Κατά καιρούς στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο μου φτάνουν γράμματα. Ενίοτε μαζεύονται αρκετά, και τότε αναγκάζομαι να τα ξεχωρίσω – ανάμεσα σε πολλά ηλίθια και επιθετικά γράμματα να βρω αυτά, που στάλθηκαν από λίγο-πολύ ενδιαφέρον ανθρώπους – αυτούς, που μου έχουν ξαναγράψει ή και τελείως αρχάριους. Όχι ότι μου τρώει πάρα πολύ χρόνο, αλλά και πάλι λυπάμαι να σπαταλήσω ακόμα και δυο λεπτά. Το κάθε ενδιαφέρον γράμμα είναι συναρπαστικό με τον τρόπο του, ενώ τα χαζά και επιθετικά γράμματα λες και γράφονται με καρμπόν, και όποτε διαβάζω άλλη μια τυπική κατηγορία, καταλαβαίνω, ότι δεν υπάρχει αποτελεσματικός τρόπος να γλιτώσω από αυτά τα σκουπίδια. Στην ιστοσελίδα μου υπάρχουν “Απαντήσεις σε ερωτήσεις” μαζί με μια μεγάλη ποσότητα άλλων υλικών, όμως, όλα τα αυτά προορίζονται για τους ανθρώπους, που θέλουν να σκέφτονται και να καταλαβαίνουν, ενώ εκείνοι, που δεν το θέλουν, δεν μπορούν να επωφεληθούν από τίποτα, έτσι δεν έχει κανένα νόημα να γράψω ένα άρθρο του τύπου “Απαντήσεις σε κατηγορίες” – έξυπνοι άνθρωποι δεν με κατηγορούν, ενώ οι χαζοί και επιθετικοί ούτως ή αλλιώς δεν θα θέλουν να ακούσουν λέξη.
Και όμως, όταν βρήκα μια ιστορία στα βιβλία του Φέινμαν, αμέσως θέλησα να αναφερθώ σε αυτήν – σχετίζεται με μια κατηγορία, που μου πετάνε πολύ συχνά. Καμιά φορά διαβάζω στα γράμματα περίπου τέτοιο κείμενο: “Μπόντχι, γράφεις απίστευτες μπούρδες. Όλες οι ΦΑ, ΑΣ, ΜΕ, ΧΕ σου – είναι απλώς μια φρικιαστική βλακεία! Ποιος θα κάτσει να σκαλίσει όλα αυτά;; Στα “Άρθρα των πρακτικών” τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα – όλες οι ακαταλαβίστικες συντομογραφίες του τύπου “υπθ”, “απλυ”, “ααχ” και τα λοιπά. Μάθε πρώτα να γράφεις σε μια κανονική γλώσσα, και ίσως τότε θα διαβάσω τα βιβλία σου!” Τέτοιου είδους άνθρωποι ειλικρινά περνάνε τους εαυτούς τους για κέντρο του σύμπαντος! Πραγματικά νομίζουν, ότι εγώ έχω ανάγκη από εκείνους να διαβάσουν το βιβλίο μου. Βαριούνται να διαβάσουν τη λίστα με τις συντομογραφίες, επίσης δημοσιευμένη στην ιστοσελίδα, και δεν θέλουν να θυμούνται τα βασικά ακρώνυμα, χρησιμοποιούμενα στο βιβλίο και εξηγημένα σε αυτό.
Καμιά φορά μεγάλη ποσότητα των συντομεύσεων, που ακούγονται στις συζητήσεις των “μουσούδων” ονομάζεται ως επιχείρημα υπέρ της υπόθεσης, σύμφωνα με την οποία εγώ προσπαθώ να δημιουργήσω μια σέκτα – σώνει και καλά, εμείς χρειαζόμαστε μια τέτοια γλώσσα, για να αισθανόμαστε τους εαυτούς μας ξεχωριστούς, για να περιφρονούμε τους άλλους ανθρώπους και να τους εμποδίζουμε να μας καταλάβουν.
Έτσι είχε πολύ ενδιαφέρον για μένα να διαβάσω στα κείμενα του Φέινμαν κάτι σχετικό με τον “συντομογραφικό σεκταρισμό” μου, και συγκεκριμένα το εξής (περιγράφεται ο καιρός, όταν ο Φέινμαν έγινε μέλος της κυβερνητικής επιτροπής, που ερευνούσε τα αίτια της καταστροφής του διαστημικού λεωφορείου “Τσάλεντζερ”, και ο επιστήμονας για πρώτη φορά στη ζωή του αναγκάστηκε να συναναστρέφεται συχνά με τους τεχνικούς της NASA):
«Το πρώτο πράγμα, που αναγκαστήκαμε να μάθουμε, ήταν κάτι τρελές συντομεύσεις, τις οποίες η ΝΑΣΑ εφαρμόζει σε όλα: “ΚΟΕΣΚ” – κινητήρας οχημάτων εκτόξευσης με στερεά καύσιμα”, “ΒΚΔΛ” – βασικός κινητήρας διαστημικού λεωφορείου. Καίνε “ΥΟ” (υγρό οξυγόνο) και ΡΥ (υγρό υδρογόνο), που βρίσκονται στην ΕΔ – εξωτερική δεξαμενή. Όλες αυτές οι συντομογραφίες δεν υπήρχαν μόνο για τα μεγάλα κομμάτια του λεωφορείου – σχεδόν κάθε βαλβίδα είχε την δική της κοντή ονομασία, έτσι μας είπαν απλά: “θα σας δώσουμε ένα λεξικό με τις συντομεύσεις – είναι όλα πάρα πολύ απλά, στην ουσία”. Βέβαια, απλά, μα το λεξικό ήταν ένα τεράστιο, χοντρό βιβλίο, το οποίο συνέχεια αναγκάζεσαι να ξεφυλλίζεις, για να βρεις κάτι σαν το «ΤΑΚΥΠ» (τούρμπο-αντλία καυσίμων υψηλής πίεσης) ή «ΤΑΟΥΠ» (τούρμπο-αντλία οξυγόνου υψηλής πίεσης).»
Μάλλον, όλοι αυτοί οι ειδικοί της ΝΑΣΑ είναι το ίδιο χαζοί με μένα; Εντάξει, ίσως να είναι και έτσι, αλλά ο Φέινμαν τους βάζει πολύ ψηλά στην εκτίμηση του. Ίσως να μην είναι το κατάλληλο παράδειγμα; Εδώ εμείς μιλάμε για τους τεχνικούς, και για αυτούς, όπως και για πολλούς άλλους επιστήμονες, είναι φυσικό να εισάγουν μεγάλο αριθμό των συντομεύσεων, για να απλουστεύσουν τα κείμενα και τις συζητήσεις τους. Ενώ εγώ… μα για ποια πράγματα γράφω εγώ; Μα για τα ίδια – για την μηχανική, μηχανική των αντιλήψεων, κάτι, που προκαλεί έντονη απέχθεια των εσωτερικών, που θέλουν να βράζουν με οτιδήποτε, εκτός από τους όρους ακρίβειας, επειδή σε αυτή την περίπτωση απλά δεν θα έχουν τίποτα να πουν.