Таърифлари билан РаИ рўйхати

Мундарижа:

06-02-01) РаИнинг резонанслашувчи таърифи ва рўйхати.

06-02-02) РаИ хусусиятларининг резонанслашувчи таърифи ва рўйхати.

06-02-03) Аккордлар рўйхати.

06-02-01) Вақтнинг жиддий тарзда етишмаслигига мувофиқ (шунингдек, қувончли истакларнинг энг юқори рақобати) мен аста секин ушбу схемага тўлдириш киритаман.

Мен сифатли таъриф (шунингдек, тегишли РаИ билан кучли резонанслашувчи турлари)-шундайки, унда:

а) уни бошқа ҳар қандай РаИлардан фарқлаб турувчи ушбу РаИнинг ўзига хос муҳим томони аниқ ва равшан максимал тарзда урғуланган.

б) Тўлат тўкис аниқ ҳисларни ифодалайдиган шоирона сўзлар, фалсафий донишмандликлар ва бошқа сўзлар йўқ (ҳаддан ташқари, жозибадор, космик, юқори онглилик, ақл бовар қилмаслар ва бошқалар каби), модомики, фақат имкон борича предметга оид сўзлар кучли резонансга эга бўлади (ит, қарағай, аёз ҳаво, нафас олишни исташ ва бошқалар кабилар, яъни мен кўп маротаба бошдан кечиришни истаган нарсалар).

Бошқа тавсиялар бўйича “Таъриф ва қайд” бўлимига қаранг.

= = = = = = = = = = = = = =

Интилувчанлик сектори:

1 чизиқ:

қувончли истак

эҳтиёж

қатъий истак ёки дадиллик

интилиш

2 чизиқ:

қатъийлик

ғазабноклик

3 чизиқ:

қувончли кутиш

олдиндан сезиб лаззатланиш

олдиндан ҳайратланиш (сирлилик ҳисс)

4 чизиқ:

абадий кўклам

чақириқ

5 чизиқ:

тонг қолиш

тантана

= = = = = = = = = = = = = =

«Эҳтиёж»:

*) Кучли қувончли истак “эҳтиёж” сўзи билан резонанслашган хусусиятга, шунингдек сувсиз, ҳавосиз каби нимагадир эга бўлади.  Типратикон: “бу нафас олиш эҳтиёжига ўхшаш, бу ҳозир менга РаИ ҳаётий зарурлиги ишончи”. Шўнғиганингда –сув тагидагаи мавжудотга бақраясан, қандайдир пайтда шўнғиб чиқиш ва бутун кўкрак билан ҳаво йиғиш, у билан тўйиниш зарурлигини ҳеч шубҳасиз ҳис этасан. Илк лаҳзаларда ҳатто олдиндан сезиб лаззатланиш йўқ, -ушбу эҳтиёжни ва у билан резонанслашувчи қатъиятни фақат қабул қилиш мавжуд, хотиржамлик пайдо бўлади ва бундай ҳис мумкинлиги борасидаги фикрида экстатиклик чайқалиши вужудга келади.

*) Фьорд: “қопқонга тушган бўри тимсоли билан резонанслашади-унда эркинлик ҳисси шу қадар кучлики, натижада у оёқ панжасини ғажиб ташлайди ва озодликка эришади”.

“Қатъий истак” ёки “қатъийлик”:

*) скептиклар фикри аралашувидан тозаланган қизғин қувончли истак, СҲ чайқалишлари, (масалан, истак рўёбга чиқадими, йўқми, сен ҳақингда ким нима ўйлайди ва бошқаларборасидаги ташвишлар), “қатъий истак”ка айланади-у ҳаддан ташқари барқарор, “оғишмас”, “қатъийлик” сўзлари билан резонанслашади.

*) қатъий истак хиракликларни бартараф қилишга йўналганда, у билан матбуот, босма сўзлари резонанслашади. Уларда мен барҳам бермоқчи бўлган нарса беркитилган. Ҳар сафар мен бир тишча учун сиқувчи механизмани илгари суриш учун кўплаб бир хил зўр беришларни ишга соламан. Бироқ агарда илгари сурилиш амалга ошса, унда уни орқага суриб бўлмайди, бу механизмда тескари йўналиш йўқ. Ва ҳар бир шундай тишча билан қисилган хираликдаги кескинлик ошади, бир вақт у бузилади ва чангга айланади.

*) жангчи мағлубиятни минг марта бошдан кечириши мумкин, лекин таслим бўлмайди.

*) қатъийлик 7 ва ундан юқори даражада рўёбга чиққанда, мен “5 дақиқа ухлаб қолдим, бўлди, бир соат йўқолди” фикрлари билан орқага ўгириламан, лекин РаИга диққатни жамлашда давом этаман, уларни туғдираман. Қатъийлик заиф бўлганда, унда ўтмишда етарли бўлмаган самарали зўр беришлар тўғрисидаги фикрлар жиддий тарзда ҳозирда зўр беришларни заифлаштиради. 10 секунд аввал мен ТЧни ўтказиб юбордимми? Энди бунинг аҳамияти йўқ, ва ҳозир мен барча кучларим билан курашишда давом этяпман.

Ўтмишда зўр беришларнинг носамаралилиги борасидаги фикрлар қачонки ҳозироқ куч ишга солишга истак бўлмагандагина зўр беришларнинг заифлашувига ҳақиқий тарза олиб келади ва бу фикрлар ўзини оқлаш учун сабаб бўлиб хизмат қилади.

*) Қатъийлик Джомсомда эсувчи шамол тимсоли билан резонанслашади-ҳар куни туш пайтида у бошланади ва водийдан юқорига интилади. Унинг кучи шу қадарки, ярим соатдан сўнг ҳар қандай одамда унда бўлишдан сўнг қутуришгача етиб борувчи бошқариб бўлмас ғазабланиш пайдо бўлади-шамол “кўнгилни толиқтиради”. У бир лаҳза ҳам заифлашмайди, бир лаҳзага ҳам нафасни ростлашга имкон бермайди-у босим ўтказади, босим ўтказади ва ҳеч нарса тўхтата олмайди.

*) Жарқалдирғоч: “қаттиқ товуш маҳкам қоплама орқали, уйқу орқали ёриб ўтади. Бу товуш 10 минг марта бўлса ҳам такрорланади, маҳкам қоплама, пардани ёриб ўтади-“курашиш учун нимадир бор, Жарқалдирғоч!””.

*) Тайша Абеляр: «ошхонадаги ягона товув сувнинг оҳактош филтиридан оқувчи бир маромдаги товушдир. У эслаш давомида тозаланиш жараёни аста секин кетиши борасида менда фикр туғдирди. Тўсатдан мен олдиндан сезиб лаззатланиш ва шижоат оқимини бошдан кечирдим. Ҳақиқатан ҳам ўзини ушбу филтрдан сўрилувчи сув каби тозаланиши, томчима томчи, фикрма фикр ўзгартириш мумкинлиги муқаррар»

*) РаИ туғилишидаги қатъийлик ўзига томон ўйинчоқни тирноқли юмшоқ оёқ панжалари билан тортувчи ҳайвон тимсолида резонанслашади. Мушуклар бутун оёларини катта очиб, тирноқларини чиқариш, улар билан бирон нимага тирмашиб ва ўзига тортиб “тирноқларини қашиш”ши каби. Пайдо бўлувчи РаИ чалкаш чалғишлар ёки бундай ҳолатда бўлишга одатланмаганлик натижасида заифлаша боради, лекин мен уни у билан ўйнаб, унга бир оз ўрмалаб келишига имкон бериб ва уни яна ва яна ўзига тортиб уни ўзимга тортаман. Зўр беришлар билан бирга келувчи бундай тимсол РаИга эҳтиромли муносабатни бартараф қилади, қувончли, ўйноқи кайфиятни туғдиради.

*) Нимадир: “Оғир, ҳолдан тойдирувчи зўриқишларни амалга ошириш каби қатъийлик тўғрисида тасаввур менда бор эканини тушундим-нусха олувчини сиқиш ёки оғир ниманидир қадам ба қадам қўзғаш, бу кучли, заифлаштирмайдиган қувончли оқим бўлиб чиқди, тоғ дарёси каби-шаффоф, ялтироқ, қувончли тарқалади, унда ўйноқи қувноқ истаклар галаси ва бир вақтнинг ўзида куч, босим, чекинмаслик, ҳеч нарса тўхтатмайди. Мен биринчи бўлиб қатъийликни фарқладим, аввал оқимнинг бу ҳисларини мен интилувчанлик шуъласи деб ҳисобладим. Ушбу оқим идроки менинг қатъийлик борасидаги тасаввурларим барча механик таркибий қисмларини ювиб кетади, улар-ушбу қувончли оқимга нисбатан тош даврининг ғариб, самарасиз воситаси, 5 га қадар қатъийлик қувонч, олдиндан сезиб лаззатланиш, мамнуният, қи, чексиз саёҳат билан резонанслашади.

Хотиржам ва ишончли идрок, ТЧ пайдо бўлса, унда қатъийлик заифлашувчини қайд қилиб фаҳмалагандан сўнг диққатни жалб қиламан ва қатъийлик яна кучаяди.

Гўё кўздан чангнинг қалин қатламини артиб ташлагандай, 5-гўзаллик ҳисси, механик баҳолов йўқолди, меҳаник афзал кўриш йўқолди, тонг қолиш, ҳайратланиш, очиқлик, чегаранинг йўқлиги, қўшилиш истаги, қучоқлаш истаги қолди”.

«Интилувчанлик»:

*) бутун денгиз кучли оқим билан қоя дарасига қулайди; тўсиқ йўқ.

*) шарпалар ҳисоботидан: “мени ҳеч нарса тўхтатмайди. Энди мен буни аниқ биламан, энди фараз эмас, бу кучли орзулар эмас, ҳаёлотга учиш эмас, энг ширин орзулар эмас-энди мен буни аниқ биламан. Мен хотирлаш амалиётини тўлдираман, аввалгидан кўра хотирлашга жиддий тарзда катта куч ишга соламан, -Рамакришна, шарпалар, Кечинмаларга ўз интилишларим, -мен қандайдир бир ажралиб турувчи қандайдир машаққатли расмий амалиёт ва бошқалар қиламан дея олмайман. Шуни яна айтиш мумкинки, ҳозим мен осон яшаяпман, шунчаки хотирлашни рўёбга чиқариб яшаяпман ва уни қачонки диққатни жамлаш заифлашганда расмий амалиётлар билан бирга олиб бораман. Мен шунчаки муттасил хотирлашга эришаман ва бу шундай бўронли РаИга олиб келадики, равшанлик пайдо бўлади-фақат менинг бу ерда қолиш истагим мени тўхтатиши мумкин, бошқа ҳеч нарса эмас”.

*) Агава: “улкан палахса қоядан узилиб тушди ва қаттиқ пастга тушмоқда”

*) баъзан ўрнидан туриш истаги билан резонанслашади ва нимадир қуриш, қидириш, ўрганиш учун хона бўйлаб юра бошлайди.

*) жойидан резонирует с образом огромного поезда, который в результате длительных усилий удалось стронуть с места, и он медленно начал двигаться. Масса его огромна, и как сложно было его сдвинуть с места, так же сложно теперь его остановить – неуклонно движущаяся вперед гигантская масса.

«Қатъийлик»:

*) Қатъиятлилик не қадар кучли намоён бўлса, скептиклар фикри таъсири шу қадар заиф, шу қадар механик шубҳалар заиф бўлади (шунингдек, асосланмаганлари, фақат одат бўйича намоён бўлади, шубҳа қилиш учун асос йўқлигининг оқилона равшанлиги туфайли ёки у ёки бу танловни амалга ошириш қувончли истаги туфайли мумкин бўлган оқибатларни маълум қилиб одат бўйича намоён бўлади).

*) “буни амалга ошириб ўнта авлод жангчи натижага эришди” фикри бўлган кучаяди.

*) Жарқалдирғоч: қатъият билан резонанс уйғотувчи Бодха ибораси: “энди сен РаИ нималигини биласан, сен курашиш учун нима мавжудлигини ҳам биласан, Жарқалдирғоч… Курашиш учун бирон нима бор!”

*) Дон Хуан: “сен бошқа нимадир қилишинг керак. Сен доимо ўзингни афзал кўришинг керак”.

*) “хираликлар билан мутлақо тўғри келмайди сўз бирикмалари билан резонанслашади”

*) Аджи: “резонанслашувчи тимсол: мен-бу кескин шамол. Шунингдек, қушлар ўткир бурунли пона билан учади, шундай қилиб мен олдинга кучли шамол билан қўзғаламан ва мен ўзим билан олиб бораётган барча нарса –ҳозирча ташлаб юборишнинг иложи бўлмаган ўтмиш лаш лушлари, лекин кучли шамолда бу йўқ-бутунлай хира эмас зўр беришлар у ерда, таваккал ва шубҳасиз интилишлар. Кескин шамо тиниқ булут, қуёш нури билан қопланган ингичка булут каби шаффоф. Йўл юқорига пастга кетади, лекин кескинлик доимо юқорига, ётиқликка, осмон ер билан қўшилувчи жойга, менинг уйим, сирим ва олдиндан сезиб лаззатланиш мавжуд жойга интилган. .

“Дарғазаблик”:

*) хираликларга бутунлай муроса қилмаслик, шунинг кечинма вужудга келмгандаги ҳолат билан муроса қилмаслик. Ҳатто бир неча лаҳзага амалиётни хотирлашни унутиб чалғишларга берилиш мумкин эмас, чунки ўз импотенциясидан заҳарланиш вужудга келади ва интилувчанликка қайтиш истаги юзага чиқади. Муттасил куч ишга солиш, муттасил ҳаддан ташқари зўр беришлар амалга ошириш тўғридан тўғри вазифа ва энг ширин мақсадга айланади.

*) резонанслашувчи фикр: “уйғонишнинг биринчи секундидан то тўкиб ташлашдан олдин охирига қадар амалиёт давом этади ва шунингдек мен унда ўзимни англагандаги тушда. Чалғиш ичкарига кирмасдан юза бўйлаб сузади”.

*) Резонанслашувчи сўз бирикмаси – «ҳаддан ташқари қатъиятлилик», «тушкун қатъийлик». «Ҳаддан ташқари» сўзи “ортиқча” мазмунида эмас, балки тўлиб четидан ошиб кетувчи демак.

*) Резонанслашувчи тимсол – камалак ипигача чўзилган, шунинг учун ундан зўрға эшитилувчи товуш, жаранглаш чиқади.

*) Дарғазабликнинг дастлабки тажрибаларида, СҲ билан дарҳол курашишга ташланишнинг ушлаб бўлмас истаги, қувончли истакни рўёбга чиқара бошлаш истаги, РаИга “ҳеч нарса рўй бермайди” деб ўрмон орқали ёриб ўтиш истаги пайдо бўлади. Бунда қувончли истакни рўёбга чиқаришнинг қувончли истаги бўлмаслиги ҳам мумкин, агарда у бўлса, қувончли истакни рўёбга чиқариш дарғазабликни битирмайди, доимо “кам” бўлиб туюлади, тескарисига бурилишни истайди ва янада, тобора кўпроқ қилишни истайди. Бу қисқа муддатли истиқболда ниманидир қилишни бошлаш механик истаги юзага келишига олиб келиши мумкин, аммо ушбу механик истакни бартараф қилгандан сўнг мутлақо янги даражада баробар ҳолат пайдо бўлади-ҳар қандай лаҳзада ушлаб бўлмас ўқдан чиқишга тайёрлик ва қатъийлик билан доимо “тўла” бўлиш мумкин ва бу жуда жозибадор ҳолат, унда қанча узоқ вақт бўлсанг, ўшанча кўп бўлишни истайсан. Ҳалиям сен медуза, чириган тўнка бўлганинг равшанлиги юзага чиқади, ҳатто шундай яшаш мумкин, ҳаддан ташқари тўйдирилган, қувончли истаклар рўёбга чиқишига ташланишга экстатик тайёр даражасида яшаш мумкинлигини тушунмагансан.

*) “Хиралик” сўзи билан резонанслашади, лекин бу ўзинга ачиниш, алам ва бошқалар бўлган ноумидлик эмас-бу қутулишга имкониятини йўқотган чўкаётган одам умидсизлиги ва дарҳол узоқдан қутқарув даврасини кўриб қолди ва тушундики, энди мумкин бўлмаган нарсани амалга ошириш лозим, ҳаётни унитиш, ўлимни унутиш, мўжиза кутишни бас қилиш ва қутқарувчиларни кутишни бас қилиш зарур-шунчаки барча юксак инсоний имкониятлардан юқори бўлган барча ўйланган ва ўйлаб бўлмайдиган нарсаларни амалга ошириш зарур ва сузиб чиқиш керак.  Бу барча кучлар тўпланувчи, пўчоқ каби барча чўкиндилар, ўйлаб чиқарилганлар ва иккинчи даражали нарсалар тушиб кетади- хавф остида, ўртада ҳаёт-ҳеч қандай кўчма мазмунда эмас, шеъриятдаги ва фалсафадаги каби, муайян, очиқ воқелик каби. Бу ҳолат қониқиш ёки ўзига ачинишдан чексиз даражада узоқ.

Типратикон: “ўзига ачиниш умуман умидсизлик билан бирга қўшилмайди, фақат қисқа ачинишнинг автоматик чайқалиши бўлиши мумкин, унга ҳозирча мойиллик бор. Эслашимча, ўзига ачиниш-бу узоқ вақт чўзиш мумкин бўлган шу қадар сўлғин нарса+ўз аҳамиятлилик туйғуси-ўзи ҳақида, бирон нима рўй берган бечора ҳақида ўйлаш истаги. Ўзига ачиниш ўлади, барчасига зўрлик қилади, мен қўлимни туширишга, таслим бўлишга тайёрман. Бутун дунё менга қарши. Умидсизлик эса –портлаш каби, ундан сўнг жойида туриш мумкин эмас, ўша ердаёқ ушлаб турган барчасини ғажиб ташлашни истайсан, курашишни истайсан, ҳатто агар мен ҳеч нарса ўзгармаслигини билсамда, шунчаки курашишдан ташқари бошқача яшаб бўлмаслиги учун шундай қиласан. Умидсизликда менинг ҳатти ҳаракатларим кимнидир қаноатлантирмаслиги мумкинлигигача ишим йўқ, умидсизликда қатъиятсизлик ва сохталик йўқ, ўша вақтда ўзингга ачиниб абадий яшайдигандай яшайсан”.

*) қаноатланиш билан тўлиқ мос келмаслик.

*) Дарғазаблик ўзига хос жисмоний кечинмалар билан бирга келади-“ирода йўли” (киндик томонда қорин ичидан гўё нимадир ташқарига чиқмоқчидай синади) тебраниш билан бирга кела бошлайди-бутун танага бузилиш марказидан тарқалувчи тахминан 7-8 герц (тебраниш секундига). Ғайритабиий, ёқимли ҳис. .

*) “Ёриб ўтиш зарур. Мен бошқа ҳеч нарса ҳақда эшитишни, ўйлашни, гапиришни истамайман. Бу ҳаёлот эмас, эртак ҳам, бу воқелик, ҳақиқат. Йўли бор, мен бунга эришиш учун бутун жонимни бераман, мен бунинг мавжудлигини қатъй биламан. Мен экстатик РаИга дақиқа кетидан дақиқада эришаман. Бунинг учун тўлашга тайёр бўлмаган қийматнинг ўзи йўқ”.

*) Типратикон ҳисоботидан: “РаИ намоён бўлиши тажрибасини мустаҳкамлаш учун нима бўлса ҳам жисмоний трансформацияга эришиш истага юзага чиқди. Аввало ҳисларимда бундай тўсатдан ва ҳеч нарса билан тушунтириб бўлмайдиган танаффусдан ҳайратланиш бўлди, лекин кейин ушбу фикрларни ҳам ташлаш истаги юзага келди-фарқи қандай нимага? Экстазга қадар қатъиятлилик. Бо тоғда эканлигида ўзимга муддат ажратдим. Деярли вақт йўқ. Мен доимо менда ниҳоятда кўп вақт бор деб ҳисоблайман. Ўзимнинг заифлигим жонга тегди, жонга тегди, у умидсизлик хуружларим билан алмашиниши мумкин, ундан сўнг яна қаноат, мамнунлик. Аввало куч ишга солиш. Асосий хираликлар тимсоллари вужудга келди-институтдаги ташвишланиш халақит бериши мумкин, ЛЕКИН Жарқалдирғочга халақит бериши мумкин, бедорликдан СҲлар халақит бериши мумкин. Тўсатдан улар менинг учун бошқа мавжуд эмас деб тушундим. Улар йўқ вассалом. Менда фақат битта мақсад мавжуд. Мен унга ҳеч нарсани алишмайман, қандай лаззатланиш! Бутун дунё мавжуд бўлишдан тўхтади. Агар у бўлмагандай ва шу туфайли СҲ йўқ каби жарқалдирғочдан узоқлашиш каби эмас, -мен бошқа ҳеч қачон унга нисбатан СҲни бошдан кечирмаслигим, унинг ҳозирлигидан лаззатланишни, институтдан лаззатланишни бошдан кечирмаслигим борасидаги фикрлар бўлганда экстатик қувонч каби.

Бутун хираликлар не қадар осон узоқлашди! Биламан, бу фақат бир дақиқага, ҳозирга. Агарда ушбу ҳолатга диққатни жамласам, у йўқолади. Ушбу истакнинг 10 секундлик қайдини уч соат қилдим. Мен ҳатто ўз олдимга “ёки енгиб ўтаман, ё бўлмаса…” деб танлов қўймайман-мен енгиб ўтишим лозим, бошқа ҳеч қандай танлов бўлиши мумкин эмас.

Мен енгиб ўтишни истаган пайтда авваллари балким истак ниҳоятда ноаниқ бўлгандир. Ҳеч қачон бу каби равшан ягона мақсадни бошдан кечирмадим. Ундан бошқа ҳеч нарса бошқа мавжуд эмас, ва бундан экстатиклик юзага келади. Ҳозирча бу мақсадга эришилмаса, мен ҳеч нарсадан қўрқа олмайман, ҳеч нарса ҳақида ўйлай олмайман, ҳеч нарса истай олмайман. Менинг вақтим йўқ.

Иккинчи соатда-дам олиш истаги. Завқу шавқ: мен бу соқчини биламан! Мен осонгина у орқали сакраб ўтаман.

Ўтган йил сентябрда бўлган, кўпинча ягона мақсад асос бўлган бутун сирли дунё тўсатдан жуда яқин бўлиб қолди. Мен гўё фақат амалиётнинг ўша вақтида яқинлаша олувчи хусусиятга яқинлашдим. Фақат эндигина менда жуда катта тажриба бор, биламанки, ҳеч нарсани кутиш керак эмас, ҳеч нарсага қарамасдан, на шарпалар амалиётига, Бо қайтиш ёки қайтмаслигига қарамасдан амалга ошириш, бажариш ва бажариш лозим. Ушбу жарликдан сакраб ўтиш зарур. Завқу шавқ: ҳеч нарса ушлаб қола олмайди, авваллари мен фақат ўтган жарлик тимсоли, қарардим ва орқага чекинардим, энди бўлса мен сакрайман ва мени ҳеч нарса тўхтата олмайди.

Яна таниш бир бемаънилик: РаИ не қадар равшан бўлса, шу қадар сўнгра мушкул бўлади. Бунга ҳам равшанлик осон юзага чиқади-йўқ, РаИ не қадар равшан бўлса, шу қадар осон бўлади.

Мен 4-5 экстатикликни аллақачон 10 дақиқа бошдан кечиряпман, аниқ РаИни эса икки соат! Дадиллик шундай, ўйлаш истаги йўқ, нима учун шундай.

Яна соқчи: қаноат, мамнунлик. Қувонч -10: қаноат нимадан, мен ўз мақсадимга эришмадим! Фақат жисмоний трансформация, бундан камига мен рози эмасман.

Ухлаб қолганимда-бош тепа суягидан 30 см юқорига мажбурловчи қаттиқ темир хивичнинг ҳисси”

“Олдиндан сезиб лаззатланиш”:

*) кўча ити қандайдир бир қизиқарли нарсани кўра ва у ерга жўнади.

*) ўз тимсоли амалиётдаги янги нарса каби-ҳаёт эндигина бошланди, менинг амалиётим фақат энди, мен эндигина энг дастлабки қадамларни ташлайман-барча энг қизиқарлилари олдинда.

*) Момиқ маймун тарихи: “ухлаб қолгандан сўнг биринчи секундларда уйқудан тартибсиз чалғиш бўлган. Қайдга назар тушди: “мен –янгиман, барчасини энди бошланяпти, олдинда шу қадар қизиқарли нарсалар мавжуд”. Бир неча марта қайта ўқиб чиқдим, олдиндан лаззатланиш уйғонди. Тўсатдан шундай равшанлик ишонч юзага келдики, мен ҳеч қачон на бу хонада, на бу танада бўлганман, ўтмишим ҳам, ҳеч нарсам йўқ, мен ҳозир вужудга келдим. Мен пайдо бўлган кроват устидаги плакат лозунгга қарадим. Уни мен ёзмаганим, уни менгача бу ерда яшаган, ўз истагини ифода қилган, йўриқнома қолдириб кетган бошқа мавжудот ёзганлиги борасида ишонч бор. Ўша мавжудотга нисбатан хушёқиш бор ва унинг истагини рўёбга чиқариш учун барча нарсани амалга ошириш истаги мавжуд. Ушбу жой устида бугунги ишлашнинг олдиндан сезиб лаззатланиши мавжуд, олдинда ҳали шу қадар қизиқ, ўтмиш йўқлиги енгиллигининг ғайритабиий ҳолати мавжуд, мен ҳеч қандай хабар бермадим, ҳеч кимга ҳеч нарса беришим шарт эмас, ҳеч ким олдида гуноҳкор эмасман, ҳеч нарсадан уятли эмасман, ҳеч нарса йўқотмайман ва ҳеч нимадан қўрқмайман”.

*) Фьорд: “мана қоя бўйича пастга тушувчи қор кўчкиси тимсоли билан ва оргазм ёқасидаги ҳолат билан резонанслашади. “мана, мана нимадир юз беради” ибораси билан резонанслашади”.

*) Фьорд: “кўкракда тўлиб тошувчи ҳислар юзага келади, чуқур нафас олиш истаги, фаолиятнинг қувончли истага юзага келади”

*) Олдиндан ҳайратланишнинг ўзига хос фарқли томони шуки, олдиндан сезиб лаззатланиш объектидан диққатни олишда у заифлашади, шу вақтда ўз қизғинлини олдиндан сезиб лаззатланиш камайтирмайди.

“Олдиндан ҳайратланиш”:

*) сир, эртаклар ҳисси.

*) гўё мен кутганман, ҳиссизлик ва хираликда “музлаб қолдим”, энди бўлса эрияпман, олдинда-сир. Шошиб пишиб амалиётдан ниманидир амалга ошира бошлашнинг қувончли истаги пайдо бўлиши билан кучли резонанслашади.

*) завқу шавқ билан кучли резонанслашади.  Эйнштейн: “биз бошдан кечиришимиз мумкин бўлган энг ажойиб нарса-бу сирлар ҳиссидир. Бу ҳисни бошдан кечирмаган, кимки тўхташни уддалай олмаган ва ўйлай олмайдиган, журъатсиз ташвиш билан қамраб олинган бўлади, у ўликка қиёс ва унинг кўзлари ёпиқ”.

*) Лама: “Поездаги тун. Ойнага қараганингда, қоронғуликни кўрасан ва у ерда бу ерда уйлар ўти, майда қишлоқлардаги фонарлар ўчиб ёниб кўринади. Ушбу ўтлар атрофида парвона каби тўпланувчи, телевизор кўрувчи, ўз кундалик ҳаёти билан яшовчи одамлар тимсоли пайдо бўлади. Ҳар бир ўт бундай одатийликнинг оролчаси каби қабул қилинади ва унинг атрофида –чексиз, жозибадор ва қўрқитувчи қоронғулик океани”.

“Абадий кўклам”:

*) ҳаёт туғилади, у заиф кўринади, лекин уни тўхтатиб бўлмайди; ҳамма жойда кўкламда мулойим куртаклар ёзилади, ингичка ариқчалар оқади ва мўрт бўлувчи музни эрита бошлайди ва уни улоқтириб ташлашни, халос бўлишни ва енгилликни ҳис қилишни истайди. Кўкламни ҳеч нарса тўхтата олмайди. Агар майдагина ариқчани бекитиб қўйса, у океанга айланади ва йўлидаги барчани нарсани оқизиб кетади. “Кўклам келишини ҳеч нарса тўхтата олмайди” сўзи резонанслашади. Жуда исталган, ажойиб нарса муқаррар тарзда келади.

*) Типратикон: “кўкламда қор эрий бошлаши билан, ер ҳам кўрина бошлайди. Уни яна ва яна қор қоплаши мумкин, лекин баҳорни тўхтатиб бўлмайди, қор муқаррар тарзда кучаяди. Экстатикликнинг майда чайқалишлари асосга айланади. Барчаси экстатикликда резонанслашади, мен эндигина яшай бошладим, эндигина ҳис эта ва идрок қила бошладим, бунгача барча бу йилларда мен аёз тагидагидай эдим деган равшанлик пайдо бўлади. Тана шинам бўлмай қолади-унда эРаИ учун жой тиқилинч, у зарарланган каби ҳис қилинади ва ўзгариши лозим, СЭҲ изларидан тозаланиши лозим, эРаИ кечинмалари билан ягона, бир бўлиши керак”.

*) “бошланиши”-куч йиғувчи, кўз олдида ўсувчи ушлаб бўлмас кучли ҳаракат. Муз кўчиш бошланиши, қор эриши, булутлар томони ҳаракати.

“Чақириқ”:

*) Типратикон: у базўр ушланиши мумкин бўлганда, у чидам бўлмас даражада ўткир. Резонанслашувчи тимсол: қўшни тоғ қоясидаги гулхан тутуни, дарёнинг нарги бетида, горизонтнинг ўзидан узоқда оқшом алангаси.

*) Типратикон: гўё фақат горизонтга қараш истаги пайдо бўлади, атрофдаги нарсаларга эмас.

*) Типратикон: паришонлик билан резонанслашади.

*) Аджи: биёбон, оқшом, мен қаерда тугашимни, ва кичик совуқ оқшом қаерда бошланишини тушуна олмайман, биз у билан бирмиз, ушбу оқшомдан сўнг эртага бўлмайди, лекин айнан имконият мавжуд, мен нимага имконият бўлишини билмайман, аммо нима бўлсада-у ерга жалб қилади ва агарда мен излаган нарса бўлмаса, унда мен барибир бу имкониятни истайман, чунки бошқа мен ўзимда бор нарса билан қолишни истамайман ва бундай қила олмайман.

Оқшом тоғлар қаърига кетувчи дара каби кўринади ва мен кетганда, тоғлар ортимдан туташади, ҳеч нарса аввалгидек бўлмайди.

Юлдузлар нур сочади, ва улар не қадар мендан узоқ бўлишмасан, -улар энди мен энг яқин мавжудликдир, мен ҳеч кимга боғланиб қолмаганман, ва улар гуруҳига ҳам-менда имконият бўлганда истак билдиришим энг яхшисидир. Бу вақт-ўзимни саёҳатга чиқаришни исташимдир. Орқада қолганларга миннатдорлик, мулойимлик, ва барчага илиқлик юзага келади.

*) Типратикон: уни бошдан кечиришни исташнинг ҳам ва унга ҳеч қандай объектни танлашни исташнинг ҳам кучли ўткир истаги равшан эмас. Барча менга маълум бўлган ҳаракатлар ёки ҳодисалар жуда майда бўлади, ҳеч қачон бутунлай ушбу истак билан резонанслаша олмайди.

“Ҳайратланиш”:

*) нафас олишни ушлаб қолади; тўфон келмоқда; бундайи бўлмайди; ортиқ даражада эҳтиром.

*) янги РаИ очилишида пайдо бўлади.

*) завқ, сирлар ҳисси билан кучли резонанслашади.

“Тантана”:

*) скамейкадаги чол тимсоли: мен ўзимдан чолни тасвир қиламан, йўсин босган ташландиқ шаҳарча боғидаги скамейкада ўтирибман, узоқдан тўхтамай одамлар ўтади, ўхсин ўхсинда эсувчи шамол чанг тўзон кўтаради, атрофда хиралик ва одатийлик, мени-қари қақир қуқурни ҳеч ким пайқамайди, мен одамлар эътиборидан четга ташланганман, мен оғзидан сўлаги оқувчи, деярли кар,  тушкун, кучдан қолган чолман, мен тўла тўкис ўз амалиётимга диққатни жамлаганман, мен чидаб бўлмас ажойиб кечинмаларни бошдан кечираман, бўронли тантаналарни бошдан кечираман.

*) Типратикон: “қуёшли кеч куз, шаффоф мофий осмон, аёзли ҳаво, қуёш софлиги, ўткир хотиржамлик. Мен яқинда барча шарпаларни йўқотдим, улар Кечинмаларга равона бўлди, мен эса хираликлар билан кўп ойлар, йиллар гаранг бўлдим, лекин бугун уйғондим ва биламанки, ҳеч нарса рўй бермади, яқинда бу рўй беради, мен энди ёнма ён келдим. Боряпман ва интилувчанлик идроки пайдо бўлади, гўё мени оқим олиб кетгандай, гўё кетмаётгандай, лекин югуряпман. Бу олдиндан ҳис қилиш, ишонч, энди ғалаба муқаррар”. Мен биламанки, бугун бу рўй беради ва мен яна Бодха ва шарпани кўраманки улар аллақачон Кечинмалар дунёсида. Бу ҳолат мен қуёшли кузни кўрганда рўй беради-Муктинатхе каби –куздаги сариқ дарахтлар каби бўлади, сўқмоқлар йирик сариқ барглар билан қопланган, биз қорбўрон ўйнаган ибодатхона боғи. Ва тушган барглар ва оғиздан чиққан буғ, шитирлаш-ҳар бир батафсиллик ғалаба муқаррарлиги тантанасини чорлайди”.

*) Типратикон: “қайтарилмас ўзгаришлар қилишга тайёрлик. Ниманидир олдиндан сезиб лаззатланиш ҳалиям номаълум. Бутун дунё сакрашга тайёрликни ўлчагандай туюлади. Мен таслим бўлмайман. Бу сафар бўлмаслиги мумкин эмас, ҳеч қачон мен бу қадар тайёр бўлмаганман. РаИ нинг бир марталик чайқалиши эмас, айнан оқим бўлишига ишонч бор”.

*) “бу рўй берди!” ибораси резонанслашади. Оддий тилда “тантана” ҳеч нарса амалга ошмаганда бошдан кечирилувчи ИҲни ифодалайди. Маиший тилда “амалга ошмоқ” нима дегани?  Бу “охир” дегани. Спартак ЦСКАни енгганда, матч тугаган, пиво ичиш фурсати бўлди, қониқиш, зерикиш чулғамоқда. Ҳаёт тугади. РаИ “тантана” си нима дегани? “амалга ошмоқ”чи?  Бу ижодкорлик портлаши, муттасил ҳосил бўлишдан лаззатланиш портлаши, саёҳатдан лаззатланиш портлаши, бу охир эмас, тўхташ ҳам эмас ва ҳатто оралиқ пункт ҳам эмас.

= = = = = = = = = = = = = =

Бирлик Сектори:

1 чизиқ:

Гўзаллик ҳисси

ҳайратланиш

2 чизиқ:

хушёқиш

очиқлик

чўкиш ёки “чегара йўқ” ёки кириб кетиш

3 чизиқ:

Ўзини фидо қилиш ёки миннатдорлик

Ўзи манфаатидан воз кечиш ёки фидокорлик

= = = = = = = = = = = = = =

“Гўзаллик ҳисси”:

*) завқ, фидойилик, мулойимлик билан кучли резонанслашади.

*) “чегара йўқ” идроки билан кучли резонанслашади-қоришиш истаги ва бўшлиқнинг бир қисми бўлиш истаги пайдо бўлади ва бу лаззатланишдан анча кучли бўлиб қолади. Енгиллик билан буғланувчи юмшоқ, лекин танадан интилувчан ажралиш ҳисси билан бирга келади.

*) ниманидир чиройли деб ва айнан гўзаллик ҳиссини бошдан кечирувчиларни гўзал деб ҳисобловчи “гўзалликка берилган файласуф”ни фарқлаш осон. Гўзаллик ҳисси гўзалликка берилган киши томонидан баъзан пайқалмайдиган идроклардан пайдо бўлади. Гўзалликка берилганлар ҳайратланиш лозим бўлган нарсалар-Третьяков галереясидаги суратлар, модонна овози ва бошқалардан ҳайратланишдан бошдан кечиради. Гўзаллик ҳисси жумладан биринчи навбатда мутлақо сезиларсиз ҳодисалардан пайдо бўлади-қўзиқорин пўстидаги шудринг томчиси, эски қайиннинг мулойим-дағал пўсти, тўқ яшил баргда аниқ қизил доғ кескин фарқи, майсанинг қовжираган куртаклари ва бошқалар. “Олдинлаб кетган гўзалликка берилганлар бор-уларни кўпинча суратчилар орасида учратиш мумкин-улар гўзаллик ҳиссини бошдан кечиргандай туюлади ва айнан сезиларсиз нарсаларни пайқайди, лекин улардан сўра-нима учун улар айнан шуни суратга олдилар? “мен мулойимлик, ушбу қуруқ шоҳни ёқтириб қолишни бошдан кечирдим, уни қўлга олишни истадим, уни илиқ ҳис этдим” ибораси ўрнига у техник атамалар тўпламини қўллайди, яъни яна у бу гўзал деб ЎЙЛАЙДИ, лекин гўзалликни бошдан кечирмайди.

*) ўрмонда, денгизда ва бошқа жойда “гўзаллик симфония”сини бошдан кечириш мумкин-ягона чидам бўлмас экстатик ёнғинга бирикувчи гўзаллик ҳисси чайқалишининг бутун спектрини бошдан кечириш мумкин. Резонанслашувчи тимсол-барчаси юракдан чиқувчи учқун чиқарувчи гирдобда чалкашди-шоҳларни ҳар силкиш, учиб кетаётган капалаклар, учиб юрган пат-ҳар бир ҳаракатда бу гирдоб ширин зўриқиш билан уйғотилади, юракда чидаб бўлмас лаззатланиш пайдо бўлади, ва сўнгра бутун тана бўйлаб тарқалувчи лава каби –кучли, шошмас, куйдирувчи.

“Ҳайратланиш”:

*) Ҳаммасидан ҳам кўра қачоник гўзаллик ҳисси экстатик қизғинликка яқинлашганда, қачонки “симфонияли лаззатланиш” мавжуд бўлганда пайдо бўлади ва ўшанда бошқа РаИлар билан бошқа резонанслар вужудга келади-тантана билан, ҳайрон қолиш, чақириқ, интилиш билан. Агарда гўзаллик чайқалиши мўайян объектни англашдан пайдо бўлса ва “гўзал” деб қабул қилинувчи идрок билан тўйинса, унда ҳайратланиш объектсиздир, у экстатик хусусиятга гўзаллик ҳиссидан кўра анча тез эришади.

“Хушёқиш”:

*) “таниш” сўзи билан резонанслашади-гўё жуда узоқ ажралишгандан сўнг бу одамни танийсан ва учрашув қувончини бошдан кечирасан.

*) “ушбу одамни қабул қиламан” деб атаган идроклар ичидан бири билан резонанс мавжуд бўлганда мен “менинг РаИм” деб атовчи ҳар қандай РаИ билан хушёқиш пайдо бўлади”.

*) қизғин хушёқиш “мулойимлик” сўзлари билан резонанслашади-балким “мулойимлик” сўзи кўпинча эротик ўзгачалик, бири бирини севиб қолган севишганлар СҲдан эркин бўлган ҳолда бошдан кечириши мумкин мулойимлик билан бирлашганлик  билан қўллангани   учундир.  Шунга қарамай, “мулойимлик” мулойимликни бошдан кечирувчи одамлар яна эротик қизиқишлар бошдан кечиришгандагина эротик ўзгачаликка эга бўлади.

*) Типратикон: “мавжудликни хушёқтириш у ҳақдаги фикрлар қандайдир бир РаИ билан резонанслашса юзага келади. Мен турли шарпалар ҳақида ўйлашим мумкин ва бунда турли РаИлар пайдо бўлади: дадиллик, мулойимлик ва бошқалар. Қачонки ўша мавжудлик ҳақидаги  фикр менга таниш бўлган қандайдир бир РаИ билан резонанслашса, ўша мавжудликка яқинлик идроки вужудга келади, РаИ жойида бўлиши истаги, РаИ ўша ерда юзага чиқишига йўналтирилган ҳатти ҳаракат қилиш истаги юзага келади.

Бу мавжудлик ҳақидаги фикр нотаниш РаИлар уйғонишига олиб келса, ҳайратланиш пайдо бўлади, унга мойиллик, у қандай бўлса ўшандай бўлиш истаги, менга нотаниш каби уларни қайд қилишимга қарамасдан ушбу РаИларни ғалати таниш юзага келади.

Бошқа жойларда РаИ бўлиши учун хушёқиш истак билан резонанслашади.

Менинг учун унинг энг жозибали юзага чиқиши-объектстиз хушёқишдир. У РаИ менга мумкин бўлган энг катта қизғинликка етганда пайдо бўлади-ўшанда мен бошдан кечираётган истак юзага келади, барча мавжудликларни бошдан кечирдик, улар қўлидан келганча РаИга яқинлашиш учун нимадир бўлса ҳам қилиш истаги, турли янги шарпаларни излаш истаги, янгилар билан ёзишиш истагини бошдан кечириш учун истак вужудга келади.

Мен янгилар билан ёзишганда-ўзим янгиман, мен амалиёт бошидан бошдан кечирганларимни бошдан кечираман-гўё олдимда янги дунё очилади, барча чегаралар бузилади, мен истаган барча нарсани қила оламан, барчасидан қувонаман. Хушёқиш пайдо бўлганда, бошқа мавжудликнинг ҳар бир ғалабаси-янгилар ёки шарпалар-барибир, қувонч, олдиндан сезиб лаззатланиш чайқалишини юзага келтиради, камдан кам экстатикликни юзага келтиради.

Мен бошдан кечиришни ёқтирган, менга жалб қилинган нарсани бошдан кечиришни истаган мавжудликга жалб қилиш касби хушёқиш намоён бўлади. СҲларни бартараф қилишдек одам истаги ва РаИни бошдан кечириш истаги доимо ушбу жойда унга хушёқиш билан резонанслашади.

Мавжудликка хушёқиш пайдо бўлганда, у гарчи мен уни “хунук” деб фарқлай олган бошқа ҳолатда айниқса чиройли туюла бошлайди. Ушбу тўла мавжудот бўлса, унда уни “тўла” деб таърифлаш йўқолади, бу енгил момиқ кичик қиз тимсоли юзага келади. Шу тариқа, хушёқиш гўзаллик ҳисси билан резонанслашади.

Хушёқиш шунингдек сабабсиз қувонч, эротик қизиқишлар, болалик, ҳайрат, завқ, ўзини фидо қилиш, оддий нарсалар қувончи билан резонанслашади.

Хушёқиш “майда қувончи истаклар билан –қучоқлаш, ўйнаш, бирон нима ёзиш, ўрмондан ғуддани ёки тушган баргни ташиш, шафқатсизлик кўрсатиш билан резонанслашади. Лекин ушбу истакларнинг механик истаклардан фарқи шуки, таасурот қолдириш истаги йўқ, унинг ижобий баҳоси истаги йўқ-мен шунчаки ўз қувончимни, ҳайратимни баҳам кўраман”.

Хушёқиш кўпинча ниманидир ўрганиш истаги билан резонанслашади. Мисол учун, ўз тажрибаси ҳақида батафсил сўзлаб бериш. Бу ташвишдан шуниси билан фарқ қиладики, унга кўра мен айнан ўрганишни истайман ва бошқа бунга қайтишни истамайман, чунки агар бу мавжудликка бу қизиқ бўлса, у эслаб қолади ёки ўзи мен қачон кимгадир ғамхўрлик қиламан, ташвишланаман деб ўзи сўрайди, мен мунтазам равишда у мен айтгандай қиляптими деб кузатаман, ташвишланаман.

Хушёқиш бўлганда, фикрлардан ташвишланиш пайдо бўлмайди, ошкоралик бўлади. Ҳеч нарсани яширишга, мудофаа қилишга истак бўлмайди. Тушунарли бўлганларни, қайта қабул қилиш ва идрокни қайта узатиш, ўқитиш ва ўқишни яна ва яна тушунишга истак бор.

Хушёқиш бўлганда, барча бошқа РаИлар гўё шаффоф, енгил, ўткир бўлади. Хушёқиш бўлмаганда, мен гўё қобиқдагидек бўламан, у туфайли ёмонроқ эшитилади ва ёмонроқ кўринади ва мулойим тегишнинг имкони йўқ. Хушёқиш намоён бўлганда, бу девор эриб кетади, менга гўё ҳақиқий, ялонғоч дунё қулайди, гўё мен бутун ҳаёт давомида шунга қадар ҳаётни ойнаи жаҳонда кўрганман ва тўсатдан кўчага чиқдим, ўрмонга чиқдим.

Бирга келувчи жисмоний ҳислар-гўё қўлтиқ остидан қўллар бўйлаб кафтларга ингичка иплар кетади, шу туфайли тегингинг келади, теккинг келади. Кўкракдаги юмшоқ портлашни ҳис қилиш. Қандайдир узун қийин ҳаракатларни амалга оширишнинг зарурати йўқ, салгина тегиб кетса бўлди, ва олиб кетувчи оқим юзага келади”

*) Аджи: ёнида бўлиш истаги (кимга хушёқишни бошдан кечирсам ўшанга), лекин кўринмас, тинч мавжудлик, вақти вақти билан учиб ўтувчи шамол каби тинч,  ва учишда унинг сочларини шитирлатади.

*) Фьорд: “хушёқишда танада илиқликни ҳис қилиш ва тилло ёруғликни идрок қилиш юзага келади, бу қуёш ўрилмасидан то бош тепасигача кўтарилади, сўнгра кўз орқали ташқаридан қуйилади. Бу устундан ингичка тилло ипчалар ўтади ва тананинг турли жойларида югуради”.

*) Фьорд: “мулойимлик доимо қуёш ўралмасидан юқорига, кўкракка, томоқ ва қўлларга кўтарилувчи ва юмшоқ портлаш билан туговчи илиқликнинг юмшоқ зич қитиқловчи тўлқинлари ҳисси билан бошланади-кўкракдаги, томоқдаги ва қўл панжалари учидаги лаззатланиш чайқалишлари билан бошланади”.

“Очиқлик”:

*) Фьорд: “очиқлик” мен хушёқишни бошдан кечириганимдаги, ўз фикрларимни, ҳисларим, ҳиссиётларим, ҳаракатларимни кузатганларга нисбатан имкон бериш истаги билан резонаслашади; ниманидир сир сақлаш истаги йўқ; хавфланиш йўқ-кел ва боқ.

Тоғ хрустали тимсоли (шаффоф ва ярқировчи) билан резонанслашади. Енгиллик пайдо бўлади, сен яширишинг оғирлиги йўқ ва қувонч сен шу қадар енгил, очиқ ва шаффофлигингдан пайдо бўлади ва сен орқали боққанлар сояни кўрмайди, чунки у мавжуд эмас. Сени билиш туфайли қувонч бор. Ушбу мавжудлик билан фаол ўзаро алоқа учун чегара бўлмагани учун қувонч юзага келади: ушбу мавжудлик ёнидан олдинга югуришга имкон бермайдиган девор тушгандай, биргалика ниманидир қилгандай. Сен ўша мавжудлик билан бирга ва сен гўё унга сени жалб қилишга изн беришинг ва бу нимага олиб келишидан ташвиш тортмаслигинг қувончли мавжуд.

Очиқлик мавжуд бўлганда, бу жойдаги барча идроклар тўсатдан шаффофлик билан чарақлаб чиқади. “Тозаланиш” сўзи келади. Шаффоф тооза-ингичка, ўта ўткир, ҳайратланиш мавжуд-шу қадар улкан дунё! Ва бундай мўрт: шундай туюлади-унга тегиб кетса, у жаранглаб кетади. Очиқликнинг экстатик шакли бўлганда, уни ушлаб туриб бўлмайди, йиғлагинг келади. Фикр: “бу дунёни тушуниб бўлмайди, ундан фақат чексиз ҳайратланиш мумкин, ундан бўлиш, унда эҳтиёткорлик билан ҳаракатланиш мумкин, акс ҳолда у жаранглаб кетади, бунга чидаб бўлмайди”.

*) Агар хушёқишни бошдан кечириш бировга нисбатан бошдан кечирилувчи хушёқиш билан таққослаганда ўзини фарқлаш билан бирга келиши мумкин бўлганда (мисол учун дарахтни хуш ёқтириш ҳолатида), унда “очиқлик, самимийлик”ни бошдан кечириш вазиятида бунинг имкони йўқ-ўзини юқори, уни эса тубан мавжудлик деб фарқлаш йўқ.

“Чўкиш” ёки “чегара йўқ” ёки кириб кетиш:

*) Скво: “аввало равшан муҳит мавжуд-заиф шаклда интилиш, олдиндан сезиб лаззатланиш, гўзаллик ҳисси, қаноатланиш намоён бўлган. Дарахтга, олов, дарёга, осмонга қараганимда, ўзига тортиш ҳисси пайдо бўлади, хушёқиш кучайиши ва гўзаллик ҳисси билан бирга келади. Қотиб қолишни, қарашни ва ушбу ҳисга жалб қилинишни истайсан. Сўнгра 1-5 дақиқага гўё дарахт ёки олов (ёки мен қараган нарса ва менга хуш ёққан нарса) ушбу жойда, қорин, кўкрак ва томоқ сохасида бўлганидай ҳис пайдо бўлади. Бу шоҳлари ёки олови бор айнан дарахт ҳисси эмас, бу қандайдир бир шакл ҳисси, унга тегиш кучаювчи ва кенгаювчи ҳислар билан бирга келади. Бола жинсий аъзоси момишда бўлса, ва ёқимли ҳислар турли туманлиги мавжуд бўлса, унда жинсий аъзо шаклини ҳис билан белгилаб бўлмайди, менинг ҳисларим мавжуд бўлмган кимнингдир бу олати деган ҳатто ҳис йўқ, бироқ айни вақтда нимагадир тегиш ҳисси мавжуд бўлади. Дарахт ва осмон ҳам худди шундай. Кўриш идроклари аввалгидек қолади, тана жойида ўткирликни тўпловчи, гўзаллик ҳисси, ҳайратланиш, қувонч билан бирга келувчи юмшоқ оргазм ҳисси пайдо бўлади. Юмшоқ оргазм ҳисси кенгаяди, у тананинг юқори қисмида тахминан 40 см диаметр ҳажмда бошланади, ва кейин метрга етади, ва чўкиш-қоришиш-кенгайиш ҳисси юзага келади. Бу вақтларда мен боқаётган мавжудлик доимо тирик, жуда яқин, чиройли, сезгир, сирли ва айни вақтда “оддий” сифатида бошдан кечирилади. Яқин-узоқни ажратиш йўқ. Мақсад ҳам йўқ. Ҳозир ҳамма нарса мавжуд ва ушбу “ҳозир”нинг тўлалиги кўкракдаги, томоқ, қориндаги қувонч тўлқинлари билан олиб кетади, пайдо бўлаётган лаззат билан кенгаяди. Ушбу идрок мавжуд бўлгандаги тадқиқот-бу на таҳлил, на таққослаш, балки мен тадқиқ қилишни истаган чўкишдир. Ушбу тадқиқотда ўйлар йўқ”.

*) Типратикон: “одатийлик бўлганда, мен шунга аминманки, ҳаётим ҳадлар билан чекланган ва мен бугун ва бир йилдан сўнг бошдан кечиришимни биламан. Бу ҳолатда мен дарахтлар ёнидан улар ҳақида  “дарахт” деб ўйлаб ўтаман. Улар ўз ўзича, мен ўзимча. “Чегаралар йўқ” мавжуд бўлса, мен гўё атрофда не қадар Мавжудликлар! деб кўра бошлайман-дарахт эмас, булут эмас, дарё, ер эмас. Фикр: “ҳаммаси бўлиши мумкин””.

*) Балиқчи қуш: “ёпиқ кўзлар билан диққатни қайтариш амалиётини амалга оширдим ва қандайдир моментда бутун танада енгиллик пайдо бўлди, мени қувончли субстанция қамраб олди. Кейин  бир неча лаҳдада тана бутунлай йўқ бўлди-мен йўқ эдим! Менинг жойимда умуман ҳеч нарса йўқ эди. Шамол ва кўл шовқини сезилди-гўё қулоқ билан эмас, у шунчаки мавжуд эди. “Бўшлиқ” сўзи резонанслашади-жойида, ушбу жойда агар на тана, на фикр, на истак, на ҳиссиёт бўлмаган, фақат кўл шовқини ва эсувчи шамол шовқинигина бўлганда тўлиқ бўлган. Ҳолат бутун эди, “мен” фикри йўқ эди. Ҳеч қаерга тортмади, ҳеч нарсани бузмади, ҳафа қилмади, шилимшиқ бўлмади-ҳеч қандай “мени” фикри йўқ эди. Кейин, яна фикрлар пайдо бўлганда гелий ҳаво шарини тўлдирганидек енгиллик идроки мавжуд эди, ва у учишга шай. Ҳис – кучли айланиш ва киндик соҳасида қичиш, барча тана гўё жилваланади, кумушдек товланади, ҳамма жойда жуда ёқимли”.

*) Фьорд: “ “мен” тушунчаси маҳаллийлашишни йўқотади, маълум доираларда нима биландир аниқ бўлишни бас қилади. “мен бу денгиз, ва осмон ва ўрмон, ҳамда оёқ остидаги таёқ, шамол оқими эканлигимга қатъий ишонч пайдо бўлади”.

*) “Мен” кенгайишининг йўқолиши тананинг кўринарли чегаралари учун жисмоний ҳислар билан бирга келади, мисол учун оёқда, ёки қўлда эмас, балки… дарахт тепасида ҳис пайдо бўлиши мумкин!- оқилоналик бундай ҳодисалар олдида ҳайратда тўхтайди, фикрлар қотиб қолади ва шундай қўзғалмас туюлган дунёнинг олдинги кўриниши мослашувчан тарзда қайта қурила бошлайди, модомики бундан чиройли шахмат масаласини ечишдаги каби маънавий лаззатланиш юзага келади.

*) Аджи: “яқинлик” (“очиқлик”) ва “бирлик” (“чеки йўқлик”) ўртасидаги фарқ: яқинлик “биз иккаламиз ҳам РаИни бошдан кечиришимиз мумкин” фикри билан резонанслашади, бирлик эса “биз бир хилмиз” фикри билан.

*) Эта-ма: Ер шарпасига боққанда (ҳайвонлар, ўсимликлар, қоялар, кўллар ва бошқалар), уларга текканда бу РаИ пайдо бўлади ва у қи билан резонанслашади, улар билан сиқилишида, ағанаб ётади, ушлаб кўради, шўнғиб кетади, бутун тана билан тегинади. Гўзаллик ҳисси, мулойимлик, очиқли ва завқ билан кучли резонанс пайдо бўлади (бу шундай сабабки, унга кўра ушбу РаИни қайд қилинганлардан ажратиш қийин бўлади). Ҳар қандай алоқада-кўриш ёки тана алоқасида, лаззатланиш пайдо бўлади. Резонанслашувчи фикрлар: “ушбу танада менга тиқилинч, менга ҳис қилиш органларим етишмайди, мен ушбу дарёни анча тўлиқ ҳис қилишни истайман, уни барчасини қучишни, барчасини ҳис қилишни, унга қандайдир бир жиддий тарза шўнғишни, унга қўшилиб унда қоришиб шўнғишни ҳис этишни истайман”. Бу ерда “шўнғиш” сўзи менга бошқаларига қараган ушбу РаИ билан кўпроқ резонанслашувчи бўлиб туюлади.

“Ўзини фидо қилиш” ёки “миннатдорлик”:

*) РО: мен қари монах, ва деярли бутун ҳаётимни ва бутун кучимни кичик руҳонийларгни тарбиялаш учун бағишлайман –уларни ўзим билан ва қўлимдан келганларга бир оздан ўргатаман. Улар тезда барчасини ўзлаштиради ва келгусида уларда ўқиш учун юқори руҳонийларга боради, ва мен янги ёшларни тарбиялайман ва шундай қилиб, ҳаётим тугамагунча шундай давом этади. Таълим олиш чизиқғи давом этаётгани тантанасини бошдан кечираман. Мен ўқувчиларим борлиги туфайли тантанани ҳис қиламан, мен энди доимо ўзимни фидо қилишни бошдан кечираман ва ўша айни жойда РаИни мустаҳкамлаб уларни ўқитаётганим учун уни намоён қиламан.

*) РО: мен –юқори Руҳонийларнинг бошқача гавдаланиши, кичик тибет бола монахиман. Мени монастирга жойладилар, у ерда менинг бошланғич таълимотим билан “фидокорлик”ни бошдан кечирувчи қари монахлардир. Мен биламан, жуда тезда барчасини ўзлаштираман, улар менга тушунтиради ва кўрсатади, ундан сўнг бошқа монастирга, мени билан бошқалар шуғулланувчи жойга ўтаман-анча донороқ монахлар шуғулланувчи жойга, ва ҳаказо, менинг олдинги ҳаётим тугаган ўз иш жабҳамнинг олдинги тарафига етмагунча шундай бўлади. Мен яна ўз саёҳатимга интиламан, менга тезда бу чегарага етишим учун кўмак бериш мақсадида фидойилик қилганларга нисбатан “бор кучини сарфлаш” ва “миннатдорлик” сўзлари билан резонанслашувчи РаИни бошдан кечираман-бунда устунлик ёки ҳиссиётлилик ҳисси йўқ, унда ягона мақсад тантанаси, муттасил эРаИга яқинлиги даражасидан қатъий назар амалиётчилар қамраб олиган ягона интилиш мавжуд. Мен ўқиганда, барча кучимни ишга солишни истайман, ушбу мавжудликлар менга таъсир ўтказиши, менга ўз тажрибасини бера олиши учун ҳаддат ташқари самимий бўлишни истайман.

*) РаО: мен қўлимдан келганча кучимни ва вақтимни тушунтириш, тажриба алмашиш учун бошқа интилувчан амалиётчилар билан мулоқот қилишга бағишлайман. Улар ушбу жойда намоён бўлувчи РаИларни ўрганиб олиши учун истакни  бошдан кечираман.

*) Фьорд: “РаИга интилувчи мавжудликнинг намоён бўлиши ва ҳаракатлари хушёқиши билан бирга келади. Гўзаллик ҳисси билан резонанслашади. Кўкракда кучли иссиқлик ҳисси юзага келади-қаҳраболи оловли шар”.

“Ихтиёрий ўз манфаатидан воз кечиш” ёки “Фидойилик”:

*) резонанслашувчи фикр: ўзим учун менга ҳеч нарса керак эмас, мен севимли, интилувчан мавжудликларга барчасини беришни истайман-берилиши мумкин барчасини.  Барчасини топшириш, ташлаш, ўзининг барча нарсасидан маҳрум бўлиш, ўзи учун ҳеч вақога эга бўлмаслик қизғин истаги юзага чиқади-на мулк, на мақсад, на истак, на ҳатто кечинма ва агар бу айнан бошқа интилувчи мавжудликларга таъсир қилиш учун барча ўз равшан хусусиятларидан фойдаланиш истагидан узилишда деб ҳисобланса, на “ўз” ойдинлашувига йўналтирилган иш жабҳалари”.

*) Хушёқиш ва миннатдорликни бошдан кечиришини юқори даражага чиқарганда туғилади.

*) Паришонлик билан резонанслашади.

*) Типратикон: “фидойиликни бошдан кечириш ғалати ишонч билан бирга келади-бу бирон нимада ишонч эмас, объектсиз ишонч, маҳкамлик, оғишмайдиган ишонч, беҳаловатлик, ирғувчанлик йўқлиги демак”.

*) Типратикон: “қизғин фидойилик “ўзи учун бўлмаган олдиндан сезиб лаззатланиш” билан резонанслашади- шарпа кўпайиб кетганда ва менда уларни ўқитиш учун уларга барча вақтимни, бутун вужудимни бағишлашимнинг шу қадан қизғин, ўзгармас, экстатик қувончли истаги бўлганда мен ифодалайман-чунки ўз амалиётинг, ўз кашфиётинг учун вақт қолмайди; менда ҳеч вақо бўлмайди, у ерда эса барчаси бўлади”.

*) Фьорд: “чегара йўқ” идроки билан резонанслашади..

*) Фьорд: “ўзини ва мен фидойилик қилувчи мавжудликка ягона сифатида идрок қилиш. Кун ботишдаги осмон турлича ўзгачаликларга эга бўлиши мумкин, лекин бу ягона осмон”. Рамакришна тимсоли резонанслашади: “дарё бўйлаб оқувчи шоҳлар, дарёни икки қисмга “бўлиш”, лекин бу битта дарё”.

*) Фьорд: “фидойиликни бошдан кечиришда қувончли истак билан ҳайратли самара ҳосил бўлади-уларни “ўзимники” ва “уники” деб фарқлаб бўлмайди”.

*) Қувончи истакларни “ўзимники” ёки “уники” дея фарқлашни бас қилиш айниқса ҳайратли бошдан кечириладики, “ўз истаклари” доимо шахсий мустақилликнинг ажралмас қисми бўлган ва икки мавжудлик ўртасида яқинлай қандай бўлмасин, доимо унинг ва ўзининг истаклари ўртасида аниқ фарқ мавжуд ва бундан ташқари –ўз истакларининг аниқ фарқланиши улар келгуси ривожи, РаИ ривожи учун зарурий шарт ҳисобланади, фидойилик мавжуд бўлганда, унда фарқлашга қобилият одатдагидан кўра анча ўткир бўлади, лекин “сенинг” ва “менинг” истакларим ўртасидаги чегара шунчаки, беҳудага йўқолади, шунингдек агар сен фидойи бўлган мавжудлик қувончли истакни бошдан кечиради ва у хақда сенга сўзлайди, уни рўёбга чиқаради, унда сен бу истакни мутлақо “ўзингники” каби бошдан кечира бошлайман (шуни таъкидлаш лозимки, бу муқаррар тарзда менда ушбу истакни рўёбга чиқариш истаги автоматик тарза вужудга келишини англатмайди, шу туфайли бу жойда истаклар кўлами кўпайишидан қатъий назар, рўёбга чиқаришдаги муҳим жиҳатлар олдингидай қолади ёки қисман ўзгаради ва бунда “биргаликдаги амалиёт” пайдо бўлади”- тўғри йўл амалиётининг ҳайратомуз тармоқлашиши).

= = = = = = = = = = = = = =

Мавжудлик сектори:

1 чизиқ:

“ҳеч нарса керак эмас”, “ташвишлар тугади”

паришонлик

куч

2 чизиқ:

жиддийлик

маҳкамлик

3 чизиқ:

софлик

хотиржамлик

4 чизиқ:

электр

сукунат

беҳуш қилиш

қотиштириш, танани қотириш

тўлалик

кўкракдаги бўшлиқ

қаттиқлик, кескинлик

шилинган тери

ирода чиқиши

лаззатланиш тўлқини

ўртача бўшлиқ доираси

кичик бўшлиқ доираси

йирик бўшлиқ доираси

етти энергия марказидан бири

(саралашсиз ушбу жисмоний кечинмалар шунчаки тўпланганига қадар)

5 чизиқ:

қаҳрабо

мовий осмонда тилло ярқираш

6 чизиқ:

Ҳодисаларнинг мавҳум тўқимаси

= = = = = = = = = = = = = =

“Ҳеч вақо керакмас”, “ташвишлар тугади”:

*) Тимсол: қалин тоғли қишлоқда кечқурун бутун оила камин олдида тўпланади, қўшиқ куйлайди-ва кампирлар ва кичик қизлар куйлайди. Кампир 80 ёшда, у яқинда ўлишини билади, унга бу ҳаётдан ҳеч нарса энди керакмас, бошқа ҳеч нарса энди уни ташвишлаштирмайди, яқинда у ўлади ва ҳаёт усиз йўлида давом этади, у энди ҳеч нарсани ўзгартира олмайди, у фақат ўз ўлимини кутиши мумкин.

*) Типратикон: бўш уй, тинч мусиқа куйланяпти, унинг шамолидан эшик ғичирламоқда. Юз йиллар муқаддам шундай бўлганди, яна юз йиллар шундай бўлади.

*) вақт тугади

*) ушбу РаИнинг характерли хусусияти –барча ҳозирда бўлаётганларни тўхтатиш билан бирлашиш. “Юз йиллар”, “доимо шундай бўлади” ёки қарама қарши тимсоллар, мисол учун яқинда ўлишини билган ва унинг учун вақт тугаган кампирнинг келтирилган тимсоли   каби сўзлар билан ифодаланувчи фикрлар резонанслашади. У ҳам бошқаси ҳам-бу ниҳоятда кам ёки улкан кўлами туфайли “вақт тугади” сўзи мавжуд тимсоллар. Ҳеч қандай одатий мақсад ушбу кўламларда аҳамиёт касб этиши мумкин эмас.

*) Типратикон: ўзгармаслик –бу ерда замонлар ҳам йўқ-бу эрда ҳамма нарса доимо шундай-бу ерда на вақт, на ҳаракат мавжуд.

*) Калтакесак: “кампир ҳинд поезди даҳлизида. Оч пушти сарига ўралиб полда ухлаяпти. Ифлослик, очиқ эшикдан оқшомга шамол, у поезд гумбурлаши остида ухлаяпти, кичик оёқ панжалари, ориқ тўпиқлар, арзон билагузуклар таққан қорачадан келган ажинли қўллар-унда барчасига назокат пайдо бўлади”. Унинг оёқларини сиққинг келади, сийпалагинг келади. У кейин ўтиради ва оҳиста жилмаяди, ўтиб кетувчи одамлар бақраяди. Уни ҳеч ким пайқамайди, у уларни барчаси учун ҳеч нарса, у орасида ўтирган ахлатдан бўлак ҳеч нарса эмас. Унинг кўзларида болаларча беташвишлик, қизиқувчанлик, у энди ҳеч нарсадан қўрқмайди, ҳеч нарсага ҳаракат қилмайди-у камбағал ва жуда қари. У турганда, нозикликнинг яна бир чайқалиши пайдо бўлди-жуда кичик, жуда новча, ориқ-тўймай қарагин келган қуруқ ўт пояси. Ундан мен учун жозибадор ҳеч вақо чиқмайди-буни мен куч деб атамайман, куч нимадир равшан намоён бўлган нарса билан бирлашади. Бу кампирда гўё энди йўқ ва барибир нозиклик, беташвишлик, уни кўрганда айнан пайдо бўлувчи узоқлик. Мен уни ўз амалиёти учун шундай ҳаётни танлаган жангчи деб кўрсатардим”.

“Паришонлик”:

*) Скво: “паришонлик рўй берганда, шахсий идроклар кийим каби ҳис қилина бошлайди-кийиб ечиш мумкин бўлган кийим сифатида идрок қилина бошлайди”.

*) Вивеканандадан цитата: “Одам ҳаёт абадийлигини англаганда, у ҳаёлотга чўмиб дарё қирғоғида арзимаган нарса каби танасини топширишга тайёр ҳолда ўтиради, чунки сиз ўзингизга керак бўлмаган сомонни беришга тайёрсиз. Улар жасорати, қаҳрамонлиги шундан иборат, шундай тайёрликда биродар сифатида доимо ўлимга дуч келиш мумкин, чунки улар аминларки, улар учун ўлим йўқ. Уларни енгилмас қилган уларнинг кучи шунда ётади”.

*) шамолда хилпировчи тибет байроқчаси.

*) бўшлиқнинг ўртача доираси билан резонанслашади.

*) тимсол: гўё пленкадан қилинган ичи ковак най мавжуд, у тўлиқ моддий, қаттиқ, лекин пленкани (яъни идрок ушбу жойда) қаватма қават оласан, охиргисини олганингда тўсатдан бошқа ҳеч нарса йўқ бўлиб чиқади.

*) Типратикон: нима билан яшаётганимни, у яқинлигини айта олишим учун ҳеч бир мавжудлик йўқ. Бундай мавжудлик қачондир бўлгани тўғрисида ҳеч қандай эслаш йўқ. Ҳатто қандайдир бир яқин мавжудликнинг мавжуд бўлиши мумкинлиги борасида фикр ҳам йўқ.  Бундай мавжудликни ҳатто исташ ҳам йўқ. (“Лекин, албатта ҳеч қандай узоқлашиш, ажраш йўқ, айнан шу туфайли хушёқиш, фидойилик билан паришонликнинг кучли резонанси каби шундай туюлувчи тескари ақлга зид фикр бўлиши мумкин. Туюлувчи тескари фикр хиралашган одамда “яқин мавжудлик йўқ” ибораси СҲ, ёлғизлик, ЎА билан зич бирлашиши туфайли пайдо бўлади)

*) паришонлик ва фидойилик бири бири билан резонанслашади ва деярли бир вақтда намоён бўлиши мумкин, бири бирини алмаштириб, гўё яхта тўлқинларида чайқалган ва қалқиган, кучли елканлар билан горизонтга элтувчи каби намоён бўлиши мумкин

*) Момиқдай маймун: “қувончли ёлғизлик” сўзлари билан резонанслашади-кенг чексиз йўл тимсоли ва исталган ягона нарса-олдинга қараб тўхтамасдан кетиш. Менда ўз йўлим мавжудлиги, куч кетидан куч ишга солиб мақсадга эришиш учун у бўйичи кетиш қувончли истаги мавжудлиги равшанлиги бор. Аниқ биламанки, бу ерда ҳеч кимса йўқ. Бошқа қолган барча одамлар бу дунёда йўқ бўлган туш каби идрок қилинади. Бу ерда фақат йўл бор. Бу ерда кундалик турмуш ҳодисалари мавжуд эмас, улар аҳамиятсиз, унга уйқуда бедор бўлиш каби муносабат. Мақсадга қаратилганлик. Интилувчанлик. Ҳар бир қадам-ҳузур қилиш ва қувонч. Ҳар қадам-қатъий, ишончли, бедор. Чарчашнинг имкони йўқ. Кейин нима рўй беради, нимага олиб келади деган фикрлар йўқ. Бу ерда лаззатлани бор ва ҳозир кетаётганимдан лаззатланиш, ҳузур қилиш. Сирларни олдиндан сезиб лаззатланиш, номаълум нарсаларни олдиндан сезиб ҳузур қилиш. Бодха ва Типратикон улардан ташқари ҳеч кимса бўлмган ўз йўлида кетаётгани бўйича ишонч мавжуд. Бу йўллар ҳеч қачон мос келмаслиги борасида ишонч. Бу ҳақда ўйлаганимда, яна олға қадам ташлашга қувончли истак юзага келади. Қачонки қувончли ёлғизлик мавжуд бўлганда, доимо дадиллик-курашишга қувочнли ситак, ҳар қандай шароитда куч ишга солиш қувончли истага мавжуд. Мен аминманки, ҳеч нарса бу йўлдан мени оғдира олмайди, ҳар қандай тўсиқларга тайёрман, улар билан курашишга шайман, мен ўз мақсадимни кўряпман, унга нима бўлсада эришаман, ҳеч нарса на оғишга, на тўхтатга мажбур қила олмайди. Ҳар қандай вазиятда мен бу йўлдан кетаман”.

*) Момиқ маймунча: “барча шарпалар кетди. Мен ёлғиз қолдим. Менга бошқа ҳеч ким ёзмайди, ҳеч ким хираликка бошламайди, ҳеч ким босим ўтказмайди. Мен йўл ўртасида ёлғиз қолдим-ҳеч нарсасиз, ручкасиз ва дафтарсиз, шарпасиз ва Бо сиз. Мен бошқа ҳеч кимга ишонмайман, ҳеч кимдан ҳеч нарса кутмайман. Битта нарса қолади-олға юришда давом этиш”.

“Куч”:

*) Типратикон: “Чексиз, эгилмас жисмоний кучни идрок қилиш”. Гўё мен тошни синдира оламан, чидаб бўлмас оғирликларга бардош бераман, танам гўё заиф эмасдан ойна устида юраман. Мен етакчи бўлишим мумкин деган ишонч бирга келади. Етакчи бўлиш фикридан лаззатланиш. Бундан ҳеч қандай ўат дан ҳеч нарса йўқ. Фақат етакчи бўлиш истаги ва “ҳеч ерга кетмайдиган” ушбу Кучни идрок қилиш билан етакчи тимсоли равшан резонанслашади. Менинг танам имкониятлари чексиздай туюлади. У маҳкам, эгилмас, деярли ўлмасдай идрок қилинади”.

“Софлик”:

*) Барчаси гўё эрталабки салқин каби тўйинади, барчаси сен бошдан кечирувчи софлик, салқинликдан ёриб ўтган, эрта тонгда палаткадан чиқиб тиллодай тобланувчи тоғ тепасига қарайсан.

*) Фьорд: “юзда ва ўпкада аёз март ҳавоси ҳисси билан бирга келади. Чуқур нафас олиш истаги пайдо бўлади”.

“Жиддийлик”:

*) Бу жиддийлик-ташвишлилик, маъюслик эмас. У жилмайиш, аҳмоқлик, ўйин, нозикли, фидойилик ва бошқалар билан мос. У нима билан мос эмас, шундай бу ўзидаги хираликларга бепарво қараш билан, носамимийлик билан.

*) Резонанслашувчи ибора: “мен ҳеч билан ҳисоблашмайман”. Амалиётчи атроф дунё билан биттама битта қолса, унинг ёнида ҳеч кимса бўлмаса, ким уни носамимийлик ёки бошқа хираликларни кўрсатиб “суғурта” қила оларди, бундан вазиятларда шу нарса равшан бўладики, агар сен носамимий бўлсанг, унда сени ҳеч ким суғурталамайди, ҳеч ким йўл кўрсатмайди. Ҳаётинг бутунлай ўз қўлингда. Сен ҳеч ким билан ҳисоблашмайсан. .

*) Кашфиётлар не қадар кўп бўлса, жиддийлик шу қадар равшан.

“Мустаҳкамлик, бузилмаслик”:

*) мутлақо заиф эмаслик-йўқ бўлган нарса бузилиши мумкин эмас

*) резонанслашувчи ибора: “ҳаёт ҳеч қачон бошланмаган ва ҳеч қачон тўхтамайди”

*) тўсиқлар йўқ, умуман йўқ-борлиқда йўқ, йўқликда йўқ-умуман “тўсиқлар” тушунчасининг ўзи қандайдир мазмунни йўқотади, бунга тегишли тарзда унинг борлиги ва йўқлиги билан боғлиқ ташвиш йўқ.  Ҳеч нарсага чирмашмаслик, ҳеч нарсани қўриқламаслик лозим, модомики қўлга киритиш ёки йўқотиш мумкин бўлган барча нарса ҳеч қандай аҳамият касб этмайди.

*) резонанслашувчи сўз бирикмаси-“олдинда ҳеч вақо йўқ”. “Бу ерда ва ҳозир”, РаИ, СОдан тўлиқ озод бўлишга тўлиқ диққатни жалб қилиш “тўлиқ ишониш”, “бузилмас тўсиқ”, “бузилмас хотиржамлик” сўз бирикмаси билан резонанслашади. Мантиқ нуқтаи назаридан, “олдинда ҳеч вақо йўқ” ва “олдиндан сезиб лаззатланиш”-қарама қарши фикр, лекин мазкур иборалар-муҳокама таркибий қисми эмас, балки РаИ билан резонанслашувчи иборалардир, шу туфайли бир вақтнинг ўзида мен ҳар иккала иборани ҳам айтишим мумкин ва бузилмаслик ва олдиндан сезиб лаззатланишни бошдан кечиришим мумкин.

*) фикрлар резонанслашади: “фақат шундай бўлади”, “доимо шундай демак”.

*) бўшлиқнинг ўрта доираси билан резонанслашади.

*) Фьорд: “улкан қоя тимсоли билан резонанслашади. Зиналарда қаттиқ юзани ҳис қилиш пайдо бўлади”.

“Кўкракдаги вакуум”:

*) ҳис қилиш соҳаси: кўкрак қафаси соҳасида-тахминан 30 см диаметрда ва чуқурлиги тахминан 10-15 см.

*) ҳис қилиш ўзига хос хусусияти: гўё у ердан ҳавони тортиб олишди, гўё у ерда бўшлиқ, вакуум соҳаси ҳосил бўлди. Ичга қараб сиқилиш, йўналиш.

*)бирга келувчи ҳис: худди ўша жойдаги қаттиқлик, томоқдаги қаттиқлик, аҳён аҳёнда-кўнгил айниш, бош ичидан галма гал келувчи босим, ирода ҳосил бўлиши.

“Ўртача бўшлиқ доираси”:

*) ҳис қилиш соҳаси: тананинг кўринарли чегаралари атрофида тахминан кўкрак марказида 1-2 метр диаметрлари кўпроқ ёки камроқ равшан ифодаланган сферик бўшлиқ. Шаклнинг ноаниқлиги дастлабки тажрибага хос, у шаклсиз ҳажм ёки фақат доиранинг олдинги қисми сифатида ҳис этилиши мумкин.

*) ҳисларнинг ўзига хос хусусияти: доира ичидаги бўшлиқ ҳаддан ташқари ингичка тўлиқлик, қаттиқлини яратувчи вибрация билан тўлатилган. Ҳиснинг равшанлиги шу қадар юқори бўлиши мумкинки, унга кўра гаплашиш, ҳаракат қилиш ва тўхтовсиз уни ҳис қилиш мумкин. Ўта қизғин ҳаракатлар бу ҳисни ювиб кетади. Тўлатилган доира ҳисси қисман ва ҳатто тўлиқ йўқолиши мумкин бўлган пасайиши мумкин бўлган тананинг одатий ҳиссидан кўра янада равшанроқ бўлиши мумкин.

“Кичик бўшлиқ доираси”:

*) ҳислар соҳаси: тахминан диаметри 5 см бўлган шарик тананинг кўринарли қисми ичида намоён бўлади.

*) ҳис қилишнинг ўзига хос хусусияти: таъриф резонанси: “чексиз қаттиқ”, “бартараф қилиб бўлмас”, “бузилмас қаттиқлик”.

“Шилинган тери”:

*) Тана юзага бир неча вақтга ўта сезгирликни қўлга киритади, гўё тери шиланган. Ҳар қандай-унга энг майда тегиниш ҳам етарли даражадаги қизғин ҳис билан чақирилади. Мушакларда, суякларда ўзига хос зирқираш билан бирга келади. Бу ҳис оғир эмас, РаИ билан резонанслашади, лекин барибир етарлича чарчатадиган. Айниқса узоқ давомий ва қизғин РаИлардан сўзнг пайдо бўлади-тана трансформацияси таркибий қисми ҳисобланади.

“Ирода ҳосил бўлиши”:

*) ҳис қилиш соҳаси-киндик атрофида 10-20 см шар, модомики, тананинг кўринувчи қисмларида ҳам ташқи тарафдан, ҳам ичдан ҳис қилиш мавжуд.

*) ҳис қилишнинг ўзига хос хусусияти: бузмоқ, гўё нимадир ичдан ташқарига чиққандай.

*) йўлдош ҳислар:

–а) кўрсатилган соҳада вибрация –у турлича бўлади: частота секундига 10 дан 50 гача ўзгаради, амплитуда ҳар қандай одам қўлини сенинг қорнингга босиб осон ҳис этувчи мушак мускалларининг аниқ ўзгаришига олиб келувчи заифдан то жуда юксакка қадар ўзгаради.

–б) томоқда, кўкракда, лабда  “қаттиқлик”,

–в) тананинг юқори қисмида “анестеезия”.

“Лаззатланиш тўлқини”:

*) Кучли ғуддачаларга эга лаззатланиш тўлқини қўёш ўрамласидан бошланиб тана бўйлаб тарқалади ва бутун елка бўйлаб бўйинга ва қаергадир юқорига кетиб кенг майдонда тарқалади (умуртқадаги марказ билан), бунда лаззатланишни ҳис қилиш билан бирдан бир оз бошни орқага ташлаш ва елгани ўгириш билан равон тўғирлаш резонанслашади-бундай ҳаракатлар лаззатланишни экстатикликка қадар кучайтиради.

“Қаҳрабо”:

*)

Булут орасидаги қуёш нурининг майин ёруғлиги, арча-қарағай ўрмонида момиқ ўчган қаҳрабо ёруғлиги, гўё ёруғликнинг битта ҳам манбаи йўқдай, ҳар ёндан келувчи ёруғликкина бор.

*) Қуёшли ёз тонги ҳали очилмаган дарпардаларни ёриб ўтади, хонадаги барча нарсалар майин нур сочади ва нафақат нарсалар, балки барча идроклар ушбу ёруғлик билан равшанлашган-истак, ҳаракати, фикрлар-барчаси майин қаҳрабо билан ёритилади; бу ёруғликда ҳеч қандай ташвиш йўқ, фақат ёшлик, ёз ва оддий нарсалар қувончи бор.

“Мовий осмонда тиллодай ярақлаш”:

*) Бутун кўринарли дунё бўйлаб ўткир теран бўшлиқ келади, гўё ҳамма жойда осмон-тўғридан тўғри ўша жойда ва у ҳамма жойда тарқалувчи майда тилло заррачалар билан сингган.

“Сукунат”:

*) ўчиш, товушлар бўшаши, муҳим равшанлик, қаттиқлик, ҳислар кўлами катталиги, чалкаш чалғишларга тобе бўлмаслик.

*) Фьорд: “тўсатдан дарҳол ўчиришган абадий ишловчи ва минғилловчи телевизор тимсоли билан резонанслашади. Товуш йўқ. Кўл суви тошни чулғаб олиши каби майин чулғаш ҳисси билан, лаззатланиш билан бирга келади. “Дунё бекати” ибораси билан резонанслашади, ҳаракат, вақт йўқлиги билан идрок қилинади. Гўё мен бутун умр қуюн марказида бўлдим ва атрофимда ҳавонинг қутуриб айланишини кузатдим ва тўсатдан бу уюрма изсиз йўқолди-тўлиқ хотиржамлик келди, ҳаммаси қотиб қолди. Танада енгиллик ва софлик ҳисси билан бирга келади. Гўзаллик ҳисси ва ўткир равшанлик билан резонанслашади”.

“Анестезия”:

*) “Жимжитлик” ҳукмрон бўлгандаги ҳолат, гўё олдинга чиқади ва пухталик билан тимсолларни, товушлар, ҳисларни орқа планга кўчиради. Дунё гўё тўхтаб қолгандай бўлади ва сен бўроннинг марказида. “Аёз” хомхаёли, ҳислар йўқолиши пайдо бўлади.

“Тананинг қаттиқлашиши, қотиши”:

*) “Сукунат” ва “анестезия” чизиқларини давом эттириш. Тана гўё қопланади, унда тарқалган қаттиқлик билан тўлиқ қамраб олинган бўлади, қотиб қолади. Қотиб қолиш ва ҳаракат қилмаслик истаги бор.

“Ҳодисаларнинг мавҳум тўқимаси”:

*) Ҳаётимга ҳаққий жиддий таъсир кўрсатувчи ҳодисларни қайта бошдан кечиришда намоён бўлади. Шунингдек, концепциялар ва механик афзалликларга мувофиқ “муҳим” туюлиши керак бўлган ҳодисалар эмас, балки ифодалаб бўладиган ҳеч вақоси йўқ ҳодислар, гўё теран жимжитликда сезиларсиз ва қайтарилмас равишда ҳозирдан мени бошқача қилувчи нарсалар амалга ошади. “Қайта бошдан кечириш”-икмон борича муфассал эсга олиш+барча СҲларни бартараф қилиш, шунингдек гўё мен ўшанда у билан бирга клеган ҳаёт қисмини СҲсиз бошдан кечираман.

*) Резонанслашувчи ибора: “шароит ортида нима тургани, уларни белгиловчи, улар таркибини тўлдирувчи шароит ортида нима туриши идроки”

*) Паришонлик, ирода юзага чиқиши, бўшлиқ доираси, дадиллик, олдиндан ҳис қилиш, ишонч билан бирга келади.

= = = = = = = = = = = = = =

Бахтиёрлик сектори:

1 чизиқ:

қувонч ёки “тинг қувонч”

оддий нарсалар қувончли, сабабсиз қувонч

восторг

2 чизиқ:

ҳузур қилиш (ёки лаззатланиш)

бахтиёрлик

экстаз

атман

= = = = = = = = = = = = = =

“Қувонч” ёки “тинч қувонч”:

*) резонанслашувчи тимсол: шалпангқулоқ ўйноқи кўзли, нам бурунлик томорқа ити томорқа бўйлаб югуриб юради ва қопади,  вақти вақти билан ҳуради, тўсатдан кутилмаганда қотиб қолади, унинг ён тарафи кўтарилади, тилидан сўлак оқада ва яна жойидан тушади.

*) “кўра олишлик” шарпалари деб аталувчи ҳатти ҳаракатлар билан резонанслашади. Бундай ҳатти ҳаракат таърифи намунаси: “биз қутура бошладик, ириллай, тишлай, айланиб юра бошлади, у ушбу ўйинда ҳақиқий йиртқич бўлган, чийиллади, ириллади, кулди, салбий муҳит тўлиқ ушбу жойда йўқолганининг бир неча моменти бўлди ва ушбу мавжудликка тўлиқ очилиш, у билан ўйинга берилиш бўлди. У тўлиқ ўйинга берилди, у ўзи қандай кўринишини ўйламаслиги равшан, у тўлиқ ўзини топшириш билан орқага қарамасдан қувочнли тарзда қутурди. Гўё биз икковимиз тўлқинни тутдик, ва у бизга тарқалад ва унинг барча ҳаракатлари менинг қувончли истакларим билан резонанслашади ва аксинча ”. .

*) Агава: “оғирлик қулади ва тўлиқ кўкрак билан нафас олинади. Барчаси осон! Ташвишсиз болалар кулгуси. Парвозда, юришда-тана ҳисси йўқ, фақат эркаловчи товонлар ҳисс, йўл уриниш нуқтаси елкада ва қўлларда ёқимли тўлқинлар билан уйғонади”.

“Оддий нарсалар қувончи”, “сабабсиз қувонч”:

*) “қувонч ҳеч муболағасиз барча нарсадан ҳосил бўлади, айниқса бу РаИни бошдан кечирувчи одамларни идрок қилишда ва биз “табиат” деб атовчи нарсадан намоён бўлади”.

*) мысль – как это восхитительно, что вот этот вот камень есть!

“Завқу шавқ”:

*) Агава: “юқори қирғоқдан осмон-дарёга боққанингда, нафасни ушлаб қолади”.

“Ҳузурланиш” (Лаззатланиш):

*) енгил, хотиржам, шаффоф

*) резонанслашувчи тимсол: шаршара ёнида ингичкагина, деярли кўринмас сув сачратқилар суспенсияси ҳосил бўлади. Камалак ўзигина уни беради ва нафас олганда ўткир софлик беради.

*) “лаззатланиш” сўзлари билан резонанслашади, бироқ “лаззатланиш” сўзи атамалар аралашиб кетишидан қочиш давомида мен асосан ҳисларни ифодалаш учун қўллайман.

*) Ванесса: “илдизлар орасида ўрмонда ўзига йўл танловчи кичик ариқча тимсоли билан резонанслашади”.

Эҳтимол бу резонанс ҳузурланиш олиб келувчи ҳаракатларни қидириш жараёни ирмоқлар, туб, дўнгликлар босувчи ариқча ҳаракатини эслатади.

“Бахтиёрлик”:

*) майин, тиқилинч, қизғин бўлганда-ўз йўлида барчасини аралаштирувчи кучли.

“Экстаз”:

*) Бахтиёрлик баъзи бир қизғинликка етганда (мен бу даражани 8 тенг таърифлайман), у “чидам бўлмас даражада яхши” сўзи билан резонанслашувчи хусусиятни ўзида мужассам қилади ва бу РаИни мен “экстаз” деб атайман.

*) Қизғинликнинг баъзи даражасига етишда (мен унга 7-8 тенг ифодасини бераман), экстаз “эгилувчан” сўзи билан резонанслашувчи хусусиятга эга бўлади-экстазнинг бундай шаклини мен “эгилувчан экстаз” деб атайман. Унинг одатий экстаздан ўзига хос фарқи мутлақа ҳар қандай идрок (РаИсиз оғир, ёқимсиз ёки чарчатувчи бўлганлари ҳам) фақат экстаз чайқалишини кучайтиришни ҳосил қилади.

*) Бахтиёрликнинг экстатик шакли “экстаз”дан фарқ қилади-бу ерда атамалар аралашувчи пайдо бўлиши мумкин (айниқса мураккабликлари мен учун фарқ қилмайдиган назариётчилар,  шунингдек мени амалиётчилар қизиқтиради, назариётчилар эмас), лекин мен мазкур РаИ билан айнан “экстаз” сўзи равшан резонанслашиши туфайли бунга йўл қўяман.  “Бахтиёрликнинг экстатик шакли” экстаздан “тантан”, “оғишмаслик” сўзлари билан резонанслашувчи хусусият билан фарқ қилади”.

*) Экстаз намоён бўлишининг учта маркази – томоқ ўртаси, кўкракнинг, юракнинг юқори қисми ўртаси. Бир вақтнинг ўзида ёндирилган, барча учта марказ экстазни чидаб бўлмас хусусиятга олиб келади, экстаз бутун тана бўйлаб қопланади ва унинг атрофида қопланади, жисмоний кечинма уйғонади, “Атман” ёниши бошланади.

*) Типратикон кундалигидан: “экстазнинг ўткир ҳиссидан уйғонди. Томоқда, нуқта аниқ билмайман, ўртасида озроқ пастдадай туюлади. Яна шундай ўзига хослик-нуқтада экстаз шу қадар чидаб бўлмаски, бундай нарса бўлиши мумкин эмасдай туюлади, бутун тана бўйлаб эса –нуқтада-ўрта нуқтадаги билан солиштирганда, аввал бўлгани билан солиштирганда чидаб бўлмас.

Авваллар, қачоник мен томоқда экстазни бошдан кечирганда, томоқдан қанча узоқ бўлса, шу қадар заиф бўлди, аста секин сўниб қолди. Мен тахминан бу ерда унинг чегарси, бу ерда у йўқ деб кўрсата олдим. Бу сафар эса экстаз бутун танада эди, ҳатто оёқларда шу қадар равшан, худди кўкракдагидай, нуқта ёнидагидай эди. Яна лампочка тимсоли-унда ёруғлик бир зумда ялт этиб чарақлайди ва бир хил, эркин чарақлайди.

Уйғонганда, кечинма эндигина бошланди, у чақнаб кетганда, тана учдан икки қисмга осон бўлиб қолди, чегаралар қўшилди, бўшлиқнинг ўрта доираси парчаси пайдо бўлди. Аниқ доира бўлмади, лекин унинг атрофида нимадир ҳосил бўлди. Мен эслай олмайман, бу қанча давом этди. Эслайманки, бир неча марта экстатиклик тушиб кетди ва мен уни зўр беришлар билан қайтариб олдим. Кейин қандайдир ухлаб қолдим.

Бо экстаз учбурчагини ёқиш зарурлигини, ўшанда атман пайдо бўлишини эслаб қолди, бу эса ҳатто учбурчак эмас, бу фақат унинг парчаси, наҳотки бундай идроклар бўлиши мумкин?”.

“Атман”:

*) жисмоний ҳислар билан бириккан: “юракда, чўзинчоқ, жимжилоқ ҳажмида”.

*) резонанслашувчи иборалар: “тасвирлаб бўлмас бахтиёрлик”, “лаззатланишинг барча имкониятларидан юқори”, “мумкин бўлганидан ташқари”.

*) тилло ярақловчи иплар тана ичида ва ташқарисида ҳамма йўналишда тарақалади. Чегара йўқ.

*) Типратикон: “оқшом юракда чидаб бўлмас бахтиёрлик нуқтасини ўткир ҳис қилишдан уйғониб кетдим, нафасим ичимга тушиб кетди, нуқда ўшандаёқ чидаб бўлмас бахтиёрлик билан қаттиқлик тошига айланди. Кейинги моментда барча тана бахтиёрлик билан чарақлади, чидаб бўлмас бахтиёрликнинг турли ўзгачаликлари билан тўлувчи гўё мен лампочкаман. Лампочка –чунки ҳис тана бўйлаб қандайдир бир қалин, зич нарса каби тарқалади, ва унга нимадир халақит бергандай бўлади, ва мен у қаердадир равшанроқ, қаердадир унчалик равшан эмаслигини кузатиб бораман, у ерда бўлса тадрижий тарқалиш йўқ эди, дарҳол барчаси чарақлаб кетди, бир хил, лампочкадаги ёруғлик каби, ва бахтиёрликнинг турли ўзгачаликлари билан тарқала бошлади.

Қаттиқ тошда юракда экстазнинг шундай жамланиши мавжуд эдики, ундан ўлиш мумкиндек туюларди. Атман? Айни ўша ерда скептиклар-менда бу нарса бўлиши мумкин эмас. Идрок ўча бошлади. Ўшанда ўз манфаатидан ихтиёрий воз кечиш туғилди-мен буни ўзим учун истайман, буни Фьордага беришни истайман, ўзимда шу тошни етиштиришни ва уни Фьордага беришни истайман. Идрок бирдан кучайди, “ўзим учун РаИни туғдиришни истамайман, балким ҳеч ким йўқлиги билан кўникишни истамайман ва РаИ туғдириш учун ғорга кетиш билан кўникишни истамайман. РаИни фақат улар бошқа жойда бўлиши учун истайман ва ўша мавжудликлар билан курашама».

Ҳозир мен ўша идрокни бошдан кечирмаяпман, мен тахминан эслаб қолган сўзларни такрорлайман, лекин уларни бошдан кечирмайман. Мен фақат бу бор кучини сарфлаш атман билан равшан резонанслашади.

= = = = = = = = = = = = = =

Равшанлик сектори:

1 чизиқ:

Соялар ўйини

“мен” йўқлиги

Барча ухламоқда

Бу ерда шунингдек идрок ҳозирча шунчаки таснифсиз ҳисобланади.

Яна бир марта таъкидлайман-равшанлик мустақил РаИ ҳисобланади. Биз уни тасвирлаётганда, тимсоллар ва сўзларга мурожаат қиламиз, лекин равшанлик-бу тимсоллар эмас, сўзлар ҳам (02-01-10 га қаранг).

= = = = = = = = = = = = = =

“Равшанлик”нинг умумий хусусияти:

*) Фьорд: “Бо амалга оширган ўз қайдларим талқинини ўқигандан сўнг, 10-равшанликни ва қувончни бошдан кечирдим. Бундан сўнг ҳар тарафга тоза совуқ оқ ёруғликни тарқатувчи хрустал шар каби ўзини идрок қилиш мавжуд бўлди. Бунда енгиллик ва софлик ҳисси бўлди. Кейин гўзаллик ҳиссини кучли бошдан кечириш юзага келди, равшанлик гўзаллигининг пинҳона ҳайрати юзага келади: ниҳоятда гўзал, ажойиб мавжудлик каби равшанлик бошдан кечирилди. Қотиб қолгиси келди, нафасни чиқармай тургиси ва равшанлик гўзаллигини хаёлига келтиргиси келди. Кейин гўзалликнинг қизғин ҳисси 6 га қадар тушди ва бир неча соат асос билан ушлаб турилди. Равшанлик пайдо бўлди, равшанлик ва гўзаллик ҳисси доимо бирга намоён бўлади, шунчаки аввал мен буни пайқамадим”.

“Соялар ўйини”:

*) бирдан тушиш –аслида тўлиқ нолга қадар-хираликдаги одамлар дунёсида нима рўй бериши аҳамиятига кўра, аввал ҳодисалар “салмоқли”, “ҳақиқий” бўлган, энди бўлса улар гўё орқа планга чекиняпти, гўё хира, базўр фарқланувчи соялар қаердадир узоқда живирланади ва ушбу сояларни идрок қилишда СҲ менда пайдо бўлиши учун йўл йўқ. Олдинги планда-завқ, олдиндан ҳайратланиш, интилиш, бахтиёрлик ва бошқалар.

*) Фьорд: “кўпинча гулханнинг қизғиш ёруғлиги билан заиф ёритилган ғорнинг узоқ деворлари тимсоли пайдо бўлади, унда хира фарқланувчи соялар кўринади. Равшанлик билан резонанслашади: боғланиш бемаънилигини тушуниш юзага келади. “Бу ерда ва ҳозир” билан резонанслашади ”.

*) Фьорд: “тахминан тана диаметри ярмига тенг маҳкам ички стерженни жисмоний бошдан кечириш” билан резонанслашади”.

“Мен” мавжуд эмаслиги:

*) қуйидаги фикрлар билан резонанслашади: “ҳеч ким зиммасига хираликни йўқотишни юклаш мумкин эмас. Ушбу жойга намоён қилинган зўр беришлардан ташқари ҳеч нарса бу жойда РаИни туғдира олмайди. Фақат шундай идрок мавжудки, унинг орасида “мен” ёки “сен” идроки йўқ”.

*) *) қувончли ёлғизлик, мутлақ ўзига етарлилик билан резонанслашади.

“Ҳамма ухламоқда”:

*) тўсатдан равшан бўладики, барча атрофдаги одамлар –ухлаяпти ёки ҳатто ўлик, улар тирик эмаслар, бу шунчаки механизмлар, фақат қаердандир узоқдан нимадир янги жонли нарса милтиллайди. .

= = = = = = = = = = = = = =

06-02-02) “Тўлганлик” ёки “тўлиқлик ҳисси”-қачонки РаИ бошдан кечирилганда, қачонки қи намоён бўлганда, қачонки РаИга эришиш амалиётида зўр берилганда ва хираликдан озод бўлганда кучаювчи, пайдо бўлувчи идрок. “Ҳаёт четигача тўлдирилган” ибораси билан резонанс тарзда таърифланади”.

Тўлганлик, “мириққанлик”-СҲ, ИҲдан пайдо бўлувчи идрок, механик истаклар ва бошқа хираликларни бошдан кечириш ва рўёбга чиқаришдан пайдо бўлган идроклар. Мириққанлик не қадар юксак бўлмасин, у ҳеч қачон “тўлганлик”ка олиб келмайди-доимо шундай оғриқли ҳолат олади, бу “гўё бочкада барчаси тубсиз қулайди”, “ҳеч нарса хурсанд қилмайди”, “ҳаммаси беҳуда” сўзлари билан таърифланади. Хираликдан, зерикиш, лоқайдликдан, бошқа СҲлардан қутилишни изловчи одамларнинг одатий хатоси-буни таассуротлар билан эсдан чиқаришга уриниш, шунингдек мириққанликни кучайтириш билан эсдан чиқаришга уриниш демак. Бундан ташқари буни амалга оширишнинг ягона усули-тўлиқлик ҳиссини ошириш.

РаИ хусусиятлари рўйхати ва резонаслашувчи таърифи:

“экстатиклик”

“диққатни жамлаш” ёки “тўйинганлик” ёки “зичлик” ёки “тиғизлик”

“чуқурлик”, ёки “симфониялилик”, ёки “кўлам кенглиги”, ёҳуд “ўзгачаликлар сероблиги”

“қизғинлик”

“ўткирлик”

“жозибадорлик”

“кенг қамровлилик”, “бир ғоя билан тўлиб тошган қобиллик”

“массивлик” (РОга хос)

“софлик” (экстатик РаИга кўпроқ хос):

РаИ хусусиятини шунингдек резонансли усул билан таърифлаш мумкин:

“Экстатиклик”:

*) Типратикон: “шаффоф тоза сув, тўлқинлик, аммо мутлақо шаффоф ариқча тимсолида резонанслашади”.

*) Экстатик шаклда ҳар қандай РаИни бошдан кечирувчи одамнинг резонанслашувчи тимсоли: йўлбарсларнинг бир бутун тўдаси тепалик тепасига етиб олади-улар бирга тонготарни кутиб олган жойдаги ўз тепалигига эга. Бир йўлбарс энди ўз тепалигига етиб олди ва унда ўтирибди, тиллари осилтирилган, тонг ёришган пайтни кутмоқда, тонготар бошқа йўлбарслар ўз тепаликларига етиб олганларида муқаррар келади (шунингдек, бошқа РаИлар бу жойда экстатик шаклга етади).

*) Қизғин экстатиклик кўз ёшлари билан бирга кечади. Кучли СҲларда ёшлар оқади, лекин ҳолатлар ўртасидаги фарқ катта, гарчи ушбу фарқ томонидан эРаИ билан нотаниш одамга ушланмасада фарқ жуда катта.

Модомики, ёшлар доимо аввал СҲлар билан боғлиқ бўлган, мисол учун ЎА, унда у ерда ЎА аралашмалари йўқми деган шубҳа пайдо бўлади, лекин идрокни тадқиқ қилишдан сўнг муқаррар хулосага келасан-бундан қизғин РаИларда ҳеч қанақанги ЎА борасида гап бўлиши мумкин эмас. Гўё қандайдир тўлқин кўкракдан бошга кўтарилади ва ёш пайдо бўлади. Рамакришна қачонки фақат сен фидойиликни бошдан кечирувчи мавжудликни бир эслаганда ёш оқа бошлайди дейди, унда бу расмий амалиётларни амалга ошириш энди сенинг учун мақсадга мувофиқ ҳисобланмаслигини, уларни бажариш истаги йўқолишини англатади, модомики, бундай қизғин РаИлар энди ўзини ўзи ишлаб чиқишга қодир ва бошқа РаИларни кўмаксиз расмий амалиётларни бажариш кўринишида ишлаб чиқаришга қодир-чалкаш чалғишлар шу қадар заиф бўлиб қоладики, энди РаИга диққатни жамлашига, улар кўчкисимон кучайишига ҳалақит бера олмайди.

Балким айнан шунда кенг тарқалган чалкашишлардан бири асосланган-профанлар эРаИ пайдо бўлиши жиҳатидан одамда кузатганда ёшлар қизғин ва узоқ вақт оқишини кўрдилар, улар хато қилиб хулоса чиқаришди, у кучли ачиниш, кўп динлардагиа ачиниш сиғинуви кабиларни бошдан кечирмаяпти (мисол учун, христианликда ва буддизмни христианча тушунишда, қаердаки ачиниш ажойиб тарздаги “ҳамдардлик” сўзи билан берилади, бунда “ҳамдардлик” буддизмда айнан РаИни англатиши ойдинлашади, аслида эса –бошқа мавжудликлар хираклилардан озод бўлиши, уларда РаИ вужудга келиши учун экстатик қувочнли истакларни англатади).

эРаИ ва СҲлардан вужудга келган ёшлар ўртасида сезиларли жисмоний тафовут мавжуд:

а) эРаИда ёшлар ҳамма вақт оқиши мумкин, чунки у анча қизғин ва на руҳий, на жисмоний қашшоқлик на вақтида, на бундан кейин пайдо бўлмайди, аксинча-гўё сенга янги кучлар кираётгандек, барчаси тобора экстазнинг улкан массаси ва бошқа РаИларнинг улкан массаси.

б) эРаИда ҳатто узоқ давом этувчи ёш тўкилишидан сўнг деярли ҳеч қандай юзнинг шишини рўй бермайди, агарда бу рўй берса ҳам, жуда тез ўтиб келади-бир неча дақиқада, шундай қилиб ҳеч ким мана бу киши ҳозироқ икки соат тўхтамай “кўз ёш тўкди” деб тахмин қила олмайди, аксинчи-юз софлик билан нафас олади.

в) Фьорд: “эРаИ вақтида нафас олиш лаззатланишнинг аниқ ҳисси билан бирга келади, модомики нафас чиқариш нафас олишга қараганда анча кучли лаззатланиш билан бирга келади”. Кучли СҲлардан пайдо бўлган ёшларда танада турли оғриқли ҳис пайдо бўлади, у кейин касалликка айланиши мумкин.

*) Экстатиклик самимийликнинг бирдан кучайиши билан бирга келади. Жисмоний жиҳатдан деярли ҳис қиласанки, носамимийлик ва сохталик сендан ёшлар билан тўкилади. Ҳаддан ташқари тозаланиш самараси юзага келади. Барча РаИлар ўткаирли дарҳол кескинлашади. (СҲлардан пайдо бўлган ёшларда бунга ўхшаш ҳеч нарса бундай рўй бермайди-бундан сўнг фақат кучли СО, тушкунлик, хиралик, ўзига ачиниш ва қониқиш истаги рўй беради).

*) Типратикон: “Тўсатдан шундай ҳис пайдо бўлдики, гўё тўғонни бузди. Олдиндан сезиб лаззатланиш бирдан кучайди, ловуллаб кетди, ва кейин нима рўй берди, мен деярли фарқлай олмадим. Экстатиклик, менга мумкин бўлган максималликда рўй берди. Балким икки дақиқаларга чўзилди. Мен буни ҳатто истасам ҳам бас қила олмайдигандай туюлди. Бўлди, у ловуллаб кетди, уни ҳеч нарса тўхтата олмайди, мен фақат бошдан кечира олардим. Бу ерда шахсият йўқ эди. Ҳеч нарса юзага келган тана фақат идиш сифат туюларди. Ҳеч нарса бўлмади. Фақат чидамсизлик, бардошсизликнинг кучли босимидан бўлак ҳеч нарса. Бу ҳисни мен авваллари экстатикликнинг ажойиб оқими, кучли бузилмас оқими деб атадим. У мавжуд бўлганда, мен деярли танамни идора қила олмай қоламан. Ва яна худди шундай хусусият-у қисқа чайқалиш бўла олмайди-агарда у юзага чиқса, унда узоқ, барқарор давом этади, ҳатто агар мен ундан чалғишга ҳаракат қилсамда.”.

Ундан сўнг-серрайиб қотиб қолиш, қўллар қалтирайди, тана бир оз момиқ, бу идрок ҳақида ўйлаганда кўкрак жизиллаб кетади. Паришонлик, гўё барчаси иккинчи планга тушиб қолган, мавжуд бўлмай қўйди. У йўқолгандан кейин мен таърифлай оладагин ҳеч қандай нарса йўқ. У деярли ухлаб қолганда, мен бу сафар уни анча муфассал таърифлай оладигандай туюлади, лекин ҳозирча ёзаман-“кучли, чидамсиз, қутилиб чиқди”дан ташқари тўлиқ нимани бўлсада унутаман”.

Яна мен хира эслайманки, унга бутунлай кетиш истаги бор бўлган. Ҳозир гўё ўта хира тушни эслаяпман. Бутунлай унга кетишни истаган, ҳеч қачон қайтмайдиган қандайдир бир яқин нарса каби ушбу кучли оқимнинг ҳисси, идроки бўлган.

Тимсол бўлган, -мен ҳозироқ кета оламан. Кетишга 10-тайёрлик бўлган, ҳеч қандай боғлиқлик бўлмаган. У ерда қарши бўлмайдиган нимадир мавжуд, мен аллақачон йўқ эдим, фақат қандайдир яна кучлироқ чидаб бўлмас нарсага тортувчи чидаб бўлмас жизиллатувчи бахтиёрлик бўлганди”.

*) эРаИ таърифига гоҳида улар бўлмаганда пайдо бўлувчи “тушкунлик”ни киритаман. “Тушкунлик ” сўзи одатда кучли СҲларни таърифлашда ишлатилади ва “тушкун интилиш” типидаги сўз бирикмалари –дадилликнинг ҳаддан ташқари даражасини ифодалаш сифатида ишлатилади. Бу сўзни мен айнан “дадилликнинг ҳаддан ташқари даражаси, эскичасига яшаб бўлмаслик” мазмунида қўллайман. Фьорд: “РаИ йўқлигидан шу қадар кучли тушкунлик бўлдики, уй деворини бузгинг келади. Ўзини ўз инини оёқлари билан урадиган йўлбарс деб ҳис қилиш, хивич яссиланади, лекин синмайди”.

“Диққат жамланганлик” ёки “тўйинганлик” ёки “пишиқлик” ёки “зичлик”:

*) РаИ узуқ юлуқ булутлар каби узук узук бўлиши мумкин ёки қалин, зич бўлиши мумкин-бу сўзлар ниҳоятда аниқ ушбу хусусият билан резонанслашади ва уни кўрсатади.

*) Махабхаратадан резонанслашувчи ҳикоя:

«Икковингиз ҳам мен билан юринг», – деди Дрона. Улар саройдан чиқишди. “У ёққа қарангиз. Мен мўлжални боғладим”, деди у. “Ана у ерда, дарахт тепасида бўйнида қизил нишонли сопол тўти қотирилган. Дурьодхана, ўз камонингни кўтар ва нишонга ол. Дурьодхана буларнинг барчасини бажарди.

-«Тўтига боқ. Сен нима кўряпсан?»

-«Мен тўтини кўряпман».

-«Тўти қаерда?»

-«Шоҳда ўтирибди».

-«Шоҳда сен яна ниманидир кўпяпсанми?»

-«Ҳа, бир қанча унинг ёнида қандайдир мевалар».

-«Тўти нима қиляпти?»

-«Шунчаки ўтирибди».

-«Сен буларни барчасини кўряпсанми?»

-«Ҳа».

-«Камондан ўқни ол».

Дурьодхана ўйланиб қолди: «Нимага? Мен нишонга олишим мумкин, Устоз».

-«Йўқ, уни шунчаки қўйиб юбор». У  Арджунни чақирди: «Шайлан ва нишонга ол».

-«Мен тайёр».

-«Шоҳни кўряпсанми?»

-«Йўқ, Устоз».

-«Сен тўтини кўряпсанми?»

-«Йўқ, Устоз».

-«Сен нимани кўряпсан?»

-«Мен фақат қизил нишонни кўряпман».

“Теранлик” ёки “симфониклик” ёки “спектр кенглиги” ёки “ўзгачаликлар сероблиги”:

*) ривожланишга кўра, РаИ якка ажралган чайқалишлар билан эмас, бутун спектр билан намоён бўла бошлайди.

Кундаликдан парча: “ўрмон бўйлаб сайр қилардим-равшан қуёш, кўклам келмоқда, барча нарса фаол эримоқда. Тўсатдан пайқадимки, ариққа келганимда, РаИнинг сезиларли чайқалишини бошдан кечираман. Уни “тинглай ” бошладим, у “лаззатланиш”, “ҳайратланиш” сўзлари билан резонанслашиши равшанлиги юзага келди. Уни жуда қизғин бошдан кечирдим-гоҳида 10 га.

Кутилмаганда жуда кўп ва турли идроклардан лаззатланишни бошдан кечиришимни англадим-дарахт пўстлоқларини қараш, қуруқ таёқлар бири бири билан ишқаланишидан чиққан товушдан-қуруқ қарағай шоҳини олдим, уни бир неча қисмга бўлдим, ва қўлга олдим ва бири бирига тегиб, ишқаланишидан чиққан товуш ҳам лаззатланиш келтирди. Қушлар овози, сув шилдираши, ариқ юзаси кўриниши, арча шоҳлари кўриниши, оёқ тагида эгилувчи нам ер ҳисси, ҳўл ўтлар кўриниши… булар жуда кўпки, ва булар барчаси лаззатланишнинг бир оз турли ўзгачаликларини юзага келтирди.

РаИ кенг қамроқли спектр билан намоён бўлишини англадим, бу уларга барқарорлик беради-уларни узоқ вақт ва қизғин бошдан кечира оламан, ўз навбатида улар намоён бўлиши эсктатик шаклда яқинлашади, бундан ташқари РаИнинг анча юқори чизиғи резонанслашади (ёна “аланга олади” сўзи резонанслашади). Ҳозирча бу ҳодисани кузатдим ва тадқиқ қилдим, кенг қамровли кўлам билан қувончли истак намоён бўлувчи- яна бир РаИни топдим. Тўсатдан улар кўпайиб кетди ва бу интилишларни аланга олишига олиб келди.  Лаззатланишнинг кенг кўламли спектрда намоён бўлиши бахтиёрликнинг аланга олишига олиб келиши, қувончлининг кенг қамровли спектри эса-завқу шавққа олиб келишини қайд қилдим.

Ўрмонга ўтаётиб (тоғлар, денгизга), мен кўпинча қандайдир бир кучли РаИни бошдан кечирдим, лекин уни таърифлашга, қайд қилишга ҳаракат қилганда, бунинг умуман иложи бўлмади. Фақат таърифлашни бошлашим билан, қандайдир бир бемаъни нарса бўлади-ҳеч қандай аниқ нарса эмас, турли аралашма ва энг аҳамиятлиси ушланмайди. Охир оқибатда-айнан мен бошдан кечирганларни нимага таърифлай олмадим деб тушундим. Мос келувчи атама: “лаззатланиш симфонияси”. Турли РаИлар пайдо бўлади, уларнинг баъзилари кенг қамровли спектр билан намоён бўлади-лаззатланишнинг ўзгачалик спектрига гўзаллик ўзгачалиги спектри аралашади, қувонч ўзгачалиги қўшилади ва бошқалар, шу туфайли ҳам таърифлашнинг иложи бўлмади, чунки мен аввалбошдан ниҳоят даражада мураккаб бўлганида қандайдир бир аниқликни изладим, модомики айнан ҳозир кўриш, эшитиш ва бошқа идроклар мавжудлигига боғлиқ ҳолда доимо ўзгаради. “Лаззатланиш симфонияси” ҳайатга соладиган зарба каби, ютган нарсангга шўнғиш, чангловчи ниҳоятда ортиқчалки каби бошдан кечирилади.

*) Типратикондан парча: “мен фақат ўрмонни тасвирлаб беришим ёки унда бўлишим лоим, ҳар бир майда чуйда ушбу идрок чайқалишини келтириб чиқаради, буни мен севишиш деб ҳисоблагандим, лекин агарда мен буни “лаззатланиш” деб атасам- бу ҳам резонанслашади. Менбундай ҳар бир майда чуйдадан яхши бўляпман”.

“Қизғинлик”:

*) Ушбу хусусиятни ифода қилувчи бошқа резонанслашувчи сўзлар-равшанлик, куч, қобиллик.

“Ўткирлик”::

*) Ушбу хусусиятни ифодалаш учун бошқа резонанслашувчи сўзлар –шўнғиш қобилияти, тон баландлиги, софлик.

“Жозибадорлик”::

*) Ушбу хусусиятни ифодалаш учун бошқа резонанслашувчи сўзлар –барқарорлик, ўзига диққатни жамлашга қодирлик, ёпишқоқлик, бузилмаслик. Шунга ўхшаш нарсага мурожаат қиламан: айтайлик, қандайдир бир юзада кучли магнит бор. Бошқа магнитни оламиз (бизнинг РаИ), унинг юзага олиб борамиз ва “ёпишиш” самараси рўй беради-у базўр ҳис қилинарли бўлиши мумкин, шундай экан фақат қўлни тушириш етарли ва магнит ажралади, ёки у анча барқарор бўлиши, ёки ажратиб бўлмайдигандай маҳкам ёпишиб қолиши мумкин.

“Кенг қамровлилик”, “шўнғиш қобиллиғи”::

*) РаИ “кенг қамровлилик”нинг қизғин хусусиятига эга бўлганда, у гўё сени бутунлай қамраб олади ва гўё РаИ аввал фақат марказда, юзада намоён бўлгандай жуда теран қамраб олади, қолган барчаси ҳаракатсиз, қотган ҳолда қолади, ва тўсатдан гўё юмшоқ портлаш ва РаИ тўлиқ қамраб олади, энг “энг хилват бурчак”ларига қадар етиб орасидан тўйиндиради”. Резонанслаушвчи тимсол –қалин мох билан қопланган қоя, унинг устига тоғ дарёси оқмоқда ва барча қоя, ҳар тош ва ўт тутами гўё улар уни бутунлай тўйинтиргани, бахтиёр сулайишга қадар тўйинтирганидек ўзи нам билан қопланади.

*) Фьорд: “Фидойиликнинг бирдан чайқалиши, бир соатча чўзилди. Бу улкан олға ва юқорига сакраш каби, кейин-секин ширин тубга қараб тушиш каби. Қизғинлик 10 дан юқорилиги аниқдир. РаИ қизғинлиги 10 гача бўлса, уни “қисқа”, “чегарасида” деб қабул қиламан, 10 сўнг РаИ портлайди ва кенг ва теран осомн каби бўлади. Улар қизғинлигини энди балларда айтиш имконсиз, РаИ ҳамма жойда ўзида воқеликни ғарқ қилади, ва менда энди “РаИ” эмас, “мен РаИдаман””.

“Салмоқдорлик” (равшан муҳитга хос):

*) Резонанслашувчи тимсол, гўё сувнинг салмоқли қатлами ҳовузнинг тубида ётибди, бир оз тўлқинланган ҳолда ётибди. Равшан муҳит салмоқли, қатти оқувчанлик хусусиятини мужжассам қилади.

“Софлик, янгилик” (экстатик РаИларга кўпроқ хос):

*) Тонготар пайтидаги тоғдаги Аёз софлиги. Ҳатто бутун танада сохта ҳис пайдо бўлади. Сохта, чунки бунда иссиқ бўлиши мумкин ва мен бу иссиқликни ҳис эта оламан, лекин агарда иссиқлик кучли бўлса, унда ундан келувчи ёқимсиз ҳислар йўқолади.

= = = = = = = = = = = = = =

06-02-03) РаИ аккордлари рўйхати ва таърифи:

СҲни ифодалаш учун ҳар бир тилда ниҳоятда кўп миқдорда сўз мавжуд-мисол учун ташвиш, ваҳима, хавотир нотинчлик, жонсараклик, безовталик, таћлика,  саросима,  ола – ғовур, ғулғула-буларнинг барчаси битта СҲнинг синонимларидир. Ва яна бу ҳис ифода қилишнинг ўнлаб бошқа усуллар мавжуд-“ичимни ит тирнайди, юрагим ғаш”, “кўкрагим симиллаб оғрияпти”, “ўзимга қўярга жой топа олмаяпман” ва бошқалар. “Аблаҳ, ярамас” сўзи ўзгачаликларини ифодалаш учун ҳар қандай тилди камида йигирматача атама мавжуд. РаИ-фидойилик учун синоним топиб кўрчи? Абадий кўклам ҳисси? Улар йўқ, чунки инсоният ҳали деярли РаИ кечинмаларини бошдан кечириш тажрибасига эга эмас. Тилни яратиш зарур. Алоҳида вазифа- аккордларни ифода қилиш учун атамалар яратиш (РаИнинг қатъий бирикмалари, бири бири билан кучли резонанслашувчи бирикмалари, шу туфайли кўпинча бир вақтнинг ўзида намоён бўлувчи, охир оқибатда кучли боғланган мураккабликларни ҳосил қилиб атамалар яратиш). Мен бошқа амалиётчилар билан аккордларни ифода қилиш учун атамаларни танлаб олишимга кўра, бу ерда уларни жойлаштираман.

РаИнинг резонанслашувчи жуфтлигида нафақат таркибни ажратиш, балки шунингдек йўналишни, шунингдек РаИ пайдо бўлиши кетма кетлигини ажратиш мақсадга мувофиқ, чунки, мисолу чун, “тантана”дан сўнг осон ва тезда жиддийлик вужудга келади, аксинча камдан кам. Йўналишни мен  → белгиси билан ифода қиламан. Баъзи ҳолатларда ҳар иккала йўналиш кўпроқ ёки камроқ баробар эҳтимолли, мисол учун, “дадиллик” ва “қатъийлик”, унда қайд қилиш учун ↔ни қўллайман. Йўналиш кўрсатилган РаИ жуфтлигини “РаИ вектор”и деб таърифлайман”.

РаИ жуфтликлари: “курашиш қувончи”

«қатъийлик»→«завқ»

«самимийлик»→«дарғазаблик»

«паришонлик»→«чақириқ»

«гўзаллик ҳисси»→«нозиклик»

«очиқлик» + «эротик қизиқиш»

«жиддийлик» + «нозиклик»

«қатъийлик» + «ҳеч нарса керакмас»

«паришонлик» + «сирлилик ҳисси»

«очиқлик»→«завқ»

«қатъиятлилик»→«абадий кўклам»

«хушёқиш»→«гўзаллик ҳисси»

«равшанлик»→«тантана»

«фидойилик»→«бахтиёрлик»

«қатъийлик»↔«қатъиятлилик»

«нозиклик»→«фидойилик»

«фидойилик»→«қатъийлик»

«олдиндан ҳайратланиш»→«софлик»

«тантана»→«жиддийлик»

«равшанлик»→«жиддийлик»

«тантана»→«завқ»

«қатъийлик»→«паришонлик»

«қатъийлик»→«завқ»

«паришонлик»↔«фидокорлик»

Ушбу аккордларнинг резонанслашувчи таърифи:

Чекиз саёҳат:

*) бошқа шарпалар амалиётидан қатъий назар, шароитдан қатъий назар, қўрқув ва кутишларга, муваффақият ва мағлубиятларга қарамасдан, мен ўз амалиётим билан машғул бўламан, ўз саёҳатимни давом қиламан.

*) қадам ба қадам ўз идрокларимни ўзгартираман, ва майда қадамми, йирикми муҳим эмас-мен тўхтамайдан, шуниси аҳамиятли. .

*) кичик монах-руҳоний-тулку сифатида ўзини тасаввур қилиш. Мен ўта гавдаландим, мен юксакроқ руҳонийлардан таълим олишга топшираман, яқинда кўп ажойиб ва қизиқ нарсаларни билиб оламан.

*) ҳар қандай моментда мен туришим, юк халтамни олишим ва йўлда давом этишим мумкин.

*) китоб варақларини варақловчи шамол.

*) шамолдаги латта каби ўзини тасаввур қилиш, шамол кучаяди, мени янада кучлироқ тегинади, ҳар қандай лаҳзада мен йиқилиб, мени номаълум томонрларга олиб кетиши мумкин, билмайман, қандай англаш охирги оқим бўлади.

*) Калтакесак: резонанслашувчи фикр: “мен қайтадига жойим йўқ”

*) Эта-ма: “мен дарвоза ортида турардим ва баъзан –улар ортида нима борлигига боқиш учун сакрардим-лекин доимо жойимга тушардим-дарвоза ортига, мен доимо амин эдимки, фақат мен шундай сакрай оламан-бошқа ҳеч нарса қўлимдан келмайди. Ҳозир ушбу дарвозаларни очдим ва улкан дала, дала ортида ўрмон, ўрмон ортида яна нимадир кўрдим ва буларнинг барчасини мен бориб кўра оламан, тегиниб, ҳис қилиб ва истаган нарсамни қила оламан”. Олдиндан ҳайратланиш билан резонанслашади.

РаИ триадаси:

*) « ? » : “равшанлик”→ “жиддийлик”↔ “тантана”

4-нчи РаИдан гуруҳлар:

*) « ? » : “равшанлик”→ “жиддийлик”↔ “тантана”↔  “завқу шавқ”