Όχι, δεν θα υπάρξουν φόρμουλες σε αυτό το κεφάλαιο, μην φοβάσαι:) Ούτε και φυσική θα υπάρχει. Εγώ θα εκτονώσω το ενδιαφέρον μου για τη φυσική, συνεχίζοντας να γράφω το βιβλίο μου για την πυρηνική φυσική. Στο συγκεκριμένο κεφάλαιο εγώ θα περιγράψω τη θεωρία της “ενέργειας” και θα δείξω τα όρια της χρήσης της και εκείνη την βολικότητα, την οποία εμείς αποκτούμε από τη χρήση αυτής της θεωρίας.
Οι άνθρωποι παρατήρησαν πολύ καιρό πριν, ότι στη φύση δρουν πολλές δυνάμεις. Η δύναμη του ανέμου και του νερού, η μυϊκή δύναμη, δύναμη της τριβής, ηλεκτρισμού, μαγνητισμού, βαρύτητας, δύναμη των χημικών αντιδράσεων και θερμικής επίδρασης και τα λοιπά. Οι άνθρωποι, φυσικά, παρατηρούσαν επίσης, ότι κάποιες δυνάμεις συνδέονται μεταξύ τους. Η τριβή επιβραδύνει την κίνηση, όμως, προκαλεί τη θερμότητα και άλλα παρόμοια. Για να εξηγήσουμε και να μελετήσουμε ψηφιακά διάφορα είδη των δυνάμεων, επινοήθηκε η έννοια της “ενέργειας”. Επίσης βρέθηκαν τρόποι της μετάφρασης ή ορισμένης έντασης και ορισμένης – αντίστοιχης σ` αυτήν – ποσότητας ενέργειας”.
Στην εποχή μας η λέξη “ενέργεια” έγινε τόσο κοινή, ενώ η διαδικασία της εκμάθησης τόσο τυπική, ότι ακόμα και εκείνοι που, φαινομενικά, θα έπρεπε να καταλαβαίνουν πάρα πολύ καλά – τι είναι η ενέργεια, και ορισμένα – οι επαγγελματίες φυσικοί, στερούνται πλήρως αυτής της κατανόησης. Ρώτησε τον οποιοδήποτε φυσικό – τι είναι η “ενέργεια”, και σίγουρα θα ακούσεις κάτι ακαταλαβίστικο και εντελώς ασαφές. Τελικά αυτός ο φυσικός θα μπερδευτεί και ο ίδιος στις εξηγήσεις του, θα νευριάσει μαζί σου, θα πει κάτι σαν “εντάξει, δεν μπορώ να στο εξηγήσω, αφού εσύ δεν καταλαβαίνεις την φυσική πολύ καλά”, και θα σε συμβουλέψει να τελειώσεις το πανεπιστήμιο – προφανώς, για να γίνεις και εσύ το ίδιο άχρηστος άνθρωπος, που κοροϊδεύει και τον αυτό του, και τους άλλους. Αυτό μοιάζει πάρα πολύ με τον τρόπο συνεννόησης των εσωτερικών – ένας χείμαρρος των ανόητων λέξεων, έπειτα ο εκνευρισμός, κατηγορίες για την άγνοια του ακροατή και αναφορές σε διάφορα χαζά εσωτερικά βιβλία, για να σου μπερδέψουν τελείως τα μυαλά.
Εντωμεταξύ, όσο και να προσπαθεί ο φυσικός να σου εξηγήσει – τι είναι η ενέργεια, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα μιλάει για αυτήν, σαν να είναι κάτι, που υπάρχει με την ίδια έννοια, όπως υπάρχει, ας πούμε, η θερμότητα ή η δύναμη της τριβής. Και αυτό είναι εξ αρχής λάθος.
Η ενέργεια ΔΕΝ υπάρχει με την έννοια, με την οποία υπάρχει η θερμότητα. Η θερμότητα – είναι κάποια αίσθηση, προσιτή σε μας μέσω οργάνων αισθήσεων μας, ή με τη βοήθεια των μηχανημάτων. Φέρε τα χέρια σου κοντά στη φωτιά, και θα αισθανθείς τη ζεστασιά της. Πλησίασε τον έναν μαγνήτη στον άλλο, και θα αισθανθείς τη δύναμη της μαγνητικής αλληλεπίδρασης. Η ενέργεια είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Δεν μπορείς ούτε να την αισθανθείς ούτε να τη μετρήσεις απλώς μόνο και μόνο επειδή η ενέργεια είναι ένα μαθηματικό μοντέλο.
Θυμάσαι τη φράση του Φέινμαν: «το ηλεκτρόνιο – είναι μια θεωρία, την οποία εμείς χρησιμοποιούμε όλοι;” Και εδώ μιλάμε για το ίδιο πράγμα. Και ακόμα το ίδιο – ο Χόκινγκ : «η πίστη στην ανεξάρτητη από το μοντέλο πραγματικότητα είναι βαθύτατη αιτία εκείνων των δυσκολιών, τις οποίες αντιμετωπίζουν οι φιλόσοφοι της επιστήμης κατά την μελέτη της μηχανικής των κβάντα και της αρχής της αβεβαιότητας».
Μπορώ να φάω μια μπανάνα ή να την ανταλλάξω με αρνί, το οποίο θα φάω με την ίδια απόλαυση. Όμως, τα προϊόντα είναι πολλά, ανταλλαγή σε είδος είναι άκρως άβολη, έτσι η άνθρωποι επινόησαν τα λεφτά. Και τα χρήματα διαφέρουν από τις μπανάνες και το αρνί με το ότι δεν γίνεται να τα φάμε. Φυσικά, οι σοβιετικοί τροχονόμοι, πιασμένοι με τις δωροδοκίες, διαψεύδουν αυτή τη διατύπωση, έτσι θα το μετατρέψω σε μια πιο σαφές φράση – δεν μπορούμε να ταΐσουμε τους εαυτούς μας με τα λεφτά. Αυτή η αναλογία με τα χρήματα θα βοηθήσει, νομίζω, να καταλάβετε και την κατάσταση με τον όρο “ενέργεια”. Αν εσύ έχεις ένα αρνί, μπορείς να το ανταλλάξεις για εκατό μπανάνες ή για πενήντα λάχανα ή για μια ώρα σεξ με όμορφη, αν και απαθής, κοπέλα. Όμως, για δυο ώρες σεξ το αρνί (ή το ανάλογο ποσό σε χρήματα) δεν θα φτάσει. Εξετάζοντας αυτόν τον κύκλο των φαινομένων, μπορούμε να πούμε, ότι εδώ ισχύει ο νόμος της διατήρησης των χρημάτων – στο σταθερό για την ορισμένη στιγμή σύστημα των αξίων, του αρνιού, που αξίζει εκατό ρούβλια, εγώ μπορώ να ανταλλάξω για κάποιο προϊόν, και ξανά, και ξανά, όμως, η συνολική αξία των αποκτημένων προϊόντων και υπηρεσιών τελικά θα κοστίζει τα ίδια εκατό ρούβλια. Όμως, βάζοντας στην ράχη του αρνιού έναν χάρακα, μπορούμε να πούμε, ότι αυτό “ζυγίζει εκατό ρούβλια” ή “έχει μήκος εκατό ρουβλιών”; Όχι. Μπορούμε να πούμε μόνο για αυτό, που δεν γίνεται να αισθανθούμε με το δέρμα μας η να μετρήσουμε με το χάρακα – για την “αξία” του. Και η αξία του έχει νόημα μόνο στα πλαίσια των οικονομικών σχέσεων. Η φράση “το αρνί κοστίζει εκατό ρούβλια” δεν έχει κανένα νόημα, αν εσύ με αυτό το αρνί κόλλησες για πάντα σε ένα έρημο νησί. Χρειάζεται οικονομία, δηλαδή, ένα σύστημα της σύγκρισης κάποιας αφηρημένης, επινοημένης αξίας με το όνομα “τιμή”, σύμφωνα με τα χαρακτηριστικά του αρνιού.
Το ίδιο συμβαίνει και με την ενέργεια. Δεν υπάρχει καμία ενέργεια σαν αυτό καθαυτό με την έννοια, που υπάρχουν και όλα τα άλλα, προσιτά στα όργανα αισθήσεων μας απευθείας ή μέσω μηχανημάτων. Όμως, οι έξυπνοι άνθρωποι σκέφτηκαν να εισάγουν το μοντέλο της “ενέργειας”, αντισταθμίζοντας την ορισμένη ποσότητα ενέργειας με κάποιες αξίες. Και αυτό αποδείχθηκε τρομερά βολικό και προκάλεσε την ανακάλυψη τέτοιων νόμων, όπως ο νόμος της διατήρησης της ενέργειας, καθώς έδωσε και την ισχυρή ώθηση σε ολόκληρη την φυσική επιστήμη και στον πολιτισμό μας γενικά. Ταυτόχρονα η ερώτηση για το – τι μορφή πρέπει να έχει η φόρμουλα της συσχέτισης της ποσότητας ενέργειας με ορισμένους παραμέτρους – πράγματι δεν ήταν και τόσο απλή, όπως θα μπορούσε να φανεί. Τώρα όλοι έχουν συνηθίσει σε αυτό και μαθαίνουν παπαγαλία στο σχολείο, ότι “η κινητική ενέργεια ενός κινούμενου σώματος είναι ανάλογη με το τετράγωνο της ταχύτητας, με την οποία αυτό κινείται”. Όταν στα σχολεία απλούστατα φορτώνουν στο κεφάλι των δύστυχων παιδιών, ότι Ek=(mv2)/2, δεν τους εξηγεί κάνεις – για ποιο λόγο είναι ορισμένα έτσι! Και ξέρω ακριβώς, γιατί δεν τους εξηγούν – επειδή οι ίδιοι δάσκαλοι – είναι καρποί της ίδιας “μόρφωσης” και δεν καταλαβαίνουν γκρι, κι εκνευρίζονται, όταν τα παιδιά τους κάνουν τις ερωτήσεις, για τις οποίες εκείνοι δεν έχουν τις απαντήσεις. Καταπληκτικό, αλλά η επιστήμη στα εκπαιδευτικά μας ιδρύματα, ειδικά στα σχολεία, εδώ και πάρα πολύ καιρό έχει κατεβεί στο επίπεδο του εσωτερισμού. Τα παιδιά στερούνται της απόλαυσης να καταλάβουν κάτι! Εντωμεταξύ, εκατοντάδες χρόνια πριν τα πιο λαμπρά μυαλά εκείνης της εποχής διασταύρωναν τα ξίφη τους – αν η ενέργεια είναι ανάλογη μόνο με ταχύτητα, ή με το τετράγωνο της ταχύτητας. Βασικά, είναι κατανοητό, ότι όσο πιο γρήγορα κινείται κάποιο σώμα, τόση περισσότερη θερμότητα εκπέμπει κατά τη διάρκεια της επιβράδυνσης του. Όμως, ποια είναι η πιο ακριβής αναλογία; Με τα ατελή μηχανήματα, που είχαν τότε, χρειάζονταν κάποια πονηριά, για να βρεθεί η απάντηση. Τον τρόπο αυτό βρήκε ο Ολλανδός επιστήμονας Γουίλεμ Γκραβεζαντ. Αυτός πήρε έναν μικρό χάλκινο βόλο και το άφησε να πέσει από ένα ορισμένο ύψος μέσα στο κουτί με μαλακό πηλό. Ο βόλος άφησε ένα βαθούλωμα μέσα στον πηλό. Η φόρμουλα της αναλογίας ανάμεσα στην ταχύτητα, την οποία ο βόλος αναπτύσσει κοντά στη γη, με το ύψος, από το οποίο αυτός ο βόλος έπεσε, του ήταν ήδη γνωστή, έτσι τη δεύτερη φορά ο Γκραβεζαντ έριξε τον βόλο από ένα τέτοιο ύψος, ώστε η ταχύτητα του κοντά στο πηλό ήταν δυο φορές μεγαλύτερη. Έπειτα από αυτό απλώς μέτρησε και συνέκρινε το βάθος των σημαδιών του βόλου. Το βάθος του δεύτερου σημαδιού αποδείχθηκε μεγαλύτερο του πρώτου, όχι όμως, 2 φορές, αλλά ακριβώς 4 φορές. Ο Ντέιβιντ Μποντανις (τα βιβλία του έχουν πάρα πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, σας προτείνω να τα διαβάσετε) παρατήρησε, ότι η ανάπτυξη σχεδόν όλων των πραγμάτων, ικανών για аккумулироваться, περιγράφεται με τη βοήθεια των απλών τετραγώνων αριθμών.
Για την διεξαγωγή των ερευνών μου για τις ΦΑ επίσης φάνηκε βολικό να εισάγω κάποιο όρο, που να έβαζε μια κοινή βάση για μια ολόκληρη σειρά των φαινομένων. Έτσι πήρα και εγώ την ίδια λέξη “ενέργεια”, αν και στα τρομερά μειονεκτήματα αυτού του όρου βρίσκεται το γεγονός, ότι είναι απίστευτα τετριμμένος από τους εσωτερικούς.
Λοιπόν – ας βάλουμε μια υπόθεση, που συνίσταται στο ότι στον άνθρωπο συνέχεια εισέρχεται κάτι, το οποίο εμείς ονομάζουμε “ενέργεια”, ή “ψυχική ενέργεια”. Όσο περισσότερη ενέργεια μπαίνει μέσα του και συσσωρεύεται, τόσο περισσότερες αλλαγές διάφορης μορφής μπορούν να τροφοδοτηθούν με αυτήν. Όπως μπορεί να εισέρχεται, έτσι η ενέργεια επίσης μπορεί να σπαταληθεί. Με πρακτικό τρόπο διαπίστωσα τις πάρα πολύ απλές νομοτέλειες, από τις οποίες, ωστόσο, βγαίνουν αρκετά σημαντικά συμπεράσματα.
1) η ενέργεια εισέρχεται συνέχεια, κάθε στιγμή στον χρόνο – απλώς λόγω της ύπαρξης του ανθρώπου, όσο αυτός ζει. Το τονίζω – ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ για να τραβήξεις την ενέργεια – αυτή έρχεται από μόνη της συνέχεια σε αρκετή ποσότητα κιόλας, ώστε ο άνθρωπος να έχει τη δυνατότητα να ικανοποιήσει τις οποιεσδήποτε ανάγκες έχει.
2) η ενέργεια συνέχεια σπαταλιέται άσκοπα. Οι πιο σημαντικές “τρύπες”, στις οποίες αυτή χάνεται, είναι :
α) οργασμός – τρομερό χάσμα, στο οποίο γενικώς φεύγουν τα πάντα και για μεγάλο χρονικό διάστημα
β) τα αρνητικά συναισθήματα. Όσο πιο δυνατά και μακροχρόνια είναι τα ΑΣ, τόσο μεγαλύτερη είναι η απώλεια της ενέργειας
γ) ηλιθιότητα, δηλαδή, η κατάσταση, στην οποία ο άνθρωπος δεν διαχωρίζει τις αντιλήψεις του και δεν ξέρει καν – τι συγκεκριμένα αισθάνεται αυτή τη στιγμή
δ) βλακεία, δηλαδή φανατική πίστη στα δόγματα
ε) μηχανικές επιθυμίες, δηλαδή αυτές, που έχουν ως κίνητρο πράγματα του τύπου “δεν θέλω, μα πρέπει…” – ανεξάρτητα από το πόσο “σωστοί” ή “καλοί” είναι οι στόχοι
3) είναι δυνατόν η ροή της ενέργειας να αυξηθεί. Όσο περισσότερες είναι οι χαρούμενες επιθυμίες, φωτισμένες αντιλήψεις, διακρίσεις των αντιλήψεων, ευχάριστες αισθήσεις, τόσο μεγαλύτερη είναι η ροή της ενέργειας, που λαμβάνεις
4) όταν η ενέργεια δεν σπαταλιέται μέχρι τελευταίας σταγόνας, αλλά μένει έστω λιγάκι, τότε η συγκέντρωση αυτής της ενέργειας συμβάλει από μόνη της στην μεγαλύτερη εισροή της
5) όποτε έστω ελάχιστη ποσότητα της ενέργειας παραμένει σαν απόθεμα στον άνθρωπο, αρχίζει να τροφοδοτεί εντατικά την ανάπτυξη των φωτισμένων αντιλήψεων. Ουσιαστικά, μπορούμε να πούμε, ότι στο συγκεκριμένο μοντέλο η ενέργεια μεταμορφώνεται στις φωτισμένες αντιλήψεις, χαρούμενες επιθυμίες, ευχάριστες αισθήσεις, και – με αυτή την διαφορετική μορφή – συμβάλει ακόμα περισσότερα στην εισροή της νέας ενέργειας
Το επαναλαμβάνω – τα περιγραφόμενα παραπάνω – δεν είναι πάρα ένα βολικό μοντέλο, στα πλαίσια του οποίου τοποθετώ τις νομοτέλειες, που εγώ ανακάλυψα. Το μοντέλο είναι καλό, όταν μας επιτρέπει να απλουστεύουμε την κατανόηση των δεδομένων, που έχουμε, όταν μας αφήνει να κάνουμε τις νέες προβλέψεις, οι οποίες αργότερα επιβεβαιώνονται πειραματικά.
Λοιπόν, αρκεί απλώς να “μην κάνουμε τίποτα”, και η ενέργεια θα αρχίσει να έρχεται σε μας, και μαζί με αυτό θα δυναμώνει από μονή της και η μεταμόρφωση της σε ΦΑ. Αυτός είναι ο νόμος της φύσης. Έτσι γίνεται ανεξάρτητα από το εάν εσύ πιστεύεις σε αυτό η όχι. Ακριβώς για αυτό, όταν ένας συνηθισμένος άνθρωπος φεύγει στο τρεκ στα Ιμαλάια για ένα μήνα και δεν κάνει τίποτα εκεί για δυο ολόκληρες εβδομάδες, ήδη επτά ημέρες αργότερα αρχίζει να παρατηρεί ουσιαστική αλλαγή στην κατάσταση του – εμφανίζονται κάποιες καινούριες ιδέες, χαρούμενες επιθυμίες, νέοι φωτισμένοι παράγοντες, φρεσκάδα και τα λοιπά. Εννοείται, μπορεί και να σκοτώσει όλη αυτή την επίδραση εντελώς με τα αρνητικά συναισθήματα, όμως, γενικά – εφόσον σε ένα τέτοιο τρεκ υπάρχουν λιγότεροι λόγοι για την επαφή με τα ΑΣ, απ`όσο στο συνηθισμένο περιβάλλον του σπιτιού του, έτσι δεν είναι και τόσο δύσκολο να το παρατηρήσει. Το τονίζω, ότι εισέρχεται αρκετή ποσότητα της ενέργειας, ώστε να μην κάνεις απολύτως καμία πρακτική, καθόλου – και όμως να αισθανθείς την αύξηση πληρότητας ζωής, και συγκεκριμένα η πληρότητα ζωής, συναίσθηση της είναι στην ουσία πρώτο και σημαντικότερο σημάδι της εισροής της ενέργειας. Αρκεί να μειώσεις την ποσότητα των εκνευριστικών παραγόντων, και η ενέργεια αρχίζει να αυξάνεται, όπως θα αρχίσει να αυξάνεται και η πληρότητα της ζωής σου.
Καμιά φορά με ρωτούν – γιατί έφυγα και ζω στα Ιμαλάια; Δεν έλεγα εγώ ο ίδιος, ότι οποιεσδήποτε συνθήκες είναι σωστές για την πρακτική; Ναι, έτσι είναι. Οποιεσδήποτε συνθήκες μας κάνουν. Όπου και να βρίσκεσαι, αυτό δεν μπορεί να δικαιολογήσει το γεγονός, ότι κόλλησες στην ηλιθιότητα και στα ΑΣ. Αλλά αυτό δεν εμποδίζει την εμφάνιση των χαρούμενων επιθυμιών για αλλαγή του περιβάλλοντος. Μου αρέσει στα Ιμαλάια, και για αυτό κτίσω εδώ τον μουσούδο-οικισμό και μένω εδώ ο ίδιος. Μου αρέσει η Μαλαισία, ο ωκεανός, οι υποβρύχιες μουσούδες, έτσι θα έχουμε την μουσουδο-βάση και στην Μαλαισία, και θα έχουμε πολλές μουσουδο-βάσεις στις πιο όμορφες γωνίες του πλανήτη, μιας και αυτό μας ευχαριστεί πολύ.
Έτσι η αλλαγή του συνηθισμένου περιβάλλοντος είναι για μένα ένα σημαντικό βήμα για κάποιον, που θέλει να αλλάξει τη ζωή του. Πέτυχε την καθαρά μηχανική μείωση των εκνευριστικών παραγόντων – πάρε ένα σακίδιο, βάλε αθλητικά, εσώρουχα, φανελάκι και σορτς, και δρόμο – για τρεκ στα Ιμαλάια – τίποτε άλλο δεν χρειάζεσαι εκεί (εκτός από τα χρήματα). Πέρασε στο τρεκ 2-3 εβδομάδες, και θα μπορέσεις να αλλάξεις. Κατά πόσο σταθερές θα είναι αυτές οι αλλαγές – εξαρτάται πια από τις δικές σου προσπάθειες, όταν θα επιστρέψεις πίσω, όμως, θα έχεις τουλάχιστον την πείρα – πως είναι – να βγεις και πάρα πολύ απότομα μάλιστα από όλον αυτόν τον κύκλο των συντριπτικών αρνητικών συναισθημάτων.
Ακριβώς η συσσώρευση της ενέργειας μετατρέπεται σε κεντρικό στόχο της εξελισσόμενης υπό-προσωπικότητας, διότι τώρα σε αυτή την έννοια εισάγεται τεχνητά ο, τι οδηγεί στην ενδυνάμωση της. Και το πιο σημαντικός σκοπός είναι – με ποιον τρόπο μπορούμε να επηρεάσουμε τις ΣΥΠ έτσι, ώστε την ώρα του έλεγχου τους να μην σπαταληθούν υπερβολικά μεγάλες ποσότητες ενέργειας, κάτι, που θα καταντούσε αδύνατη την ανάπτυξη.