Αντιμετωπίζω αρκετές δυσκολίες, γράφοντας τα βιβλία μου και το πιο δύσκολο απ` όλα για μένα δεν είναι η επιλογή μιας λέξης η διατύπωση κάποιας σκέψης μου, αλλά η ταξινόμηση της ύλης με έναν τέτοιο τρόπο, ώστε να αντιλαμβάνεται σχετικά εύκολα και να μένει στην μνήμη του αναγνώστη. Σε αυτό το βιβλίο, όμως, ουσιαστικά θα απελευθερωθώ από μια τέτοια δυσκολία, μιας και δεν είναι ένα λογοτεχνικό κομμάτι, στο οποίο πρέπει να προσέξεις την ανάπτυξη της πλοκής και δεν είναι ένα βιβλίο της εσωστρεφής ψυχολογίας, στο οποίο γενικώς πρέπει να παρακολουθείς ένα σωρό πράγματα – τη συνέπεια της εισαγωγής των εννοιών, την σαφήνεια των όρων, διαφάνεια των επιχειρημάτων και τα λοιπά. Αυτό το βιβλίο – είναι απλώς η ροή των σκέψεων σχετικά με διάφορα θέματα σε μια απολύτως τυχαία σειρά, συνδεδεμένα μεταξύ τους με έναν και μοναδικό άξονα – τις φωτισμένες αντιλήψεις και τον ρόλο τους στο παρελθόν, παρόν και μέλλον, όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ. Το τονίζω – «όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ», και όχι «όπως ήταν στην πραγματικότητα». Δηλαδή, αυτό δεν είναι καν ιστορικό και σίγουρα όχι επιστημονικό βιβλίο, που διεκδικεί την πολύπλευρη ανάλυση των φαινομένων. Είναι ένα βιβλίο, γραμμένο από τον άνθρωπο-ειδικό στον τομέα των φωτισμένων αντιλήψεων (ΦΑ) και άλλων αντιλήψεων του ανθρώπου και άσχετου σε όλα τα άλλα, που θέλει να δει, να φανταστεί, να ονειρευτεί τον ρόλο αυτών των ΦΑ στο παρελθόν, παρόν και μέλλον.
(Από το βιβλίο «Επιλογή των ελκυστικών καταστάσεων»: «Φωτισμένες αντιλήψεις («ΦΑ») – είναι οι αντιλήψεις, για τον ορισμό των οποίων εμείς χρησιμοποιούμε τις λέξεις: τρυφερότητα, αίσθηση της ομορφιάς, επιδίωξη, ανεμελιά, χαρά της δημιουργίας, συμπάθεια, έξαρση, προσμονή, ενθουσιασμός και τα λοιπά.
Τα χαρακτηριστικά των ΦΑ:
1) εμφανιζόμενη την ώρα της υψηλή έντασης υποκειμενικότητα, δηλαδή, απουσία της έννοιας «ιδιοκτησίας» («δικό μου») και «προορισμού» (προορίζεται, στοχεύει σε κάποιον), όπως και ο μαγνητισμός, καθολικότητα, διαπεραστικότητα, βάθος (μπορείς να δεις τους ορισμούς αυτών των ιδιοτήτων στο κεφάλαιο «Όροι»).
2) η κάθε ΦΑ αντηχεί (έχει αντίκτυπο) με άλλες ΦΑ (δηλαδή, όποτε εκδηλώνεται η μια ΦΑ, δυναμώνει και άλλη, και μεγαλώνει ταυτόχρονα η πιθανότητα της εμφάνισης κάποιας ΦΑ επιπλέον).
3) Οι ΦΑ είναι ασύμβατες με τα αρνητικά συναισθήματα (ΑΣ) και την ηλιθιότητα – όσο πιο δυνατοί είναι οι συγκεκριμένοι σκοτισμοί, τόσο πιο σπάνια και αδύναμα εκδηλώνονται οι ΦΑ.)
Ο Μπιλ Μπράισον στο βιβλίο του «Σύντομη Ιστορία Σχεδόν Όλων των Πραγμάτων στον Κόσμο» έγραφε: «περίπου τέσσερα ή πέντε χρόνια πριν, – την ώρα της μακριάς πτήσης πάνω από τον Ατλαντικό, όταν εγώ παρατηρούσα ανέμελα τον φεγγαρόλουστο ωκεανό, ξαφνικά – και ήταν αρκετά δυσάρεστο – μου ήρθε η σκέψη, ότι δεν ξέρω τα πιο απλά πράγματα για τον μοναδικό πλανήτη, στον οποίο σκοπεύω να ζήσω ολόκληρη τη ζωή μου. Για παράδειγμα, δεν είχα την παραμικρή ιδέα, γιατί οι ωκεανοί είναι αλμυροί, ενώ οι Μεγάλες λίμνες – όχι. Καμία ιδέα. Δεν ήξερα, αν με τον καιρό οι ωκεανοί γίνονται πιο αλμυροί και αν θα έπρεπε γενικώς να εκδηλώσω κάποια ανησυχία σχετικά με το θέμα αυτό. (Με μεγάλη μου χαρά σας πληροφορώ, ότι μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 70 οι επιστήμονες επίσης δεν είχαν τις απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις. Απλώς προτιμούσαν να μην το δηλώσουν στ` ανοιχτά). Η αλμυρότητα του ωκεανού, φυσικά, ήταν μόλις ένα μικροσκοπικό στοιχείο της αγνοίας μου. Δεν ήξερα – τι είναι το πρωτόνιο και τι η πρωτεΐνη, ήμουν ανίκανος να ξεχωρίσω τα κουάρκ από το κβαζάρ, δεν καταλάβαινα, πώς οι γεωλόγοι, ρίχνοντας μια ματιά στις στρώσεις των πετρωμάτων στα φαράγγια μπορούσαν να προσδιορίσουν την ηλικία τους – γενικώς, δεν ήξερα τίποτα.»
Αυτή η κατάσταση μου φαίνεται πολύ οικεία, μιας και την έχω ζήσει και εγώ – έτσι ένιωθα για διάφορα πράγματα σαν την αλμυρότητα του νερού στον ωκεανό, κβαζάρ και – ειδικά – ο, τι γινόταν μέσα στην προσωπικότητα μου και που αφορούσε τις αντιλήψεις. Και παρόλο που μου φαινόταν αποδεκτή μια ζωή χωρίς τις ιδιαίτερες γνώσεις περί της αλμυρότητας του ωκεανού, θεώρησα απολύτως αναπάντεχη τη ζωή χωρίς ξεκάθαρη γνώση – τι και για ποιο λόγο συμβαίνει στις δικές μου αντιλήψεις. Σαν αποτέλεσμα ξεκίνησα τις έρευνες μου, αρχίζοντας από το πιο στοιχειώδες – την αναγνώριση και ονομασία των μεμονωμένων αντιλήψεων, συνεχίζοντας με την ανακάλυψη όλων εκείνων των νομοτελειών (οι οποίες τώρα μοιάζουν σε μένα τόσο οφθαλμοφανείς και απλές), την περιγραφή των οποίων διατύπωσα στο εισαγωγικό βιβλίο μου «Επιλογή των ελκυστικών καταστάσεων».
Για συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων το βιβλίο αυτό θα φανεί βαρετό, επειδή δεν έχει πολύ ενδιαφέρον να διαβάζεις κάτι, που δεν έχει σχεδόν καμία σχέση με σένα, και αυτό ισχύει όχι μόνο για τους ανθρώπους, αλλά και για τους πιθήκους ακόμα – η χιμπαντζής Λάνα, που είχε στο λεξιλόγιο της περίπου διακόσιες λέξεις, παρακολούθησε ούτε πολύ ούτε λίγο 245 φορές (!) την ταινία «Η ανατομία της ανάπτυξης των χιμπαντζήδων», ενώ δεν έδωσε σχεδόν καμία προσοχή στα άλλα έργα, τα οποία οι άνθρωποι της πρότειναν να δει.
Όσο περισσότερες ΦΑ θα εμφανίζονται στη ζωή σου, τόσο και τα σχετικά βιβλία και άρθρα θα αρχίσουν να φαίνονται ο, τι πιο ενδιαφέρον γενικώς μπορεί να υπάρξει. Με μοναδική εξαίρεση, ίσως, το σεξ με μια πρόστυχη παρθένα.