Мен сенинг фото суратингга қарайман. Икки …дақиқа…тикилиб қарайман, ҳеч нарсага назаримни жамламасдан қарайман, диққат секин ёйила бошлайди, фото сурат жонланади, сурат қимирлай бошлайди, кўзларда суза бошлайди, …мен сен ётган диван олдида тураман. Мен қаёққа ҳаракат қилишни билмайман. Мени сен билан ёнингда оёқда ўтириш жалб этади. Ёнингда ўтираман, сен оҳиста менга жой бериш учун оёқларни қисасан, қўлларим кутилмаганда ўзи сенинг оёқларинга томон тортилади ва уларни ушлаб қолади-сен уларни мендан нарига суришингни истамайман. Айнан шу вақтда менинг эътиборим қўллар ҳаракатидан сўнг оёқларинг томон кетади… юқорига сирғанади, ўнг оёқда ётган сенинг чап оёғинг тиззасига сирғанади… кўзларим олдида бинафшаранг ўзгачалик-бу базўр менинг ҳаракатларимдан чайқалиб сенинг оёқларинг ётганини кўрсатувчи рангдир… тўсатдан мен сенинг бутун оёқларингни ҳис эта бошлайман, мен қандай қилиб у ўз оғирлиги билан бошқа оёққа босим беришини ҳис этаман, мен эҳтиётлик билан чап қўл орқали оёқ кафтидан оламан, ўнг билан эса –бир оз юқорироқни- тўпиқдан оламан ва шундай ҳаракат қиламанки, бу оғирлик анча ҳақиқий бўлсин учун гўё уни бир оз кўтаргандай ҳаракат қиламан, ва у ерда тўсатдан мени илиқлик зарбасига олади-мен мени иссиқлик қандай қамраб, тўлдираётганини ҳис этаман- мен у ерда илиқлик ҳис этаман, сенинг сонларинг учрашган жой ўртасида. Мен равшан тарзда сонларинг ўртасида тер томчилари чиқаётганини ҳис этаман-оёқларни бирга ушлаш учун жуда иссиқ…. Буни мен нима билан ҳис этаман? Билмайман, тўғрироғи юрак билан. Мен сенинг оёғингни ўзим тиззаларимга қўйиб кўтариб енгил ҳаракат қилман. Чап қўл билан аввалгидек сенинг оёқ кафтингдан ушлайман ва менинг кафтим сенинг оёқларинг таъми билан тўйинади-қўлим билан ҳаракат қилмайман-у ўз оёқ бўйлаб тояди-ва жойида туради, ва сирғанади… бармоқларим сенинг оёқ учларинга тегади, уларга ёпишади ва қандайдир майда титроқ –эҳтимол-титраш улар орасида пайдо бўлади, ва улар ортидан сенинг сонларинг дунёсидан чиққан иссиқлик келади…мен ўз кафтларим билан сенинг оёқ кафтинг таъмини равшан ҳис этаман, гўё мен уни тилларим билан ялагандай… менга жуда иссиқ… иккинчи қўлим билан мен сенинг оёқларинг бармоқларини қучаман ва тушунманки-менга шундай яхши…сен диванда енгил ўгириласан, елкангда ётасан, сенинг иккинчи оёғинг ўзига жой топа олмайди ва мен унга ҳам тиззаларимда ётишига имкон бераман. Сенинг бошинг ташланган ҳолда қолади, лекин энди бу суратбоплик учун эмас, энди менинг кафтим ва сенинг оёқ кафтларинг бири бирига тегишидан чиққан энергия стерженидир, сенинг танангга ўтади ва сени спазмали –лаззатли ростланишга мажбур қилади… сенинг тиззаларинг базўр бир тарафга ёйилган-ноилож-эҳтирос билан… қўлларим унга сирғалиб боради, мен сенинг тиззаларингни ҳис этаман… лекин ортга қайтаман… маром зўраяди… қандай маром? Ниманинг мароми? Билмайман-бу жимжитлик мароми, бу менинг кўкрагимда илиқлик уриши мароми. Икки қўлларим билан сенинг оёқ кафтингдан оламан, қўлларим уни юзга қараб тортади, мен сенинг кафтингни лунжларим томон сиқиман… мен сенинг оёқ кафтларинг таъмини равшан ҳис қиламан, гўё мен тил билан ялагандай…гўё…бу мени қаноатлантирмайди-гўё…мен аслида унинг таъмини ҳис этишни истайман…тиш сенга тегади…учқун мени совуради, мен ток зарбидаги каби сесканиб кетаман ва сени билан ҳам шундай бўлади, сенинг тиззаларинг мушак тортишишидан эгилади, ва мен сенинг оёқларингини куч билан олишга мажбур бўламан… сенинг бутун оёқ кафтларинг бўйлаб тилим билан кузатаман-секин-секин, бундай айбсиз ва шу қадар шиддатли шаҳвонийлик ҳаракат билан лаззатланиб мен сенинг трико пайпоқларинг остида сенинг танангни ҳис этаман, мен сенинг таъмингни ҳис этаман… у пастга тушади, менинг кўкрагимни юмшоқ ўраб, менинг қорним, пастда…барчаси ушбу таъм иссиқлиги билан қамраб олинган… бармоқ тагидаги пастлик бўйлаб тилларим билан юргизаман ва бу энди деярли чидаб бўлмас… сенинг бармоқчаларингни оҳиста тишларим билан тишлайман…сен бутун тананг билан сесканиб кетасан, янги қичқириқ… ва мен кўраманки, сенинг оёқларинг ўртасидаги бўшлиқда-ўша ерда, чуқурликда, оловли шар ёнади… менинг қовим тубидаги олов устуни рўбарў чиқади…бу ҳали олдиндан сезиш, бу ҳали бўрондан аввал фақатгина биринчи шамол оқими…ва унинг даҳшатли даракчиси бўйича бизнинг танамиз ва руҳимиз бўшлиғига қайтгандаги қудрат, куч сезиларли…
Мен ётишга борганда, мен сени қучаман, ва дарҳол сени ҳис эта бошлайман. Мен сенинг ухлаб қолишингга ҳалақит қилмайман-шунчаки оҳиста кўкрагингдан сийпалайман. Бу бошида:) Ва кейин ўзимни тутиб тура олмайман ва сенинг кўкрагингга лабларим билан тегинаман, пастлик жойига тилларимни юрғизаман. Лекин бунга узоқ вақт чидаш қийин-мен сенинг устингга ётаман, сенинг қўлларинг меникини топиб олади, лабларимиз эса лабларимизни…улар бири биридан алоҳида яшай олмайди-уларга бу шунчаки мумкин эмас. Мен сенинг юзларингдан, пешонангдан ўпаман, лекин менга бу кам, ва мен содиқ ит каби сенинг юзларингни ялайман ва тўхтай олмайман ва бундан сенда булар пайдо бўлади…, сенинг оёқларинг ўзи қимирлайди, мени ушлайди ва ўзига тортади, мажбур қилади, тез, ҳозироқ, бўлчи, кир… Мен шундан лаззатланаманки, сенинг кучли оёқларинг шунчаки мени тортади… уларнинг иродасига бўйсуниб мен сенинг лабларингдан узиламан, ўтираман, сенинг оёқларинг мени қучади ва пайсалга солишга бардош қила олмайди, мен қўлларимни сонингга қўяман ва уларни шундай ушлайман. Сен менга тақалиб яқинлашасан-бундан бошқа яқини йўқ-яқинроқ-бу фақат ичга томон…Мен биламан-нима истаганимни биламан- ва мен қўлларимни сенинг қўлларингни кутиш учун тўхтатиб тураман-сенинг оёқларингни ҳар бирининг тўпиғидан ушлаган ҳолда кўтараман, товонни юзимга яқинлаштириб сиқаман ва кутаман… менинг бошқа кучим йўқ, кутиш учун мадорим йўқ…лекин кутаман…ва сенинг қўлларинг олатимни топади, сенинг бармоқларинг уни ушлайди ва ундан чиққан ғувуллаш ва титроқ билан тўлади. Кутиш билан сулайган, мен секин қимирлай бошлайман, ва у сенинг қўлларингда сирпанади. Сен уни қорин пастига томон маҳкам қисасан, ва унинг сирғалиши энди бу қадар масъум эмас-бир оз жилиб, мен сенга уни оҳиста пастга эгишингга имкон бераман ва мана у оҳиста иссиқ ва ҳўл ҳолатига ўтади. Мен сенинг оёқларингни тушираман, улар зўриқиш билан эгилувчан ҳолда ётади, мени улар омбир қисқани каби қисди, мени сенинг қўлларингни қучиб оламан, чунки уларни суғуриб олиш мумкин бўлмасди, ва мен сенинг муштларинг қандай бўлиши, гоҳ кичик гоҳ катта-менинг олатим ҳаракати бўйича давом этиб, сенинг бармоқларинг орқали келган иссиқлик меникига қадар келади. Мана мен кириш жойида топган нарсамни ҳис қиламан. Мана мен –мени яна бир бор енгиб ўтиб-ҳозирча нарига суриламан ва қўлимни юқорига кўтараман… Бармоқларим лабларимни қимирлатади ва дарҳол ҳўл бўлиб қолади-мен бу таъмни билишни истайман-мен қўзғаламан ва сенинг оёқларинг ўртасида ётаман, лекин сенинг қўлларинг мени излайди, ва ўшанда мен буриламан ва сенинг устингга ётаман. Энди менинг ҳам сенинг лабларинг ва қўлларинг нима хоҳласа барини топиши мумкин…Мен сенинг думбанг остига сенинг қўлларингни қўяман ва улар кўтарилади, мен ўз лабларим билан сеникига тегинаман, мен сенинг намингни сўраман, базўр спазмали эҳтиросда гоҳ қисиладиган, гоҳ очиладиган туйнукка тегиб орасига тил билан бориб, ўша тил учи билан оҳиста ичга кираман… ва шу лаҳзада мен бир онлик зўриқишда эгиламан, чунки менинг олатимни қисувчи сенинг қўлларинг юмшоқ тилга ўрин берди-ва мен бошқа чидай олмайман-энди олат деб бўлмайдиган нарсани қисаман- мен ўз алангамни сенинг лабларингга босаман, ва улар секин очилади, ва мен ичига кираман, менинг тилим сенинг ичингга киради, ва бизнинг инграшимиз бири бирига қўшилади… биз бошқа ҳеч нарса қилишга қодир эмасмиз-мени сенинг ичингдаман-йўқ-биз бири биримиз ичидамиз ва аввал мумкин бўлмаганидек бири биримизга руҳимиз киради. Сенинг ичингдаги айлана бўйлаб тилларимни ҳаракатлантираман ва ҳис қиламанки тилим мулойим тақалганда сенинг тишларинг менинг ичимни қандай шимишини ҳис қиламан. Мен қўзғаламан ва сенинг қўлларинг тўғридан тўғри менинг думбам устида ётади, улар билан бирга кўтарилиб ва тушиб сен уларни шу қадар кучли қисасанки…
Агар ҳозироқ бошламаганда эди-биз ўн марталаб оргазм кўрган бўлардик, лекин бу биз учун эмас-мен ёнингда ётаман, сенинг кўкракларингдан ўпаман-уларни мулойим ва оҳиста тишлаб ўпаман-биз қучоқлашамиз-биз қўрқувдан титраймиз. Биз эртага уйғониб яна бошлаш учун уйғонишимиз керак, лекин энди энергия ва севгининг янги айланишида. Биз шу қадар асабийлашганда туш бўлиши мумкинми? Ҳа биз шу қадар асабийлашганмиз? Бизнинг танамиз ўралганда, қачонки сен бизни қопловчи адёлни тишларинг билан йиртишга тайёр бўлганда, менинг танамни кўриш учун қачонки мен эгаллашни истамаганда-йўқ-сени зўрлашни. Мен сенга ташланишни истайман, сенинг қўлларингни боғлашни, оёқларни чўзишни истаганда-беадаб, дағал-ва сени ҳар тарафдан ўз эҳтиросимни сенга қадашни истайман-зеро сен ёввойи лаззатдан бақира бошласанг, сенинг кўкрагингдан ушлаш ва уни ушлаб сенинг қичқириғинг хириллашга, инграшга, увуллашга айлангунча сенга урилиб, ёшлар сенинг кўзингдан шариллаб оқмагунча, ва ўшанда мен сенинг пинжингга кираман ва жимжит портлашни бошдан кечирмагунча биз бири биримизнинг кўзимизга боқамиз. Агарда биз катта нарсага қодир бўлмаганда, биз буни амалга оширардик… ва бундан ташқари кўзимиз уйқуга кетиши мумкин-тана жўш урганда ва эртага уйғониш учун ва ўз йўлимизни давом қилиш учун руҳ ёруғ бўлганда ухлашни ўрганамиз… эртага-бу бир оз гўл жаранглайди, биз бир соатдан сўнг уйғонамиз ва яна чекиниш ва яна ухлаш ва яна уйғониш учун бири биримизга ташланамиз…
Бу сенинг тушингми ёки бу туш эмасми? Қиндан чиқувчи олат-ҳайз қони билан буруқсувчи-бу юракдан чиқувчи ханжардир. Қон ранги сўрғичи ва сўрғич ранги қони. Очилган, ёйилган ва бир оз тиззалари эгилган оёқлар – кучсиз томонларга ёйилувчи оёқ товони… Эҳтиросдан ғилай бўлган кўзлар, тил тегишига сезгир бурун тешиги, ортида тилнинг ҳўл қизиллиги кўринган ярим очиқ оғиз, мояк халтаси таъми ҳали сақлангану айнан шундай якун қилишни англовчи таъм-оғзига-буларнинг бари асосий зўриқиш ва лаззатбахшдир. Сенинг оёқларинг бўйлаб сирғанувчи унинг лаблари, у уларга мулойим яқинлашиб ва тил билан қаттиқ тегиб оёқ бармоқларингдан тишлайди. Сен оғзингда унинг учун кам жой қолган зўриқишидан зирқировчи олатни лаблар билан қучасан ва унинг бошидан қўлинг билан ушлашингга тўғри келади, эгилувчан боши сенинг тилинг бўйлаб томоққача сирғалиб боради ва тўхтаб, яна лаблардан чиқади ва яна ичкарига интилади, сенинг юзинг устида парвоз қилувчи ва сенинг юзинг устига тушувчи эгилувчан думба, ўз тирноқларинг билан уларга ёпишувчи қўлларингни уларга қўясан ва пастга туширасан…, қачонки бармоқларинг пастликка сирғалганда чўзилувчи енгил инграш ва бир оз чуқурроқ киради…ва қачонки сен унинг клиторини ва лабларни эркаловчи иссиқ тилларинг билан уни тўлиқ дарғазабликкача олиб бориб, сенга кирган лаблари билан, -оҳиста, лекин анча сезиларли тарзда олатни тишлайсан, у гўё қамчиланган от каби бошқа ўзини ушлаб тура олмайди, оғзингга тегади ва тўстандан иссиқ уруғнинг оқими… ва ягона мушак зарбида сенинг сонларинг билан қисилган унинг боши ва спазмали тарзда қисқарувчи сенинг кучинг ва эҳтиросинг қолдиқларини қисувчи қорнинг мушаклари, ва сенинг тиззаларингни ушловчи унинг қўллари, эҳтирос ўти билан қопланган сенинг кўкрагинг, ва қатиқ ва унинг қорнини ҳатто оҳиста тегса ўта сезгирбўлиб қолган эмчаклар…
Бугун менга сен билан қандай яхши бўлди… бизнинг эркалашимиз-улар шу қадар табиийки ва ажойибки-қуёш тагида далада қуёнлар ўйини каби. Гуллаётган гилос каби…Бу шундай ҳайратли-юксак даражада эротик завқ олиш ва унда лаззатланиш эстетик, ва у ерда бизга шу қадар осон тегишли бўлган менинг фикрларим шодланади ва ўйновчи ўз тимсолида, бирлашмасида айланади, ҳайратланарли парадоксларни, кутилмаган ва соф алоқаларни кўради, менинг юрагим ўзини ўзи сенда акс эттиради, менинг борлиғим-бу шунчаки орган-бу эолова арфа, унда сенинг севгинг шамоли ўйнайди… ва бизнинг товушларимиз қўшилади ва бундан ортиғи йўқ. Сен ҳозир ухлайсан, мен эса яширинча адёлни қайтариб қўяман ва сенга боқаман… сен жим нафас оласан, сенинг кўкрагинг…ҳозир мени не қадар ўзига тортади… омадли-сен ухлаб ётасан! Мен жуда-жуда жим-фақат сени уйғотмаслик учун –сенинг эмчакларингга лабларимни тегизаман… мен уни лабларимга оламан ва шунчаки шундай ушлаб тураман… мен сендан адёлни ечиб оламан-менга у ерда иссиқ-сен музлаб қолмайсан…сен қанчалар гўзалсан…мен билакларингдан тирсагингача, тирсагингдан елканггача қўлларингни ўпаман…олатимни нима қилсам…энди у ўлгудай зўриққан…мен уларга сенинг сонингни тегизаман ва титрайман…жуда эҳтиётлик билан-сенга оёқларимни жуда оҳиста қўяман ва олатим билан сенга жипс ёпишаман… сен ухлайсан..мен базўр лабларим билан сенинг лабларингга тегинаман ва сен билан тиззамда ўтираман. Сен гўзалсан..сенинг тананг ҳатто тушда эҳтиросли нафас олади….сенинг қўлларинг қовда ётади…мен уни оламан ва қисилган оёқлар ўртасида бурун билан чуқурчага шўнғийман. У ерда қандай ҳид… қандай бўй….сен шу қадар чарчаб, ваннахонага бормаганинг қандай бахт! Мен уни бутун кўкрагим билан нафас оламан ва у менга киради, бутун ўпкамни тўлдиради, менинг қонимга озиқ беради, менинг вужудимга, танамга киради…ўғри каби, оқшомдаги ўғри мисол мен сенинг тиззангни бекиниб ўпаман, мен пастга тушаман-сенинг товонларингга тушаман-мен уларни севишни шу қадар севаман… ва мана менинг юзим энди сенинг теринг мулойимлигини сезади ва менинг лабларим унга ёпишиб олади…мен сенинг оёқларингни кўтараман ва уни бошқасидан нари сураман…ва у ерда менинг миямга ажойиб ҳаёлот келади-мен бош томонда ўтираман ва олатим билан сенинг юзингга тегаман…бу тоқат қилиб бўлмасдир…мен уларни сенинг кўзларинг бўйлаб юрғизаман, сенинг бурнинг, лабларинг бўйлаб юрғизаман, сенинг устингда ўтираман, менинг олатим боши сенинг лабларингга оҳиста тегади…бунда бардош бериш учун қаердан куч топаман, билмайман…мен олатни қўлга оламан ва уларни сенинг лабларингга юрғизаман…яна..яна..мен ичга томон истайман…фақат сен уйғонмагин…менинг бармоқларим сенинг лабларинг ўртасига киради ва тишларингни қўзғайди, секин…жуда секин…ва мана энди мумкин, энди мумкин, лекин мен ҳал қила олмайман, олат энг чегарада совуб қолди ва мана мен кираман…кираман…совуб қолди…мен сенинг юзларингга боқаман…сенинг йириклашган, зирқировчи олатингга қарайман, лекин сенинг олатингнинг ярмини кўраман…ва тўсатдан сенинг тилинг тегишини, жипслашган лаблар эркалашини ҳис қиламан…лекин йўқ, сен уйғонмадинг…сен ёш болалар каби ўз сўрғичингни сўрасан…бу…мен қандай ушлаб турай…мен ўз лабларимни тишлайман ва қон сезаман…фақатгина шу мени ҳушимга келтиради…мен жуда секин бошлайман ва жуда оҳиста ҳаракат қиламан-мен сенинг юзингдан, менинг олатимга тегувчи ва ортга қайтувчи лабингдан назаримни уза олмайман…балким сенга ажойиб туш кўринади..:) балким-айнан сенга рўй берган нарсалар тушингга кирар. Мен сенинг кўзларингга боқаман, ёпиқ қовоқларга кираман ва кўраманки…кўраманки…ҳа, кўряпман…сенга менинг ухлаётганим тушингга кирган, сен эса оҳиста ва мулойим лабинг билан менинг олатимни эркалайсан…тилинг билан мояк халтага тегасан, уни суқлик билан ялайсан, сенин тилинг ҳамма жойда югуриб юради, у бизда кеча бўлган эҳтирос таъмидан завқ олади…сен бурун билан олатга ишқаланасан, ҳўл олат бошига лабларинг билан тегасан, секин, ширин эҳтиросли қаршилик билан олат бошини туширасан ва уни ўзингга оласан ва оҳиста уни тишлайсан…унинг таранглигини ҳис этиш учун тишлайсан ва сенга ҳам миянгга ўйноқи фикр келади-сен пастга тушасан, менинг оёқларим ўртасига тушасан, менинг оёқларим ўртасида ётасан, тиззаларни ўпасан, ундан ажраш жуда мушкул… маҳкам эркак тиззасининг бежирим гўзаллиги…сен тизза устидаги оёқни тишлайсан ва сенинг тишларинг остидаги эгилувчан мушаклар оҳиста эгилади…сен яна юқори кўтариласан, сен чидамсиз менга оёқларни чўзасан, мояк халтага ёпишасан, уни қўлингга оласан, кўтарасан, пастга тушасан…тил билан юрғизасан…биз икковимиз сесканиб кетамиз – сенинг тилинг оҳиста мени эркалайди…ва у шу қадар чуқур киришни истайди…кимга нима туш кирди? …мен аввалданоқ буни билмайман..балким-сенга кирган туш менга кирган…мен сенинг устингга оҳиста ва мулойим ётаман, мен тагимда барча танамни ҳис этаман, менинг олатим сенинг қов супачангга бориб тақалади, мен бир оз пастга тушаман…мана тушда бу мумкин…тушда…буларнинг барчаси тушда…эҳтимол…мен сенинг юзингга боқаман ва у ерда нима қўзғалаётганини ҳис этаман…қандай қўзғалади ва қандай тушади…шундай туш каби..шу каби менга жилишни истамай…ва мана лаблар очилди, у ерда…у ерда тропиклар, қанчалар намлик… ичга қараб сирпаниш…тубсизликка сирпаниб кириш-бир лаҳзалик иш, лекин буни мен бутун бир соат чўзаман…кўтариб, сенинг оёқларинг ёнига оёқларимни қўяман ва уларни қисаман…энди сенинг оёқларинг жипс чўзилган ва улар энг марказга киради…мен сенинг устингга ётаман, бўйнингдан қучоқлайман, кўзларни юмаман, бўшашаман…мен шунчаки сенинг устингда ётаман…деярли айбсиз…энди фақат оҳиста сирғалиш…чексиз секин сирғалиш…қаёққа? …мен бошқа жойга қаёққадир сирғаниб кетаман…бу ҳатто туш эмас…биз икковимиз сен билан энди бирга-биз биргамиз-қуёш, ўт, шаффоф сув…биз дарёча қирғоғида ўтирибмиз…сен оёғингни пастга осдинг, мен сени орқангдан қучаман ва сенинг сочларингни ўпаман…бизнинг қўлларимиз бири бирини топди ва қотди…абадийлик бизга боқади ва бизнинг бир лаҳзалигимиздан ҳасад қилади…кучли ва кўк кўзли одамлар ёндан ўтиб кетади ва бизга жилмаяди ва биз уларга жилмайиш билан жавоб қиламиз…бу кулги кумуш гулдурос каби устимиздан бўлади ва осмондан олтин ёмғир ёғилади, вазнсиз олтин оқимлар…дунё кутилмаганда эгилади ва ўзининг саноқсиз ўлчовларини очади, ва боқиш ҳамма жойга тарқалади-кўрувчи ҳаммага айланади…саноқсиз ўзгаришлар ақл бовар қилмас ягона лаҳзада биз билан бўлиб ўтади…