Armenian change

Error

×

Դեպի անընդհատ պայծառ ընկալումներ տանող ճանապարհի վրա

Main page / Գլխավոր էջ / ՍԵԼԵԿՑԻԱ-2005: Ճանապարհ դեպի պայծառ գիտակցություն / Դեպի անընդհատ պայծառ ընկալումներ տանող ճանապարհի վրա / Դեպի անընդհատ պայծառ ընկալումներ տանող ճանապարհի վրա

Contents

    Գլխի բովանդակությունը.

    07-01-00) Միլիոն ՊԸ:

    07-01-01) Մինչև հափշտակվածության ՊԸ հասնելու համար հավատարմության ունեցած դերը:

    07-01-02) Պայծառ գործոններ հավատարմության համար:

    07-01-03) Երանություն ու հավատարմություն:

    07-01-04) Հավատարմություն ու ՍԿԶ:

    07-01-05) Հինգ ցիկլոն: Տոռնադո:

    07-01-06) Տեղային վստահության շեմը, առաջին հանդիպման սամադհի: Մտադրվածություն:

    07-01-07) Մաքրում հավատարմությամբ:

    07-01-08) Թափանցող ցանց:

    07-01-09) Բյուրեղաբույլ: Բրոնզափառ:

    07-01-10) Բյուրեղի ինտեգրացիա: Քարտեզ: Ստրազեր: Ճանկեր: Արտեֆակտեր:

    07-01-11) Անջատման պրակտիկա:

    07-01-12) Պայծառ տարբերակող գիտակցության մարզում (ՊՏԳ):

    07-01-13) Նոր պայծառ [ֆիզիկական] զգացողություններ (ՊՖԶ. «աշխույժ ճուտիկ»:

    07-01-14) «Ցանկանում եմ ապրել հինգ հարյուր տարուց ոչ պակաս» բյուրեղ:

    07-01-15) Էքսպեդիցիա: Հետազոտություն: Լայկա: Մրրկահավ:

    07-01-16) Ջանքերի բավականության սկզբունքը:

    07-01-17) Ճեղքել-դուրս գալու ձգտում:

    07-01-18) «ՊԸ հանդեպ վստահություն»: Ինտրավերտ ՊԸ: Հեռացման ջանքերը:

    07-01-19) Կլաստերներ:

    07-01-20) Բյուրեղայնություն:

    07-01-21) ՈՒՑ լուծումը պարզության մեջ: Ֆունդամենտալ ուց: Հավասարակշռված դիրքորոշում:

    07-01-22) Համագործակցության ցանկության թակարդ:

    07-01-23) Վիշապի շնչառությունը:

    07-01-24) Չորրորդ պահնորդ:

    07-01-25) Հաճույքի երեք կենտրոնների հենարանը:

    07-01-26) Պարզություն անկանխատեսելիության գոյության մեջ:

    07-01-27) Ցանկությունների մանրակրկիտ տարբերակումը:

    07-01-28) «Մեխանիկական գրավում»:

    07-01-29) Կատաղության մշուշի բնութագրերը:

    07-01-30) Առօրեականություն, բավարարվածություն ու գորշություն (ԱԲԳ):

    07-01-31) Վստահության ղեկավարումը:

    07-01-32) Թրթուռի ուղին:

    07-01-33) Շերտադրում:

    07-01-34) Հետազոտության վերաբերյալ ընդհանրապես:

    07-01-35) Գոհունակության հետազոտությունը: Փոխվելու ՈՒՑ  «Ի սկզբանե ձգտում դեպի ՊԸ»:

     

     

    07-01-00) Այս մասը ես ցանկանում եմ սկսել այն բանից, որ ՊԸ առաջացնելու միլիոն ակտերի կուտակման պրակտիկան ես համարում եմ հիմքը, իսկ մնացած ամեն ինչը` երկրորդական, լրացուցիչ: Հիշեցնեմ, որ այդ պրակտիկան կայանում է նրանում, որ պրակտիկայով զբաղվողը դնում է իր առաջ խնդիր` կուտակել ՊԸ առաջացնելու միլիոն ակտ, հաշիվ տալով իրեն այն բանում, որ այն ժամանակի ընթացքում, երբ նա արդեն կուտակած կլինի այդ միլիոնը, ու անգամ ավելի շուտ, նա արդեն կզգա անընդհատ ՊԸ, ու նրա առաջ կբացվեն նոր հեռանկարներ: Հաշվի է առնվում ՊԸ ցանկացած ալեցայտք` անգամ թույլ ինտենսիվության, անգամ ոչ լրիվ հստակ, անգամ այնպիսին, որը տևում է միայն մեկ վարկյան: Առաջացված ՊԸ քանակի հաշվարկը տարվում է առանց գրանցման, հիշողությամբ. դա թույլ է տալիս լրացուցիչ կենտրոնացնել ուշադրությունը ՊԸ վրա,  «բաց չթողնել ոչինչ»: Օրվա վերջում այդ օրվա ընթացքում կուտակված ՊԸ քանակությունը գումարվում է նրա հետ, ինչը կուտակված է եղել նախկինում, ու այդ թիվը արդեն նպատակահարմար է ֆիքսել գրավոր կերպով: Հաշվետվությունը սկսել այսօր զգացված ՊԸ հետ զրոյից ավելի արդյունավետ է, քան ավելացնել դրանք միանգամից նախկինում զգացված ամբողջ քանակին միանգամից, քանի որ հարյուրավոր կամ մի քանի հարյուրավորի սահմաններում գտնվող թվերը ավելի համաչափ են այն մեծություններին, որոնց հետ մարդը բախվում է իր կենցաղային կյանքում, ու ավելի շատ է ռեզոնանսվում կանխավայելման, համառության, նպատակասլացության հետ:

    Կուտակված ՊԸ ընդհանուր թիվը նույնպես համարվում է պայծառացած գործոն: Այդպես կալանավորը, օրեցօր պտուտակահանով փորելով բանտի պատը, որը նրան անջատում է ազատությունից, զգում է համառության ուժեղացում, կանխավայելում, երբ նայում է բացված անցքի տակ կուտակված փոշու կույտի վրա:

    ՊԸ կուտակման պրակտիկան կենտրոնականն է ամբողջ ՈՒՈՒՊ-ի մեջ: Մնացած ամեն ինչը երկրորդական է: Եթե «ծնել» բառը չի հանդիսանում ռեզոնանսվող, կարելի է ասել «թռնել ՊԸ մեջ», «հիշել ինքն իրեն ՊԸ մեջ» և այլն:

     

    07-01-01) ՀՊԸ զգալու առաջին իսկ փորձը թողնում է անջնջելի հետք, անգամ եթե դրանք տևել են միայն մի երկու վայրկյան: Այդ պահից ու ընդմիշտ հՊԸ մասին հիշողությունները արժեքավորման համակարգում հստակ զբաղեցնում են առաջին տողերը, իսկ դրանք զգալու ցանկությունը նորից հանդիսանում է ամենանվիրականը: ՀՊԸ հասնելը կարելի է նշանակել ինչպես պրակտիկայի երրորդ մեծ «քվանտ» (առաջին` գորշությունների հայտնաբերում ու հեռացում, երկրորդ` ՊԸ բացահայտում ու արմատավորում):

    Ինչքան հաճախ ու ինտենսիվ են արտահատվում հՊԸ բոցկլտումները, այնքան ավելի երկարատև են դրանք դառնում` արդեն ոչ թե 1-2 վարկյան, այլ` 5-10, այնքան ավելի մեծ հաստատունությամբ ու հաստատակամությամբ արտահայտվում են դեպի դրանք տանող կարճագույն ճանապարհը գտնելու, դեպի հՊԸ տանող ավելի արդյունավետ պրակտիկաները գտնելու ուրախալի ցանկությունները: Բնականաբար շարունակել հավասարաչափ հեռացնել գորշություններն ու արմատավորել ՊԸ, դրանք աշխատանքի այն երկու ֆրոնտներն են, որոնք անկասկած հանդիսանում են ցանկացած պրակտիկայի ֆունդամենտ, որը տանում է դեպի հՊԸ: Ցանկացած գնով անհրաժեշտ է չպակասեցնել համառությունն ու վճռողականությունը այդ աշխատանքների իրականացման ժամանակ, հասնել բացառիկ, փայլող մաքրության: Սակայն դա չի նշանակում, որ այստեղ տեղ չկա օգտակար գործողության գործակիցը ուժեղացնել փնտրելու համար, ջանքերի արդյունավետությունն ուժեղացնելու համար:

    Յուրաքանչյուր կոնկրետ պահ ֆորմալ պրակտիկան կարող է լինել ուղղորդված դեպի մեկ որոշակի ՊԸ արմատավորելու կողմը: Եթե ինչ-որ զույգ ՊԸ ձևավորում է կայուն ակորդ, ես որոշակի մարզման ժամանակ կարող եմ առաջացնել միանգամից երկու այդպիսի ՊԸ, կարծես միաժամանակ: Այդ նույն ձևով, վարելով ավտոմեքենան, ես «միևնույն պահի ընթացքում» հսկում եմ միանգամից տասնյակ պարամետրեր ու ղեկավարում եմ դրանցով: Իրականում ուշադրությունը այնքան արագ է անցնում մի տեղից մյուսը, որ բոլոր գործողությունները թվում են միաժամանակ կատարվող: Եվ այնուամենայնիվ, զբաղվելով ինչ-որ մի բանով, ես չեմ կարող զբաղվել ինչ-որ այլ բանով: Բնականաբար, բոլոր ՊԸ այս կամ այն աստիճանով ռեզոնանսվում են մեկը մյուսի հետ, ու ծնելով, օրինակ, գեղեցկության զգացում, ես բարձր հավանականությամբ զգում եմ երանություն, ու հավատարմություն, ու էլի ինչ հնարավոր է, իսկ հնարավոր է անգամ, որ հայտնվի անհայտ ՊԸ: Եվ այնուամենայնիվ դիլեման մնում է, կոնկրետ տվյալ պահին, ինչպիսի՞ ՊԸ ընտրել, որպեսզի այն առաջացնել: Այն, որը այժմ ամենից ուժե՞ղ ես ցանկանում: Բնականաբար, բայց «ինչպիսի ՊԸ այժմ ընտրել, որպեսզի, այն առաջացնելով, առավելագույն արագ կերպով մոտենալ հՊԸ» հարցը նույնպես առաջացված է ինչքան հնարավոր է արագ հՊԸ հասնելու ուրախալի ցանկություններով, մանավանդ, որ տարբերությունը տարբեր ՊԸ զգալու ցանկությունների ինտենսիվությունների միջև մասնավորապես բավականին անզգալի է:

    Այստեղից դուրս է գալիս տարբեր ՊԸ հետազոտելու ցանկությունը դրանք հՊԸ հետ առավելագույն ռեզոնանս առաջացնելու տեսանկյունից: Չի բացառվում, որ հետազոտությունը ցույց կտա այդ ասպեկտում ՊԸ-ների մեջ զգալի տարբերության բացակայություն: Բայց եթե մենք արդյունքում հայտնաբերենք, որ որոշակի ՊԸ ավելի զգալի է ռեզոնանսվում հՊԸ հետ, քան մնացածները, ապա դա կլինի չափազանց մեծ արժեքավորության բացահայտում, քանի որ թույլ կտա ուժեղացնել հՊԸ առաջխաղացման տեմպը տասնյակ անգամներով (քանի որ տասնյակ տարբեր ինձ հայտնի ՊԸ առաջացնելու փոխարեն ես կկենտրոնանամ առաջին հերթին այդ մեկի վրա): Այդպիսի հարցադրումը տալիս է հատուկ համ ՊԸ հետազոտությանն ու արմատավորմանը: Նա, ով այդ հարցի պատասխանը գիտի, կանգնած է ընտրության առջև` կամ միանգամից նշել այդ ՊԸ այն պրակտիկայով զբաղվողին, որի պրակտիկային նա համագործակցում է, կամ տալ նրան բավականին ժամանակ ինքնուրույն պատասխանը փնտրելու համար (չէ որ այդ հարցի պատասխանը, ինքն իրենով շատ ստեղծագործական գործընթաց է, անհրաժեշտ է ապրել տարբեր ՊԸ, տարբերակել դրանք, համեմատել ռեզոնանսային հատկությունները և այլն), կամ էլ ընդհանրապես չտալ պատասխան, միայն նշելով, որ հՊԸ հետ իրենց ունեցած ռեզոնանսի հաշվին մնացածներից այդպես զգալի ուժգնությամբ տարբերվող ՊԸ, գոյություն ունի:

    Առաջին ձևը զրկում է պրակտիկայով զբաղվողին ինքնուրույն հետազոտման ուրախությունից ու այդ կոնկրետ բացահայտման իրականացումից, սակայն տնտեսում է մեծ ժամանակ, իսկ ամենահնարավոր բացահայտումներն ու հետազոտություններն ամեն դեպքում անվերջ շատ են: Երրորդ ձևը մարդուն տալիս է հնարավորություն ամբողջ չափով ապրել տվյալ բացահայտման ամբողջ հսկայականությունը, բայց այդ դեպքում շատ ժամանակ է անցնում ամենաարդյունավետ պրակտիկաներից դուրս: Երկրորդ ձևը ես համարում եմ օպտիմալ, բայց այն պայմաններում, երբ ես գրում եմ գիրք, ընտրություն չկա, ու ես ստիպված եմ հետևել առաջին ուղուն, հաշվետու լինելով ինքս ինձ այն բանում, որ սկսնակ պրակտիկայով զբաղվողը կարող է այդ գործընթացի ընթացում պարզության հասնելու փոխարեն, իր փորձի հիման վրա ապրոբացիայի փոխարեն գայթակղվելու «խոսարանով» համանման «էզոտերիկների», որոնք չեն զբաղվում ոչ մի պրակտիկայով, այլ միայն սովորում են աճպարարություն անել ձայնեղ բառերով ու արտահատություններով:

    Ինչն է ավելի շատ խոչընդոտում հՊԸ հասնելուն. այս հարցում ամեն ինչ շատ, թե քիչ պարզ է միանգամից, դրանք առաջին հերթին ագրեսիվ ԲԷ ու հեշտանքներն են:  Այստեղ տեղին կլինի պատմությունը մի տիբեթյան լամայի մասին, ով մի քանի տարի անմարդկային փորձություններ կրելուց հետո, որոնց նրան ենթարկել են բանտում, վերջերս հազիվ կենդանի կարողացավ դուրս գալ այդ դժոխքից, երկրից հեռացվեց ու տվեց հարցազրույց: Տարբեր հարցերի շարքում կար նաև հարց` զգու՞մ էր արդյոք նա վախ: Նա պատասխանեց, որ  անշուշտ զգացել է: Ինչի՞ վախ: Ենթադրվում էր, որ մահվան, կամ որ կենդանական տանջանքների արդյունքում նրան կզրկեն բանականությունից կամ կստիպեն մատնել այլ վանականներին: Նա պատասխանեց, որ վախենում էր զգալ ատելություն իրեն տանջողների հանդեպ ու դադարել զգալ նրանց հանդեպ խղճահարություն: Այդ մարդը գիտեր ագրեսիվ ԲԷ գինը ու պատրաստ չէր վճարել այն ոչ մի պայմանի դեպքում, անգամ լինելով գազանաբար տանջված:

    Եվ այսպիսով, կա այնպիսի ՊԸ, որի դերը հՊԸ հասնելու համար ահռելի է, դա հավատարմությունն է: Եվ այն պահից, երբ դա պարզ է դառնում, հենց հավատարմության հետազոտությունն ու արմատավորումը դառնում են գլխավոր ֆոկուս, որում կենտրոնացված է պրակտիկայով զբաղվողի ուշադրությունը:

    (Եթե կարդացողը ոչ լրիվ հստակ է տարբերակում այդպիսի ՊԸ, որը ես անվանում եմ «հավատարմություն», նա կարող է հետագայում տեքստում այդ բառը փոխել «բացառիկ վառ ու խորաթափանց համակրանքով»):

     

    07-01-02) Բայահայտումը, որը կայանում է նրանում, որ հավատարմությունը զգալի է, մի կարգ ավելի վառ է, քան այլ ՊԸ, ռեզոնանսվում է հՊԸ հետ, ունի հսկայական նշանակություն: Այժմ ուղիների ու կածանների ամբողջ բազմազանությունը, որոնք կազմված են տասնյակ բազմազան ՊԸ արմատավորումներից ու հետազոտություններից, լրացավ մագիստրալ ուղով` հավատարմության հետազոտության ու արմատավորման:

    Առաջին գործով առաջանում է հետազոտելու ցանկություն, թե ինչպիսի՞ պայծառացած գործոններն են (ՊԳ) հանդիսանում ռեզոնանսվող հավատարմության հետ:

    Այն էությունները, որոնք զգում են ՊԸ, հանդիսանու՞մ են ՊԳ: Անկասկած, բայց կա նրբություն, որը բերում է հեռվից եկող եզրակացությունների: Պատկերացնենք մեր մեջ Ռամակրիշնային, որը զգում է սամադհի: Կամ Բուդհա Գաուտամային նիրվանայում: Կամ Միլարեպային, որը հասել է ծիածանային մարմնի: Առաջանու՞մ է հավատարմություն: Առաջանում է: Այժմ պատկերացնենք Ռամակրիշնային այն ժամանակ, երբ նա, դեռ չհասած սամադհի զգալու կայուն ունակության, րոպե առ րոպե, օր առ օր, ամիս առ ամիս, համարյա անքուն ու առանց հանգիստ պնդում է միայն մեկ բան. «ցանկանում եմ տեսնել Մայր Կալիին ու զգալ երանություն», խփվում է պատեպատ հուսահատությունից, դեմքը իր սենյակի կավե հատակին է քսում մինչև արյունահոսություն, համառաբար տրվում է իր ցանկությունը արտահայտելու պրակտիկային: Առաջանու՞մ է ռեզոնանս հավատարմության հետ: Այո, ու զգալիորեն ավելի ուժեղ: Այդ նույնը տեղի է ունենում, երբ մենք պատկերացնում ենք Միլարեպային, որը գերջանքերով հաղթահարում է իր բթությունը, վախը, իներտությունը, հազիվ չզոհվելով քարանձավում հյուծվելուց, բայց որոշելով ամեն գնով հասնել հայտնության դեպի ՊԸ: Այստեղից դուրս է գալիս պարզ եզրակացություն, որը կարելի է հաստատել հետագա փարձերով. ձգտողությունը` ուժեղագույն ՊԳ է հավատարմության համար: Բայց ամենաուժեղ ՊԳ հավատարմության համար` ինքը հավատարմությունն է:

    Նույնպես հավատարմության ինտենսիվության պարզ համեմատությունների ու չափումների շնորհիվ կարելի է բացահայտել, որ ևս մեկ ուժեղագույն ՊՖ հավատարմության համար դա անկեղծությունն է:

    Եթե դուրս գրենք հավատարմության հետ ռեզոնանսվող պատկերներ, ապա կարելի է դրանք դասակարգել ըստ ռեզոնանսի ինտենսիվության հետևյալ կերպ.

    *) էությունները, որոնք զգում են հափշտակվածության ՊԸ, ինչպես նաև դրանց կյանքի նկարագրությունների, լուսանկարների, տեքստերի, ասույթների տարրերը, հատկապես այն մասերը, որոնք վերաբերվում են նրանց մտահոգություններին, անձնազոհ ջանքերին, հավատարմության արտահայտմանը:

    *) պրակտիկայով զբաղվողները, որոնք պայքարում են ՊԸ համար, բայց դեռ չեն հասել հՊԸ ու զգում են բազմաթիվ գորշություններ:

    (Այդ պատկերը ավելի քիչ է ռեզոնանսվում հավատարմության հետ, քան առաջինը, քանի որ նրանք, ովքեր էլ ավելի հաճախ են զգում գորշություններ, ներկայանում են ավելի քիչ նպատակաուղղված ու ավելի քիչ անկեղծ, քան նրանք, ովքեր հասել են հՊԸ):

    *) Նրանք ովքեր կարող էին սկսել պայքարել ՊԸ համար, եթե իմանային նրանց գոյության մասին, գորշություն զգալ դադարելու հնարավորության մասին, պրակտիկայի մասին: Այդ մարդիկ ներկայանում են իրենց ազատության փնտրումների շեղվածությամբ, սովորական բութ կյանքով ապրելու անցանկալիությամբ, ՊԸ գոյության, առանց ԲԷ ապրելու հնարավորության «առաջին հայացքից իմանալու» մտքի պատրաստակամությամբ համակրանք առաջացնող:

    (Այստեղից կարելի է դուրս բերել, որ ըստ նշանակության երրորդ ՊՖ հավատարմության համար համակրանքն ու նրբությունն է):

    *) Երկրի մռութները. ոչ քարեր, ոչ քամի, ոչ սարեր, ոչ մշուշ, ոչ ամպեր և այլն.

    (Այստեղից կարելի է դուրս բերել ըստ նշանակության չորրորդ ՊՖ հավատարմության համար` գեղեցկության զգացումը):

    Չնայած նրան, որ ՊՖ դասավորվում են դրանք հավատարմության հետ ռեզոնանսի ինտենսիվության հենց այսպիսի նվազման կարգով, յուրաքանչյուր կոնկրետ պահի դրանցից ցանկացածը կարող է ստացվել ամենաինտենսիվը ընթացիք իրավիճակներում:

    Այսպիսով. 1) հավատարմություն, 2) ձգտում, 3) անկեղծություն, 4) համակրանք, 5) գեղեցկության զգացում:

     

    07-01-03) Հավատարմության ռեզոնանսային հատկությունների հետազոտությունը բերում է զարմանալի արդյունքներ. հավատարմության ամենավառ ռեզոնանսն առաջանում է … երանության հետ: Այդ արդյունքը զարմանալի է այն պատճառով, որ առօրեական բանականության համար, այսինքն այնպիսի, որը ոչ այնքան լրիվ է ինտեգրել իր համակարգի մեջ այն ամենի պատկերացումները, ինչը վերաբերվում է ՊԸ աշխարհին, հավատարմությունն ու երանությունը համարվում են հակապատկերներ, սկզբունքորեն անհամատեղելի ընկալումներ: «Հավատարմությունը» ասոցացվում է «ամեն-ինչ ինչ-որ մեկի համար է» հետ, հասկացվում է ինչպես ինքնահրաժարման սահման, իսկ «երանությունը»`«ամեն ինչ քո համար է», եսասիրական ձգտումների սահմանը: Հավատարմության արմատավորումը բերում է երանության զարմանալի վառ, երկարատև, խորը ու խորաթափանց բոցկլտումների: Դա բերում է «ուշադրության դրեյֆ» հավատարմություն առաջացնելու պրակտիկայից մինչև երանության վրա կենտրոնացմանը: Վարվելաձևի օպտիմալ գիծը` դրանում հաշվետու լինել ինքդ քեզ ու հետևել ուրախալի ցանկություններին:

    Անգամ, թվում է, թե ամենացածր արդյունավետությամբ պրակտիկան տալիս է զգալի արդյունքներ, եթե այն կիրառվում է հավատարմության առաջացման համար` այդպիսին է այդ ՊԸ ուժը: Անգամ «հավատարմություն» բառի պարզ կրկնումը, այսինքն «սառը հիշատակումը», տալիս է զգալի արդյունքներ: Բայց, իհարկե, պրակտիկաների արդյունավետությունը մեծացնելու համար անհրաժեշտ է մշտապես ջանքեր գործադրել հավատարմության հետազոտության համար` հենց դրա արմատավորման պորցեսի ընթացքում:

     

    07-01-04) Հեշտ է տեսնել, որ «հավատարմությունը» այն ՊԸ է, որը սահմանային հեռու է գտնվում տիրապետման ցանկության վրա ֆիքսվելուց, սեփական կարևորության զգացումից: Հավատարմությունը կտրականապես անհամատեղելի է ՍԿԶ-ի հետ, այստեղից հեշտ է անել հետևություն, որ ՍԿԶ հանդիսանում է ամենամեծ խոչընդոտը դեպի հավատարմություն (և հետևաբար դեպի հՊԸ), իսկ ՍԿԶ հեռացման պրակտիկան հանդիսանում է շատ արդյունավետ լրացում հավատարմության առաջացման պրակտիկայում: Այստեղից հատուկ նշանակություն է ձեռք բերում տնտղումների հմտությունները, որոնք հանդիսանում են հիմնական պրակտիկա ՍԿԶ հաղթահարման ու հեռացման համար: Զարմանալի չէ, որ Դոն Խուանի տնտղումների պրակտիկայում, ՍԿԶ վերացմանը տրվում է այդպիսի հսկայական նշանակություն:

     

    07-01-05) ՀՊԸ զգալու ցանությունը բերում է իր հետ հավատարմություն զգալու ցանկություն, քանի որ հենց նա է ամենակարճ ճանապարհով բերում հՊԸ ալեցայտքեր: Հավատարմություն զգալու ցանկությունը բերում է իր հետ ցանկություն, որպեսզի հայտնվեն ինչքան հնարավոր է շատ պայծառ գործոններ դրա համար, ու առաջին հերթին` մարդիկ, որոնք զգում են ձգտում, անկեղծություն, որոնց հանդեպ ես կկարողանայի զգալ համակրանք, որոնք ռեզոնանս կառաջացնեին գեղեցկության զգացմունքի հետ, այսինքն «մռութների». որոնք անկեղծորեն, կատաղի, համառորեն ու վճռողականորեն ձգտում են դեպի ՊԸ հասնելուն ու գորշությունները հեռացնելուն (ցանկությունները, որպեսզի հայտնվեն մռութներ, անհրաժեշտ է մանրամասնորեն մաքրել պրակտիկայով զբաղվողի այլապատկերումներից ու դուրսմղումներից): Մռութներ հայտնվելու ցանկությունը բերում է իր հետ դրան համագործակցելու ցանկության հավասարաչափ, ինչքան որ հնարավոր է, բոլոր աշխարհներում, ամենաարդյունավետ մեթոդներով, այստեղից և հայտնվում է ցանկություն հասնել կայուն պայծառ գիտակցված երազատեսության ու արտամարմնական փորձերի, ինչը տալիս է հնարավորություն փնտրել, գտնել մռութների ու համագործակցել նրանց պրակտիկային աշխարհների ահռելի բազմության մեջ, որոնք բացվում են նրան, ում մոտ կա գիտակցված երազատեսության, նրանցում տարբեր մարդկանց հետ շփվելու փորձ. այնքան իրական, ինչքան որ նրանք, որոնց մենք հանդիպում ենք սթափ, արթուն վիճակում: Ի՞նչ է մնում ցանկանալ նրան, ում մոտ կան այդպիսի լայնածավալ ուրախալի ցանկություններ, համարյա ցիկլոններ, որոնցում կենտրոնացված է ամենա-ամենա հմայիչը, ինչը որ նրա համար կա: Նրան մնում է ցանկանալ, որ նրա ուժեղ, նվիրական ցանկությունները իրականան, որպեսզի նա սովորի այնպես ուժեղ, կատաղի, ուրախալի ու ինքնամոռաց կերպով ցանկանալ, որպեսզի նրա ցանկությունները իրականան ինչպես ջանքեր գործադրելու ճանապարհով, այնպես էլ իրավիճակների բարենպաստ ընթացքի շնորհիվ:

    Այսպիսով.

    • ՀՊԸ ցանկություն
    • Հավատարմություն զգալու ցանկություն
    • Մռութներ հայտնվելու ցանկություն
    • Մռութներին հավասարաչափ և բոլոր աշխարհներում համագործակցելու ցանկություն
    • «Մտադրության» հասնելու ցանկություն, այսինքն ուց զգալու արվեստ այնպիսի ուժով, այնպիսի հատկության, որ դրանք իրականան, անգամ հնարավոր է նաև չնայած այն բանին, որ դա հիմնավորապես ենթադրվում է փոքր հավանական կամ անհնար:

    Այդ 5 ցիկլոնների արտահայտումը օժտված է զարմանալի հատկություններով.

    • Յուրաքանչյուր հաջորդող ցիկլոնը հանդիսանում է նախորդի անխուսափելի հետևանք, ինչպես ավելի արդյունավետ միջոց այդ հաջորդող ցիկլոնին հասնելու համար:
    • Դրանց համատեղ արտահայտումը ռեզոնանս է առաջացնում լիության զգացումի հետ, ասոցացվում է ամուր, հավասարակշռված ֆունդամենտի հետ, մասնավորապես առաջանում են համապատասախան ֆիզիկական ապրումներ` «ամրություն», «կամքի դրսևորում», «դատարկության սֆերա»:
    • Հեշտ է հաստատվում «շղթա-բռնկում» կապը, երբ մեկ ցիկլոնի արտահայտումը ռեզոնանս է առաջացնում մնացածների հետ ու արդյունքում ամբողջ շղթան արթնանում է` կարծես հուրը անցնում է ու այրում հաջորդ տարրը:

    Ցիկլոնների համախումբը, որոնք օժտված են այդպիսի հատկություններով, կանվանեմ «տոռնադո» տերմինով:

    «Առաջնորդող ցիկլոնը» այն է, որը այժմ արտահայտված է ավելի վառ մնացածից ու ծառայում է ամբողջ շղթայի բռնկման համար:

    Ցիկլոնի արմատավորումը բերում է նրա հատկության այնպիսի փոփոխության, որը ասոցացվում է էլ ավելի ջրառատ գետի հոսանքի ազդեցության տակ միմյանցից հեռացող ափերով, որի ալիքները գլորվում են համառությամբ ու վճռողականությամբ:

     

    07-01-06) «Տեղային վստահության շեմ» («տվշ»). Դա ուրախալի ցանկության կամ ցիկլոնի այնպիսի ինտենսիվություն է (այդ ինտենսիվությանը կարելի է տալ արժեք հավասար 6-ի), որի ժամանակ առաջանում է վստահություն (այսինքն տարբերակող գիտակցության դիրքորոշում), որը համապատասխանում է «բավականին հիմնավորված վստահություն» սովորական հասկացությանը, այն բանում, որ այդ ուց կլինի իրականացված: Ցիկլոնի ՏՎՇ-ի հասնելը ուղեկցվում է երանության կայուն ֆոնի առաջացումով, հատկապես վառ ու խորաթափանց կանխավայելմամբ:

    Երբ ցիկլոնները ձևավորում են տոռնադո, այդ պահին դրանցից նվազագույնը մեկը ` առաջնորդողը, հասնում է տվշ-ի:

    Ապագայում կրճատ լինելու համար «տվշ հասնելու ժամանակ»-ի փոխարեն ես կգրեմ ուղղակի «տվշ-ի վրա», եթե այդ ժամանակ արտահայտության իմաստը չի խախտվի, օրինակ, «տվշ-ի վրա առաջացող ՊԸ»: Նրա համար, որպեսզի դարձնել այդպիսի արտահատությունները ավելի բարեհնչյուն ու ՊԸ հետ ռեզոնանս առաջացնող, «տվշ» բառը ես կփոխարինեմ նրա նմանօրինակի` «մարգագետնի» հետ` «մարգագետնի վրա առաջացող ՊԸ»:

    «Տեղային վստահության շեմը» 5-րդ ցիկլոնի (մտադրության ուց հասնելու) կանվանեմ ««ընդհանուր վստահության շեմ» («ըվշ»), քանի որ, առաջին հերթին հինգերորդ ցիկլոնի տվշ հասնելը ավտոմատ կերպով բերում է նրան, որ նաև բոլոր մնացած չորսն էլ հասնում են դրան: Երկրորդ հերթին հինգերորդ ցիկլոնը տվշ հասնելու պահին առաջանում է զարմանի արդյունք` սկսում են մեկը մյուսի ետևից վառ բոցկլտալ ՊԸ, ու դու հիացած վերցնում ես գրիչն ու սկսում գրանցել. «հինգերորդ ցիկլոնը տվշ հասնելու ժամանակ վառ ռեզոնանս է առաջանում երանության, հաղթանակի բերկրանքի, թարմության, հավատարմության, գաղտնիքի զգացումի, անվրդովության, հիացմունքի… հետ», ՊԸ բոցկլտում են մեկը մյուսի ետևից այնքան վառ ու հստակ, ինչպես լամպիկները ծաղկաշղթայի վրա, դրանք ավելի ու ավելի շատ են, ու հետզհետե հասկանում ես` տեղի ունեցավ ինչ-որ արտասովոր բան, գրիչդ մի կողմ ես գցում, ու ցնցված, քարանում ես, իսկ ՊԸ մեկը մյուսի ետևից բոցկլտում են ու բոցկլտում, ձևավորելով աննկարագրելի համադաշնակություն, բառեր չկան, որպեսզի արտահայտել դա: Դու զգում ես երջանկություն` անտանելի, սքանչելի, անհավանական, փայլող: Իսկ հետո վրա է հասնում պարզություն` «բոլոր ՊԸ հավաքվում են մեկ տեղում, դրանք բոլորը այդտեղ են, դա միաձուլում է, դա նրանց հանդիպման վայրն է, դա հենց այն է, ինչի մասին գրել է Բոդխին` դա սամադհին է»: Եվ իրականում, դա սամադհին է, նրա ամենաառաջին աստիճանը, որին ես կանվանեմ «առաջին հանդիպման սամադհի»: Զգալով առաջին հանդիպման սամադհի, դու ոչ սովորական պարզությամբ հասկանում ես, ահա այն, իսկական ճանապարհորդության սկիզբը:

    Էտա-մա. «Բոցկլտում են այնքան ՊԸ, որ ես չեմ կարող ճշգրիտ ասել, ինչն է ինչի հետ ռեզոնանս առաջացնում, ինչպիսի զույգերով են դրանք բոցավառվում: Դրանք այնքան շատ են ու բոլորն էլ վառ, ինտենսիվ, դրանք վրա են թափվել ինչպես աշխույժ առյուծի ձագեր, թաթերն են գցում ու թռչկոտում են: Բոլոր պայծառ գործոնները, որոնք նախկինում ռեզոնանս են առաջացրել առանձին ՊԸ հետ, այժմ միաձուլվել են մեկ ամբողջության մեջ: Առաջ դրանք կտորներ էին, իսկ հիմա դրանք հավաքվել են մի ինչ-որ ամբողջականության, խորության, անտանելի բանի մեջ: Բոլոր ՊԸ սոսնձվել են ու ուժեղացել բազում անգամներ: Չկա մարմնի սահմաններ, այն ամենը, ինչը ես ինչ-որ ժամանակ անվանել եմ «եսով», մաքրվել է, նրան տարել է փոթորկային ալիքը. ամեն ինչ առանց մնացորդի: Ներքևի թաթերը դողում են, մրջյունիկներ են վազում ամբողջ մարմնով, ամեն ինչ անտանելի մղկտում է ու լցվում»:

    Էտա-նա. «ինչ-որ ուց մարգագետնի վրա հանելուց ուժեղանում է այն ՊԸ, որի հետ ռեզոնանս է առաջացնում այդ ուց»:

    ԸՎՇ այնպիսի վիճակ է, որի մեջ կա տատանողական շարժում կատարող վստահություն, որ ամենաուժեղները, իսկական ուրախալի ցանկությունները, անպատճառ այս կամ այն ձևով իրականացված կլինեն: Այդ պահին քանդվում է հին, առհավետ մեզ տրված ապագայի վախը, թշնամական կամ անբարենպաստ պայմաների վախը: Դադարեցվում է թշնամական հակառակադրությունը քո ու աշխարհի, որը միշտ գոյություն ունի, թեկուզ և չի տարբերվում մարդու կողմից, անգամ այն ժամանակ, երբ նա համարում է իրեն անհոգ, երջանիկ, գոհ, զգում է ինտենսիվ ԴԷ:

    ԸՎՇ-ի ու նրա հետ կապված վիճակների հետազոտությունը` տ»մտադրության» գաղտնիքներին տիրապետելու ուղին է: «ԸՎՇ-իկ»-ը պրակտիկայով զբաղվող է, ով ժամանակ առ ժամանակ զգում է ԸՎՇ, հետազոտում է այն:

    Ուրախալի ցանկություն + կանխավայելում + վստահություն «լոկալ վստահության շեմ» ստադիայում են. դրանք երեք ընկալումներ են, որոնք արտահայտված են միաժամանակ, կազմում են  «մտադրության սաղմ» կամ «մտադրություն»:

    Որ աստիճանում է ՄՏՇ հասնելը ազդում իրադարձությունների ընթացքի վրա, թվում էր թե, ոչ մի ձև ինձանից չկախված, ու ինչպիսին է այդ հարցի հավաստի հետազոտության տեխնոլոգիան, հարմար է արդյոք դրա համար վստահության փոփոխության պրակտիկան, դա պետք է ճշտել հետագա պայծառ տարբերակող գիտակցության հետազոտությունների ժամանակ. տես հետո:

    Ես տարբերակում եմ երկու տեսակի վստահություն, ու նրանց միջև տարբերությունը հատկապես ակնհայտ արտահայտվում է այն ժամանակ, երբ հասանելի է ՄՏՇ.

    ա) վստահություն, որն ուղեկցվում է [պայմանավորված է] ենթադրություններով այն մասին, որ տվյալ ուց կարող է իրականացված լինել,

    բ) այդպիսի ենթադրություններով չուղեկցվող վստահություն` հիմնավորությունների բացակայության պատճառով:

    Առաջին տիպի վստահությունը կանվանենք «զուգավորված», երկրորդը` «մեկուսացված»:

    Տարանջատենք ցանկությունները երկու դասի.

    ա) ցանկություններ, որոնց իրականցումը կախված է համարյա բացառապես իմ ջանքերից (օրինակ, օտար լեզու սովորելու ցանկություն). «ցանկություն-խլուրդ» կամ ուղղակի «խլուրդ»

    բ) ցանկություններ, որոնց իրականացումը կախված է ոչ միայն ու կարող է պատահել ոչ այնքան իմ ջանքերից, ինչքան հանգամանքներից (օրինակ ցանկություն, որպեսզի հայտնվեն նոր մռութներ)` «ցանկություն-ջրածիծառ» կամ ուղղակի  «ջրածիծառ»

    ՄՏՇ հասանելի է դառնում ավելի հեշտ առաջին տիպի ուց համար, իսկ ավելի բարդ` երկրորդ տիպի ուց համար:

    ՄՏՇ հասնելու խոչընդոտները ջրածիծառներում.

    1) պարտության վախ. հանկարծ ես վստահ կլինեմ, որ կհայտնվեն նոր մռութներ, իսկ դրանք այդպես էլ չեն հայտնվի, արդյունքում թերահավատ մտքերի ուժը կմեծանա, ինձ ավելի բարդ կլինի հասնել ՄՏՇ, իսկ ՄՏՇ-ին հասնելը բարդեցնելու ցանկություն չկա, քանի որ նրա հետ կապված է ՊԸ կտրուկ աճը: Ինչ վերաբերվում է ցանկություններին, որոնք սահմանափակված չեն ժամանակով (ինչպես օրինակ նոր մռութների ցանկությունը), դա հաղթահարվում է ուղղակի ջաքերով:

    Այդ վախը հաղթահարվում է ուղղակի ջանքերով:

    2) այն բանի վախ, որ ես կիրագործեմ «անիմաստ»ջանքեր: Օրինակ, ես վստահ կլինեմ, որ մռութներ կհայտնվեն, իսկ այդ վստահությունը կծառայի այլ մի շարք ցանկությունների արտահայտման պատճառ, օրինակ, կառաջանա ուց պատրաստել ու տեղադրել հոդվածներ կայքում: Եթե արդյունքում մռութներ չեն հայտնվի, ապա կստացվի, որ հոդվածներ տեղադրելու վրա ծախսված ժամանակը վատնվել է ոչ արդյունավետ, կամ, նվազագույնը, ոչ լրիվ արդյունավետ, հաշվի առնելով, որ ուց ապրելը ու իրականացնելը ինքն իրենցով հանդիսանում են ուժեղ ՊՖ անկախ արդյունքից: Եվ այնումենայնիվ, եթե չլիներ վստահություն այն բանում, ինչը արդյունքում այդպես էլ չի լինի, ես կարող էի զբաղվել այլ գործունեությամբ, որը բացի ուց իրականացման ու զգալու հաճույքից  կբերեր նաև լրացուցիչ արդյունքի` իրականացված ուց տեսքով:

    Այդ վախի հաղթահարման ձևը.

    ա) Ուղղակի ջանքերով ու մարգագետնի վրա առաջացող ՊԸ վրա կենտրոնանալով:

    բ) Պարզություն այն բանում, որ չկա նախորոք իմանալու ձև, թե որ  ջրածիծառը կիրականացվի, իսկ որը` ոչ, այնպես որ միակ ելքը կլինի բացարձակապես հրաժարվել ջրածիծառների իրականացման վրա ծախսված գործողություններից, ինչը բացարձակապես անհնար է, քանի որ տոռնադոն ընդհանրապես կազմված է 4/5 դրանցից, ու բացի այդ այդպիսի դեպքում ես նախօրոք կհաշտվեի այն բանի հետ, որ  ջրածիծառները չեն իրականացվելու, այդպիսով կկտրեի այն բանին հասնելու գործողությունները, որոնք ինձ համար հանդիսանում են առաջնահերթային, ամենաարժելից, դա բացարձակ անհեթեթ է, հաշվի առնելով, որ շատ ջրածիծառներ ամեն դեպքում անկասկած կիրականացվեն:

    գ) Պարզություն այն բանում, որ ջրածիծառների միջև ռեզոնանսային ու տրամաբանական բարձր կապի հաշվին, որը մտնում է  բրոնզափառի մեջ (այսինքն, նրանց միջև վալենտային կապերի հաշվին), դրանցից ցանկացածի իրականացման վստահությունը, ինչպես նաև հավասարաչափ դրանք իրականացնելու ցանկությունը ու դրանք իրականացնելու գործողությունները, համագործակցում են ինտենսիվության ուժեղացմանը ու բոլոր մնացածների իրականացմանը (բազում գործողություններ, որոնք ուղղված են բյուրեղի իրականացմանը, այդ նույն ժամանակ իրենց ներդրումն ունեն մնացածների իրականացման մեջ): Այդպիսի ձևով, անգամ եթե բյուրեղներից մեկը արդյունքում չիրականացվի, կամ կիրականացվի մասամբ, ապա ամեն դեպքում` ինչպես զգացվող վստահությունը, այնպես էլ իրագործվող գործողությունները այդ բյուրեղի իրականացման ու այդ ժամանակ զգացվող ՊԸ մեծ ներդրում կունենան առաջընթացի ընդհանուր պրոցեսի մեջ:

    դ) Պարզությունն այն բանում, որ վստահության արմատավորմանը զուգընթաց, ուց ապրումներին զուգընթաց իրականացվում է բազմաթիվ բացահայտումներ, առաջանում են մշտական ռեզոնանսներ ՊԸ հետ, ու հանել ջրածիծառների այդ պրոցեսից, նշանակում է հասցնել համարյա զրոյի ամբողջ պրակտիկան:

    *) Եթե վստահության առաջացման ժամանակ այն բանում, որ դու կարող ես հաջող լուծել որոշակի խնդիր, առաջանում է ուժեղ ուց զբաղվել դրանով, այն ժամանակ երբ առանց այդ վստահությունը առաջացնելու այդ ցանկությունը չէր լինի, դա նշանակում է, որ քեզ մոտ ձևավորված է ու մշտապես պահպանվում է «պարտվողականության» ֆոն` մեխանիկական վստահության այն բանում, որ այդ խնդրից դու գլուխ չես հանի:

    Այստեղից հետևում է, որ վստահության առաջացումը այն բանում, որ քեզ կհաջողվի հաջող կերպով անել այս կամ այն, հանդիսանում է արդյունավետ ձև դուրս քաշել ճնշված ցանկությունները, ինչպես նաև համագործակցել դրանց ազատ արտահայտմանը:

     

    07-01-07) «Հավատարմությամբ լվացում», այնպիսի պրակտիկա է, որի ժամանակ տեղի է ունենում մշտական փոխանջատում հավատարմության ապրումների կամ հավատարմության վառ ցանկության վրա: «Սառը լվացում» այնպիսին է, որի ժամանակ չի ստացվում զգալ հավատարմություն կամ վառ ցանկություն հավատարմության, այլ միայն արտաբերվում է «հավատարմություն» բառը (բարձրաձայն կամ ՆԵ-ում), կամ ծնվում են կերպարներ, որոնք ռեզոնանսվում են հավատարմության հետ: Համապատասխանաբար, կարելի է լվանալ հավատարմությամբ և գործողությունները, և ցանկությունները, և կշռադատությունները: Օրինակ, կրկնելով սովորած օտար լեզվի բառերը, ես ամեն կրկնությունից հետո կարող եմ կրկնել «հավատարմություն» բառը, դա շատ հեշտ է, հասանելի է ցանկացած հանգամանքներում: Կամ, շախմատ խաղալու ցանկություն զգալով ու իրականացնելով ես պարբերաբար վերադառնում եմ ուշադրությամբ դեպի հավատարմություն:

    Հավատարմությամբ լվացումը բերում է այն բանին, որ դառնում է ավելի հստակ ընկալման շերտավորումը երկու դասի, դրանք են, որ տվյալ պահին ռեզոնանսվում են հավատարմության հետ, և նրանք, որ չեն ռեզոնանսվում: Դա թույլ է տալիս ձևավորվել չռեզոնանսվող ընկալումները ցրելու և ռեզոնանսվողներին արմատավորելու ուրախալի ցանկությանը, ինչը բերում է կյանքի որակի զգալի փոփոխության. հավատարմությունը դառնում է ավելի հեշտ առաջացնել, իսկ նրա հետ ուժեղանում է ՊԸ մասը ընդհանրապես, ուրախալի ցանկությունները դառնում են հստակ ու ուժեղ: Ինչպես հետևանք, տոռնադոն ևս արտահայտվում է հաճախ ու վառ:

     

    07-01-08) Հինգ ցիկլոնների ապրումը, տոռնադոն, հավատարմության լվացումը, և հատկապես, առաջին հանդիպումի սամադհիի փորձը բերում են մեկ զգալի փոփոխության. այժմ կարծես ամեն ինչի վրա գցված է բարալիկ, զգայուն ցանց, ու յուրաքանչյուր գործողություն, միտք, էմոցիա, ցանկություն կպչում են նրան, այն դողում է ու առաջանում է երանության ֆոն: «Գցված է» անգամ այն բառը չէ: Կարծես այդ ցանցը անցնում է բոլոր ընկալումների հենց միջուկով: Ներմուծեմ «թափանցող ցանց» տերմին` տարբեր ընկալումների ու ՊԸ ռեզոնանսների կասկադ, որը ուղեկցվում է բազմաթիվ ալեցայտքերով հաճույքի մարմնի տարբեր մասերում (առաջին հերթին կրծքավանդակի, կոկորդի, սրտի կենտրոնում):

    Թափանցող ցանցը խաղում է կամերտոնի դեր, կարծես լարելով ընկալումները ՊԸ հետ ռեզոնանսի վրա, բերելով ուրախալի ցանկությունների հայտնման մաքրել այդ տեղը ընկալումներից, որոնք չեն ռեզոնանսվում տվյալ պահին ՊԸ հետ:

     

    07-01-09) «Բյուրեղաբույլի տարրերը» կամ «բյուրեղ»` ուրախալի ցանկություն, որն օժտված է հետևյալ հատկություններով.

    1) այն տրամաբանորեն կապված է ցիկլոնի հետ, որը մտնում է տոռնադոի մեջ (ուղղակի կամ այլ տարրերի միջով), այսինքն դա նշանակում է, որ կա հիմք ենթադրելու, որ դրանցից մեկի իրականացման արդյունքը կամ պրոցեսը կհեշտացնի, կարագացնի, կդարձնի ինտենսիվ մյուսի իրականացումը անհրաժեշտ կամ օպտիմալ պայմանների ստեղծման շնորհիվ:

    2) դրա արտահայտումը բերում է «թափանցիկ ռեզոնանսի»` ցիկլոնով ռեզոնանս (ուղղակի կամ այլ տարրերի միջով), այլ բյուրեղներով, հնարավոր ուղեկցող արձագանքով ցիկլոնի ամբողջ շղթայի երկայնքով, ըստ թափանցող ցանցի:

    Մի երկու կապեր բյուրեղների միջև. «տրամաբանական կապ» + «ռեզոնանսային կապ» կանվանեմ «վալենտային կապ»:

    Այդպիսի ցանկությունների ամբողջ ճյուղավորված շղթան, որը սկիզբ է առնում ցիկլոնում, կանվանվի բյուրեղաբույլ:

    Բյուրեղաբույլերի ճյուղավորված ցանցը, որոնք սկիզբ են առնում հինգ ցիկլոններից յուրաքանչյուրում, օժտված է այն հատկությունով, որ հարևան բյուրեղաբույլերի տարրերի միջև նույնպես երբեմն ձևավորվում են վալենտային կապեր: Արդյունքում ձևավորվում են կառուցվածք, որը ես կանվանեմ «բրոնզափառ»` ցիկլոնների համախումբ, որոնք կազմում են տոռնադո, բյուրեղներ և վալենտային կապեր:

    Եթե բրոնզափառում կա մեծ քանակով բյուրեղներ, դա չի բերում ուշադրության լվացում հենց թափանցիկ ռեզոնանսի ուժով: Հակառակը` դա բերում է ուրախալի ցանկությունների ուժեղացում, դրանց փոխադարձ ռեզոնանս, ավելի հեշտ հասնում տեղային վստահության շեմին:

    Ուրախալի ցանկության իրականացումը, որն ուղեկցվում է երանությամբ կամ հաճույքով, որն առաջանում է ինչպես բրոնզափառի հետ ռեզոնանսի հետևանք, նշանակեմ ինչպես «պայծառացած իրականացում»:

     

    07-01-10) «Բյուրեղի ինտեգրացիան» բյուրեղաբույլի մեջ կայանում է նրանում, որ այս կամ այն ուրախալի ցանկությունը, որը նախկինում հասկացվում էր ու ապրվում ինչպես առանձին, գտնում է իր տեղը բյուրեղաբույլի մեջ վալենտային կապերի ստեղծման արդյունքում: Նպատակահարմար է ունենալ բրոնզափառի գրաֆիկական պատկերը` «բրոնզափառի քարտեզը», որտեղ յուրաքանչյուր ուց կանգնած է իր տեղում ու նշված են գոյություն ունեցող վալենտային կապերը: Յուրաքանչյուր նոր բյուրեղի ինտեգրացիան բացառիկ ուրախալի իրադարձություն է, քանի որ.

    1) ռեզոնանսը անցնում է ինչպես աշխույժ շան ձագը ամբողջ բյուրեղաբույլով, իսկ երբեմն անգամ ամբողջ բրոնզափառով, թափանցող ցանցով, ու մնում է այնտեղ այնքան, ինչքան ցանկանում է

    2) նոր բյուրեղը բացում է նոր հետազոտության ֆրոնտ, հաճույքներ ստանալու նոր տիրույթներ, քանի որ այդ ուրախալի ցանկությունը այժմ ձեռք է բերում հատուկ ինտենսիվություն, հատուկ «թափանցիչ հատկություն», հատուկ ուրախություն: ՈՒց մասնակից դարձնելը բյուրեղաբույլին տալիս է նրան հատկություն ավելի հեշտ հասնել տեղային վստահության շեմին, ինչը իր հերթին զգալի հեշտացնում է ցանկության իրականացումը անգամ այն դեպքերում, երբ կա հիմք ենթադրելու, որ այդ ցանկության իրականացումը ծայրահեղ բարդացված է կամ անգամ ընդհանրապես անհնար:

    Եթե կա ենթադրություն, որ ինչ-որ ուց կարող է դառնալ բյուրեղ, նպատակահարմար է անցկացնել մի շարք « ինտեգրացիոն գործողություններ».

    • հետևել դրա տրամաբանական կապերին գոյություն ունեցող բյուրեղների կամ ցիկլոնների հետ` կան արդյոք դրանք, ինչքանով են դրանք որոշված,
    • իրականացնել ուշադրության բազմակի փոխադրում հետազոտվող ուց-ից բյուրեղաբույլի վրա և հետ` կարծես «դրանց իրար մոտեցնել», և ստուգել` չի առաջանում արդյոք ռեզոնանս:
    • իրականացնել ընդ որում ուց լվացում հավատարմությամբ, որպեսզի մաքրել այն մեխանիկական ցանկությունների հնարավոր խառնուրդներից:

    Երբեմն այդ գործողությունների արդյունքում, անգամ եթե կա տրամաբանական կապ, ռեզոնանս չի առաջանում: Բայց եթե ռեզոնանս առաջանում է, ապա դա տեղի է ունենում բավականին հստակ, կարծես արծիվը ճանկերով թաթով չանչում է ձուկը: Այդպես բռնելու էֆեկտը ես կանվանեմ «կցում»: Ուց տեղը բրոնզափառում փնտրելը հիշեցնում է մագնիսների ձգման պրեցեսին, մի տեղում մտցնում ես` չի ձգվում, երկրորդ տեղում` ոչ, երրորդ տեղում մտցրեցիր` կա կցում:

    Եթե մեխանիկական ցանկությունների գործողության արդյունքում կցման բացակայության փաստը դուրս է մղվում, ու որոշակի ցանկությունը մտցվում է բրոնզափառի քարտեզի մեջ չնայած անկեղծությանը, այսինքն կցման բացակայության կամ կցման առկայության այլապատկերման փաստի դուրսմղումը, այն ամեն դեպքում այդտեղ չի մնա` կքանդվի:

    Բրոնզափառի քարտեզի կառուցումը` անհավանական գրավիչ պրոցես է, որի ընթացքում բացահայտումները թափվում են ինչպես կայծեր (անխուսափելի բազմակի ու ուժեղ թունավորում «բացահայտման տենդով», այդ պատճառով խիստ նպատակահարմար է չմոռանալ բացահայտումների կառուցավորման ցանկության մասին, գրավելով բացահայտումներով հագեցվածության նոր մակարդակ):

    Ոչ միշտ է միանգամից որոշվում ուց տեղը, ոչ միշտ է անգամ պարզ` կա նրա համար այնտեղ տեղ, թե` ոչ (այն տեսքով, որով այն այժմ զգացվում է), այդ պատճառով ինչ-որ տեղ քարտեզի կողքից նպատակահարմար է ունենալ «բյուրեղներում թեկնածուների» ցանկ կամ «ստրազ»:

    «Ստրազը» այնպիսի ուրախալի ցանկություն է, որը արտահայտվում է ոչ այնքան մասամբ, ոչ այնքան ինտենսիվ, ինչքան բյուրեղները, կցում տեղի չի ունենում, բայց ընդ որում կա տրամաբանական կապ բրոնզափառի տարրերի հետ, ու կա հիմք ենթադրելու, որ կցման բացակայությունը առաջացել է այս կամ այն գորշություններով, օրինակ պարտության վախով կամ մեխանիկական բաղադրիչների խառնումով: Հետագա անցկացումը ինտեգրացիոն գործողությունների ստրազի նկատմամբ ցույց կտա` կդառնա այն բյուրեղ, թե` ոչ:

    Եթե որոշակի բյուրեղ ձևավորում է վալենտային կապ բրոզափառի մի քանի տարրերի հետ միանգամից, ապա այն գրանցվում է այն տեղում, որտեղ ռեզոնանսը ավելի հստակ է, իսկ մնացած տեղերում այն կարելի է նշել, օրինակ, բարակ շրիֆտով, շեղ տառերով, փակագծերում նշելով նրա հիմնական տեղը. դա այն դեպքում, եթե քարտեզը արված է Excel-ի աղյուսակի տեսքով: Եթե քարտեզը արված է գրաֆիկական տեսքով, ապա վալենտային կապերը հարևան բյուրեղաբույլերի միջև կարելի է նշել սլաքներով: Նպատակահարմար է ունենալ քարտեզի երկու տեսքերն էլ: Առանձին ցուցակով նպատակահարմար է ունենալ ցուցակ բյուրեղների դրանց տրամաբանական կապերի վերծանումով վերին կապող օղակների հետ:

    Ի տարբերություն բյուրեղների, որոնց արտահայտումը բացարձակ կայուն է, որոնց համախումբը ձևավորում է կարծես ցեմենտավորված կարկաս, կա մշտական արտահայտում ու անհայտացում (այդ թվում իրականացման զուգընթաց) ուրախալի ցանկությունների ազդեցության կարճ ժամանակահատվածով. այդպիսի ցանկությունները ես անվանում եմ «ճանկեր»` կատվի հետ նմանակելով, որը գործի է դնում ճանկերը, որպեսզի բարձրանա վարագույրի վրայով: Օրինակ, օտար լեզուներ սովորելու ցանկությունը կարող է լինել բյուրեղ, իսկ բառարան գնելու ցանկությունը` ճանկեր, այն արտահայտված է ավելի վառ ժամանակի այն հատվածում, քանի դեռ ես չեմ մտել ու գնել բառարանը: Ընդ որում ճանկերը նաև օժտված են մեծ ռեզոնանսային ուժով` թափանցիկ ռեզոնանս անցնում է ամբողջ բրոնզափառի երկայնքով ոչ պակաս հստակ, թեկուզ և հնարավոր է, ավելի քիչ վառ, քան կենտրոնացման և/կամ բյուրեղի իրականացման ժամանակ:

    «Արտեֆակտ» ճանկի իրականացման արդյունքը, որն արտահայտված է կամ նյութական ձևով (գնված գիրք), կամ ցանկացած այլ ձևով, որը թույլ է տալիս առանձնացնել վրահասնող փոփոխությունները, ուղեկցել «դա այն է, ինչը կատարված է եղել ուց իրականացման արդյունքում» մտքով (օրինակ, այնպիսի արտահայտումներ որոշակի պրակտիկայով զբաղվողի գործողություններում, որոնք հանդիսանում են հիմք ենթադրելու համար, որ նա զգում է պարզություն, որին նա հասել է քո ակտիվ համագործակցության արդյունքում, պատճառաբանված ճանկով): Երբ ուշադրությունը ուղղված է արտեֆակտի վրա, ու ընդ որում ես ինձ հաշիվ եմ տալիս այն բանում, որ դա արտեֆակտ է, ապա առաջանում է նույնպիսի ալիք թափանցիկ ռեզոնանսի բրոնզափառով մեկ, ինչպես եթե օրինակ այդ ճանկը դեռ իրականացված չի եղել: «Բրոնզափառի ակտիվացում» թափանցիկ ռեզոնանսի էֆեկտ բյուրեղների ու ցիկլոնների միջով: Այդպիսով, ինչքան ավելի շատ է իրականացվում ճանկերը, այնքան ավելի են քո շուրջը արտեֆակտներ, այնքան հաճախ ակտիվացվում է (գործի է անցնում) բրոնզափառը, այնքան ավելի խիտ ու ինտենսիվ են արտահայտվում ՊԸ քո տեղում:

    ՏՎՇ հասնելու փորձը ու դիտումը այն բանի, թե ինչքան ուժեղ է փոխվում այդ ժամանակ ամեն ինչ (ուց դառնում է հզոր, ուժեղ ռեզոնանսվող ՊԸ հետ, առաջանում է ինտենսիվ ու կայուն ՊՖ, առաջանում է թափանցիչ և ուրախությամբ ու կանխավայելմամբ կայծկլտող համառություն, վճռողականություն, շատ հեշտ հեռացնելու թերահավատ մտքերը), բերում է այն բանին, որ կարող են հիշվել ցանկություն-ջրածիծառները, որոնք ճնշված են եղել կամ դանդաղ մոռացված են եղել, քանի որ չկար պարզություն, ինչ կարելի է անել այդպիսի ցանկության իրականացման համար (օրինակ, ցանկություն ապրել ոչ պակաս քան 500 տարի): Այժմ արդեն այդպիսի պարզություն կա` կարելի է նվազագույնը դուրս հանել այդ ջրածիծառը մարգագետնի վրա, իսկ այնտեղ ով գիտի, ինչպիսի հեռանկարներ կարող են բացվել, եթե ենթադրել, որ ՏՎՇ հասնելը հանդիսանում է այդ ուց իրականացման հավանականության մեծացման էտապներից մեկը: Իսկ եթե այդ ջրածիծառը կպարզվի նաև բյուրեղ է, ապա ավելի լավ` դրա արտահայտման արժեքը ակնհայտ է. այն տեղավորվում է բրոնզափառի մեջ, ուժեղացնում փոխադարձ ռեզոնանսը, ձևավորում նոր թափուր տեղ վալենտային կապեր ձևավորելու ու նոր բյուրեղներ միակցելու համար: Ճնշված ուց արտահայտումը ՏՎՇ հասնելու համար կատարված մարզումներից մեկի հետևանքն է:

     

    07-01-11) «Անջատման պրակտիկան» կայանում է նրանում, որ երբ ես զգում եմ ակնհայտ մեխանիկական ցանկություն, կամ ցանկություն, որում ակնհայտ է կա նշանակալի մասնաբաժին մեխանիկական բաղադրիչի, ես սկսում եմ փորձել «դնել» այդ ցանկությունը բրոնզափառի ինչ-որ տեղում, այսինքն իրականացնում եմ արագ փոխանջատում բրոնզափառից դեպի այդ ցանկություն: Արդյունքում առաջանում է մեխանիկական բաղադրիչի «հրման» էֆեկտ, այն վառ ակնհայտությամբ զգացվում է ինչպես հրաշալի, անհետաքրքիր, առաջանում է ցանկություն թողնել ամեն այն, առաջանում է թույլ հոգնածություն այդ ցանկությունը բրոնզափառի մեջ դնելու փորձերից, ու այն արդյունքում ավելի արագ է կորցնում իր ուժը, քան սպառման ժամանակ: Դա մց իշխանությունը դադարեցման երրորդ տեսակն է (առաջինը` սպառում, երկրորդ` հեռացում) ամենաարդյունավետը իմ տեսանկյունից, ու նվազագույն ջանքեր պահանջողը:

    Բյուրեղները օժտված են այնպիսի ինտենսիվությամբ, որ արտասովոր լինելու պատճառով կարելի է անցնել «թունդ հարբեցողության»` այնքան հմայիչ հարբել ժամ առ ժամ, օր առ օր ուժեղ ուրախալի ցանկությունը իրականացնելով, զգալով այնքան ռեզոնանս, ՊԸ ալեցայտքեր, որ ինչ-որ պահի տեղի է ունենում բրոնզափառի անջատում բյուրեղից, դու ուղղակի այնքան ես գրավվում դրանով, որ մոռանում ես իրականացնել ինտեգրացիոն գործողություններ, դադարեցնում ես  «թարմացնել վալենտային կապերը», արդյուքում այդ ուց կարծես անջատվում է ուղեծրից, արագ աճում են մեխանիկական բաղադրիչները: Բայց փորձի կուտակման զուգընթաց այդպիսի անջատումները հաջողվում են առանց ջանքերի կանխել վալենտային կապերը մշտապես թարմացնելու ճանապարհով:

     

    07-01-12) Մտադրության ցանկության հետագա զարգացման համար մեծ նշանակություն ունի պայծառացած տարբերակող գիտակցության մարզումը: Սովորաբար, երբ կան մի քանի հնարավոր սցենարներ իրադարձության զարգացման համար, մարդը զգում է հիվանդագին նախապատվություն, այսինքն նկատի է առնում մի քանի ելքեր, ենթադրելով, որ այդ դեպքում նրա կյանքը կդառնա թեկուզ մի քիչ ավելի երջանիկ, իսկ այլ ելքերի հնարավորության մտքի ժամանակ անգամ զգում է ԲԷ, վախ ապագա ԲԷ: Օրինակ, օդանավակայանում նստելով ու հետաձգված երթաշրջանին սպասելով, այդ մարդը կզգա բազմաթիվ ԲԷ ու ԲՖ` ձանձրույթ, ջղաձգություն, հոգնածություն, ու նրա ԲԷ կուժեղանան այն մտքի ժամանակ, որ երթաշրջանը կհետաձգեն նորից: Մյուս մարդը կարող է իրեն հաշիվ տալ այն բանում, որ առաջին հերթին ոչ մի հանգուցալուծում չի տալիս նրան կյանքի լիության ապահովագրություն` ձանձրույթ ու գորշություն ու այլ ԲԷ կարելի է զգալ ցանկացած իրավիճակներում, որ հեշտ է տեսնել, դիտելով մարդկանց, որոնք հայտնվել են այնպիսի իրադրություններում, որոնց երկար ձգտել են ու համարել դրանք երջանկության կամ գոնե գոհունակության սկզբի գրավական:  Երկրորդ հերթին կյանքի լիությունը կարելի է զգալ ցնկացած իրավիճակներում, այդ թվում նաև նստելով մեկ, երկու կամ անգամ երեք օր շարունակ օդանավակայանի սպասման սրահում, եթե այդ ժամանակ դու զբաղվում ես հետաքրքրաշարժ հետազոտությամբ, իրականացնում ես ուրախալի ցանկություններ:

    ՊՏԳ մարզման համար հիմքը կազմված է երկու հենահարթակից.

    • անցկացնել վիճակի վերլուծություն ու ստեղծել ենթադրություն այն մասին, թե ինչպիսի հնարավոր ելքեր կան, ինչպիսին է դրանց սկսման հավանականությունը:
    • իրականացնել հետևյալ 4 պայմանները.

    *) զգալ կյանքի լիություն հենց այժմ, իրականացնել ուրախալի ցանկություններ, զբաղվել գրավիչ հետազոտություններով, հետաքրքիր պրակտիկայով,

    *) իրավիճակի հնարավոր զարգացման վերլուծության ժամանակ հաշիվ տալ ինքդ քեզ այն բանում, որ ինչպես գորշությունները, այնպես էլ ՊԸ կարելի է զգալ ցանկացած իրադրությունում, ցանկացած ելքի ժամանակ:

    *) ինքդ քեզ պատկերացնես ինչպես կյանքից հաճույք ստացողի, իր հետազոտություններով զբաղվողի, բացահայտումներ իրականացնողի, յուրաքանչյուր դիտարկված տարբերակներում իրավիճակի զարգացում է:

    *) անցկացնել էմոցիոնալ հղկում, հեռացնելով առաջացող ԲԷ, եթե դրանք ավտոմատ կերպով առաջանում են ինչ-որ հանգուցալուծման մտքի ժամանակ, որը ընդունված է համարել «վատ»:

    Ընդ որում ես տալիս եմ ինձ հարց. կա արդյոք վստահություն այն բանում, թե ինչպե՞ս կզարգանա իրավիճակը, ցանկացած տեսանկյունի նկատմամբ: Կամ հարցը կարող է դրված լինել ավելի կոնկրետ. երթաշրջանը կուշանա՞, թե` ոչ: Ընդ որում անհրաժեշտ է մանրամասնորեն տարբերակել ենթադրություներն ու վստահությունը, չէ որ մտքերն ու վստահությունը բացարձակ տարբեր տիպի ընկալումներ են, ու լիովին կարող է պատահել այնպես, որ կա հիմք ենթադրելու, որ ինչ-որ հանգուցալուծում կարող է պատահել 100% հավանականությամբ, իսկ վստահությունը հայտնվում է այլ հանգուցալուծման մեջ:

    Հետո ես շարունակում եմ իրականացնել գործողություններ, նպատակահարմար ունեցած ենթադրությունների տեսանկյունից, ու նայում եմ, թե ինչ է ստացվում արդյունքում, ինչքանով է առաջացած վստահությունը համապատասխանում ելքին: Վստահությունը կարող է փոխվել, իսկ կարող է և չփոխվել, կախված իրավիճակների զարգացումից, ստացվող նոր ինֆորմացիաներից ու նոր ենթադրությունների ձևավորումից:

    Վստահության ցիկլիկ փոփոխության պրակտիկան օգտագործելով, ու հասնելով նրանում ընդունելի արդյունքների, կարելի է բացել նոր ուղղություն հետազոտության` ֆիքսելով որոշակի վստահություն, այնուհետև փոխելով այն, որից հետո նայել, թե ինչպիսին կլինի արդյունարար հանգուցալուծումը: Այդպիսի փորձերը թույլ կտան առաջ ընթանալ հետևյալ հարցի պատասխանում` ինչ չափով է վստահությունը որոշում իրադրության հետագա քայլը, չկա արդյոք ձև, այդպիսով ձևավորել այդ քայլը իրավիճակի համապատասխան քո ուրախալի ցանկությունների, այսինքն հասնել մտադրությանն իշխելու արվեստին:

    Քանի որ վստահության արտահայտման փորձը այն պայմաններում, որոնք նկարագրված են եղել վերևում, ամբողջությամբ բացակայում են այն մարդկանց մոտ (բոլոր նրանց նախապատվությունները բացառապես հիվանդագին են, այսինքն ուղեկցվում են ԲԷ զանգվածով, ու ինչքան ուժեղ է կոնկրետ հանգուցալուծման ցանկությունը, այնքան ուժեղ են ԲԷ ու ԲՖ), ապա կպահանջվի փորձերի զգալի քանակ, որպեսզի «նապաստակը դուրս գա իր բնից», այսինքն որպեսզի վստահությունը սկսի արտահայտվել գորշություններից մաքրված դաշտում:

     

    07-01-13) Վերը նկարագրված պրոցեսներին ուղեկցում է նոր պայծառացած [ֆիզիկական] զգացողությունների արտահայտումը (ՊՖԶ): Հատկապես վառ դա արտահայտվում է այն ժամանակ, երբ հաճույքի ֆոնը սկսում է լինել բրոնզափառի արտահայտման, դրա զարգացման աշխատանքի համարյա մշտական ընկեր. կազմի ընդլայնում, նրա մեջ մտնող բյուրեղների ամրապնդում, դրանց իրականացում: Օրինակ` ՊՖԶ «աշխույժ ճուտիկը իրենից ներկայացնում է երևույթ, որի ժամանակ մարմնով, հատկապես դրա վերին մասով` ձեռքեր, կուրծք, կոկորդ, կարծես մեկը մյուսի ետևից գլորվում են, անցնում են աշխույժ, դեղին փափկամազիկ, հաճույքով կայծկլտող փոքրիկ գունդեր, որտեղ գլորվեց գունդը, մնում է ջրապտույտ, երբեմն կայծկլտող անտանելի հաճույքի:

    Առաջին անգամ այդքան վառ, հստակ ու երկար սկսում է արտահայտվել հաճույքը, որը բերում է մարմնի տրնսֆորմացիա:

     

    07-01-14) Բրոնզափառ ձևվորող բյուրեղի կազմը տարբերվում է բնականաբար տարբեր մարդկանց մոտ, ու այնուամենայնիվ կան բյուրեղաբույլեր, որոնք բարձր հավանականությամբ կինտեգրացվեն բազմաթիվ պրակտիկայով զբաղվողների բյուրեղափառի մեջ, երբ որ նրանք ինքները կբացեն դրանք իրենց մեջ կամ կկարդան այդ գրքում ու կմտցնեն սկզբում ստրազերի ցուցակի մեջ: Այդ պատճառով ես ցանկանում եմ նկարագրել պրոցեսները, որոնք ուղեկցում են որոշ բյուրեղներին մարգագետին հանելուն:

    «Ցանկություն ապրել ոչ պակաս քան 500 տարի» («ց-500») անմիջականորեն միանում է երկու ցիկլոններից մեկին` «զգալ հՊԸ» ու «համագործակցել պրակտիկայով զբաղվողների հետ», ու համապատասխանաբար ձևավորում է վալենտային կապ ուրիշի հետ: Տրամաբանական կապը այստեղ լրիվ հասկանալի է` երկարատև կյանքը տալիս է հնարավորություն. ա) իրականացնել հսկայական քանակով հետազոտություններ, բացահայտություններ, կփոփոխվի տվյալ պահի համար անիմաստ ձևով, բ) համագործակցել հսկայական թվով մռութների պրակտիկային: 500 թիվը ընտրվել է ոչ միայն այն պատճառով, որ այդպիսի երկարատևությունը կյանքի ուժեղ ռեզոնանս է առաջացնում կանխավայելման հետ, այլ նաև այն պատճառով, որ այն ակնհայտ է, ավելի մեծացնում է բոլոր ամենաօպտիմալ ենթադրությունները այն մասին, թե ինչքան շարունակական կարող է լինել մարդու կյանքը: Մարդիկ, որոնք ապրում են 120-130 տարի, արդեն հազվադեպ դեպքեր չեն, ու ինչ-որ տեղ ասացվածքներում կան կասկածելի վկայություններ այն մասին, որ որոշներին հաջողվել է ապրել 200 կամ անգամ 220 տարի, բայց 500` ակնհայտ ֆանտաստիկ է, անհնար տարիք մարդու համար համաձայն ունեցած վկայությունների, կոնցեպցիաների ու ենթադրությունների:

    Ց-500 մարգագետին հանելու մարզումների ժամանակ առաջանում է վառ կանխավայելում` մինչև անգամ հափշտակվածության որակի, ընդ որում այն շատ կայուն է ` արտահայտվում է այն ամբողջ ժամանակի ընթացքում, ինչքան ժամանակ ց-500 մնում է մարգագետնի վրա:

    Դա իր հերթին պարզ է դարձնում, որ ես ամեն դեպքում պատրաստվել եմ մահանալ 60-70-80 տարիքում: Կարելի է երկար քննարկել, որ կյանքի տևողությունը ուժեղ կախված է մարդու ընկալումներից, կարելի է անգամ վստահ լինել այն հարցում, որ դու վստահ ես, որ կապրես այնքան, ինչքան կցանկանաս, ու այդ ամենը չի փոխում այն փաստը, որ քո ընկալումների կազմում կա երկաթբետոնային վստահություն այն բանում, որ դու կմեռնես, ինչպես և բոլորը, այն տարիքում, որը հնարավոր է միայն մի փոքր կգերազանցի միջին ստատիստիկական տվյալները: Ու միայն ուղղակի առաջացումը վստահության այն բանում, որ ես կապրեմ ոչ պակաս քան 500 տարի, հեռացնում է այդ մեխանիկական վստահությունը, ու միանգամից բերում է կայուն հափշտակվածության կանխավայելման ու դրա հետ ռեզոնանսվող այլ ՊԸ արտահայտում:

    Ինչքան ավելի ուժեղ գորշություններ է զգում մարդը, այնքան ուժեղ է նրանում մեխանիկական ցանկությունը, որպեսզի կյանքը շուտափույթ դադարի, որպեսզի ավարտվեն նաև այդ տանջանքները: Ես հիշում եմ, որ դեռ վաղ մանկության ժամանակ առաջացավ այնպիսի ցանկություն, երբ առաջին անգամ հայտնվեց բանտը մանկապարտեզի տեսքով, հետո դպրոցները, ինստիտուտները, աշխատելու անհրաժեշտությունը, «դժբախտ» սիրահարվածությունները, «երջանիկ» սիրահարվածությունները (երբ մշտական ֆոն էր հուսահատությունները 10 ինտենսիվության այն բանից, որ չեմ կարող անցկացնել սիրած աղջկա հետ իմ ամբողջ ժամանակը, չեմ կարող մեզ երջանիկ դարձնել, չկան միջոցներ ու տեղ ապրելու համար և այլն), ատամների բուժման վախ, հիվանդություների վախ և այլն: Ես մտածել եմ այն մասին, որ վախ թե ուշ ես կմահանամ ու իմ տանջանքները կավարտվեն, ու զգում էի թեթևացում այդ մտքից: Այդպես քայլ առ քայլ, անգամ հաշիվ չտալով ինքս ինձ, որ ամրապնդել եմ ցանկություն, որպեսզի կյանքը տևի ոչ շատ երկար, ամրապնդելով այդ նույն ձևով նաև վստահություն այն հարցում, որ դա այդպես էլ կլինի, քանի որ նաև դա թվում է անտատանելի ճշմարտություն այլ սովորական մարդկանց կյանքի դիտարկման ժամանակ:

    Ց-500 մարգագետին հանելու ժամանակ ուժեղանում է օտարացածությունը, մարդկանց կյանքը դրա անթիվ գորշությունների, ոչնչություն ներկայացնող կրքերի, ձանձրույթի, գորշության ու այդ ամենը մոռանալու փորձերով տպավորություններով` այդ ամենը կարծես դուրս է գալիս իմ աշխարհից, թռնում է կողքով` չկպնելով ինձ:

    Ց-500 մարգագետին հանելու ժամանակ ավելի հեշտ է դառնում անկեղծության առաջացումը ու անգամ հավատարմությունը Երկրի մռութների նկատմամբ` ժայռերի, գետերի, ծառերի և այլն: Առաջ դրանք կարծես այլ աշխարհից լինեին` չէ որ նրանք ապրում էին համարյա թե հավերժ համեմատած իմ կյանքի մի քանի տասնյակ տարիների հետ, դրանց հանդեպ հաճախ արտահայտված է եղել  անտարբերություն, ու թեկուզ գեղեցկության զգացումը և տալիս է ռեզոնանս անկեղծության հետ, բայց նրա ինտենսիվությունը չի համեմատվում այնի հետ, որը սկսում ես զգալ, դուրս բերելով ց-500 մարգագետին: Եվ իհարկե, այդ անկեղծությունը ու հավատարմությունը սկսում է հեշտ զգացվել նաև ձգտող էությունների նկատմամբ:

    Մարգագետին դուրս բերված ցանկությունները կնշանակեմ «մ» տառով, օրինակ ««ց-500-մ»:

    Սխալ է այն ենթադրությունը, որ եթե լինես վստահ այն բանում, որ կապրես այդպիսի հսկայական քանակի տարիներ, ապա կուժեղանա ալարկոտությունը, ես կսկսեմ ավելի քիչ ցանկանալ ջանքեր գործադրել, ավելի քիչ զգալ ՊԸ, կյանքը կդառնա ավելի լղոզված, թոշնած: Մենք բոլորս հիշում ենք Դոն Խուանի արտահայտությունը այն մասին, թե ինչպես են ապրում սովորական մարդիկ` «կարծես նրանք ապրելու են հավերժ, ու նրանք ունեն բավականին ժամանակ ամեն ինչի համար»: Ց-500 մարգագետին դուրս բերելու փորձը անվիճելի ու վառ ապացուցում է, որ միայն այն մարդիկ, որոնք ունեն մեխանիկական վստահություն այն բանում, որ կապրեն ոչ երկար, ու ապրում են այնպես, «կարծես ապրելու են հավերժ» ` լղոզված ու թոշնած: Երբ կա ց-500-մ, հայտնվում է հափշտակվածության կանխավայելում, հիացմունք, ձգտում, հավատարմություն, վառ բոցկլտում են բյուրեղները ու անգամ ցանկության առանձին  կլաստերները (այսինքն ուրախալի ցանկությունների համախումբը, որոնցից յուրաքանչյուրը կապված է վալենտային կապով այդ համախմբության գոնե մեկ այլ տարրի հետ, բայց չամրացված բրոնզափառին) առանձին-առանձին ուրախալի ցանկությունները:

    Ց-500-մ բերում է ՏԳ այնպիսի դիրքի հայտնման, որի ժամանակ կա տարբերակում ընթացիկ իրավիճակների որպես այնպիսիների, որոնք կհեռանան հեռավոր անցյալ: Այն, ինչը հիմա թվում է ժամանակակից ու կատարելություն, կդառնա անհույս հոգնած, ու անգամ ծիծաղելի: Այդպիսի դիրքը ՏԳ կանվանեմ «տեղաշարժ առաջ»:

    Տեղաշարժն առաջ ռեզոնանս է առաջացնումօտարացածության հետ:

    Ց-500-մ բերում է մշտապես գարուն զգացումի ու ձգտումի վառ արտահայտման:

    Չափանիշներից մեկը, որ դու իրականում զգում ես ց-500-մ, հանդիսանում է քո կյանքը, մարդկության կյանքը 200-300-600 տարի անց պլանավորելու և/կամ կանխագուշակելու ցանկությունը, մարդկության զարգացման տենդենցի հետզոտության նկատմամբ հետաքրքրության առաջացումը, քանի որ ց-500-մ-ի ժամանակ այն, ինչը կլինի 500 տարի անց, վերաբերվում է անմիջականորեն քեզ նույնպես, ինչպես նաև այն, ինչը կլինի 20 տարի անց:

    Էտա-մա. «Երբ ց-500 ճնշմամբ դուրս հրվեց մարգագետին, առաջանում է հետևյալը.

    *) հայտնվեց վիճակ, որը ես ցանկանում եմ անվանել «ուց վրա որս»` ՊՖ (1-4) ու ուց(5+) փնտրել նոր ու նոր ուց: Այն ռեզոնանս է առաջացնում «անհնար է կանգ առնել» բառերի հետ: Քաոսային շեղումներ չկան, առաջանում է լրջություն, կանխավայելում ու հիացմունք միայն «ցանկանում եմ փնտրել ուց» մտքից:

    *) առաջանում է անկեղծություն, ինչպես նաև ընկալում, որը ռեզոնանս է առաջացնում հետևյալ կերպարի հետ. «ես կանգնած էի դարպասների ետևում ու երբեմն թռչկոտում էի, որպեսզի նայել, թե ինչ է նրա ետևում, բայց միշտ վերադառնում էի նույն տեղը` դարպասների ետև, ես միշտ վստահ էի, որ ինձ հաջողվում է միայն այդպես թռչկոտել` ինձ էլ ոչինչ սպասվում: Այժմ ես բացել եմ այդ դարպասները ու տեսել եմ հսկայական դաշտ, դաշտի ետևում անտառ, անտառի ետևում էլի մեկը ու էլի մեկը, ու այն ամենը ես կարող եմ գնալ ու դիտել, շոշափել, զգալ ու անել այն ինչ կցանկանամ»:

    *) պարզ դարձավ, որ ես առաջ մշտապես զգում էի մշտական ֆոնային մտահոգվածություն այն բանով, որ չեմ հասցնի իրականացնել բոլոր իմ ուց, ապա էլ ինչու՞ դրանք փնտրեմ: Այդպես ես արդարացնում էի այն, որ չէի փնտրում ուց, իսկ եթե անգամ գտնում էի, ապա աշխատում էր թերահավատը. «ե՞րբ դու կկարողանաս իրականացնել այդ ցանկությունը: Հնարավոր է երբեք էլ չի ստացվի այն իրականացնել» դա ուժեղացնում էր  սեփական թերարժեքության զգացումը, ու ես անգամ չէի գործադրում ջանքեր, որպեսզի հեռացնեմ այդ թերահավատին «դա ուց չէ», «դա կարևոր չէ»: Իսկ այժմ միայն վստահության մտքից, որ կապրեմ 500 տարի, հայտնվում է հիացմունք ու պարզություն, որ ես ունեմ շատ-շատ ուց:

    Հայտնվում են մտքեր, որոնք ռեզոնանսվում են օտարացածության հետ. «ես ունեմ իմ պրակտիկան, ես ունեմ իմ կյանքը, ես անում եմ այն, ինչը ցանկանում եմ:

    Ուժեղանում է նրբությունը, երբ նայում եմ Երկրի տարբեր մռութներին, այն ձեռք է բերում խորություն, ուժեղ ռեզոնանս է առաջացնում անկեղծության հետ, անհետանում է անհանգստությունը` ես կարող եմ որքան պետք է երկար կանգնել այս մռութ-ծառի կողքին ու զգալ նրա հանդեպ նրբություն, քանի դեռ չի հայտնվի ուց անել ինչ-որ այլ բան: Պարզ դարձավ, որ ես ամբողջ ժամանակ շտապում եմ ինչ-որ տեղ, անգամ եթե ուշանալու տեղ էլ չկա, շտապելու` ինչ-որ բան անելու, կարիք չկա: Ես երբեք չեմ անում ինչ-որ բան երկարատև ժամանակ «պետք է անընդհատ ինչ-որ բան անել», «չի կարելի երկար կանգնել, նայել, մտածել, պառկել» կոնցեպցիաների պատճառով»:

    Ց-500–ի հետ ուժեղ ռեզոնանսվող ու վստահություն-500 ձևավորելը հեշտացնելու գործողություններից մեկը հանդիսանում է 500 տարվա համար պլանի կազմումը (ու հետագա ճշգրտումը, լրացումը) (կամ ավելի երկար ժամանակահատվածի համար:) Անգամ եթե պլանը լինի ծայրահեղ սխեմատիկ, միևնույն է այն կմատուցի նշված ազդեցությունը: Օրինակ, կարելի է մոտավորապես ցրել ըստ հարյուրամյակների օտար լեզուների կամ գիտությունների ուսումնասիրությունը և այլն:

     

    07-01-15) Վաղ թե ուշ, ճանկերի շարքում հայտնվում է ցանկություն կազմել հետազոտությունների ցանկը, որոնց նկատմամբ հետաքրքրությունը շատ մեծ է, այսինքն այնպիսի հետազոտությունների, որոնց անցկացնելու ցանկությունը հանդիսանում է ճանկ կամ բյուրեղ: Այդպիսի հետազոտությունների համախումբը նշանակեմ ինչպես «էֆսպեդիցիա»: Այն բանից հետո, երբ այդպիսի ցուցակը կազմված է լինում, պարզվում է, որ ինտենսիվ կանխավայելմանը, որն առաջանում է բրոնզափառից, ավելանում է ոչ պակաս ինտենսիվ կանխավայելում, որն առաջանում է էքսպեդիցիայից: Թափանցիկ ռեզոնանսը տիրապետում է այժմ ոչ միայն բրոնզափառը, այլ նաև էքսպեդիցիան:

    Էքսպեդիցիայի կազմի մեջ մտնող հետազոտությունները նշանակեմ ինչպես «լայկաներ»: Լայկաները կարող են ձևավորել կամ չձևավորել իրար միջև վալենտային կապեր, բայց պարտադիր ձևավորում են վալենտային կապ գոնե մեկ բյուրեղի կամ ճանկի հետ:

    Իրար մեջ ռեզոնանսվող ինտենսիվ կանխավայելում ու ինտենսիվ կանխագուշակություն զգալը տալիս է բացարձակ նոր երանգ և մեկին, և մյուսին: ՊԸ այդպսի զույգը ես կանվանեմ «մրրկահավ».

     

    07-01-16) «Ջանքերի բավականության սկզբունքը» կայանում է նրանում, որ եթե գործադրել ջանքեր գորշություններից ազատվելու ու ՊԸ հասնելու պրակտիկայում, ապա առաջ ընթանալու համար ամեն անհրաժեշտը կբացվի այդ շարժման համար նրա ակտուալության աճին զուգընթաց: Օրինակ, եթե ես ունեմ կոնցեպցիա այն մասին, որ մարմնական հաճույքը ինչ-որ անլուրջ բան է, ինչին պետք չէ ուշադրություն դարձնել, ապա հաճույքը ճնշվում է: Առաջանում է շեղվածք: Սակայն այլ ՊԸ զարգացման արդյունքում, դրանց հետ ռեզոնանսի պատճառով հաճույքը կսկսի ավելի ու ավելի հաճախ արտահայտվել, քանի դեռ, վերջապես, ես չեմ հայտնաբերի, որ կա այդպիսի կոնցեպցիա, հեռացնում եմ այն, որից հետո հաճույքի հետազոտությունն ու արմատավորումը կընթանա առաջ արագ տեմպերով, ու շեղվածքը պրակտիկայում կհեռացվի, ինչը կանդրադառնա նաև պրակտիկայի այլ ուղղությունների վրա: Այդպիսով, բավական է միայն գոնե կենսագործունեության որոշակի ոլորտներում զգալ բարձր աստիճանի անկեղծություն, կիրառել համառ ու վճռողական ջանքեր, որպեսզի շեղվածքը մնացած ոլորտներում սկսի հետզհետէ ուղղվել:

    Պարզ է դառնում ինչ-որ բան բաց թողնելու, ինչ-որ բան չնկատելու մտահոգվածությունը հեռացնելու ջանքերի բավարարության սկզբունքի գոյությունը, ինչի արդյունքում աչքին է երևում տարբեր անհաղթահարելի խոչընդոտներ: Հետազոտությունների մեջ հաստատվում է ավելի հանգիստ, ստեղծագործական, ուրախալի մթնոլորտ, ինչը զուրկ է սպազմատիկ անհանգստությունից, ուժեղանում են կանխավայելումն ու կանխագուշակությունը, իսկ դրանց հետ նաև ուժեղանում է հստակությունը, կայունությունը, բրոնզափառի ռեզոնանսային հատկություններն ու էքսպեդիցիան:

     

    07-01-17) Բրոնզափառը իր գոյությունը սկսելուց մի որոշ ժամանակ անց, պարզվում է, որ 5 ցիկլոններից բացի կա նաև վեցերորդը, որը ի տարբերություն առաջին երեքից, արտահայտվում է միայն ժամանակ առ ժամանակ` դա «առաջ ընթանալու» ցանկությունն է: Այդ ցանկությունը միշտ արտահայտվում է հատկապես ինչպես ցիկլոն, այդ պատճառով ես համարում եմ դրա համար ավելի ռեզոնանսվող անվանում «առաջ անցնելու ձգտում»` ինչ-որ ոլորտում ընկալումները անդարձելի փոփոխելու համար վճռողական քայլեր գործադրելու ցանկություն, կիրառել դրա համար ամեն հնարավոր համառություն: Առաջ անցնելու ցանկությունը կարող է սկզբից լինել անօբյեկտ, իսկ հետո օբյեկտը կարող է գտնվել ուց փնտրման շնորհիվ, որը ռեզոնանս է առաջացնում առաջ անցնելու ձգտումի հետ: Տիպային սխալ` թույլ տալ արտահայտվել մց անպատճառ գտնել օբյեկտ առաջ անցնելու ձգտումի համար, մինչդեռ, եթե հեռացնել այդ մց, ապա կարելի է հայտնաբերել, որ այն կարող է երկարատև մնալ անօբյեկտ, ու միաժամանակ ուժեղանալ, խորանալ: Երբեմն առաջ անցնելու անօբյեկտ ձգտումը կարող է ռեզոնանսվել որոշակի գործողությունների հետ, որոնք ինքն իրենցով չեն հանդիսանում նրա օբյեկտ, բայց ռեզոնանսվում են նրա հետ:

    Առաջ անցնելու ձգտումը ժամանակ առ ժամանակ արտահայտվում է և մինչ այն, երբ արտահայտվում է բրոնզափառը, բայց միայն նրա արտահայտման հետ այն սկսում է արտահայտվել և ավելի հաճախ, և ավելի ինտենսիվ:

    Առաջ անցնելու ձգտումը վառ ռեզոնանս է առաջացնում վճռողականության, համառության, ձգտման, կանխագուշակության հետ:

     

    07-01-18)  «ՊԸ նկատմամբ վստահություն»` դիրքորոշում է զարմանալի նրանով, որ նրանում ամենաուժեղ ուց դա … ուց հրաժարվելու ցանկությունն է: Թվում է, թե դա անհնար է. հրաժարվելով ուց դու անխուսափելիորեն սկսում ես զգալ մց: Դա հավաստի է բոլոր այն դեպքերում, երբ մարդը չի զգում ինտենսիվ ՊԸ, իսկ երբ կա վառ ՊԸ, ապա դա հնարավոր է` հրաժարվել ուց, դրանից չզգալով մց, շարունակելով զգալ վառ ՊԸ, և ավելին` ուց հրաժարվելը բերում է ՊԸ, ՖՊ ուժեղացման:

    Դիտարկեմ այդ երևույթը հաճույքի զգացողության օրինակի վրա: Երբ առաջանում է հաճույք 8-10 ինտենսիվությամբ, այնպես որ ստիպված պետք է կիրառել լուրջ ջանքեր, որպեսզի պատահականորեն «չվերջացնել» հաճույքի ալիքը, որն անցնում է ողնաշարի երկայնքով, ապա սկզբում առաջանում է  ցանկություն ղեկավարել այդ պրոցեսը, օրինակ, առաջանում է ցանկություն ուղղորդել այդ հաճույքը դեպի թաթեր, որպեսզի դրանք դառնան ավելի բարակ հաղորդիչներ ՊԸ համար, որպեսզի թաթերի հպումով ես կարողանայի հաղորդել մռութներին ՊԸ: Այդ ուց հանդիսանում է ճանկ «համագործակցել մռութներին» ցիկլոնի բյուրեղաբույլի մեջ: Բայց դիտարկման պրոցեսում ես նկատում եմ, որ առաջին հերթին, ղեկավարման այդպիսի փորձերը բերում են հաճույքի թուլացում, և երկրորդ հերթին, որ առաջանում է ուժեղ ռեզոնանս, որը ես կարող եմ նշանակել «ցանկանում եմ վստահել» բառերով, այսինքն չխառնվել քո ուց հաճույքի զարգացման պրոցեսին: Դեռ կա ուժեղ կանխագուշակություն այն բանի, որ ես կսկսեմ դիտել այդ պրոցեսը, չխառնվելով դրան:

    «Վսատհություն ՊԸ» դա ընկալումների խմբի նշանակումն է, որն իր մեջ ներառում է.

    ա) «անկեղծություն» (ունեցող այնպիսի յուրահատկություն, որ այդ անկեղծությունը նրա համար չէ, որ տարբերակվում է ինչպես «արտաքին», այլ նրա համար, որ տարբերակվում է ինչպես «իմ» ընկալումների համախմբի մաս: Անկեղծության այդպիսի տարատեսակը ես կնշանակեմ ինչպես «ինտրավերտ»: Կա նաև այլ օրինակներ ինտրավերտ ՊԸ, օրինակ «շնորհակալություն ինքդ քեզ»: Այն առաջանում է, երբ հիշում ես պրակտիկյով զբաղվողներին համագործակցելու քո ջանքերի մասին, կատարված գործողությունների մասին: Մարդուն, որը զգում է քիչ ՊԸ, այդպիսի բան երևակայել անհնար է, բացի ինքնագոհունակությունից նա ոչինչ պատկերացնել չի կարող: Բայց շնորհակալություն ինքն իրեն դա հենց ՊԸ, գոնե այն պատճառով, որ ինչպես էլ այլ ՊԸ, այն ռեզոնանս է առաջացնում այլ ՊԸ հետ):

    բ) կանխագուշակություն (ռեզոնանս առաջացնող «խիստ հետաքրքիր է, թե ինչ է դրանից դուրս գալու, ինչպիսի զարմանալի բացահայտումներ կիրականացվեն» մտքերի հետ)

    գ) ուժեղ ուց սրացված ուշադրության, որպեսզի դիտել տեղի ունեցող բաները ու զգալ հիացմունք, կանխավայելում և այլ ՊԸ:

    Վստահությունը ՊԸ հանդեպ, լինելով արտահայտված որոշակի ժամանակ, սկսում է ռեզոնանսվել օտարացության հետ: Սովորական օտարացածությունը չի խոչընդոտում ուց արտահայտմանը, ու անգամ հակառակը` ռեզոնանս է առաջացնում դրանց հետ (հակառակ նրանց մտքին, ով ՊԸ չի զգում, այլ միայն քննարկում է նրանց մասին շեղված): Բայց այդ տեսքը օտարացածության, որը ռեզոնանս է առաջացնում ՊԸ նկատմամբ վստահությամբ, ունի յուրահատուկ երանգ, քանի որ այդ դիրքում ուց հեռացված են պրոցեսի մեջ չխառնվելու ուրախալի ցանկությամբ:

    Ես հատուկ ընտրել եմ տերմին «մեկուսացված են», քանի որ այդ գործողությունը սկզբունքորեն տարբերվում է հեռացվածից, և ճնշվածից: Ճնշվում են ու հեռացվում անցանկալի ընկալումները, իսկ այստեղ այն լինել չի կարող. ուց ցանկացած դեպքում մնում են ցանկալի ընկալումներ, որոնք ռեզոնանսվում են ՊԸ հետ: Այդ իրավիճակում առաջանում է նոր գործողություն, որի համար ես ընտրում եմ «մեկուսացնել»: «Մեկուսացումը» ուց իրականացման արդյունք է, որպեսզի ուց չարտահայտվեն որոշ ոլորտում, ու չազդեն ՊԸ ապրումների որոշակի պրոցեսի ու զարգացման վրա` անգամ եթե դրանք հանդիսանում են ճանկեր: Ռեզոնանսվող պատկեր` աշխույժ,  ակտիվ շան լակոտները հեռացվում են ուժեղ, բայց նուրբ թաթով, որպեսզի իրենց ակտիվությամբ նրանք պատահականորեն չվնասեն հենց նոր ծնվող, դեռ չամրապնդված ձագին: Ձագերը կանգնած են ու վնգստում են անհամբերորեն, ու ունենալով լրիվ ազատություն այլ ուղղություններով, թափառում են ամենուր, բացի այն տիրույթից, որից նրանք հեռացվել են: Այնուամենայնիվ նրանց ուշադրությունը, նրանց ցանկությունը ներս խոթվել ճմկտել նոր ձագին, նրանց կողմից զգացվում է ու ընկալվում հավատարմությամբ, անկեղծությամբ, համակրանքով, պատասխան աշխույժությամբ, որը նա դեռ չի կարող արտահայտել քանի որ դեռ բացարձակ նուրբ է: Խոսելով ընկալումների լեզվով, առաջանում է ռեզոնանս հաճույքի (քանի որ խոսքը այդ օրինակում գնում է հաճույքի մասին) խառնվելու ուրախալի ցանկության հետ:

    ՊԸ նկատմամբ վստահությունը արտահայտվում է այն ժամանակ, երբ.

    1) կա ինչ-որ ՊԸ զարգացման բարձր դինամիկա,

    2) ՊԸ արտահայտվում են հափշտակվածության սահմանի վրա,

    3) կա «բացահայտումների հրավառություն» իրավիճակ, երբ մեկը մյուսի ետևից առաջանում են պարզության ՊԸ, բացահայտումները տեղի են ունենում մեկը մյուսի ետևից ու արտահայտվում են վառ ՊԸ:

     

    07-01-19) Եթե քեզ մոտ տեղի չի ունեցել դեռ այն ամենը, ինչը բերում է բրոնզափառի ձևավորմանը, դա չի նշանակում, որ դու չես կարող ապրել ու հետազոտել այն ամենը, ինչը այստեղ նկարագրված է ու նկարագրված կլինի հետո:

    Ուժեղ ուց ձևավորում են շղթաներ, որոնք ես ցանկում եմ անվանել «կլաստերներ»: Կլաստերները օժտված են համարյա բոլոր նույն հատկություններով, ինչ որ բրոնզափառը, միայն ավելի փոքր ինտենսիվությամբ ու կայունությամբ: «Կլաստեր» ուց համախումբ է, որոնցից յուրաքանչյուրը կապված է վալենտային կապով այդ համախմբի գոնե մեկ այլ տարրի հետ:

    Էտա-նա. «կլաստերների ձևավորման ժամանակ ուց ռեզոնանսը մեկը մյուսի հետ կտրուկ ուժեղանում է ու հասնում է կոտրող ուժի, այսինքն ուց ինտենսիվությունը աճում է մինչև 6 և ավելի + առաջանում է վստահություն – 6, որ դրանց իրականացումը հնարավոր է: Այդ ժամանակ կորում են բոլոր թերահավատ մտքերը, առաջանում է ՊՖ, հաճույք, կտրուկ աճում է ՊԸ թափանցողուանկությունը ու խորությունը, ՊԸ ծնելը դառնում է շատ հեշտ: ԲՖ առաջացման ժամանակ կլաստերի տարրերի միջև ռեզոնանսը թուլանում է ու կլաստերը քանդվում է»:

    Էտա-մա. «ուց կարող են ձևավորվել կլաստերներ, ռեզոնանսվելով մեկը մյուսի հետ: Կլաստերի կազմավորման ձևերը կարող են լինել տարբեր: Ես տարբերում եմ կլաստերներ, որոնք կազմված են.

    • ուց, որոնք ռեզոնանսվում են միատեսակ ՊԸ հետ,
    • ուց 7-10 ինտենսիվությամբ,
    • ուց 3-6 ինտենսիվության (ավելի քիչ կայուն),
    • ուց, որոնք ռեզոնանսվում են տարբեր ինտենսիվությամբ ՊԸ հետ. այդ դեպքում ամենաինտենսիվ ուց ձևավորում են «կլաստերի ձգողության կենտրոն» ու ձգում է ավելի քիչ ինտենսիվներին: Ավելի քիչ ինտենսիվ ուց հետ կապում ամենաուժեղ ուց ուժեղացնում է ավելի փոքր ինտենսիվությամբ ուց-ին ու ուժեղացնում է ինքն իրեն:

    «Սոսնձումը» տերմին է, որը նշանակում է պրոցես, որը նման է կառչելուն, բայց այդ տերմինը կօգտագործենք հենց կլաստերի համար, այլ ոչ թե բրոնզափառի համար: Կարելի է ինչքան հնարավոր է ստեղծել կլաստերներ, սոսնձելով ուց, ստեղծելով տարբեր կլաստերներ ու ամեն անգամ կլինի ինչ-որ արդյունք, կամ կուժեղանա ՊԸ, կամ ուց կսկսեն ինտենսիվ կերպով ռեզոնանսվել մեկը մյուսի հետ, կամ կառաջանան բացահայտումներ:

    ՈՒՑ սոսնձումը տարբեր կլաստերների մեջ բերում է նրան, որ առաջին հերթին այդ ուց սկսում են ռեզոնանսվել այն ՊԸ հետ, որոնց հետ առաջ չէին ռեզոնանսվում, երկրորդ հերթին փոխվում է դրանց դիրքը կարգավորված ցուցակում, երրորդ հերթին ուց կարող են դառնալ ավելի դետալավորված, աճեցնելով ճանկեր»:

     

    07-01-20) Երբ ՊԸ հասնում է նախահափշտակվածության կամ հափշտակվածության ինտենսիվությանը, ապա այն այդ ժամանակ սկսում է արտահայտվել մաքուր, առանց խառնուրդների, այդ նույն ժամանակ դրա տարբերումը զգալի փոխում է իր որակը. այն դառնում է բացարձակ պարզ, հստակ, ոչ պղտոր: Ռեզոնանսվող բառը այդպիսի վառ, հստակ ՊՏԳ հանդիսանում է «բյուրեղայնությունը»:

    Կա ՊԸ արտահայտման ինտենսիվության որոշակի ընդգրկույթ, որի շրջանակներում փոխվում է նաև հստակությունը դրա հետ ռեզոնանսվող ՊՏԳ-ի:

    ա) ՊԸ=6-7 ինտենսիվության համար ՊՏԳ-ի հստակությունը թեկուզ և զգալի ուժեղանում է համեմատած նրան, թե ինչպիսին է այն եղել ՊԸ ավելի փոքր ինտենսիվության ժամանակ, բայց ամեն դեպքում դեռ չի հասնում այն աստիճանի, որը ռեզոնանս է առաջացնում»բյուրեղայնություն» բառի հետ: ՊՏԳ հստակության այդպիսի մակարդակը կանվանեմ ինչպես ՊՏԳձ կամ «բյուրեղայնության ձևավորման մակարդակ»: ՊՏԳձ-ի ժամանակ միշտ առաջանում է բյուրեղայնության կանխավայելում:

    բ) ՊԸ=7-8 ինտենսիվության ժամանակ, այսինքն հափշտակվածության սահմանի վրա (որոշակի բացվածք դեպի երկու կողմեր), ՊՏԳ արտահայտվում է հստակությամբ, որը ռեզոնանս է առաջացնում»բյուրեղայնություն» բառի հետ: Այդպիսի ՊՏԳ կնշանակեմ ինչպես ՊՏԳկ կամ»բյուրեղայնություն»:

    Բյուրեղայնությունը ուժեղ ռեզոնանս է առաջացնում.

    *) «վառող», «սառցե» բառի հետ:

    *) ներթափանցող ճառագայթի կերպարի հետ:

    *) արևի ճառագայթներով մխրճված սառույցի մեծաբեկորի հետ:

    Բյուրեղայնության արտահայտումը ոչ միշտ է ուղեկցում ՊԸ արտահայտմանը 7-8 ինտենսիվությամբ: Ունի նշանակություն նաև այն, թե ինչքանով են արտահայտված ՊԸ այլ հատկությունները` խորություն, ամբողջությամբ ընդգրկվածություն, թափանցողունակություն և այլն: Ինչքան շատ են այլ հատկությունները արտահայտված  ու ինչքան ավելի մեծ ուժով, այնքան ավելի է հավանականությունը այն բանի, որ բյուրեղայնությունը կարտահայտվի:

    Բյուրեղայնության արտահայտումը մի աստիճան հեշտացնում է հափշտակվածության ՊԸ ինքնաբերաբար հասնումը:

    ՊԸ, որը առաջացնում է դրա հետ ռեզոնանսվող ՊՏԳձ-ի արտահայտում կամ ՊՏԳբ, կնշանակեմ ինչպես «բյուրեղային». բայց ընդ որում ամհրաժեշտ է չշփոթվել ու չմոռանալ, որ «բյուրեղային ՊԸ»  դա ՊԸ չէ ինչ-որ որակի, որը նշանակվում է ինչպես «բյուրեղայնություն», այլ դա ակորդի նշանակումն է երկու ՊԸ-ից` ելքային ՊԸ և նրա հետ ռեզոնանսվող ՊՏԳ բացառիկ հստակության:

     

    07-01-21) Որոշակի ուց անհետանում են, երբ առաջանում է պարզություն այն բանում, որ նրանց գոյությունը պայմանավորված է պարզության բացակայությամբ: Օրինակ, եթե կա մարդու այլապատկերում որպես անկեղծ ու նպատակասլաց, կարող են արտահայտվել նաև ինտենսիվ ուց, ուղղորդված նրանց հետ փոխազդեցությանը, նրա ջանքերին համագործակցմանը: Երբ պատրանքները ցրվում են, այդ ուց կարող են թուլանալ կամ լրիվ անհետանան: Այդպիսի ուց մասին կասեմ, որ նրանք «լուծվել են պարզության մեջ»: Ընդ որում, երբ ուց ցնդվում են պարզության մեջ, ոչ միայն չի առաջանում ԲՖ կամ հիասթափություն, այլ ընդհակառակը` ՊԸ ֆոնի ինտենսիվությունը նշմարելի ձևով աճում է:

    Եթե օրինակ, առաջ ղեկավարվում էի ենթադրություներով (ու ունեի համապատասխան վստահություն) այն հարցում, որ բացարձակապես բավական չէ տալ կարճ ու պարզ ցուցումներ գորշությունները հեռացնելու ու անընդհատելի ՊԸ զգալու հնարավորության գոյության վերաբերյալ, ու ըստ դրա արտահայտվում էին բազմաթիվ վառ ուց ճանապարհի էտապների վերծանման ու դետալիզացման, հոդվածներ գրելու, պրակտիկայով զբաղվողների վրա ազդելու փորձերի համար, զուգընթաց պարզ դառնալուն, որ միայն կեղծավորությունը ու գործությունները հեռացնել չցանկանալը հանդիսանում են մարդկանց մեջ փոխությունների բացակայության պատճառներ, այդպիսի ուց ցնդվում են պարզության մեջ, անհետանում են, իրենց տեղը զիջելով փայլող պարզությանը, հաղթանակի բերկրանքին, կանչին, նպատակասլացությանը:

    Ուրախալի ցանկությունները, որոնց նկատմամբ կա և ենթադրություն, և վստահություն այն բանում, որ ոչ մի իրավիճակների դեպքում նրանք չեն ցնդի պարզության մեջ, ես կնշանակեմ ինչպես  «ֆունդամենտալ ուց»: Դրանց թվին, օրինակ, վերաբերվում է ցանկությունը, որպեսզի մարդկանց մեջ ինչքան հնարավոր է հաճախ ւ ինտենսիվ արտահայտվեն ՊԸ, ինչպես նաև ցանկություն բոլոր միջոցներով համագործակցել անմեղ ու նպատակասլաց պրակտիկայով զբաղվողներին նրանց ջանքերում: Այդպիսի ֆուց ես կանվանեմ «էքստրավերտ» («էֆուց»): Նույնպես ֆուց-երի թվին է վերաբերվում ՊԸ մեջ քո ճանապարհորդությունը շարունակելու ցանկությունը, բացահայտումներ իրականացնելու, փոխելու այդ տեղում ընկալումները: Այդպիսի ֆուց ես կանվանեմ «ինտրավերտ» («իֆուց»):

    Այնպիսի ՊԸ ինտենսիվությունը, ինչպես, օրինակ, նպատակասլացությունը, կանչը, կանխավայելումը, օտարացածությունը ուժեղագույն ձտով կախված են այն բանից, թե որքան վառ են արտահայտված իֆուց:

    Այդպիսի ՊԸ ինտենսիվությունը, ինչպես, օրինակ, հավատարմություն, համակրանք, ինքնանվիրաբերում, նրբություն ուժեղագույն ձևով կախված են այն բանից, թե որքան վառ են արտահայտված էֆուց:

    Դիրքը, որում լրիվ չափով արտահայտված են ինչպես էֆուց, այնպես էլ իֆուց, երբ չկա շեղվածություն դեպի կողմերից մեկը, ես կանվանեմ «հավասարակշռված դիրքորոշում»:

    Ինչքան շատ են լրապատկերումներն ու դուրսմղումները, այնքան քիչ են պարզություններն ու անկեղծությունները, այնքան բարձ է հավանականությունը այն բանի, որ հավասարակշռված դիրքորոշումը կդադարի իր գոյությունը, առաջանում է շեղում դեպի էֆուց կամ իֆուց կողմը, կաճեն այն ուց մասնաբաժինը, որոնք կկարողանային ցնդել պարզության մեջ այդպիսի արտահայտման դեպքում: Ինչպես հետևանք այս ամենի աճում է մց մասնաբաժինը, ուղեկցող նրանց արտահայտումները ԲԷ, ԲՖ ու այլ գորշությունների, պրակտիկան սկսում է տեղում պտտվել, և վճռական քայլերի բացակայության դեպքում իրավիճակի շտկման համար, կանգ է առնում ընդհանրապես, սկսում է անկում:

    Նպատակահարմար է միշտ, ցանկացած պայմանների դեպքում հասնել հավասարակշռված դիրքի ու պահպանել այն: Հավասարակշռված դիրքի արդյունավետության մասին հիշատակումը հնդիսանում է դրա պահպանման համար գործիք:

     

    07-01-22) Քանի որ հավատարմությունը հանդիսանում է համակարգ ձևավորող ՊԸ, ձգողության ու ազդեցության կենտրոն, ապա զարմանալի չէ, որ ուրախալի ցանկությունները, որոնք ռեզոնանսվում են հավատարմության հետ, պարզվում են ավելի ինտենսիվ են, գրավող. օրինակ, պրակտիկայով զբաղվողների փնտրման ցանկություն, նրանց համագործակցելու ցանկություն և այլն: Ինտենսիվությունը, ամեն ինչ ընդգրկողունակությունը այդպիսի ցանկությունների կարող է լինել այնքան բարձր, որ իրենց հորձանապտույտը նրանք ձգում են այլ ցանկությունների ամբողջ մի սպեկտր, այդ թվում նաև մեխանիկական: Այլ պրակտիկայով զբաղվողներին համագործակցելու համար կատարված քո գործողությունների արդյունքների վերաբերյալ վրա հասնող մտահոգվածությունը կարող է կերպափոխվել իսկական թակարդի: Դրանից դուրս պրծնելու համար անհրաժեշտ է ստանալ պրակտիկայով զբաղվողներին հետևելու զգալի փորձ, որից առաջանում է պարզություն. եթե մարդու մոտ կա իրականում ցանկություն ՊԸ հասնելու, գործությունները հեռացնելու, ապա ամենակարճ ու չնչին խորհուրդը նրան բավական է, որպեսզի սկսի իրականացնել քայլ առ քայլ: Եվ ընդհակառակը, եթե մարդը միայն մտածում է, որ նա ցանկանում է զգալ ՊԸ, ապա թեկուզ ամբողջ կյանքի ընթացքում նրան լուսաբանի, թեկուզ միլիոն խորհուրդներ նրան տուր. նրան միշըտ ինչ-որ բան չի հերիքի, նա միշտ ինչ-որ բանից կբողոքի, խնդրել ու պահանջել նորանոր խորհուրդներ, խոսակցություններ, բացատրություններ, օրինակներ և այլն:  Միայն վատնելով, ցրելով, հեռացնելով ցավագին ցանկությունները «փրկելու», կարելի է ազատվել այդ թակարդից, ու զգալով վառ ուրախալի ցանկություններ համագործակցելու, ցուցաբերել այդ համագործակցությունը խնայողաբար, ճշգրիտ շտրիխերով, շարունակելով գցել իր ճանապարհը դեպի անհայտը:

     

    07-01-23) Ինտենսիվ ուց ակտիվ իրականացման որոշակի ժամանակաշրջանից հետո տեղի է ունենում բյուրեղների մի ամբողջ շարքի ցնդում պարզության մեջ: Դա բացարձակ անխուսափելի պրոցես է, քանի որ այդպիսի մասսայական իրականացման արդյունքում կուտակվում է նոր փորձ, ու համապատասխանաբար, ուժեղանում է պարզությունը, արտահայտվում են ու անհետանում այլապատկերումները, այլ մոլորությունները: Ու մի քանի բյուրեղներ պարզության մեջ ցնդելու արդյունքում, հատկապես նրանց, որոնք կապված են համագործակցության հետ, ամբողջ բրոնզափառը մի ինչ-որ պահի կորչում է: Մնացած ուց ինտենսիվությունը կտրուկ նվազում է: Վրա է հասնում «վիշապի ելքը»:

    «Ելքի ժամանակ դադար» վիճակ է, որը արտահատվում է «արտաշնչելու» ու հաջորդ «շնչելու» սկզբի միջև, այսինքն նոր բրոնզափառի առաջացման սկիզբ:

    «Վիշապի շնչառությունը» «շնչելու» ու «արտաշնչելու» հաջորդման պրոցես է: Այդպիսի շնչառության ընթացքը կարող է զբաղեցնել մի քանի ամիս, կես տարի` դա խիստ կախված է բազմաթիվ պայմաններից:

    Արտաշնչման ընթացքում դադարի ժամանակ վրա է հասնում բոլոր ուց ինտենսիվությունների կտրուկ իջեցում, երբեմն անգամ մինչև զրո: Անցանկալի վիճակների ծավալի փաքրացման համար այդ ժամանակահատվածում, նպատակահարմար է անել ուշադրության վերադարձ ֆունդամենտալ ուց, զբաղեցնել դիրք «վերջին սահմանագծում: «Ինչ էլ որ չլինի, ինչքան էլ խորը որ չլինի անկումը, ես կանեմ գոնե նվազագույնը այն, ինչը կարող եմ. հեռացնել ԲԷ, հիշել ՊԸ գոյության մասին»:

    «Շնչելու» սկիզբը բնութագրվում է.

    ա) սպոնտան առաջացող ՊԸ ծավալի մեծացումով

    բ) պարզությունով այն բանում, որ դադարը ելքի ժամանակ ավարտվում է

    գ) որոշակի ուց ուժեղացումով

    դ) ուց մրցակցության անցանկալի երանգների ցածրացումով (համեմատած վերջին շնչելու հետ)

    ե) «անօբյեկտ ուց»` նպատակադրվածության, ավելի վառ ու կայուն արտահայտումով:

    Որպեսզի ուց դառնա նոր առաջացող բրոնզափառի բյուրեղ, այժմ անհրաժեշտ է դառնում, որպեսզի առաջանա ռեզոնանս ոչ միայն այլ բյուրեղների հետ, այլ նաև ֆոնային նպատակադրվածության հետ: Առաջացող ուց դառնում են վառ, կայուն, առաջացնող ցանկություն դրանք իրականացնել միայն այն ժամանակ, երբ առաջանում է դրանց ռեզոնանս նպատակադրվածության հետ:

    Նորից առաջացող թեկնածու բյուրեղներում որոշակի ժամանակահատվածի ընթացքում արտահայտվում է նպատակադրվածության ֆոնի վրա, տեղի է ունենում «էքսպոզիցիա ուց»` ուշադրության փոխանջատում նպատակադրվածությունից ուց-ի վրա, որի արդյունքում ռեզոնանսը կամ առաջանում է, կամ` ոչ: Դրա հետ ռեզոնանսվող կերպարը կարծես թե լիճ լինի, լցված ամբողջությամբ համակող այն անօբյեկտ  ուց, ընտրում է` լցնե՞լ իր ջրով այս կամ այն առվակը, կամ` ոչ: Էքսպոզիցիան ուղեկցվում է պրոցեսների համախմբով, որի մեջ մտնում են հնարավոր իրականացման ու չիրականցման հետևանքների պատկերները (այդ իրականացման ծավալի, բնույթի շարքում):

     

    07-01-24) ՊԸ ապրելու ծավալի մեծացման ժամանակ առաջանում է գոհություն («չորրորդ պահնորդ», որը հիշատակվել է «արդյունավետ պրակտիկաներ» գլխում), ԴԷ ցանկություն, բայց աստիճանաբար կուտակվում է փորձ այն բանի, որ հենց որ գոհությունը ու ԴԷ առաջանում է, ՊԸ միանգամից դառնում է թառամած, կարծես հեռանում է ստվերի մեջ: Դա բերում է նրան, որ հենց որ հայտնվում են վառ ՊԸ, միանգամից առաջանում է ցանկություն խոչընդոտել գոհության ու ԴԷ արտահայտմանը` իրականացնել գործողություններ, որոնք ուղղված են գոհության ու ԴԷ հեռացմանը դրանց սկզբնական ֆազայի ժամանակ. դա և հաշիվ տալ է ինքդ քեզ այն բանում, որ այժմ բարձր հավանականությամբ առաջանում է գոհություն, էմոցիոնալ հղկում, վճռողականություն նետվել գոհության վրա ու հեռացնել այն նրա արտահայտման առաջին իսկ սիմպտոմների ժամանակ և այլն:

     

    07-01-25) Սեքուալ ցանկությունների իրականացմանը զուգընթաց, որն ուղեկցվում է դրա ընթացքում տեղի ունեցող ընկալումների վերլուծությամբ, հեշտանքը դառնում է ավելի ու ավելի քիչ ցանկալի իրադարձություն, մեխանիկական սեքսուալ ցանկության  մասնաբաժինը (այնսինքն պայմանավորված տիրապետման ցանկությամբ, գորշությունից ու ձանձրույթից ու այլ նման բաներից խուսափելու ցանկությամբ) կրճատվում է, իսկ պայծառացած սեքսուալ ցանկության մասնաբաժինը (այսինքն որն ուղեկցվում է էրոտիկ ընկալումներով, համակրանքով, նրբությամբ ու այլ ՊԸ) աճում է: Այդ ամենը բերում է նրան, որ ինչ-որ պահի (ավելի շուտ այն պահին, երբ դու սեքսով զբաղվելու ժամանակ երկար ժամանակ գտնվում ես հեշտանքի սահմանին, զգալով ինտենսիվ էրոտիկ ընկալումներ ու այլ ՊԸ) կրծքավանդակում, կամ սրտում, կամ կոկորդում (առանձին կամ միասին) վառվում է հաճույքի զգացողություն: Այդ զգացողությունը կարող է լինել այնքան գրավիչ, այնքան ուժեղ ռեզոնանս առաջացնող այլ ՊԸ հետ, որ սեքսուալ հաճույքը անգամ մի կողմ է գնում (չնայած նրան, որ դրա ինտենսիվությունը այդքան բարձր է): Հետագայում հաճույքը սկսում է ավելի հաճախ արթնանալ ՊԸ զգալու ու այդ հաճույքի մասին հիշողությունների ժամանակ, այնպես որ վաղ, թե ուշ առաջանում է ցանկություն անընդհատ զգալ այն: Հաճույքի բարձր խտությունների դեպքում կարելի է զգալ երանություն, իսկ հաճույքը սրտում կարող է բերել բացառապես խորաթափանց ու փայլատակող հաճույքի առաջացման «Ատման»): Հաճույքը, որը սկզբականորեն արտահայտվում է երեք գլխավոր կենտրոններում, կամաց-կամաց սկսում է տարածվել մարմնի մնացած մասերով, ու մարմինը դրա վրա ցուցաբերում է բավականին անսովոր ազդեցություն` մարմինը դառնում է բացառապես էներգիայով լեցուն, շարժուն, առողջ, զգայուն, այն ջահելանում է բառի բուն իմաստով. հատկապես լինելով համատեղված վստահության առաջացումով այն բանում, որ դու ապրելու ես ոչ պակաս քան 500 տարի: Մարմինը, որում տեղի է ունենում տրանսֆորմացիա հաճույքի մշտական ֆոնի շնորհիվ հանդիսանում է հիմք ՊԸ-ում հետագա ճանապարհորդության ժամանակ, հետագա բացահայտումների կատալիզատոր:

    Ոչ միայն ինտենսիվ սեքսուալ ու էրոտիկ ընկալումներն ունեն մեծ ներդրում հաճույքի առաջացման ժամանակ, այլ նաև ցանկացած ՊԸ բարձր կոնցենտրացիան: Կա ուղիղ կախվածություն, ինչքան բարձր է ՊԸ կոնցենտարցիան (որը հասանելի է դառնում, օրինակ ՊԸ առաջացնելու ֆորմալ պրակտիկաներով), այնքան հաճախ մարմնով անցնում է հաճույքի յուրահատուկ ալիքներ:

    Հաճույքի ալիքները իրենց արտահայտման բնույթով շատ հիշեցնում են ծովային ալեխաբություն. դրանք գլորվում են մոտավորապես մարմնի միևնույն տեղամասով, բայց ինչ-որ պահի հանկարծ անցնում է ուժեղ ալիք ու գրավում է նոր տեղամաս` այդ պահից մարմնի այդ մասը սկսում է արձագանքել հաճույքով ագամ թույլ ալիքին: Այդպիսով, ավելի ու ավելի շատ  մարմնի տեղամասեր են սկսում ներգրավվել հաճույքի ալիքի մեջ, իր հերթին ուժեղացնելով դրա ռեզոնանսը ՊԸ հետ: Ու ինչքան մեծ է հաճույքի ալիքի մեջ ներգրավված մարմնի ծավալը, այնքան բարձր է հավանականությունը այն բանի, որ ինչ-որ պահի սկսում է հայտնություն, ու դու զգում ես հատկապես վառ, անտանելի ՊԸ հոսք: Երբեմն այդպիսի պոռթկումները տեղի են ունենում քնած ժամանակ, ու միայն որոշակի ժամանակ անց ես դու ի վիճակի լինում ապրել դրանք այդպիսի ինտենսիվությամբ արթուն վիճակում:

    Մարմնի մասերի «արթնացման» պորցեսում հաճույքի ազդեցության տակ կարելի  է առանձնացնել երեք զգալի էտապներ.

    1) քախցր հաճույք առաջանում է ժամանակ առ ժամանակ այդ տեղամասում

    2) հաճույքի ալիքները, անցնելով ամբողջ մարմնով պայծառ ֆոնի կամ վառ ՊԸ բարձր կնոցենտրացիայի ժամանակ (այդ թվում և պարզության, և ուց), գրավում են մարմնի այդ հատվածը, ու այն բոցկլտում է խորաթափանց հաճույքով հաջորդ վարկյանին

    3) ֆոնային բոցկլտում` հաճույքը այդ տեղամասում առաջանում է ալիքներին զուգահեռ, ռեզոնանսվող պատկեր` կարծես ածուխները կրակում ինքն իրենցով վառվում են ավելի վառ քամուց:

     

    07-01-26) Ընկալումների տարբերակում, առաջացող բանական պարզությունների համախումբ, այնպիսին ինչպիսիք են օրինաչափությունների դուրս բերում, ենթադրությունների արտահայտում և այլն., այդ բոլորը բերում են վառ կանխավայելումների արտահայտում:

    Օրինակ, հաճույքի արտահայտումների հաճախականության մեծացման պրոցեսում արտահայտվում են օրինաչափությունների շարք: Օրինակ, կարելի է հեշտ նկատել, որ հաճույքի ալիքներով գրավված տիրույթը, լայնանում է վերև ու ներքև կրծքավանդակի կենտրոնից: Հետևանքում կարող է առաջանալ այդ ալիքները «դեպի վեր  առաջ  մղելու» կանխավայելում, որպեսզի դրանք «ընդգրկեն» նոր տեղամասեր մարմնի վերևում: Կարող է առաջանալ կանխավայելում դրան առաջ չմղել ու դիտել, թե ինչպես կընթանան պրոցեսներն այդ դեպքում: Իսկ կարող է ընդհանրապես առաջանալ կանխավայելում պահել այդ ալիքները, թույլ չտալ դրանց նախորդող կենտրոնացված հաճույքին պայթել «հեշտանքով» ու հետազոտել հետագա երևույթները:

    Կանխավայելումից հետո առաջանում են ուրախալի ցանկություններ: Ուրախալի ցանկություններից հետո (որպես կանոն) հետևում են դրանց իրականացման գործունեությունները: Գործունեություններին հետևում են  ընկալումների համախմբում փոփոխությունները: Բացի դրանից, որոշակի փոփոխությունները վրա են հասնում ուրախալի ցանկությունների արտահայտման միայն հենց փաստից:

    Փոփոխություններից հետո առաջանում է ուրախալի ցանկություններ հետազոտել դրանք, տարբերակել նոր ընկալումները, դրանց նոր փոխադարձ կապերը, այստեղից առաջանում են նոր պարզություններ և այդպես շարունակ:

    Այդ շղթայում ոչ բոլոր տարրերն են նմանօրինակ իրենց բնութագրերով: Որոշները դրանցից ունեն կանխատեսելի բնույթ, օրինակ, եթե առաջանում են ընկալումները տարբերելու ջանքեր, ապա անկասկած վաղ, թե ուշ դրանք տարբերակված կլինեն` դա կանխատեսելի է: Եթե առաջանում է ուրախալի ցանկությունների շարք, ապա բարձր հավանականությամբ կառաջանան և դրանց իրականացման ուրախալի ցանկություններ` այստեղ նույնպես բարձր է դրանց կանխատեսելիության աստիճանը: Բայց դեպի ու՞ր հենց «ուղղորդել» կանխավայելումները: Կարելի՞ է արդյոք կանխագուշակել դա 80% հավանականությամբ: Կամ գոնե 50%: Իսկ 30%՞: Ոչ: Կանխավայելումը կարող է «ուղղորդվել» տասնյակ ուղղություններից ցանկացածով, դրանց համախմբի ցանկացածով: Անհնար է կանխատեսել և այն, թե ինչպիսին կլինեն բացահայտումները, ինչպես կարտահայտվեն նոր ընկալումներ ու օրինաչափություններ: Բացահայտումների անկանխատեսելիությունը, բազմապատկվելով հաջորդող կանխավայելումների հետ, առաջացնում է լիակատար անկանխատեսելիություն:

    Դրանում պարզությունը ես կնշանակեմ ինչպես «բացարձակ անկանխատեսելիության գոյության մասին պարզություն», «անկանխատեսելիության պարզություն» («ակպ»): ԱԿՊ կայուն առաջանում է, որպես կանոն, միայն բացահայտումների, կանխավայելումների, ուրախալի ցանկությունների, փոփոխությունների երկարատև շարքից հետո:

    ԱԿՊ ռեզոնանս է առաջացնում գաղտնիքի զգացումի, կանխագուշակության, կանչի, նպատակադրվածության, օտարացածության, հավերժ գարունան հետ: Այն թուլացնում է մեխանիկական վստահության ուժը աշխարհի որոշակի պատկերում, թուլացնում է «ես» կոնցեպցիան ու սեփակական կարևորության զգացումը ամբողջությամբ:

     

    07-01-27) Անգամ թույլ, բայց շարունակական պայծառացած ֆոնը, ինչպես նաև հաճախ դրան ուղեկցող հաճույքի ֆոնը կրծքավանդակում, կոկորդում ու սրտում կենտրոնով, նպաստում է այն բանին, որ ընկալումների տարբերակումը դառնում է ավելի հեշտ ու պարզ: Բացահայտումների բազմության մեջ, կապված տարբերակելու ունակության ուժեղացմամբ, կարելի է նշել նոր դասի ուրախալի ցանկությունների բացահայտումը: Կեղծավոր մարդու կյանքը անցնում է մշուշում, այն բանից հետո, երբ նա ինչ-որ բան է անում, նա մտածուզվում է` ինչի համար  դա արվեց: Կարող է այդ միտքը առաջ գալ մեկ ժամ անց կամ` մեկ օր, իսկ հնարավոր է մեկ տարի կամ հինգ տարի անց: Նա ով զբաղվում է պրակտիկայով, ցանկանում է սորտավորել ցանկությունները. նա մեծ հաճույքով որակազրկում է այն ցանկությունները, որոնք մոտիվացված են կամ բացահայտ կեղծ (նրա համար տվյալ պահին) կոնցեպցիներով ու ԲԷ, կամ մեխանիկական իներցիայով, բութ սովորույթով, մաքրելով ուղին ուրախալի ցանկություններով (ուց), այսինքն այնպիսի, որոնք ուղեկցվում են կանխավայելմամբ: Եվ այնուամենայնիվ նա, որպես կանոն, չի տարբերակում իրադարձությունները, որոնք տեղի են ունենում ուց մրցակցության ժամանակ: Այն ամենը, ինչը նա կարող է ասել, եղել է ցանկությունների ինչ-որ հավաքածու, ու ամենից ուժեղ ցանկություն կար իրականացնել ահա այդ ցանկությունը, բայց ինչպես է տեղի ունենում մեկ ուց մյուսի վրա այդպիսի կախումը: Միայն խորաթափանց ցանկությունը անկեղծության բերում է տարբերակման:

    Անկեղծության ցանկությունը բերում է այն բանին, որ առաջանում է յուրահատուկ ցանկություն «ըմբոշխնել» այն ուց ընտրության պրոցեսը, որը ավելի ուժեղ կցանկանաս իրականացնել, հետաձգելով վերջնական որոշումը` ընդ որում առաջանում է ոչ միայն յուրահատուկ հաճույք ուց զգալուց, դրանց ավելցուկից, այլ նաև [ֆիզիկական] հաճույքի զգացողություն կրծքում, սրտում ու կոկորդում, այնպիսին, ինչպիսին զգում է մարդը, որը պահում է հեշտանքի սահմանին ու զգում է այդ ժամանակ վառ արտահայտված նրբություն: Նշանակեմ այդպիսի ցանկությունը «ուց ընտրման» ինչպես ուց2:

    Պարզելու ցանկությունը, թե ինչպես է կոնկրետ ուց2 վերջնական հաշվով ամրապնդում է այս կամ այն ուց ու համագործակցում է նրա առաջնահերթային իրականացմանը, բերում է այն բանի տարբերակմանը, որ մասնավորապես դա տեղի է ունենում մեխանիկորեն: Երբ արտահայտված է մի քանի ուց, առաջանում է ուց իրականացնել այն ուց, որը ուղեկցվում է ամենաինտենսիվ կանխվայելմամբ: Ուշադրությունը տեղափոխվում է մեկ ուց-ից դեպի մյուսը, բայց միևնույն ժամանակ համեմատվում են այն վիճակները, որոնք, մոտավորապես, առաջանում են տվյալ ուց իրականացման ժամանակ: Այդ վիճակների համեմատման ցանկությունը ես կնշանակեմ ինչպես ուց3: Դա որպես կանոն տեղի է ունենում շատ արագ, այնպիսի միաձուլյալ կծիկով, որ մարդը, որը չի զգում հաճույք ընկալումների տարբերակումներից, ուղղակի ոչինչ չի նկատում: Այդ ընթացքում հենց այդ ժամանակահատվածում հնարավոր է «մեխանիկական հոսք»` այսինքն կարող են գործի մտցվել և կոնցեպցիաները, և վախերը, և մեխանիկական ցանկությունները, և զուտ սովորությունները: Օրինակ, ես այժմ ցանկանում եմ ա) սովորել անգլերեն, բ) մարզել վստահությունս -500-ի: Տատանվելով որոշակի ժամանակ ես ընտրում եմ սովորել անգլերեն` զգում եմ կանխավայելում 4 ինտենսիվությամբ` իբրև ամեն ինչ հոյակապ է: Բայց առաջանում է ուց2` վերադառնալու ու ավելի ուշադիր նայելու ցանկություն, թե ինչպես է տեղի ունեցել այդ ընտրությունը, վերընտրել ուց ևս մեկ անգամ: Այդ ուց դանդաղորեն ընտրելու պրոցեսում արտահայտվում է ուց3, տեղի է ունենում այն վիճակների ավելցուկ, որոնք ենթադրաբար կառաջանան ելքային ուց իրականացման պրոցեսում, ու ես տարբերակում եմ, որ անգլերեն սովորելու ցանկությունը ուժեղանում է հետևյալ ընկալումներով.

    *) անգլերեն գրքեր կարողանալ կարդալու կանխավայելմամբ,

    *) այլ մշակույթների կրողների հետ խոսել կարողանալու, նոր տպավորություններ, նոր ինֆորմացիա ստանալ կարողանալու կանխավայելմամբ,

    *) այն յուրահատուկ հաճույքի կանխավայելմամբ, որը ես զգում եմ, երբ հիշում եմ ինչ-որ նոր բան,

    *) անգլերեն ավելի լավ իմանալուց գոհունակությամբ (մեխանիկական, հագեցնող բաղադրիչ, որը թուլացնում է կանխավայելումը),

    *) բավարարվածություն այն բանից, որ գիտեմ, որ հավանաբար կսովորեմ գոնե մի քիչ, երաշխավորված կստանամ գոնե ինչ-որ արդյունք (մեխանիկական, հանգեցնող բաղադրիչ, որը թուլացնում է կանխավայելումը):

    Վստահությունը 500-ի մարզելու ցանկության կողմում ես տարբերակում եմ հետևյալ ընկալումները.

    *) այդ զարմանալի վստահության ու այն ուղեցող ՊԸ ապրելու կանխավայելում,

    *) նոր փորձարկումների, մեռած վստահությունները հաղթահարելու նոր ջանքերի կանխավայելում,

    *) նոր բացահայտումների կանխավայելում,

    *) նոր բացահայտումների հետ կապված աշխարհի պատկերի փոփոխության կանխավայելում,

    *) պարտության վախ (իսկ ես անգամ ինձ հաշիվ չէի տալիս այն բանում, որ այն այդքան վառ է արտահայտված,, քանի դեռ չսկսեցի տնտղնել),

    *) իներցիա` անցանկալիություն փոխել այն, ինչը այդպես էլ կարծես, թե վատ չի ընթանում. այսինքն բավարարվածություն, ևս մեկ պահնորդ,

    *) փոփոխությունների վախ` իսկ այդ պահնորդը մշտապես էլ կա:

    Այդ հետազոտության արդյունքում ես նկատում եմ, որ հենց այդ գորշություններն էլ բերել են այն բանին, որ կայացավ ընտրությունը անգլերեն սովորելու ուց օգտին:

    Հետագայում գործի է ացնում գորշությունները հեռացնելու ցանկությունը, ու այն բանից հետո, երբ դրանք հեռացված են, նորից սկսում է ուց ընտրում ու պարզվում է, որ ուց մարզել վստահությունը 500-ի ավելի ուժեղ է տվյալ պահին` ես անցնում եմ հենց այդ գործունեությանը ու զգում եմ կանխավայելում 8 ինտենսիվությամբ:

    Այդ ամբողջ պատկերը երևում է մի փոքր մեծածավալ, բայց միայն սկզբից, երբ տարբերակումը տրվում է ջանքերի արդյունքում, երբ կարծես մրտնչում ես մոտեցող մշուշի հետ, անզգա վիճակի հետ, ամեն ինչի վրա թքելու ու «ուղղակի ապրելու» մեխանիկական ցանկությունների հետ: Բայց պարզությունը նրանում է, որ «ուղղակի ապրել» տվյալ դեպքում նշանակում է «ենթարկվել գորշություններին» առաջ է մղում, չի թույլ տալիս տապալվել հերթական անկման մեջ:

    Դանդաղորեն իներցիան թողնում է, ու հասանելի դարձած ընկալումների մեջ եղած բյուրեղային պարզությունը, ինչպես նաև ՊԸ ինտենսիվության ու պայծառացած ֆոնի աճը բերում է, չնայած ամեն ինչին, «պարզության մրրիկի» զարմանալի վիճակի արտահայտման ուժեղացում ու հաճախացում:

     

    07-01-28) «Մեխանիկական գրավման» (կամ «մրցակցային արգելակման») երևույթ, եթե անգամ ցանկությունը ծնվում է ինչպես ուրախալի, ապա արտահայտման և հետագա իրականացման պրոցեսում դրան համարյա միշտ խառնվում են մեխանիկական բաղադրիչներ, որոնք վերջնական հաշվով կարող են անգամ սկսել գերակշռել, այսինքն տեղի կունենա «մեխանիկական գրավում»: Դա տեղի է ունենում անգամ փորձառու պրակտիկայով զբաղվողների մոտ (էլ ինչ ասել սովորական մարդկանց մասին), այդպիսին է մեխանիկական ցանկություն զգալու սովորության ուժը, որը ընտրվում է տարիներով ու տասնյակ տարիներով` հաշվետվություններ ուսուցիչների, ծնողների առաջ, քննություններ, ստուգումներ, գնահատականներ, պատիժներ ու ներումներ, ոչինչ այդպես չի սպանում սովորելու ու հիշելու ուց, ինչքան այդ բոլորը: Օրինակ, ֆիզիկայից մի փոքր սովորելու ցանկությունը սկսում է ինչպես ուրախալի, իսկ մի քանի րոպե անց նրանում արդեն գերակշռում է սովորածով մարդկանց մոտ տպավորություն առաջացնելու ցանկությունը, զգալ ինքնաբավարարվածություն, մց սովորել էլ ավելի շատ, մց անպայման հիշել սովորածը, մոռանալու վախը, մոռացածի համար հիասթափություն զգալու վախը` տասնյակ պարազիտներ կպչում են պայքարի համառությամբ:

    Ուրախալի ցանկություն ապրելու ժամանակ գլխավոր նպատակը դա հաճույք, ուրախություն, գաղտնիքի զգացում, կանխավայելում և այլն ստանալն է, հենց ուսումնասիրելու ՊՐՈՑԵՍԻՑ, կարդացածը հիշելու փորձերից, այն ժամանակ երբ այդ կարդացածը անպատճառ հիշելու ցանությունը կարող է թույլ լինել, լինել երկրորդական կամ անգամ լրիվ բացակայել (ընդ որում հիշելու որակը դառնում է զգալի բարձր, քան այն դեպքում, երբ կա միայն հիշելու մեխանիկական ցանկություն):

    Մեխանիկական ցանկությունները ի հայտ բերելու ու հեռացնելու վրա հսկողությունը բերում է.

    *) պարզություն, թե ինչքան դա սարսափելի հեշտ չէ, զգալ ու իրականցնել հենց ուց: Մշտապես խառնվում է մց բեռը:

    *) մց ազատման հիացմունք, ՊԸ հեղեղանման ալեցայտք:

    *) ուց ինտենսիվության, ամրության ու ուրախալիության զգալի աճ

     

    07-01-29) Կատաղության մշուշի բնութագրերը.

    1) Սրացված անկեղծություն

    2) Անկեղծության խորաթափանց ցանկություն

    3) Բթությունը, իներտությունը, առօրեականությունը հաղթահարելու վառ վճռողականություն

    4) Սրացված բանական պարզություն

    5) Վառ նպատակասալցություն դեպի ՊԸ, դեպի գորշությունից ազատություն

    6) Հաճույքի ինտենսիվ ֆոն կրծքավանդակում, կոկորդում ու սրտում, որը տարածվում է դեպի մարմնի մոտ գտնվող տիրույթներ

    7) «Քաղցր կոտրտվածություն» առաջանալու բարձր հավանականություն մարմի նոր մասերում, հատկապես հաճույքի ալիքի արդյունքում

    8) Ընկալումների վառ թարմություն

    9) Երբ կատաղությունը հասնում է իր ինտենիսվության գագաթնակետին, այլ ՊԸ համարյա բացարձակ անհետանում են, բայց այդ ժամանակ կա պարզություն, որ դրանք նորից կաճեն ինչպես սնկերը անձրևից հետո, երբ կատաղության ինտենսիվությունը կընկնի

    10) ՈՒց նույնպես կարծես լուծվում են, կորչում են, առաջանում է յուրահատուկ ապակողմնորոշում ցանկությունների մեջ. ամբողջը բռնկված է կատաղության մշուշով, ամբողջը բարձրացված է օդ ու խառնվում է հզոր մրրկասյունով:

    11) Մշուշի անկումը տեղի է ունենում թռիչքաձև, թողնելով իրենից հետո կյանքի ուժեղացող լիություն:

    12) Կատաղության մշուշի կարճատև հետևանքներ են հանդիսանում.

    *) հաճույքի ֆոնի ուժեղացումը,

    *) անկեղծության, պարզության, վճռողականության, համառության մակարդակի աճը,

    *) ուց ձեռք են բերում«ամրության», «բյուրեղայնության» վառ արտահայտված հատկություն,

    *) հեշտ է ձևավորվում վստահությունը,

    *) առօրեականության, բավարարության, գորշության հետ չհաշտվելը ուժեղանում է; Սրտխառնոցի ուղղակի ֆիզիկական զգացողությունները առաջանում են անգամ միայն այդ վիճակների մասին մտքի ժամանակ:

    Թե այդ արդյունքներից որը կդառնա երկարաժամկետ, կախված է միայն պրակտիկայով զբաղվողից, բնականաբար:

    Կատաղության փոթորիկը թուլացնում է ֆոնային մեռյալ վիճակը բավարարության, կեղծավորության և այլն, ինչի արդյունքում առաջանում է նոր հատկություն ընկլումների արտահայտման, որը կարելի է նկարագրել ինչպես «ընկալումների սրացում», «ՊԸ նոր չափումներ», «կարծես, թե հանել են ինչ-որ պատյան, որը ինչպես մութ ակնոց գցված է եղել բոլոր ընկալումների վրա, այդ թվում և ՊԸ վրա»: Դրան նպաստում է թարմության վառ զգացողությունը, այսինքն «պատյանը» բթացնում էր ոչ միայն ՊԸ, այլ անգամ նաև զգացողությունները:

     

    07-01-30) Առօրեականությունը, բավարարվածությունն ու գորշությունը («ԱԲԳ») երբեք չեն լինում այդքան ակնհայտ անցանկալի ու անգամ տհաճ, ինչքան կատաղության փոթորիկից հետո: Երբ փոթորիկը հանգստանում է, ու վիճակը հետզհետե վերադառնում է սովորականին, ավելի հեշտ է սկսում տարբերակվել, թե ինչքան շատ է ունեցած ընկալումների կազմում այդ թույնը: ԱԲԳ-ի հսկայական սպանող ամբողջ կենդանի ուժը դառնում է էլ ավելի վառ, ինչքան ավելի բարձր աստիճանով ազատվում է կտրուկ, ինտենսիվ ԲԷ-ից ու խորը ԲՖ-ից պրակտիկայով զբաղվողը: Ընդ որում, ԱԲԳ վիճակին միշտ հատուկ է համարյա կամ այդ բավարարվածության կորստի վախի ընդհանրապես չտարբերվող հզոր խորը ԲՖ:

    ԱԲԳ կարծես հսկայական ճահիճ լինի, որը փորձում է անողոքաբար քաշել բոլորին, ով հայտնվում է այս կամ այն պատճառով ինտենսիվ ԲԷ դուրս: Համապատասխան օրինակ. շարքային եվրոպացու կյանքը. տոտալ գորշություն, մանր սպազմատիկ ցանկությունների խառնաշփոթություն, որոնք տանում են նրան ԱԲԳ ուժեղացման, միօրինակ ԴԷ: Բավարարվածության կորստի ֆոնային ինտենսիվ վախ, երբեմն այնքան ինտենսիվ, որ դեմքը ձեռք է բերում բացարձակ վանող գիշատիչ-խղճուկ արտահայտություն: Սեփական անձի հանդեպ խղճահարությունը գերակշռում է մնացած այլ ընկալումներին, եթե գոնե մի բան ընթանում է ոչ այնպես, ինչպես կցանկանայիր: Եվ ագրեսիվությունը` իհարկե այդ ամենը բերում է ջղաձգության ու ագրեսիվության արմատավորում, որոնք հոգատարությամբ թաքցված են քաղաքավարի ու մինչև անհնարության հասնող ծուռ ժպիտների դիմակի տակ: Ու բթություն: Մտածմունքները կարծես անիվ լինեն, որը պտտվում է ապարդյուն (օրինակ խոսակցությունը պահելու համար, որպեսզի չմեռնել սարսափելի ձանձրույթից):

    Եթե ԲԷ թուլացումը գալիս է ինչպես պրակտիկայի արդյունք, ապա այդ դեպքում ևս պրակտիկայով զբաղվողը անխուսափելիորեն ընկնում է ԱԲԳ-ի ներքաշող ճահճային հողի մեջ, թեկուզ արտահայտված չէ այն ոչ այնքան վառ, քան այն դեպքում երբ մարդը ընկնում է ԲԷ-ից իրավիճակի կամքով: Եվ ոչ միայն պրակտիկայով զբաղվողի մոտ կա անկեղծության ցանկություն, ՊԸ ձգտում, անկումների հաղթահարման փորձ, այնպես որ նա կարող է ոչ միայն տարբերակել դեպի իրեն գլորվող ԱԲԳ-երը, այլ նաև արդյունավետ պայքարել դրանց դեմ:

     

    07-01-31) Ավտոմատ մանիպուլյացիան վստահությամբ ընկած է կրոնականության այն ազդեցության հիմքում, որը հենված է կոնցեպտուալության ու սնահավատության վրա, որն այդքան գրավում է հավատացյալներին: Մարդկանց շրջապատում, որոնք համոզված են, օրինակ, որ գոյություն ունի «Աստված», հեշտ է իրականացնել նրա գոյության մեջ համոզված լինելու իր ցանությունը: Հայտնի է փորձարարությունը, երբ փորձարկման ենթարկվողը (ով չգիտի այն մասին, որ իր վրա այդպիսի փորձ է կատարվում) հայտնվում է իր համար անծանոթ մարդկանց շրջապատում, որոնք շատ կենդանի ու համոզիչ համոզել են, որ նրա առջև ընկած քարը սև է (այն ժամանակ, երբ այդ քարը սպիտակ էր): Փարձարկման ենթարկվող մարդը 10 րոպե ընդդիմանում էր իր մեջ հոտայնությամբ ծագող վստահության սովորության համաձայն, բայց վերջիվերջո կոտրվում էր ու անվստահ, բայց միևնույն է ընդունում է, որ այդ քարը իրականում է սև է: Էլ ինչ խոսենք սնահավատության մասին:

    «Ներշնչանքի» օրինակի վրա մենք գիտենք, թե ինչպիսի հսկայական ազդեցություն է թողնում մարդու վրա իր վստահությունը. հիվանդը վստահ է այն բանում, որ ընդունելով նոր արդյունավետ դեղահաբ, կարող է բուժվել ոչ միայն գլխացավից, այլ նաև լուրջ հիվանդություններից, չնայած այն բանին, որ դեղահաբերի մեջ չկան ակտիվ նյութեր: Այստեղից և բազմաթիվ այլ հեշտ վերարտադրվող օրինակներից պարզ է, որ անգամ մեխանիկական վստահությունը ցուցաբերում է հսկայական, երբեմն որոշիչ ազդեցություն մարդու վրա: Օրինակ, եթե հավատացյալի պատկերացումը «Աստծո» մասին այնպիսին են, որ «Աստված» պաշտպանում է նրան, ապա արդյունքում կլինի վստահության, պաշտպանվածության բարձր զգացում, մարդը շրջապատողների վրա առավել շահավետ տպավորություն կթողնի, ավելի հեշտ կհաղթահարի ամաչկոտությունը, անհիմն անհանգստությունը, ու այդպիսով կստանա ցանկալի հետևանքներ մեծ հավանականությամբ, քան առանց այդպիսի վստահության: Բայց քանի որ այդ վստահությունը մեխանիկական է, այն իր ետևից բերում է նաև անցանկալի հետևանքներ. օրինակ, հենց այդ նույն մարդու մոտ կարող է լինել նաև այնպիսի պատկերացում «Աստծո» մասին, որ նա մշտապես իր հետևից նայում է (մտքի ընթացքը կարող է լիենլ այդպիսին. «իսկ հակառակ դեպքում ինչպես նա ինձ կպաշտպաներ, եթե չնայեր իմ հետևից»): Արդյունքում ամոթի զգացում, «Աստծո» նկատմամբ բացասական վերաբերմունքի վախ, պատժվելու վախ, մշտապես հսկողության ներքո գտնվելու զգացողություն, ցանկությունների կաթվածահարություն, մեխանիկական ցանկությունների տիրապետություն վարվել համապատասխան «Աստծո պատվիրաններին» և այլն:

    Պրակտիկայով զբաղվողը, ի տարբերություն այն մարդու, որը ծանրաբեռնված է գորշություններով, օժտված է հազվադեպ ու զարմանալի հնարավորություններով, ոչ միայն կամայականորեն (այսինքն համաձայն ուրախալի ցանկության) դադարեցնել զգալ ԲԷ ու սկսել զգալ ՊԸ, այլ նաև փոխել մեկ վստահությունը մեկ այլի ուղղակի այն բանի հաշվին, որ նա ունի այդպիսի ցանկություն, ու այն բանի հաշվին, որ նա հաջորդական վարժություններով առաջացնում է իր մեջ վստահության ղեկավարման այդպիսի ունկություններ:

     

    07-01-32) Այն վիճակների ընդգրկույթը, որոնց մեջ մարդը գտնվում է այնքան երկարատև ժամանակամիջոցի ընթացքում, որ ընտելանում է դրանց, և այդ վիճակները համարում է «նորմայի սահմաններում», «նորմա», նշանակեմ ինչպես «ընթացք»:

    Քանի դեռ մարդը գտնվում է այդ ընթացքի մեջ, նա պարբերաբար, կետավոր ալեցայտքերով զգում է վիճակներ դրանից դուրս: Նշանակեմ «աջ ափ» տերմինով վիճակների համախումբը, որոնց մեջ ՊԸ բաժինը զգալիորեն բարձր է, քան նորմալ վիճակում, և «ձախ ափ» տերմինով` վիճակների համախումբը, որոնց մեջ բարձր է ԲԷ մասնաբաժինը:

    Երբ ծագում են ՊԸ ալեցայտքներ, հենց դրանք զգալու պահին կյանքից հաճույքը տարբերակվում է ինչպես բացառապես ինտենսիվ, պայծառ ու ապագայում պահպանվում է հիշողություն ՊԸ մասին ինչպես շատ գրավիչ վիճակ: Այսինքն ես կարող եմ զգալ այդ ՊԸ թույլ վիճակով, զգալ և տարբերակել նրա գրավչությունը և քանի որ դա ուղեկցվում է նախկին իրավիճակի կերպարով, որոնք այդպիսով հանդիսանում են ֆերմենտներ, պայծառացած գործոն ՊԸ համար, ապա ես դա անվանում եմ «հիշել ՊԸ»: Այդպիսով «զգալ ՊԸ» ու «հիշել ՊԸ» տերմինը նշանակում են միևնույնը. ես հիմա ապրում եմ ՊԸ: Տարբերությունը միայն այն բանում է, որ երկրորդ դեպքում պարզ տարբերվում են հիշողությունները ինչ-որ իրավիճակի մասին, որոնք հանդիսանում են պայծառ գործոն:

    ՊԸ ալեցայտքերը, որոնք առաջանում են սպոնտան, + ՊԸ ալեցայտքերը, որոնք ծնվում են ռեզոնանսվող իրավիճակների հիշողություններով, կանվանեմ «նպատակադրվածության գործոն» (ՆԳ):

    Երբ ՆԳ մասնաբաժինը փոքր է ընկալումների ընդհանուր ամբողջականության մեջ, այդ ժամանակ մարդը զգում է «բավարարվածության» վիճակ»: Եթե այդ ժամանակ նաև հաճախանում են ԲԷ ալեցայտքերը և/կամ ուժեցանում է ԲՖ, ապա ծագում է «անբավարարվածության» վիճակ: Բավարարվածությունը ոչ ստաբիլ վիճակ է, և այն մշտապես ունենում է շեղում դեպի անբավարարվածության կողմը:

    Երբ ՆԳ մասնաբաժինը ուժեղանում է, «բավարարվածության» հունի մեջ գտնվելուց վերածվում է «առօերականության», «գորշության», այսինքն որքան շատ են ՊԸ ալեցայտքերը, այնքան շատ նաև չի ընդունվում բավարարվածության վիճակը, և ես սկսում եմ տարբերակել այն ինչպես գորշություն, ինչպես մեռյալ առօրեականություն:

    Օրինակ, ամբողջ շաբաթ դու ապրում ես ինչպես սովորաբար վերջին ժամանակները, ու ընդհանուր առմամբ քեզ ամեն ինչ բավարարում է, դու զգում ես բավարարվածություն: Հաջորդ շաբաթ չորեքշաբթի օրը դու հանկարածակի ապրել ես ՊԸ, բացահայտումների, ուրախալի ցանկությունների առատ հոսք: Հինգշաբթի օրը դու արթնացել ես և ամեն ինչ նորից այնպես է, ինչպես սովորաբար, իրադարձությունները ընթանում են հենց այնպես, ինչպես նախկինում, բացի մեկից` բավարարվածությունը թույլ է, դու ֆիքսում ես ա) գորշություն, և բ) այդ իրավիճակը փոխելու ցանկություն, ավելի գրավիչ վիճակների հասնելու ցանկություն:

    Առօրեականության վիճակում կարելի է տարբերակել երկու ցանկություն.

    ա) ցանկություն, որպեսզի առօրեականությունը վերանա, այսինքն «փախչելու ցանկություն»,

    բ) ցանկություն, որպեսզի լինի ավելի շատ ՊԸ, այսինքն «ՊԸ ձգտելու ցանկություն»:

    Փախչելու ցանկությունը հաճախ ուղեկցվում է մեխանիկական ցանկություններով և ԲԷ: Ձգտելու ցանկությունը ուղեկցվում է միայն ՊԸ և այլ ուրախալի ցանկություններով:

    Որքան աջ է գտնվում ընթացքը, այնքան քիչ է նրանում առաջանում «տառապանքներից փախչելու» ցանկություն ՆԳ մասնաբաժնի ավելացման ժամանակ, և այնքան շատ է ծագում «ՊԸ ձգտելու» ցանկություն: Անդադար պայծառ ֆոնի ժամանակ, ինչպես առօրեականությունը, այնպես էլ «տառապանքներից փախչելու» ցանկությունը ընդհանրապես բացակայում են դրան ուղեկցող ԲԷ հետ միասին, կա միայն ձգտում առաջ, դեպի ՊԸ, դեպի նոր բացահայտումներ, դեպի ճանապարհորդություն:

    Այդպիսով, պրակտիկայով զբաղվողը շարժվում է ինչպես թրթուռ, երբ նրա ամբողջ պարմինը գտնվում է մեջտեղում, նրա առջևի թաթերը ձգտում են դեպի առաջ, իսկ ետևինները ձգվում են ետևից, այդ ժամանակ նա մշտապես տեղաշարժվում է վիճակների երեք շերտերի միջև` բավարարվածություն (պայմանականորեն «վիճակի միջին շերտ»), առօրեականություն ու նպատակադրվածություն: Դրանում պարզությունը առաջանում է այն ընթացքում, երբ պրակտիկայով զբաղվողը բազմաթիվ անգամ տեղաշարժվել է մի վիճակից մյուսին և դա թույլ է տալիս նրան առավել սթափ գնահատել իր դիրքը, ընտրել առավել արդյունավետ պրակտիկա:

     

    07-01-33) Երբեմն բավական է միայն հիշել ՊԸ գոյության մասին, կամ դրանք հենց հիմա զգալու հնարավորության մասին, և միանգամից առաջանում է և ՊԸ զգալու ուրախալի ցանկություն և հենց դրանք: Այդքան բարձր աստիճան զգայունություն պայծառ գործոների նկատմամբ նշանակենք ինչպես «զրո-ռեակցիա»: Ինչքան ավելի աջ է ընթացքը, այնքան ավելի շատ է այն վիճակների մասնաբաժինը, որոնց ժամանակ հնարավոր է զրո-ռեակցիան: Այդպիսի վիճակները բնութագրվում են մշտական, թեկուզ և ոչ վառ արտահայտված պայծառ ֆոնով: Նշանակենք այդպիսի վիճակը ինչպես զրո վիճակ (զրո-վ): Այդ տերմինը ես ընտրել եմ, որովհետև այն պահը երբ պայծառ ֆոնը դառնում է մշտական, դա առանձնահատկության կենտն է, այսինքն դա այնպիսի պահ է, երբ մեզ հայտնի աշխարհի շատ օրենքներ, ԲԷ շարքից, դադարեցնում են իրենց գործունեությունը, երբ մեզ հայտնի բազմաթիվ կանոններ, օրինաչափություններ, քննադատելու ու գործելու ձևերը դառնում են անհեթեթ: Առանձնահատկության կետը, դա, պատկերավոր ասած, աշխարհների միջև անցման կետն է, որոնք այնքան տարբերվում են իրար միջև, որ մեզ անհրաժեշտ է նոր լեզու, որպեսզի նկարագրենք առաջացող բացահայտումները:

    Զրո-վ-ում հնարավոր է «շերտադրման» պրակտիկա: Պրակտիկան կայանում է նրանում, որ իրականացվում է ուշադրության այնպիսի հաճախակի վերադարձ (ուշադրության վերադարձ (ՈՒՎ)) դեպի պայծառացած գործոններ (ՊԳործոններ), որ արդյունքում առաջանում է հստակ, մշտական, պայծառացած ֆոն (ՊՖ): Այն կայուն դառնալուց հետո կարելի է ավելի ու ավելի հազվադեպ ակտիվացնել, գործի դնել պայծառացած գործոնները այդ պայծառացած ֆոնի համար: Այն փուլը, որի ժամանակ ես կարող եմ սկսել ցածրացնել ՈՒՎ հաճախականությունը դեպի ՊԳործոններ առանց ՊՖ հստակության ցածրացման, ես կանվանեմ «շերտադրման փուլ»:

    Շերտադրման փուլում ես կարող եմ սկսել առաջացնել ուրիշ ՊՖ, ու այդ ժամանակ առաջացող ՊԸ ալեցայտքեր + ելքային ՊՖ հետ ռեզոնանս կբերեն վերջիվերջո երկրորդ ՊՖ առաջացման, որը կարծես շերտադրվում է առաջինի վրա, փոխներթափանցում է նրա մեջ, այնուամենայնիվ մնալով հստակ տարբերակվող:

    Իհարկե, շերտադրումը մարզելու ամենապարզ ձևը, դա հայտնվելն է այն իրավիճակում, երբ քո շուրջը ավելցուկային քանակի ՊՖ է ամենատարբեր ՊԸ համար: Օրինակ, Հիմալայներում ճանապարհորդության ժամանակ քո մոտ հեշտ կարող է առաջանալ հիացմունքի, կանխավայելման, անսահման ճանապարհորդության ֆոն, դրա վրա հեշտ կշերտադրվի գեղեցկության զգացումի ֆոնը, դրա վրա` համակրանքի կամ հավատարմության ֆոնը Երկրի մռութների հանդեպ և այլն: Բնականաբար քաղաքային պայմաններում թեկուզ և քիչ են ՊԳործոնները, բայց ամեն դեպքում դրանք կարելի է ստեղծել ավելի քան բավարար քանակությամբ, չխոսելով էլ այն մասին, որ հենց ՊԳործոնների պակասությունը կարող է դառնալ ՊԳործոն դեպի համառություն, վճռողականություն, հավատարմություն  և այլն, ինչը իր հերթին կբերի այն բանին, որ նախկինում անտարբեր ընկալումները կսկսեն վերածվել ՊԳործոնների:

    Շերտադրման պրակտիկայի ժամանակ նպատակահարմար է հասնել մեկ ՊՖ հստակորեն մշտապես տարբերակման, մինչև որ առաջացնել մյուսը, և առաջին երկուսի հստակորեն տարբերակման` մինչև երրորդի շերտադրումը. այդ ժամանակ այդ պրակտիկայի արդյունքը կլինի հատկապես վառ:

    Մարդը զգում է տխրության մեծ քանակի երանգներ: Իսկ գեղեցկության զգացումը, դա նույնը չէ արդյո՞ք, անկախ այն բանից, առաջացել է այն մեկ ծառի ընկալումից, կամ թե մյուս, կամ կենդանուց և այլն: Չե՞նք աղքատացնում արդյոք մենք մեզ, այդպիսով հեռացնելով ԲԷ ու սկսելով զգալ ՊԸ: Այդպիսի միտք կարող է ծագել այնպիսի մարդու գլխում, ում մոտ ՊԸ փորձը աննշան է: Երբ գեղեցկության զգացումը դառնում է ինտենսիվ, երկարատև, ապա արտահայտվում է նաև այն փորձը, որ նա ունի երանգների անթիվ քանակություն: Նայում ես ծառին, առաջանում է գեղեցկության զգացում, հայացքդ թեքում ես մեկ այլ ծառի վրա, ճյուղի վրա, մամուռի, խոտի, ջրափոսի, հարևան  ջրափոսի վրա, այդ ամենից առաջանում է այլ երանգ: Այլ պայծառ ընկալումների հետ դա ամբողջությամբ նույնն է:

    Եթե մեկ ՊԸ ֆոնի վրա ես շերտադրում եմ այլ ՊԸ ֆոն, այդպիսի շերտադրումը կոչվում է «երկփուլ»: Եթե մեկ երանգի գեղեցկության զգացումի ֆոնի վրա (օրինակ այնպիսին, ինչպիսին առաջանում է տվյալ պահին ծառի բնի դիտման ժամանակ) ես շերտադրում եմ այլ երանգի գեղեցկության զգացումի ֆոն (օրինակ, այնպիսին, ինչպիսին առաջանում է տվյալ պահին խավավոր ճյուղերի դիտման ժամանակ), ապա այդպիսի շերտադրումը անվանվում է «միափուլ»: Եվս մեկ օրինակ միափուլ շերտադրման` հետաքրքրաշարժ գրքի ընթերցումից ֆոնային կանխավայելում + ապագա ճանապարհորդության ֆոնային կանխավայելում:

    Կա մեծ տարբերություն` ուղղակի իրականացնել ուրախալի ցանկություն (ՈՒՑ) կամ իրականացնել այն ինչ-որ պայծառացած ֆոնի վրա: Երկրորդ դեպքում.

    *) ապրել կյանքի լիությունը բազմակի ինտենսիվ:

    *) մեխանիկակական ցանկությունները (մց) համարյա չեն խառնվում, բացառապես փոքր է ուց-ն մց-ի հետզհետե փոխարինվելու հավանականությունը:

    *) ՊԸ սպոնտան ալեցայտքերը զգալի հաճախանում են:

    *) ուժեղանում են «ֆիզիկական ապրումները» (ՖԱ), առաջին հերթին հաճույքի զգացողությունները:

    ՈՒց իրականացման այդպիսի ձևը անվանվում է «կատալիտիկ», այսինքն ՊՖ հանդես է գալի կատալիզատորի դերում:

    Ինչ-որ պահից սկսած ՊՖ ու իրականացվող ուրախալի ցանկությունների փոխազդեցությունը (որը կարող է լինել երկփուլ կամ միափուլ կամ ընդհանրապես միասեռ) դառնում է այնպիսին, որ համարյա թե յուրաքանչյուր իրականացվող գործողություն կարծես այդ ՊՖ «հուր է բորբոքում»: Ընդ որում ՖՊ դառնում է հատկապես վառ ու բազմազան: Հաճույքի զգացողությունը կարող է, հոսելով կրծքավանդակի կենտրոնից, հասնել անտանելիության սահմանաին, նշմարվում են զգացողությունների տարրեր, որոնք ես անվանում եմ «ֆիզիկական տրանսֆորմացիա», տարբեր ՊԸ սպոնտան ալեցայտքերը ավելի շատ հիշեցնում են կայծակի փայլատակում: ՈՒց և ՊՖ իրականացման համար կատարված գործողությունների ռեզոնանսի հեղեղանման աճի այդպիսի պահը անավանվում է «շղթայական զրո-ռեակցիա» (ՇԶՌ):

     

    07-01-34) Ամբողջ ուսումնասիրության ընթացքում կարելի է տարբերակել երեք փուլ.

    1) «Նապաստակը վերցնում է կաղամբը»: Ընկալումների ամբողջություն.

    *) Հետազոտության կանխավայելում:

    *) Համոզվածություն այն բանում, որ կհետազոտեմ, կլինեն արդյունքներ:

    *) Արդյունքներ ստանալու, բացահայտումներ կատարելու անխուսափելիության բերկրանք,:

    *) Անշտապ համառություն (ռեզոնանսող կերպար. լեռներում կամ կղզու վրա ինչ-որ ճանապարհորդության մեջ փոքրիկ սենյակ` ամենաքիչ քանակով իրերով, շուրջբոլորը խաղաղ բնություն, մարդը քայլ առ քայլ կատարում է իր հետազոտությունները):

    *) Ինքնամփոփություն:

    2) «Նապաստակը լցնում է մարգիկը»: Ընկալումների կազմ.

    *) ՈՒշադրության հաճախակի վերադարձ դեպի հետազոտության օբյեկտ:

    *) Ոչ շատ ինտենսիվ միջամտություն հետազոտության օբյեկտի մեջ, միջին և թույլ ուժի ազդեցություն:

    *) Հսկվող փոփոխությունների ֆիքսացիա ընկալումների հետազոտվող խմբի բնույթի արտահայտման մեջ:

    3) «Նապաստակը ջրում է ծիլերը և հոտոտում է դրանք»: Ընկալումների ամբողջություն.

    *) Արտահայտված օրինաչափությունների, սպոնտան պարզությունների, ենթադրությունների և առաջարկությունների ֆիքսացիա` տվյալների և դրանց սիստեմատիզացիայի հավաքագրաման շարունակություն:

    *) Անհրաժեշտ տերմինների ներմուծում, որոնք նշանակում են տերմինների խմբերը, պրոցեսները օրինաչափությունները և այլն:

    *) Ապագա գրոհման, ֆորմալ պրակտիկաների հնարավոր ուղղությունների նախնական որոշում:

     

    07-01-35) Առաջին երեք պահնորդների հաղթահարումը համեմատաբար հեշտ գործ է, քանի որ նրանք բացահայտորեն կանգնած են նաև ՊԸ ճանապարհի վրա, և ինչը բնականաբար ավելի զգալի է, դեպի հաճույք` լավ ծանոթ և գրավիչ (մասնավոր ԲԷ և ԲՖ ֆոնի վրա) վիճակի: Հաճույքի հաղթահարումը լրջորեն չի կարող սկսվել այնքան ժամանակ, մինչև չձևավորվի ձգտում, ՊԸ ուժեղ ուց, իսկ դա տեղի կունենա հաճույքով հագեցվածության, դրան անխուսափելիորեն ուղեկցող դժգոհությամբ և տագնապով թունավորման ընթացքում:

    Բավարարվածությունը վրա է հասնում միանգամից, հենց որ ԲՖ դառնում է թույլ, ավելանում է ՊՖ և ՊԸ ալեցայտքերի քանակությունը: Դա կարելի է հեշտությամբ բացատրել. ՊԸ և ՊՖ ալեցայտքերի ուժեղացումը ուժեղ հարված է հասցնում ԲԷ: Ընթացքը ուղղվում է դեպի աջ, և համապատասխանաբար առաջին հերթին աճում է այն վիճակի մասնաբաժինը, որն առավել հատուկ է ուժեղ ԲԷ և ԲՖ բացակայության վիճակին, այսինքն` բավարարվածություն: Այդ պատճառով նպատակահարմար է հաշվետու լինել այն բանում, որ զգալի ջանքերից հետո, լինի դա ձևական պրակտիկա կամ ՊԸ ուղիղ ծնելիություն, անմիջապես կֆիքսվի բավարարվածության  և բավարարվածություն  զգալու ցանկության աճ: Պարզությունն այն բանում, որ գոյություն ունի այդպիսի մեխանիզմ, թույլ է տալիս խուճապի չմատնվել, անհարմար վիճակում չհայտնվել: Ինքնաբերաբար այդ մեխանիզմի տարբերակումը արդեն իսկ թուլացնում է այն, արդեն իսկ բերում է այն հաղթահարելու ուց առաջացում, ի հաշիվ նրան, որ տարբերակումը ռեզոնանս է առաջացնում ՊԸ հետ:

    ՊԸ և ՊՖ ծավալի ավելացումը (այսինքն` հաճախականության, երկարատևության, ինտենսիվության) բերում է այն բանին, որ բավարարվածությունը ծագում է հաճախակի (իհարկե, միայն այն ժամանակ, երբ ՊՖ և ՊԸ չկա): Դա միանգամայն հասկանալի է, չէ որ բավարարվածությունը ոչ այնքան բացահայտ թունավորում է ինչպես ԲՖ, ԲԷ, այսինքն ընդհանուր առմամբ բավարարվածության վիճակը մարդու համար դառնում է ավելի հաճելի, քան ԲԷ ապրելը: Դա տալիս է անսպասելի երանգ, քանի որ ԲՖ և ԲԷ կտրուկ տհաճ են, ապա նրանց երանգի վրա բավարարվածությունը թվում է միանգամայն հարմարավետ, և ՊԸ ուց թվում է ոչ այնքան հուսահատ: Հաճախակի, քանի որ բավարարվածությունը ոչ այնքան սպանող թունավորում է, ինչպես ԲԷ: Բավարարվածությունը ասոցացվում է կապանքի, ձգող ամբոխի հետ, որն արբեցնում է քաղցրությամբ: Անգամ ՊԸ ավելի թույլ ուց-ը բավարարվածության պայմաններում արագորեն բերում է դեպի ՊԸ, և ՊԸ առավել կայուն են, դրանցից հեշտությամբ ծագում է ՊՖ:

    ՊՖ մեջ երկարատև գտնվելը հիանալի է: ՊԸ ալեցայտքերը հետևում են մեկը մյուսի ետևից, իրենց հերթին ուժեղացնելով ՊՖ ինտենսիվությունը: Հաճախ ծագում են ՖՊԶ (ֆիզիկական պայծառացած զգացողություններ): ՈՒրախալի ցանկությունները սկսում են ուղեկցվել երանության և հաճույքի [զգացողության] ալեցայտքերով: Արդյո՞ք այդպես են ապրում երկարատև հաճույքը: Ոչ, փաստացիորեն բավարարվածության մեջ երկարատև գտնվելը պարզվում է անհնար:

    1) առաջին հերթին, գործողությունների այն վիճակը, որը ապահովում է հաճույքի զգացողությունը, միշտ գտնվում է հարյուրավոր տարբեր գործոնների վտանգի տակ: Եվ արտաքին աշխարհը, և սեփական ընկալումները կրում են բավարարվածության մշտական սպառնալիք:

    2) երկրորդ հերթին, գործողությունների այն վիճակը, որը դեռ վերջերս բերում էր բավարարվածության, բավականաչափ արագորեն  դադարում է հաճույք լինելուց: Անբավարարվածության կամ տագնապի ալեցայտքերը սկսում են հաճախանալ անգամ արտաքնապես անփոփոխ շրջապատի ժամանակ:

    3) երրորդ հերթին. անխուսափելիորեն ծագում է հագեցվածություն, բավարարվածության սարսափելի պատիժ: Անգամ եթե դու ունես շատ փող, շփում, զվարճություններ, սնունդ և այլն, հագեցվածությունը անխուսափելիորեն գիշեր և ցերեկ հերթփոխությամբ կհամակի քեզ: Դա մարդուն բերում է տպավորությունների ետևից անդադար մրցավազքի, բայց բավարարվածության վիճակը ավելի ու ավելի է առաջ սահում, և վերջիվերջո թափվում է ինտենսիվ ԲԷ անդունդը:

    Որպեսզի չխեղդվել ԲԷ մեջ, մարդը, որը զգում է բավարարվածության հաճախակի զգացում և ՊԸ հազվադեպ զգացում, գալիս է ջանքերի անհրաժեշտության մասին ենթադրությանը, ու հետո նրա մեջ ծագում է այսպիսի ցանկություն` գոնե ժամանակ առ ժամանակ ջանքեր գործադրել ՊԸ ծնունդի համար, անթերի հեռացնել ԲԷ` ինչքան հնարավոր է հաճախ: Այդպիսի ցանկության առաջացումը առաջին քայլն է բավարարվածությունից ազատվելու ճանապարհին:

    ՊԸ հիշելու ցանկությունը այն վիճակում, երբ կա բավարարվածություն, կնշանակեմ ինչպես «փայտփորիկ»: Փայտփորիկները, ինչպես հայտնի է լինում են տարբեր տեսակների:

    «ՈՒց կփոխվի». դա ուրախալի ցանկություն է զգալ ոչ այն վիճակները, որոնք ես ապրում եմ ինչպես կանոն, այլ նրանք, որոնք ես ապրում եմ ժամանակ առ ժամանակ, և որոնց ժամանակ կան ավելի շատ գրավիչ ընկալումները` ավելի շատ հաճույք, բավականություն, կյանքի լիություն, հետաքրքրասիրություն, կանխավայելում և այլն: Այսինքն փաստացի ցանկացած ուց ՈՒՈՒՊ-ի պրակտիկայով զբաղվողի դեպքում կփոխվի. դա մեծ ծավալով ՊԸ զգալու ուց է, կամ ավելի լայն ասած դա մի վիճակ ապրելու ուց է, որում զգացվում է մեծ ծավալի ՊԸ: Օրինակ, Հիմալայներ գնալու ցանկությունը ես վերաբերում եմ փոխվելու ցանկությանը, եթե այդ ցանկությունը առաջանում է այն ՊԸ կանխագուշակությունների ժամանակ, որոնք նրանում կառաջանան:

    Փոխվելու ուրախալի ցանկությունը կարող է առաջանալ ՄԻԱՅՆ կանխագուշակությամբ: Վախով, տիրապետման ցանկությամբ, մարդկանց վրա տպավորություն գործելու ցանկությամբ և այլն կարող է առաջանալ ՄԻԱՅՆ ընկալումները փոխելու մեխանիկական ցանկությունը: ՄՑ փոփոխությունների մեխանիկական ցանկությունը նույնպես կարող է բերել փոփոխություններ, բայց դրանք անկայուն կամ արագ անցնում են ոչի, չեն բերում փոփոխությունների ուց առաջացում, ավարտվում են անխուսափելի խորը ետագլորքով, անելանելիությամբ, ծերությամբ:

    Այդպիսով «փոխվելու» խնդիրը բերվում է «փոխվելու ուց ավելի հաճախ ու կայուն արտահայտումներին հասնելու» խնդրի լուծմանը, որը իր հերթին բերում է կանխավայելման առաջացում, ինչպես նաև այնպիսի պայմանների ստեղծում, որոնցում կանխավայելումն առաջացնելը ավելի հեշտ է:

    Բավարարվածության հետազոտությունը բերում է փոխվելու ուրախալի ցանկության արտահայտման: Ցանկանում եմ ընդգծել, որ դա ինքն իրենով զարմանալի երևույթ է: Այդպիսի երևույթի գոյության փաստը կարելի է դնել «դեպի ՊԸ նախասկզբնական ձգտելու» մասին ենթադրության հիմքում: Ռեզոնանսվող պատկեր. ջրասամույրը, որի թաթերը խառնվել են ջրիմուռների հետ: Խառնված ջրասամույրը ստիպված մնացել է միևնույն տեղում և չի կարողանում շարժվել: Բայց եթե նա սկսում է դիտարկել իր դիրքը, քանդել թաթերը հետզհետե, ապա գետի հոսքը սկսում է տանել նրան իր հունով: Եթե ամեն անգամ, երբ ջրասամույրը հանում է իր թաթերը ջրիմուռներից, և նրան սկսում է տանել միևնույն ուղղությամբ, ապա կա հիմք ենթադրելու հոսքի առկայության մասին: Այստեղ մենք նաև հանդիպում ենք հետևյալ երևույթին. ամեն անգամ, երբ ես սկսում եմ միայն հետազոտել բավարարվածությունը, առաջանում են ՊԸ կամ, գոնե նվազագույնը, առաջանում է փովելու ուց: Եթե ես սկսում եմ միայն հետազոտել ԲԷ, որոնք այժմ զգում եմ, օրինակ փոխել իմ վիճակը ու դիտել, թե ինչպես են փոխվում ԲԷ և այլն, ապա ԲԷ ինտենսիվությունը նվազում է, առաջանում են բավարարվածության կամ ՊԸ ալեցայտքեր: Եթե ես հետազոտում եմ իմ կողմից զգացվող ՊԸ, ապա դրանք ուժեղանում են ու խորանում, առաջանում են նոր բացահայտումներ: Այսինքն ինչպիսի վիճակում որ ես լինեմ` ԲԷ-ից մինչև ՊԸ, այդ վիճակի հետազոտությունը շեղում է իմ վիճակը դեպի «աջ», այսինքն այն ուղղությամբ, որտեղ կամ ՊԸ վառ են, կամ մեծ է դրանց առաջացման հավանականությունը: Դրա հիման վրա կարելի է կատարել ենթադրություն, որը ջերմացնում է ամեն տեսակ հումանիստի հոգին, որը հավատում է մարդու «բարի ծագմանը». յուրաքանչյուր մարդ ունի բնածին հնարավորություն (միայն հնարավորություն) դեպի ՊԸ ձգտում զգալու: Այդ հնարավորությունը ճնշվում է գորշություններով: Այդպիսով, ՑԱՆԿԱՑԱԾ գործունեություն, որն ուղղված է սեփական ընկալումների, հետազոտությունների ուղղությամբ, մեծացնում է մարդու դեպի «աջ» շեղվելու հավանականությունը: Գործողությունների ՑԱՆԿԱՑԱԾ համախումբ, որը խթան է հանդիսանում մարդուն սեփական վիճակների ու հետազոտությունների համար, կարող է անվանվել «առաջադիմական», եթե «առաջընթաց» ասելով հասկանալ դեպի ՊԸ մարդու շարժումը կամ գոնե դեպի ՊԸ զգալու հավանականության մեծացումը: