Η ιστορία αυτή επαναλαμβάνεται τόσο συχνά, ότι θα έπρεπε εδώ και πολύ καιρό να δημοσιεύσω την ανάλυσή της σε κάποια από τα τμήματα της ιστοσελίδας. Μια κοπελιά μου γράφει, ή μου λέει περίπου το εξής: “η μαμά μου χάρηκε πολύ, όταν εγώ πέρασα στο πανεπιστήμιο”. Όποτε ακούω αυτή τη φράση, με απόλυτο αυτοματισμό πια κάνω την ερώτηση (προβλέποντας την επακόλουθα συζήτηση μέχρι την τελευταία πρόταση, που θα ακουστεί): “Η μαμά σου αισθάνεται χαρά; Πολύ ωραία. Ποιες άλλες φωτισμένες αντιλήψεις νιώθει η μαμά σου; Αδύνατον να φανταστούμε, ότι κάποιος άνθρωπος αισθάνεται μόνο μια φωτισμένη αντίληψη, και δεν έχει ποτέ καμιά άλλη; Αφού οι φωτισμένες αντιλήψεις αντηχούν μεταξύ τους πολύ εύκολα”.
Εκεί μπαίνει μια παύση. Μετά από μισό λεπτό έρχεται η απάντηση – ναι, η μαμά μου αισθάνεται άλλες ΦΑ. Λέγοντας αυτή τη φράση, ο άνθρωπος τείνει πια να λάβει κάποια πλευρά – την πλευρά της επιθετικής προστασίας της μητέρας του, ή την πλευρά της αμφισβήτησης – αν η μαμά του αισθάνεται τις ΦΑ γενικά. Ουσιαστικά, μπορούμε να ολοκληρώσουμε την ίδια στιγμή τη συζήτηση με τους ανθρώπους, που επέλεξαν την πρώτη κατεύθυνση (και έτσι κάνουν οι περισσότεροι), επειδή όσο περισσότερα θα αναπτύσσαμε την κουβέντα, τόσο πιο επιθετικός γίνεται ο συνομιλητής.
Έπειτα η συζήτηση γίνεται κάπως έτσι:
– Πες μου, ποιες άλλες ΦΑ αισθάνεται η μαμά σου;
– Τρυφερότητα…
– Τι άλλο;
– … Συμπάθεια…
– Πολύ καλά. Άρα, η μαμά σου αισθάνεται την χαρά, τρυφερότητα, συμπάθεια, ίσως και την αίσθηση ομορφιάς καμιά φορά;
– … Ναι.
Σε αυτή τη στροφή εγώ στήνω ενα απλό κόλπο.
– Αν η μάνα σου αισθάνεται πολλές ΦΑ, αυτό σημαίνει, ότι έχει την πείρα της αίσθησης τους. Όποτε εξηγούμε τις αρχές της επιλογής των ελκυστικών καταστάσεων σε έναν άνθρωπο, που γνωρίζει την εμπειρία της συναίσθησης των ΦΑ, του λέμε, ότι είναι δυνατόν να απομακρύνουμε τα αρνητικά συναισθήματα, να διαψεύδουμε δόγματα, και τότε εκείνος αντιμετωπίζει αυτή τη πληροφορία θετικά. Ναι, ίσως να πει κάτι σκεπτικό, θεωρώντας, ότι είναι αδύνατη η απομάκρυνση των ΑΣ. Ίσως να μην κουνήσει καν δάκτυλο, για να δοκιμάσει κάτι. Αν το ακούσει η μάνα σου, ίσως θα κουνήσει το χέρι της ανέλπιστα και να γελάσει μαζί σου – οτιδήποτε μπορεί να γίνει, ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ. Ένας άνθρωπος, που έχει την πείρα των ΦΑ, υπό κανενός είδος συνθήκες δεν αισθάνεται επιθετικότητα για τις ιδέες της επιλογής των ελκυστικών καταστάσεων. Είναι απλώς απίθανο. Και αν η μάνα σου θα μάθει, ότι εσύ αλληλογραφείς με τους άλλους επιλογείς, ότι ασκείσαι στην απομάκρυνση των ΑΣ και της ηλιθιότητας, εκείνη μπορεί να το δει σκεπτικά, μα με κανέναν τρόπο εχθρικά.
Σε αυτό το σημείο της συζήτησης ο συνομιλητής μου ήδη κάθεται με τα μάτια του θολά, και δεν υπάρχει λόγος να μου κάνει την επόμενη ερώτηση – η απάντηση είναι γνωστή πια. Στην ερώτηση “έχεις δοκιμάσει να μιλήσεις στην μητέρα σου για την Επιλογή;” ακολουθεί η θλιβερή απάντηση – “προσπάθησα λιγάκι…”. Αν δεν ξέρεις – ποιο αποτέλεσμα είχε αυτή η προσπάθεια της συνομιλήτριας μου, κάνε το ίδιο πείραμα με τη μητέρα σου – δεν θα υπάρχει μεγάλη διαφορά. “Δώσε της το σύνδεσμο με το βιβλίο μου, μα να είσαι προσεκτική – η επιθετικότητα των γονέων και άλλων “φωτισμένων συγγενών” σου μπορεί να πάρει απρόβλεπτες διαστάσεις.
Βέβαια, αν αντιμετωπίσουμε το ζήτημα άκρως αυστηρά, τότε ακόμα και η αδιαφορία για τις ιδέες της Επιλογής δεν μπορεί να εμφανίζεται στον άνθρωπο, που κατά καιρούς βιώνει τις ΦΑ.
Μα η αγαθή πίστη στην “μητρική χαρά” είναι τόσο συνηθισμένη, ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο να σπάσεις αυτή την χαζή επινόηση. Εννοείται, ότι δεν είναι σε καμία περίπτωση χαρά. Μπορεί να είναι οτιδήποτε, εκτός από τη χαρά. Στις περισσότερες περιπτώσεις είναι ευχαρίστηση (τώρα θα έχω λιγότερες έγνοιες), υπερηφάνεια (η ΔΙΚΗ μου κόρη έγινε φοιτήτρια), χαιρεκακία (το γειτονόπουλο δεν πέρασε και τώρα θα πάει στρατό), απληστία (η μορφωμένη κόρη θα βρει πιο πλούσιο γαμπρό), αυταρέσκεια (ΕΓΩ μεγάλωσα τόσο έξυπνο κοριτσάκι), σαδιστική ικανοποίηση (δεν πήγε στράφι τόσος κόπος να την ανατρέφω με αυστηρότητα), θλίψη ( μακάρι να ζούσε ο παππούς να τη καμαρώσει – φυσικά, ήταν ίδιος σαδιστής με αυτήν), και άλλες παρόμοιες σιχαμάρες.
– Ίσως ακριβώς εκείνη τη στιγμή η μάνα μου να αισθανόταν ορισμένα την χαρά; Μόνο εκείνη την μοναδική στιγμή; – κάνει μια απελπισμένη προσπάθεια η κοπέλα.
– Ίσως, – συμφωνώ εγώ. – Ας το δούμε.
– Μα πώς;
– Δεν είναι δύσκολο. Αν η μάνα σου αισθανόταν χαρά εκείνη τη στιγμή, αρκεί να επιλέξεις την ώρα, όταν αυτή θα έχει την καλή διάθεση και να της το θυμίσεις. Πολύ πιθανόν, αυτή θα νιώσει την χαρά ξανά. Διευκρίνισε – αισθάνεται τη χαρά τώρα; Αν σου το επιβεβαιώσει, κάνε τα ίδια πειράματα – πες της για τη δυνατότητα (έστω υποθετική) να βιώνει τις ΦΑ πιο συχνά, πιο έντονα, για την πιθανότητα της απομάκρυνσης των ΑΣ και πρόσεξε την αντίδραση της. Τότε θα τα καταλάβεις όλα.
Συνήθως τα πάντα ξεκαθαρίζουν πριν καν ξεκινήσει το πείραμα – και μόνο η προσπάθεια να το φανταστεί βάζει τα πάντα στις θέσεις τους, διότι στην πραγματικότητα ο άνθρωπος γνωρίζει τη μάνα του πολύ καλύτερα, απ` ότι ο ίδιος θα ήθελε να σκεφτεί.
Φυσικά, τίποτα δεν σταματά την ίδια κοπέλα έπειτα από μερικές ώρες και σε μια άλλη κατάσταση να διηγείται με τον ίδιο ενθουσιασμό και συναισθηματικότητα σε τρίτο άτομο, – πόσο “χάρηκε” η μητέρα της, όταν το κοριτσάκι της ξεπέρασε κάποιο πρόβλημα υγείας.
Στους ανθρώπους αρέσει τόσο πολύ να χρησιμοποιούν τις λέξεις “τρυφερός”, “όμορφο” κ.τ.λ., ότι χαίρονται κιόλας να ξεγελούν τους εαυτούς τους, πιστεύοντας, ότι και οι ίδιοι, και οι άλλοι γύρω τους βιώνουν τις φωτισμένες αντιλήψεις. Αρκεί να επιχειρήσουν μερικά απλά πειράματα, για να καταρρίψουν αυτή την επινόηση, μα δεν υπάρχει καμία πρόθεση να το κάνουν – δεν θέλουν να διαλύσουν την αυταπάτη τους.
Επί σειρά ετών σε κάθε νέο άνθρωπο, που μου στέλνει γράμμα, απαντώ με την ίδια πρόταση: να εκτελέσει μια στοιχειώδη έρευνα του οποιουδήποτε οικείου για εκείνον ανθρώπου, ακολουθώντας το εξής σενάριο:
1) περιέγραψε την οποιαδήποτε ελκυστική ιδιότητα του (για παράδειγμα – είναι τρυφερός)
2) φέρε συγκεκριμένο παράδειγμα του πως εκδηλώνεται αυτή η ιδιότητα (π.χ. – όποτε κάνουμε προκαταρκτικά, εκείνος φιλάει τις πατούσες μου )
3) πρότεινε δυο-τρεις πιθανές ερμηνείες μιας τέτοιας συμπεριφοράς από τη πλευρά κάποιου τρίτου ατόμου, που κάνει τα ίδια πράγματα με την κοπέλα του (παράδειγμα: α) θέλει να κερδίσει έτσι τις εντυπώσεις, β) το κάνει, επειδή “έτσι πρέπει”, γ) το κάνει ως ανταλλαγή, περιμένοντας να λάβει κάτι πίσω).
4) εξήγησε – για ποιο λόγο από όλες τις υπάρχουσες ερμηνείες εσύ επέλεξες συγκεκριμένα εκείνη, που λέει, ότι αυτός νιώθει τρυφερότητα
5) κάνε ένα τέτοιο πείραμα – πες του, ότι αδιαφορείς – αν σου γλείφει τις πατούσες ή όχι, και παρατήρησε την αντίδραση του – θα σταματήσει να το κάνει, θα συνεχίσει, ή θα κάνει κάτι άλλο.
ΣΧΕΔΟΝ ΚΑΝΕΙΣ από τους αρχάριους μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια δεν έκανε την συγκεκριμένη εργασία σωστά, η έστω ικανοποιητικά. Στην χειρότερη περίπτωση η επικοινωνία μας σταματούσε αμέσως. Στην καλύτερη ο άνθρωπος μου απαντούσε μονολεκτικά κάποια βλακεία, άλλαζε θέμα βιαστικά και ποτέ δεν επέστρεφε σε αυτό με δική του πρωτοβουλία. Δεν τον ενδιέφερε απλά. Μάλλον, είναι πολύ πεζό, πολύ προσγειωμένο και προσβλητικά προσωπικό κιόλας. Καλύτερα θα μιλάμε για κάρμα… Ενώ εμένα με ενδιαφέρει να σπάω τα ροζ γυαλιά, να διαλύω την αυταπάτη, να φέρνω την νηφαλιότητα.
Αξιοπερίεργο, ότι την μεγαλύτερη απέχθεια προς αυτές τις μελέτες των ανθρώπων εκδηλώνουν οι οπαδοί των συνηθισμένων αξίων – της οικογένειας, της ευγένειας, του καθήκοντος, σεξουαλικής πιστής και άλλων παρόμοιων. Μα είναι παράλογο. Αν εσύ – είσαι κάποιος, που θέλει αργά η γρήγορα να ξεκινήσει την δική του οικογένεια, να κάνεις παιδιά, τότε η τεχνολογία της διάλυσης των επινοήσεων και παύση των εκτοπισμών θα έπρεπε να έχει για σένα ζωτική σημασία! Αφού αργά η γρήγορα θα παντρευτείς κάποιο άτομο, με το οποίο αργότερα θα κάνεις παιδιά, θα θεωρείς τον εαυτό σου υποχρεούμενο να μην ξαναπηδήξεις άλλους, να ζεις μαζί του, να μοιράζεσαι τη δική του ζωή. Φαντάσου – τι φρίκη σε περιμένει στην περίπτωση, αν επιλέξεις τον άνθρωπο, που δεν φρόντισες να μελετήσεις προσεκτικά! Αυτή είναι μια πραγματική αυτοκτονία! Αν εσύ – είσαι ένας γονιός, που έχει παιδιά, στα οποία θέλεις να μεταδώσεις τις παμπάλαιες αξίες σου, τότε πρέπει (στα πλαίσια της δικής σου ηθικής) να ονομαστείς εγκληματίας, αλήτης, αν δεν καταβάλεις την κάθε προσπάθεια να γνωρίσεις στα παιδιά σου τις ιδέες της Επιλογής των αντιλήψεων, έστω εκείνο το κομμάτι της, που αφορά την καταστροφή των επινοήσεων και παύσης των εκτοπισμών μαζί με τη τεχνολογία της μελέτης των ανθρώπων.
Κατηγορούμαι συχνά, ότι επιδιώκω την καταστροφή των οικογενειών. Κάπου είχα συναντήσει ακόμα την παράκληση να δικαστώ ποινικά, επειδή παραβαίνω κάποιο χαζό ρώσικο νόμο, σύμφωνα με το οποίο είναι έγκλημα να παρακινείς κάποιον να απαρνηθεί το κοινωνικό του καθήκον – δεν θυμάμαι με ακρίβεια το κείμενο του νόμου, προφανώς, διατηρημένου προσεκτικά από τις εποχές του απολυταρχισμού. Πρώτον, θεωρώ έναν τέτοιο νόμο χαζό, δεν το κρύβω και δεν σκοπεύω να το κρύψω. Η καταστολή της ελευθερίας του λόγου – είναι το χαρακτηριστικό του απολυταρχισμού. Δεύτερον, δεν καλώ κανέναν να καταστρέψει τον θεσμό της οικογένειας απλά και μόνο, επειδή μου είναι εντελώς αδιάφορες όλες αυτές γελοίες στο στόμφο τους εθιμοτυπίες. Εγώ παρακινώ τους άλλους για ειλικρίνεια, για παύση της ηλιθιότητας, μα εφόσον 100% των οικογενειών βασίζονται ορισμένα στην ηλιθιότητα και ανειλικρίνεια, πως μπορούμε να απορήσουμε, ότι η οικογένεια του ανθρώπου, που πραγματικά ενδιαφέρεται για την Επιλογή των αντιλήψεων, αναπόφευκτα διαλύεται;
Αυτό μου θυμίζει μια άλλη ιστορία:
«Ο Πιλάτιος μίλησε ελληνικά:
– Τελικά σκόπευες να καταστρέψεις το κτήριο του ναού και παρακινούσες τον κόσμο να το κάνει;
Ο φυλακισμένος ζωντάνεψε ξανά, τα μάτια του έκαψαν να δείχνουν τρόμο, και απάντησε στα ελληνικά:
– Εγώ, ηγεμόνα, ποτέ στη ζωή μου δεν ήθελα να καταστρέψω κανέναν ναό και δεν παρακινούσα άλλους να κάνουν αυτή την ανόητη πράξη.
– Πάρα πολλοί άνθρωποι συρρέουν σε αυτή την πάλη για τη γιορτή. Ανάμεσα τους μάγοι, αστρολόγοι, μάντες και δολοφόνοι, – μιλούσε μονότονα ο κατήγορος, – καμιά φορά και ψεύτες. Εσύ, για παράδειγμα, είσαι ψεύτης. Εδώ γράφει ξεκάθαρα: παρακινούσε για καταστροφή του ναού. Έτσι μαρτύρησαν οι άνθρωποι.
– Τούτοι οι καλοί άνθρωποι, – απάντησε ο φυλακισμένος, – δεν έμαθαν τίποτα και μπέρδεψαν ο, τι τους έλεγα. Αρχίζω να φοβάμαι πια, ότι το μπέρδεμα αυτό θα συνεχιστεί για πάρα πολύ καιρό. Και όλα αυτά επειδή εκείνος τα γράφει όλα λάθος. Τον είδα, περιφέρεται με την κατσικίσια περγαμηνή και γράφει ασταμάτητα. Όμως, μια φορά κοίταξα την περγαμηνή του και τρόμαξα. Δεν είπα ποτέ και τίποτα από αυτά, που είναι γραμμένα εκεί!
– Μα τι είπες τότε για τον ναό στον όχλο δίπλα στην αγορά;
– Εγώ, ηγεμόνα, έλεγα, ότι ο ναός της παλιάς πίστης θα καταρρεύσει και θα δημιουργηθεί ένας νέος ναός της αλήθειας. Έτσι είπα, για να είναι πιο ευκολονόητο.»
Έτσι λέω και εγώ, για να είναι πιο ευκολονόητο, μα ποιος θα κάνει κόπο να το καταλάβει; Ειδικά αυτοί – με τις περγαμηνές αντί για μυαλά. Αν ο σύζυγος με κατάπληξη ανακαλύπτει, ότι η καλή του ξαφνικά κάνει σε εκείνον και στον εαυτό της διάφορες ερωτήσεις και βγάζει κακά συμπεράσματα, και ότι ο ήσυχος βάλτος τους αρχίζει να βρωμά αναπάντεχα με όλα αυτά, που φανερώνονται επιτέλους… αν οι γονείς-σαδιστές (δηλαδή, μιλώντας πιο απλά, οποιοιδήποτε γονείς) ξαφνικά ανακαλύπτουν, ότι το παΐδι τους, που εκείνοι συνήθισαν να βλέπουν υπάκουο, σαν αρνί, το βλέπουν να ασχολείται με την Επιλογή, ποιος είναι ο εχθρός τους; αυτός, που το έμαθε να γίνει ειλικρινής.