Ας υποθέσουμε, ότι εσύ – ο αναγνώστης αυτού του βιβλίου – είσαι ο επικεφαλής της Κεντρικής Υπηρεσίας Αντικατασκοπίας. Δυσκολεύεσαι να το φανταστείς; Εντάξει – ας είσαι τότε ο διοικητής ενός μικρού υδροηλεκτρικού σταθμού, που εξασφαλίζει το ρεύμα για το μισό της Κουάλα-Λουμπούρ (είναι μια μικρή πόλη της Μαλαισίας, όπου μου αρέσει να ξεκουράζομαι καμιά φορά). Ο υδροηλεκτρικός σταθμός είναι μια φαινομενικά απλή κατασκευή. Ένας μεγάλος σωλήνας, στο οποίο μπαίνει η ισχυρή ροή νερού από τον ποταμό. Έπειτα η ροή του νερού μοιράζεται σε μερικές ροές και καθεμία από αυτές προχωράει στο εσωτερικό του σταθμού, γυρίζοντας την τουρμπίνα που δίνει το ρεύμα. Μερικές κονσόλες με τους δείκτες έλεγχου, κάνα-δυο υπολογιστές, δίπλα στους οποίους βρίσκονται ολόκληρο εικοσιτετράωρο οι ελεγκτές, που παρατηρούν – αν όλα λειτουργούν σωστά και συνεχίζουν να διαβάζουν τις εφημερίδες και τα πορνοπεριοδικά, στην περίπτωση, αν κάτι βγαίνει πέρα από τα όρια του κανονικού – πρέπει να πατήσουν μερικά κουμπιά ή να τηλεφωνήσουν στον ειδικό. Όταν εγώ περπατούσα στο πενταώροφο κτήριο ενός τέτοιου σταθμού, όπου με έβαλε ένας γνωστός διευθυντής, συνέχεια είχα την απορία – πόσο απλά είναι όλα εκεί, λες και βρέθηκα ξανά στον 19 αιώνα. Ελάχιστα ηλεκτρονικά. Και όμως – όσο απλή και να είναι η δουλειά των διαχειριστών, είναι σημαντικό να έχουν γερά νεύρα. Για την ακρίβεια – η σταθερή λειτουργία αυτών των νεύρων στην κατάσταση, όταν κάτι θα πάει στραβά.
Κι αν εσύ – είσαι ο υπεύθυνος αξιωματικός στην μονάδα, που εξασφαλίζει την έγκαιρη εκτόξευση των βαλλιστικών πυραύλων ως ανταπόκριση στην επίθεση του αντίπαλου;
Κι αν εσύ – είσαι ο επικεφαλής της αστικής αστυνομίας, ο οποίος αντιμετωπίζει υπερβολικά συχνά τις κατηγορίες για το ότι οι υπάλληλοι του εφαρμόζουν τη βία χωρίς λογική και μέτρο?
Εντάξει, ας μην το πολυσκεφτόμαστε κιόλας – τι θα γίνει, αν είσαι απλώς ο ιδιοκτήτης μιας μικρής επιχείρησης, ο οποίος ανησυχεί, μήπως ξεφύγει ο υπάλληλος στο τηλέφωνο και θα πει κάτι αγενές σε κάποιον όχι πολύ έξυπνο πελάτη; Αν είσαι – ένας πατέρας του ζωηρού γιου, που συνέχεια χαλάει κάτι και είσαι υποχρεωμένος να πληρώνεις τις ζημιές – μια για το τζάμι στο παράθυρο και την άλλη – το νέο δόντι του συμμαθητή του;
Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις οι οικονομικοί λόγοι σε αναγκάζουν να σκεφτείς – μήπως θα έπρεπε να στείλεις τον διαχειριστή, τον μάνατζερ, τον αξιωματικό, τον γιο στα σεμινάρια, όπου θα τον μάθαιναν – πώς να βιώνει λιγότερα αρνητικά συναισθήματα (ΑΣ);
Γενικώς οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες αρέσκονται να πιστεύουν στα «σεμινάρια» σαν κάποιας μορφής πανάκεια, η οποία θα κάνει την επιχείρηση τους κερδοφόρα. Αυτήν την ιδιότροπη μανία εκμεταλλεύονται προς το κέρδος τους πολλά γραφεία, που διοργανώνουν τα «σεμινάρια» κάθε λογής. Μια συνηθισμένη εικόνα – ο ομιλητής μιλάει, οι ακροατές ακούν και δεν καταλαβαίνουν και δεν θέλουν να καταλάβουν τίποτα. Όλοι είναι ικανοποιημένοι με τα πάντα – ο πρώτος παίρνει τα χρήματά του, οι άλλοι – ξεκουράζονται από τη δουλειά και ανταλλάζουν γραπτά μηνύματα με τις φίλες, είναι χαρούμενος και ο εργοδότης, που πιστεύει, ότι τα λεφτά του δεν πήγαν χαμένα. Είναι κάπως σαν τη θυσία. Όμως, τα σεμινάρια, στα οποία μαθαίνουν τον τρόπο αν όχι της απομάκρυνσης, αλλά τουλάχιστον της καταστολής των ΑΣ, είναι πράγματι πολύ σημαντικά. Τίποτα δεν μετατρέπει τον πιθανό πελάτη σε άσχετο άνθρωπο τόσο καλά, όπως μια μικρή δόση των ΑΣ, που του ρίχνεται στο κεφάλι ή χύνεται μέσα στα αυτιά του τηλεφωνικά με τη μορφή των παράλληλων λέξεων, ειπωμένων με αντίστοιχο τονισμό.
Έτσι δεν απέχει και τόσο πολύ εκείνη η ώρα, όταν εγώ θα βρω στο ταχυδρομείο μου το γράμμα από τον επικεφαλής του FBI ή από κάποια μικρότερης σημασίας φιγούρα με μια πρόταση για συμβόλαιο, με το οποίο εγώ θα δεχόμουν να διοργανώσω τα σεμινάρια για τους υπάλληλους του. Κι εφόσον οι μέθοδοι, που εγώ επινόησα, πράγματι λειτουργούν (ειδικά στην περίπτωση, όταν υπάρχει σοβαρό κίνητρο, και η διατήρηση της θέσης και της προαγωγής σου στην υπηρεσία – είναι ένα αρκετά σοβαρό κίνητρο για πάρα πολλούς), το οποίο μπορεί να διαπιστώσει ο καθένας, τότε με τον καιρό είναι αναπόφευκτη η εμφάνιση του μουσούδο-γραφείου, ειδικευόμενου στην παροχή της συγκεκριμένης υπηρεσίας. Κάτι παρόμοιο μπορούμε να δούμε και στην ταινία «Θεωρία του ψέματος». Μου αρέσει η ιδέα μιας τέτοιας μουσούδο-επιχείρησης. Από τη μια, οι μουσούδες μπορούν να εξασκηθούν στην επιρροή που ασκούν στους άλλους ανθρώπους, οι οποίοι δεν έχουν αντίρρηση για τέτοια επιρροή. Από την άλλη, αυτό θα εξασφαλίσει χρήματα στην μουσούδο-κουλτούρα. Από την τρίτη, ίσως θα καταφέρνουμε κατά καιρούς να βρίσκουμε τους ανθρώπους, για τους οποίους η απομάκρυνση των αρνητικών συναισθημάτων και η καλλιέργεια των φωτισμένων αντιλήψεων θα σημαίνει κάτι περισσότερο, παρά μια φευγαλέα υποχρέωση της δουλειάς, αναγκαία για την ολοκλήρωση των σεμιναρίων.
Είναι ενδιαφέρον, ότι ο ανταγωνισμός σε έναν τέτοιο τομέα της αγοράς θα διαφέρει ριζικά από όλους τους άλλους τομείς. Αν κάποιος, όντας στην ουσία αυτάρεσκος αλαζόνας, αναλάβει τη συγκεκριμένη δουλειά, τα αποτελέσματα δεν θα βγαίνουν από τα περιθώρια του στατιστικού λάθους. Αν όμως κάποιος πραγματικά θα περάσει τον εαυτό του από την ίδια εργασία της απομάκρυνσης τον σκοτισμών, αυτό θα σημαίνει, ότι θα θελήσει αυτόματα να γίνει ένα κομμάτι της μουσούδο-κοινωνίας. Στη συνηθισμένη επιχείρηση είναι πολύ εύκολο να φανταστούμε την κατάσταση, όταν δυο γραφεία, το καθένα από τα οποία προσφέρει προϊών υψηλής ποιότητας, γίνονται αιώνιοι αντίπαλοι ή ακόμα και εχθροί. Στην περίπτωση της διαχείρισης των αρνητικών συναισθημάτων κάτι τέτοιο είναι αδύνατον – η ποιοτική ολοκλήρωση τέτοιας δουλειάς είναι αδύνατη χωρίς να είναι ελεύθερος από τα ΑΣ ο ίδιος ο επικεφαλής της εκπαίδευσης, κάτι που αυτόματα σημαίνει, ότι πρέπει να βιώνει τις ΦΑ συχνά και από αυτό βγαίνει, ότι θα θελήσει να επικοινωνεί με τους όμοιους του, να γίνει ένα κομμάτι της μουσούδο-κοινότητας και να συμπαθεί τα ενδιαφέροντα της.
Πόσα θα ζητάμε για τα σεμινάρια, που οδηγούν στην αποδυνάμωση των ΑΣ και της ηλιθιότητας; Πόσο θα κάνει η προσμονή; Δεν ξέρω ακόμα. Αν δούμε τις παραγγελίες – θα αποφασίσουμε και την τιμή, διότι ένα πράγμα είναι – να κάνεις μαθήματα σε μια αίθουσα, και άλλο – να τραβήξεις μια ομάδα στα Ιμαλάια ή στη ζούγκλα και θα την τρέξεις εδώ, δημιουργώντας διάφορες καταστάσεις, στις οποίες και σχηματίζεται ο χαρακτήρας του ανθρώπου.
Δεν στερείται του ενδιαφέροντος και άλλη μια λεπτομέρεια αυτού του ζητήματος. Ας φανταστούμε έναν άνθρωπο, ο οποίος απέκτησε, λέμε, ένα δισεκατομμύριο δολάρια. Μα είναι ήδη 70 χρόνων. Η 80. Η 60. Και αυτός καταλαβαίνει, βλέπει όλα τα σημάδια, ότι το γήρας έρχεται, και μαζί με αυτό – η αδυναμία, οι αρρώστιες, ο θάνατος. Θα συμφωνήσει αυτός ο άνθρωπος να δώσει ένα δέκατο του κεφαλαίου του, για να μάθει αυτό που κάνω εγώ επαγγελματικά – την διαχείριση της βεβαιότητας; Αφού αυτό θα του προσφέρει την δυνατότητα αν όχι να γυρίσει τον χρόνο πίσω, τότε τουλάχιστον να καλυτερέψει την υγεία του, να παρατείνει τη ζωή του… ποιος ξέρει, για πόσο καιρό – σε πολλά αυτό εξαρτάται από τον ίδιο – ίσως μόλις για δέκα χρόνια, μα ίσως και για 20-30 και παραπάνω? Και τι σημαίνει «μόνο για δέκα χρόνια»; Η λέξη «μόνο» στην συγκεκριμένη περίπτωση μπορεί να χρησιμοποιήσει μόνο κάποιος, που είναι τώρα είκοσι ή τριάντα ετών. Ενώ όταν είσαι ήδη εβδομήντα, αντιμετωπίζεις τελείως διαφορετικά την παράταση της ζωής σου για δέκα χρόνια. Νομίζω, ότι αυτός ο άνθρωπος θα συμφωνήσει να μάθει πώς να παρατείνει τη ζωή του, κι όχι απλώς να παρατείνει, αλλά και να την κάνει πιο άνετη, ελεύθερη από τις βασανιστικές αρρώστιες. Η βεβαιότητα – είναι μεγάλη δύναμη και το να μάθεις να την ελέγχεις – είναι μεγάλη τύχη, όμως, για να την ελέγχεις μόνο με σκοπό την παράταση του χρόνου ζωής και λύτρωση από τις ασθένειες δεν απαιτεί υπερβολικά μεγάλο κόπο. 1-2 μήνες εντατικών μαθημάτων συν μετέπειτα συντηρητικές ασκήσεις, όχι δυσκολότερες από το βούρτσισμα των δοντιών ή ξύρισμα – είναι το μόνο, που χρειάζεται. Ποτέ δεν θα βάλω σε ανοιχτή πρόσβαση τις οδηγίες για τον έλεγχο της βεβαιότητας και επίσης δεν θα μιλήσω για τους λόγους, για τους οποίους δεν θα το κάνω – θα πω μόνο, ότι οι λόγοι αυτοί δεν είναι εμπορικοί, ωστόσο, σκοπεύω να βγάλω το κέρδος από τις γνώσεις μου – χρειάζομαι χρήματα, και μάλιστα πάρα πολλά, για να διευρύνω και να αναπτύξω τα μουσούδο-σχέδια, την μουσούδο-επιχείρηση, τις μουσούδο-δουλειές. Έτσι όποτε και αν με βρει κάποιος πολύ πλούσιους άνθρωπος, έτοιμος να αποχωριστεί το ένα δέκατο του κεφαλαίου του για 1-2 μηνών μαθήματα της διαχείρισης της βεβαιότητας, εγώ θα δεχτώ μια τέτοια πρόταση.