Моето име е Бодхи.
Оваа книга е практичен водич. Во неа се опишуваат методите, кои ако искрено и упорно се придржуваат ќе бидат за секое лице исклучително краток и јасен пат кон ослободување од страдањето (негативни емоции, заблуди, механички желби, непријатни чувства), кон почетокот на сосема различен живот, полн со откритија, просветени доживувања.
Книгата е адаптирана за модерниот живот и прилично деталнa, бидејќи не сакам да се создаде во читателот едноставен излив на емоции, следени со рецесија и враќање кон стариот здодевен живот, сакам да им го покажам правиот пат кон просветените доживувања.
Минималната цел е да се постигне состојба која во моментот на смртта ќе ја зачува целосно јасноста на свеста, која во состоjби меѓу раѓањата и во раѓања што следуваат континуирано ќе дозволи да продолжи со својата практика, без да те обземе огорченост, да се биде во постојани прикажувања на просветените доживувања (ПрД), во состојба на комплетна слобода од страдањата. Тешко е да се изрази огромната разлика помеѓу човекот коj го постигнал ова и обичните луѓе.
Кога во 2000 година јас почнав да jа пишувам оваа книга, се надевав дека не е залудна, дека некогаш во некого таа ќе предизвика резонанца, “дознавање” за нешто со што ќе сакаш да живееш. Не знаев кога и како ќе се случи тоа. До 2005 година, целосно или делумно книгата ја прочитаа илјадници луѓе. Неколку стотици од нив се обидоа да ги применуваат методите опишани во неа, а неколку десетици беа толку фасцинирани од тоа како нивните животи се променија, дека сега не можат да се замислат во враќање на култивирано страдање. Свесен сум дека за мојата книга побарувачката може да биде масовнa за околу илјада или две илјади години, а дотогаш само неколку единки ќе сакаат да станат слободни суштества, и оваа книга е за нив, за оние кои сакаат да станат патници во светот на просветените доживувања сега, после 20 или после 2000 години.
Кај огромен број на современи луѓе самото постоење на мојата книга има негативен став: од благ скептицизам до интензивна омраза. Тоа се оние кои сакаат да продолжат да имаат негативни емоции (бидеjќи давам директен метод за нивното елиминирање), и оние кои се заглавени во безброј догми (бидеjќи давам директен метод за отфрлување на сите догми, сето тоа што не е базирано врз личното искуство; метод за развој на слободното чисто размислување), и оние кои се сметаат себеси за приврзаници на било која религија (бидеjќи давам метод кој води кон просветени доживувања, независно од верските институции, божества и други посредници), и оние кои се сметаат себеси за езотери (бидеjќи сите “езотерични” науки кажуваат дека патот кон просветувањето е неверојатно долг и сложен, но jас давам елементарен, едноставен и разбирлив метод кој може дури и наjогорчениот човек да го доведе до ослободување од маките и до почетокот на патот како слободно суштество со само неколку години напорна работа!), и така натаму. “Езотерите” се особено иритирани од тоа дека јас сум “самоук”, jас немам дипломи, јас не сум завршил “тајни училишта”, никоj не ме учел, не се потпирам на авторитети, не го цитирам Светото Писмо, но сепак нудам директен пат кон Чиста свест, кој го најдов сам, со напорна работа, искрена желба за чистота и слобода од страдањата. Јас немам сертификати кои потврдуваат дека имам полномоштво да го понудам овој пат и дејствувам само од радосна желба и искуството на мене и други практиканти.
Толку многу различни “интелигентни” книги се напишани… но по читањето на било која од нив се поjавуваат најмалку три прашања:
1) Што конкретно да се направи? Како да се направи? Како да се надминат мали, но често несовладливи пречки?
2) Ако во книгата се даде некој совет: што и како да се направи, таму е второто прашање: зошто? Зошто баш ова? Како можам да бидам сигурна дека доколку потрошам толку време за исполнување на овие или оние работи, конечно ќе добиjам нешто убаво за себе?
3) Како да се разбере, што да се прави понатаму? Да се биде приврзан кон изворот од инструкции?
Во мојата книга има одговор на првото прашање, второто прашање отпаѓа, бидејќи, прво, во извршувањето на напорите ти да не си воден од страна на сугестија, ниту на вера, туку само со радосна желба, придружени со исчекување, а со тоа и ќе го добиеш задоволството од дејствувања во моментот без оглед на нивниот исход. Како второ, резултатите од твоите напори се видливи веднаш, и можеш да уживаш во нив токму сега и ако сега го елиминираш негативното чувство, веднаш би го вкусила бранот на просветени доживувања.
Во однос на третото, додека ја користиш мојата практика, ти сама стануваш своj компас, добиваш комплетна јасност во методите, ги доживуваш радосните желби и други просветени доживувања, кои водат директно кон состојбите кои те привлекуваат. Мојот пат се состои во директна елиминација на страдањата и формирање на желбата за просветените доживувања. НЕГАТИВНИТЕ ЕМОЦИИ МОЖЕ ДА НЕ СЕ ЧУВСТВУВААТ – не да се потиснуваат, не да се оправдуваат, не да бидат “прифатени како што се”, со еден збор, да не се чувствуваат.
Наместо да си фантазираш за тоа дека на хималајските планини под водство на мудриот учител, ти би можела да се преселиш кон чиста свест, ти можеш овде и сега да се движиш во бескрајното, радосно, возбудливо патување на свеста.
Можеш да бидеш огорчена од многу нешта: омраза, љубомора, завист, желбата за смрт, нетолерантност, алчност, сé! Но сеуште постои излез, ако имаш желба да чувствуваш позитивни доживувања и желбата да направиш практични чекори. Од кога си во ваква ситуација, однесуваj се конструктивно. Не е важно зошто се случило тоа. Мора да се разбере што да се прави понатаму и да се започне да се прави тоа.
Западниот човек е аскет: поради автомобилите, становите и целите “да се биде како и сите чесни луѓе”, тој е подготвен да го заложи својот живот, да го потиснува својот живот за доброто на овие вештачки, наметнати врз него цели. Поради пристојност можеш да го одржиш бракот со децении, а за доброто на луксузните автомобили и становите со децении можеш без одмор да поминеш во канцеларија. Современиот западен човек е способен да се надмине. Тој е аскет, но овој аскетизам е грд, доколку луѓето ги не надминуваат пречките кон испитување за атрактивните доживувања, и обратно, тие ги надминуваат нивните радосни желби. Современиот човек е аскет, само целта од овој аскетизам е апсурдна, наметната од страна и води до континуирано страдање.
Понекогаш се поjавува посебното чувство на “распознавање”, како да допираш до тоа што одамна сакаше да си го кажеш себеси, она во што би сакала да веруваш она во што се чувствува тешка вистина, основен факт, и потоа полесно е да се направат напори да се најде сила и увереност. Притисокот на околината понекогаш е премногу голем, и возможно е престанеш да веруваш во тоа дека може да се живее поинаку, да се чувствува различно, дека целиот живот би можел да биде поинаков, реален. Јас пишувам за да некој ја прочитал и разбрал дека постои можност за таков живот, тоа е изводливо, па така живее човекот, обичниот човек со две раце, две нозе и една глава, така живеат и другите луѓе, следејќи ја неговата практика и затоа можно е за секој, кој искрено сака да го постигне истото. Оваа книга ја изразува радосната желба да се покаже овоj вистински, реален пример како може да се живее. Јас не се срамам да го насочам својот прст кон мене и кажам – погледни, јас живеам поинаку. Јас живеам вака и ти можеш така, и сите врати се отворени. Заборави на сé она што ти го врежале дека си слаба, глупа, лоша, грешна, итн, дека ти”треба” да го правиш тоа и така. Разбери дека можеш да jа спроведеш практиката коjа води кон патувањето во светот на просветените доживувања.
Мојата книга е наменета за сите оние кои се согласуваат со мене во следново: патот што си го одбрала за себе, во секој случај е спас од најлошите таги (негативни емоции, механички концепти, механички желби) и ќе ти помогне со твоjот напредок на патот, што ќе го избереш.
Досега се појавија од некаде луѓе кои од “внатре” се запознаени со мојот живот, пракса, комуникација со други практиканти, кои кажуваат погрдни зборови за мене и мојата пракса со наизменични обиди на смислена критика и груби лаги. Ќе се појават и “експерти” и коментатори на пракса за прав пат, кои ќе си играат со термините, ќе “насочуваат”, ќе ” подобруваат”, ќе “објаснуваат”, ќе критикуваат, ќе понудат помош на други практичари, тврдејќи дека тие се или мои студенти или мои партнери по пракса или само практиканти, кои толку совршено разбираат се што е напишано, дека не им треба моjа потврда за нивното разбирање. Дури се појавиле и такви, кои нејасно се навестуваат на некаков вид на приватна комуникација со мене, се прогласуваат за поранешни мои студенти, па дури и ко-автори. Бесмислено е да се каже дека ова е лага. Прво, секогаш ќе се појават повеќе лаги одколку што можат да се разоткријат, а второ не сакам да го трошам времето на тоа. Оние кои се заинтересирани за содржината на мојата книга, всушност, многу лесно ќе разберат, што е што.
Јас настојувам во тоа да носителите на технологијата на практика, носителите на просветените доживувања стануваат се повеќе и повеќе, така да тие можат да делуваат како експерти, модели, консултанти за почетници. Овие луѓе се појавуваат и тие се нарекуваат себеси “муцка”, бидејќи зборот “муцка” асоцира на нежност и сочувство кое го чувствуваат кон животните. Имам јасен систем на критериуми со кои ги одвојувам “муцки” од “не-муцки.” Ние, исто така, го користиме терминот “опашка”, осврнувајќи се на лицето кое е ангажирано во пракса, но уште не jа постигнало таа искреност, решителност, упорност, јасност и посветеност кон ПрД, која ги разликува муцка од опашка, но постои причина да се верува дека тој може да го постигне ова.
Ако сакаш да бидеш сигурна дали лицето со кое се советуваш за ППП (пракса за правиот пат) е муцка или опашка, или дали тој е човек кој е најмалку еднаков на тебе во степенот на огорченост, ти можеш да ме прашаш за тоа по електронска пошта.
На мојата интернет страница www.bodhi.ru оваа книга е достапна и од време на време се надополнува. Исто можат да се најдат статии на други практиканти, книгата “Маја” и други материјали. Ако ти си започнала со практиката и имаш желба да комуницираш со други практиканти, можеш да учествуваш во конференцијата на оваа интернет страница.
Претходно, кога штотуку почнав да ја пишувам книгава, претпоставував дека ако јас ги користам овие зборови кои луѓето ги користат, без оглед на тоа, дали овие зборови имаат значење или не, ќе биде полесно да му се пренесе на читателот барем нешто, барем и со минимални разбирања, така да тој веднаш не ги отфрли идеите, што се разликуваат од се на што тој се навикнал, со што тој се сретнал пред, а потоа самата пракса ќе го промени така што тоj ќе започне чистење во неговото размислување. Сега го променив мојот пристап, затоа што, прво, ваков матен стил на презентирање на мене не ми се допаѓа, и второ, забележав дека се појавуваат луѓето кои се активно вклучени во праксата и за нив сакам да ја направам книгата исклучително јасна. Па сега јас целосно ја променувам книгата и разбирам дека ќе има помалку читатели, бидејќи кај читателот ќе се намали можноста да доживее блескавично искуство, но квалитетот на оние кои ќе останат ќе се зголеми, ова е тоа што сакам, затоа што не сакам да го трошам своето внимание на оние кои всушност не сакаат да запрат со страдањето.
Решив да напишам неколку книги, од кои секоја си носи свој товар: книгата “Пат кон јасна свест” ќе биде точна инструкција, прирачник. Во “Маја” ние со Скво го опишуваме животот на практикантите во уметничка форма, што нуди повеќе импресии отколку специфични инструкции. “Тигарски Од” ја има истата функција како Маја, но е наменета повеќе за младите. Збирка на приказни за сексуални СЕ е за оние кои се многу заинтересирани за сексуалниот развој и се склони да ги користат нивните сексуални желби како еден од моторите на промени во себе, а во оваа збирка, тој ќе најде впечатоци и практични совети во развојот на сексуалноста, надминување на огорченоста коjа е во врска со сексот или е идентифицирана врз основа на сексуалноста. “Збирка на статии од практиканти” е наменета за подетално покривање на специфични прашања со кои муцките се соочуваат во нивната пракса. И така натаму. Jас се одлучив да се објави серија на книги (и многу муцки , исто така, сакаат да пишуваат), и секоја книга, секој елемент на креативноста ќе има “срж” на пракса, завиткана во различни омоти. Всушност, сакам да се изгради нова култура, култура која расте од слобода од негативните емоции (НЕ), концепти, кои што се нивни корени од просветените доживувања, радосни желби.
Уредувајќи ја книгата, се запрашав – зошто јас апелирам до читателот, како на маж? Пишувам “доколку сакал”, а не “доколку сакала”? Тоа е правило, но искуството покажува дека девоjките во суштина се наjактивни и наjискрени практиканти на ППП. Не знам како да го објаснам ова. Можеби тоа е социјалната улога која им е наметната на мажите, и тие концепти и НЕ, кои се поврзани со неа, беа далеку посмртоносни отколку кај девојките? Мажот е човек со неверојатно чувство на важност, речиси мегаломаниjа, агресија и тупоста која потекнува од ова. (“Глупост” е недостаток на вештина во интелектуалната работа, а “тупост” е неспособност за доследно и јасно размислување поради негативните емоции, па затоа дури и многу напредни интелектуалци обично се крајно тупави). Но девојките почесто имаат чувство на инфериорност, самосожалување, несигурност, што во просек е помалку смртоносен товар. Како и да е, решив да не се посветам кон читателот, туку кон читателката, бидејќи не гледам било каква причина да го следам стереотипот. Не се сомневам дека ова ќе предизвика голем презир, особено од страна на мажите, затоа што иако ова е смешно, речиси сите од нив искрено се сметаат себеси за “напредни” и “интелегентни”, додека девојките за нив се од втора категориjа.