– Α έτσι, λοιπόν… δηλαδή, είσαι μια γενναία κοπέλα?
Ο Αντρέι χαμογελούσε, καθισμένος δίπλα στο τραπέζι και κοιτάζοντας στα μάτια την Ιρίνα – μια Ρωσίδα, την οποία γνώρισε μια ώρα πριν. Μπαίνοντας το πρωί στην καφετέρια, αυτός άκουσε ρώσικη ομιλία, και ήταν ήδη έτοιμος να κάνει μεταβολή και να πάει κάπου αλλού – υπάρχουν πολλά μέρη στο Βιεντιάν με ωραίο πρωινό, όμως, καθαρά μηχανικά κοίταξε προς τη μεριά της και είδε, ότι είναι μια μοναχική κοπέλα, που μιλάει στο τηλέφωνο. Είχε κουκλίστικη μουσουδίτσα, και ο Αντρέι έκανε απότομη στροφή στα σχέδια του. Τώρα πια δεν υπήρξε ούτε ντροπαλότητα, ούτε έγνοια για τη γνώμη της, ούτε επιθυμία να αποκτήσει οικογενειακές σχέσεις μαζί της – σίγουρα φαινόταν, ότι τώρα είχε την πρόσβαση στο πιο πρόστυχο και ερεθιστικό σεξ, το οποίο μπορούσε μόνο να φανταστεί, και ακόμα σε τέτοιο, που δεν ήταν ικανός να επινοήσει, έτσι αδιαφορούσε εντελώς για την ορισμένη έκβαση αυτής της γνωριμίας, μα το ενδιαφέρον της για την επικοινωνία ή για το σεξ θα του ήταν ευχάριστη, ενώ στην περίπτωση απόρριψης εκ μέρους της δεν θα το σκεφτόταν για παραπάνω από ένα λεπτό – είναι πολύ πιο ωραία να σκέφτεται – πόσα ακόμα ασυνήθιστα θα μπορούσε να βιώσει στην σημερινή του επίσκεψη στο σπίτι του Γουόνγκ.
Χτες ο Γουόνγκ του έδειξε ξανά, τι σημαίνει η διαφορά ανάμεσα στην ύπαρξη ή στην απουσία της “ενέργειας”. Εκείνος έγδυσε τον Αντρέι και τον έβαλε πάνω σε μια ειδική ψηλή καρέκλα, η οποία ήταν φτιαγμένη έτσι, ώστε ο ποπός σαν να εξέχει σε μια φαρδιά τρύπα, και έπρεπε να σκύψει μπροστά, βάζοντας τους αγκώνες πάνω στα γόνατα του. Έτσι ο οποιοσδήποτε, που πλησίαζε την καρέκλα από πίσω, έβρισκε μπροστά του ένα προσιτό ποπό στο ύψος του πέους του. Μετά ο Γουόνγκ τον σκέπασε με ένα σεντόνι, και έβαλε στο κεφάλι του Αντρέι ένα ειδικό κράνος, το οποίο κάλυπτε εντελώς τα μάτια και τα αφτιά του, με προειδοποίηση, ότι τώρα θα τον πηδήξουν στο ποπό τρεις διαφορετικοί άντρες, ενώ αυτός πρέπει να θυμηθεί τις αισθήσεις του με καθέναν από αυτούς, για να τις περιγράψει αργότερα. Τα χέρια και τα πόδια του Αντρέι ήταν δεμένα έτσι, ώστε να μην μπορεί να ξεφύγει.
Η ίδια διαμονή πάνω σε αυτή την καρέκλα ήταν πολύ διεγερτική. Ένα λεπτό αργότερα κάποιος ήδη έβαλε στον ποπό του το ζεστό πέος, και εμφανίστηκαν οι τόσο γνωστές αισθήσεις της εισβολής του πέους μέσα. Ήταν ένα γρήγορο πήδημα – έπειτα από δυο τρία λεπτά κιόλας από τους σπασμούς του πέους μέσα στον ποπό, που άρχισαν αμέσως μετά από γρήγορη φάση του σεξ, ο Αντρέι κατάλαβε, ότι ο άντρας, που τον πήδαγε, τελείωσε, και με το που βγήκε το πουλί του έξω, αμέσως μπήκε το επόμενο. Ο δεύτερος τον πηδούσε με περισσότερη σιγουριά και προφανώς δεν σκόπευε να τελειώσει. Από τεχνική άποψη σχεδόν δεν υπήρξε διαφορά, – όπως το πρώτο, έτσι και το δεύτερο πέος απλώς έκανε εμπρός-πίσω, και όμως, αν στην πρώτη περίπτωση ερεθιστική ήταν πιο πολύ η ίδια κατάσταση, απ` ότι οι αισθήσεις στον ποπό, στην δεύτερη τα πάντα ήταν διαφορετικά – ο Αντρέι ένοιωσε απολύτως ξεκάθαρα, πως στην σπονδυλική του στήλη σαν να κύλησε προς τα πάνω κάτι ζεστό, πως άπλωνε γύρω με απόλαυση. Δεν θα μπορούσε να είναι αυθυποβολή, διότι ο ίδιος δεν περίμενε τίποτα τέτοιο. Το τρίτο πουλί έφερε περίπου την ίδια αίσθηση με το πρώτο, αλλά ήταν λιγάκι πιο ευχάριστο, ωστόσο – μάλλον, λόγω των υπολειμματικών αισθήσεων από το δεύτερο πέος. Όταν από τον ποπό του βγήκε και το τρίτο πουλί, ο Αντρέι ήταν ήδη έτοιμος να μιλήσει για τη διαφορά στις αισθήσεις του, μόλις τον απελευθερώσουν, και με έκπληξη κατάλαβε, πως ακόμα ένα πέος προσπαθεί ανυπόμονα να χωθεί μέσα στην τρυπούλα. Ήταν προφανώς μικρότερο από τα προηγούμενα, και με το που μπήκε, αμέσως δονήθηκε με σπασμούς του οργασμού, και μετά βγήκε έξω. Νέες εκπλήξεις από τον Γουόνγκ? Τα επόμενα δέκα λεπτά έξι η εφτά τέτοια μικρά πέη τον πήδηξαν με απολύτως ανάλογο πρόγραμμα – βιαστικά και αδέξια καρφώματα με το πέος, μετά γρήγορο κουνελήσιο πήδημα και οργασμός. Ο, τι προσέθεσαν αυτά τα πηδήματα στις αισθήσεις του – ήταν η πουτανίστικη αίσθηση του σπέρματος, που έσταζε από τον ποπό – μάλλον, δεν του έχυσαν και λίγα μέσα… Ενώ αυτό δεν είναι πουλί… γλώσσα! Κάποιος άρχισε να γλύφει την τρυπούλα του, χώνοντας γλώσσα μέσα – κάποιος πολύ διεστραμμένος άνθρωπος, τον οποίο άναβε το ότι από τον ποπό του αγοριού το σπέρμα στάζει στο στόμα του. Και κρίνοντας από χαρακτηριστικές πιέσεις του προσώπου στον πισινό, κάποιος τον πηδούσε από πίσω κιόλας.
Πέντε λεπτά αργότερα αυτός καθόταν ήδη σε μια κανονική πολυθρόνα και μίλαγε στον Γουόνγκ για τις αισθήσεις του, για την ακρίβεια, το αντίθετο – στην αρχή ο Γουόνγκ του είπε – τι συνέβαινε μέσα στο δωμάτιο.
– Πρώτος σε πήδηξε ένας κανονικός άντρας, ο οποίος με πλήρωσε για να πηδήξει ένα δεμένο παλικάρι.
– Α, δηλαδή, έβγαλες και χρήματα με μένα σήμερα; – Γέλασε ο Αντρέι. – Πού είναι το δικό μου ποσοστό?
– Δεύτερος σε πήδηξα εγώ. – Συνέχισε ο Γουόνγκ. – Τρίτος ήταν κι πάλι ένας συνηθισμένος πελάτης. [λογοκρισία]
– Να τι ήταν εκείνα τα “κουνελάκια”…
– Και μετά μια πολύ, – ο Γουόνγκ τόνισε ιδιαίτερα αυτή τη λέξη, – πολύ καθώς πρέπει κύρια επίσης κατάφερε να πραγματοποιήσει μια από τις παλιές τις φαντασιώσεις. Και δεν έχω καμία αμφιβολία, ότι κατάλαβες πάρα πολύ εύκολα τη διαφορά ανάμεσα σε δεύτερο πήδημα και σε όλα τα άλλα.
Και σήμερα, πλησιάζοντας το τραπεζάκι, στο οποίο καθόταν η κοπέλα, εκείνος ένιωθε τον εαυτό του απολύτως ελεύθερο, κάθισε δίπλα της, χαιρετώντας, και άρχισε να μιλάει μαζί της έτσι, λες και γνωρίζονται μεταξύ τους πολύ καιρό, ρώτησε το όνομα της μόνο μετά από είκοσι λεπτά της συζήτησης. Η κοπέλα του απαντούσε αρκετά πρόθυμα, είτε από βαρεμάρα, είτε λόγω ευγένειας, και όταν ο Αντρέι μετέφερε το θέμα της συζήτησης στο σεξ, δεν έδειχνε τρομαγμένη ή προσβεβλημένη, αν και δεν υπέδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
– Ταξιδεύεις μόνη σου, πώς τα καταφέρνεις χωρίς σεξ?
– Και γιατί εσύ αποφάσισες, ότι εγώ ζω χωρίς σεξ; – Με ένα κάπως στραβό χαμόγελο έφερε αντίρρηση εκείνη.
– Δηλαδή, πηδιέσαι με τα αγόρια, που συναντάς στο ταξίδι?
– Εντάξει… καμιά φορά:)
– Δηλαδή, έτσι… είσαι γενναία κοπέλα τότε?
– Τουλάχιστον, όχι από τις φοβητσιάρες.
– Και πότε έκανες σεξ τελευταία φορά?
– Χτες το βράδυ, – ήρεμα αποκρίθηκε εκείνη.
– Α! Βρήκες κάποιον ενδιαφέρον? Θα βγαίνεις μαζί του και άλλο?
– Δύσκολο να πω, – η Ίρα σήκωσε τους ώμους της. – Μάλλον. Είναι αρκετά ενδιαφέρον, και καλός στο σεξ…
Ο Αντρέι κατάλαβε, ότι μπροστά του έχει επιλογή, η οποία γενικά καταλήγει σε δυο εκδοχές – να κρατήσει μαζί της ήρεμα-φιλικές σχέσεις, έχοντας υπ` όψιν, ότι ίσως θα του καθίσει, ή να αρχίσει μια συζήτηση, η οποία θα την απορρίψει, αν είναι χαζή, ή θα την προσελκύσει, αν έχει τάση προς ειλικρίνεια. Η πρώτη εκδοχή στο φόντο των ευκαιριών, που είχε στο σπίτι του Γουόνγκ του φάνηκε αρκετά νωθρή και αδιάφορη, έτσι επέλεξε τη δεύτερη.
– Καλός στο σεξ; – Με ψεύτικη ζωηράδα ξεκίνησε αυτός. – Είναι πολύ ασυνήθιστο, ένα παθιάρικο αγόρι.
– Γιατί; Δεν θα το έλεγα.
– Θεωρείς, ότι υπάρχουν πολλά παθιάρικα αγόρια?
– Ε, όχι και λίγα τουλάχιστον…
– Θέλεις να το τσεκάρουμε τώρα – πώς είναι στην πραγματικότητα; Θα σε ενδιέφερε να το μάθεις?
– Πώς?? – η Ίρα ξαφνιάστηκε και με τρομαγμένο ύφος κοίταξε γύρω.
– Πολύ απλά. Εγώ θα σου κάνω ερωτήσεις, και εσύ θα θυμάσαι – πώς έγιναν όλα μεταξύ σας, ειλικρινά όμως, και θα έχει πολύ πλάκα, θα δεις. Θέλεις να πειραματιστείς? Είμαι σίγουρος, ότι θα βρούμε, πως το αγόρι δεν έχει καμία σχέση με αυτά, που εσύ σκέφτεσαι για εκείνον.
– Ε όχι, – γέλασε εκείνη. – Ξεχωρίζω καλά τους ανθρώπους, πίστεψε με…
– Σε πιστεύω! Μα θέλω να δοκιμάσω. Η μήπως ντρέπεσαι?
– Εγώ? Για ποιο πράγμα θα έπρεπε να ντραπώ; Όχι, απλώς κρίνω αρκετά καλά τους ανθρώπους, και σίγουρα θα κατάφερνα να διαχωρίσω έναν ζεστό άνθρωπο από τον βαρετό, και αν εσύ θέλεις να μου αποδείξεις, ότι δεν είναι τόσο καλός στο κρεβάτι, δεν θα πετύχεις τίποτα.
– Τι λες τελικά – παίζουμε; – την πείραζε ο Αντρέι.
– Εντάξει, – συμφώνησε απρόθυμα εκείνη.
– Πες μου εν συντομία, με μερικά παραδείγματα – γιατί τον θεωρείς παθιασμένο?
Η Ίρα σκέφτηκε για λίγο.
– Με πηδούσε πολλή ώρα, και δεν τελείωνε.
– Ωραία, πολύ καλά. Τι άλλο?
– Έκανε στοματικό σεξ μαζί μου.
– Δηλαδή, έγλειφε το μουνάκι σου?
– Ε, ναι.
– Εντάξει.
– Όταν εγώ ήμουν από πάνω, μου έχωσε το δάχτυλο του.
– Δηλαδή, σε πήδαγε με το δάχτυλο στον ποπό?
– Ναι.
– Ωραία, τι άλλο? Όχι, μάλλον, αυτό είναι αρκετό, τώρα εγώ θα σου κάνω ερωτήσεις.
– Εντάξει, ας είναι…, – η Ίρα δεν έδειχνε καθόλου χαρούμενη με όλη αυτή τη συζήτηση.
– Δηλαδή, εκείνος έγλειψε το μουνάκι σου?
– Ναι.
– Αυτός το θέλησε?
– Και οι δυο το θέλαμε, μαζί.
– Όχι, Ίρα, τίποτα δεν γίνεται μαζί, ποτέ. Κάποιος πήρε την πρωτοβουλία, και ο άλλος την υποστήριξε. Ποιος το ξεκίνησε?
– Έλα…, – σκέφτηκε εκείνη, – δεν νομίζω, ότι είναι και τόσο σημαντικό, αν…
– Όχι, δεν πάει έτσι, εμείς είχαμε συμφωνήσει, ότι εσύ απαντάς με ειλικρίνεια στις ερωτήσεις μου, και το γεγονός, ότι εσύ τώρα δεν μπορείς να μου απαντήσεις σε μια τόσο απλή ερώτηση, μου δείχνει, ότι η πρωτοβουλία ήταν δική σου, έτσι δεν είναι?
– Ναι, αλλά…
– Όχι, περίμενε, – ο Αντρέι χαμογέλασε με επιτηδευμένη φιλικότητα, – περίμενε, ας παίξουμε το παιχνίδι μου. Δηλαδή – ορισμένα εσύ του πρότεινες να γλείψει το μουνάκι σου.
– Ναι, εγώ το έκανα.
– Και εκείνος συμφώνησε αμέσως?
– Μα… ναι.
– Γιατί “μα ναι”, και όχι “ναι”; Απλώς κατέβηκε στο μουνάκι σου και άρχισε να το γλείφει?
– Όχι.
Η έκφραση στο πρόσωπο της Ίρας πρόδιδε κάποια ένταση.
– Ίρα, σε παρακαλώ, αφού αυτό είναι ένα διασκεδαστικό παιχνίδι, μίλα κατευθείαν, μην ντρέπεσαι και μην επιλέγεις τις εκφράσεις, η δεν είσαι σίγουρη πια, ότι καταλαβαίνεις πολύ καλά τους ανθρώπους?
– Μα όχι, γιατί… όχι, δεν πήγε να το κάνει αμέσως, μου ζήτησε να ξυριστώ εκεί πρώτα.
– О! Δηλαδή, ένοιωσε απέχθεια για το χνουδωτό σου μουνάκι, σωστά?
– Νομίζω, ότι απλώς του αρέσουν τα ξυρισμένα περισσότερα.
– Του αρέσουν περισσότερα; Αν του είναι ευχάριστο και το πρώτο, και το άλλο, για ποιο λόγο εκείνος αρνήθηκε να σε γλείψει; Θα έγλειφε πρώτα το χνουδωτό, αφού είναι μια σπάνια κατάσταση – η κοπέλα τον γνώρισε πρώτη, είναι πρόθυμη να κάνει σεξ μαζί του, και αυτός ξαφνικά βάζει τελεσίγραφα; Όχι, Ίρα, ας συμφωνήσουμε με το ότι αν “του αρέσουν περισσότερα” τα ξυρισμένα μουνάκια, τότε θα έπαιρνε την απόλαυση, την οποία μπορούσε να πάρει, και μετά θα προσπαθούσε να πάρει κάτι περισσότερο από αυτό. Έτσι συμπεράνουμε, ότι βίωσε την απέχθεια.
– Μάλλον, έτσι ήταν, εντάξει.
– Το μουνάκι σου μύριζε άσχημα; Είχες καιρό να πλυθείς?
– Εγώ; Όχι, γιατί;
– Απλώς προσπαθώ να καταλάβω – γιατί αυτός σιχάθηκε, ίσως επειδή το μουνάκι σου μύριζε άσχημα…
– Καλά μύριζε, – με σύγχυση απάντησε η Ίρα. – Έκανα ντους πριν, και γενικώς είμαι καθαρή κοπέλα.
– Πολύ ωραία, έτσι νόμιζα και εγώ. Άρα – αυτός σιχαίνεται ορισμένα τα χνουδωτά μουνάκια. Και τώρα – αν ο άντρας είναι τόσο παράξενος, ότι έχει δυνατή αποστροφή για το χνουδωτό μουνάκι, ώστε αντί να απολαύσει την ευκαιρία να κάνει σεξ κατευθείαν, σου βάζει όρους…
– Εκείνος απλώς το ζήτησε.
– Εντάξει, και πάλι, όμως, ρίσκαρε, επειδή εσύ θα μπορούσες να τσαντιστείς, και έτσι εγώ έχω την επόμενη ερώτηση – ίσως και το γυμνό μουνάκι εκείνος να έγλειφε με την ίδια απέχθεια; Πώς ακριβώς το έκανε?
– Εντάξει, πώς…
– Ναι, πώς; Πώς συγκεκριμένα κούνησε τη γλώσσα του?
– Βασικά αυτός με φίλησε μόνο…
– Α! Δηλαδή, δεν σε έγλειψε τελικά?
– Αν μιλάμε ορισμένα για αυτό…
– Για αυτό μιλάμε, Ίρα, ακριβώς για αυτό. Η ερώτηση μου είναι πολύ συγκεκριμένη – σε έγλειψε ή όχι?
– Όχι.
– Το φαντάστηκα. Εντάξει, ας πάμε παρακάτω. Όταν εκείνος έχωσε το δάχτυλο του στον ποπό σου, με ποιο τρόπο το έκανε? Εμένα μου αρέσει να χώνω τα δάχτυλα μου και στο μουνάκι και στον ποπό, και γουστάρω να παίζω μαζί της, να κουνάω το δάχτυλο έτσι και αλλιώς, να παρακολουθώ – πώς αντιδρά το κορίτσι σε κάθε μου κίνηση… εκείνος τι έκανε?
– Εντάξει… το κουνούσε μπρος και πίσω.
– Μόνο αυτό?
– Ναι.
– Θα μπορούσες να ονομάσεις αυτές τις κινήσεις ποικιλόμορφες?
– Όχι.
– Εκείνος σε ρώτησε – πώς σου αρέσει καλύτερα?
– Όχι.
– Μάλιστα. Σχηματίζεται λιγάκι διαφορετική εικόνα από αυτήν, που μου περιέγραψες πριν – αντί παθιασμένου αγοριού, ο οποίος γλύφει το μουνάκι και σε πηδάει με το δάχτυλο στον ποπό, εμφανίζεται ένας άντρας, ο οποίος απεχθάνεται παθολογικά το μουνάκι, τόσο πολύ, ότι δεν μπορεί καν να το φιλήσει, αν δεν είναι ξυρισμένο, αλλά και το ξυρισμένο δεν μπορεί και δεν θέλει να γλύφει. Σου χώνει το δάχτυλο στον ποπό και απλώς το κουνάει πέρα-δώθε, και δεν ενδιαφέρεται καν – τι θα σου άρεσε, και μετά βγάζει το δάχτυλο έξω, χωρίς να ρωτήσει – μήπως θα ήθελες και άλλο. Είναι η μορφή του ανθρώπου, που αδιαφορεί παντελώς για το αν η κοπέλα απολαμβάνει το σεξ.
Η Ίρα δεν σχολίασε καθόλου αυτό το συμπέρασμα. Το βλέμμα της περιπλανιόταν κάπως αμήχανα γύρω.
– Γενικώς σε όλη τη διάρκεια της πράξης σε ρώτησε έστω μια φορά – πώς θα σου άρεσε να σε χαϊδέψει?
– Όχι, – κάπως μελαγχολικά πια αποκρίθηκε εκείνη.
– Ας κάνουμε κάτι – πάρε τον τηλέφωνο τώρα και ρώτησε τον – γιατί δεν ρώτησε ούτε μια φορά για αυτό; Ίσως να είναι πολύ ντροπαλός, και όχι ασυναίσθητος.
Η Ίρα τον κοίταξε, και μετά χαμήλωσε το βλέμμα της.
– Δεν ανταλλάξαμε τηλέφωνα.
– Ουαου! Δηλαδή, όταν χωρίσατε, δεν σου ζήτησε τον αριθμό σου?
– Όχι.
– Πώς γίνεται αυτό? Αφού αυτό σημαίνει, ότι δεν τον ενδιαφέρει καθόλου – αν θα πηδιέσαι μαζί του και άλλο ή όχι. Είτε είναι ανίκανος, είτε δεν του αρέσεις, επειδή σε θεωρεί πουτάνα, η οποία πηδιέται με τον πρώτο τυχαίο, μα και αυτό σε καμία περίπτωση δεν ταιριάζει με το προφίλ ενός παθιασμένου αγοριού!
Η Ίρα δεν μιλούσε.
– Εσύ τελείωσες?
Εκείνη κούνησε το κεφάλι της αρνητικά.
– Δεν το κατάφερες?
– Όχι, δεν είναι εκεί το θέμα. Θέλω να πηδιέμαι πολλή ώρα, αλλά αν τελειώσω αμέσως… δηλαδή, δεν μου αρέσει να τελειώνω γρήγορα.
– Και του είπες, ότι δεν θέλεις να τελειώσεις γρήγορα?
– Ναι, αυτό του άρεσε κιόλας, και είπε, ότι και αυτός μπορεί να πηδάει για πολλή ώρα και να μην τελειώνει, ο ίδιος δεν έχυσε μαζί μου.
– Και τι κάνατε; Όταν εσύ πλησίαζες στον οργασμό, του ζητούσες να σταματήσει.
– Ναι.
– Αυτός σταμάταγε αμέσως.
Σιωπή.
– Ίρα, εκείνος σταμάταγε αμέσως?
– Όχι.
– Πώς?
– Εκείνος ήθελε να με κάνει να τελειώσω, και πολλές φορές συνέχιζε να με πηδάει, και αναγκαζόμουν να τον σταματήσω με το ζόρι.
Ο Αντρέι έγειρε στην πλάτη της καρέκλας.
– Του εξήγησες, ότι δεν θέλεις να τελειώσεις, επειδή σου αρέσει πιο πολύ να πηδιέσαι έτσι?
Εκείνη έγνεψε.
– Καταλαβαίνεις, ότι οι πράξεις του – είναι βιασμός?
– Μα γιατί βιασμός…
– Εξ ορισμού, να γιατί. Ο βιασμός – είναι οι σεξουαλικές πράξεις χωρίς τη συναίνεση της κοπέλας, που αποσκοπούν σε κάποια δική του ικανοποίηση ακόμα και με κόστος τις δυσάρεστες αισθήσεις, που της προκαλεί.
– Δεν θα το ονόμαζα βιασμό, όμως.
– Εντάξει, ας μην το ονομάσουμε έτσι. Ας το ονομάσουμε αδιαφορία. Συμφωνείς? Εκείνος υπέδειξε κραυγαλέα αδιαφορία για την δική σου απόλαυση, για τον εαυτό σου.
Η Ίρα παρέμεινε σιωπηλή, χωρίς να συμφωνεί, ούτε και να διαφωνεί.
– Και λοιπόν στην αρχή μου είπες, ότι και εκείνος πηδιέται για πολλή ώρα και του αρέσει να μην τελειώνει. Γιατί αποφάσεις, ότι “δεν του αρέσει” να τελειώνει; Τι του “αρέσει” τότε; Παίρνει κάποια απόλαυση από αυτό? Αμφιβάλλω, αφού με όλες τις δυνάμεις προσπαθούσε να σε αναγκάσει να τελειώσεις, άρα, δεν έχει την παραμικρή ιδέα – για ποιο λόγο αυτό χρειάζεται – να απέχεις από τον οργασμό.
– Και γιατί δεν τελείωσε τότε ο ίδιος?
– Εντάξει, ας το σκεφτούμε τώρα. Για παράδειγμα, ήθελε να σου αποδείξει, ότι είναι τόσο προχωρημένος, και όταν έφυγες, ίσως να μαλακίστηκε αμέσως και τελείωσε, για να επιστρέψει στην συνηθισμένη κατάσταση της ανικανότητας.
– Αυτές δεν είναι παρά κάποιες εικασίες…
– Είναι, βεβαίως, εικασίες, όχι “κάποιες”, όμως, αλλά βασισμένες σε αυτά, που εμείς μάθαμε για εκείνον. Παρεμπιπτόντως, όταν τα αγόρια δεν τελειώνουν, συνήθως νιώθουν δυσαρέσκεια, και τι ένιωθε αυτός?
– Δεν μου έδειξε κάτι τέτοιο, αντιθέτως.
– Αντιθέτως; Τι εννοείς?
– Μου έλεγε, και καλά, ότι βλέπεις, κατάφερα να μην τελειώσω…
– Έλα, Ίρα, αυτή είναι κιόλας η επιβεβαίωση για την υπόθεση μου. Αντί να χαρεί μαζί σου το ότι δεν τελειώσατε και οι δυο και τώρα μπορείτε να συνεχίσετε να βιώνετε τις ερωτικές και σεξουαλικές αισθήσεις, με όλες τις δυνάμεις προσπαθεί να σε αναγκάσει να τελειώσεις, και τελικά υπερηφανεύεται για τον εαυτό του και προτείνει σε σένα να θαυμάσεις τα προτερήματα του. Αυτό είναι ο αυτοθαυμασμός, αυτή είναι η αιτία της αποχής του από τον οργασμό. Και δεν χρειάστηκε το τηλέφωνο σου, διότι μόλις θα`φευγες, δεν θα υπήρξε πια κανείς να κάνει φιγούρα, και θα μπορέσει απλώς να την παίξει, αυτό ήταν. Εκτός από αυτό – για ποιο λόγο χρειάζεται να σε συναντήσει ξανά; Δεν υπάρχει κανένα νόημα σε αυτό για εκείνον, διότι θα αναγκαστεί και πάλι να προσποιηθεί, ότι του αρέσει να μην τελειώνει, στην αντίθετη περίπτωση θα διαλυθεί η εικόνα, την οποία ζωγράφισε παρουσία σου.
Η Ίρα επίσης έγειρε στην πλάτη της καρέκλας και γέλασε.
– Αστεία πράγματα ανακαλύψαμε.
– Όταν εσείς χωρίσατε χτες, τι ένιωσες; Κούραση από το σεξ, επιθυμία να πας όσο πιο γρήγορα γίνεται για ύπνο, η, αντιθέτως, υπερένταση, τάση για δραστηριότητα, χαρά, σεξουαλικές επιθυμίες?
– Ήθελα να κοιμηθώ και ένοιωσα κουρασμένη.
– Τότε μπορώ να υποθέσω και κάτι άλλο.
– Τι?
– Το ότι ήσουν η σύζυγος του, δηλαδή, έκανες όχι αυτό, που ήθελες, αλλά αυτό, που θεωρούσες σωστό να κάνεις, για να μην τσαντίσεις τον αντρούλη σου.
– Ε, όχι, εδώ κάνεις μεγάλο λάθος. Εγώ ποτέ δεν κάνω αυτό, που δεν θέλω.
– Δεν μπορώ να κάνω λάθος σε αυτό, – μαλακά διαφώνησε ο Αντρέι. –Έχω μεγάλη πείρα στο σεξ, και ξέρω σίγουρα – αν δεν κάνεις αυτό, που δεν θέλεις να κάνεις, μετά από σεξ η κατάσταση είναι πολύ ευχάριστη και δυναμική, θέλεις να κινηθείς, να διαβάσεις, να γράψεις κάτι, να γνωρίσεις κάποιον και τα λοιπά, δηλαδή, γίνεσαι πιο ζωντανός. Και αν καταπιέζεις τις επιθυμίες σου, και μαζί με αυτό λόγο αμηχανίας η φροντίδας κάνεις κάτι, που δεν θέλεις, τότε η κατάσταση σου είναι χάλια – θες να χωθείς στο μαξιλάρι και να κοιμηθείς, η να κολλήσεις στην τηλεόραση – γενικώς, λες και είχες δηλητηριαστεί. Έλα να το ελέγξουμε…
– Πώς?
– Τώρα θα το σκεφτώ.
Ο Αντρέι κοίταξε στο ταβάνι, χαϊδεύοντας με την παλάμη την γούνα μιας εβδομάδας πάνω στη μούρη του.
– Δεν ξέρω ακόμα, μπορώ να σου κάνω και άλλες ερωτήσεις, ίσως θα βγει κάτι. Πήρες πίπα?
– Ναι.
– Πόσες φορές?
– Μερικές, δεν θυμάμαι.
– Σου άρεσε το πέος του?
– μμμ… μάλλον, ναι.
– Τι δεν σου άρεσε?
– Είναι υπερβολικά κυρτό στο πάνω μέρος, και όταν πηδιέσαι, οι αισθήσεις δεν είναι ακριβώς αυτές, που θέλεις. Όμως, μου άρεσε να τον ρουφάω.
– Πότε του έκανες πίπα; Υπό ποιες συνθήκες; Πρώτη φορά, για παράδειγμα?
– Πρώτη φορά… λίγο πιο πριν με γλείψει… δηλαδή, πριν με φιλήσει εκεί..
– Δηλαδή, πρώτα εσύ τον ρούφηξες, και μετά πρότεινες να σε γλείψει?
– Ναι.
– Όντως ήθελες τότε να του κάνεις πίπα, η το έκανες ας το πούμε για ανταλλαγή, για να μην μπορεί να σου αρνηθεί το ανάλογο μετά?
– Ήθελα.
Η Ίρα σκέφτηκε για κάτι, και ο Αντρέι δεν την ζόριζε, όμως, εκείνη δεν μίλαγε.
– Εσύ ήθελες να ρουφάς μόνο το όρθιο πέος του, η το ρούφηξες, όταν ήταν μαλακό, η είχε πάντα στύση?
– Και μαλακό το ρούφηξα.
– Σου άρεσε?
– Ναι.
– Και όταν δεν είχε στύση; Γιατί την ώρα του σεξ το πέος του έπεσε ξαφνικά?
– Αυτό συνέβη, όταν εγώ ήθελα να με γλείψει εκεί.
– Ωραία. Και τον πήρες στο στόμα, για να του σηκωθεί ξανά?
– Όχι μόνο.
– Νομίζω, πως μόλις βρήκαμε μια από τέτοιες καταστάσεις – τον ρούφηξες όχι επειδή το ήθελες, αλλά επειδή ήθελες το πέος να είναι στητό.
– Και… ποιο είναι το κακό σε αυτό; Ναι, τον ρούφηξα, επειδή ήταν ένα από τα μέσα να πάρω το αποτέλεσμα.
– Το μοναδικό μέσο; Από όλους τους πιθανούς τρόπους να κάνεις το πέος του να σηκωθεί, η πίπα ήταν το μοναδικό μέσο? Δεν υπήρξαν πάρα πολλά άλλα, που να ανάβουν και εσένα; Εσύ, μάλλον, δεν τα αναζήτησες κιόλας – απλώς είπες “εντάξει, ας το ρουφήξω”. Και οι πράξεις αυτές προκαλούν δηλητηρίαση.
– Ε, δεν ξέρω, – στη φωνή της Ίρας ακούστηκε ο εκνευρισμός. – Δεν γίνεται συνέχεια να ασχολείσαι με τέτοια αυτό-ανάλυση, δεν είμαι ρομπότ!
– Γιατί δεν γίνεται; Γίνεται. Αφού ο στόχος σου είναι η απόλαυση. Αν τώρα αναλύσουμε την κατάσταση, θα βρούμε τα λάθη σου, θα εξασκηθούμε…
– Δεν ξέρω, – άρχισε να τον απωθεί πιο δυνατά εκείνη, – “λάθη”, “θα εξασκηθούμε”… είναι το σεξ, καταλαβαίνεις; Το σεξ είναι αισθήσεις, το πάθος, και εσύ μιλάς για αυτό σαν… εντελώς ασυναίσθητα. Κανείς μας δεν είναι τέλειος, ούτε εσύ, ούτε εγώ, ούτε και αυτός. Αυτό είναι φυσικό, για ποίο λόγο να το μετατρέψουμε σε κάποιο άθλημα της αναζήτησης των σφαλμάτων?
Έγινε σαφές, ότι το κορίτσι έκανε την επιλογή του και πίρε μια ορισμένη στάση – μόνο η ευγένεια την εμπόδιζε τώρα να εκφραστεί πιο επιθετικά.
– «Φυσικό»…, – επανέλαβε μετά από εκείνη ο Αντρέι, που θυμήθηκε την παλιά κουβέντα του με την Γιόλκα περί “φυσικότητας” του οικογενειακού σεξ.
– Ε να, φυσικά, – με πίεση επανέλαβε η Ίρα.
– Τι είναι, όμως, το “φυσικό”?
– Α…, – ξινίστηκε η Ίρα, – ας μην αρχίσουμε αυτές τις κουβέντες, θα μας μπερδέψουν μόνο.
– Δηλαδή, εσύ ονομάζεις κάτι φυσικό, και κάτι άλλο αφύσικο, και όταν σου προτείνω να ορίσουμε – τι είναι ουσιαστικά, μου λες, ότι αυτές οι συζητήσεις σε κουράζουν.
– Βέβαια με κουράζουν! Θα αρχίσουμε τώρα να ορίζουμε – τι είναι το σεξ, τι είναι φυσικό, τι είναι η προσωπικότητα…
– Έχει περισσότερη πλάκα απλώς να παίζεις με τις λέξεις, χωρίς να καταλαβαίνεις τη σημασία τους, έτσι, δεν είναι; – είπε κοροϊδευτικά ο Αντρέι.
– Αυτές είναι μπούρδες. – Ανταποκρίθηκε εκείνη. – Όλοι καταλαβαίνουμε πάρα πολύ καλά, τι είναι φυσικό και αφύσικο, και εσύ το καταλαβαίνεις επίσης, απλώς θέλεις να μπερδέψεις με τις συζητήσεις αυτές και τον εαυτό σου, και εμένα, και βέβαια, αν το έχεις μάθει αρκετά καλά, θα το καταφέρεις, και τι μ` αυτό?
Ο Αντρέι θέλησε να μάθει – πώς εκείνη θα αντιδράσει, αν αυτός απλώς θα επαναλάβει το παλιό επιχείρημα της Γιόλκας.
– Για πες μου, το συζυγικό σεξ – είναι φυσικό?
Η Ίρα αναστέναξε.
– Ε, ναι, και βέβαια, γιατί με ρωτάς βλακείες…
– Επειδή εγώ θεωρώ, ότι είναι αφύσικο.
– Ναι-ναι, καταλαβαίνω…, – τα μάτια της Ίρας θόλωσαν τελείως, και έγινε σαφές, ότι τώρα αναζητάει οποιαδήποτε πρόφαση να ολοκληρώσει τη συζήτηση και να φύγει.
– Όχι, άκουσε με. Εγώ θεωρώ, ότι το σεξ ανάμεσα στους συζύγους μέσα στο πλαίσιο μιας σύγχρονης οικογένειας είναι αφύσικο, διότι αντιτίθεται στους νόμους της γενετικής.
Η Ίρα σχεδόν δεν τον άκουγε, όμως, ο Αντρέι συνέχισε.
– Γνωρίζεις σίγουρα, ότι εάν οι κοντινοί συγγενείς θα κάνουν σεξ, πολύ γρήγορα οι επόμενες γενιές τους θα αρχίζουν να εκφυλίζονται; Για παράδειγμα, οι Εβραίοι επί χιλιετίες προσπαθούσαν να ζευγαρώνουν μόνο με τους Εβραίους, και όσοι επέτρεπαν στους εαυτούς τους να παντρευτούν γυναίκα από άλλη φυλή, εξοριζόταν από τη κοινότητα, δέχονταν διάφορους διωγμούς. Αυτό, παρεμπιπτόντως, γίνεται και τώρα στο σύγχρονο Ισραήλ. Σαν αποτέλεσμα οι Εβραίοι έχουν μια συγκεκριμένη εθνική γενετική νόσο, η οποία θα δυναμώνει όλο και περισσότερο, διότι εκείνοι δεν σκοπεύουν κιόλας να απαρνηθούν τον κραυγαλέο ρατσισμό, ο οποίος υμνείται στα “ιερά” τους κείμενα.
Το φάντασμα του ενδιαφέροντος εμφανίστηκε στα μάτια της Ίρας.
– Και ξέρουμε, ότι στην Ευρώπη ολόκληρες βασιλικές οικογένειες εκφυλίζονταν χάρη στην συγγενική διασταύρωση.
– Εντάξει, αυτό το ξέρω, και τι σχέση έχει η οικογένεια με αυτό? – νωθρά έφερε αντίρρηση η Ίρα.
– Έχει σχέση. Σίγουρα θα έχεις πολλές γνωστές οικογένειες, στις οποίες υπάρχουν αδέρφια και αδερφές.
– Έχω και εγώ έναν αδερφό.
– Τέλεια. Σου είχε έρθει ποτέ επιθυμία να πηδηχτείς μαζί του?
Τα μάτια της Ήρας στρογγύλεψαν, και ο Αντρέι νόμιζε και πάλι, ότι μόνο η ευγένεια την συγκρατεί από το να σηκωθεί αμέσως και να φύγει.
– Όχι!
– Βέβαια. Μπορείς να ρωτήσεις διάφορους ανθρώπους, και θα δεις, ότι αυτός είναι ένας κανόνας σχεδόν χωρίς εξαιρέσεις – ο αδερφός δεν θέλει την αδερφή, ούτε τη μάνα, ούτε τον πατέρα του, η αδερφή δεν θέλει τον αδερφό, τη μάνα η τον πατέρα της – είναι εντελώς αδιάφοροι σεξουαλικά για τους άλλους, και γιατί; Εδώ μπορούμε να υποθέσουμε, ότι μια τέτοια αδιαφορία είναι προγραμματισμένη γενετικά, ώστε η ανθρωπότητα να μην εξαφανιστεί λόγο των συγγενικών μίξεων.
– Εντάξει, μάλλον… και τι?
– Και πώς συγκεκριμένα ενεργοποιείται αυτός ο μηχανισμός, αυτή είναι η ερώτηση; Με ποιον τρόπο ο οργανισμός μας μαθαίνει – ότι αυτό το κοριτσάκι απέναντι μου – είναι η αδερφή? Αφού πρέπει να υπάρξει κάποια σκάνταλη, η οποία θέτει σε λειτουργία τον γενετικά προγραμματισμένο μηχανισμό της σεξουαλικής αδιαφορίας για τους συγγενείς πρώτου βαθμού.
– Ε…
– Η μοναδική διαφορά του γυμνού αδερφού από τον γυμνό συμμαθητή βρίσκεται στο ότι με τον αδερφό είχες μακριά από κοινού ζωή, ενώ με τον συμμαθητή – όχι. Η ίδια ύπαρξη των οικιακών σχέσεων είναι ένα χαρακτηριστικό της οικογένειας.
– Και τι θες να πεις μ`αυτο…
– Θέλω να πω, ότι ο άντρας οπωσδήποτε θα πάψει να θέλει τη γυναίκα του, και η γυναίκα – τον άντρα, και αυτό θα συμβεί μετά από ένα-δυο χρόνια της συμβίωσης τους, αναπόφευκτα λόγω λειτουργίας των γενετικά προγραμματισμένων μηχανισμών, σύμφωνα με τους οποίους εσύ δεν νιώθεις σεξουαλική έλξη για κάποιους, με τους οποίους μοιράζεσαι το νοικοκυριό.
– Τι βλακεία! Και τι πρέπει να κάνουμε δηλαδή; – η Ίρα έδειχνε συγχυσμένη και εκνευρισμένη.
– Πηδιέσαι με αγόρι – μην φτιάχνεις οικογένεια μαζί του, να τι πρέπει να κανείς. Μπορείς να τον παντρευτείς και να αποκτήσεις κοινή ιδιοκτησία και παιδιά μαζί του, όμως, μην έχεις μαζί κοινό νοικοκυριό – να αγοράζετε φαγητό ξεχωριστά και μαγειρέψτε ξεχωριστά, να τρώτε χώρια, να κάνετε σεξ με αλλά αγόρια και κορίτσια, και να έχετε πολλά μυστικά ο καθένας.
– Τι λες τώρα! – Γέλασε δυνατά εκείνη. – Και ποιος ζει έτσι?
– Αυτό σου λέω και εγώ, κανείς. Και εσύ ποτέ δεν θα δεις οικογένεια, όπου ο άντρας θέλει να πηδάει τη γυναίκα του, όπου ο άντρας και γυναίκα έχουν ενδιαφέρον ο ένας για τον άλλο – και αυτό συμβαίνει ακριβώς επειδή είναι αδύνατον να παλέψεις την γενετική. Κι είναι τόσο αστείο, το ότι οι ψυχολόγοι προσπαθούν να “δυναμώσουν τις σχέσεις” στην οικογένεια, για να τις αναστήσουν, για να επαναφέρουν το ενδιαφέρον και την έλξη που είχαν κάποτε, και να “δυναμώσουν” με τη δική τους έννοια σημαίνει και πάλι να έχουν κοινό νοικοκυριό, να περνάνε χρόνο μαζί – δηλαδή, προτείνουν να κάνουν ακριβώς αυτό, που οδηγεί στην ταχεία αμοιβαία νέκρωση. Ωστόσο, αυτό συμφέρει τους ψυχολόγους, διατηρεί τη ζήτηση για τις υπηρεσίες τους.
– Όταν εγώ θα παντρευτώ, ο άντρας μου θα είναι μόνο μαζί μου, αλλιώς δεν θα είναι άντρας για μένα. – Έκοψε η Ίρα.
– Ναι, αλλά…
– Βλακείες σκέφτηκες… αφού σου είπα, ότι αν αρχίσεις να μπερδεύεις τα μυαλά σου, οπωσδήποτε θα τα μπερδέψεις τελικά.
– Βασικά αυτό λέγεται “συλλογισμός”.
– Τι λέγεται “συλλογισμός”?! Να προτείνεις στη γυναίκα και στον άντρα να ζουν, λες και είναι ξένοι;; Να απατούν ο ένας τον άλλο; Αυτός είναι ο συλλογισμός, δηλαδή; Εσύ έχεις καμία ιδέα – τι βλακείες λες?
– Μπορώ να φιλήσω τα ποδαράκια σου; – Ρώτησε ο Αντρέι κατά μέτωπο, αλλάζοντας απότομα το θέμα.
Η Ίρα κόπηκε.
– Όχι, δεν μπορείς.
– Δεν σου αρέσει αυτό?
– Μου αρέσει, αλλά το σεξ – δεν είναι το πιο σημαντικό στη ζωή…
– О! – ο Αντρέι σηκώθηκε, γελώντας. – Αυτήν ακριβώς τη φράση περίμενα.
Πήρε μεταβολή και έφυγε απλά, και μόνο μια ώρα αργότερα κατάλαβε, ότι δεν τη θυμήθηκε, δεν τη σκέφτηκε ούτε μια φορά – διαγράφηκε από τη ζωή του, και ήταν πολύ ωραίο – να ξέρεις να πετάς διάφορα σκουπίδια από το μυαλό σου.