ўтган ҳаёт билан видолаша туриб, воқеалар ва ҳодисаларнинг тубсиз силсиласида йўқолган ўз уйим эшигини ёпдим.

 

<< Уйга

Forward >>