Термини

Значењето на зборовите, кои луѓето ги користат за да се опише она што тие го прават или доживуваат, се неверојатно нејасни. Со употреба на таквите зборови, човекот смета дека “разбира” што кажува, и што е повеќе изненадувачки, се надева дека и другите луѓе ќе го “разбираат”! Всушност, други луѓе за тие зборови мислат нешто сосема друго, па дури и ништо и не разбираат. Како, на пример, може да се дешифрира фразата “ќе биде подобро ако…” или “тука нема ништо погрешно”? Замоли десет луѓе да напишат таква фраза со други зборови, и лесно може да се примети преку споредување на овие податоци, дека секој има на ум нешто различно, а утре ќе “имаат во предвид” нешто сосема друго.

Како резултат на тоа, не постои можност за постигнување на разумна јасност, взаемно разбирање, а поради недостатокот на јасност нема ни појава на радосни желби, туку ги интензивира механичките желби.

Неопходно е да имате во предвид дека постои таков механизам – секој нејасен збор автоматски се заменува со зборот-концепт, како на пример “тоа е неконструктивно решение” се заменува со “тоа е лошо решение”, или “така да правиш е неправедно” се заменува со “не е убаво така да правиш, тоа е лошо”. Тоа се случува секогаш, ако вредноста на зборот е малку нејасна, или како што е МНОГУ чест случај, воопшто нејасна. Ако посветиме внимание на говорот на просечниот човек и ги издвоиме зборовите чии значења не можат да бидат јасно дефинирани, потоа замени ги тие зборови со оние кои автоматски се менуваат, ќе добиеме премногу прост, банален говор, 99% исполнет со зборови-паразити, концепти.

Меѓутоа, да се додадат на одредени зборови одредени вредности, не е толку тешко. Неопходно е да се направи разлика – што токму ти (и другите луѓе, ако се обидуваат да направат разлика помеѓу нивните доживувања и можат да ги фиксираат), го доживуваш најчесто кога ќе го направиш она што ти го викаш одреден збор.

Долу претставив список на вакви дефиниции. Обиди се да ги користиш зборовите од списокот КОНКРЕТНО со таа вредност која е дадена за нив, и погледни – дали ќе се зголеми твојата способност за постигнување на разумна јасност, дали ќе почнат да се манифестираат радосни желби и ПрД, дали ќе се олесни процесот на истражување, дали тоа ќе го зголеми бројот на откритијата.

Во почетокот многу често ќе грешиш, ќе забораваш на вредноста, ќе гледаш во речникот, но на крајот тие проблеми ќе исчезнат и како резултат се повеќе и повеќе ќе има јасност, која создава резонанса со сликата на кристално чистиот планински поток.

Овој список постојано ќе го дополнувам.

(Тражењето на зборовите во Word или html може да се направи со користење на копчињата «Ctrl +» + «F»)

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

*) “Доживувања” – се што постои, се за што говориме, се што се “доживува”.

*) “Пет скандх” = “пет видови на лични доживувања” – чувства [физички] (визуелни, вкусовни, тактилни, мирисни, слушни, сексуални, итн), емоции (позитивни и негативни) мисли, желби, разлики.

*) “Негативни емоции” (“НЕ“) – такви емоции кои ги имаат следните карактеристики:

1) во текот на нивната манифестација и после тоа се појавува тупост (односно, слабеење на способноста и желбата да се направи разлика помеѓу доживувањата);

2) после нив се појавува лоша физичка благосостојба;

3) после нив се јавува загуба на интерес, исчекување и ентузијазам, други ПрД, радосни желби;

4) нивната појава не е во согласност со јасното мислење;

5) нивната појава не е во согласност со ПрД;

6) доживувајќи НЕ, изгледаш како програмиран робот – твоите реакции и постапки лесно може да се пресметаат однапред, твоите дејства се многу неефикасни

7) од потокот на НЕ бегството речиси е невозможно без упорни и енергични вежби – дури и ако сакаш да престанеш да ги чувствуваш во некоја ситуација, тие не престануваат – тоа е моќта на навиките фиксирини илјадници пати.

(Примери за означување на разни НЕ: љубомора, самосожалување, страв, гнев, иритација, фрустрација, лутина, бес, збунетост, понижување, злоба, завист, паника, вознемиреност, презир, гадење, срам, одмазда, тага, копнеж, разочарување).

*) “Позитивни емоции” (“ПЕ“) – нивните особини:

1) Тие се спротивностите на НЕ: завист – алчност, незадоволство – задоволство, чувство на сопствена инфериорност (ЧСИ) – чувство на сопствена важност (“ЧСВ“), вознемиреност – апатично самозадоволство и тмурност, горчина на поразот – “радост” на победата, тага поради осаменост – болна друштвеност, ласкање, и така натаму;

2) после нив се појавува замор, угнетеност, апатија;

3) после нив се појавува лошо физичка благосостојба, иако не е толку очигледна како после НЕ;

4) за време на нивното протекување постои страв дека порано или подоцна тие ќе престанат и ќе се појават НЕ;

5) нивното протекување е речиси 100% во спротивност со ПрД – со исклучок на оние ситуации кога ПЕ балансираат со релевантни НЕ, и во слободните просвети може да се појави ехо на ПрД;

6) во нивната манифестација и после се појавува тупост

7) нивното протекување не е во согласност со јасното мислење, но не така експлицитно, како во НЕ;

8) таа иста “сличност на робот”, леснотија со која се читаат реакциите и постапките на човекот, кој доживува ПЕ; иста неефикасност на дејствата;

9) желбата за доживување на ПЕ највеќе потсетува на зависноста од дрога – “болки” поради не добиените ПЕ можат да бидат многу “лоши”, односно придружени со силни НЕ.

*) “Просветени доживувања” ( “ПрД”) – се тие доживувања, кои за да ги означиме ги користиме зборовите: нежност, чувство на убавина, амбиција, спокојство, радост, креативност, симпатија, восхит, исчекување, очекување, итн. (види поглавја “Список на ПрД со описи”).

Карактеристични својства на ПрД:

1) се разликува само во силниот интензитет – безобјектност, недостатокот на “припаѓа на мене” и “се фокусира на тебе”.

(Ако чувствуваш слаба нежност, ти сметаш дека  “чувствуваш нежност кон неа”, но ако нежноста стане појака, особено – екстатична, ти станува јасно дека таа нежност не е “твоја” и не е кон “неа”, друг човек – тоа е само просветен фактор за нежност).

2) било кој ПрД резонира со други ПрД.

3) ПрД не се конзистентни со огорченоста – колку е поголема огорченоста, толку е послаба и помала ПрД.

*) “Негативна позадина” (“НП“) – збир на НЕ со многу слаб интензитет. Таа нема силно изразени блесоци, се протега низ времето, може да трае со часови, денови, месеци, цел живот. Тешко е да се направи разлика на конкретни НЕ. Сузбивањето на НЕ (види подолу) ја зголемува НП.

*) “Негативна енергетска состојба” (“НЕС“) – збир на непријатни [физички] чувства, кое обично го нарекуваме “лошо физичко самочувство”, безволност, апатија, “ништо-не-се-случува”, “потечено тело”, итн.

(НЕС може да се отстрани беспрекорно исто како НЕ. Најефективни се методите со кои се отстранува НП, ако природата на манифестацијата на НЕС е блиска со НП, и методот за отстранување на НЕ, ако природата на манифестирање на НЕС во моментот е блиска со НЕ).

*) “Негативен став” (“НС“) – кратки, слаби блесоци на агресивни НЕ (фрустрација, иритација, агресија, презир, и др.).

(Се асоцира со густи, бесконечни облаци од посебно отровни муви за разлика од НП, која се асоцира со густ слој на отровна магла.

Блесокот на НС се појавува кај обичниот човек од речиси секое доживување, особено за време на активност, наоѓајќи се меѓу луѓе, комуницирање со нив, мислејќи за нив).

*) “4H” – НЕ, НЕС, НП и НС.

*) “Лутина” – самосожалување + агресија + злопамтење.

*) “Безобразност” – ЧСВ+ агресија + злорадост + желба за понижување, да исмејуваш, да казниш.

*) “Сваќање” – мислата која ја:

а) зголемува разумната јасност

б) резонира со ПрД-јасност

в) резонира со други ПрД.

*) “Механичка желба” (“МЖ“) – таква желба, која е:

а) предизвикана од наметнатите мисли-концепти кои ги вклучуваат и зборовите-паразити како што се “треба”, и стимулираните изрази, добиени како Франкенштајни како “треба да се оди таму”, “треба да се стори тоа”, “би било добро да се постапи така”, “неправедно е да се стори така”, и ти одиш и го правиш тоа, и покрај отсуството на радосна желба, чувството на НЕ (незадоволство, самосожалување), НЕС (замор, инертност), ПЕ (самозадоволство, ЧСВ), поддржувајќи други концепти (“добро е, тоа што го направив е правилно, така треба”)

б) предизвикана НЕ (желбата да се зголеми тмурноста или досадата, иритацијата и НС) и ПЕ (желба за чувство на ЧСВ, самозадоволство)

в) предизвикана од механичката навика – секогаш доаѓајќи дома од работа, го вклучуваш твојот телевизор, па дури и ако вестите не те интересираат, ти сеедно ги гледаш, наоѓајќи се во состојба на тотална отупеност

г) предизвикана НЕС (чувствуваш млитавост и не ја отстрануваш, и легнуваш на креветот и се препушташ)

д) предизвикана од други MЖ.

*) “Желбата за поседување на ПрД” – механичка желба за користење на ПрД за спроведување на други механички желби (за разлика од “[радосните] желби за ПрД” – желбата сега да се доживее ПрД).

*) “Концепт” – зборот се користи во науката за означување на прилично конзистентен систем на хипотези и толкувања на експерименталните податоци. Во контекст на “практиката на прав пат” (ППП) се користи во согласност со важноста која ја има стекнато во разговорниот јазик – “механички, односно, без размислување, слепо прифатено убедување, утврдување”.

(Механичкото прифаќање на концептите се појавува под влијание на механичките желби, негативните емоции (НЕ) (на пример, чувство на инфериорност (ЧСИ), срам, страв од негативни ставови (НС) на себе, стравот од изолација, итн.), без соодветно образложение, без да мора да барате причини. То ест утврдувањата се прифаќаат со верување, и понатаму човекот живее како појавата да е безусловно вистинска, оправдана).

*) “Огорчености” – НЕ и ПЕ, [лажните] концепти и механичкиот внатрешен дијалог, механичките желби, негативните чувства (НЕС, наметнати движења, “лошо самочувство”).

*) “Радосна желба” (“рж“) – желба, која резонира како минимум со очекување, ентузијазам, радост, упорност.

(Постојат неколку карактеристики кои ја разликуваат радосната желба од механичката, на пример, ако рж не успеала да се реализира, не се појавува НЕ, и др. – погледни ја целата книга)

(Било која желба – е желба да се променат доживувањата)

*) “Циклони” –се такви рж кои:

1) поседуваат интензитет над 6-7;

2) многу стабилни, појавени многу долго;

3) придружени со исчекување, очекување, други ПрД;

4) придружени со (барем од време на време) “физичките преживувања” (ФП) – на пример, “кршење” во областа на папокот, “вриење” на грбот, зачинето уживање во грло, притисок во центарот на челото, и др;

5) силно резонираат со “бесот”.

*) “Задача” – упорна рж [за промена на доживувањето].

*) “Резонанса” – зголемување на определеноста, интензитетот (или кој било друг квалитет) на ПрД при појава на други неогорчени доживувања (на пр. доживување на дрво) или ПрД.

*) “Просветен фактор” ( “ПрФ“) – доживување кое резонира со ПрД.

*) “Искреноста” – радосна желба да се направи разлика помеѓу перцепции.

*) “Самозалажување” – механичка желба да ги нарушиш [за самиот себе] фиксациите на доживувањата.

*) “Лажливост” – механичка желба да се нарушат [соопштувани на некого] фиксираните информации за своите доживувања.

(Ако соопштуваш, дека фиксираш што “нема љубомора”, но се однесуваш така, како се однесува човекот, кој чувствува љубомора, тогаш имам причина да претпоставам дека имаш самозалажување или лажливост).

*) “Праведност” – механичка желба да се потисне лажливоста.

*) “Увереност [во постоењето на доживување]” – одржлива разлика на даденото доживување.

(Индиректно од тоа, дека даденото доживување е различно, може да се процени на основ на тоа што постои мисла “ја разликувам [оваа севкупност на доживувања]”, “постои [таа севкупност на доживувања]”, или фактот дека постои сеќавање на тоа доживување).

*) “Сеќавање” – било кое доживување, придружено со мислата “тоа било” и увереност во тоа.

*) “Мислена фиксација [на доживување]” – разликување + мислата “јас го разликувам тоа доживување”, “постои тоа доживување”.

*) “Термин” – збор со кој означувам одреден збир на доживувања.

*) “Памтење [на ПрД]” – рж за чувствување на ПрД (ржПрД), не се манифестира со еднократен блесок, но помалку или повеќе цврсто се протега некое време. Според тоа, можеме да зборуваме за повеќе или помалку цврсто памтење, земајќи го во предвид во % од вкупното време за време на фиксирањето.

(Не треба да се меша ржПрД со мислата “јас сакам да чувствувам ПрД”! Искуството за разликување се добива со тренинг.)

Бидејќи памтењето е цврста рж, не е изненадувачки што тоа доведува до значително зголемување на интензитетот на ржПрД и ПрД.

Затоа што памтењето не е мислење, со него може да се научи да се придружува БИЛО КОЈ вид на активност, вклучувајќи ја и интензивната интелектуална работа.

*) “Практиката на прав пат” (“ППП“) – конзистентна замена на несаканите доживувања со саканите. За да го направиш ова, треба да чувствуваш радосна желба за таква замена, и да се посветиш упорно и решително, додека повторно создаваната навика не ја преовладее старата, некогаш механички создадена. Јас го нарекувам тој пат “прав”, токму поради тоа што се бара само еден суштински услов – постоењето на радосна желба за промена на доживувањето, кое се манифестира на тоа место.

*) “Напор” – концентрирана и интензивна радосна желба [за замена на доживувањата од несакани на сакани]. “Концентрирана” – значи дека се хаотичните пренасочувања слаби.

(На пример, “вложување напори за отстранување на НЕ” не се однесува на напрегање на мускулите, стискање заби или некое посебно дишење – тоа значи многу да сакате да престанете да чувствувате НЕ, многу сакате да чувствувате ПрД и чувствувате на восхит од постигнатиот резултат).

*) “[Посакуван] резултат” – манифестација на посакуваните доживувања, после вложувањето напори за да се постигнат тие доживувања.

(Така да, муцките се согласуваат да зборуваат за “резултатите” само во случај на радосни желби. За муцките тоа е соодветно, да се испрашуваат едни со други и себе си за резултатите, ние секогаш ги имаме на ум радосните, а не механичките желби)

*) “Пораз” – отсуство на резултатот и фиксирање на одсуството.

*) “Искуство” – збир на резултатите и поразите.

*) “Наод” – манифестација на посакуваните доживувања после желбата (вклучувајќи ги и механичката) на тие доживувања.

(Така да “резултат” е посебен случај на “наодот”)

*) “Последици” – било кои доживувања, појавени после спроведување на радосните или механичките желби.

(Така да резултатите и наодите се посебни случаи на последици)

*) “Цврсто поврзан комплекс [на доживувања]” – збир на доживувања, кои се многу често, или речиси секогаш, или постојано, се појавуваат истовремено или непосредно еден по друг (често во одредена секвенца).

(На пример “мојата девојка” е цврсто поврзан комплекс на доживување, бидејќи речиси секогаш, го доживувам во исто време или веднаш едно по друго тоа, што го назначувам како “нејзиното лице”, “нејзиното тело”, “нејзиниот глас”, “значењето на нејзините зборови” итн., и многу често го доживувам она што го назначувам како “нејзиното палто”, “нејзиното галење”, итн).

*) “Неповрзан комплекс [на доживувања]” – збир на доживувања, кои ретко или многу ретко се појавуваат истовремено или непосредно еден по друг, така што не можеме да најдеме во нивните шеми стабилно случување за да ги анализираме забелешките од нив. Пример за означување на таквите комплекси: “сплет на околности“, “хаотично наголемување на настаните“, “хаос“, “непознато“. Забележи дека просветената свест што разликува и ПрД-јасноста остануваат надвор од оваа дефиниција.

*) “Придружувано [доживување или збир на доживувања]” – такво, кое заедно со “придружени” доживувања се дел од цврсто поврзан комплекс. Терминот се користи за да се поедностави структурата на изразувањето.

(Во секојдневниот јазик зборот “придружба” се користи за означување и цврсто врзани (револуција придружена со крвопролевање), и неповрзани комплекси (земјотрес беа придружен со дожд). Во ППП, го користам овој збор само за означување на цврсто поврзани комплекси. За ПрД го користам терминот “резонанса”).

*) “Навика” – доживувања, кои се манифестираат во тек (или веднаш после) манифестацијата на одреден збир на други доживувања, така што тие заедно формираат цврсто поврзан комплекс.

На пример: да се создаде навика за отстранување на иритацијата [во моментот на манифестација на иритацијата, секако] означува формирање на цврсто врзан комплекс “иритација – напори за отстранување на иритацијата”.

(Во секојдневниот јазик зборот “навика” се однесува на било кое манифестирано доживување, на пример фразата “тој има навика да се иритира” означува дека тој често се иритира. Тоа означува дека иритацијата влегува во цврсто поврзан комплекс со “тој човек”).

*) “Култивирање на ПрД” – реализација на напорите да се зголеми фреквенцијата, интензитетот, и други квалитети за манифестација на даденото ПрД.

*) “Личност” – цврсто поврзан комплекс на доживувања од сите 5 скандх.

*) “Акорд” – цврсто врзан комплекс на ПрД.

*) “Една цел” – интензивна и постојана радосна желба, која формира акорд со исчекувањето, истрајноста и сериозноста (често се манифестираат и други ПрД). Останатите рж ослабнуваат, ако не резонираат со нив.

*) “Процес” – збир од последователни доживувања (“етапи”), наведен како цврсто поврзан комплекс.

*) “Етапа” – елемент на процесот.

*) “Последователни [доживувања]” – збир на доживувања кои следат едни по други.

*) “Реализација [на желбите] (како последователни)” – последователни доживувања, придружени со желбата за наоди, односно постои претпоставка дека тие ќе завршат со наод.

*) “Дејство” – составен дел од реализацијата на желбата.

*) “Предизвикување на ПрД” – реализација на напорите за постигнување манифестација на ПрД.

*) “Процес на отстранување на НЕ“: се состои од најмалку следниве етапи:

1) Кратка, речиси моментална мисловна фиксација “постои НЕ”

2) Радосна желба за прекинување на НЕ

3) Акт (т.е., концентриран силен блесок од радосни желби) за отстранување на НЕ

4) Радосна желба за ПрД

5) Напори за предизвикување на ПрД (односно, концентриран блесок на радосна желба за ПрД токму сега, “скокање” во ПрД, “потсетување” себеси во ПрД)

6) Манифестација на ПрД.

Само кога 6-та позиција е направена, процесот на отстранување може да се смета за завршен.

(“Процесот на отстранување” се случува, кога искуството на отстранување на НЕ е слабо, или кога радосната желба за отстранување не е доволно силна за надминување на механичката желба за продолжување на доживување на НЕ – во тој случај, замената на НЕ на ПрД е бавна, и во него очигледно се исцртани наброените етапи. Како што добиваме искуство во отстранувањето на НЕ и зголемување на рж за прекинување на НЕ и престанување да се чувствуваат ПрД, поединечни етапи почнуваат да се овдиваат вообичаено и многу брзо, така што со текот на времето ќе започнеме да зборуваме за “акт на отстранување”, а не за “процес“.

Кон наброените етапи може да се додадат и други, како што се желбата за зајакнување на ржПрД, или мислите “просветени фактори“, можат да се појават во необична форма на циклуси.)

*) “Акт на отстранување на НЕ” или едноставно “отстранување на НЕ” – напор што резултира со:

а) од НЕ не останува дури и најмала трага

б) се појавува слаб, но јасен ПрД.

*) “Технологија” – фиксирање [во одреден редослед] на етапи за реализација на желбите.

*) “Жед за откритиjа“, – спогодба, која се состои од:

1) рж за откритија [во пракса] (односно, манифестации на нови ПрД, јасност, на откривањето на нови технологии, итн.) Неговото друго значење, која прави резонанса – радосна желба за обучување,

2) чувство на тајност,

3) сериозност.

*) “Одмор” – пауза во [физичките] оптоварувања кои резултираат со замор.

(Не се сметаат за одмор НЕС (млитавост, ништо-не-се-случува, итн), ниту ПЕ (задоволство, задоволство на поседување, алчност, итн) Кога едно лице сака да се “одмори” со помош на ПЕ, наместо на саканото олеснување од мешавина на заморот и 4H, се случува само поместување на 4H, заменувајќи ги ПЕ, со брзи и неизбежни појавувања на 4Н. Единствениот начин да се одмориш, е да прекинеш со физичките напори, а ако човекот под омор подразбира слобода од 4H, единствен начин е да се отстранат и да се предизвика ПрД).

*) “Умор” – збир на [физички] чувства, кои се последица на долготрајните или интензивните физички вежби. Придружен со желба да се направи пауза од вежбите. Нагласувам дека не се појавува умор од НЕ, НП и НЕС, такви чувства како што се летаргија, апатија, безволност, тмурност и млитавост.

Уморот е целосно компатибилен со ПрД, и повеќе од тоа – ако физичките напори се мотивирани од радосните желби, тогаш уморот е пријатно чувство.

*) “Позиција” – збир на неколку доживувања, кој се формирал како резултат на фиксната желба.

*) “Статус” – збир на доживувања, кој се формирал независно од фиксните желби.

*) “[Сега користена] скала на интензитет” – во ППП е одобрена за употреба скала од 10-точки, каде 1 кореспондира со минимум интензитет на даденото доживување, 10 – максимумот. Бидејќи во текот на спроведување на практиката интензитетот на доживувањето постојано се намалува/зголемува, тогаш се земаат во предвид доживувањата, издвоени во последно време (месец, пред неколку месеци).

*) “Зацврстување на скалата” – повторна проценка на интензитетот на огорчените доживувања во однос на одржливото намалување на нивниот просечен интензитет. Она што претходно било 3-4, сега е 10. Она што претходно било “повеќе од 4”, станува “морално расипано“. Она што претходно било “многу слабо”, станува од 1 до 5.

*) “Суштински” – таков, чиј интензитет се оценува како поголем од 5.

*) “Значаен” –таков, чиј интензитет е проценет помеѓу 3 и 5.

*) “Рамнодушен” – нема значајни желби за тоа што е во прашање.

*) “Отежнување“, “тежина” – таква позиција или состојба во која има потреба да направиме значителни напори за да се постигне резултат.

*) “Прост” – таков, во кој нема проблеми.

*) “Активно очекување” – состојба која се состои од следните радосни желби:

1) единствена цел [насочена кон постигнување на одредени резултати].

2) рж за отстранување на мж со цел постигнување на дадениот резултат.

3) рж за да не се реализираат слабите и нестабилни рж, насочени кон постигнување на дадениот резултат.

4) рж за манифестирање на интензивни и стабилни рж, кои резонираат со единствената цел, и за да се постигнат меѓупросторни резултати.

Позицијата на активно очекување е последица на практиката на култивирање и јакнење на рж и придружните ПрД.

(Како последица се појавува “ефектот на браната” – интензитетот и стабилноста на рж се зголемува, подобрена е упорноста, исчекувањето, сериозноста, се манифестираат други ПрД).

(При тоа рж за меѓупросторни чекори може и воопшто да не се појави! Но, тоа не значи пораз, бидејќи “единствената цел” се засилува со”активното очекување”, се чисти од механичките компоненти, со што се зголемува веројатноста за постигнување на резултат, без постигнување на меѓупросторните резултати).

*) “Насилно [дејство]” – кое е реализација на механичките желби и е извршено покрај значителните НЕ, манифестирани во текот на тие мж.

*) “Објектно-ориентирана активност” на човекот – тоа е разликување меѓу цврсто поврзаните комплекси, барање на закономерности во нивните манифестации, ракување со нив за да се постигнат саканите доживувања.

*) “Објект“, “суштество“, “процес” – посочува многу цврсто поврзани комплекси на доживувања.

*) “Разрушување“, “уништување“, “прекинување” на објектот, суштеството или процесот, односно – збирот на доживувањата, по што исчезнува истовремена (или одредена една по друга) манифестацијата на доживувањата на цврсто поврзаните комплекси (особено ако се неповратни).

*) “Елементи” (или “составни делови“), “особини на однесувањето” (или “особини на карактерот, личноста“) и “етапи” – одвоени цврсто поврзаните комплекси во објектот, суштеството или процесот, соодветно.

(Забележи дека ако ги користиме тие термини со предложени вредности, јасно е дека “објектот” не соодветствува со “структурата”, “суштеството” – со “однесувањето” и “процесот” – со “последователни етапи”, дури и ако одвоените цврсто поврзани комплекси го покриваат тоталитетот на доживувања идентификувани во оригиналните цврсто поврзани комплекси. Може да се каже поинаку: “да се означи” не е идентично со “целосно да се дознае структурата и својствата”. Лесно е да се потврди во практика дека ако во дадениот момент постои одвојување на одреден збир на доживувања, тогаш потоа во текот на правењето на практиката на отстранување на огорченоста и култивирањето на ПрД (или, во однос на објектите, нивните истражувања), произлегуваат следниве промени:

1) се појавуваат нови фиксации на разлики, исто така има сваќање (т.е., мисла која резонира со ПрД) тоа дека дадените разлики не биле на тоа место порано. Тоа е пример за подобрување на способноста на разликување како резултат на практиката, а исто така пример за “развој” на човекот, односно манифестирање на нови, непознати за него претходни доживувања.

(Или, пак, во однос на објектот, можеме да откриеме нови доживувања како резултат на фактот дека:

а) подложување на нов начин на изложување – е пример за нормално природно-научно истражување, независно дали е во областа на експерименталната физика или експерименталната психологија,

б) зајакнување на капацитетот на експерименталните бази (кои го разрешуваат проблемот со прибор, итн), ефикасноста на методот за истражување на личностите, итн.)

2) појава на нови фиксација на разлика, а таму е и сознанието дека дадената разлика и порано била на тоа место. Тоа е пример за подобрување на искреноста во практиката.

3) манифестирање на нови начини за да се направи разлика во цврсто поврзаните комплекси во составот на оригиналниот комплекс, што може да послужи како основа за создавање на нови хипотези и понатамошно истражување и откривање на нови доживувања.

Така, означувајќи ги цврсто поврзаните комплекси со некое име, не можам да претпоставам дека сум ги зафиксирал сите различни доживувања, и дека во иднина нема да се појават нови разликувања на доживувањата, кои ќе ги вклучам во структурата на првобитниот цврсто поврзан комплекс со фактот дека тие ги задоволуваат условите кои создаваат основа за  дефинирањето на цврсто поврзаните комплекси.

Применувањето кон конкретни примери тоа што го опишав погоре е лесно, нема да се задржувам на примерите, било кој ќе го направи тоа лесно сам. Тоа, што се случува со практикантот на ППП, е пример на експанзија и прочистување на цврсто поврзаните комплекси наречени “јас”, “тоа место”, “збир на доживувања на тоа место.”)

*) “Структура“, “карактер” (“личност“) и “конзистентност” – збир на елементи, особини на  однесување и етапи, соодветно.

*) “Опис [на збир на доживувања]”:

а) “опис на структура и однесување” – список на цврсто поврзани комплекси, кои успеваме да направиме разлика во таа група на доживувања (елементи, особини на однесувањето на даден збир на доживувања и нејзините елементи, етапи), и/или

б) “резонансен опис” – список на доживувања, кои резонираат со тој збир. Најчесто се користат вербални, фигуративни описи (но поради навиката се одвојуваат цврсто поврзаните комплекси, токму во таа група на доживувања).

(Недостатокот на описот на структурата и однесувањето е исклучителон важна причина да се претпостави дека оваа фраза – не е опис, туку “поетски стил” (види подолу), бидејќи:

1) ако човек навистина го опишува одвоениот збир на доживувања, тој секогаш е во состојба да даде детален опис на структурата и однесувањето веднаш после првото искуство во манифестација на дадените доживувања, односно да опише повеќе детали од нивните манифестации

2) тој не е само “способен да даде опис”, но сигурно постои желба во случај да дадените доживувања се појавуваат како просветени, или содржат просветени елементи, етапи.)

*) “ОО-резонанса” – одбележување на појава, која се состои во фактот дека постои огромна резонанса меѓу појавените ПрД и радосната желба да се опише тоа.

*) “Дефиниција на терминот” – опис на цврсто поврзан комплекс, кој ќе го означувам со тој термин.

*) “Појаснување на дефиницијата на терминот” – појаснување на описот на цврсто поврзаниот комплекс, кој го означуваме со тој термин, односно:

а) појаснување на списокот на цврсто поврзаните комплекси

б) избор на доживувања, кои создаваат поголема резонанса со даденото доживување (збир на доживувањата).

*) “Доволно прецизно дефинирање на терминот“: такво, што во дадениот момент нема радосна желба да се прецизира, а користењето води кон разумна јасност (и можеби создава резонанса со ПрД-јасност).

*) “Збор-паразит” – зборот кој не е термин, односно неговото значење не е дефинирано. Користење на зборовите-паразити во говорот автоматски го прави неповрзан, небитен, лишен од разумната јасност, не резонира со ПрД-јасност.

(Во секојдневниот говор таквите зборови речиси ги нема, бидејќи за зборовите “стол”, “маса”, “принеси” различни луѓе ќе ги дефинираат на истиот начин, односно, тие зборови се точно определени со начинот на нивното користење во контекст. Истото е типично за комуникацијата на физичарите за физика, инженери за апаратурата, механичарите за моторот, кој го поправаат, итн. Тоа се должи на фактот што на животната и професионалната работа луѓето сакаат резултати, и се принудени да се разбираат едни од други со доволна точност, затоа што во спротивно резултатот нема да биде постигнат, што ќе биде веднаш видлив за сите. Во врска со описот на психичката активност на човекот, зборовите-паразити ги има во огромен број – често се скоро 100%. Тоа е затоа што луѓето немаат желба да се добие посакуваниот резултат како и посакуваната состојба, и немаат желба да проверат – дали е добиен некој резултат или не.)

*) “В-паразити” (“вирусни паразити“) – зборови-паразити, кај кои луѓето имаат неосновано верување дека тие знаат – што значи тој збор. Пример: “мора”, “помош”, “добро”, “зло”, “правда”, “правилно”, итн. Т. е., луѓето дури и не сфаќаат дека овој збор е збор-паразит (и најчесто и не сакаат да го разбират тоа, бидејќи тие сакаат да ја поддржат тупоста, не сакаат да ја испитуваат јасноста).

*) “С-паразити” (“стандардни паразити“) – зборови-паразити, за кои луѓето често имаат јасност дека тие ништо конкретно не означуваат. Примери: “па,” како би”, “то ест“, “токму тоа”, “како се вика”, “значи”, “некои”, “само “,” некако”, “воопшто “.

*) “H-паразити” (“[псевдо]-научни жаргони“) – еден вид на вирyсни паразити: зборовите, кои според мислењето на луѓето преку нив се додава на важноста на она што сме го кажале. H-паразитите ја  зголемуваат ЧСВ и нарцизмот кај говорникот, а исто така, се наменети за на соговорникот да му се искуси ЧСВ, потисната желба за објект, да се мисли самостојно, слепо пренесување на концептот на говорникот. Понекогаш Н-паразитите се користат за взаемно зајакнување на ЧСВ, взаемно потопување во зашамутена ароганција, тупост. Примери: “всушност”, “воопшто”, “би сакал да кажам дека…”, “да, но…”, “претпоставувам дека…”, “според некои истражувања…”, “некој филозоф од … век, вели дека …”, “секој знае дека…”, “по моето субјективно мислење…”, “мора да се каже…”, “вака ќе ти кажам…” итн. Милиони луѓе се сметаат себеси за  интелектуално развиени и важни персони, така што збирот на тие фрази е огромен.

*) “К-паразити” (“комуникативни паразити“) – фонетски, покретни, наметнати отежнувачи во говорот:

1) лесно удвојување на почетната согласка на првиот збор во фразата: “шшто ќе кажам…”

2) појако од вообичаеното, покривање на очните капаци, на почетокот на искажувањето на фразата

3) пошироки од вообичаеното, полу-отворени очи

4) развлекување на последната самогласка помеѓу деловите од фразата: “јас мислам дааа…”

5) различни “е…”, “м…”.

6) бесконечен список на различни движења за време на говорот – искривување на лицето, чешкање, протегнување и многу повеќе.

*) “Поетизам” – еден вид на вирусни паразити: зборови-паразити кои се користат како предизвикувачи за чувствување на ПЕ и НЕ.

*) “Самозалажување со наводници” – многу заедничка форма на самозалажување, во која зборот-паразит доаѓа во наводници и оваа форма се користи исто како и порано! При тоа, човекот размислува: “па, јас го ставив тој збор во наводници, значи разбирам дека тоа ништо не значи”. Зошто тогаш го пишуваме тоа што ништо не значи? Зошто тогаш, наместо фразата “тој ми “помогна””, да не напишам”, “тој ми “фбшзџѕ””? Тоа прашање не си го поставува себеси, и ја потиснува разумната јасност, продолжувајќи да го користи зборот-паразит.

*) “Манифестации [на човекот]” – збир на човековите дејства.

(За да се поедностави формулирањето, ќе зборувам за манифестациите на друг човек и претпоставките во односот на другиот човек, иако истото можеш да го кажеш и за себе, кога ќе се сетиш на себе, односно, кога постои збир на доживувања, етикетирани како “тоа ми се случило”).

*) “Однесувањето [на човекот]” – збир на активности [на човекот], диференцирани како цврсто поврзан комплекс.

*) “Надворешни фактори” (или “услови” или “околности“) – збир на доживувања, кои не се дел од цврсто поврзаните комплекси, кои ги истражувам. На пример, ако сакам да го протолкувам однесувањето на девојката што заканувачки погледна на мене, морам да го земам во предвид влијанието на надворешните фактори, како на пример присуството на нејзиниот љубоморен сопруг, повлекувајќи ја од раката на детето, и така натаму и така натаму. Како резултат на тоа, примарното толкување на “јас не и се допаѓам” може да се замени со дијаметрално спротивно: “таа мисли – колку е глупа што наместо да се забавува со ваква класа на дечко како мене, таа ја има улогата на угледна мажена жена”.

*) “Основи [за толкување, претпоставки]” – појавувања кои претходно си ги гледала постојано (во себе и во другите), и сфатила дека тие повеќе или помалку често (вклучувајќи ја зависноста од достапноста на некои надворешни фактори), или оние кои се придружени со доживување, чие присуство го претпоставуваш или други доживувања, кои, често ги придружуваат тие доживувања, чие присуство го претпоставуваш.

*) “Претпоставки” – заклучоци, доработка на големата веројатност на нешто изградено врз основа на [видот на бројот на набљудувачите на располагање како и листа на познатите закономерности].

*) “Толкување [на манифестациите на друг човек]” – посебен случај на претпоставки – тоа е претпоставка за она какво доживување [во другиот човек] е придружено од страна на некои [негови] манифестации.

Известување дека постоела основа за претпоставување на одредено доживување во друг човек, неопходно е:

а) да се укажат неговите специфични манифестации

б) во согласност со постојното искуство за следење на овие манифестации и нивните придружни доживувања во услови блиски кон наблудување, се состави листа на можни толкувања.

(Зборувајќи за “доживувањата во друг човек” не треба да се губи јасноста во фактот дека самиот поим на “друг човек” не е ништо друго, туку означување на МОИТЕ доживувања. Сите доживувања – тоа се само “мои” доживувања, т.е. само тоа што се движи и се фиксира на тоа место, и “друг човек”, “манифестација на другиот човек” – тоа е означување за “моите” доживувања кои се цврсто поврзани комплекси. Погрешно би било, горенаведените фактории да ни бидат основа за изградба на модерен концепт на “реалност”, “илузија”, “самотија”, бидејќи овие зборови се зборови-паразити, односно немаат дефинитивна вредност и се користат како елементи за [лажни, неосновани] концепти.)

*) “Адекватен” – релевантен со постоечките претпоставки, набљудувања.

*) “Анализа на поразот” – фиксација на совршените напори, промени во составот на доживување во процесот на вложување на напор, влијание. Барање на закономерност, формирање на претпоставки за причините за поразот, истражување. Анализа на поразот е начин да се постигне јасност, да се направат поефикасни напори, за зголемување на веројатноста за постигнување резултат.

*) “Неопходен [за да се постигне резултат]” – таков, без коj, според претпоставките, е невозможно да се постигне резултат.

*) “Лага” – реализација на механичките желби да се нарушат информациите за своите доживувања (независно од начинот – промена на акцентот, воведувањето на двосмисленоста, замена, итн.)

*) “Дезинформација” – реализација на радосните желби за да ги нарушат информациите за своите доживувања (независно од начинот – промена на акцентот, воведувањето на двосмисленоста, замена, итн.) Типични цели на дезинформации:

1) создавање на друг практикант за тренинг ситуација, каде што има причина да претпоставиме дека тој поседува радосна желба за такви ситуации,

2) создавање за себе тренинг ситуации,

3) заштита од агресивните дејствија на другите луѓе.

(Типична огорченост: да ја прифатите својата лага за дезинформации. Решението – темелна студија на своите доживувања, за да генерирате желба за зајакнување на искреноста (вжв, итн) и за заземете позиција “јас не сум искрена“, побарајте помош од друг практикант, тој да би те истражел)

*) “Боцки” – манифестации, кои се основи за претпоставување дека кај човекот постојат доживувања, кои не се релевантни за твојата претстава за него.

*) “Јаготки” – манифестации, кои се основи да се претпостават постоењата на доживувањата кај човекот, што одговараат на твојата претстава за него.

*) “Исфрлување” – е реализација на механичките желби:

а) да не се прави разлика помеѓу “боцките” во човекот.

б) да се потиснуваат сеќавањата на манифестациите на човекот, ако постојат претпоставки, или дури сигурност дека како резултат ќе најдете некои “боцки”.

в) да се потиснува разумната активност во анализирање на манифестациите на човекот, ако постои претпоставка или верување дека како резултат на таа анализа ќе се видат “боцки”.

г) при толкувањето на човековото однесување да ги потиснете мислите, кои водат кон несакани опции, без разлика колку тие можат да бидат очигледни.

*) “Доцртување“, тоа е остварување на механичките желби:

а) да создадеш лажна сигурност дека ги гледаш во човекот “јаготки”.

б) да создадеш лажна сигурност дека постои сеќавање на “јаготките” во него.

в) да иницираш разумна активност во кршење на (дури и многу експлицитни) логички врски, ако резултатот биде “изведен заклучок” дека постојат “јаготки” во човекот.

г) со толкувањето на човековото однесување да се  поддржат само на оние мисли кои водат кон саканата опција.

*) “Истражување” – одреден сет на активности насочени кон постигнување на разумната јасност за “објектот на истражување” – на цврсто поврзан комплекс.

За да се нарече “истражување”, група на дејствија треба да вклучува како минимум:

а) дефинирање на објектот на истражување

б) дефинирање на “методот на истражување” – јасен список на потези кои, според постојните претпоставки, може да доведе до промени во објектот на истражување, дека нивната анализа ќе помогне да се постигне разумна јасност за објектот на истражување

в) фиксација на т.н. “меѓупросторни резултати од истражувањето“:

*) совршени дејствија

*) промена на објектот на истражување

*) претпоставки кои произлегуваат

г) фиксација на “резултатот од истражувањето” – список на постигнатата јасност.

*) Друг начин да се дефинира “истражувањето” – формулирање на прашањето кое ме интересира и барање на одговор на тоа прашање со помош на набљудувања и експерименти

*) “Аргументи” – фрази, кои:

1) се составени јасно и конзистентно,

2) ги опишуваат набљудувањата и резултатите од нивните анализи поврзани со темата на дискусија,

3) искажуваат одреден став – согласност, несогласност, делумна спогодба, дополнение, нова гледна точка, поправка, итн.

*) “Исцрпување [на механички желби]”:

1) многубројна реализација на механичките желби (понекогаш до заситеност или силна презаситеност)

2) истражување на процесот на реализација

3) фиксација на последиците

4) пребарување во последиците цврсто поврзан комплекс и истражување.

*) “Селекција на желби“:

а) фиксација на желбите

б) разделување на радосни и механички

в) совршени напори за отстранување на мж и зајакнување на рж.

*) “Полу-распаѓање [на механички желби]” – слабеењето на (просечен) интензитетот на механичките желби (се должи на комбинираните ефекти на исцрпеност и размножување на практиките, отстранувањето на огорченоста и предизвикување на ПрД) до таков стадиум, каде радосната желба за отстранување на механичката желба станува дефинитивна, стабилна и ја надјачува навиката за доживување на механичка желба во поголем број на случаи.

*) “Соодветен” – таков, за кој не постои причина да се верува дека неговото користење ќе ја зголеми веројатноста за добивање на резултатите.

*) “Оптимален” – таков, за кој не постои причина да веруваме дека неговата употреба на сила или ќе доведе до најмали карактеристики на посакуваниот резултат – на пример, во најкраток или најдобар можен рок. Односно “Оптималниот” – е најсоодветен.

*) “Резултативен“, “ефикасен” – чија употреба доведува до резултат.

*) “Грешка” – лажен заклучок, која е предизвикана од недостаток на соодветна обука во размислувањето, наоѓањето на доволна основа и анализа на нив, и сл, а не како последица на огорченост, како што се НЕ, механичките желби, концепти.

*) “Тупост” – отсуство (под влијание на огорченоста) на радосна желба да се направи разлика меѓу доживувањата и губење на разумната јасност, радосните желби.

*) “Супер напор” – напор со екстремно висок интензитет (9-10 на твојата актуелна скала на интензитет и повеќе), кога правиш нешто (т.е. промена на доживување), спротивно на сигурноста дека не можеш да го направиш тоа.

*) “Негативна доминанта” – такви НЕ или НП, на кои човекот толку се навикнал, да тој не може да се замисли себе си без нив, повеќе нема да ги фиксира  дека постојано ги чувствува, па дури и ако има желба да ги открие појавените НЕ и НП, тој не може да ги раздвои без детално да се истражи себе си и вложи напори да се отстрани огорченоста.

(Таквата особина на негативните доминанти не е препрека за практика, бидејќи има голем број на огорчености, кои ги фиксираме во процесот на отстранување и зајакнување на навиките кои разликуваат, станува можно да се изолира и отстрани негативната доминантна).

*) “Беспрекорно отстранување на НЕ” – отстранување, кое е извршено за 0,5 секунди и побрзо.

*) “Исфрлување на НЕ” – замена на една НЕ со друга НЕ или ПЕ. На пример, наместо срам, почнуваш да чувствуваш агресија или сарказам. Тоа не доведува до ослободување од огорченоста.

*) “[Надворешни] манифестации на НЕ” или “знаци на НЕ” – елементите на однесување, кои се основа (за другите и за себе) да претпоставиш дека се во тебе НЕ (мимика, интонација, гестови, содржината на зборовите, итн.)

*) “Собивање на НЕ” – брзо (помалку од 2-3 секунди) слабеење на интензитетот на НЕ како резултат на напорите да се отстранат.

*) “Потиснување на НЕ” – резултат на следниот збир на желби:

1) постои желба да се доживее НЕ, и таа е посилна од желбата да се отстранат НЕ (или желбата да се отстранат НЕ, воопшто ја нема)

2) постои желба да се сокријат знаците на НЕ

3) искреноста е многу слаба (или воопшто ја нема)

4) понекогаш постои собивање на НЕ (ако постои слаба желба да се отстранат НЕ)

Потиснувањето на НЕ го зголемува интензитетот на НП и НЕС, фреквенцијата на НС.

*) “Потиснување на желбата“ – реализација на механичката желба да се ослабне интензитетот на желбата или откажување од нејзина реализација.

*) “Замолкнување” – потиснување на желбата (и радосната и механичката) да ја искажеш својата положба (став), за соопштување на своите доживувања.

*) “Беспрекорно дејство” – било која етапа на процесот во спроведување на радосните желби или било кој процес, кој се состои само од беспрекорни етапи.

*) “Бегство во отупеност” – наместо да се отстрани НЕ, ти истуркуваш мислата дека чувствуваш НЕ и ги потиснуваш нивните фиксации, се обидуваш да ги потиснеш НЕ со помош на ПЕ.

*) “Намалување [во практика]” – состојба во која желбата за огорченост е многу посилна од желбата за ПрД.

*) “Залепување [во НЕ]” – постои мислата “сега постојат НЕ“, постои слаба желба да престанеш да ги чувствуваш НЕ, но неjзината сила не е доволна за да се надмине силата на навика за чувствување на НЕ и силата на механичките желби за продолжување на чувствување на НЕ.

*) “Големо црвено копче” (“ГЦК”) – имагинарно дејство, преку кое човекот, кој се залепил во НЕ, мечтае дека без никакви напори за отстранување на НЕ, се ослободува од нив и доживува ПрД. На пример, да заземе некоја поза, прочита мантра, купи привилегија, итн. Но, бидејќи сите овие активности не се однесуваат на напорите за отстранување на НЕ и предизвикување на ПрД, тогаш резултатот не може да се постигне.

*) “Кризата ништо-не-се-случува” (“криза ннсс”) – состојба во која не се фиксираат силните НЕ, а нема ни ПрД. Нема радосни желби, нема силни механички желби. Не е јасно – што сакаш да направиш. Нема очекување, ништо не е интересно.

(За да се стави крај на кризата ннсс неопходно е да се почне да се издвојуваат и отстранат дури и “најмалите” НЕ и предизвикуваат на ПрД со помош на формалните практики)

*) “Конзервативни практики” – дејствија за промена на доживувањата, кога ги вежбаш тие дејствија, ја зголемуваш навиката за промена на доживувањата и сакаш да ги промениш. На пример, отстранувањето на навиката за пушење, или промената на некои ситни животни навики, можат да бидат доста голем предизвик, а сепак тоа е многу полесно отколку обидот да се совлада отстранувањето на НЕ, затоа што, прво, навиката за чувствување на НЕ е огромна, второ, огромна е јачина на механичките желби за чувствување на НЕ, трето, огромен е степенот на зависност од НЕ.

*) “Формална практика” (“ФПР”) – деjствиjа кои:

1) се вршам постојано и цврсто, сериски

2) се беспрекорни

3) придружувани се од сеќавање на ПрД (пожелно)

4) имаат цел (директно или индиректно) за генерирање или зајакнување на ПрД

5) резонираат со ПрД (пожелно)

6) се фиксираат (по можност во писмена форма)

*) “Достигнување на сеќавање” – збир на формални практики кои го поттикнуваат сеќавањето со цел да се манифестира почесто, построго, поинтензивно. Тие вклучуваат “изразување на желбата на глас” (како во нормалниот тек на работење, така и надвор од него), пет минутна фиксација на тежина на сеќавањето и др.

*) “Занимавање со имитација на практика” – да се имитира занимавање на практика, вршење на активности (на пример изразување желба на глас), кои се мотивирани од мж, а не од рж (на пример, желбата да се поседува ПрД, да jа сопреш тмурноста, да произведеш импресионирање и др. Или концептот за тоа дека е “потребно да се занимаваш со практика”, итн)

*) “Заморувајќи се [во спроведувањето на одредени практики]” – толку често имитирање на некои практики, така да рж станува толку ослабена што не може да ја надмине мж, инертноста и апатијата повеќе не се реализираат.

*) “Користење [на човек]” – да ги реализираш своите желби кон човекот, или заедно со неговото учество, користејќи го фактот дека тој не кажува отворено за тоа дека нема желба да ти го направиш тоа, при тоа

1) не те интересира – зошто човекот не те негира,

2) не му кажуваш на тој човек, дека ти ја реализираш својата желба, користејќи го фактот дека тој не те негира и што во тебе нема желба самостојно да дознаеш – зошто тој не те одбива.

*) “Сталкинг” – практиката на тренирање на совршено отстранување на НЕ и предизвикување на ПрД во ситуација кога е максимално навредено твоето чувство на сопствена важност (ЧСВ).

*) “Социјален експеримент” – извршувањето на дејствија за кои околните луѓе сакаат да реагираат негативно, со цел да изработуваш совршено отстранување на НЕ, посебно страв од НС, агресија, презирање од страна на луѓето. Се разликува од сталкингот во тоа, што не е голем удар по своето ЧСВ, а конкретен впечаток, многу временски ограничен – не е напад на ЧСВ, а борба против извидницата.

*) “Аскетизам” – практика на беспрекорно отстранување на НЕ (особено ЖКС) и генерирање на ПрД во ситуации каде што има интензивни непријатни (или болни) [физички] чувства (при тоа неопходно е да се води грижа да не се предизвика непоправлива штета на физичкото тело, т.е., да не се уништи тој цврсто поврзан комплекс од чувства, кој го нарекуваме “моето тело”, но за тоа нема потреба – постојат многу можности за да се доживее интензивна непријатност, што предизвикува во себе ЖКС, во сосема безбедни експерименти).

*) “Мислењето на муцките [за одреден човек]”. Постои можност да се зборува за “мислење на муцките” за некого и за “односот на муцките” кон некого не како партиска, задолжителна гледна точка, туку како статистички значаен феномен. Муцките имаат исклучително слободно размислување и се многу чувствителни суштества (во споредба со обичните луѓе, кои не ја отстрануваат огорченоста), бидејќи ја негуваат слободата од огорченоста, независност во размислувањата, радосните желби, ПрД. За муцките “следењето на партиската линија” – е незамисливо, тоа е огорченост, која не е во согласност со практиката, со ПрД.

Тоа може да изгледа чудно, или сомнително, дека во случаите од 90-100% мислењето на муцките за  почетник или потенцијалната опашка или потенцијалната муцка се совпаѓаат во целост. То ест, ако на една муцка и е интересен некој почетник, тогаш во 90-100% од случаите, тоj е интересен и на 90-100% од другите муцки, а ако некој мисли дека некои почетник е потенцијална муцка, тогаш исто така сметаат во 90% од случаите и 90-100% од останатите муцки, и не само “сметаат”, туку и чувствуваат рж за да му помогнат во неговата практика. Но, тоа не е изненадувачки, како резултат на вежбање на практиката, муцките стекнуваат висок степен на разумна јасност и ПрД-јасност, слобода од доцртувања. Постепено се зголемува и способноста да се прави разлика помеѓу доживувањата во човекот, за време на сопствените искуства во практиката и следењето на новите почетници, опашки и муцки.

*) “Почетник [во ППП]” – оној што праќа извештаи за својата практика помалку од 3 месеци (и покрај коментарите на муцките).

(Обично, првите извештаи на почетниците се идентификуваат со ужасен степен на неискреност, лажливост, импотентност, поука, толеранција, учтивост, итн. – вообичаената работа за почетници. Затоа коментарите на муцките, кога ќе ги видат сите тие огорчености, обично предизвикуваат кај почетникот бура од НЕ – јака или слаба. Ако почетникот ги надмине и продолжува да постигнува искреност, слобода од огорченост, тој има шанса да стане како минимум вечен почетник. Сепак, тоа често се случува, да почетниците не покажуваат силни НЕ, продолжуваат да испраќаат извештаи со години (!), и кај муцките нема интерес за нив – не се појавува рж за коментар, влијание – извештаите се “мртви”, формални, во нив не се гледа човековата желба за промена. Понекогаш коментарите на муцките паѓаат како тула во пудинг – пудингот ја поклопува тулата, па дури и не предизвикува бранови).

*) “Вечен почетник [во ППП]” – оној кој:

а) испраќа извештаи за својата практика и/или учествува во конференцијата на новите почетници повеќе од 3 месеци

б) по мислењето на муцката, тој има многу силна желба за доволство и многу слаба искреност (1-2) (самиот тој се смета сосема искрен, иако може поинаку да говори, да би оставил впечаток на практичарите и на себе со својата “искреност”). Многу силната желба за ЧСВ или ЧСИ, возможно е често ривалство, заштитна позиција, немањето желба да се откаже од доцртувањето и концептите (негледајќи на спротивните кажувања), кои се манифестираат во постојани доцртувања (често во монструозни димензии), и манијакалната атракција на употребата на концептите во говорот и мислењето. Често се појавува (и ретко сам ги забележува) агресија кон 2-5 муцки (како дел од заштитната позиција – односно, одговор на коментарите, прашањата). Односот на времето, кое е поминато во антипатиjа кон муцки, кон времето, кое е поминато во изразување на симпатии кон нив е помал од 1.

в) упорно вели дека сака зп, и со месеци или години праќа извештаи, врши одредени практики.

г) иако мошне бавно, но доаѓа до промени. Тоа е повеќе како украс на ѕидовите на својот затвор, отколку обид да го уништи. Стабилни, значителни промени можат да се фиксираат кај вечниот почетник еднаш на секои шест месеци или еднаш во годината. Не чувствува очај од фактот што тој речиси и не се менува.

д) во секое време, обично само 10-20% муцки чувствуваат радосни желби за помагање на вечните почетници во практиката – коментирање, поставување на прашања, сугерирање на експерименти, разјаснување, раскажување и др. Но, тоа им е и повеќе од доволно – темпото на промена е премногу ниско, да би се приспособиле на поголем обем на влијание.

е) ПрД ги чувствуваат така ретко (неколку кратки блесоци во неделата), што не може да даде исти резонантни описи, па затоа нивните описи не резонираат со ПрД на муцката. Рецесиите понекогаш траат со недели, па дури и месеци.

*) “Опашка” – оној кој:

а) испраќа извештаи за својата практика и/или учествува на конференцијата на почетници и/или лично контактира со муцките повеќе од 3 месеци

б) по мислењето на муцката, поседува искреност од 3-5, со блесоци до 8 (тој се смета себеси за искрен на 3-5), периоди (неколку денови, недели) на одлучноста и упорноста (на 3-6) се заменуваат со продолжени рецесии (на неколку дена , 1-2 недела).

Желбата за задоволство во просек е 5, во еднаква пропорција со посветеност, решеност и одлучност за предизвикување на ПрД и отстранување на огорченоста. ЧСВ или ЧСИ се силни, но во 20-50% од времето се води вистинска борба со нив.

Работата за отстранување на доцртувањето и концептите се извршува, но споро.

Понекогаш се појавува отуѓување кон муцките (како дел од заштитната позиција – односно, како одговор на коментарите, прашањата), но опашката тоа го смета за сериозна огорченост, постои силна желба да се отстрани ова отуѓување. Односот на времето поминато во отуѓување на муцките, кон времето, поминато во наклонетост, привлечност кон нив е помало од 0,2

в) упорно вели дека сака зп и со месеци или години прави извештаи, врши одредени практики.

г) иако мошне бавно, но промените доаѓаат. Тоа е повеќе како украс на ѕидовите на својот затвор, отколку на обидот да ги уништи. Стабилни, значителни промени можат да бидат откриени во опашката еднаш на секои 1-2-3 месеци. Понекогаш опашката се соочува со очај од фактот дека речиси и да нема промени, блесоци на одлучност и упорност, и тој организира напади, прави напори во практиката, што води кон забрзување на промените, кон делумното уништување на затворските ѕидови.

д) во секое време, обично 20-50% муцки чувствуваат радосна желба за помагање на опашките во практиката – коментирање, поставување прашања, сугерирање на експерименти, разјаснување, раскажување и др. И тоа е повеќе од доволно – темпото на промена е премногу ниско, да би се приспособиле на поголем обем на влијание, освен тоа, постои притисок од сопствените радосни желби за занимавање со практика.

е) ПрД ги доживуваат ретко (неколку кратки или средни блесоци, во текот на денот), можат да најдат резонантни описи и неговите описи често резонираат со ПрД кај муцките.

ж) понекогаш доживуваат радосна желба да се вклучат во формалната практика, особено во практиката за генерирање на ПрД.

*) “Муцка” – оној кој:

а) бил опашка најмалку шест месеци

б) има искреност 5, со блесоци до 8, периоди (неколку дена, 1-2 недели) на определување и упорност (на 3-6) се заменуваат на опаѓања (неколку дена). Кога доаѓа до опаѓање, муцката не чека опаѓањето да “пројде”, туку активно го истражува, бара и применува методи за надминување.

Желбата за доживување на задоволството во просек е од 2-5, значително послаба од одлучноста да произведува ПрД и да ја отстрани огорченоста. ЧСВ или ЧСИ се просечни и 50% од времето се води борба со нив. Отстранувањето на измислувањата и концептите се извршува активно.

Ретко се појавува отуѓување кон муцките, загриженост поради нивните ставови, и се смета како една сериозна огорченост, постои силна желба да се отстрани оваа огорченост. Симпатија кон муцките достигнува понекогаш акт на посветеност, дури и екстатичен.

Во поглед на концептите за муцките не постои табу тема, нема забранети теми – било кое прашање, муцката е подготвена да ја разгледа и истражува, а да не се залепи во ЧСВ или отуѓување и останати НЕ.

в) со месеци или години прави евиденција, врши одредени практики. Муцката е уверена дека и покрај сите успеси, таа никогаш не престанува да се залага за слобода од огорченоста и да се постигне ПрД (и така е во моментов).

г), иако не брзо, но доаѓа до промена. 50% од тоа потсетува на декорација на ѕидовите на својот затвор, 50% желба да се уништат. Стабилни, значителни промени може да бидат откриени кај муцките еднаш во 1-2 недели, или еднаш месечно. Често се соочуваат со очај, се чувствува дека полека се менуваат, блеснува решителност и истрајност (до екстатичност), а потоа се обврзуваат на јуриш, ги зголемува напорите во практиката.

д) во секое време, обично 80% од муцките доживуваат радосна желба за помагање во практиката на муцките – да коментираат, да поставуваат прашања, да предлагаат експерименти, да објаснуваат, да кажат, итн, а обемот на овој ефект е значително помал од износот на влијанието врз опашките и почетниците, бидејќи самата муцката веќе е многу свесна за практиката и за себе, и за тоа како оди практиката кај другите муцки, опашки и почетници, нивното искуство е големо и расте многу брзо, така што влијанието на другите муцки им е повеќе од доволно, и притисокот на својата радосна желба да се занимава со практика е доволно голем и постојан.

е) ПрД доживуваат често, понекогаш интензивно и цврсто (може да биде многумина кратки или средни блесоци во текот на денот, периоди на постојани ПрД, кои траат по неколку минути, можат да бидат просветени позадини кои траат со часови). Муцката  може без значителни напори да избере описи кои резонираат со ПрД, и нејзините описи често резонираат со ПрД на другите муцки. Често доживува радосни желби да помогне во практиката на другите муцки, опашки, почетници.

(“Чувствување на симпатија кон некого” – ова значи дека нечии чувства се просветена позадина за појавување симпатија во тебе, па затоа не е изненадување што помеѓу опашките и муцките доживуваат интензивни симпатии, отколку кон почетниците, но радосната желба да се помага е независно доживување и може да се случи брзо, дури и кон оној, чиј израз е многу слабо резонира со ПрД кај муцката.)

ж) често доживуваат радосни желби да се вклучат во формални практики, особено практики што генерираат ПрД, добиваат од нив значаен резултат. Креативно се однесуваат кон практиките, лесно ги менуваат во односот кон постоечките радосни желби. Во практиката се цврсто фокусирани на резултатот, и имаат висок степен на самокритичност. Ако муцката одеднаш се соочи со изолација од другите, таа може да не го намали интензитетот на занимавање со практика.

*) “Змеј” – се разликува од муцките на следниов начин:

а) почнува да доживува ПрД многу лесно, речиси од првиот ден на занимавање со практиката, вклучително и стадиумите на “неподнослив интензитет”

б) лесно и често чувствува лојалност, отвореност, желба да им помогне на другите практиканти, достигнувајќи екстатична форма

в) кај него се појавуваат моментално “препознавање” на сите 100% од другите змејови, односно максимална отвореност, лојалност, симпатија, посветеност, чувство на “отсуство на граници” меѓу змејовите, како да се целина, манифестирана во различни личности. 100% змејовите доживуваат моментално “препознавање” на змеј.

Исто така, таму ќе биде моментално препознавање на практиката – речиси по првите случајни фрази од книгата – како да е тоа она што тој го барал целиот свој живот, како да ова е искрата што го запали пламенот во неговите ПрД.

г) Кога змејот дознава нешто за практиката, постигнува јасност, тоа го прави толку лесно и брзо, како да знаел, и се сеќава дека тоа му е одамна познато, но заборавил (тоа не го ослободува од неопходните одлучни и упорни практики за утврдување на таа јасност)

д) во состојба е да доживува екстатична одлучност, упорност, исчекување, да врши формални практики со часови или денови, што го прави исклучително брз напредокот.

е) никогаш не се чувствува отуѓен од змејовите, без оглед како е сурово и безмилосно нивното влијание врз него. Понекогаш доживува отуѓување кон муцките (како огорчена реакција на нивните слаби, по неговото мислење, напорите, на ниската искреност, итн.) Ги отфрла сите форми на отуѓување, негативниот став, очајните огорчености и ги прави сите напори да го реши тоа, и да чувствува лојалност.

ж) кон борбата против огорченоста се однесува како кон спасување од затвор, не се срами од нив, нема “омилени плускавци” на било какви огорчености и се фрла на нив како тигар – понекогаш после некои размислувања, кои му овозможуваат да постигне тотална јасност во својот однос кон нив.

з) значителни и неповратни промени можат да се појават со фантастична, неверојатна брзина – понекогаш и за неколку минути.

*) “Лудост” – сторени дела без анализа на нивните можни последици.

*) “Одбрамбена позиција” [на некој човек] “- комплет на [неговите] потези за опструкција на постигнување на јасност за доживување.

*) “Сентименталност” – ПЕ, се јавува за време на брза промена на долготрајните интензивни НЕ, на интензивни ПЕ.

(Затоа што човек, кој не се ангажира во ППП, не знае (и најчесто не сака да знае и да научи) како да се отстрани НЕ во таа ситуација во која се навикнал да доживува НЕ, тогаш единствениот начин за предизвикување на сентименталност е брза замена на ситуацијата во која човекот се навикнал да доживува интензивни НЕ, на онаа, во која се навикнал да доживува интензивни ПЕ).

*) “Отуѓување“, – залепување на НС.

*) “Депресија” – залепување на слаби компримирачки НЕ.

*) “Навика [на нешто]” – формиран збир на навики, коj во повеќето случаи води кон крајниот резултат.

*) “Друштвеност” – желба за доживување [со некој] ПЕ.

*) “Можам” – постојат причини да се претпостави дека извршувањето на некои дејствија водат кон крајниот резултат.

*) “Возбуда” – желба за ПЕ поради победата.

*) “Спортски интерес” или “желба за натпреварување” – радосна желба за игра.

(Да провериш, што чувствуваш – возбуда или спортски интерес, можеш врз основа на разликите во радосните желби од механичките – на пример, да замислиш дека губиш (или кога губиш), и НЕ не се појавуваат, а кога замислуваш дека победуваш (или кога победуваш), ПЕ не се појавува).

*) “Оправдување” – приказна за своите доживувања за намалување на чувството на вина.

*) “Пиета [кај човекот]” – ЧСИ + желба за позитивно доцртување + желбата да се потисне анализата на однесувањето на тој човек.

*) “Препознавање (на идеја)” – моментално достигнување на ПрД-јасност, без претходна акција за да се постигне. Резонира со уверување во тоа, дека таа јасност ми е веќе позната.

*) “Препознавање (на човек)” – манифестира со блискост [коjа резонира со манифестирање на тој човек] без претходно истражување [на тој човек]. Резонира со доверба во фактот дека тој човек, ми е близок од порано.

*) “Промена” – создавање на нова навика, како резултат на напор.

*) “Опструкција” – збир на доживувања, кои не водат кон манифестирање на радосните желби.

*) “Набљудување” – одредување на доживувањата предизвикани од присуството на радосната желба за јасност [кое се однесува на вкупниот збир на доживувањата, кои се истражуваат].

*) “Следење” – одредување на доживувањата предизвикани од присуството на механичките желби да дознаеш нешто за вкупниот збир на доживувања, кои се истражуваат.

*) “Развој” – збир на промените што резултираат со зголемување на опсегот или интензитетот на било какви квалитети на ПрД.

*) “Поттикнување [од едно на друго лице]” – активност што ја предизвикува мојата рж, чија цел е реализација на рж кај друго лице, по тоа што тој сам ги спроведува активностите за реализација на своите рж и има рж за остварување на тие активности.

*) “Влијание [од едно на друго лице]” – активности кои предизвикале радосна желба за промена кај друго лице во периодично отсуство кај тоа лице на радосни желби за реализација на тие активности, но и во отсуство на неговите изјави за тоа дека не сака тоа да го направи.

*) “Притисок [од едно на друго лице]” – активности кои се предизвикани од радосните желби за промена на другото лице, и покрај фактот што тој повремено изразува неподготвеност, но и покрај тоа не прави некои активности, чија цел е да се осигура дека престанува да биде предмет на твоите активности.

*) “Насилство [од едно лице против друго]” – активности кои се предизвикани од механичките желби за промена на однесувањето или доживувањето на друго лице, и покрај фактот што тој отворено изјавува дека тој не сака ти да го правиш тоа.

*) “Грижа [од едно лице кон друго]” – активности кои се предизвикани од механичките желби, за да тоа друго лице почувствува задоволство.

*) “Труење [од огорчености]” – драматично зголемување на НП, проследена со појава на негативни чувства (речиси 100% идентични со оние кои произлегуваат од труење со храна), кои се случиле како резултат на манифестација на oгорченоста.

*) “Семеен живот” – состојба која се случува кога се потиснува рж поради одржување на довербата (во себе и во другите) за припадност кон одреден колектив.

*) “Секојдневност” – состојба која се случува кога се потиснува рж за одржување на довербата (во себе и во другите) дека си е познато, се е предвидено.

*) “Само-казнување” – реализација на механички желби да се опишат на други луѓе (вклучувајќи имагинарни) или самиот себе дека лицето чувствува огорченост (вклучувајќи го и фактот дека тој не би бил огорчен, кога би бил надвор од НЕ), проследено со компримирање на НЕ (т.е., безнадежност, самосожалување, итн), и чувството на сопствена важност и/или задоволството од фактот дека тој има толку многу јаки огорчености.

(Друго само-казнување се користи за да се исфрли стравот од НС кон себе од страна на други – тоа е стар механизам коj се потврдил уште во детството: што е можно поскоро да се признае само она што можеш, и не ќе бидеш казнет сериозно, за да не те “тепаат”)

*) Изразот “затоа што би” е идентичен со фразата “имав мисла “да го правам ова со цел да…”“.

(Со користење на терминот “затоа што би” баш во таа смисла, може да спречи многу доцртувања и концепти. На пример нема да кажеш ” дрвото пушта длабоки корени, да би било цврсто”)

*) “Sверадост” = sверовост + радост

*) “Просветена навика” – такво дејство, кое секој пат е придружувано, како минимум, со напор за спроведување на конкретно ПрД, или, како максимум, со спроведување на тоа ПрД.

*) “Фронт на работи” – збирка на задачи.

*) “Догматизам” – цврста доверба во апсолутната вистина на своите концепти, придружувани од стабилна агресија, предизвикана од нивните анализи.

*) “Заљубеност” – желбата да се поседува [на човек] (придружена со НЕ – жкс, тага, агресија, и др) + сексуалната желба [кон него] + грижи за него.

Така, јас го користам терминот “заљубеност” во речиси целосно негативни вредности (освен за сексуалната желба, сите доживувања во рамките на заљубеноста спаѓаат во многу силни огорчености). Се разбира, во односот помеѓу двајца љубовници, понекогаш се меша со нежност, еротска желба, симпатија (во моментите кога желбата да се поседува и да се грижи, падне на минимум), но 99% од заљубеноста има гаден мирис на каша од НЕ, што  обично се служи со сос од нежни страсти и нешто многу привлечно. Доколку имаш многу нежност, љубов, чувство на убавина, препорачливо е да се одбере уште еден термин.

*) “Паѓање [во огорченост]” или “заспивање” – постепено зголемување на НП, тупоста и неподготвеноста за работа, слабеењето на радосните желби и ПрД, престанокот на сваќање дека сето ова се случува.

*) “Затрупување на секојдневноста” – ситуација во која обично се случува “заспивањето”.

*) “Борба со паѓањето” – предизвикување на решителност да се надминат паѓањата, радоста на борбата, ентузијазмот, чувството на вечната пролет, итн; почнувам да вложувам напор.

*) “Беспомошно паѓање” или “смиреност” – свесен сум за она дека следува паѓањето, не ја спречувам појавата на очај, безнадежност, чувството на вина, итн, не вложувам напори.

*) “Кокичиња” – блесоци на ПрД, кои се случуваат веднаш, штом сфатиш дека некое време не си вложил напори и сега со ентузијазам сакаш да почнеш со вложување на напори.

*) “Црно распаѓање” – не вложуваш напори, не доживуваш ПрД и не си свесен за тоа (на пример, кога се појавуваат мж НЕ).

*) “Бранувана разлика“- ефект при кој разликата и описот на задачата доведува до појава на рж да се реши, да се направи напор. Со други зборови, тоа е ефектот на резонанца на разликувањето и рж (разликувањето прави јасна резонанса со различни ПрД, што ни докажува дека механичката разлика е ПрД).

*) “Опсада со напори” или “возбуда од борба” или “желба за уцврстување” – радосна желба да се интензивира практиката, која се појавува во процесот на вложување на напор.

*) “Лелекање” – поток на мисли од типот на “сакам да има рж”, “зошто нема напор?”, “сакам да се интензивира практиката”, итн, кои не водат до појава на напор и рж.

*) “Стиснати мисли” – поток на мисли од типот на “сакам да има рж”, “зошто да нема рж за напор?”, “сакам да се интензивира практиката”, итн, кои ќе работат како просветени позадини, т.е. ќе доведат до појава на рж, напор, или кон нивно интензивирање.

*) “Рж предмостие” – желба, чија реализација, според очекувањата, ќе се создае услови под кои ќе биде можно да се имплементираат некои други рж.

*) “Зависни рж” – збир на рж, кои, според претпоставките, можат да се реализираат доколку се создадат неопходни услови во тек на реализацијата на рж-предмостија.

*) “Мираж рж“, “прашума рж” – ефект што се состои во фактот дека позади радосните желби постојат замаглени, пригушени “заеднички цели”, “циклони”, па затоа треба да од време на време да ги распределиме од другите рж.

*) “Откритие” – било која појава од овие три:

а) фрагмент на рационална јасност, која ја опишува закономерноста за која практикантот не знаел претходно,

б) искуство на нова ПрД или нов тон, нов квалитет на веќе познато ПрД, вклучувајќи ПрД-јасност, вклучувајќи радосни желби,

в) ново разликување, односно постигнување на нов степен на слобода од механичката свест која разликува.

*) “Споредно откритие” – откритие, кое се случува во текот на истражувањето, но не е и чекор да се постигне јасност во текот на истражувањето.

*) “Треска рж” – состојба каде што поради вишокот на рж се јавува паника поради фактот дека не постои можност да ги реализираш сите веднаш, сега или во блиска иднина.

*) “Петтиот стражар” или “треска на откритија” – состојба на паника, која ја вклучува треската рж, кои произлегуваат во процесот на брзиот раст на откритијата. Претставува збир на стравови, придружени со мислите “немам време да се фиксирам”, “ќе заборавам”, “ќе се изгубам во откритијата”, “не ќе можам да ги интегрирам во својот поглед на светот” и механичките желби кои се кочница на процесот на откривање, опсервација, напор.

*) “Рангирање на откритијата [по вредност]” – индикација на некои откритија, како примарна (“o1з”) или секундарна (“o2з”) вредноста во остварувањето на еден од најважните цели во овој момент, по правило – во спроведувањето на “циклонот”.

*) “Предавање на откритијата во архивите“:

а) да се идентификуваат како o2з и исклучат од работната листа на најзначајни откритија

б) да се направи информација за него на одредено место во постоечките шеми на својот пат, своите видувања на светот, поставување на можност за неговите односи со други откритија.

*) “Работна листа на откритија” – листа на o1з. Составување на таквата листа, во голема мера ја зголемува ефикасноста на вложените напори.

*) “Отстапување во истражувањето” – одржливо одвраќање на споредните откритија така дека истрагата е суспендирана.

Отстапување можат да бидат мотивирани од страна на:

а) радосната желба да се покрие одреден збир на поврзаност со наодите од истражувањата, или

б) механичка желба, што произлегува од пет стражари (страв од пораз, страв од промени, “замор” од презаситени ПрД, задоволство, треска на откривање). Во тој случај, е особено погодно да ги рангирате откритијата, ги предавате o2з во архивите, да се наведат во работната листа на откритија.

*) “Влијанието на практикантот” – збир на активности мотивирани од рж за зајакнување на поефикасна практика, и составот на неговите доживувања – подобро просветени.

*) “Пасивно влијание [на практикантот]” – чекање додека практикантот не направи некои самостојни откритија, дури и ако ги користи водечките прашања, совети, насоки за некои настани, противречности, обрасци, и само по откривањето тие ќе се обврзат, да го направат свесен за големиот број на информации во врска со ова откритие, дека тој брзо би ги совладал новите обеми на доживувања.

*) “Активно влијание” – веднаш да му се формулира на практикантот некое откритие, кое тој наводно би го извршил, да се направат напори, како и одредено количество на информации поврзани со тоа откритие, да би тој:

а) уживал додека замислува како ќе го направи тоа откритие,

б) искусил рж, да потврдил, да се убедил самиот дека тоа што го формулирал е вистина,

в) паралелно да почнал да извршува активности кои произлегуваат од претпоставката на тие формулации, да би се на тој начин добило повеќе искуство, што би можело да ја потврди и да ја прошири целокупноста на откритијата,

г) заштедил време, иако по цена на значителна вредност – искуството на целосно независното откритие, возбудата на откривањето, триумфот, надминување на пречките и поразите, чувството на вечната пролет, довербата во себе, и др.

*) “Умерено влијание” – изложување на практикантот за конечниот текст и некој обем, како и одредено количество на информации во врска, откако тој направил значителни напори во обидот да се постигне само-откривање, направил серија на времени откритија.

*) “Светулки” – збир на активности со цел за да започне да се реализира тоа право да сега може да почнеш да вложуваш напори, или дека во моментов можеш да се обидеш да вложиш повеќе напори – поинтензивно, повеќе искрено и и др: забележување на ѕидовите, периодичен аларм од будилник, активности на друго лице во согласност со договор, итн.

*) “Контролирано отстапување” – начин на дејствување, при што ако се обидеш да вршиш одредени практики (на пример – произведување на ПрД), но си свесен дека напорите се слаби, резултатот е матен и незадоволителен, тогаш не потонуваш во непослушност, тмурност и очај, прекинувајќи со практиката, и “се спушташ” кон практиката, која ти дава тенденција да бидат помалку впечатливи резултатите, и бара помалку внимание во дадените услови.

*) “Загризување” – активности кои се извршуваат, кога во практиката (особено во текот на долгите формални практики) можеме да согледаме дека напорите биле нејасни, а резултатите досадни и незадоволителни. Потоа можеш да се поттикнеш како куче, со свеж напор, и да се вратиш на претходно, задоволително ниво на напори и резултати, без прибегнување кон контролираното повлекување.

*) “Игретина” (од зборовите “играње”, “тигретина”) – ПрД, кои се засилуваат веднаш по почетокот на загризувањето (обично радост, триумф, чувство на вечната пролет, радост на подвигот).

*) “Расипана реализација” – кога ми текнува дека неодамна биле рж и не сум имала време да ги имплементирам сите, јас почнувам механички да го правам тоа што го сметам за нивна имплементација, наместо да барам рж, кои сега постојат. То ест, јас само мислам дека ќе го надгледувам спроведувањето на рж, но всушност тие не постојат, туку само сеќавањето на нив, па овие активности – реализацијата на механичките желби е манифестација на желбата да поседувам, чувството на загуба, страв, нешто да не пропуштам.

*) “Споени дејствија“- такви однесувања кои се придружени со интерпретацијата, “тоа е дел од мојата подготовка за патување во световите на ПрД, тоа се нештата што сакам да ги сработам, бидејќи состојбата ќе се олесни со решавањето на мојата единствена цел”. Ова покренува барем слаба резонанса на тие работи и ПрД.

*) “Просветена формална практика” – формална практика која е толку ефикасна, што е придружена со интензивни ПП и блесоци на ПрД.

*) “Кумулативна формална практика” – формална практика, која е придружена со слаби блесоци на ПрД само еден краток миг, по вложените напори, и потоа се заменува со НП или “ништо-не-се-случува”.

*) “Безлични доживувања” – кога ги чувствувам, штом тие се поинтензивни, толку помалку уверено можам да кажам дека “jас ги чувствувам”, и што “кон кого ги чувствувам”. Кога тие достигнуваат повисок степен на интензитет, целосно исчезнува разликата помеѓу “jас ги чувствувам”, “кон кого ги чувствувам”, и таму е уште една разлика, резонанцата е опишана од фразата “прилив на доживувања”, “безобјектно доживување”, “доживување-ни-од-кого-и-ни-кон-кого”, како што преизвикуваат ПрД од сектор на Единство.

*) “Битно” – вообичаени доживувања, потврдени од луѓето кои доживуваат огорченост + оние доживувања, кои стануваат достапни за човекот, кој ја отстранува огорченоста и култивира ПрД.

*) “Застанување на механичката свест која разликува” или “Застанување на светот” – е појава која е лесно да се доживее за време на која било практика на циклични доживувања на сигурност, или за време на практиката на “не се планини, не се реки, или во текот на практиката за повторување на очигледните изјави како “планина е грамада на камења, а Далај Лама е парче месо”.

Резонантниот опис на “застанување на светот” – “одеднаш планината станува нешто друго”, односно се појавува комплетно нов начин на гледање, како резултат на искуство, од кој произлегува јасност дека планината – не е само куп камења, како и Далај Лама – не е само парче месо, иако, се разбира, да гледаш планината како грамада од камења и Далај Лама, како парче месо – е една соодветна и конзистентна метода (во широка граници) како да се протолкува тоа што го гледаш.

Застанувајќи го светот, ние одиме надвор од рамките на она што сме го навикнале и започнуваме да го согледуваме она што не сме навикнати да го прифатиме и покрај фактот дека тоа сигурно постои.

*) “Движење на допир“- нема јасност во доживувањата, но постои желба да се доживеат тие нејасни доживувања, кои произлегуваат од одредени активности, и поседуваш желба да се извршат тие дејствија.

*) “Движење на курсот” – состојба која се карактеризира со присуство на силни ПрД, интензивни напори, одекнува со начинот како да не постојат никакви препреки, и оние што сеуште може да се распознаат – лесно можат да се уништат.

*) “Активатор” – било кое доживување, кое моментално води кон интензивирање на рж за практика и/или зајакнување на ПрД.

*) “Оценка” – мислата, која го рангира нешто, односно одредување на локацијата во одредена скала на вредности (од “многу слаба” до “многу силно изразена”).

Бидејќи кај механичкиот човек НЕ и ПЕ следуваат автоматски и неконтролирани за мислите и во голема мера се определени со нив (се уште делумно се определуваат од страна на механичката навика на доживување на некои НЕ или ПЕ во одредена ситуација), а со оглед дека неговите мисли не може да ги доживее некој однадвор, додека емоциите ги предизвикуваат мимиките и другите физички манифестации кои повеќе или помалку лесно се “читаат”, тогаш, зборувајќи за “оценката” често ги вклучуваме во оваа дефиниција и ги поставуваме емоциите што следуваат по мислите за рангирање.

Со висок степен на aвтоматизам емоциите ги заменуваат рангирањето на мислите, на пример, ако кај човекот е утврден одреден концепт, тогаш деjствата што се спротивни на него, веднаш предизвикуваат НЕ – толку поинтензивни, колку повеќе е изразена оваа противречност, при тоа своите мисли за рангирање како силните внатрешни дијалози можат речиси целосно да отсуствуваат. Во тој случај, интензитетот на емоциите е начин на рангирање.

Исто така, те молам забележи дека често за оценката на лицето, е важно не само по тоа – како го рангираат, што емоциите ги чувствуваат кон него, но она какво дејство ќе следи. Затоа, велејќи за, на пример, “позитивна оценка”, често ги имаме во предвид сите активности кои следат после рангирањето на мислите и емоциите, а понекогаш само на тие активности, независно од емоциите и мислите.

Поради фактот дека такви различни феномени се заедно во зборот “оценка” (јас не ги разбирам таквите тесно специфични значења на зборот, како “училишна оценка”), збунетоста е неизбежна, што доведува до недостаток на разумна јасност, кон тупост. На пример, ако некој мисли за тебе, “тој е грд” (негативна оценка), тогаш тој може да доживува ПЕ и ПО кон тебе (позитивна оценка), затоа што ти не си му конкурент кон девојките, а тој може со презир да говори на девојките за твојата грдост, односно да извршува несакани дејства кон тебе (негативна оценка), а во исто време, за спротивното од тоа, и да ја истакне убавината може да те приближи кон себе, ви подари сакани придобивки (позитивна оценка) – на пример, те земе на некоја забава со еден куп убави девојки, на кои инаку, не би можел да им се доближи. И во таа збрка може да се каже – како тој сепак те “оценува” тебе? За надминување на оваа збрка потребно е да утврдиш – што е тоа “оценка”, и сакам да се задржиме на тоа дека оценката – тоа е мисла за рангирање .

*) “Висока оценка” – мислата која високо го рангира тоа што се оценува [од страна на одредена или имплицирана скала].

*) “Позитивна оценка” (“поц“) – ПЕ, кои ги доживуваме во овој момент според тоа што оценуваме (без разлика дали – високо или ниско се оценува).

*) “Конструктивна оценка” – извршување на активности (или пропусти), со цел да го олесни спроведувањето на подготвеност да се оценува (без оглед на тоа дали е високо или ниско, позитивно или негативно оценето).

*) “Знаковен настан” или “знак” – настан во кој:

а) има неочекувано силна резонанса со чувството на мистерија, исчекување, напната пополнетост на животот;

б) присуство на рж за замрзнување, да не мрдаш, максимално да ги “апсорбираш” сите сетила на тој настан, и правиш резонанса со ПрД.

*) “Знаковен неуспех” – значаен настан за кој си сигурен дека си постапил во целосна јасност и со целосно внимание, си направил ефикасни и прецизни чекори, а завршуваш со она што се случува кога ќе се преселиш во апстракција, правиш глупи грешки.

*) “Просветен избор” – се јавува кога ќе се реализира рж, која е посилна од другите во тој момент (односно, дури ако мешањето на концепти, механички желби, НЕ и други огорчености постои, тоа не е критично, не го променува изборот).

*) “Голем јаз во секојдневноста” – ефективен начин механички да се прекинува вообичаениот проток на огорченост – да се отпатува, себе си да се стави во ситуација каде што нагло ќе ја промени животната средина и социјалниот круг и занимацијата од најмалку еден месец. Ова ти овозможува, кога силите се применуваат полесно да ставиш клин во цврст ѕид на секојдневноста, да го разбиеш отпорниот синџир на огорчености.

*) “Практиката на перење на телото од ПрД” – доживувајќи еден вид на ПрД, брзо ставаш акцент на различни делови од телото, и замислуваш дека ПрД се движи таму, се преместува, како се доживува. Ефикасно е ако ја придружува “потскокнување” во пријатна ладна сензација зрачи со свежина во таа област.

Резултати може да бидат различни – од лекување на болните, непријатни сензации во тој дел, пред појавата на задоволството во делот, “одмрзнувањето” од кома, резонанца со други ПрД.

*) “Засилена практика на перење на телото од ПрД” – поддржана со желба, изразена со мислата, “нека овој дел на телото емитира ПрД”, “нека ова тело стане тело на Буда”, “нека било коj jа земе ПрД од ова место”, “нека цело тело стане сјајна грутка на ПрД”. Овие идеи резонираат со посветеност, посветеност, која е многу ефикасна за постигнување напредок во практиката.

*) “Младост” – состојба каде што закрепнуваш после оргазми, силни огорчености и труење со отрови, како и будењето на истражувачки, моторни активности се јавуваат релативно брзо – предј да дојде до ново труење.

*) “Старост” – состојба при која чинот на труење се случува пред појавата на обновување од претходното, што резултира со немање на радосна желба да се учи, движи, истражува, промени, бори за ПрД. Кај многу луѓе, староста започнува уште во 22-23 години. И иако ова може да биде повратно, можеш да се извлечеш само ако вложиш очајни и/или радосни напори.

*) “Синонимна серија за означување на ПрД” – зборови за различни квалитети на истите ПрД – различни интензитети, длабочина, продорност, итн За НЕ секој јазик е полн со синоними – на пример, вознемиреност, загриженост, страв, збунетост, потиснатост – сите се синоними на НЕ. А да се најде синоним за ПрД-лојалност? Чувството на вечна пролет? Ги нема, бидејќи човештвото има речиси никакво искуство за чувствување на ПрД. Јазикот треба да биде создаден. Па дури и кога навидум има доволно синоними, на пример – убава, прекрасна, беспрекорна, идеална – тие се лажни, односно не значат одреден квалитет на чувство на убавина, и степенот на ПО, ЧСВ, ЧСУ, желбата да се остави впечаток, а понекогаш и немаат определена вредност, некое одредено значење.

Креирање на серија на синоними е неопходно, бидејќи нивната употреба овозможува појасна дистинкција меѓу ПрД, а штом ПрД се поинакви, посветли, туку и постабилно се манифестираат. Исто така, се поедноставува комуникацијата на практичарите.

Посебна задача – создавање на термини кои се однесуваат на одржливи акорди на ПрД.

*) “Практика на давање на дефиниции” – исклучително ефективни и интересни практики насочени кон давање на дефиниција, структура, откритија и набљудувања, без кои речиси е невозможно или многу тешко да патуваш во ПрД. Практиката се состои во давање на дефиниции во повеќето навидум “очигледни” нешта – перници, согласност, пролет, очекување, и сл.

Изучување на математиката ни дава одлични вештини кои можат да се користат вклучувајќи ги во пребарувањето на дефинициите, и за опишување и структуирање на откритијата.

*) “Желба за структуризација” – радосна желба да се направи една анкета направена во неодамнешните откритија, како и да се воведе во целокупноста од термини кои ти овозможуваат да:

1) се олесни прегледот, презентација на откритијата

2) се олесни интеграцијата на откритија во постоечките системи на претставување

3) се отфрлат нејаснотиите од својата представа, откритијата и да дојдеме до максималниот степен на јасност

4) се појави и зголеми радосната желба за нови откритија, исчекувања, желба за истражувања.

Желбата за структурирање и радосната желба за нови експерименти, набљудувања се “комплементарен пар на истражување”, важност во кој од првата или втората желба е определена на едноставен начин – што е посилно, тоа се имплементира.

*) “Фикс-идеја” – механичка желба, придружувана од која било форма на агресивно отфрлање на предлогот за да се анализира тоа.

*) “Време на удавот” – временски период во текот на денот, кога, поради формирани во претходните години навики за доживување на силни НЕ, доаѓа релативен пад.

На пример, тој период би можел да биде утро, ако сте почувствувале силни НЕ повеќе години, кога како овца те терале во училиште. Ако сфатиш дека сега е време на удавот, полесно е да се покаже упорност и одлучност да се надмине тој механизам, да се изврши барем минимум што може да се направи – како на пример “ладна” формална практика.

*) “Хипотеза” – претпоставка која [радосно] сакаш да истражуваш.

*) “Прогресивна цел на социјален експеримент (СЕ)” – една од целите за изведување на СЕ – она што во случај на нејзино успешно спроведување би можела да доведе до промени во некои делови на општеството кои се најверојатно да го направат тоа, сега или во блиска иднина се повеќе рецептивни или барем толерантни кон идеите на ППП.

*) “Праг на екстатичност” – таков степен на прикажување на квалитети на ПрД, на кои настанува резонанца со екстатично блаженство, то ест ПрД се дефиницира како “екстатично”.

“Интензивноста” е од огромно значење, но и други квалитети на ПрД – продирањето, широчината на покриеноста, длабочината – го имаат влијанието врз појавата на екстатичноста .

*) “Бегалец” – таков практикант, кај кого откако стигнал до слабеење на НП, периодично манифестирал слаби ПП и ретки блесоци на ПрД, задоволство и подготвеност за поддршка на тоа задоволство стануваат доминантната сила. Аспирацијата, искреноста, радосната желба за истражување се во постојано опаѓање, заменети се со желбата за задоволство.

*) “Воин” – практика во која кога се намалува НП, се зголемува ПП, се зголемува фреквенциjа и сила на ПрД, се засилува аспирација, искреноста, радосните желби за истражување, за чистење до совршенство слободата од огорчувањата и од задоволството.

*) “Рафтинг” – таков начин за манифестирање на радосните желби, во кој напорите не се вклучени, односно не се манифестира желбата да го зајакне, забрза, интензивира спроведувањето на радосните желби.

*) “Притискање” – појава во која желбата да се продолжи со било која активност без да го одвлечеш своето внимание, ја надјачува желбата да го одвлекуваш на напорите за елиминирање на огорченоста и/или предизвикување на ПрД.

*) “Почетна суета” – состојба која се јавува кога постои желба за истражување, но кога не знам точно – што да правам, каде да почнам, и наместо да седнам и да го разберам тоа – какви се појавуваат желби, идеи, јас почнувам да работам со се, и на крајот добивам фрагменти од искуство и многу конфузии.

Поради фактот што е се толку нејасно, дури и може да ослабне или исчезне желбата за истражување, се појавува скептицизам “Не, тоа е премногу збунувачки, јас не го разбирам ова. Овој метод (земи се и истражувај) е задоволство само тогаш кога постои силна желба за истражување, и тогаш сите овие нејаснотии резонираат со исчекување, постои рж-5-10 да се справи со се.

*) “Пештера” – двосмисленост која се манифестира во истражувањето и резонира со очекување [за неговото истражување].

*) “Исполнетост” или “чувство на потполност” – доживување кое се јавува и зголемува кога се чувствува ПрД, кога се манифестира рж, кога напорите се направени во практиката за постигнување на ПрД и ослободување од огорченоста. Може да се резонантно опише во фразата “животот е исполнет до крајот.

*) “Заситеност” – доживување кое произлегува од НЕ, ПЕ, испитување и имплементација на механички желби и други огорчености. Без разлика колку голема е таа заситеност, никогаш не води кон “потполност” – секогаш е болна состојба, што е опишана со зборовите “како да се паѓа во буре без дно”, “ништо не ме задоволува”, “се е залудно”. Честа грешка на луѓето кои бараат спас од просечност, досада, рамнодушност, други НЕ – се обидуваат да заборават со помош на впечатоци, со зголемување на ситоста, а единствениот начин да го направат тоа е да се зајакне чувството потполност.

*) “Притисни” – да се доживее интензивно задоволство и/или силна желба да се обиде и да се зајакне заситеност, да се заглави во активност на добивање на впечатоци, и какво било надворешно влијание предизвикува интензивна иритација и секоја идеја што би се расејувала – па дури и страв од острите зголемувања на тмурноста, досадата, секојдневниот живот.

*) “Гума за бришење” – термин кој го заменува комплетно асексуален, антиеротски зборот “поза” – позицијата на телата за да се доживуваат сексуални чувства и еротски доживувања.

*) “Гејзер на откритија” – просветена состојба, кога едно по друго се појавуваат ПрД-јасност, откритијата се појавуваат едни по други и се појавуваат јаки ПрД.

*) “Јадро на комета” – (или само “јадро”) – група на ПрД, која сега е манифестирана јасно и читко.

*) “Опашка на комета” – (или само “опашка”) – група на ПрД, која е придружена со манифестација на јадрото, резонира со него, но е помалку јасна, и често не постои јасност во тоа – кои ПрД конкретно влегуваат во оваа група.

*) “База камп” – состојба која е периодично достапна за мене, и за која постои доверба>5 во тоа, што кога сум во него, јас многу веројатно ќе направам откритија со поголема фреквенција отколку што се случуваат сега, што мојот живот ќе биде повеќе пополнета со позитивни доживувања.

*) “Мармот” – настан чие запомнување станува силен просветен фактор за некое ПрД.

*) “Животно што гризе” – желбата за борба против задоволството што произлегува од зголемувањето на просветената позадина, и израмнуваниот ефект на зголемувањето.

*) “Душкање на мармот” – одржување на јасноста дека било која ситуација може да стане мармот – тоа е она што се случува сега, на пример, одколку не можеш да знаеш, како било коjа ситуациjа може да стане мармотот – дури и онаа коjа ПрД не манефистира. Душкањето на мармотот ја намалува секоjдневноста, тмурноста.

*) “Животно што каса” – желбата да се генерира животното што гризе во ситуација каде што по зголемување на просветената позадина се појавува задоволство.

*) “Гневно џуџе” – збир на доживувања

а) кои се појавуваат во време кога постои негативна позадина (често придружена со негативни физички сензации, остар блесок на НЕ), и станува јасно дека јас сум паднат на дупе, што нема просветена позадина кога се појавува мислата “можеби треба да се обидеш да ја отстраниш НП”, “можеби треба да се обидеш да скокнеш во ПрД”.

б) коj се состои од мислите, “по ѓаволите со него”,  “потоа ќе пробам да ја отстранам НП, сега немам време”, “jас сум уморен и не сакам сега”, неочекувани изливи на нервоза, дури и агресивност кон се што е поврзано со практиката, со практикантите, со ПрД.

в) коj е често придружен со дејствија на потрошување на време – вмешаност во тупа играчка на мобилен телефон или компјутер и др.

*) “Слабо џуџе” – исто како “гневно џуџе”, со таа разлика, што наместо нервоза и агресија, постои тмурност, безнадежност, апатија.

*) “Џери” – желба да ги отстраниш гневните и слабите џуџиња, да jа разбиеш инертноста на потопување во НП и НПО, да скокаш во ПрД повторно и повторно.

*) “Том” – желбата да се манифестира Џери.

*) “Тупостениjа” (по грчки astheneia – слабост) – множество на негативни реакции предизвикани од желбата да се направи разлика од сегашните доживувања. Иритација, фрустрација, мислите “потоа”, и др – сите тие реакции, кои ја потиснуваат желбата да се направи разлика на доживувањата.

*) “Извидување“. Инаку – “мини-напад“, односно напад со намерно низок интензитет од 3-4. Цел – за следење на доживувањата за време на извидувањето – какви пречки се детектираат како тие се појавуваат (како во војна во ситуација каде што еден одред се движи напред, предизвикувајќи го огнот кон себеси и непријателот ги насочува своите огнени точки кон нив). Ова ви дозволува да се подготвите за фактот дека во време на невреме, овие пречки ќе се манифестираат однапред и треба барем малку студија за нив, да бидете подготвени.

*) “Потреба” – интензивна и одржлива радосна желба.

*) “Рж за промени” – е радосна желба за да jа чувствувам не таа состојба, која ја чувствувам секогаш, туку онаа која ја чувствував од време на време и во која има повеќе атрактивни доживувања: повеќе забава, уживање, полнота на живот, интерес, исчекување итн. Тоа е, речиси секоја промена на рж на практикување на ППП – тоа е рж да чувствуваш повеќе ПрД, или, општо земено, рж да чувствуваш состојба во која се доживува поголем волумен од ПрД. На пример, желбата да се оди на пат по Хималаите, јас jа одредувам како желбата за промена, ако таа желба се случува од пресрет на ПрД, кои од него ќе произлезат.

*) “Прогресивни дејствија” – било кој збир на активности, овозможувајќи им на луѓето да ги следат и проучуваат своите состојби, кои, како што знаеме, го доведуваат човекот до зголемени ПрД, или барем ја зголемуваат веројатноста за чувствување на ПрД (преку манифестацијата на рж за промени).