Емоции

01-01 Основни информации во врска со негативните емоции (НЕ) и ослободување од нив

Секој ден, секоја минута луѓето доживуваат негативни емоции (“НЕ“): љубомора, жал кон себе, страв, гнев, иритација, незадоволство, навреда, бес, колебање, збунетост, злоба, завист, плашење, вознемиреност, презир, гадење, срам, одмазда, апатија, тромост, тага, копнеж, разочарување, алчност, и така натаму и така натаму.

Практиката на правиот пат ( “ППП“), која е изложена во оваа книга се состои од наизменични замени на несаканите доживувања кон саканите. За таа цел е неопходно да чувствуваш радосна желба (т.е. желба придружена со исчекување) на таквата промена на доживување и да jа култивираш упорно и одлучно, додека повторно создаваната навика  не ја преовладее старата, која некогаш била механички создадена. Го нарекувам овој пат, “прав пат” токму поради тоа за негова реализација потребно е само еден битен услов, тоа е постоењето на радосна желба за промена на доживувањата, кои се појавуваат во тебе.

Штом човекот се занимава со ППП и постигнува совршено отстранување на забележените НЕ (види подолу), тој открива дека, освен силните и значајните НЕ, тој секогаш доживува огромен број на мали негативни емоции. Без претерување можам да кажам, дека речиси секое доживување е придружено со мал бран од НЕ (обично тоа е фрустрација, негативни ставови, вознемиреност), по што следи едвај забележлива “опашка”,која ја храни и онака премногу негативната позадина. Сето ова создава ужасно отровна околина. Последиците се лоши, катастрофални.

Како прво, тоа води до она што се нарекува “стареење”, и тоа не започнува во 40 години, туку во 22-25, и тоа многу брзо. Кожата не сам што станува погруба, туку непријатна за гледање и на допир, телата и лицата застаруваат, стануваат ружни, искривени, дебели или грдо ослабени. Мирисите стануваат непријатни и остри. Состојбата на здравјето продолжува да се влошува, но затоа што тоа се случува многу полека, човекот се навикнува на тоа и не е ни свесен дека со него се случуваат многу непријатни промени – наутро се будиш разнишана, навечер заспиваш, како да паѓаш во делириум, започнува лелекање, тромост, се зголемува потребата од стимуланси – кафе, механички секс, примитивни впечатоци. Погледни на нашите старци и старици? Погледни на нив со сета искреност, која ја имаш. Таа слика е ужасна. Нивните тела и лица се материјално олицетворение на НЕ, кои тие цел живот ги доживувале и продолжуваат да ги доживуваат и понатаму. Ова е толку регуларно, така да се зема здраво за готово дека старостa е неизбежна сенилност, грдоста, страдање, глупост, агресија. Но, во Индија, Непал, Тибет, Шри Ланка во тибетски манастири можеш да видиш многу стари луѓе, кои се неверојатно различни од нашите! Нивните лица, тоналитетот, навиките предизвикаат симпатии, нивните остарени тела не изгледаат одвратно, нивните очи често пати маѓепсуваат.

Второ, јас сум апсолутно сигурен дека воопшто нема такви заболувања, кои не се предизвикани од НЕ. Според современата религија, луѓето се разболуваат од вируси и бактерии, но јас сум убеден дека овие исти вируси и бактерии ја започнуваат нивната деструктивна работа во телата на оние кои се силно изложени на НЕ, и лесно е да се најде врска помеѓу одредени болести и видот на доминантните НЕ. Оние кои се вклучени во ППП и постигнуваат се поголем и поголем степен на ослободување од НЕ, понекогаш доживуваат бранови од застарените навики на доживувања на НЕ, и потоа со изненадување забележуваат дека во нивното тело почнува да се случува нешто невероjатно: тоа почнува со мала болка, на некои места дури поинтезивна болка, појава на тромост, инертност, посебна физичка слабост, безволност, тоа се се случува само за час од доживување на негативните позадини, само поради неколкуте неотстранети бранови од НЕ! Во тие моменти, станува особено јасно дека ако не ги отстраниш НЕ, постојано ќе живееш во таа морбидна состојба, а луѓето стално доживуваат некои НЕ, во облик на јаки бранови или како “послаби” негативни позадини (“НП”) на вознемиреност, страв, незадоволство, самосожалување, тага, итн, и нивното тело е под силен притисок од овој отров.

Трето, НE не само што го уништуваат телото, тие, исто така, целосно ја уништуваат способноста за доживување на радосните желби, јасноста, просветени доживувања (“ПрД”), нежност, чувство на убавина, амбициозност, спокојство, радост, креативност, симпатија, исчекување,… НЕ го конвертираат човекот во подвижен мртовец, и надворешното живо тело, во кое во внатрешноста одамна нема ништо живо, уште многу години може да лута низ земјата и постепено да се распаѓа. А тоа значи дека, пред човек сурово се затвора вратата кон патување на свеста, кон нови откритија, кон нови ПрД. Подвлекувам дека ниту духовната пракса, ниту една јога и медитација, ниту молитви нема да те доведат никаде, ако не се стремиш да постигнеш совршено отстранување на НЕ и континуирано испитување на ПрД. Додека постојат НЕ, ништо не е возможно. Отстранување на НЕ и отворањето на светот на ПрД, тоа е патот до неверојатно патување на свеста, независно од тоа каков вид на духовна пракса си ја одбрала за себе.

Верувам дека секој искрен стремеж кон ПрД порано или покасно ќе води кон јасно изразени резултати, не зависно и тоа дали ти си будист, кришнист, православен или нешто друго. Му се поклонуваш на господ во било која форма или веруваш во аморфен бог, дали си атеист или дарвинист, езотерик, тантрист; следбеник на древната секта или обожавател на новоформираната, ако доживуваш искрен стремеж кон ПрД, ако имаш неумолив однос кон НЕ и догматизмот, ако се занимаваш со било каква практика чија цел е да ги доживееш ПрД и да прекинеш да ги доживуваш НЕ, тогаш резултатите ќе почнат да се појавуваат, животот ќе стане се поинтересен и поисполнет. Но попуштање на НЕ, оправдување или самоизмама, кое се состои во тоа да ти само се преправаш дека не ги чувствуваш, тоа е безизлезна ситуација, тоа е пат кон уништување, лудост, интензивно страдање.

Општество во кое нема неумоливи односи кон НЕ и догматизмот, никогаш нема да живеe во мир, без разлика колку ги комплицираме законите, без разлика колку ги зголемуваме казните, без разлика какви инструменти и механизми да измислиме. Заедницата на “муцки”, практиканти на ППП, е уникатен пример на еден нов вид на заедница, која е апсолутно стабилна, бидејќи едноставно, во неа нема внатрешни сили кои разрушуваат, бидејќи секој импулс на агресија, лутина и самосожалување, алчност, ароганција или инфериорност итн, се тоа веднаш се отстранува, или барем има обид да се отстрани, а со тоа брзо расте симпатија, желба за ПрД во себе и другите, посветеност, нежност, желбата за промовирање итн. Па дури и оние заедници чија задача не е да ги отстрануваат НЕ и догматизмот, но имаат симпатии кон ППП и изразуваат поддршка кон аспирациите на “муцките”, се одликуваат со својата голема мирољубивост (не е исто со незаштитеност и инфантилност) и стабилност.

Може да се каже без претерување дека светот во кој живееш е првенствено свет на НЕ. Тие се појавуваат во толку многу манифестации, толку се тесно вткаени во животот, така да понекогаш се чини дека ништо друго освен нив и не постои и се што можеш е да ги софистицираш, да ги комплицираш, да ги променуваш, да ги поврзуваш едни со други, додавајќи повеќе слоеви и интензивност. НЕ те опкружуваат насекаде, тие се наметнуваат и те образуваат. Јас дури и не зборувам за такви очигледни работи како што се култот на насилство во вестите и филмовите, но отворите било која “уметничка” книга, која се смета за добра и длабока, и таму ќе најдете “софистицирани” НЕ, силни НЕ, сложени НЕ, и ако во читателот се појавува комплекс на НЕ, кои се менуваат со позитивни емоции (“ПЕ“), тогаш таа книга се смета дека е добра. И како можат да се појават книги кои го опишуваат животот во ПрД? За да некоj би пишувал за тоа, неопходно е тоj да имал искуство и да се обидувал да го надградува, со целиот негов напор. Невозможно е да го измислиш тоа, затоа таквите книги се раритет, на пример сите книги на Кастанеда, Taјше Абелар, Флоринда Донер, “Рамакришна и неговите ученици”, Кристофер Ишервуд, “Шри Ауробиндо или патувањето на свеста” од Сатпрем, “Махамудра” од Таша Такпо Намгјал и Далај Лама, “Ламрим” од Чe Цонкапе, “Бележници” од Кришнамурти, “Јога-сутра” од Патанџале, “Насликано од виножитото” од Тулку Ургјен Ринпоче, “Чудата на природниот ум” од Тендзин Вангјал, “Големиот јога-мајстор на Тибет Миларепа” од Еванс-Венца, припаѓаат на овие книги.

Една од најголемите заблуди е дека луѓето веруваат дека тие не бираат по своја желба да ги доживуваат НЕ, него ги “присилуваат” на тоа други лица и околности. Овој концепт е абсолутно погрешен, и сите кои веруваат во тоа, дури и оние кои би сакале да престанат со тестирање на сите или барем некои од НЕ, стануваат немоќни. Јас потврдувам, врз основа на своето искуство и искуството на другите луѓе вклучени во ППП: доживувајќи ги НЕ или не, се зависи целосно од тебе, од твоите напори да се надмине оваа ужасна навика.

Радосната желба за промена на околностите придружувана со очекување е целосно во согласност со практиката на отстранување на НЕ во сегашните околности, со разбирање дека околностите не “предизвикуваат” НЕ, на тоа место постои само навика да ги доживуваш НЕ под овие околности. Затоа можеме беспрекорно да ги отстрануваме НЕ кои се појавуваат во дадената ситуацииja и да доживуваме ПрД и истовремено да доживуваме радосна желба за промена на оваа состојба и да вложиме напор во тоа.

Не постојат такви околности, кои би биле пречка во пракса. Колку повеќе ситуација е непожелна, толку побрзо ќе се манифестираат НЕ и можеш интензивно да го вежбаш отстранувањето и да го постигнуваш подобар резултат. Како резултат на тоа, дури и на повеќето несакани ситуации, практикантот ги прифаќа со ентузијазам, определба и очекување (за подетално види во поглавјето “сталкинг”). Наоѓајќи се во агресивна животна средина, можеш да се истренираш до совршенство во отстранувањето на НЕ. Наоѓајќи се во комфорна средина, можеш да вежбаш отстранување на заситеност и тмурност. Додека си жива, имаш перфектни услови за пракса под било какви околности. Патем, се појавува невообичаен однос кон околностите, не како кон хаотично безредие на настаните, туку како кон нешто што е живо и симпатично.

Возможно ли е ослободување од НЕ? Луѓето се толку безнадежно заглавени во нив, што дури и самата идеја за ослободување од НЕ предизвикува иритација. Тие се замислуваат себеси без НЕ, и незнаат како ќе живеат понатаму, да се претворат во дрво кое ништо не чувствува? Тие се толку зависни од НЕ, така да не можат да замислат ништо без нив, иако, всушност, многу луѓе доживуваат краткотрајни блесоци на слаби ПрД, особено во најраното детство.

Прашај било кој човек, дали тој доживува НЕ? Тој ќе ти одговори – “Секако, понекогаш ги доживувам”. Зборот “Секако” се одразува на цврста убеденост дека е невозможно да биде поинаку. А зборот “понекогаш” е самозалажување, бидејќи луѓето ги доживуваат НЕ или НП не само “понекогаш”, туку постојано. Колку е посилна навиката за доживување на НЕ, толку помалку луѓето се свесни за нивното присуство, и наскоро само див бран од агресија, придружуван од срцев удар, ќе биде идентификуван како НЕ, а остатокот од времето ќе верува дека нема НЕ. Степенот на потопување на луѓето во НЕ е запрепастувачки, необјаснив. 99,99% од времето човекот доживува повеќе или помалку силни НЕ или НП, повремено прекинати од страна на ПЕ – ниту едно живо суштество не може да преживее во таква отровна средина. Но и ПЕ се слаба утеха, бидејќи тие се другата страна на НЕ, која труе ништо помалку од НЕ, ПЕ припаѓаат на задоволството за поседување на нешта (внимание или обjекти, или власт, и др), злобност, самозадоволство, задоволство, само-почит, чувство на сопствена важност (“ЧСВ“), презир, гордост, и др. ПЕ не само што не се вклопуваат со ПрД, исто така тие предизвикуваат посилни НЕ, колку посилно, на пример е ЧСВ на човекот, толку полесно може да се повреди, толку е поголема заканата кон неговата суета во околниот свет, толку почесто и полесно тој доживува незадоволство, бес, лутина, агресија. Кај некои луѓе, ПЕ понекогаш се мешаат со ПрД, а понекогаш и ПЕ го балансираат ефектот на НЕ (на пример, незадоволството се компензира со задоволството), и потоа во еден краток миг на релативната слобода од НЕ и ПЕ можат да се пробиjaт еха на ПрД, но тие се премногу слаби, и со време можат да исчезнат.

НЕ се отров, наркотична неразумност. Од нив умираш, но како да поседуваш некое “задоволство”. Но ако се обидеш да се одвикнеш од нив, веднаш почнуваат болки, страв од слобода. Луѓето добиваат “импресии” од НЕ и галванизираат, прифатувајќи го тоа за живот. “Импресиите” се ПЕ. Лутината кон непријателот е придружена со злобна радост при помислата за одмазда. Тагата кон починатиот ќе биде придружена со задоволство, затоа што сите ќе те жалат и посветуваат внимание, затоа луѓето во НЕ гледаат нешто корисно, можност да се добијат ПЕ, и идејата за отстранување на нив е страв од губење на НЕ, самосожалување, на скептицизам, па дури и агресивност. Колку треба да си мртов за да се држиш до НЕ како начин за да се чувствуваш “жив”! “Задоволството” од НЕ е “задоволство” од јадење отров, прво ти е многу лошо, потоа следи олеснување, и колку е посилен отровот, толку е поголема разликата со следното олеснување, така што луѓето намерно се посветуваат на НЕ,  затоа што тие не можат да ги доживеат ПрД, па дури и не сонуваат за нив. Тие се навикнале дека животот е нешто доста тмурно и монотоно. Веќе во 25-30 години луѓето почнуваат да ја чекаат смртта како спасение од тмурноста, НЕ и болести, со што го забрзуваат своето програмско стареење, распаѓање.

Сепак, слободата е возможна. Јас укажувам на практиката коja води кон слобода. Надминување на НЕ е прв чекор кон отворањето на бесконечните светови на состојбите. Има луѓе кои претпоставуваат дека е можно да се намали ефектот на НЕ, но тие не веруваат дека тоа може да се направи со помош на нивните напори, тие се обидуваат да најдат “големо црвено копче” (“ГЦК“), кое притиснеш, и страдањето не постои. И во потрагата по тоа копче тие се занимаваат со јога, дишат на посебен начин, седат во различни пози,  читаат мантри, пешачат во колони, пеат химни и сл., значи прават се друго освен примена на директен обид да се запрат доживувањата на НЕ и доскок во ПрД. Некои НЕ стварно стануваат кратко ослабени, но тоа е привремен и многу слаб ефект, порано или подоцна умот бега и се враќа на истите НЕ, и не е возможно сите 24 часа непрекинато да седиш и да пееш мантри: ќе треба да стануваш, да одиш по храна, па на работа, да разговараш со луѓето, да спиеш, и потоа НЕ повторно ќе те нападнат. Тибетските монаси веруваат дека во многу далечна иднина, после стотици реинкарнации, тие ќе престанат да доживуваат НЕ, но дури и тие никогаш не можат да поверуваат дека тоа може да се направи не после 500 години читање мантра, но токму сега, за неколку години напорна работа.

За да се спречи можната погрешна интерпретација, ќе утврдам дека “напорот” е концентрирана, исклучително интензивна и радосна желба. “Концентрирана” тоа значи не постои дисперзија на хаотично одвраќање. “Радосна” тоа значи дека е придружена со исчекување, свежина, очекување. “Напорите за отстранување на НЕ”, не значи напрегнување на вашите мускули, стискање на забите или дишење на друг начин, тоа означува голема желба да престанеш да ги доживуваш НЕ и голема желба за ПрД. Концентрирана, силна и радосна желба води кон промени во доживувањата во согласност со таа желба. Колку повеќе упорно и енергично го тренираш тоа, толку поголеми искуства достигнуваш, толку поефикасен е твоjот напор. Како тоа се случува, како вложувањето напор води кон промени, тоа е тајна, но поради тоа што се случува, јас тоа го користам и стигнувам до саканото. Луѓето не знаат ништо за способноста од вложување на напор, бидејќи нивните желби се или многу слаби, или многу расфрлани, или не се мотивирани од копнежот кон ПрД не се радосни, а мотивирани се од стравовите, останатите НЕ, желбата да се заштитиш или да нападнеш.

Уште два збора, кои доста прецизно го опишуваат напорот, “да се сетиш” и “да скокнеш“. “Да се вложи напор во отстранување на НЕ” е идентична на “да се сеташ себеси во позиција каде што не постои НЕ” или “да скокнеш во состојбата каде нема НЕ”. “Вложување на напор за појавување на ПрД” е идентична на “да се сетиш себеси во позиција каде што си ги почувствувала ПрД”, “да скокнеш во ПрД”. Подвлекувам дека не треба едноставно да мислиш дека некогаш си ги почувствувала ПрД, имено, неопходно е да се сетиш на таа состојба. Поради тоа што тие доживувања постојат само овде и само сега, “да се сетиш себеси во ПрД” означува “поседување на ПрД токму во овој момент.”

Супер-напор вложуваш, кога правиш нешто што мислиш дека е невозможно за тебе и продолжуваш да ја зголемуваш моќта на вложување на напор, и покрај скептичните мислења, и покрај било што.

Сега е невозможно да се замисли современиот свет без наука. Научниците ги изучуваат својствата на материјалите, тражејќи шаблони и начини за да се добијат посакуваните својства на материјалите, потоа ги употребуваат стекнатите знаења со цел да се сменат доживувањата. Чувството на ладно се менува на чувството на топлина, кога наместо издупчено мокро крзно и дрвени чевли облекуваш современа јакна и добри патики. Чувството на забоболка се отстранува со употреба на современа технологија. Но, не беше науката отсекогаш, а згора на тоа, оние кои ги испитувале својствата на материјалите, биле прогонувани, обвинети за непочитување на богови, итн. Сфати дека човештвото во моментов се наоѓа на нова етапа на развој на цивилизацијата. Современите луѓе се убедени дека е невозможно да се замени, доживувањето на иритација со доживување на симпатија или чувството на преданост и чувството на убавина, итн. Никој не ги истражува својствата на доживувањата, не вежба за да ги промени, водеjки се радосните желби, исчекувањето и здравиот разум. Уште повеќе, друг илуѓе ги плашат оние кои се занимаваат со тоа, со различните страшни казни од Бога, велат дека тие ја нарушуваат “природната рамнотежа во човечката природа”, бидеjки, ако постојат НЕ, значи дека тоа е “потребно за нешто”. Во овој случај, не е јасно зошто овие критичари не запрат со лекување на забите, не престанат со употребата на топла облека и кондоми, бидејќи ако постои забоболка, чувството на ладно и СИДА-та, значи, според нивната догма, тоа е за “потребно за нешто”? Оние што се наоѓаат во моќта на догмата, по која ако е човек “создаден” да се соочува со НЕ, интервенцијата во “природниот тек на нештата” ќе доведе до “нерамнотежа”, jас се потсетувам дека ако човек е креиран со некој  постоечкиот сет на доживувања, тогаш меѓу нив постои и радосна желба да се промени, желбата да се вложи напори во стопирање со огорченоста, и започнување со ПрД.

Постои уште еден детал на кој би сакал да привлечам посебно внимание. Ако човек под влијание на лажен концепт, страв од казна или почитување на власт итн. прави некои промени во својот живот, тогаш во иднина ќе жали за она што било направено и ќе сака да се врати на својата поранешна состојба или да почне да бара нешто различно, бидејќи животот кој самиот си го создал, не му одговара. Тој имал светли очекувања, но реалноста била поинаква. Човекот кој успева најмалку во еден чин да отстрани НЕ, и веднаш почувствува бран од ПрД, нема да може без потрес дури да помисли за враќање во својата поранешна состојба, каде нема ПрД и каде постојат НЕ. Тоа е поврзано со смртта, дури и со нешто полошо од смртта. И што повеќе практикантот ја поседува ПрД, ќе биде посигурен во консолидирањето на оваа состојба, прекинувањето на старата навика за доживување на НЕ. Новата реалност е бескрајно поатрактивна од претходната.

Човештвото започнува со нова ера – луѓето почнуваат да ги истражуваат доживувањата, да ги изучуваат нивните својства и закономерност, да ги идентификуваат радосните желби, чија цел е да го смени составот на доживувањата, почнувајќи да се создава најдобри технологии за овие промени. Во текот на истражувањата во минатото научниците откривале нови супстанции, кои поседувале неверојатни, уникатни особини. Исто така е и тука колку се реализира практиката на замена на НЕ со ПрД, се појавуваат сосема нови ПрД, толку се необични да никаква најлуда имагинација не би можела ништо од тоа ни да замисли. Започнува ерата на инженеринг на доживувањата кои го сочинуваат конгломератот наречен “човек”. Новото, уникатно патување на човекот започнува, со карактеристична црта на тоа дека патувањето да не е обично “патување на свеста”, кое обично се однесува на еден вид на емоционален или ментален процес, раздвоен од објективната реалност, од чувствата, односно, од физичкото тело, од секојдневниот живот. Човекот во целост се посветува на ова патување. Тој не станува само сонувач, што пребира филозофски термини, а со тоа доживува огромен број на НЕ, не чувствува радосни желби, страда, се чувствува полошо и полошо. Неговото физичко тело, исто така е збир на доживувања, што ние ги нарекуваме “чувства”, и тие доживувања може исто така да се заменат со вложен напор (на пример, апатијата со енергичност, “лошото здравjе” со “одлична здравствена состојба”), а покрај тоа и физичкото тело почнува да се трансформира, преструктуира, додека НЕ исчезнуваат од комплексот на доживувања и нивното место го заземаат ПрД.

Во овоj момент (2005 годината), такви патници се многу малку, малку повеќе од 20 луѓе (мислам на “муцки”), но во 2000 година, кога го започнував ова дело, немаше ниту една муцка, затоа сум сигурен дека тие ќе бидат повеќе, многу повеќе, бидејќи за остварување на такви патувања не требаат пари, автомобили, образование, врски, наследственост и така натаму. Доволно е само да дознаеш дека такво патување е можно (оваа книга ја решава оваа задача), а со самиот факт, дека си жива, и присуството на желба да бидеш среќна, да чувствуваш просветлени доживувања, да надминеш огорченоста. Затоа, јас сум убеден дека бројот на “муцките” ќе расте од година во година, и ќе дојде време кога ќе се мерат во стотици и илјадници. Затоа јас доживувам наjинтензивно очекување при спроведувањето на своите радосни желби за реализација на “муцка-проекти”, подготвувам инфраструктура за културата на муцките, ги преведувам книгите на други јазици, помагам во спроведување на практиката на “муцките”, така да со тек на време тие ќе станат експерти во пракса, носители на ПрД, и ќе можат независно да помогнат на почетниците во таа пракса. Јас го трошам сето свое време и сите свои средства, и мене тоа многу ми се допаѓа.

Минималната цел на “муцките” е прво да постигнат уметност во свесните соништа и бестелесното искуство, а потоа да научат да ја задржат свеста во процес на умирање на физичкото тело (кога и ако тоа умре) во периодот помеѓу смртта на физичкото тело и раѓањето на новото, и после раѓањето, да би се сетиле во “новиот живот” на нивната пракса и да ја продолжат, почнувајќи од она место кај што застанале во “претходниот живот”. Јас потврдувам дека ако сакаш сигурно да го оствариш ова искуство, доволно е да ги отстраниш огорченостите и да постигнеш континуирани ПрД, по можност со екстатичен квалитет. Човештвото веќе има такви ограничени искуства (се сеќавате на Далај Лама 14-ти, 17-ти Кармапа, и стотици помалку познати тибетски монаси, кои станале “тулку” – луѓе кои ја пренеле својата свест во новото тело, со помалку или повеќе прекини во самосвеста, и способноста да се сетат на минатите животи и своето поранешно искуство).

НЕ имаат неколку карактеристики:

1) во процесот на појавување и после тоа се појавува тупост (односно, нагло слабеење на способноста и желбата да ги разликуваш доживувањата);

2) после нив се појавува лоша физичка состојба;

3) после нив се губи интерес на исчекување, ентузијазам, други ПрД, радосни желби;

4) нивната појава не е во согласност со јасно размислување;

5) нивната појава не е во согласност со ПрД;

6) додека ги доживуваш НЕ, си како програмиран робот, твоите реакции и дејствија можат однапред лесно да се пресметаат; твоите дејства се крајно неефикасни

7) речиси невозможно е да се извлечеш од струењето на НЕ без упорни и енергични вежби, дури и ако во некоја ситуација посакаш да прекинеш ди ги доживуваш, тие нема да престанат, таква е моќта на навиките утврдени илјадници пати.

Карактеристични особини на ПЕ:

1) Тие се апслутно спротивни на НЕ: завист – злобност, незадоволство – задоволство – чувство на сопствена инфериорност (“ЧСИ”) – ЧСВ, вознемиреност – апатична смиреност и просечност, горчината на поразот – “радост” на победа, тагата на осаменост – болна друштвеност, ласкање и др;

2) после нив се создава замор, угнетеност, апатија;

3) после нив се јавуваат труење, лошо физичко здравје, иако не толку очигледно како после НЕ;

4) за време на нивното настанување постои страв дека порано или подоцна тие ќе престанат и ќе се појават НЕ;

5) нивната појава речиси 100% е во спротивност со ПрД, со исклучок на оние ситуации, кога ПЕ балансираат одредени НЕ, и во слободен простор може да се појави блесок на ПрД;

6) во нивното појавување и потоа се појавува тупоста;

7) нивната појава не е во согласност со јасното размислување, но не толку експлицитно, како во НЕ;

8) таа иста сличност на “робот”, леснотијата со која се предвидуваат реакциите и дејствијата на човекот, доживувајќи ПЕ; постапките се исто така неефикасни

9) желбата да се доживее ПЕ потсетува на зависноста од дрога, “болките” поради недобиените ПЕ можат да бидат исклучително лоши, односно можат да бидат придружени со многу силни НЕ.

Човекот нурнат во НЕ, многу тешко може да направи јасна граница помеѓу ПЕ и ПрД, токму поради тоа тој многу ретко ги доживува ПрД, па главниот правец во ППП е да се отстранат токму НЕ, кои го трујат, го тераат на страдање, несакани се. Додека степенот на ослободување од НЕ зајакнува, меѓу ПЕ ќе почне разложување, некои од нив ќе бидат несакани сопатници-двојници на НЕ, другите ќе посакаш и понатаму да ги доживуваш, чистејќи ги од токсични слоеви, и од чистењете ќе се појави зрно на ПрД. А некои ПЕ исчезнуваат сами по себе, без напор, кога сличните НЕ се отстрануваат, на пример, при отстранување на зависта исчезнува и злобноста.

ПрД нема никогаш да исчезнат во текот на отстранување на НЕ, а обратно, се подобруваат сите нивните карактеристики: а) зачестеноста на појавата, б) интензитет, в) длабочина (т.е. бројот на бои), г) трогателност (степенот на изолација од поврзани доживувања, “чистота”) и д) резонанца (својство, кое се состои во фактот дека појавувањето на една ПрД води кон бранот од цел “букет” на други ПрД.

Уште една карактеристична разлика на ПрД од ПЕ е во тоа да ПЕ, без оглед на интензитетот коj тие можат да го имаат, секогаш остануваат ориентиационо објективни. Дури и силната злоба, тоа е злоба со специфична причина кон одредено лице. Дури и силна жал, тоа е жал кон некој специфичен човек за одредена ситуација. ПрД поседуваат уникатни својства да станат ПрД без објекти, кога е во прашање зголемување на интензитетот, особено кога тие стануваат екстатични.

Рис: “Кога имаме ПЕ, не постои желба да се направи разлика помеѓу доживувањата, немаш желба да си поставиш себеси прашање “што чувствувам во моментов”. Имаш само желба за спроведување на новите желби, без обид да ги разликуваш, дали тие се радосни или механички, се придружени со зголемување на заморот и труење, или обратно. На крајот, неизбежно, се појавуваат ситуации во кои постојат НЕ бидејќи ако не постои разлика помеѓу доживувањата, тогаш нема ни јасност за тоа, какви желби постојат и зошто се вакви, нема можноста да се појави желба да отстраниш механичките желби и да почнеш да ги тражиш и реализираш радосните.

Кога се појавуваат ПрД, желбата да се направи разлика помеѓу доживувањата се зајакнува и секоj напор за да ги разликуваш започнува со особено силно резонирање со ПрД.

ПЕ ја блокираат активноста на разумот, тие ја потиснуваат способноста на расудување, споредување на можните толкувања, желбата да се постигне јасност во толкувањата. Во ПЕ човекот избира само една од многуте можни толкувања, не затоа што таа е повеќе оправдана од другите, но поради таа што најдобро одговара да продолжи со доживувањата на ПЕ. Со ова можат да се случат различни дури и навидум најнеобични исфрлања и шпекулации. Ова може понекогаш дури и да доведе до опасна ситуација, чие појавување човекот кој се наоѓа надвор од ПЕ веднаш би можел да го пресмета и да го избегне.

Постои терминот “ментална болест”. Тој претставува се што е  необично. Ако се шеташ гола, си болна. Ако се капеш во дупка на замрзнато езеро, си болна. Ако ги отстрануваш НЕ, си болна. Не сакаш да се омажиш, си болна. Ако не ги сакаш своите родители, си болна тотално! Предлагам поинаква дефиниција, ментално болен човек е оној кој не сака да доживее некои мисли, чувства, желби, но ги има. Ако не сакаш да ги доживуваш НЕ, но ги доживуваш, тогаш си ментално болна, и јасноста во ова ја засилува желбата да се бара пат кон закрепнување, всушност кон крај на НЕ.

Една од главните проблеми кои настануваат во директно отстранување на НЕ е нивното неточно толкување како “составен дел од себе”, како нешто што поседуваш, и колку повеќе човекот има тенденција за поседување, толку потешко за него е да сака да се ослободи дури од ова поседување: јако страдање, посебно што тој очекува по отстранувањето на НЕ  да доживее ПЕ. Меѓутоа, ако почнат да се отстрануваат НЕ, стравот и сожалувањето постепено исчезнуваат, нивната апсурдност станува очигледна, бидејќи со отстранување на НЕ, се појачуваат зраците на ПрД и секој таков зрак јасно ја нагласува дилемата: или едната или другата страна. На едната страна од вагата се НЕ, од другата, екстаза од допирање на ПрД.

НЕ се составен дел на личноста, тоа е само тумор. Често се зборува за т.н. “лични квалитети”, и имплицира дека овие квалитети се нешто вродено во нас, без оглед на тоа, нешто што ни е дадено од раѓање или цврсто всадено во текот на образованието и ако може да се корегира, прилагодувањето е во многу мали граници. Кога велат: “Јас сум толку нервозна”, укажуваат на тоа дека ова е “личен квалитет”, “човечката карактеристика”. Под ова се претпоставува дека нервозата неминовно се појавува во одредени околности, односно се измислуваат   некои цврсти и стабилни “врски” помеѓу околностите и НЕ. Освен тоа, се измислува некој вид на специјална “природа” на оваа “карактеристика” која е различна од едноставниот тумор, кој што може да се одгледува или отстрани. Сите такви “карактеристики” се длабоко вкоренети навики за доживување на НЕ. Не постојат “врски”, постои само навика која може да се менува.

Ако забележуваш, дека сите НЕ се отстрануваат, или дека сега нема НЕ, и во исто време, во моментов нема ни јасни ПрД, тоа значи дека во овој момент доживуваш негативни позадини (НП). НП тоа се сите тие исти НЕ со многу слаб интензитет, кои се како “размачкани”, како долен слој на НЕ. Тие немаат изразени бранови, а и кога тој бран ќе се случи, тоа ќе биде обична НЕ, и често можеш да не си свесна дека НЕ не се јавуваат во вакум, туку има слој на хранливи материи во форма на НП, кои ги доживуваш во моментов. Негативните позадини се многу развлечени со времето, тие можат да траат со часови, денови, месеци, цел  живот. НП така длабоко влезени во навиката, не е лесно да се пронајдат. За да го направиш ова, прашай за совет од партнерот во пракса, затоа што човек со искуство во отстранувањето на НЕ, НЕС и НП, може да ги види кај тебе демонстрациите, кои покажуваат на НП, со кои си ти цврство спореден. Ако таква можност не постои, тогаш е потребно да се зајакне вниманието, да се применат различни практики за одредување на НП. Ефикасна е практика за емоционално полирање (види подолу). Или можеш да избираш мисли и да набљудуваш, со која од нив ќе произлезе највпечатлива резонанца на НП, и тоа конечно ќе ни ја одреди НП. Ова може да биде вознемиреност поради несигурност од иднината, страв за детето, страв од родителите, страв од критиките од други луѓе, засраменост, навика за доживување на тмурна состојба, секоj има нешто свое.

Просветената позадина (“ПП“) се дефинира слично како НП.

Ќе го воведеме поимот “негативна доминанта“. Луѓето често велат дека тие се релативно слободни од НЕ, а некои дури велат дека тие не ги доживуваат НЕ и НП со часови, па дури и денови. Очигледно е дека тој е толку полн со НЕ и НП, затоа што цело лице му е искривено, неговото тело е напнато, па се прашуваш како може, тој да не го гледа тоа? Негативна доминанта, тоа е таква НЕ или НП, на која си толку навикнала, што не само што не можеш да го замислиш животот без нив, но дури и не забележуваш дека тие секогаш ги доживуваш! Повторувам, ако во овој момент би била ослободена од сите НЕ, во истиот момент би добила јасна, стабилна ПрД, а ако не, значи дека сега постојат НЕ или НП или НЕС, поточно, негативна доминанта.

Не запирај на разговорите за пракса, започни вистинска борба за ослободување веднаш. Бори се! Колку долго можеш да живееш со тоа? Да, НЕ се многу тешко да се отстранат, но дали да се живее со нив е едноставно? Почни да ги отстрануваш НЕ, ова е првиот чекор. Ако тоа не си го направила, значи не си направила ништо, и све пред тебе е затворено. Колку можеш да потрошиш време на првиот чекор? Пред тебе се големите пространства ПрД, а ти си играш со овој отров… Замисли да си алпинистка и да се искачуваш на врвот на планината. Тоа не е обичен врв. Постојат многу луѓе кои себеси се нарекуваат учители, просветници, мајстори, но дали ти видела најмалку едно лице ослободно од НЕ? На тој врв не може секој да се искачи, но не поради тоа што е толку тешко, туку бидејќи ниту еден оваа задача не ја поставува како цел пред себе. Никој не ги отстранува НЕ со директен напор, сите бараат индиректни начини, ГЦК – пози, мантри. Собери ја сета своја одлучност, упорност, љубовта кон животот, ако овој проблем нема да биде решен, те чека иста судбина како и сите оние кои те опкружуваат. Погледни ги старите жени, кои имаат физичко отелотворување на НЕ, дали ти одговара таков живот? Погледни на младите луѓе со празни очи, кои спазматично бегаат од НЕ и тупоста во ПЕ и во уште поголеми НЕ, во уште поголема тупост. Погледни на луѓето од 30-40 години со континуирана маска на НЕ на лицето, со одамна изгубена надеж. Сакаш да бидеш исто таква? Ако не сакаш, бори се. Замисли да си амазонка, терминатор, планинарка, вештерка – ти треба поголема сила, не само поради “светлата иднина”, а за да ги поседуваш ПрД, кои ги доживуваш токму сега, штом ги отстрануваш НЕ. После секој чекор следува нов степен на слободата, секој ден има нови бранови од ПрД, свесноста, животот станува континуирана уметност и уживање во оваа уметност.

На влезот во твоjата зграда стојат клупи. На нив, стари мажи и жени. Покрај нив деца, тинејџери. И тие младинци НЕИЗБЕЖНО ќе се претворат во ТОА, нешто за кое е тешко да се најдат зборови. Погледни во очите на старите мажи и жени. Сакаш да станеш исто ТОА?

Откако се отстрануваат НЕ, во истиот миг се појавува блесок на ПрД. Дури и ако многу малку се исчистиш од НЕ, ќе ти стане јасно дека патот кон слободата е премногу прост! Само да се отстранат некои видови на огорченост, и ГОТОВО! И започнува необично патување во  продорните, длабоки чувства, кои отвораат еден нов свет во тебе. Ти не гледаш оддалеку на нешто привлечно, но самата постануваш задоволство, откритие, патување.

Под превезот на НЕ, не е можно да се доживуваш ПрД, тие не се создаваат или измислуваат, тие или се манифестираат, или не, но јас можам да ја поседувам желбата за доживување на тие ПрД. Колку си послободна од “огорченоста” (види подолу), желбата за доживување на ПрД ќе биде се појака и таа желба на некоj таен начин ќе те приближува кон исполнување на ПрД, а ако желбата е многу силна, тогаш таа си го променува својот квалитет, и јас го нарекувам “напор”, тогаш ПрД постануваат спонтано. На почеток, тоа се кратки бранови, кои произлегуваат, очигледно, без било каква поврзаност со практиката. Потоа зависноста на длабочината и силата на ПрД од интензитетот и искреноста на напорите ќе се одразат појасно. Кога криговите од дим стануваат послаби, позади нив се појавува сонцето. ПрД не се статична состојба. Доживувајќи ги нив, ти самата ќе станеш пат кој води до неверојатни светови.

Многу сериозна препрека за отстранувањето на НЕ и за почетокот на напорниот тренинг е реакцијата на општеството. Негативна реакција. Агресивно негативна. Околните луѓе, вашите роднини, пријатели, “езотерици” на конференции на интернет, висока е веројатноста дека сите ќе ја изразуваат својата агресивност кон самата идеја за отстранување на НЕ, и ќе велат дека тоа е невозможно, “неприродно”, дека ќе доведе до страшно ментална болест, итн. Исклучоци од ова правило се сретнуваат во Русија, но се ретки. Прво, роднините и пријателите се согласуваат во се поради друштвеност или стравот од губење на твоето внимание, но што повеќе твојата пракса во отстранувањето на твоите НЕ и догматски концепти биде стална, се појасно ќе го видиш нивниот реален став кон ова. Таквиот едногласен агресивно негативен став кон отстранување на НЕ, често придружен со закани и физичко насилство, може сериозно да ја поткопаат вашата решителност. Многу практиканти почетници кога ќе се најдат во вакум, се откажуваат и се приклучуваат на оние кои целиот свој живот се заглавени во НЕ. Тоа е твој избор, одлучи си.

Кога се исполнети вообичаените доживувања, дури и уделот на НЕ во нив е висок, дури и да постои желба да не ги доживуваш, ти сеедно го доживуваш “чувството на удобност“. Кога почнуваш да го практикуваш правиот пат и да ги променуваш некои доживувања со други, и покрај фактот дека дел од ПрД постепено се зголемува, ќе се појавува “чувство на неудобност”. Почнувајќи со одреден степен на заситеност од ПрД, неудобност кога ќе се промени доживувањето дава начин за очекување, желба, радост, другите ПрД. Еден час надвор од праксата, доаѓа на ум како повеќе или помалку мазна низа од импресии. Еден час вложување на напор, ти е како поминување низ џунглата, исполнето со препреки, надминувања, откритија. Така, еден практикант во раните фази на пракса, кога ПрД ретко се манифестира, може да го користи чувството на удобност, како причина да се претпостави дека тој “спие” во вообичаените огорчености. За некои овој живот може да изгледа страшно, исто како што животот на патникот изгледа каj твоjата соседка-старица како нешто ужасно глупо и како мазохизам.

НЕ се како канцероген тумор. На пример, човек кој се навикнал да чувствува жал кон себе (ЖКС), свесно  уништува го својот живот, бидеjќи за другите да го жалат, да му посветуваат внимание, да му дадам утеха (имено, тој тоа силно го сака), потребно е да имаш причина, да се определуваш  како “несреќен”. Да би уживал во својата несреќа, му потребни се повеќе ситници, тогаш тоj компетентно и со чувство на супериорност ќе ја кажува на другите “мистеријата” на своето “страдање”. Оној, кој ќе успее во оваа шампионска трка, закачува на себе ореол на “маченик”, “обележаниот со судбината”, зајакнуваjќи го чувството на сопствена важност.

Во човекот кој е склон кон ЖКС (“чЖКС“) постанува збир на желби, која е слична на туморот: тоj исходот станува повеќе пожелен, коj ќе доведе до “проблеми”, бидејќи колку повеќе страдање и НЕ тој доживува, толку повеќе ќе ги поддржи ЖКС и ЧСВ, и толку подобра позицииjа ќе заземе на табелата од редовите на несреќните луѓе, кои бараат (и добиваат), жалост од другите луѓе, и активностите кои произлегуваат од сожалувањето. “Неволји” (реални или имагинарни) ќе станат негова своина, стока, со која се тргува на внимание и услуги. И на крајот чЖКС со своите раце почнува да го уништува својот живот, воден од страна на лошо определена цел (“ЛОЦ“) и конкретно определена цел (“КОЦ“). ЛОЦ се случува кога, ве пратат мисли “го правам тоа”, “тоа се случува”, но ако го прашаме човекот, или ако тој самиот си го постави прашањето “го правам ли јас тоа”, “дали тоа се случува”, тој ќе одговори “не”, значи ја отфрла рационалната јасност. При КОЦ, лицето се согласува со она што го прави тоа.

01-02 Отстранување и потиснување на НЕ

Да си поставиш задача себеси за отстранување на НЕ е полесно отколку реално да го направиш тоа. Неопходно е да вложиш навистина голем напор и оваа практика да е составен дел од твојот живот, инаку твоите соништа ќе останат само соништа. Не да “посветуваш време на практиката”, туку да се занимаваш со неа цел живот. Ретки се оние кои од зборови преминуваат во акција и продолжуваат со истрајност и одлучност да ги постигнуваат своите цели со исчекување и очајнички желби, без разлика на успесите и неуспесите.

НЕ се отстрануваат преку вложување на напор, ти како да се “извлекуваш” од нив, како од жив песок, се “присетуваш” себеси во состојба на слобода од НЕ, “скокнуваш” во ПрД. Ова вложување на напор се увежбува преку бројни вежби. Описи на различни опции за слики и идеи, кои прават резонанса со напор, види подолу. Отстранувањето на НЕ, е по дефиниција, таков напор, што на крај резултира а) од НЕ не останува дури и најмала трага б) се појавува слаб, но очигледен ПрД. Се разбира, не можеш одма да научиш да “скокуваш” од НЕ, така што секој пат да доживуваш ПрД, и во почетокот ќе биде поголема веројатноста да се појава состојба на “ништо не се случува”, но барем можеш да се сеќаваш за потрагата по ПрД, после секој обид за отстранување на НЕ.

“Беспрекорно отстранување” е состојба, во која НЕ се отстрануваат за помалку од половина секунда. За овој период НЕ нема време да те отруе и да доведе до следни НЕ, ниту пак ја зголеми НП.

Со цел да би останале социјално адекватни, луѓето често ги потиснуваат НЕ, но тоа не доведува до ослободување од нив, туку напротив, НЕ се трансформираат во тешка НП, која како токсична густа магла ги покрива сите други доживувања. Како да се направи разлика во отстранувањето на НЕ од потиснувањето? Критериумот е токму во доживувањето на ПрД, барем во краток миг, додека НЕ по навика не се појавуват повторно.

Исто така можеме да се фокусираме на природата на желбата да не се доживуваат НЕ: ако е придружена со  исчекување, висока е веројатноста да се отстрануваат НЕ, наместо да се потиснат. Ако желбата е мотивирана од страв, срам, ЧСВ и други НЕ, отстранувањето нема да се случи.

Ако по обидите за отстранување на НЕ се појави тежина, умор, фрустрација, нема бран од ПрД, тогаш тоа значи дека нема отстранување, туку потиснување. Во текот на потиснувањето, ти не ги одбиваш НЕ, туку само ги прикриваш нивните надворешни манифестации, поради стравот од последици, или срам и други НЕ, и целата трепериш, и само однадвор се обидуваш да изгледаш смирена. Во овоj случаj НЕ често не само што не се намалуваат, дури и зајакнуваат, нивните многубројни жаришта продолжуваат да се појавуваат, кои доаѓаат до смрдливо вриење, кое порано или подоцна мора да се прелее. Една НЕ може да се менува со друга (на пример, иритација може да биде заменета со срам или страв или самосожалување), но  труењето продолжува.

Ќе го наведам она што не се смета за отстранување на НЕ, што не може да те извади надвор од тој бесконечен вртлог:

1) Замена на НЕ со ПЕ. Ако имаш кавга со сопругот, ја повикуваш другарка ти и таа те забавува.

2) Исфрлување, една НЕ jа исфрлува другата. Наместо срам, почнуваш да чувствуваш агресија.

3) Самозалажување, НЕ се уште ги доживуваш, но мислиш дека никој не гледа, и сама себе се убедуваш во тоа дека нема НЕ, убивајќи ја на тој начин својата искреност, губејќи ја последната можност да се промениш.

4) Бегање во тупост, НЕ е сеуште таму, но ти самата си забранила себе си да размислуваш за тоа, само исфрлувајќи ги тие мисли.

5) Залепеност, кога има мислата “сега доживувам НЕ”, постои слаба желба да се запре доживувањето на НЕ, но таа сила не е доволна за да се надмине силата на навика за доживување на НЕ и дејството на механичките желби за продолжување на доживување на НЕ.

6) Потиснување е трансформација на НЕ во НП.

Оваа листа, се разбира, не е потполна, дополни ја сама, ако сакаш.

Една од главните пречки во отстранувањето на НЕ е самозалажување, кога човекот само мисли дека сака да ги отстрани НЕ, а всушност не го сака тоа. Тој процес на отстранување е многу сложен, поради присуство на желбата за доживување на НЕ, за која можеби и не си свесна. Секогаш, кога постои НЕ, постои желбата да се доживее НЕ, и колку е посилна НЕ, толку е посилна желбата. Кога постои јасност во фактот дека НЕ е толку силна, затоа што ти сакаш да ја доживуваш, а не затоа што е многу тешко да се отстрани, се појавува решителност, исчекување, радост. Исто така, оваа јасност може да доведе до  манифестирање на нов пар на желби, желба за зајакнување за доживување на ПрД и желбата да се ослабне желбата за доживување на НЕ. Желбата за доживување на НЕ е пропратена со мислите-изговорите како “тој ме испровоцира,” “оваа НЕ не е праведна”, и др.

Отстранувањето на НЕ се јавува како резултат на вложување на напор, генерирани од а) желба да се стави крај на ова страдање, б) сваќање за неможноста на живеење во оваа отровна средина, в) желба кон јасност, кон ПрД, чија манифестација не е компатибилна со НЕ. Во текот на отстранувањето нема замена на една НЕ со друга, затоа што не си задоволна со козметичкиот ефект, бидејќи целта не е што некој помислил дека немаш НЕ, него во тоа да не ги доживуваш, а да ги доживуваш ПрД. Како резултат на отстранувањето на НЕ, секогаш се поjавува дури и мало, но јасно искуството на ослободување, тивка радост, спокој, интензивен мир, исчекување и интерес кон животот. Во случај на потиснување ништо такво никогаш не се случува.

Ако детално го разгледаме процесот на отстранување на НЕ, тогаш тоа е:

1) Кратка, моментална ментална фиксација “постојат НЕ”.

2) Желбата да се запре со доживувањето на НЕ.

3) Вложување напори (односно, остар, концентриран бран на желбата) за престанок на НЕ.

4) Желба за доживување на ПрД.

5) Вложување напори за појавување на ПрД.

6) Манифестација на ПрД.

Само кога 6-та фаза е направена, отстранувањето може да се смета за завршено. Успешното отстранување на НЕ не значи дека по пет секунди, таа нема повторно да се појави, бидејќи тоа е огромна навика, но ако секоj пат упорно ги отстрануваш НЕ, таа навика ќе станува се послаба, се додека не се прекине целосно.

Со подобрување, кариките на овој ланец стануваат се вообичаени, се случуваат сами од себе, автоматски исто како што порано автоматски се манифестирале НЕ, така што навиката за чувствување на несаканите доживувања се заменува со навиката да се почувствуваат саканите, и на крајот можеш да научиш беспрекорно да ги отстраниш НЕ. По доволно долг период на време ти беспрекорно ja отстрануваш НЕ, таа помалку ќе се појавува, и на тој начин се постигува целосно отстранување на оваа НЕ. Кога учиш да возиш велосипед, проклето тешко е да ja задржиш рамнотежата, но кога ќе научиш, веќе не мислиш повеќе на тоа. Исто така е и овде.

Во раните фази на обука во отстранувањето на НЕ препорачливо е да се прибегне кон поддршката на визуелните слики или мисли, кои во тебе создаваат резонанца со процесот на прочистување од НЕ. Секој практичар избира слика за себе, во согласност со своите препораки. Ова може да биде слика на еден зрак светлина, кој ги гори сите НЕ, или слика на еден моќен поток, кој ги потопува сите НЕ по неговиот пат, или слика на експлозија, која ги кине на парчиња сите бариери на НЕ, било што. Ќе наведам неколку примери на слики, кои резонираат со сила за отстранување на НЕ, кои ги собрала Скво:

1. Зголемување на интензитетот на напор, како кревање на тежок и голем камен од дното на езерото, прво го чистиш од калта, а потоа беспрекидно го креваш нагоре.
2. Секоја силна НЕ е како ураган, и за да преживееш, неопходно е да се заглавиш како цврст столб, кој не може да го сруши ветер. Секој нареден обид овој столб станува се посилен.
3. Утврдување на моќ во побунета земја. Луди толпи на измамници постојано сакаат да ја земат власта во тоа место. Доволно е само секунда да се релаксираш и власта ќе биде изгубена, тие ќе ти ја земат. Кога ќе се постигне стабилност во власта, јас ќе ги изјавам новите закони, законот на смиреност, закон на легитимните аспирации, законот на радост.
4. Бавно и безкомпромисно враќање на вниманието од НЕ кон сеќавањето на ПрД, како да не знаев да го гледам објектот поради хаотичниот поглед и би морала постојано да се потресувам, да се мавам по образите, да ја утврдувам главата, да ги затворам преостанатите елементи со партали. Но после научив како да гледам во еден правец, бавно враќајќи го погледот, кој се губи.
5. Ласерот е тенок, но е моќен зрак на светлина, кој брзо и сурово расчистува простор.
6. Скокови на тигарот, на секое издишување, ја собирам сета сила и се фрлам во ПрД, скокнувам во неа, па ако дури и после 1-2 секунди доживување на ПрД ќе ме исфрли, јас продолжувам да обидувам да скокнам назад, и наскоро почетната состојба се менува, можно е да отидете во ПрД веќе на 3 – 5 секунди.

01-03 Првите чекори во истражувањето и отстранувањето на НЕ

Еден од начините да се разниша стабилноста на навиката за доживување на НЕ во одредена ситуација, е практика на циклична промена на толкувањата. Ако сега доживуваш тага поради самотија, обиди се да се концентрираш на своите мисли: “колку е убаво, конечно можам да бидам сама, не морам да се преправам, не морам никому ништо да докажувам, не морам да одговорам на ничии  очекувања, правила и пристојности, можам мирно да размислувам, да се опуштам, да се предадам на своите  чувства и фантазии. Толку многу луѓе се постојано околу мене, но сега можам да го искористам моментот и да уживам во самотијата”. Како резултат на тоа, ќе забележиш дека НЕ на самотијата стана послаба. Сега промени ја интерпретацијата, и помисли: “ако имаше убав дечко, јас би можела да го привлечам неговото внимание, би ни било интересно, јас би можела да го допирам и би доживеала возбуда од еротските чувства. На некои парови им е толку добро заедно, а јас сум сама, и нема со кој да разговарам, немам со кој да ја почувствувам љубовта”. Резултат на тоа е болното влошување на осаменоста, зголемувајќи други НЕ. Ако малку се “нишаш” помеѓу тие два типа на толкувања, ќе добиеш едно интересно искуство дека присуството на НЕ не зависи од ситуацијата, туку од нејзината интерпретација. Промената на интерпретациите не е начин за ослободување од НЕ, тоа е само прв чекор, затоа што силата на навиката за доживување на НЕ, коjа се повторувала веќе сто пати, е посилна од било која интерпретација, и второ, сето тоа време, додека ти ги менуваш интерпретациите, НЕ живее, се развива, труе, создава нови НЕ. Цикличната промена на интерпретациите дава само минимално искуство во ослабувањето на НЕ, но со тоа се зајакнува разбирањето дека можеш да влиjаеш на НЕ, без оглед на ситуацијата. Лажна концепција дека емоциите се целосно утврдени со ситуацијата сама по себе, те прави немоќна, затоа што ретко кога можат да се променат околностите, а резултатот е фрустрација. Во еден случај, стануваш песимистка, потопена длабоко во НЕ, а во друг, револуционерка, која се обидува да ги промени околностите така да НЕ не би се појавиле, секако тоа е невозможно, само што едни НЕ се заменуваат со други.

Ако двете интерпретации се подеднакво можни, тогаш зошто да не ја избереш и да не ја зајакнеш онаа која го слабее дејството на НЕ и ти овозможува да бидеш во повеќе привлечната состојба? Замената на несаканите интерпретации во сакани  е минимумот кој овозможува малку да ja разнишаш навиката за тренутно влегување во интензивните НЕ.

Многу е важно да во текот на реализација на твојата практика доаѓа акумулација на искуство за преживување на ПрД: моменти кои си ги доживеала во ПрД се акумулираат не во некоја “фигуративна” смисла, туку во најреална, и порано или (некогаш, за жал) подоцна, доаѓа до прелом, и ти доживуваш спонтано олеснување поради отстранетите НЕ, додека знаените ПрД почнуваат да се појавуваат повеќе стабилни и јасни, се манифестираат нови ПрД.

Ако постојат оние НЕ кои ти е жал да ги напуштиш (обично тагата, жалоста, жал кон другите, љубомора, понекогаш и агресија, негативен став), тогаш можеш да се ослободиш од оние, кои мислиш дека се несакани, болни. Навиката за доживување на НЕ е повторувана  стотици илјади пати, па само по неколку секунди по нивното отстранување тие можат да се појават повторно. Зајакнувај ја својата непоколеблива определба и амбиција да на било кој начин ја постигнеш својата цел, за да ја уништиш навиката која те убива. За целосното отстранување на НЕ потребно е многу напор, а резултатите ќе ги добиеш веднаш по секој успешно вложен напор, и искуствата од тие преживувања се акумулираат, така што ја зголемуваат ефикасноста на праксата, смислата на животот.

Налетот на конкретната НЕ е ефективна вежба. Избери НЕ која често се манифестира, како незадоволство, и донеси одлука – во следните три дена (три часа, еден час), нема да му овозможиш да се појави повеќе од една или две секунди. Заедно со другите НЕ незадоволството се манифестира на секој чекор и понекогаш е тешко да се направи разлика помеѓу нив, а да не зборуваме за тоа како да го направиш тоа за секунда, затоа неопходно е секоја секунда (!) за да се грижиш за себе, и отстранување на определени НЕ се претвора во концентриран напад врз многу други. Дури и еден час на ваквите практики, тоа е многу тешка работа, како да трчаш маратон, а ако таков ефект не се случи, тогаш тоа значи дека ти си се самозалажувала, и тоталното отстранување на незадоволството всушност нема да се случи (исто така следи ja суштинската карактеристика на успешното отстранување на НЕ – бранови на ПрД). За време на ваквите напади ќе биде формирана и зајакната навика на итно отстранување на НЕ, ќе има значаен напредок во брзината и чистотата на отстранување. Отстранувањето на следната НЕ ќе биде многу полесно од првиот обид.

Внимателно следење на доживувањата, со цел за откривање и отстранување на сите манифестации на НЕ осудени да бидат отстранети, води кон уште еден значаен резултат. Такво следење е можно само во тој случај кога сум свесна за (т.е. фиксирам во УД) сето она што се случува со мене, така што формирам навика да бидам внимателна кон доживувањата, постигнувам искуство во чуство на радост поради внимателност. Само да живееш и да работиш нешто; и да живееш и да си свесен за манифестирање на доживување, тоа е голема разлика. Внимателното следење доведува до почеток на брз процес на разложувањето на доживувањата, се појавува креативна состојба, се појавуваат возбудливи идеи, откритија и неочекувани аспекти на ПрД, се појавува чувство на посебна длабочина на животот, како да се отвора затката, и истури чувството на потполност. И писмената фиксација станува радосна.

НЕ секогаш имаат надворешен израз (многу изразито или речиси незабележливо за неискусно лице) – слаба воздишка, блага гримаса, едвај забележлив гест, одредени промени во интонацијата, ќе го наречеме тоа “телесни знаци на НЕ” ( “тзНЕ“). Речиси 100% мимики, гестови, интонации на луѓето се нераскинливо врзани со тзНЕ. Контролата над тзНЕ ни овозможува подобро да ги фатиме НЕ кои се пробиле, и да ja доживееме ситуацијата уште еднаш, отстранување на НЕ, и чистење на НЕ кои се појавуваат случајно. Контролата над мимиката, гласот, гестовите е многу полесно отколку над НЕ, па идентификацијата и отстранувањето на тзНЕ ja овозможува практиката. Ако си ја пропуштила НЕ и “си се разбудила” кога таа се зголемила, обрасната со други НЕ, веднаш прекини со тзНЕ, а потоа и НЕ. “Заштити ja територијата, не застанувај на пола пат, отстранувај ги и најмалите бранови на НЕ, додека не ja постигнеш минималната состојба на “ништо не се случува “, или максимална – ПрД.

Ослободување од НЕ води кон јасност, ослободување од [лажните] концепти. Ако те силувале, тоа може да биде болно и непријатно (но не е нужно, бидејќи ако му дадеш на сторителот кондом и да се сетиш дека не е така лесно да најдете полов орган, кој сам квалитетно стои исправен и кој самиот се движи само да би те изебал без “врска”, можеш да добиеш задоволство од било кој интензитет), но во тоа нема никаква “ментална траума”, затоа што само од тебе зависи, дали ќе доживееш НЕ или не. Кога ќе ја скршиш раката, болката е неспоредливо посилна од непријатното чуство од силувањето. Зошто, тогаш, поради скршената рака не вршат самоубиство? Зошто не се создаваат клубови за советување на оние со скршена рака? Затоа што не е вообичаено да се доживуваат силни НЕ кога ке скршиш нешто, тоа не се смета за нешто “ужасно”, “срамно”, додека со силувањето, тоа е вообичаено. Половиот орган присилно го ставиле во вагината, ете тоа си случило, но на ова значење му се придава космичка важност, е тоа е основна хипокризија и глупост. После една скршена рака мораш два месеци да одиш во гипс, а потоа да ги размрдуваш зглобовите, да примаш удари против тетанус, итн, а  после бруталното силување неопходно е само темелно да се намачкаш со мирамистин или колоидално сребро за дезинфекција, да се преземат мерки против бременост, а модринките наскоро ќе зараснат, 10 пати побрзо него ли скршениот прст. Покрај тоа, без НЕ кои ограничуваат, може воопшто да се избегне силувањето, или да се намалат несаканите ефекти на минимум (види “Прашања и Одговори” – 0059).

Кога ќе сватиш дека НЕ можат да  те изедат во буквална смисла на зборот, можеш да ја користиш практиката на “сеќавање дека НЕ се отров”: во моментот кога ќе се појават НЕ, ти гласно, или во себе повторуваш – “Отров!” “Не сакам тоа да го доживувам!”. Ова ти овозможува да се размрдаш и да се мобилизираш, да се потсетиш на твоjот однос кон НЕ, да ја ослабнеш механичката желба за доживување на НЕ. Тоа во исто време ќе го успори паразитскиот внатрешен дијалог, кој служи на НЕ и е жариште на повеќе бранови.

Во отстранувањето на НЕ нема ситници! Дури и “безначајната” НЕ е силен отров, и кога ќе доживееш ПрД јасно го разбираш, а кога нема ПрД, тогаш нема ни јасност. Дури и слаба сенка од НЕ и веднаш драматично ги намалува ПрД. Покрај тоа, слаба НЕ, на  пример негативен став ( “НС“) или негативна енергетска состојба ( “НЕС“) (со други зборови – “лошата физичка добросостојба”, безволност, незаинтересираност, “ништо не се случува”), може да биде само мал дел од огромна санта мраз на НП која плови над водата. Поправи ја, и подводниот дел ќе се подигне, ќе биде на располагање за истражување и поправање.

“Негативните ставови” се слаби НЕ, понекогаш многу слаби, кои не траат долго и не се секогаш проследени со определено изразени НЕ. На пример, само еден поглед на непријатно лице, а понекогаш едноставно на било кое лице, веднаш на секунда или дел од секунда се појави сенка на непријателство, осуда или отфрлање. Во текот на увежбување на концентрацијата ќе приметиш дека  секој твој ден е проникнат со илјадници НС. Најефективниот начин за решавање на овој чопор е емотивно полирање, фокусирајќи се на ПрД.

Цела оваа група – НЕ, НЕС, НП и НС во иднина ќе ја означуваме како “четири H” или “4H“, но тоа не е ништо друго, туку форми на НЕ, затоа често ќе ги означувам со терминот “НЕ”.

Луѓето воглавно и не сваќаат, дека НЕС можат да се отстранат. Оваа идеја се толкува како револуционерна. Се смета дека сивоста, тромоста се составен дел од “мене” дека е предизвикана од  “објективни” причини, и ние можеме само да ја прекинеме со забава, оргазми, јадење и спиење. Но НЕС може да се отстрани исто како и сите други несакани состојби. Првиот чекор е да ja одвоиш НЕС како посебно доживување, евидентираш: “постои тромост”, или постои “ништо не се случува.” И тогаш е можно да ja истражуваш и да имаш желба “да не ja доживуваш оваа состојба” и според тоа, вложуваш напори да ja елиминираш и да ja отстраниш.

Ние ќе го воведеме поимот “огорченост“, ќе ја означиме со овој термин било која целокупност на НЕ, НП, НЕС, НС, лажните концепти и механичките желби (видете во соодветните секции).

Позиција на непристрасен судија: замисли дека си судија во конфликт меѓу две лица (а една од нив си ти) и викаш: “замолчете веднаш, направете неутрални фаци, и само тогаш ќе се разбереме – што е што.” Отфрли ја довербата во “праведност” на НЕ, престани со самосугестијата, бидејќи ти многу често мислиш дека твоите НЕ се “праведни”, а отстранувањето на НЕ е како согласност со “неправедноста”. Па кажи си самата на себе – “Ќе ја разгледам ситуацијата и ќе донесам одлука, но сакам да размислувам и да одлучам трезвено, наместо да бидам отруена од НЕ, кои ми го блокираат размислувањето.” Запомни дека било кои НЕ се отров кои го трујат телото, лишувајќи ги можностите да одговориш ефективно, логично да размислуваш, да си чувствителна, да доживуваш радосни желби, така што првото нешто е да  мораат да бидат недвосмислено, неминовно отстранети.

За зајакнување на желбата од ослободување од НЕ, препорачливо е пребројување на сите несакани последици од испитувањата, односно таквите ефекти, кои не би сакала да ги поседуваш. Исто така, препорачливо е пребројување на сите дејства што водат кон ослабување на желбата за да се отстрануваат НЕ. Тие се:

*) потиснување на радосните желби,

*) следејќи ги механичките концепти – било кои “неопходно”, “треба”, “важно”…

*) прејадување,

*) предолго спиење, хроничен недостаток на сон,

*) чести оргазми (просекот е почесто од една серија на оргазми еднаш на секои 2-3 недели),

*) задоволство и самозадоволство

Периодите на постојаните и одлучни напори за отстранување на определени НЕ се менуваат со периоди на апатија и немоќ, но кога повторно ќе се вратиш во пракса, откриваш дека нешто сега ти е полесно, тоа е резултат на претходно применетите напори. Што да правам во период на “рецесија”? (“Рецесиjа” ќе ја дефинираме како состојба во која желбата да се доживее огорченост е многу посилна од желбата за доживување на ПрД).

1) Минимум што можеш да направиш е да ја истражиш рецесијата: да набљудуваш, да евидентираш во писмена форма, да анализираш, да експериментираш, да бараш закони. Истражувањето влегува во процесот на рецесија и ја променува неговата боја, и ти веќе не си онаа која се предава, него онаа која истражува и врши мониторинг. Разликата е во тоа како тоа се преживува и таа разлика е многу значајна.

2) Можеш да ги промениш другите   навики. Јас ова го нарекувам како “конзервативна пракса“. Навика на пушење, пиење алкохол, употреба на зборови-паразити, клатење со нога, сечење на леб држејќи го во левата рака… навики постојат безброј, некои несакани, и некои кон кои си рамнодушна. Успешната промена иако не бара висока концентрација и тотална решителност, како кога ги отстрануваме НЕ, ја зголемува ефикасноста на отстранување на НЕ.

Во извадок од записите на Скво е напишано за престанок на пушењето: “важноста на престанок со пушењето не е за да започнеш здрав живот, за овој “бонус”, јас не мислам уште. Пушењето едноставно делува како силна механичка навика. Нереализираната желба за пушење предизвикува многу НЕ, и степенот на оваа огорченост е толку силен што овозможува ефективно увежбување за отстранување на НЕ. Не е потребно да ги правиш условите на праксата послаби, во спротивно резултатот ќе биде дискутабилен и нема да ги сработиш вложените напори во “воени” услови. Се разбира, јас можам да одам во шума, да трчам таму, да читам, да имам секс и “престанам да пушам”, но штом видам киоск за цигари или пријателка, која сочно пуши миризлива цигара, јас сум скршена, повторно, тоа би значело дека не сум вложила доволно напор за да се отстрани оваа навика. Мојата цел е да не бегам во услови во кои навиката “спие”, туку храбро да ја дочекам и отстранам секој пат кога ќе се појави. Во оваа борба, јас можам да ги “истопам” своите напори, да ги “наоштрам” до перфекција, со цел да ги користам во борба со НЕ.

За да ги отстраниш НЕ, неопходно е да вложиш многу напор. Да го изработиш, осетиш, не е лесно, туку е многу интересен предизвик, затоа што го отстранувам тоа што не сакам да го доживувам и го предизвикувам она што сакам! Тоа ме менува мене, на директен начин.

01-04 Практика на периодично доживување на НЕ

Екстремно ефективна практика на “циклични доживувања” (“ЦД“) – многуброjните проживувања и отстранување на НЕ. Можеш одново и одново (на пример, со мисла, која служи како активатор) да создадеш (или да се сетиш) на ситуација во која како и обично, доживуваш НЕ и веднаш штом  ја отстраниш, потоа повторно ја предизвикуваш, повторно ја отстрануваш и така натаму се додека имаш сила, и кога ќе ти снема сила, научи да вложиш ненормални напори и доживуваш истовремено ентузијазам, определување, очекување. Ако, на пример, по 50 циклуси не се појави ниту една НЕ, тогаш ситуацијата си ја искористила 100%. Следниот пат по автоматизам НЕ ќе бидат послаби и отстранувањето на нив ќе биде полесно. Навика за доживување на НЕ брзо исчезнува со ваквите практики, и ти станува јасно дека доживувајќи или не НЕ, тоа сосема зависи од твоите желби, од твојата упорност.

Цикличното доживување на НЕ, што започнуваат во некои спомени е одличен начин за да се отстранува глува и цврста НП, како што многу компоненти на негативната позадина имаат свое потекло во настаните од одамна или блиското минато. На пример, те силувале или се обиделе да те силуваат; или те тепале и малтретирани “љубените и грижни” родители, како што често се случува; или си доживеала многу голема вина, срам, итн. Потиснатите НЕ тогаш оформиле цврст НП, коja постои и ден денес. За отстранување на НП постои практиката на емоционално полирање (видете подолу), но цикличното доживување на тие спомени е способно да промени и поправи многу работи. Сличните сеќавања можат да бидат  фрагментирани, нејасни, бидејќи си се обидела да ги заборавиш, па мора прво да ги обновиш сите детали. Запиши го секој детал, на кој можеш да се сетиш. Ако во текот на проживувањето се појават уште некои нови детали, додаj ги во тој опис. Од почеток до крај, повторно присети се на овој настан, пробај ги со најголемо интензивно искуство за сето тоа време, било: страв, ужас, резил, срам, се што било тогаш, се проживеј го повторно. Сите тие години си ги  потиснувала сеќавањата на настанот, обидувајќи се да се затвориш за НЕ, но сега си во обратна задача – во потполност да ги доживееш, а потоа и беспрекорно да ги отстраниш. Замисли дека ти сама во моментов одбрала да го доживееш се тоа, да добиеш искуство, со цел да постигнеш повисоко мајсторство во отстранувањето на НЕ. Кога ќе ја постигнеш таа состојба да се сетиш на ситуацијата и не доживуваш  повеќе НЕ, или можеш совршено да ги отстраниш, тогаш добиваш искуство дека самата ситуацијата не е “причина” за појавување на НЕ, туку дека причината е навика, а понекогаш и твојата желба да ги доживуваш. За да доживуваш НЕ или не е твој избор.

Ако во моментов имаш радосна желба да вежбаш отстранување на НЕ, и ситуацијата е таква што нема силни НЕ, тогаш можеш да употребиш фантазија, бидеjќи не само вистинска, но дури имагинарна (или споменета) ситуацијата подеднакво способна да создаде механизам на манифестирање на НЕ. На пример, да би доживеала љубомора, замисли си го своето момче во прегратките на друга девојка, и поддржи ја таа фантазија со мислата: “не се знае – со кого и каде е тој сега. Јас сигурно мислам дека тој е на работа, но ако тој сака да има секс со друга, тоа може да го стори, така да јас мислам тој да е на работа.” Нема разлика помеѓу НЕ кои произлегуваат од вистински или измислени ситуација, што ни овозможува да ја користиме нашата имагинација за практиката на циклични доживувања.

01-05 Други практики за отстранување на НЕ

Практиката на ограничување на целосна контрола (“ОЦК“): 5 или 10 минути, секоја секунда (!) за да се осигураш дека дури и сенката на НЕ не поминала без да биде веднаш отстранета. ОЦК ни дава искуство:

1) во вложувањето напори за тотално отстранување на сите НЕ без исклучок;

2) во идентификување и отстранување дури и на најслабите НЕ;

3) за уживање во состојба на поголема слобода од НЕ него ли вообичаеното;

4) за зацврстување, за пролонгирање на времето, за поинтензивен и интересен живот; ОЦК е концентрација на сите сили, огромна возбуда, целосна мобилизација. Започни со малку, со една минута. Ако испланирам дека ќе преживеам без НЕ еден час, но  повторно ги доживувам и нема веднаш да ги отстранам, тогаш ќе бидам поразен, аспирацијата ќе ослабне, скептицизмот ќе се зголеми. Ако почнам само од една минута и да постигнам успех, тоа е победа, добивам поголемо искуство за слобода од НЕ, него вообичаено и желба да се продолжи со практиката.

За време на ОЦК отстранувај ги НЕ, како да е твојата последна битка, која не смееш да ја изгубиш. Ако сакаш викај на самиот себе, сакаш стегај ги мускулите, сакаш гризи си го прстот, прави што сакаш, но не се откажувај, не престанувај со отстранување на НЕ. Вложи повеќе напор, штом ќе почувствуваш дека ти пристапува НЕ. Навиката треба да се отстрани по секоја цена, и само тогаш ќе научиш да ги отстрануваш НЕ без туѓи гестови, викања, и др.

Практиката на ситуативна контрола (“СТК“) е дека го поделуваш својот ден на типови на ситуација во која манифестираат НЕ и НП, кои се карактеристични за таа ситуација. Кога влегуваш во својата зграда, доживуваш гадење поради мирисот на стаорци, а кога одиш на работа, загрижена си од мислењето на претпоставениот, и др. Постигни барем еден, но конкретен успех, заземи барем една територија, која веќе нема на никого да ја отстапиш, одземи ја од моќта на НЕ. Ќе има подеми и падови, фрустрации и откритија, но прочистувањето на следните ситуации од НЕ ќе ти бидат  малку полесни. Ти не си повеќе старата, постоиш друга ти, затоа што “ти” си ништо друго освен целокупност на доживувања на ова место. Ти веќе не го живееш стариот живот, затоа што направи промена на многу доживувања и ако сакаш, можеш да се променуваш и  понатаму. Таа промена е како резултат на радосната желба, издржливост и решеност.

Во твоите раце е едноставен и ефективен начин за постигнување на саканите доживувања и отстранување на несаканите, и влез во зграда во кој смрди на стаорци ќе се претвори во “просветен фактор” (“ПрФ“), тоа значи да доживувањата од тој влез ќе создадат резонанца со ПрД. И колку поголем е соодносот на ПрД со другите доживувања, се повеќе све ќе се преобразува во ПрФ.

ПрФ е доживување-активатор, кој води до ПрД (особено кога постои радосна желба за поседување на ПрД). Тоа може да биде било што, образ на немирните мориња, високите планини, животни, растенија, фрази, луѓе, мелодија итн.

На пример, го гледаш океанот, доживуваш ПрД. Долетува голема бубачка и  кружи над тебе, се залетува кон рацете, стомакот, и одеднаш, тоа не е едноставно надредениот ПрД, но како да се кине завесата на глупоста, или пробив на брана, настанува голема резонанца на двете доживувања, и ти доживуваш голема нежност кон бубачката иако отсекогаш си била рамнодушна кон бубачките, или дури си чувствувала гадење од нив. Од тој момент летечката бубачка е ПрФ за тебе.

Постои механизам за трансфер на ПрФ: ПрФ за едно ПрД станува ПрФ за друго.

Препорачувам да се состави листа на сите ПрФ – слична фиксација ќе ја зголеми нивната јачина.

Кога ги опишуваш ПрФ важни се деталите кои го зголемуваат неговото резонантно својство, и затоа што претходно не можеме да ги одвоиме од масата на другите спомени, препорачувам се да се опише, а потоа да одбере она што е важно. На пример, постои ПрФ сеќавајќи се на тоа што си ти седната на каучот со муцките и си доживеала јасна ПрД. Дури ја опишуваш оваа ситуација, ти одеднаш откриваш многу важен детал: цртежот со кафеави слонови на прекривката. Рационално ова ти не можеш да го објасниш, затоа што во почетокот си сакала да ја избришеш оваа ставка од описот како несоодветна.

ПрФ може да биде било што, еден здодевен агресивен човек, кал по улиците, малечок воз, постер, отпушок во тоалетот, било што. Што беспрекорно ја отстрануваш огорченоста, што поголемо е ПрД, толку поголемо станува за тебе доживувањето на ПрФ. Претходно во воз си се досадувала, а сега секоја минута фиксираш, правиш емоционално полирање, изразување на желби, истражуваш концепти, отстрануваш НЕ итн, и еден месец подоцна одеднаш откриваш дека доживувањето во малиот воз се толку тесно испреплетени со напорите со ПрД, се претвориле во ПрФ. Ако претходно, гледајќи во тупо и сиво лице си доживувала НС, сега кога си почнала беспрекорно да ги отстрануваш, тупавите луѓе станале за тебе ПрФ.

Ти си секогаш во “тек” за она што се случува зад ѕидот на твоjот дом или канцеларија – таму седат намуртени колеги или соседи кои се занимаваат со здодевни работи. Во меѓувреме, ти знаеш дека некаде далеку зад ѕидот постои Ежатина, Бодхи, Фјорд и други практичари, а исто така и океан со мирна површина и блескавите планински врвови. Но, по навика ти го задржуваш умот на она, што си навикнала да го замислуваш, а не она што е ПрФ. Оваа навика да може да се промени.

Препорачувам да ги забележуваш детални извештаи за тековната работа во врска со замена на доживувањата и дневник со детални описи за твојата борба. Неопходно е блокчето и пенкалото да се вметнат во тебе. Што си правела, што испаднало, што не, какви биле откритијата, интересни опсервации, каков бил интензитетот на НЕ и ПрД во процесот на вложувањето напори, итн, види детално во главата “Описи и фиксации”. На пример можеш со  различни знаци да ги одбележиш НЕ, кои си ги отстранувала веднаш, отстранувани за 2-5 секунди, и оние кои не се отстранети (ако НЕ траеле повеќе од 5 секунди). Напишано фиксирање на искуството би било противречно со скептичните мисли, ќе биде непобитен доказ дека можеш да ги решаваш овие задачи. Бидејќи во тој дневник, ќе евидентираш она што другите не е пожелно да го знаат (бидејќи тие би можеле да почнат да чувствуваат  агресија кон тебе), со цел да би постигнала максимална искреност, чувај ги своите записи во фајлови со лозинка, на пример во програмот Word. Оваа лозинка мора да ги исполнува следниве параметри: да не е помалку од 10 карактери, не е составена од парчиња од едноставни зборови, со користење на големи букви, бројки и специјални карактери како што се @#$%^&*.

Истражувањето на конкретни НЕ, нивното класифицирање овозможува ефикасно разликување и отстранување.

Ќе ја разгледаме, на пример, иритацијата. Иритациите и фрустрациите се многу погодни како основа за тестирање за развој на напорот, затоа што често се манифестираат и се јасно изразени, но немаат толку силна концептуална поддршка, како завист или жалост. (Негативен став, незадоволство, иритација, агресија, омраза се различни степени на интензитетот на едни исти НЕ, и затоа оној, кој доживува “само” негативен став, е човек во кој би можело во секој момент да се појави омраза).

Секоја конкретна иритација може да се става во одредена категорија, а потоа да се почне со отстранување. Се разбира, дека ќе биде невозможно да се постигне совршено отстранување (односно, за половина секунда или секунда), затоа е потребно да се класифицираат НЕ само во почетната фаза, кога не постои комплетна јасност во природата на нејзината манифестација. Кога стапката на отстранување на конкретната НЕ се зголеми, и од почетокот до комплетно отстранувањето разликата ќе треба само две или три секунди, споредување емоциjaта со категоријата повеќе нема да биде ефективно, и оваа карика можеме без сожалување да ја отфрлиме, но првата поделба во категории ја има предноста: за да се дефинира оваа категорија и нивните квалитативни разлики, ќе бидеш принудена внимателно да ги разгледаш сите аспекти на манифестациите на НЕ, и на таков начин ќе научиш да ја забележуваш во секојдневниот живот, без тоа отстранувањето не е можно.

На пример, можеш да ги сортираш сите иритации по типот на ситуација во кои се манифестирале:

а) несакано однесување на другите луѓе

б) твоето непожелно однесување

в) несакан збир на околности

г) непожелно “однесување” на предмети

д) општа иритација “на целиот свет.”

Не е многу битно да точно ги опишеш сите ситуации во кои  по навика се создава иритација, бидејќи неjзиното отстранување во една ситуација доведува до општо зголемување на способноста за приметување и отстранување во сите други.

Отстранувањето на НЕ препорачливо е да се заврши со одлучност за финиширање со отстранувањето на НЕ кон целосна победа, со сигурност дека порано или подоцна, ќе се појави ПрД и пополни се со себе.

Друг начин да се класифицираат емоциите во две класи е врз основа на разликата во начинот на кој се менува природата на нивната манифестација како резултат на набљудување, фиксирање, истражување. Една почнува да ослабува и се распаѓа, друга се појачува, разложува и продлабочува. Во согласност со првиот или вториот вид на однесување, условно можеме да ги наречеме “негативни” и “позитивни”. Интересно е дека  емоциите кои што претходно ги идентификував како “негативни”, во согласност со оваа поделба исто испаднале негативни. ПЕ се однесуваат двосмислено. Некои од нив, исто така, се распаѓаат, особено оние кои се спротивни од НЕ (на пример, “горчината на загубата – радост на поседување”). Другите почнуваат да се разложуваат, односно, онаму каде што ти си приметувала само една ПЕ, ќе почнеш да ги разликуваш неколку од нив. Некои од нив се распрскуваат или имаш желба да ги отстраниш, додека други стануваат поинтензивни, па ти се појавува желба да ги доживуваш  почесто, и постепено, како резултат на ваквиот третман ќе почнат да се појавуваат ПрД. Јас би сакал да ви напоменам дека оваа особина на емоциите не може да се користе во отстранувањето на НЕ, бидејќи додека ja гледаш таа НЕ, она ќе има време да создаде други НЕ, ќе ја зголеми НП, и на крај нема да исчезне, туку ќе се промени во друго доживување. Но постојаната промена на доживувањата настанува во секој случај, и како што гледаме, не доведува до престанок на НЕ. Обично  ваквата “пракса” ја користат оние кои се вклучени во самоизмама, и навистина не сакаат да се откажат од НЕ.

Многу е ефикасно да се комбинираат различни области на практиката, не по некој распоред кој си го измислила, него соодветно на она што го привлекува твојот интерес, радосната желба. Погрешно е да се мисли: “прво ќе ги отстранам НЕ, а потоа ќе се позанимавам со концептите и желбите.” Огорченостите се тесно испреплетени, и никогаш однапред не знаеш, каде ќе се случи пробив, и кога пробивот се случува, како и кога конецот од ткаенината се повлекува, ткаенината станува распарана, не само на местото каде што ќе го фатиш конецот, туку по целата широчина. Постигнување на слободата одекнува низ целиот спектар на доживувањата, и често се случува, дека напредокот во отстранувањето на НЕ води до фактот дека со голем број на концепти одеднаш стануваат очигледно лажни, или обратно. Книгата е напишана параграф по параграф, поинаку никако, но во практика  секогаш води се од радосните желби.

Согласно со моето искуство на истражување практичари, луѓето кои се склони кон агресивност, се имаат помалку шанси отколку оние кои се навикнати на самосожалување (ЖКС). Арогантен, импулсивен, агресивен човек има многу помалку способни за истражување на своите доживувања, отколку оноj коj доживува ЖКС. Вистинската борба со агресијата почнува тогаш кога ќе почнеш да ги отстрануваш дури и најслабите форми – мало незадоволство, слаба иритација. Целосната контрола и елиминацијата на дури најслабите сенки на незадоволство или негативните ставови, постојаното фиксирање на својата состојба (детално оценување на скала од 1 до 10 за интензитетот на незадоволство) е единствен начин да се добие шанса за да се ослободиш од агресијата. Агресијата во било каква форма е страшна инфекција, тешка болест на негативните емоции, и ќе мораш очајно да се бориш за секоја минута од својот живот, ако сакаш да победиш. Никаков пат, никаква практика, никаква духовна потрага, ништо не е возможно, се додека агресијата не е отстранета.

Лесно е да го постигнеш беспрекорното отстранување на НЕ на “пракса на кревет“, односно во релативно комфорни услови, кога не постојат силни иританси, кога покрај тебе се симпатични луѓе, или ако живееш во природа и не соработуваш со огорчени луѓе, итн. Но често ако долго ja користиш праксата на кревет се создава криза, особено е веројатно во почетокот на практиката, кога се уште се многу мали навиките за доживување на ПрД. Под терминот “криза” ја означувам онаа состојба во која нема видливи огорчености, од друга страна и jaсни ПрД нема. Не е јасно, од што да се почне, каде да се појде. Се зголемува “ништо не се случува”, се сведува на критично ниско ниво  ентузијазмот и исчекувањето. Во таа ситуација е неопходно да се прибегне кон “активно пребарување” – тоа ќе помогне да се откријат дебелите слоеви на НЕ и НП, кои што не се манифестирале само затоа што немале релевантни стимули. Ова ти овозможува до совршенство да се увежбаш  во отстранувањето на НЕ во многу тешки и комплексни ситуации, каде што автоматскиот негативен одговор е особено тешко да се отстрани.

За остварување на активната  потрага е соодветно да се прибегне кон “социјалните експерименти” (“СЕ“), кои се состојат во фактот дека ќе се ставиш себе си во опасност од  негативните ставови на другите луѓе. Корисно е внимателно да се одбере патот на повлекување, самоодбрана, начини да се манипулира со механизмите околу вас (вклучувајќи ги механизмите на човековото однесување) да негативниот став од другите луѓе не доведе до несакани последици. Затоа, пожелно е да се почитува законот, за да можеш да ги искористиш механизмите за спроведување на законот во тешки случаеви.

Примери за едноставни СЕ:

*) дојди во продавница и плати за робата со најситните пари. По закон продавачот е должен да ги прифати сите пари, како легитимно средство за плаќање. Кај практичарите можат да настанат НЕ, страв од агресија од страна на продавачот и другите купувачи.

*) во jaвните транспорти да не отстапиш место. НЕ, кои произлегуваат кај практичарот се: срам, страв од агресија

*) прошетка низ метрото во валкани алишта и да просиш. НЕ кои се создаваат е срам.

*) во друштво на непознати луѓе изигруваш будала. НЕ кои се создаваат се чувство на сопствена инфериорност, навреда, револт.

Многумина читатели на мојата книга, негативно реагираат на идејата за спроведување на СЕ, претпоставувајќи дека начинот на кој практикантите се обучени, не само во нивното отстранување на НЕ, но исто така “предизвикуваат” кај околните луѓе додатни НЕ. Но, мојата претпоставка е следново:

а) не е можно кај некој да “предизвикаш” НЕ, човекот сам избира да ги доживува НЕ и не сака да се ослободи од нив. Ова лесно се гледа, а јас силно препорачувам да го направиш тоа: раскажи му на било кој човек (првиот кој го сретнеш или твој пријател) дека постои начин да не доживуваш НЕ, и прашај го дали тој сака да го постигне тоа? Во 90% ќе чуеш откажување и реченицата “без НЕ човекот станува труп”. Преостанатите 10% некако ќе се согласат со тебе. Раскажи им за твојата технологија на ППП, и после неколку дена прашај ги – што направиле со цел да би постигнале резултати. Нека ти кажат во детали – што тие работеле, што испаднало, што не, какви биле откривањата, следењата, какви радосни желби им се појавиле во врска со ова, итн Одговорот ќе биде целосен молк – никој и со прст нема мрдне. Ова докажува дека со многу малку исклучоци никој не сака да биде ослободен од НЕ.

(Обиди се да “предизвикаш” НЕ во “муцка” – тоа е, човекот кој сака  беспрекорно да ги отстрани НЕ, и кој тоа напорно и решително го вежба, ќе видиш дека нема да ти врати, дури и ако го навредуваш, тепаш, се закануваш, претиш, итн)

б) Луѓето секогаш, стално доживуваат НЕ или НП, бидејќи ако тие не ги искусиле во одредено време, веднаш во исто време тие би доживеале сјајно ПрД. Каква е разликата – дали продавачот ќе се расправа со еден клиент, или некој друг? Дали ќе доживува ужасна  досада или иритација? Згора на тоа, многу луѓе попрво би избрале да  доживеат голема иритираност и агресивност, него ли здодевност.

в) практичарот спроведувајќи ги СЕ, нема желба кај  другите луѓе да се појавуваат НЕ. Тој има познавање на механизмите кои се култувирани во луѓето и знае дека после одредено однесување ќе се појави негативна реакција, и тоа го користи. Но, ако наместо стереотипната иритација, некој човек се насмее и чувствува  барем желба за дружење, каj практичарот несомнено се поjавува симпатиja кон човекот и интерес кон него (дури и кога дадените СЕ не се спроведат).

Практиката на “емоционално полирање” (“ЕП“) е крајно ефективна за отстранување на НП и малите НЕ. Уникатна карактеристика на оваа практика е тоа што ти дозволува да ја прочистиш дури и онаа НП, која во моментот не ја забележуваш и само за отсуството на ПрД можеш да  процениш дека постои. Смислата на ЕП е во тоа да ти вложуваш напори за да ги отстраниш НЕ, иако не фиксираш никакви НЕ. Бидејќи веќе поседуваш искуство во вложувањето напори за отстранување на НЕ, можеш лесно да ги генерираш овие напори, дури и во отсуството на видливите НЕ. Можеш да вложуваш напори за ЕП по одреден распоред (на пример одвој 10 минути за континуирано ЕП), или да ги поврзеш со одредени настани (како на пример за било кој поглед вперен кон минувач – голема е веројатност дека ќе се случи и најмал блесок на  НС), итн.

Советувам да се однесуваш кон ЕП како кога чистите заби, како нешто што е потребно за превенција. Се додека не почнеш да доживуваш  постојана просветена позадина, практиката на ЕП ќе биде ефективна, и никогаш нема да биде премногу.

Со цел да би се подобро концентрирала на ЕП, можеш да ја користиш поддршката со визуелни слики, и да ја одработуваш праксата на зголемено емотивно полирање (“ЗЕП“):

1) Со секое вдишување предизвикуваш зрак на светлина која се издига од долниот дел на стомакот кон центарот на градите. Нека тој зрак биде “опиплив”, “растеглив”, а неговата светлина – јасна, јака.

2) Со секое издишување предизвикуваш напор за отстранување на сите доживувања без исклучок. Тоа води кон појавување на моќна експлозија на светлината, која се проширува од центарот на градите кон сите правци и уништува се што е на нејзиниот пат.

3) Да би го олеснила фиксирањето, потребно е да се подели ЗЕП да дејствува во серија на циклуси. Акт е еден акт на ЗЕП вдиши-издиши. Серија е неколку акти по ред без пауза (советувам да не се помалку од 50). Циклус е неколку серии со пауза меѓу нив (советувам најмалку 10 серии на ден). Користење на бројаница со одредена должина ти овоможува да не се заморуваш со  пресметките.

4) Секој циклус советувам да го комплетираш со фиксирање на писмени забелешки добиени при надгледување направено за време на ЗЕП.

5) Во текот на денот можеш да извршуваш колку сакаш број на циклуси.

Отстранување на НЕ во сон е можно, тоа не е тешко, и не е потребно да си свесна додека спиеш, доволно е само упорно и искренно да ја одработуваш практиката кога си буден, па  навиката за отстранување на НЕ автоматски ќе се манифестира и во сон. Што појако практиката биде влезена автоматски во соништата, толку повисоко ќе биде нивото на свест, толку е поголема веројатноста дека ќе се појави искуство за сознание на соништата (СС), дека тоа нема да биде еден сон и дека ќе биде многу интересен, бидејќи: а) ќе бидеш во можност да го истражуваш  светот, многу пати поголем и поразновиден од светот на доживувањата кои се појавуваат додека си буден, б) во СС е многу полесно да се доживуваат многу светли и разновидни ПрД. Подетално, видете во соодветното поглавје.

Негативната последица коja се појавува за време на праксата за отстранување на НЕ, зголемена е способноста за разликување на манифестациите на НЕ кај другите луѓе. Ти ќе ги забележуваш овие знаци кај другите луѓе со извонредна јасност и леснотија, како да викаат гласно. Ќе почнеш да ги читаш луѓето како книга, каде се е напишано за нивните емоции. Никој не ќе може да го сокрие од тебе фактот дека има НЕ, затоа што тоа е евидентно дури и во најмалите навики, гестови, интонации, гримаси, зборови. Ќе изгледа повеќе изненадувачки што тие речиси секогаш категорично ќе негираат дека доживуваат НЕ, и гледајќи во нив, јасно можеш да сватиш во каква страшна маса од НЕ, неискреност, тупост живеат луѓето.

Препорачливо е да се отстрани стравот од “неповолните услови”, затоа кога кажуваат “неповолна”, мислат на ситуација во која што сеуште не се формирала навика за решавање на растечките НЕ и доживувањето на ПрД. Ако бидеш подготвена да ги отстраниш НЕ и да се бориш за ПрД во било кои ситуации, потоа наместо спазматични стравови и конвулсивни бегства ќе почнат да се појавуваат радосни желби за промена на околностите кои водат, како што покажува искуството, кон една интересна ситуација.

Влегувањето во огорчена состојба како што е “ништо не се случува” не се искусува како досега, ако покажеш упорност и одлучност кон постигнување на целта. Ќе ја наречам таа цел “радост поради никаков резултат“. Таа радост е од тоа што се појавила упорноста, и станува јасно дека нема да се откажеш макар што ПрД привремено ги нема.

Во процесот на отстранување на доживувањата постојат три клучни точки: 1) ги идентификуваш и да ги дефинираш како непожелни поради присуството [меѓу тоталитетот на доживувањата] на желба да престанеш со тоа доживување; 2) престануваш да ги обележуваш како “јас”, “мое”, и да почнеш да ги третираш како посебно несакани доживувања, 3) направиш обид за отстранување на непосакуваното доживување.

Првиот линк е елементарен. Третиот, само на прв поглед се чини дека е многу комплициран, но ти веќе имаш искуство во вложување напори во конфликтот на желби, и овие напори се радосни, придружени со исчекување, постои сигурност дека “ти” тоа го сакаш, тоа е во рамките на “твоите” интереси, а потоа желбата која попречува е извадена од една концептуална нотација “мое” и лесно се надминува. Слично е и во пракса, доживувањето кое се отстранува постепено се изнесува од под штитот на концептот “јас”, и напорите кои се вложуваат за ова отстранување стануваат поефикасни. Постигнувањето на јасност во тоа овозможува појавување на желба да го испиташ тој процес, да најдеш ефективни методи за повлекување на несаканите доживувања под ознаката “јас”.

01-06 Практика за возвраќање на внимание (BB)

Друг резонантен опис на напорите за отстранување на НЕ е “возвраќање на внимание” (“ВВ“), и соодветната практика се нарекува “практика на возвраќање на вниманието.” Сметам дека на почетокот е неопходно да се користи фразата “возвраќање на внимание” за опишување на напорите во отстранувањето на НЕ, бидејќи зборот “внимание” е длабоко врежан во нашиот јазик, исто како што се случило со концептот “минато”, иако дури и површна анализа е доволна за да биде јасно дека секое доживување има само сега, и “минато” е само збор што означува збир на мисли, кои го вклучуваат и зборот “беше”. Исто е и со “внимание”. Кога велам “јас посветив внимание на кравата”, тоа значи дека доживувањето кон кравата во тој момент почнало да се појавува  особено интензивно и одржливо.

Ќе го одредам веднаш и зборот “концентрација”, кој често се користи заедно со зборот “внимание”. Ако еден момент, во тоа место постојат 10 различни доживувања (визуелни доживувања на неколку објекти, мисли, емоции), додека пак во друг ист момент – само 5, тогаш ќе кажам дека “сум вложила напори да се фокусирам на избраните објекти”, или кратко – “се фокусирав на нив.” Така на зборот “концентрација” може да му се даде одредено значење, кое е пожелно да се користи поради тоа што често е примамливо да се прифати само ограничен број на доживувања во моментот, на пример, ги прифати само ПрД, или само аргументите за некоја тема. Ако и покрај желбата да се фокусира на одредено доживување, во главно доживува друго (на пример, по механичка навика), може да кажеме дека “вниманието е добиено”, и ако наместо да се концентрира врз саканото доживување се случи хаос од различни доживувања, ќе кажеме дека вниманието е “расеано”.

Практиката на ВВ е во тоа што кога вниманието е фатено од страна на некои хаотични пренасочувања (НЕ, или механички желби, или механички внатрешен дијалог, или визуелно хаотично доживување итн), тоа “се враќа назад”, “се отцепува од објектот”, а потоа или “се фрла” во слободна состојба, или “се испраќа” кон саканото доживување. Говорејќи на јазикот на доживувањата, праксата на ВВ е да се замени едно доживување со друго, но фигуративниот јазик на “запленување” и “враќање” може да биде ефикасен, со цел да биде одработена навиката за промена на доживувањата.

Механичките мисли го свртуваат вниманието со краток остар удар, како што галебот ja граби рибата, затоа е корисно да се спротивставиме со брз и концентриран напор. НЕ крадат внимание, силно, грубо, како што ајкулата го кине парчето од месото, затоа е соодветно да се употреби еден јак, насилен напор. Механичките желби го крадат вниманието тивко, не секогаш брзо, но секогаш со целосна сигурност во нивна победа, како кога римските полкови ја опседнале Картагина, затоа е потребно да се спротивставиш на напорите цврсти како слон.

Ќе наведам примери од “транскрипти” – фиксации на доживувања при ВВ.

*) Престанувам со сите активности, седам, ништо не правам, ги отстранувам ВД и НЕ

*) Се појавува состојба на јасност

*) Состојбата на јасност се заматува, распрснува

*) Се појавува состојба на тмурност, сива состојба

*) Раскрсница – дали да ja отстрануваш тмурноста и да се вратиш кон јасноста, или да и подлегнеш на тмурноста. Ќе замислиме, дека механичката желба за тмурност е  поголема од желбата за ПрД

*) Се појавува спазматична  желба за впечатоци да би се “задушило” сивилото

*) Почнува пребарувањето на објектот кој би го привлекол твоето внимание

*) Наоѓаш некој објект и посветуваш внимание кон него

*) Сивилото се губи, се појавува задоволство, интерес итн

*) По одредено време доаѓа заситеност, умор, фрустрација, губење на интерес. Тмурната состојба се вратила

*) Повторно механичката желба за тмурност ја надминува желбата за ПрД

*) Се појавува механичка желба за нови впечатоци, за да се обидеш да го замолкнеш сивилото

*) Повторно наоѓаш објект на кој му го посветуваш твоето внимание

*) Желба за да се отстрани затворениот круг “тмурност – пребарување на впечатоци – задоволство – заситеноста – замор” ја преовладува желбата за продолжување да го подржуваш тој круг, се вложуваат напори за да се возврати вниманието, или вниманието се одвојува од објектот, се враќа или се “фрла” во слободна состојба или се насочува кон осветен фактор (доживување-тригер, асоцијативно поврзано со ПрД)

*) Се појавува жалост од загубата на впечатоци

*) Ја отстрануваш жалоста

*) Повторно како и обично се обидува да се појави и консолидира тмурноста

*) Ја отстрануваш тмурноста, претпоставувам ова е направено со променлив успех

*) Спазматичниот жед за впечатоци се манифестира повторно и повторно

*) Одново и одново трпеливо и понатаму се трудам да го вратам вниманието и покрај фактот што секое време се појавува жалост од губењето на впечатоците, коja исто така ja отстранувам

*) После завршетокот на неколку таквите циклуси доаѓа до голема премореност, но таа се доживува како многу пријатно, здрава премореност

*) Се појавува и интензивира осветена позадина

*) Постои чувство на претекување, продирање во градите

*) Калејдоскопска промена на тмурната и јасната состојба, тмурноста може веднаш да го замени преживувањето со неверојатна длабочина и свежина, и обратно

*) Интензивни “продирни” чувства доведуваат до потреба “да се одмориш”

*) Свесна сум дека “желбата за одмор” е механичка желба да се вратиш во вообичаената состојба на расеано внимание и тмурност

*) Се појавува упорност, за надминување на желбата да се “одмориш”

и така натаму.

Отстранување на механичката желба за впечатоци (МЖВп) толку е потешка, колку е посилна желбата, но таа толку е посилна, колку е поинтензивна позадината на тмурност, досада, која, како негативна доминанта, често дури и не се евидентира. Возвраќање на вниманието од МЖВп е исклучително тешка задача. Таа ги повлекува сите сили, а понекогаш доживуваш очајни “конвулзии”, и тоа уште еднаш покажува колку темелно седиш на игла од впечатоци, со која се обидуваш да ја потиснеш НП. Во почетокот на практикувањето на ВВ, дури и еден или два часа за правење ништо (обично седење или лежење на каучот) е мачење, како да се удриш чело со чело со моќна НП. Јас советувам дека од време на време да ја придружуваш ВВ со составување на транскрипција за доживувањата, како што е опишано погоре, односно да го фиксираш сето она што се случува за време на ВВ. Ова ти овозможува да се постигне јасност на она што се случува и да ги следиш резултатите. Споредување на своите белешки и искуство, ќе видиш дека секој ден праксата на ВВ стана помалку мачна и се почесто е придружена со бранови на ПрД, исчекување, интерес кон ова искусство, додека наркоманијата полека, но сепак се надминува.

При ВВ може да има сериозни удари на осаменост, која убива со нејзината бесконечност, болка, очај, агресија без повод итн. Ова значи дека се ова е дел од НЕ од твојата доминантна НП, и цело време до сега, тие неприметно те труеле, но сега тие се појавуваат и тие можат да се решат. Одбивајќи ја МЖВп, ти се лишуваш од инјекциите на дрога наречени “впечатоци” и започнува  “кршење”, сакаш барем малку да добиеш впечатоци, и ако го прифатиш ова, ќе доживееш мала смрт, ќе ти стане малку “полесно”, но потоа со удвоена сила ќе навалат  тмурноста и НЕ. Признавањето на зависничка од дрога можеш со сета сериозност и решителност да се справиш со зависноста, која те  спречува да ги доживуваш ПрД.

За време на практикување на ВВ времето неверојатно се растегнува. За еден час напор може да се собере толку многу откритија, забелешки, хипотези, идеи, како што обично не ги собираш за неколку дена. Одеднаш добиваш непресушен извор на време за живеење.

01-07 Типични грешки

Од списокот со грешки, кои се уште не ги прегледавме, ќе го издвојам следново:

1) Многу луѓе веруваат дека е невозможно да се отстранат НЕ, бидејќи тие се последици на погрешни толкувања и други феномени. Тие веруваат дека треба да се бориме со тие последици, тоа е како да земеш аналгетик и да мислиш дека ти ја лекуваш болката, но всушност треба да се лекува болеста, а не болката и треба да се прима антибиотик, а не аналгетик. Дури понекогаш кажуваат дека е доволно да се промени гледната точка, и НЕ нема да се појавт. Викаат, осознај, дека се е Атман, и се е изменето. Всушност:

а) Минималното искуство во  отстранување на НЕ покажува дека работите со концепти не може да го заменат правиот напор за отстранување на НЕ, бидејќи навиката за доживување на НЕ се појавува без оглед на тоа колку е силна концепцијата, која ја подржува.

б) Додека ти размислуваш за причините, НЕ сето тоа време   живеат и се развиваат, се појавуваат нови НЕ, се храни НП, и на крајот ти доживуваш целосен неуспех, а добра елиминација на НЕ води до итно прекинување.

в) Минимално искуство во отстранување на НЕ, исто така, покажува дека тоа е можно, и да не е тешко, и постепено старата навика за доживување на НЕ умира, а наместо неа се појавува нова навика за отстранување на НЕ и доживување на ПрД.

г) НЕ, тоа не е физичка болка, и аналогијата која е наведена претходно е погрешна, затоа што само ја пренесува закономерноста од една област во друга.

Како ги делиме случувањата на “причина” и “последица”? Ако не боли заб, тогаш користиме лек против болка, но по еден час болката се враќа и расте. Во тој случај ќе кажам дека болката е “последица”, а кариесот “причина”, и го лечам  кариесот, верувајќи дека ја лечам “причината”, и вистина, болката престанува. Но, по три месеци повторно се појавува кариес, и потоа  јас за кариесот ќе кажам дека е  “последица”, и “причината”, е нередовно чистење на забите. Нутриционистот ќе детектира дури и подлабока “причина”: неурамнотеженост во мојата исхрана. Психотерапевтот може да каже дека неурамнотежената исхрана е “последица” поради детската траума, а еден психоаналитичар и ова ќе ја нарече “последица” утврдувајќи дека “причината” е породилна траума. Додека будистот за породилната траума ќе каже дека е “последица” поради погрешното однесување во минатиот живот.

Затоа, зависно од фреквенцијата и интензитетот на болката, како и од интересот за ова прашање, јас имам влијание врз болката на сите нивоа – прво примам лек против бол, а потоа одам на забар, потоа купувам паста за заби и почнувам со чистење на забите, стартувам со диета, одам кај психоаналитичар, почнувам да читам мантри.

Ќе разгледаме уште една опција: кога се исеков на раката, јас прво ја дезинфицирам раната (бидејќи имам искуство и сум слушнал за некое друго искуство дека ако не се дезинфицира раната, може да дојде до гноење), ја размачкувам раната со крема од која побрзо ќе зарасне, и ако раната започне да поминува, тогаш јас ќе ја занемарам. Замислете еден човек, на кој раната му заздравува, но тој размислува: “Не, раната е само последица, а сепак таму може да биде и причината”, и започнува да ја бара “причината”, да го измислува, па дури и одбива да користи лекови од кои тоа побрзо ќе му заздрави раната, бидејќи сака да ја лечи само “причината”, наместо “последицата”! Ова однесување го сметаме за глупаво, бидејќи раната заздравува кога се земаат лекови, зошто да измислува “причини” и да го одбие лекувањето, кога раната ќе почне да гнои?

Со отстранувањето на НЕ е исто така. Кога ќе ја потиснеш НЕ (односно, да продолжиш да ja доживуваш, но само ги потиснуваш неjзините појавувања), НЕ и НП стануваат појаки, што води до поголема јасност дека потиснувањето на НЕ не води до ослободување од нив. Кога ќе почнеш да ja отстрануваш НЕ (односно, “се префрлуваш” од НЕ на ПрД, потполно престануваш да ги доживуваш НЕ во тој моментот), добиваш искуство дека НП се намалува, на склоноста да доживуваш НЕ, исто така, се намалува, но не се случуваат никакви несакани нус-ефекти, но напротив, дури има посакувани ефекти во форма на сголемени и почести ПрД, па зошто ние сеуште треба да зборуваме за “причините” и “последиците”? Добиј свое искуство, отстрани ги НЕ и осигурај се дека не постои причина да ја одредиш оваа операција како “лечење на последица.” Добиj свое искуство во тоа да ако не ги отстраниш НЕ и наместо тоа зборуваш за “причините”, “раната почнува да гнои”, НЕ зајакнуваат, лажните концепти стануваат појаки, радосните желби стануваат се помалку, телото почнува да боли и животот станува кошмар. Не верувај никому, ДОБИЈ СВОЕ ИСКУСТВО.

д) Што во овој циклус на меѓусебно поврзани огорчености е “причина”, а што “последица”, невозможно е да се каже: една огорченост влече кон друга.

е) Споредување на резултатите во напорите за отстранување на НЕ и резултатите од аргументите за основните причини, доволно зборуваат сами за себе.

2) Се бара некој умен метод кој ќе го реши проблемот за  отстранување на НЕ без вложување на напор – нешто како големо црвено копче (ГЦК) кое притиснуваш и немаш проблеми. Било што може да се користи наместо ГЦК, да седнеш во некоја поза, да прочиташ магични зборови, да гладуваш, да спортуваш, да имаш секс, да медитираш, да расудиш дека се е “единствено” итн. Било што, само да не ги отстрануваш НЕ со  директен напор.

Ова значи дека тој човек, или нема желба да ги отстранува НЕ (тој само мисли дека има), или е многу слаба, далеку послаба од желбата за доживување на НЕ. Трагањето по ГЦК никогаш нема да доведе до резултат, можеш дури и да не се надеваш.

3) После успешно отстранување на НЕ може да се појави страв дека НЕ повторно ќе се појават по навика, и потоа да се отстрануваат, а потоа се појавува спазматична желба да ja сфатиш состојбата постигната од страна на релативната слобода од НЕ. И секако, тој страв неизбежно води до фактот дека НЕ ќе се враќаат  побрзо отколку што би можело да биде, од тука и новите НЕ.

Јас препорачувам да не доживуваш страв, да не се плашиш да се соочиш со НЕ со решителност, истрајност и исчекување, и да не се плашиш дека тие ќе се појавуваат повторно и повторно, сигурно ќе се појавуваат, бидејќи навиката е многу силна, и ќе имаш можност да ги доведеш до совршенство вложените напори. Не биди во позиција на жртва, биди ловец на НЕ, тражи ги и чувствувај уживање од добиените нови искуства, новите победи и порази, кои неизбежно на крајот ќе доведат до саканиот резултат.

4) Може да се создаде лажна претпоставката дека доколку има толку многу различни огорчености, и за да се усоврши дури и наједноставното отстранување на НЕ зазема толку многу време, што дури и целиот живот не е доволен, и додека јас се справам со една огорченост, другите ќе зајакнат.

Оваа претпоставка е лажна во сите нејзини делови. Дури и краткото искуство во практиката е доволно да би сватила дека само на почетокот тешко е да се отстранат НЕ, но постепено се формираат нови навики за вложување поголеми напори, се зголемува желбата за отстранување на НЕ и за доживување на ПрД, како и отстранувањето на секоја наредна огорченост ќе биде се полесна и побрза. Постигнување напредок во решавањето на една огорченост потсетува на извлекување на конец од ткаенината, си влечел на едно место, а на крајот ткаенина успеа да ја распариш по целата своја ширина, односно додека постигнуваш напредок во отстранувањето на една огорченост, откриваш олеснување во работата со другите. Освен тоа, што подалеку  напредуваш во практиката, толку почесто се појавуваат ПрД, и толку повеќе ти станува интересно да живееш, има повеќе ентузијазам и исчекување, истрајност и одлучност, а и времето за живеење е развлечено десеткратно, за еден ден ти преживуваш толку, колку што претходно не си преживеала за цел месец.

Јас верувам дека со две години интензивна и искрена практика може да се постигне совршено отстранување на НЕ и континуирана осветена позадина.

5) Ако имаш желба да го исклучиш, да го игнорираш некој дел од практиката (на пример, да не ги расејуваш концепциите, или не ја развиваш сексуалноста, или не ги отстрануваш НЕ итн), тоа значи дека токму во оваа област твојата огорченост е толку силна, што ти се откажуваш однапред. Ако сакаш да направиш напредок во ППП, неопходно е да ја избереш насоката во тековната дејност само во согласност со радосната желба, не поради  концептите, како што се “треба се да се развие”, но ако приметиш силно одвојување од некои сектори на практиката, чувствуваш страв при помислата на тој сектор, тоа значи дека во таа област имаш многу силна огорченост. Имај го се тоа во предвид, отстранувај ги стравовите и негативните ставови, фати секој бран на очекување поради помислата дека можеш да се справиш со таа комплексност, тоа е прашањето за силата на твоjата искреност и желбата кон ПрД.

6) Има ваква точка на гледање: “Ако си во шумата лице во лице со мечка, тогаш стравот е побрз од мислите и емоциите и во тој момент се променува хемијата на телото се исфрла адреналин, а бидејќи ова е природна реакција на телото, кое не е замаглено со разумот, тогаш можеме ли да избегнеме таква реакција, и дали е тоа воопшто потребно?”

Кога ќе видиш мечка во зоолошка градина, стравот од некоја причина не се појавува, а се појавува ентузијазам, чувство на убавина, симпатија, и ова докажува дека стравот не произлегуваат од доживувањата кон мечката, туку од појавување на мислите, кои не си успеал да ги фиксираш: “дива мечка на слобода, тоа е опасно”, и тоа е зошто се појавиле НЕ и придружните непријатни чувства во телото. Овој пример докажува дека хемиските промени во телото, не доведуваат неизбежно до НЕ, туку обратно, НЕ неизбежно водат кон промени на хемискиот состав на телото, како што веќе кажав, кога тврдев дека било која болест, стареењето, лошото самочувство се последици на НЕ. И, се разбира, навиката за плашење кога се соочувате со мечка во природа може да се отстрани, во исто време тоа ти овозможува  побрзо и појасно размислување,  реагирање на заканите, ако тие постојат.

7) Основната потешкотија во отстранувањето на НЕ не е сама по себе да се надмине навиката, како што може да се чини, но дека практичарот не е доволно искрен, и не забележува или не сака да забележи дека тој всушност не поседува желба да се прекине со доживувањата на НЕ, и тој наместо да бара директно отстранување на НЕ, бара некој обиколен пат, да би ги доживувал ПрД, и да не ги отстранува НЕ. Обично неискрениот практичар сака да зборува за НЕ, но не и да ги отстранува. Тој може да зборува со часови за своите проблеми, од ден во ден да поставува прашања “како можам да ги отстранам НЕ”, “зошто таа се појавила”, да се оправда со фактот дека тој не може да разбере, која конкретно НЕ тој ја доживува, иако разликата не е основен услов за да се отстранат НЕ, може да се отстрани цела “таа бедна состојба”. Кога постојат НЕ, нема што да размислуваш, бидејќи тоа не доведува до отстранување на НЕ, а и размислувањето не може да биде јасно, бидејќи од НЕ произлегува тупоста, неспособност за доследно и креативно размислување. Прво, отстрани ја НЕ, па потоа мисли ако сакаш, тоа е ефикасна позиција.

8) Постои широко распространета заблуда дека е доволно да се “земат работите како што се”, за да би прекинале НЕ, како на пример погледни ги своите НЕ, прифати ги како што  се и запрашај се, ” Кој ги доживува?”, опушти се, престани да делиш се на посакувано и непосакувано , и тие ќе се растворат.

Таквата позиција е изговор за желбата за доживување на НЕ, начин да се излажеш самиот  себеси и другите. Овој став е посебно распространет кај “езотерите”, односно меѓу луѓето  кои сакаат да остават впечаток на другите луѓе со своите умни зборови, сакаат да ги признаат како “учители”, но апсолутно не сакаат да престанат да доживуваат НЕ. НЕ е речиси невозможно да се сокријат – тие се секогаш видливи  по вашите мимики, интонации, навики, па “езотерикот”, вели: “Јас не само што доживувам НЕ, туку всушност ги гледам сега, јас не се идентификувам со нив, тие немаат власт над мене. “Тоа е всушност, елементарно жонглирање со зборови – ако сега има НЕ, не постои никаков начин за “неидентификување” со неа затоа што “човекот” е целокупност на доживувања, и ако во таа целокупност постојат НЕ, тогаш тоj во тој момент е човек кој доживува НЕ, и никакви игри со зборови нема ништо да променат. Ако човек не почне да ги отстранува НЕ во истиот момент  штом се појават, тоа значи дека тој сака да го продолжи своето доживување и неговата ситуација е сосема мрачна, ако не е искрен, тој не е свесен дека желбата за доживување НЕ е многу посилна. Како таков човек може некого да “учи”, ако е неискрен, ако сака да доживува НЕ, лажејќи се себе и другите, зборувајќи со паметни зборови?

Додека ти ги “прифатиш се како што е”, да “наблудуваш и да не идентификуваш”, навиката за доживување на НЕ само ќе расте посилно.

9) Како резултат на конзистентен развој на цивилизацијата, постојано расте бројот на луѓе кои повеќе сакаат да  создаваат и акумулираат него ли да уништуваат или стагнираат (за исклучоци знаеме од вести). Но сеуште постои хаос во прашањето што да усовршуваме, создаваме, подобруваме, а кога треба одлучиме, тогаш се водиме од страна на стереотипи, лажни концепции, а не од исчекувањата.

а) таложење на пари. Колку  пари треба еден човек да има за да добие се што му носи среќа и од што може да ужива? Зарем  еден милион долари не е доволно? Со оглед на фактот дека парите можеш да ги ставиш во една конзервативна банка и да живееш од изнајмување, тоа е сосема доволно, и половина од тој износ. Во Соединетите Држави во моментов повеќе од еден милион луѓе имаат еден милион долари Дали сите тие престанаа да се занимаваат со бизнис, и ослободиле место на другите во трговијата  и уживаат во животот? Ништо од тоа. Тие се уште трошат 10 часа на ден, за да заработат уште еден милион, а потоа уште еден и уште еден. Тоа е наркоманија, тоа не е акумулација. Парадоксално е, тие немаат време за задоволство, тие така и ги живеат нивните денови како верверици во кафез. А колку луѓе го поминуваат целиот свој живот, но не заработиле ништо значајно?

б) Наталожување на нешта. Нештата се расипуваат, тие можат да бидат оштетени или украдени, и многу брзо излегуваат од мода, и сите тие таложења на нештата го прават животот на човекот кошмар. Ти се чини, ако имаш автомобил кој го возиш веќе 5 години и можеш да го возиш уште 10 години, зошто да купиш нов? Само со цел да ги импресионираш другите? Да би добил поголем комфорт, како да тоа е неопходно, како да тоа ќе те направи посреќен? Ако се потрудиш и заработиш повеќе, можеш да купиш поубав автомобил (или викендичка, или мебел, кој што сака). А потоа, ако сеуште добро заработуваш, можеш да купиш уште посовремен автомобил. И можеш да купиш многу нешта на кредит, а потоа 30 години да го исплаќаш… Зарем не е тоа наркоманија? Зарем купувањето го направило барем некој посреќен? Погледнете ги лицата на сопствениците на скапите автомобили, и се ќе ви стане јасно, нивните лица се искривени од страдање и НЕ, како и останатите луѓе, а можеби дури и повеќе. Луѓето заборавиле дека нештата можат да им служат и самите станале слуги на нештата.

в) Добивање на образование. Неколку години човек може да потроши, со цел да добие диплома, која понекогаш не му овозможува ништо посебно, не дава некои посебни привилегии во контактирањето со други луѓе, дури и на работа, а не овозможува и доживување на задоволство. Чувството на сопствена важност, се разбира, расте, но тоа само те прави уште повеќе беспомошен, склон си кон незадоволство, самосожалување, не си способен да бидеш отворен, да изразуваш симпатии, да ги следиш радосните желби. Ја оптеретуваш главата со бесконечна количина  на непотребности, а потоа со гордост добиваш диплома со која се потврдува дека во твојата глава се појавил уште еден отпад со непотребности, дека твоите раце и нозе научиле да прават уште неколку работи кои најверојатно нема да ги применуваш. Информацијата се заборава, одржувањето на навиките бара постојана пракса, и на крајот задоволството во животот можеш да го заборавиш засекогаш. Ти висат на ѕидот дипломи од високото образование, уверенија за падобранство, нуркање, параглајдерство, туризам, кои само те потсетуваат дека со секој ден вештините ослабнуваат, а потрошеното време и пари се претвораат во прав, а воедно те совладува досадата, тмурноста, останатите НЕ, и апсолутно немаш радосни желби.

г) Деца и внуци. Ова е навистина бездната во која милијарди луѓе ги излеваат своите животи. “Јас живеам за децата”, си слушнала вакво нешто? Жената  раѓа, по што таа веќе не е потребно да побара радосни желби – нема време за тоа, таа сега има милион “треба”, “морам”, “има смисла” и така натаму. Илјадници грижи, нема повеќе време за ништо, вклучувајќи и за да разбере што целиот овоj “животот за децата” е дрога која те доведува до лудило. Непотребно е да се каже, дека децата апсолутно не сакаат нивните родители да “живеат за нив”, на тој начин претворајќи ги во глупави суштества, кои немаат слободно време и слобода да изберат некоја професија, нешто како роб; тие сакаат слобода од континуираната грижа, која често е примитивно и брутално физичко и психичко насилство. И колку повеќе човекот живее “за деца”, толку е поголема неговата зависност од таа дрога, од дрогата “одгледување”. И ако одгледувањето е “успешно”, потоа расте механизам, послушен и мртов, и тие сега или тагуваат или се караат помеѓу себе, или ја пренесуваат нивната зависност на внуците, а ако образованието било “неуспешно”, децата ги тераат своите родители одаат во пичку матер и НЕ навалуваат со обновена жестина.

Може да наведам многу такви примери, сите делат едно: човекот погрешно го избира предметот за таложење, и како во процесот на таложење исто и на крајот доживува зголемени НЕ и зголемување на зависноста од импресиите, зголемената несигурност во зачувувањето и користењето на добиените резултати, чувство на бесмисленост во животот. Тој е соочен со неуспех, брзо и целосно се уништува или е принуден да се труе сам, да се залажува дека животот не му е изгубен, и да бара уште нови објекти за таложење и да се прави дека не ја приметува ненормалната неспособност до го направи својот живот посреќен.

За разлика од сето ова, ППП му дава во рацете на еден човек уникатен објект на таложење – просветените доживувања кои се дел од него, т.е. она што стварно е, а не тоа што “има”. За да патуваш низ светот на ПрД не е потребно ништо, освен да се биде жив. Таложената “сопственост” не може да биде одземена, не старее, не пламнува и не бара да се чисти од прав. Ова е извонредна, уникатна можност за човекот да излезе од лавиринтот во кој што живее неколку милениуми.

01-08 Практика на консолидирање

Додека силните НЕ се отстрануваат, се појавува рој од “мали” НЕ, кои секогаш си ги доживувала, но не ги забележувала помеѓу поголемите. Ова откритие е резултат на манифестацијата на желбата да се зголемат ПрД, или за време на изнаоѓањето на причини дека и покрај фактот што  ти се чини дека совршено се отстрануваат сите НЕ, ПрД се сеуште ретки и слаби. Во таков случај може да се направи “консолидирање“, тоа што претходно си го етикетирала со интензитет “3” или “4”, сега го етикетираш како “10”, така што “малите” НЕ, кои претходно не си ги забележувала, сега добиваат доста значајна оценка на интензитет, почнуваат да се идентификуваат и отстрануваат. НЕ, кои според старата скала биле оценети од 3 до10, сега се етикетираат како НЕ со интезитет “над нормалата”.

Организирај “трки” во извршувањето на целосната контрола и обиди се да ги забележуваш повеќето ништовни бранови на НЕ, дури и оние за кои не си сосема сигурна дали била НЕ или не. Како резултат на тоа, ќе видиш дека за половина час доживуваш одеднаш 50, дури и 100 НЕ, а не пет – шест, како што претходно мислеше! Тие изгледаат многу мали, но кога ќе почнеш беспрекорно да ги отстрануваш, се појавува оштар и неочекуван наплив од фреквенцијата и интензитетот на ПрД. Тогаш станува јасно дека “малите” НЕ, не се мали, со оглед на нивниот ефект врз ПрД, и нивното отстранување доведува до нагло зголемување на ПрД.

Квалитетно одработеното консолидирање секогаш води до фактот дека таму каде што претходно си фиксирала одредена количина на НЕ, се пронајдени десет пати повеќе НЕ.

За време на практиката за консолидирање, предложувам да се подели денот на делови од по 5 минути и да го фиксираш бројот на НЕ (и се разбира да ги отстрануваш). Колку потполн биде денот од 5 минутните делови, поуспешна ќе биде консолидацијата. Ако го правите ова по неколку часа на ден, потоа по неколку дена ќе се создаде посакуваната навика за приметување и отстранување на  “малите” НЕ.

Отстранувањето на микро-НЕ е технички многу едноставно, но бара висок степен на концентрација, тие се толку безначајни, едвај забележливи, па тешко е да се адаптираш кон нивното перфектно отстранување. Ако ги игнорираш, тоа е опасно и недозволиво. Тоа е опасно, бидејќи се појавуваат една по друга, разгорувајќи ги НЕ и блокирувајќи ги ПрД. Недозволиво е зашто совршеното отстранување на микро-НЕ доведува до нагло остро зголемување на интензитетот и времетраењето на ПрД.

Додека обемот на НЕ се намалува, обемот на ПрД се  зголемува, се појавува и  постојано расте “ефектот на долг ден.” Во текот на денот ти доживуваш толку, колку што си доживеала за недела дена, две, еден месец. Особено јасно е видливо во записите во дневниците, во споредувањето на бројот и значењето на откритија. Ова особено се чувствува како резултат од спроведување на практиката на консолидирање. На крајот, како резултат на тоа, реалниот животен век е десетпати зголемен.

01-09 Задоволство, “ништо не се случува”, светло сива состојба

Често се случува, да  човекот не фиксира ни ПрД, ни НЕ, “ништо не се случува”. Тоа значи дека во моментот постои  НП, зашто тој момент кога НП и НЕ ги нема, постојат ПрД. Таа НП се нарекува: “ништо не се случува” (“ННСС“). Ако ННСС има слаб интензитет, често доаѓа до блесоци на ПЕ, и тогаш таа НП се нарекува “светло сива состојба” (“ССС“). Три доживувања: задоволство, ННСС и ССС ќе ги определам како “ЗНС“.

Додека отстранувањето на силни и чести НЕ влегува во својата завршна фаза, проблемот со ЗНС е очигледен, затоа што во целост не се компатибилни со ПрД. Измачен од годините на доминација на НЕ, цел живот мислејќи дека ЗНС е ослободување од страдањата, на човекот му е многу тешко да се откаже од нив. Понекогаш човекот се “нурнува” во овие состојби, се додека не му се смачи, додека кај него не се појават јасни аспирации кон ПрД, но и по надминувањето на оваа навика, тешка задача е да се отстрани навиката да се доживее ЗНС.

Во позадината на ЗНС е јако изразена желбата за доживување на ПЕ, која често се нарекува “желба за искуство” (“ЖИС“). Концептот на “ЖИС”, исто така, ја вклучува желбата на сите оние активности од страна на човекот кој очекува да доживее ПЕ, да чита книга, да гледа филмови, да разговара, а понекогаш дури и “занимава со измислена практика”, односно да ја симулира практиката, со копирање на нејзината надворешна форма (најчеста форма на имитацијата се празни разговори за практиката).

За надминување на ЗНС и ЖИС препорачувам, најактивна употреба на формалната практика: изразување на желбата [да доживуваш ПрД] гласно, предизвикување на ПрД, емоционално полирање итн. Формалните практики ќе бидат ефикасни доколку тие се обврзуваат на не помалку од 1000 пати на ден, во оптимална количина по 20-50-100 активности, завршувајќи на секоја серија со слободно  побарување на ПрД, “продлабочување” во ПрД.