Εκείνος, που διάβασε προσεκτικά το προηγούμενο κεφάλαιο και έφτασε στον τίτλο του συγκεκριμένου, τώρα θα έπρεπε να εκπλαγεί και να γείρει στην πλάτη της καρέκλας του με επιφώνημα “τι στο διάολο είναι αυτό!”. Κρατήσου γερά – τώρα θα σου αποδείξω, ότι η επάρκεια – είναι το σημαντικότερο εμπόδιο. Όλα εκείνα τα αρνητικά συναισθήματα, θεωρίες και τα λοιπά και τα λοιπά – είναι λεπτομέρειες, “τυραννακια”, μα η επάρκεια – είναι ο πιο μεγάλος και ισχυρός εχθρός, ο τύραννος, θα έλεγα ακόμα- τυραννοσαυρος!
Πως να το συνδυάσουμε ότι η τεμπελιά – είναι ο σωτήρας, ενώ η επάρκεια – η μεγαλύτερη αξία, την οποία πρέπει να καλλιεργήσει ο συνηθισμένος άνθρωπος, αν θέλει να βγει από το απόλυτο σκοτάδι; Πάρα πολύ άπλα.
Παρεμπιπτόντως, πρόσφατα ανακαλύφθηκε, ότι οι τυραννοσαυροι ήταν κανίβαλοι, δηλαδή έτρωγαν τους άλλους τυραννοσαυρους και εφόσον έτρεχαν με ταχύτητα κοντά στα είκοσι χιλιόμετρα την ώρα, ήταν προφανώς θερμόαιμα ζώα! βρισκόμενος στην επάρκεια, ο άνθρωπος μοιάζει να χωνεύει, να αναμασά το ίδιο τον εαυτό του. Και είναι επίσης θερμόαιμος – καταπληκτική σύμπτωση!
Η αρχή της έρευνας του ηλεκτρισμού στον 17ο αιώνα ξεκίνησε μια ολόκληρη εποχή στην ανάπτυξη της φυσικής και εξέλιξης του πολιτισμού γενικότερα, έτσι δεν θα ήταν λάθος να πούμε, ότι ο ηλεκτρισμός – είναι μεγάλο πράγμα! Πως θα ήταν ο κόσμος μας χωρίς τον ηλεκτρισμό; (Δεν αποκλείω, βέβαια, ότι θα ήταν πολύ πιο ωραίο και ευχάριστο να ζήσουμε χωρίς ρεύμα…) Την ίδια ώρα, έχει άδικο μια μητέρα, η οποία δείχνοντας στο παιδί μια μπριζα με γυμνά καλώδια, λέει, ότι είναι πολύ επικίνδυνο μέρος, ίσως και το πιο επικίνδυνο σε όλο το σπίτι; Είναι αλήθεια. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για την επάρκεια. Για καθαρά εκπαιδευτικούς σκοπούς, μάλλον, δεν θα έπρεπε να γράψω αυτό το κεφάλαιο, διότι οι βλάκες (δηλαδή, όλοι οι άνθρωποι γύρω, συμπεριλαμβανόμενου τον εαυτό σου) οπωσδήποτε θα το εκμεταλλευτούν ως εργαλείο αυταπάτης. Όμως, δεν είμαι παιδαγωγούς, είμαι – ο μάρτυρας, είμαι ο τεχνικός τον αντιλήψεων και όπως ένας τεχνικός δημιουργεί το βενζινοκίνητο πριόνι, βάζοντας μαζί έναν οδηγό της χρίσης, αδιαφορεί για εκείνους, που θα το παραμελήσουν, έτσι θα πράξω και εγώ. Το δικό μου πριόνι είναι πολύ χρήσιμο πράγμα για εκείνους, που κτίζουν το σπίτι τους στο δάσος – δούλευε το σωστά, αν είσαι ένας έξυπνος χαζός ή κόψε τα πόδια σου, αν είσαι απλά χαζός.
(Έξυπνος χαζός – είναι ένας άνθρωπος, που καταλαβαίνει, ότι είναι χαζός, θέλει να πάψει να είναι χαζός και κάνει ορισμένα βήματα για να το πετύχεις. Κατά τα λεγόμενα του Φέινμαν, “δεν υπάρχει τίποτα τρομακτικό στους συνηθισμένους βλάκες, μπορούμε να μιλάμε μαζί τους και να προσπαθήσουμε να τους βοηθήσουμε. Όμως τους υπερόπτες βλάκες – βλάκες, που κρύβουν τη βλακεία τους και προσπαθούν να δείξουν σε όλους, πόσο έξυπνοι και ωραίοι είναι – ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΑΝΤΕΧΩ ΑΠΛΑ!»).
Να μην είσαι υπερόπτης βλάκας.
Για τον άνθρωπο, που βρίσκεται στο χαμηλότερο επίπεδο της ανάπτυξης, που ζει σε μόνιμο αρνητικό φόντο, βιώνει ένα βουνό αρνητικά συναισθήματα, ηλίθιο, ανίκανο να διακρίνει τις αντιλήψεις του και τα λοιπά και τα λοιπά, δηλαδή – για σένα, η επίτευξη της επάρκειας είναι ο σημαντικότερος σκοπός! Όμως, για κάποιον, που ολοκλήρωσε μια μεγάλη δουλειά (παίρνοντας από αυτό μεγάλη απόλαυση), πέτυχε τελικά αυτόν τον σκοπό και τώρα περνάει το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας στην επάρκεια, βιώνοντας τους ανόδους του φωτισμένου φόντου, αναλαμπές των φωτισμένων αντιλήψεων, απολαύσεις διάφορων ειδών, πολύμορφες χαρούμενες επιθυμίες, η επάρκεια γίνεται θανάσιμο εμπόδιο – βάλτο, στο οποίο μπορείς να κολλήσεις και να πνιγείς (τέλος πάντων, τέτοιες σκέψεις και εικόνες περνάνε από το μυαλό αυτού, που άρχισε να κουράζεται από την επάρκεια και θέλει να βγει από αυτήν στο φωτισμένο φόντο).
Μην είσαι ηλίθιος – μην φανταστείς, ότι εσύ είσαι εκείνος ο άνθρωπος, που έφτασε σε αυτό το επίπεδο, διότι δεν είναι έτσι. Αν θα ήταν έτσι, θα ήσουνα τουλάχιστον δραπέτης ή ουρά («ουρά» – μεταβατικό στάδιο ανάμεσα στον «δραπέτη», δηλαδή άνθρωπος, που επιδιώκει την επάρκεια, και μουσούδα, άνθρωπο, που επιδιώκει τις ΦΑ). Και αν θα ήσουν δραπέτης ή μουσούδα, εγώ θα σε ήξερα εδώ και πολύ καιρό, θα είχες συχνές και έντονες συναναστροφές με άλλους δραπέτες, μουσούδες και ουρές, ίσως και να ζούσες πια μαζί τους. Σε αυτό δρουν οι απαράβατοι νόμοι της κοσμοδημιουργίας! Αν βιώνεις τις φωτισμένες αντιλήψεις, τότε σίγουρα θέλεις πάρα πολύ να επικοινωνείς με τους ανθρώπους που επίσης τις βιώνουν και τις επιδιώκουν λίγο η πολύ δραστικά. Και αυτό σημαίνει, ότι εσύ γράφεις ένα μήνυμα και το στέλνεις σε μένα, αναζητώντας την επικοινωνία. Άλλος ένας νόμος της κοσμοδιμιουργιας βρίσκεται στο ότι “η μουσούδα τον δραπέτη από μακριά βλέπει”, δηλαδή – αν είσαι πράγματι ένας ενδιαφέρον άνθρωπος, η μουσούδα δεν θα σε χάσει από τα μάτια της (δεν μιλάμε καν για μένα) – θα έρθει η απάντηση στο γραμμα σου και η συνομιλία θα αναπτυχθεί σταδιακά. Αν αυτό δεν γίνεται, αν δεν σε καλούν να έρθεις στις μουσούδες και σύμφωνα με την επιθυμία σου να μείνεις μαζί τους, αυτό σημαίνει, ότι ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ενδιαφέρον άνθρωπος (προς το παρόν, βεβαία) και για σένα, συνεπώς, η επίτευξη της επάρκειας ΠΡΕΠΕΙ να είναι ο πιο σημαντικός και πιο ευχάριστος στόχος, αν δεν κοροϊδεύεις τον εαυτό σου με μεγαλομανία, όπως κάνουν, δυστυχώς, πάρα πολλοί. Αυτή η αυταπάτη θα σου κοστίσει ακριβά, διότι σαν αποτέλεσμα της αλλαγής των στόχων, αφότου πείσεις τον εαυτό σου, ότι η επάρκεια παραείναι “ασήμαντος” στόχος για σένα, ας πούμε, περασμένο κεφάλαιο, και αρχίσεις να την “καταπολεμάς”, τελικά που θα πας; Εννοείται, μόνο στη δυσαρέσκεια, στο αυτογνωμία, αρνητικό φόντο, άβυσσο. Δεν έχεις άλλη επιλογή, απλά.
Ο δραπέτης, που χόρτασε τόσο πολύ με την επάρκεια, ότι μέσα του αφοπλίζεται η χαρούμενη επιθυμία να αυξήσει την εντατικότητα της ζωής (και αυτό μπορεί να πάρει μερικά χρόνια!) γίνεται, εξ ορισμού, “ουρά”. Και η ουρά πρέπει να μάθει στο δικό της το πετσί, ότι η επάρκεια – είναι το πιο ισχυρό εμπόδιο, το οποίο είχε αντιμετωπίσει μέχρι στιγμής. Σε σύγκριση με αυτή τα ΑΣ είναι ασήμαντα. Παρακάτω θα ονομάζω την επάρκεια “μεγαλύτερο εμπόδιο” και όχι “εχθρό”, διότι η λέξη “εχθρός” αναλογεί σε κάτι δραστικά ενοχλητικό, ενώ το “εμπόδιο” – με κάτι απαθές, που πρέπει να ξεπεραστεί.
Για ποιο λόγο, όμως, η επάρκεια για την ουρά είναι πιο δύσκολο εμπόδιο, απ` ότι ήταν τα αρνητικά συναισθήματα ? Απλούστατα επειδή τα αρνητικά συναισθήματα είναι ξεκάθαρα δυσάρεστα. Ειδικα όταν αισθάνεσαι τα ΑΣ, εφόσον έχεις μια σημαντική πείρα στην επάρκεια, τότε καταλαβαίνεις έντονα και με απόλυτη σαφήνεια – είναι δηλητήριο, φαρμάκι. Η βύθιση στα ΑΣ πράγματι οδηγεί στην κανονική δηλητηρίαση και για πάρα πολύ καιρό. Με την επάρκεια τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Με αυτήν δεν δηλητηριάζεσαι τόσο φανερά. Απλώς βρισκόμενος σε αυτήν μακροχρόνια, αρχίζεις να ελκύεσαι σε μια πιο ενδιαφέρον και γεμάτη ζωή, αισθάνεσαι ελαφριά κούραση, αλλά αυτό δεν βιώνεται τόσο έντονα, όπως βιώνεται η σιχασιά της ηλιθιότητας και των ΑΣ. Και λόγω αυτού, η επιθυμία να ξεπεράσεις την επάρκεια με τίποτα δεν φτάνει σε εκείνη την εντατικότητα, που απαιτείται για να βγεις από το βάλτο. Κοιτάζοντας πίσω, καταλαβαίνεις – η ζωή ήταν υπερβολικά ασαφής, αδιάφορη τον περασμένο μηνά. Θα μπορούσες να ζήσεις πολύ πιο συναρπαστικά. Μα δεν υπάρχει το κίνητρο για να αλλάξεις κάτι.
Ουσιαστικά, η ουρά μπαίνει σε αδιέξοδο, το οποίο είχα περιγράψει στα προηγούμενα κεφάλαια, μόνο σε μια δυσκολότερη μορφή. Πράγματι, η ζωή του ανθρώπου στην επάρκεια μπορεί απ` έξω να φανεί πάρα πολύ γεμάτη, δραστήρια και συναρπαστική, ειδικά αν δεν τον βλέπεις συχνά και δεν τον παρατηρείς τη στιγμή, όταν η επάρκεια δυναμώνει.
Η υπερνίκηση αυτού του προβλήματος, στην ουσία δεν διαφέρει σε τίποτα από την υπερνίκηση αδιεξόδου, συνδεδεμένου με την απουσία του κινήτρου να απομακρύνεις τους σκοτισμούς. Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο η σαφήνεια για την ύπαρξη του συγκεκριμένου προβλήματος έχει αφυπνιστική δράση. Έτσι σε επαναφέρει και το γεγονός, ότι σταδιακά συνειδητοποιείς πως αυτή η νηφαλιότητα συσσωρεύεται πολύ, πάρα πολύ αργά, ενώ η ζωή περνάει. Με τον ίδιο τρόπο – κατά την στερεοποίηση αυτών των σαφηνειων – μεγαλώνει (αν και πολύ αργά) η χαρούμενη επιθυμία να περάσεις από αυτόν τον βούρκο.
Υπάρχουν και θετικές διαφορές, η πιο σημαντική από τις οποίες βρίσκεται στο ότι στο φόντο της επάρκειας ο άνθρωπος μπορεί να αισθάνεται συχνά τις ακούσιες αναλαμπές των ΦΑ και φωτισμένου φόντου, και αυτό ασκεί μεγάλη επιρροή πάνω του. Αν ο συνηθισμένος ενδιαφέρον και με προοπτική άνθρωπος πρέπει να περιμένει εβδομάδες (!) προτού ακούσια εμφανιστεί κατάσταση, όταν οι ταλαντεύσεις της εντατικότητα των ΑΣ και ΑΦ, που βιώνει, θα φτάσουν στο ελάχιστο, και μέσα από όλη αυτή τη σαβούρα θα περάσει μια αναλαμπή των ΦΑ, τότε η ουρά μπορεί να βιώσει ΦΑ και ΦΦ πολύ πιο συχνά – για παράδειγμα, το φωτισμένο φόντο μπορεί να κρατήσει έως και μια ώρα την ήμερα, εναλλάξ με την επάρκεια, και κάθε μέρα μπορούν να εκδηλωθούν 20-30 αναλαμπές των ΦΑ, μα και οι χαρούμενες επιθυμίες μπορούν να εμφανίζονται 10-20 φορές την ημέρα (πολύ πρόχειροι αριθμοί, φυσικά). Και αυτό σημαίνει, ότι οι ευκαιρίες τις ουράς είναι ασύγκριτα μεγαλύτερες από αυτές του δραπέτη και ατελείωτα μεγαλύτερες απ` ότι για έναν απλό άνθρωπο με προοπτική. Ανάμεσα στον συνηθισμένο άνθρωπο και δραπέτη υπάρχει ένα χάσμα, όπως υπάρχει χάσμα ανάμεσα στον δραπέτη και την ουρά.