Ταξιδεύοντας στο Βιεντιάν, ο Αντρέι σκόπευε να διδάσκει μαθηματικά στα ντόπια σεμινάρια κατά καιρούς, πιο πολύ όμως ήθελε να εξερευνήσει τα μέρη γύρω από την πόλη – να δει τις πολυάριθμες σπηλιές, να μάθει αναρρίχηση, να κάνει μια βόλτα στα νησιά στη μέση μιας πελώριας τεχνίτης λίμνης, να πάει για τρέκινγκ και να πηδήξει τις ντόπιες πουτανίτσες. Το σχέδιο ήταν αρκετά προσγειωμένο, όμως, δεν υπολόγιζε κάτι – έναν τυχαίο κυματισμό της περιέργειας, ο οποίος κυριάρχησε μέσα του, όταν βρήκε στον τουριστικό οδηγό, που περιέγραφε τη ζωή στο Βιεντιάν, ένα σύντομο άρθρο: «υπάρχει μια καφετέρια για τους ομοφυλόφιλους και μια για τις λεσβίες». Στην αρχή το βλέμμα του καθυστέρησε στην αράδα αυτή για λίγα δευτερόλεπτα μόνο, όμως, μετά ο Αντρέι επέστρεψε ξανά στην ίδια σελίδα, διάβασε μερικές φορές τούτη τη στεγνή πληροφορία και μπήκε στις σκέψεις. Ακαθόριστες εικόνες του σεξ εμφανίζονταν και χάνονταν ξανά, όμως, η διέγερση άρχισε να αυξάνεται απότομα, όταν εκείνος σκέφτηκε, ότι μπορεί αυτή τη στιγμή να σηκωθεί και να πάει εκεί. Ποτέ πριν δεν είχε πάει στα μέρη, όπου το σεξ μεταξύ αντρών θεωρείται φυσικό, όπου ανά πάσα στιγμή θα μπορούσαν να τον φλερτάρουν κάποια αγόρια, ακόμα και αν τέτοιο σεξ δεν ήταν κάτι καινούριο για εκείνον και το θεωρούσε πολύ ευχάριστο, και πάλι – για να αποφασίσει να επισκεφτεί μια καφετέρια για τους ομοφυλόφιλους, έπρεπε να ξεπεράσει τη ντροπή του. Ντρεπόταν ακόμα να πει στον ταξιτζή – που συγκεκριμένα θέλει να πάει, και είπε την διεύθυνση μπερδεμένα, ακαθόριστα. Ο ταξιτζής – ένας άντρας κοντά στα σαράντα πέντε, διευκρίνισε – αν ο Αντρέι επιθυμεί να πάει ακριβώς σε αυτό το μέρος, και χαμογέλασε, όταν εκείνος του έγνεψε καταφατικά. Στο δρόμο ο οδηγός του έκανε κάποιες συνηθισμένες ερωτήσεις – από πού είναι, πόσο καιρό θα μείνει και τα λοιπά, και μετά τον ρώτησε – αν είχε ξαναπάει σ`αυτη την καφετέρια.
– Όχι, – κούνησε το κεφάλι του ο Αντρέι, βιώνοντας και πάλι τον κυματισμό αμηχανίας, και αμέσως παρατήρησε, ότι τον ανάβει αυτό – να μιλάει με έναν άντρακλα για αυτό το θέμα, και αποφάσιζε να συνεχίσει την κουβέντα. – Ποτέ πριν στη ζωή μου δεν είχα πάει στο γκέι-καφέ, και θέλω να το δω – πώς είναι – να είσαι ανάμεσα στα αγόρια, που τους αρέσει το σεξ με τους όμοιους τους.
– Α.., – έγνεψε με κατανόηση το ταξιτζής, – σε καταλαβαίνω, καταλαβαίνω.
Και έδωσε στο γυμνό μπούτι του Αντρέι μερικά δήθεν καθησυχαστικά χτυπηματάκια, καθυστερώντας για λίγα δευτερόλεπτα το χέρι του, προτού το πάρει πίσω. Το γεγονός, ότι ο ταξιτζής θέλει να τραβήξει ένα κομματάκι του σεξ για πάρτι του, και προφανώς μόλις τώρα τον χούφτωσε στο μπούτι, ήταν πολύ διεγερτικό, και πολύ παράξενο, επειδή ο οδηγός δεν είχε σε καμία περίπτωση έστω λιγάκι σεξουαλικά ελκυστική εμφάνιση – ο Αντρέι άναψε με την ύπαρξη της σεξουαλικής επιθυμίας, και στο κεφάλι του σχηματίστηκε μια τέτοια φαντασίωση, από την οποία κοκκίνισε ακόμα και ο ίδιος και βίωσε κόλλημα για δέκα, και όμως, κατάφερε να ξεπεράσει τον εαυτό του και να πει κάτι.
– Μου αρέσει, όταν με αγγίζουν.
– Αλήθεια? – προσποιήθηκε την έκπληξη ο ταξιτζής, και αμέσως έπιασε με δύναμη το μπούτι του Αντρέι και άρχισε να το ζουλάει με δύναμη, κατά καιρούς ρίχνοντας τις άπληστες ματιές στους μηρούς και τα γόνατα του.
– Νομίζω, ότι είναι επικίνδυνο να πηγαίνουμε έτσι, – και πάλι νικώντας τον παραλυτικό φόβο, είπε ο Αντρέι. – Ίσως θα ήταν καλύτερα, αν σταματούσαμε κάπου?
Ο ταξιτζής μάζεψε το χέρι του και άρχισε να γυρίζει το κεφάλι του – ο βραδινός φωτισμός στους δρόμους του Βιεντιάν ήταν πάρα πολύ φτωχός, και τα στενά, που έβγαιναν στην κεντρική οδό, ήταν σχεδόν βυθισμένα στο σκοτάδι. Το αμάξι έστριψε, και ένα λεπτό αργότερα μπήκε αργά σε κάποια εγκαταλελειμμένη αυλή. Σταματώντας το αυτοκίνητο, ο ταξιτζής έγνεψε προς το πίσω κάθισμα, και οι δυο μεταφέρθηκαν εκεί. Ο οδηγός επιτέθηκε στον Αντρέι με τέτοια πυρετώδη βιασύνη, σαν να ήταν το πρώτο η το τελευταίο σεξ στη ζωή του. Σε όλο το σκηνικό δεν υπήρξε κανένας αισθησιασμός, ωστόσο, ήταν πολύ άγριο, κτηνώδες, και αυτό παρακινούσε πάρα πολύ τον Αντρέι να υποκύψει στην ορμή του.
Με τρεμάμενα τα χέρια ο ταξιτζής κυριολεκτικά έγδαρε το σορτς από τον Αντρέι, και άρχισε να τον ζουλάει, να τον πιάνει, να σφίγγει τον πισινό, τα μπούτια, το πέος του, σαν να μην ήξερε – από τι να ξεκινήσει πρώτα. Μετά έκανε πίσω και ακούστηκε ο ήχος του φερμουάρ, και έπειτα ο ταξιτζής τον πλάκωσε με όλο του το βάρος, έτσι με τον πισινό του ο Αντρέι ένοιωσε ζεστό και στητό για δέκα μόριο του οδηγού, το οποίο καρφωνόταν άχαρα μια στους όρχεις, μια στους γλουτούς του. Περνώντας το χέρι του πίσω από την πλάτη, ο Αντρέι άρχισε να χαϊδεύει το πέος άντρα, τα μπαλάκια του, και εκείνος έβγαλε ένα λάγνο βογκητό και όλο προσπαθούσε, καρφώνοντας ανεπιτυχώς, να βάλει μέσα το πέος του.
– Είχες πηδήξει ποτέ πριν κάποιο αγόρι? – Ρώτησε ο Αντρέι.
– Όχι, όχι, – σπασμωδικά απάντησε εκείνος.
– Το θέλεις, έτσι, δεν είναι?
– Ναι, θέλω, ναι. – Οι απαντήσεις του ήταν μονολεκτικές, σαν να τα είχε χάσει εντελώς, και το μόνο, που ήθελε πια – είναι να καρφώσει και να γαμήσει.
– Θέλεις να με πηδήξεις στον ποπό; – Συνέχιζε ο Αντρέι, ο οποίος άρχισε να αισθάνεται σαν πραγματική πουτάνα πια.
Αυτός έπαιζε με το πέος του οδηγού, ακουμπώντας το στην τρυπούλα του, αλλά δεν τον άφηνε να μπει μέσα.
– Ναι, θέλω, άφησε με να τον χώσω!
– Θέλεις να πηδήξεις ένα λευκό παλικάρι?
– Ναι, ναι.
– Θέλεις, να τον πάρω στο στόμα? Στο στόμα θες να με γαμήσεις?
– Ναι, στο στόμα θέλω, – απαντούσε ο άλλος πνιχτά.
– Και πού θέλεις πιο πολύ – στον πισινό ή στο στόμα?
– Ναι, στον ποπό θέλω, και στο στόμα θέλω.
Σε αυτή την κατάσταση ο άντρας, προφανώς, δεν ήταν ικανός να καταλάβει – τι θέλει να κάνει περισσότερο, όμως, του Αντρέι του άρεσε να παίζει μαζί του.
– Στο στόμα, έλα να το κάνουμε έτσι, – επιτέλους επέλεξε μόνος του ο Αντρέι και άλλαξε στάση.
Ταξιτζής έπιανε ακόμα βιάστηκα τον ποπό του, όμως, καταλαβαίνοντας, ότι δεν πρόκειται να τον πάρει προς το παρόν, έγειρε πίσω στο κάθισμα, και με δύναμη τράβηξε κοντά το κεφάλι του Αντρέι, καρφώνοντας τον κυριολεκτικά με το στόμα πάνω στο πέος του, το οποίο ήταν αρκετά χοντρό, όχι πολύ μακρύ, όμως, έτσι ο Αντρέι τον άφηνε να καρφώνεται εντελώς, μέχρι το λαιμό του, χαρούμενος, ότι από το πρωί δεν είχε φάει τίποτα. Και η αίσθηση του πέους, που γέμισε το λαιμό του, ακόμα και οι σπασμοί, που αυτό προκαλούσε – τα πάντα ήταν πολύ διεγερτικά. Εκείνος άρχισε να κουνάει γρήγορα το κεφάλι του πάνω-κάτω, παίρνοντας τον όσο πιο βαθιά μπορούσε, σαν τελευταία πουτάνα, και αυτό ήταν πάρα, πάρα πολύ ωραίο. Είκοσι δευτερόλεπτα αργότερα ο άντρας έκανε έναν ρόγχο, τον έπιασε και με τα δυο χέρια στο κεφάλι και άρχισε να χύνει. Ένας πίδακας μετά το άλλο του γέμιζαν το στόμα, και στην αρχή ο Αντρέι ήθελε να το φτύσει, όμως, στη σκέψη, ότι το καταπίνει, ένοιωσε ακόμα περισσότερο πρόστυχος, και κατάπιε το σπέρμα, νιώθοντας, πως πράγματι, η ηδονή του μεγαλώνει.
Αποκαμωμένος, ο άντρας καθόταν και μουρμούριζε κάτι στη γλώσσα του, όμως, ο Αντρέι τον σήκωσε χωρίς πολλά-πολλά.
– Πάμε, πάμε, θέλω να γαμηθώ!
Δεν είχε κανέναν ενδοιασμό να πει κάτι τέτοιο, και αυτή η αίσθηση της ελευθερίας του άρεσε πάρα πολύ.
– Περίμενε! – Πετάχτηκε ο άντρας. – Περίμενε λιγάκι, ας μιλήσουμε για κάτι πέντε λεπτά, και μετά θα σε πηδήξω στον ποπό!
Ο Αντρέι ζύγισε αυτή την πρόταση. Από τη μια, η κατάσταση τον άναβε ακόμα, και από την άλλη, ήθελε να πηδιέται με διάφορους άντρες, και όχι να δημιουργεί φιλικά-οικογενειακές σχέσεις.
– Όχι, τέλος, σου είπα – πρέπει να φύγουμε, φεύγουμε.
Ο ταξιτζής τον κοίταξε με ύφος μιας τρομερής απογοήτευσης, αναστέναξε και ανέβασε τα παντελόνια του.
– Ορίστε, πάρε την κάρτα μου, να μου τηλεφωνήσεις, όταν θα πας πίσω στο ξενοδοχείο, εντάξει?
– ОК, οκ.
Απλώς για να τελειώσει με αυτό και να ξεμπερδέψει, ο Αντρέι πήρε την κάρτα και την έβαλε στην τσέπη του.
Η καφετέρια για τους γκέι αποδείχτηκε αρκετά ήσυχο και άνετο μέρος. Η μουσική έπαιζε σιγανά. Στο κέντρο υπήρξε η βασική αίθουσα με τραπεζάκια και χαμηλό φωτισμό, ενώ στις άκρες φτιάχτηκαν οι θέσεις, όπου οι άνθρωποι μπορούσαν να δειπνήσουν, σχεδόν τελείως απομονωμένοι από τους υπόλοιπους επισκέπτες.
– Σερ, – αμέσως απευθύνθηκε σε αυτόν ο σερβιτόρος, – περάστε, παρακαλώ, Είστε μόνος?
– Ναι… προς το παρόν, – μουρμούρισε ο Αντρέι.
– Παρακαλώ, καθίστε, – και ο σερβιτόρος έδειξε με το χέρι τα τραπεζάκια στο κέντρο της καφετέριας. – Ορίστε ο κατάλογος.
Ξεφυλλίζοντας τον κατάλογο, ο Αντρέι δεν καταλάβαινε και πολύ καλά – τι ακριβώς ήταν γραμμένο σε αυτό, επειδή βίωσε ξανά την υπέρμετρη ντροπή, αφού κάθεται τώρα στο κέντρο της αίθουσας, και μάλλον, τον κοιτάζουν οι άλλοι άντρες, ίσως θα αρχίσουν να του ρίχνονται, άραγε – πώς γίνεται αυτό?
Όμως, κανείς δεν του μίλησε, δεν πλησίασε, δεν ρίχτηκε. Και πάλι ήρθε ο σερβιτόρος, και ο Αντρέι παρήγγειλε κάποιο χυμό. Πέρασε ένα λεπτό, άλλο ένα, και τίποτα δεν συνέβαινε. Ο Αντρέι άρχιζε να παρατηρεί πιο προσεκτικά. Εξωτερικά τα πάντα έδειχναν πολύ καθωσπρέπει – τα ζευγαράκια, στα οποία υπήρξαν και άντρες κοντά στα πενήντα, και νέα παλικάρια, κάθονταν ήρεμα στα τραπεζάκια, και μιλώντας ξεκάθαρα, δειπνούσαν. Η μορφή κάποιου πολύ πρόστυχου, πουτανίστικα-διεστραμμένου πράγματος άρχισε να διαλύεται. Πρέπει, όμως, να πάρει κάποια απόφαση, δεν θα καθίσει εδώ για να φάει, τέλος πάντων!
Ο Αντρέι φώναξε τον σερβιτόρο.
– Αυτό είναι το μαγαζί για τους γκέι, σωστά?
– Ο ναι, κύριε, σωστά.
– Και εδώ…, – ο Αντρέι σάστισε, όμως, ο σερβιτόρος απλώς τον κοίταζε σιωπηλός και έτοιμος να τον εξυπηρετήσει, – μπορώ κάπως να βρω έναν φίλο για μένα…?
– Φίλο, κύριε; – ειλικρινά ξαφνιάστηκε εκείνος. – Δεν ξέρω, γιατί όχι; Φυσικά, σερ. Έχουμε συχνά παρέες με φίλους, και χωρίς παρέες, έχουμε πολύ καλή κουζίνα, να σας προτείνω…
Ο Αντρέι δεν έκανε τον κόπο να καταλάβει, τι ήθελε να του προτείνει τελικά ο σερβιτόρος. Συνειδητοποίησε, ότι έκανε ένα μεγάλο λάθος. Τα ζευγαράκια των καθώς πρέπει ομοφυλόφιλων έρχονταν εδώ για να ομορφύνουν την γκρίζα οικογενειακή καθημερινότητα, και δεν υπήρξε περίπτωση να βρει εδώ κάποια περιπέτεια. Όμως, στάθηκε τυχερός με τον ταξιτζή… Η κάρτα!
Ο Αντρέι έπιασε σπασμωδικά την κάρτα στην τσέπη του, σαν να ήταν η τελευταία του ευκαιρία να βρει κάτι συναρπαστικό. Πληρώνοντας τον χυμό, έτρεξε έξω από την καφετερία και αμέσως κάλεσε τον αριθμό του οδηγού.
– Χελλό! – Ακούστηκε η γνωστή φωνή.
– Γεια, είμαι αυτός, που μόλις σ`τον πήρα στο στόμα, με θυμάσαι?
– Ο! Βέβαια, βέβαια, θέλεις να σε πάω πίσω στο ξενοδοχείο?
– Κάτι σαν αυτό, έλα.
– Θα είμαι εκεί σε πέντε λεπτά, έρχομαι!
Η τέτοια σεξουαλική ετοιμότητα ήταν πολύ ελκυστική.
Σε πέντε λεπτά ο Αντρέι μπήκε στο αμάξι, που σταμάτησε μπροστά του. Ο ταξιτζής δεν τον ρώτησε – που να πάνε, μάλλον, πήγαινε στην ίδια αυλή.
– Περίμενε, – τον σταμάτησε ο Αντρέι. – Θέλεις να με γαμήσεις?
– Ναι, ναι! – ο άντρας άρχισε και πάλι να πιάνει τα μπούτια του.
– Υπάρχει ένας όρος.
– Όρος?
Ο ταξιτζής στεναχωρήθηκε.
– Θέλεις να σε πληρώσω; Πόσο θες?
Αυτό ήταν απρόσμενο! Η ιδέα να πηδηχτεί για λεφτά και να γίνει αληθινή πόρνη του άρεσε.
– Ναι, θέλω να με πληρώσει, όχι με τα λεφτά, όμως.
– Δηλαδή, – δεν κατάλαβε ο ταξιτζής.
– Θέλω ένα αγόρι, όμορφο, λιγνό αγόρι, – εξήγησε ο Αντρέι. – Θα τον ξαπλώσω ανάσκελα, θα του χώσω το καυλί μου στον ποπό και θα φιλάω τα τρυφερά του χειλάκια, ενώ την ίδια στιγμή εσύ θα μπορέσεις να κάνεις ο, τι θέλεις με το δικό μου πισινό. Το αγόρι θα το πληρώσεις εσύ, συμφωνείς?
Ο ταξιτζής ζωήρεψε ξανά.
– Ναι, συμφωνώ, πάμε!
Χρειάστηκαν περίπου δεκαπέντε λεπτά, για να φτάσουν. Τα περιθωριακά στενά αντικατέστησαν τους κεντρικούς δρόμους, και σε λίγο είχαν προχωρήσει σε μια εντελώς απομακρυσμένη περιοχή. Ο Αντρέι, περιμένοντας με ανυπομονησία την περιπέτεια, έβγαλε από το σορτς το πέος του, και άρχισε να μαλακίζεται ξεδιάντροπα, βογκώντας. Ο ταξιτζής έριχνε σύντομες ματιές πάνω του, όμως, δεν ξεχνούσε να κοιτάζει τον δρόμο, μόνο που ανέβαζε ταχύτητα.
– Πρέπει να είναι ένα νέο και αδύνατο αγόρι, κατάλαβες?
– Ναι, ναι!
Το αμάξι σταμάτησε επιτέλους κοντά σε ένα πολύ παλιό διώροφο κτίσμα. Όπως και όλα τα άλλα εκεί, βέβαια.
– Πάμε, – του έγνεψε ο οδηγός.
Μια τριζάτη πόρτα, κάποιες σχεδόν αόρατες σκιές, χαμηλόφωνες συζητήσεις. Κάποιος τον τράβηξε από το χέρι, και ο Αντρέι τον ακολούθησε. Η μικρή κάμαρα, στο πάτωμα – ένα στρώμα. Ο λαμπτήρας τόσο θάμπος, που νομίζεις, ότι χειροτερεύει ακόμα περισσότερο το σκοτάδι. Κάποιο μικροκαμωμένο κοντό αντράκι γνέφει προς το στρώμα και του λέει κάτι στην ντόπια διάλεκτο. Ο ταξιτζής, που μπήκε τρίτος, μετέφρασε.
– Κάτσε, τώρα θα διαλέξεις.
– Θα διαλέξω? Αυτό είναι καλό.
Ο Αντρέι κάθισε πάνω στο στρώμα και έγειρε στον τοίχο. Η πόρτα άνοιξε ξανά, και στο δωμάτιο μπήκαν τρία, τέσσερα, πέντε… εφτά αγόρια!Μαζεμένα γύρω από το στρώμα, εκείνα στέκονταν σαν άβουλα αρνιά.
– Διάλεξε, – ψιθύρισε, σκύβοντας στο αυτή του, ο ταξιτζής.
– Θα τρελαθώ…
Ο Αντρέι τα` χασέ λιγάκι. Το αδύνατο αντράκι μουρμούρισε κάτι ξανά, και τα πιτσιρίκια κουνήθηκαν, βγάζοντας τις μπλούζες και τα παντελόνια τους.
– Και τα σλιπάκια επίσης, – έδειξε με τα χέρια ο Αντρέι, και τον υπάκουσαν όλοι.
Τώρα μπροστά του στέκονταν εφτά γυμνά αγόρια, την ηλικία των οποίων, μάλλον, θα μπορούσε να προσδιορίσει μόνο ένας πολύ έμπειρος ειδικός-εθνογράφος. Όμως, ο Αντρέι δεν ενδιαφερόταν ιδιαίτερα γι` αυτό, διότι τα σώματα τους τον ικανοποιούσαν εντελώς – και των εφτά! Μα πρέπει να διαλέξει κάποιον…
– Μπορώ να τους αγγίξω, για να κάνω την επιλογή μου?
– Κάνε ο, τι θέλεις! – Τον ενθάρρυνε ο ταξιτζής. – Είσαι δικός μου καλεσμένος, ο άνθρωπος αυτός είναι φίλος μου, – και υπέδειξε το αντράκι, – διάλεξε.
– Θέλω… να φιλήσω τα ποδαράκια τους, για να καταλάβω – ποια μου αρέσουν πιο πολύ από τα άλλα.
Ο ταξιτζής μετέφρασε και το αντράκι νιαούρισε κάτι. Τα παιδιά έπεσαν πάνω στο στρώμα ανάσκελα και του άπλωσαν τις πατούσες τους! Εφτά πέλματα ταυτόχρονα! Παίρνοντας τη μια πατούσα μετά την άλλη, ο Αντρέι με ύφος ειδικού και λάτρη άρχισε να τις φιλάει, να ρουφάει τα δαχτυλάκια, να αγγίζει με τη γλώσσα. Οι δυο αντέδρασαν με γέλια, τραβώντας τα πόδια τους – γαργαλίστηκαν. Δεν του έκαναν, και ο Αντρέι έκανε το σημάδι. Το αντράκι πέταξε κάτι, και τα αγοράκια εξαφανίστηκαν.
– Ας σηκωθούν, θέλω να πάρω τα πέη τους στο στόμα και να δω – πόσο γρήγορα σηκώνονται και τα μεγέθη τους!
Ο Αντρέι αγκάλιαζε το ποπό του αγοριού προσεκτικά, τον πίεζε πάνω του, έπαιρνε το πουλί στο στόμα και το ρουφούσε τρυφερά. Δεν κατάφερε να συγκρίνει – ποιος ερεθίζεται γρηγορότερα – σε όλους σηκώθηκε, προτού ο Αντρέι προλάβει να βάλει στο στόμα του έστω ένα πέος. Αυτό ήταν καλό σημάδι. Έστειλε έξω ακόμα τρεις – τα πέη τους ήταν εντελώς μικρά, και αυτός ήθελε κάτι μεγαλύτερο τώρα.
– Θέλω αυτούς τους δυο, – είπε εκείνος, και ο ταξιτζής μαζεύτηκε λιγάκι.
– Μπορώ να πληρώσω για τον άλλο μόνος μου, – τον καθησύχασε ο Αντρέι, και ο ταξιτζής ανέκτησε ξανά το κέφι του.
– ОК!
– Πόσο κοστίζει?
– Σε σένα, που είσαι φίλος μου, θα κοστίσει πέντε δολάρια.
– Τέλεια! Εντάξει, τότε ας αρχίσουμε!
Το αντράκι εξαφανίστηκε, και ο ταξιτζής άρχισε να βγάζει σπασμωδικά τα παντελόνια του, το πέος του ήδη είχε στύση. Ο Αντρέι τράβηξε κοντά του το ψηλότερο από τα αγόρια. Το κορμί του ήταν απλώς πανέμορφο, και άρχισε να φιλάει τη κοιλιά, τον ποπό, τα μπούτια του τόσο βιαστικά και αχόρταγα, όσο και ο ταξιτζής, που όλη αυτή την ώρα ζούλαγε τον ποπό του.
– Έλα, έλα, – τον ζόριζε ο ταξιτζής.
– Τώρα.. περίμενε, περίμενε.
Ο Αντρέι ξάπλωσε το αγοράκι στην πλάτη, σήκωσε τα ποδαράκια του ψηλά και άρχισε να τα φιλάει. Μετά έσπρωξε το αγόρι ακόμα πιο κοντά, και το πέος του κόλλησε στον ποπό του. Γαμώτο!Το σκουφάκι…
Σκύβοντας στα παντελόνια του, ο Αντρέι έβγαλε μερικά προφυλακτικά, έδωσε ένα στον ταξιτζή και έβαλε το δεύτερο στον εαυτό του. Ο ποπός άνοιξε πολύ εύκολα, το αγοράκι δεν μαζεύτηκε καν. Πιέζοντας τη μούρη στις πατούσες του, ο Αντρέι άρχισε να κινείται αργά, μετά ξάπλωσε πάνω του, σαν να ήταν κορίτσι, και φίλησε τα χειλάκια του – γεμάτα και τρυφερά. Το αγόρι αγκάλιασε τους ώμους του και ανταποκρινόταν ζεστά στα φιλιά του, την ώρα που ο οδηγός ήδη έπεσε πάνω στον Αντρέι, που αναγκάστηκε να κρατήσει το βάρος του, για να μην καταπλακώσει το παλικάρι, φέρνοντας τα γόνατα του λίγο πιο κοντά στη κοιλιά.
– Προσπάθησε να μην τελειώσεις αμέσως! – Γυρίζοντας, είπε εκείνος στον ταξιτζή.
– Ναι, ναι…, – ανούσια επαναλάμβανε εκείνος, και κρίνοντας από τις κινήσεις του, αυτό το “ναι, ναι”, δεν σήμαινε και τίποτα περισσότερα, απ` ότι οι άλλοι ακαταλαβίστικοι ήχοι.
Ο Αντρέι σταματήσει να κινείται – το πέος του βρισκόταν βαθιά στο ποπό του αγοριού, ενώ ο ταξιτζής έχωνε το δικό του με αρκετή και για τους δυο τους ορμή. Εννοείται, ότι σε μισό λεπτό ήδη άρχισε να τραβιέται, και έπειτα από μισό λεπτό ακόμα έπεσε στην άκρη, σαν τσουβάλι με πατάτες.
– Έλα εσύ, – φώναξε ο Αντρέι το δεύτερο παλικαράκι, χτυπώντας τον ποπό του και προσφέροντας σε αυτόν το προφυλακτικό.
Σε αντίθεση με τον ταξιτζή, αυτό το αγοράκι γαμούσε επαγγελματικά. Ανασηκώθηκε έτσι, ώστε το πέος του έμπαινε στον ποπό του Αντρέι υπό κλήση, πιέζοντας το μπροστινό τοίχωμα, και η μαλακή ηδονή από μέσα άρχισε να ενώνεται με απόλαυση στο πουλί. Ο Αντρέι δυνατά, με τα δυο χέρια αγκάλιασε το ξαπλωμένο από κάτω του αγόρι, κόλλησε τα χείλη στα δικά του και κουνούσε τον ποπό του μαλακά, για να μην χαλάει τον ρυθμό για το πρώτο αγόρι. Τα νηματάκια της διαπεραστικής απόλαυσης απλώθηκαν από τον ποπό και από το πέος προς τα κάτω, στα πόδια, και επάνω – στην κοιλιά και το στήθος, άρχισαν να εμφανίζονταν οι γνωστοί σπασμοί της ηδονής στους μύες της κοιλιάς, και τώρα δεν χρειαζόταν τίποτα άλλο πια.
Τα μεσάνυχτα μπορείς να ξεκουραστείς από την ζέστη της ημέρας στο κεντρικό πάρκο του Βιεντιάν, και κάτι διόλου ασήμαντο, με ασφάλεια, όπως και σχεδόν παντού στο Λάος, έτσι ο Αντρέι, πέφτοντας έξω από το ταξί, σύρθηκε αργά στο δρομάκι, κρατώντας στο χέρι δεμένο με κόμπο προφυλακτικό με το σπέρμα του δεύτερου αγοριού. Κάθισε στο παγκάκι μακριά από τα φώτα, κατέβασε το σορτς του, και μαλακίζοντας τον εαυτό του λιγάκι, έχωσε μέσα στην καπότα τη γλώσσα του. Αγγίζοντας με την άκρη της γλώσσας το σπέρμα, αισθάνθηκε, πως η γνωστή γεύση απλώθηκε σε όλο το στόμα. Κατεβάζοντας λιγάκι το σκληρό, στητό του πέος, ο Αντρέι προσεκτικά – έτσι, ώστε να μην χύσει τίποτα, φόρεσε το προφυλακτικό, και τώρα, όταν μαλακιζόταν, σε αυτό ηχηρά πάφλαζε το σπέρμα.
Νιώθοντας χαρά, ότι όλη αυτή την ώρα εκείνος δεν πλησίασε καν το επικίνδυνο όριο του οργασμού, ο Αντρέι κατευθυνόταν στην είσοδο του πάρκου – νύσταζε πια, αν και η κατάσταση της διέγερσης ήταν σε αναμονή, έτοιμη να ορμίσει ανά πάσα στιγμή, και εκείνος με απόλαυση φανταζόταν, πως αύριο θα καλέσει τον ταξιτζή ξανά, και θα πάει μαζί του πάλι να πηδάει τα αγόρια. Για να παρατείνει τις ευχάριστες φαντασιώσεις, ο Αντρέι δεν έβγαλε από το πέος το προφυλακτικό με το σπέρμα, και τώρα, όταν η στύση του πέρασε, η καπότα κρεμόταν ελεύθερα μέσα στο σορτσάκι του – ήταν ασυνήθιστο και πρόστυχο.
Κοντά στην είσοδο υπήρξε μια σειρά από περίπτερα, και μια γυναίκα κοντά στα σαράντα έκλεινε το ένα από αυτά – οι τελευταίοι επισκέπτες έφευγαν πια για ύπνο. Πλησιάζοντας πιο κοντά, αυτός την χαιρέτησε, και η γυναίκα ανταποκρίθηκε με χαμόγελο. Γιατί να μην δοκιμάσει κάτι?…
– Κάθισε εδώ, – είπε ο Αντρέι, δείχνοντας σε αυτήν τη καρέκλα δίπλα στο περίπτερο.
Προφανώς, εκείνη δεν καταλάβαινε ούτε λέξη στα αγγλικά, και με χαμόγελο του μουρμούρισε κάτι στα δικά της. Αυτός την πήρε προσεκτικά από το χέρι, και δείχνοντας την καρέκλα, την έσπρωξε προς το μέρος της. Εκείνη κουνούσε το κεφάλι της με απορία, όμως, έχοντας καταλάβει, τι της ζητάει, δεν αντιστάθηκε και κάθισε. Ο Αντρέι άρχισε να μιλάει ρωσικά, μιας και εκείνη δεν καταλάβαινε λέξη όπως και να έχει, και με καθησυχαστική φωνή συνέχιζε να της λέει κάποιες χαζομάρες. Καθισμένος στα τέσσερα, πήρε το πόδι της, και βγάζοντας τη σαγιονάρα, έφερε το πέλμα στα χείλη του και άρχισε να φιλάει τα δαχτυλάκια. Η γυναίκα, με ανοιχτό το στόμα, τον χάζευε απορημένη, και μετά προσπάθησε να πάρει το πόδι της πίσω. Ο Αντρέι δεν το άφηνε και συνέχιζε να το φιλάει. Κράζοντας κάτι στα δικά της, η γυναίκα μια χαλάρωνε, και την άλλη προσπαθούσε να απελευθερώσει το πόδι της, και κάποια στιγμή ο Αντρέι κατάλαβε ξαφνικά, ότι το κράξιμο αυτό δεν απευθυνόταν στον ίδιο! Γυρνώντας το κεφάλι του, με φρίκη παρατήρησε έναν κοντό άντρα, που στεκόταν δίπλα και παρακολουθούσε τα καμώματα του Αντρέι με εξίσου μεγάλη απορία, η οποία πριν λίγο είχε ζωγραφιστεί στο πρόσωπο της γυναίκας. Ο σύζυγος, γαμώτο!…
Για πρώτα μερικά δευτερόλεπτα τον έπιασε πανικός, και ο Αντρέι πάγωσε, ανήμπορος να αποφασίσει, αν πρέπει να σηκωθεί και να τρέξει, ή να ετοιμαστεί για καυγά, όμως, δεν συνέβαινε απολύτως τίποτα – η γυναίκα έλεγε κάτι στον άντρα, εκείνος της απάντησε, και οι δυο συνέχιζαν να τον κοιτάζουν. Αν είναι έτσι… ο Αντρέι, ξαφνιασμένος με την αυθάδεια του, έριξε κοφτά στον άντρα με φιλικό ύφος «five minutes, ok?». Εκείνος έγνεψε και έμεινε στη θέση του, ενώ ο Αντρέι και πάλι άρχισε να φιλάει το πόδι της, έπειτα πήρε και το δεύτερο, και βγάζοντας από τα σορτσάκια το πέος, κόλλησε τα πέλματα της σε αυτό, περιμένοντας και πάλι την επίθεση από τον άντρα της, μάταια, όμως – ο άλλος είτε αδιαφορούσε, είτε δεν έβλεπε – τι κάνει ο Αντρέι με το πόδι της μέσα στο πυκνό σκοτάδι, αραιωμένο μόνο με τα φώτα του δρόμου. Η γυναίκα τώρα ήταν πια εντελώς αμέτοχη, τον άφηνε να κάνει με τις πατούσες της ο, τι επιθυμούσε. Ρουφώντας τα δαχτυλάκια στο δεξί της πόδι, ο Αντρέι έπιασε με το δεξί του χέρι το αριστερό της πέλμα, και σφίγγοντας το στην παλάμη μαζί με το πέος, άρχισε να μαλακίζεται σιγά-σιγά. Η γυναίκα είπε κάτι στον άντρα της, και οι δυο γέλασαν σιγανά. Μετά από όλα, όσα του είχαν συμβεί αυτό το βράδυ, ο Αντρέι σαν να σταμάτησε να αισθάνεται πια ο όριο της πραγματικότητας και να εκτιμά τα πιθανά και απίθανα. Εν πάσει περίπτωση κατάλαβε ξεκάθαρα, ότι μάλλον δεν θα συναντήσει φανερή επιθετικότητα από τη μεριά των ντόπιων στο Λάος, και στην χειρότερη θα απειληθεί με μια ευγενική απόρριψη. Ακόμα και αν μπλεχτεί σε καυγά… βασικά, αυτό δεν τον τρόμαζε και τόσο πολύ στη συγκεκριμένη κατάσταση, διότι ήταν προφανώς πολύ πιο δυνατός από τρεις τέτοιους άντρες, δεν μιλάμε καν για την σημαντική του πείρα της πυγμαχίας. Και τότε τόλμησε να κάνει μια απόλυτη τρέλα – κάλεσε κοντά του τον άντρα, και όταν εκείνος τον πλησίασε, τον τράβηξε από το παντελόνι, και αφήνοντας τα ποδαράκια της γυναίκας του από τα χέρια, άρχισε γρήγορα να το ξεκουμπώνει, ανά πάσα στιγμή περιμένοντας το χτύπημα στο κεφάλι ή στα χέρια. Τόσο περισσότερη ήταν η έκπληξη του, όταν κατάφερε να φτάσει στο πέος, χωρίς να συναντήσει την παραμικρή αντίσταση. Συνεχίζοντας να μαλακιζει τον εαυτό του με το ποδαράκι της γυναίκας, ο Αντρέι πια ροφούσε το πέος του συζύγου της, που φούσκωνε γρήγορα. Η γυναίκα και πάλι έκραξε, και ο άντρας της γέλασε, μετά τραβήχτηκε κάπως, σήκωσε τα χέρια του αμήχανα, σαν να υπερασπιζόταν τον εαυτό του και εκείνη τη στιγμή άρχισε να χύνει στο στόμα του Αντρέι, λέγοντας κάτι πολύ γρήγορα. Ήταν η σειρά της γυναίκας πια να γελάσει. Η απόλαυση στην εσωτερική πλευρά των μοιρών του ξαφνικά έφτασε σε μια εντελώς καταπληκτική εντατικότητα και ευκρίνεια – δεν είχε ζήσει ποτέ πριν κάτι τέτοιο! Και τα δυο του μπούτια – από το γόνατο ως τους βουβώνες, και στην επιφάνεια, και πάρα πολύ βαθιά, σαν να ποτίστηκαν με την ισχυρότατη τραβηγμένη απόλαυση, λες και μετατράπηκαν σε κεφαλάκια του πέους. Η απόλαυση παλλόταν αδύναμα, και αυτό ήταν εκατό, χίλιες φορές πιο ευχάριστο από τον οργασμό, και το πιο σημαντικό – δεν του έφερνε την εξάντληση, κρατούσε συνέχεια, και μάλλον θα μπορούσε να παραμείνει έτσι χωρίς παύση.
Και πάλι ήρθε η αμηχανία – εκείνος δεν ήξερε, πως να τα τελειώσει τώρα, απλώς σηκώθηκε, έβαλε το πέος του μέσα στο σορτς, είπε με χαμόγελο “ευχαριστώ, γεια!” και έφυγε.
Τα μαθήματα των μαθηματικών είχαν πολύ ενδιαφέρον. Ασυνήθιστο ήταν το ότι στην τάξη βρέθηκαν πιο πολλά κοριτσάκια, παρά αγόρια. Ο Αντρέι έπρεπε να τους εξηγήσει – τη είναι ο υπολογισμός των ολοκληρωμάτων, ενώ ο Χακίμ – εύσωμος, ψηλός Γάλλος αραβικής καταγωγής, τον συμβούλεψε να διαθέσει τρία-τέσσερα μαθήματα μιας ώρας για αυτό το θέμα. Ο Χακίμ επέβλεπε την λειτουργία των σεμιναρίων στο Λάος και Καμπότζη, συνδυάζοντας αυτή την εργασία με τη δουλειά του προπονητή στις καταδύσεις. Αυτός διέκοψε με χαμόγελο τον Αντρέι, ο οποίος προσπαθούσε να συζητήσει μαζί του την πιο κατάλληλη προσέγγιση του υπολογισμού των ολοκληρωμάτων, λέγοντας, ότι είναι το απόλυτο τίποτα στα μαθηματικά, και βασίζεται πλήρως στην μεγάλη πείρα του Αντρέι, για το ταλέντο του οποίου στην εκπαίδευση έχει ακούσει ήδη τόσα πολλά. Όμως, γενικώς δεν είχαν και τόσα πολλά να συζητήσουν.
Για να τραβήξει την προσοχή, ο Αντρέι είπε στα παιδιά την ιστορία του Αρχιμήδη, ο οποίος, ουσιαστικά, ήταν ο εφευρέτης του υπολογισμού των ολοκληρωμάτων. Η οκτάμηνη πολιορκία των Συρακουσών και τα καταπληκτικά τεχνολογικά ευρήματα του Αρχιμήδη για την προστασία της πόλης ακούστηκαν με ζωηρότατο ενδιαφέρον – οι συμπάθειες των παιδιών, προφανώς, δεν άνηκαν στους Ρωμαίους βάρβαρους, ειδικά αφότου ο Αντρέι διάβασε μερικά αποσπάσματα από τα γράμματα του Αρχιμήδη προς Δοσιφαιο και Ερατοσθένη, φτιαγμένα με ζωντανό, ειλικρινή λόγο, και του φάνηκε, ότι η μεταφράστρια – μια γυναίκα περίπου πενήντα χρόνων, επίσης σκούπισε στα κρυφά ένα δάκρυ, όταν η ιστορία του έφτασε σε κρίσιμο σημείο, όπου ο γέρος Αρχιμήδης, συνεπαρμένος με τη λύση ακόμα ενός τεχνολογικού προβλήματος, παραμέλησε την διαταγή να παρουσιαστεί αμέσως στον στρατηγό των Ρωμαίων Μάρκο Κλαύδιο Μάρκελλο, κάτι, που πλήρωσε με τη ζωή του, υποκύπτοντας στο σπαθί του εξαγριωμένου Ρωμαίου πολεμιστή. Χρησιμοποιώντας αυτό το παράδειγμα για να εξηγήσει τους κινδύνους της επιθετικότητας, ο Αντρέι ξεκίνησε επιτέλους με τα μαθηματικά, παρατηρώντας μεταξύ άλλων, ότι η μεταφράστρια μοιάζει στην σωματική της διάπλαση με τη χτεσινή πωλήτρια από το πάρκο, και με ευχαρίστηση σκέφτηκε, ότι σήμερα ίσως τον περιμένουν νέες περιπέτειες, έτσι δεν θυμήθηκε καν για τις σπηλιές.
Βγαίνοντας έξω από την τάξη, ο Αντρέι πέρασε χωρίς βιασύνη την καλόστρωτη αυλή του σχολείου και έφτασε στην πόρτα. Τρία κοριτσάκια τον πήραν από πίσω, συνεχίζοντας τις ερωτήσεις για τα ολοκληρώματα, και αυτός αναγκάστηκε να καθίσει σε μια τεράστια ρίζα του δέντρου, που υπήρξε στην αυλή, έβγαλε το σημειωματάριό του και άρχισε να ζωγραφίζει τις καμπύλες, χωρισμένες σε τετράγωνα, για να τους λύσει την απορία. Πρόσεξε κιόλας, [λογοκρισία], και αυτό, που δεν είδε, ήταν ότι δέκα μέτρα πιο πέρα από αυτούς καθόταν μια τουρίστρια, η οποία παρακολουθούσε νωθρά την πραγματικότητα γύρω της, και έριχνε κατά καιρούς γρήγορες ματιές στην παρέα τους. Ουσιαστικά, δεν υπήρξε και λόγος να την προσέξει – οι βαριεστημένοι τουρίστες και τουρίστριες δεν τον ενδιέφεραν και τόσο πολύ, διότι πάντοτε αποδεικνύονταν απίστευτα ανίκανοι και χαζοί. Επίσης είχε αναπτύξει πια κάτι σαν το φίλτρο, που περιόριζε την αντίληψη αυτών των προσώπων, έτσι δεν ήταν καθόλου παράξενο, [λογοκρισία] εκείνος βγήκε έξω από το σχολείο, περπάτησε δυο τετράγωνα και δεν κατάλαβε, ότι η βαριεστημένη μούχλα τον ακολουθεί, σέρνοντας τα πόδια της και σχεδόν καταρρέοντας επί τόπου. Πλησίαζε η ώρα της χειρότερη ζέστης, και δεν ήθελε ούτε να πηδηχτεί, ούτε να κάνει βόλτα, παρά μόνο να επιστρέψει στο δωμάτιο του με τον κλιματισμό και να συνεχίσει το διάβασμα των βιβλίων του Αλφρέντ Ρενι η του Φρανσίσκο Αγιάλ – ήταν πολύ παλιά βιβλία, ωστόσο, εξαιρετικά συναρπαστικά.
Μπαίνοντας στο δωμάτιο, ο Αντρέι γέμισε να πνευμόνια του με δροσερό αέρα και έτρεξε στην τουαλέτα – να κατουρήσει γρήγορα και να αρχίσει το διάβασμα. Ίσως να καλέσει μια μασέρ; Τι, αν θα του κάτσει; Η έναν άντρα-μασέρ; Ο δροσερός αέρας προφανώς τον επέστρεψε στη ζωή, και όμως ήθελε να αναβάλει το σεξ για αργά το βράδυ, ώρα, η οποία πάντοτε είχε μεγαλύτερη αναλογία με κάτι πρόστυχο για αυτόν.
Μόλις κάθισε σε μια θέση, ο άντρας άκουσε ένα σιγανό χτύπημα στην πόρτα. Αναστενάζοντας, αυτός σηκώθηκε από το τραπέζι και πλησίασε την πόρτα. Όχι, δεν είχε ξεχάσει να κρεμάσει την ταμπελίτσα “μην ενοχλείτε”, και τότε ποιος είναι ?! Ανοίγοντας τη πόρτα, συνοφρυώθηκε με απορία, χωρίς να κοπιάσει καν να κρύψει την απογοήτευση του – στο κατώφλι στεκόταν εκείνη η τουρίστρια, η οποία έχανε τον καιρό της στη σχολική αυλή. Τι να θέλει άραγε; Μάλλον, έχει κάποια σχέση με τα σεμινάρια… ένα τόσο απαθής άτομο??
Όσο ο Αντρέι αναμασούσε αυτές τις σκέψεις στο μυαλό του, η τουρίστρια συνέχιζε να στέκεται εκεί σαν ένα άχαρο τσουβάλι, χωρίς να κάνει την παραμικρή νύξη για τον σκοπό της επίσκεψης της, έτσι εκείνος έκανε στην άκρη, δείχνοντας με τη μιμική όλη την απροθυμία της πρόσκλησης του, και της έκανε ένα νεύμα. Μπαίνοντας, η γυναίκα κάθισε πάνω στο κρεβάτι, και αυτό ξύπνησε τις καχυποψίες του. Ίσως, ήρθε να του ζητήσει λεφτά; Αυτό άλλαζε τα πάντα – θα μπορούσε να της προτείνει να τον ικανοποιήσει στο κρεβάτι, και σε αυτή την περίπτωση το σεξ ακόμα και με μια τέτοια νωθρή ρέγκα θα μπορούσε να είναι ερεθιστικό – τον άναβε η ίδια κατάσταση, στην οποία η καθώς πρέπει ψυχρή τουρίστρια πουλάει το κορμί της για πενήντα δολάρια. Δεν ήταν τόσο εύκολο να εκτιμήσει το σώμα της, διότι ήταν ντυμένη σε κάποιο απαίσιο μπλουζάκι, που έκρυβε τελείως τα χέρια της ως τους καρπούς, και μακριά φούστα μέχρι τους αστραγάλους της.
– Εγώ… μπορώ να σε βοηθήσω σε κάτι? – Άρχισε ο Αντρέι, για να ταρακουνήσει έστω με κάποιον τρόπο την κατάσταση.
Σιωπή. Ανόητες κινήσεις των ματιών, κάπως αμήχανο τράβηγμα στα χέρια της. Μήπως είναι ναρκομανής; Εντάξει… το να πηδήξει την εξαρτημένη είναι και αυτό μια περιπέτεια. Ο Αντρέι ζύγισε την κατάσταση και δεν βρήκε τίποτε το ανεπιθύμητο στην επιδείνωσή της.
– Ίσως να μπορούσα να σου κάνω ένα μασάζ?
Καμία ανταπόκριση. Έτσι θα “μιλάνε” μέχρι το βράδυ… ο Αντρέι την πλησίασε περισσότερο, και η γυναίκα μαζεύτηκε λιγάκι. Ο άντρας κάθισε δίπλα της στα πόδια του και άπλωσε το χέρι στο αριστερό της πόδι, τραβώντας το κοντά.
– Μπορώ να σου κάνω feet-massage, θέλεις?
Αντίδραση μηδέν. Ας πάει στο διάολο. Παίρνοντας στο χέρι την πατούσα της (γαμώτο, είναι πολύ ωραία πατούσα! Θα ήθελε πολύ να μαλακιστεί με μια τέτοια…) εκείνος την τράβηξε και ήθελε να την βάλει στο στόμα του, να ρουφήξει τα δαχτυλάκια της – πρώτον, επειδή αυτό είναι πολύ ερεθιστικό, και δεύτερον, επειδή γνώριζε από την εμπειρία του, ότι αν η κοπέλα είναι έστω και ελάχιστα πρόθυμη για σεξ, αυτό συνήθως κάνει την καλύτερη επίδραση, εκτός από αυτό – θα καταλάβει αμέσως, τι ακριβώς εκείνη θέλει. Φέρνοντας την πατούσα της στα χείλη, ο Αντρέι σταμάτησε ξαφνικά. Κάπου πάρα πολύ βαθιά, σε πιο απόμακρη κρυψώνα της προαίσθησης του άναψε ένα κόκκινο λαμπάκι. Κάτι δεν πήγαινε καλά. Ο Αντρέι κατέβασε λιγάκι την πατούσα, χωρίς να την αφήσει από τα χέρια του, και σήκωσε το βλέμμα. Το επόμενο δευτερόλεπτο εκείνος έχασε την ισορροπία του, έπεσε εντελώς χαζά στον πισινό του και έμεινε έτσι, καθισμένος κάτω, με το βλέμμα κολλημένο στο πρόσωπο της. Είχε την εντύπωση, ότι δέχτηκε ένα χτύπημα στο κεφάλι, και για μια στιγμή του φάνηκε ακόμα, ότι ίσως να τον είχε χτυπήσει πραγματικά; Μα όχι, αυτή συνέχισε να κάθεται εντελώς ακίνητη. Το μόνο που άλλαξε, και άλλαξε καταστροφικά – ήταν το βλέμμα της. Αυτό το βλέμμα τον χτύπησε, τον έριξε και τον ακινητοποίησε τώρα στο πάτωμα, και τώρα, μένοντας σε μια εντελώς ηλίθια στάση, με ανοιχτά τα πόδια του και καθυστερημένο ύφος στο πρόσωπο, εκείνος αισθανόταν ασυνήθιστα αβοήθητος. Δεν ήταν το βλέμμα του άβολου θύματος, ούτε της χαμένης από τη βαρεμάρα της τουρίστριας – μπροστά του βρισκόταν ένας άνθρωπος με ατσάλινη θέληση και κοφτερό μυαλό.
Ενστικτωδώς εκείνος άρχισε να παρακινεί τον εαυτό του, σαν να συγκέντρωνε ξανά τις ηττημένες του στρατιές – είναι πολύ πιο δυνατός από εκείνη, αυτό είναι προφανές. Αυτό τον καθησύχασε. Αν είναι απατεώνισσα ή ξέρει να υπνωτίζει – δεν θα πετύχει τίποτα, αυτός δεν ανήκει σε εκείνα τα άβουλα φυτά, με τα οποία αυτή συνήθισε να κάνει τα βρόμικα της κόλπα. Όχι, ούτε και αυτό ταιριάζει…
Η κοπέλα σήκωσε την πατούσα της αργά, απελευθερώνοντας τη από τα χέρια του, το ίδιο αβίαστα την έφερε κοντά στο πρόσωπο του, πολύ κοντά, άγγιξε με τις άκρες των δάχτυλων τα χείλη του, πάγωσε, και ξαφνικά με δύναμη τον έσπρωξε με το πόδι στο πρόσωπο!
Επανακτώντας την ισορροπία του, εκείνος σηκώθηκε και κοίταξε στο πρόσωπο της, συναντώντας το βλέμμα της, σαν να ήταν μια κόμπρα ή κάτι παρόμοιο μπροστά του. Αυτή τη στιγμή εκείνη δεν είχε πια το προτέρημα του αιφνιδιασμού, και άντεξε πια το βλέμμα της χωρίς σοκ. Η κοπέλα ακόμα καθόταν στη θέση της σιωπηλή, ανακατεύοντας αργά τα δάχτυλα στα χέρια της, με τα πόδια μαζεμένα κάτω από το κρεβάτι. Ο Αντρέι πήγε στο τραπέζι, πήρε την καρέκλα, την έβαλε δίπλα στο κρεβάτι και κάθισε απέναντι στην επισκέπτρια του. Αν αυτή ξέρει να κρύβεται τόσο καλά, αυτό μπορεί να καταντήσει επικίνδυνο – δεν πρέπει να χαλαρώσει την προσοχή του ούτε για ένα δευτερόλεπτο. Είχε καταλάβει πια ξεκάθαρα, ότι αυτή η κοπέλα δεν εμφανίστηκε τυχαία εδώ – τέτοιοι άνθρωποι δεν περιπλανώνται τυχαία πουθενά. Άρα, τον έχει παρακολουθήσει, και δεν γνωρίζει – πότε ξεκίνησε αυτή η παρακολούθηση – στη σχολική αυλή, όπου την είδε και ο ίδιος, η πολύ νωρίτερα. Τον ακολούθησε και ήρθε στο δωμάτιο του. Και κάτι θέλει από αυτόν. Εντάξει. Αργότερα θα του πει – τι θέλει τελικά.
Όμως, εκείνη δεν είπε τίποτα. Σηκώθηκε, χάιδεψε για κάποιο λόγο την κοιλιά της και κατευθύνθηκε αργά στην πόρτα. Σταμάτησε, σαν να σκέφτηκε κάτι ακόμα, άνοιξε την πόρτα, σκέφτηκε ξανά, και βγήκε έξω γρήγορα, αφήνοντας τον Αντρέι σε κατάσταση ακραίας σύγχυσης.
Όλο το υπόλοιπο της ημέρας στο μυαλό του επέστρεφαν οι σκέψεις και οι αναμνήσεις, σχετικές με αυτή την απρόσμενη επίσκεψη, πράγμα καθόλου παράξενο, σκεπτόμενος για το βλέμμα της, ο Αντρέι δεν αμφέβαλε καθόλου, ότι θα τη δει ξανά – οι κοπέλες σαν και αυτήν δεν κάνουν τίποτα έτσι απλά, και αυτό σημαίνει, πως εκείνη θέλει να πάρει κάτι από τον εαυτό του, κι ο, τι και να είναι αυτό, θα επιστρέψει να το πάρει.
Μόλις σκοτείνιασαν οι δρόμοι, οι αναμνήσεις για το χτεσινό σεξ έγιναν τόσο επίμονες, ότι ο Αντρέι δεν άντεξε παραπάνω από μισή ώρα και κάλεσε τον αριθμό του ταξιτζή.
– Γεια σου!
– О, γεια σου, γεια σου! Θέλεις να έρθω να σε πάω κάπου?
– Ναι, να με πας στο ίδιο μέρος, όπου πήγαμε εχτές.
– Θα είμαι εκεί σε δεκαπέντε λεπτά, αμέσως θα έρθω!
– Τον έπαιξες σήμερα?
– Λιγάκι, ναι…
– Τελείωσες?
– Όχι, για κάποιο λόγο σκέφτηκα, ότι θα με πάρεις τηλέφωνο ξανά, – και γέλασε, ευχαριστημένος.
– Εντάξει, τότε σε περιμένω.
Μια τέτοια έντονη σεξουαλική δραστηριότητα των άναβε, παρά το γεγονός, ότι ο ταξιτζής δεν ήταν καθόλου του γούστου του, στον Αντρέι άρεσαν τα νεαρά αδύναμα παλικαράκια. Βαρύς, κάπως τετράγωνος, με μεγάλη κοιλιά και εντελώς άχαρο πρόσωπο – ο οδηγός ήταν συνηθισμένος τύπος, ένας ασυναίσθητος αντράκλας, για τον οποίο σχεδόν ολόκληρο το σεξ συνίσταται στο κάρφωμα και στο τελείωμα. Όμως, τον Αντρέι ερέθιζε τώρα να πηδηχτεί ακριβώς με ένα τέτοιο άτομο.
– Έχουν και κορίτσια εκεί, ξέρεις τίποτα?
– Έχουν, βέβαια! – ο ταξιτζής άνοιξε διάπλατα τα χέρια του. – Πολλά, όσα θέλεις.
– Και τις πηδάνε όλοι, και οι ντόπιοι?
– Ντόπιοι? – ο ταξιτζής κούνησε το κεφάλι του. – Όχι, τι λες. Αυτό, πρώτον, κοστίζει ακριβά…
– Πέντε δολάρια είναι ακριβά? – Ξαφνιάστηκε ο Αντρέι.
– Σκέψου, ότι ζούμε σε πολύ μεγάλη φτώχεια, και για πολλούς πέντε δολάρια – είναι ο μισθός μιας εβδομάδας… και ύστερα, για τους άλλους αυτό κοστίζει παραπάνω από πέντε δολάρια, αυτή η τιμή προσφέρεται μόνο σε σένα, επειδή είσαι ο φίλος μου, και γενικώς οι τουρίστες πληρώνουν και από εκατό!
– О…, – είπε μακρόσυρτα ο Αντρέι. – Τα εκατό είναι πολλά…
– Ο ιδιοκτήτης αυτού του μαγαζιού είναι παλιός καλός μου φίλος, και δουλεύει εδώ για πολλά χρόνια, και αυτό σε οποιαδήποτε περίπτωση είναι μόνο για τους τουρίστες. Μπορείς να βρεις οτιδήποτε στο μαγαζί του, οποιαδήποτε ηλικίας, διάπλασης, ο, τι ανωμαλίες θέλεις -τα πάντα, είναι απλώς ζήτημα κόστους…
– Αυτά τα αγόρια και κορίτσια – τι είναι, οι σκλάβοι του? – με καχυποψία ενδιαφέρθηκε ο Αντρέι, όμως, ο οδηγός του παραλίγο να τρακάρει το προπορευόμενο φορτηγό από την έκπληξη.
– Για τι πράγμα μιλάς; Ποια σκλαβιά; Άσε! – γέλασε εκείνος και κοπάνισε με την παλάμη το τιμόνι. – Απλώς κάποιοι άνθρωποι μέσω κάποιων άλλων ανθρώπων μεταφέρουν σε τρίτους, ότι υπάρχει κάποιο άτομο, που μπορεί να τους φέρει έναν ξένο για να βγάλουν καλά λεφτά, έτσι αρκεί να σφυρίξει, και ο καθένας θα είναι έτοιμος να πάει, και εγώ ο ίδιος, ορίστε! – Χαχάνιζε ο οδηγός, αναπηδώντας στο κάθισμα του.
– Κατάλαβα…
– Σήμερα θα επαναλάβουμε αυτά, που κάναμε και χτες; – ρώτησε ύπουλα ο ταξιτζής.
– Θέλω να δοκιμάσω κάτι καινούριο… αλλά βασικά ναι, δεν θα είχα πρόβλημα να το κάνω ξανά.
Στην πόρτα τους συνάντησε το ίδιο αντράκι και τους οδήγησε μέσα. Συζήτησαν κάτι για ένα λεπτό με τον ταξιτζή, και έπειτα ο οδηγός εξαφανίστηκε κάπου, ενώ το αντράκι πλησίασε τον Αντρέι και με καλά αγγλικά του πρότεινε να καθίσει.
– Θέλω να σου κάνω μια πρόταση, – ξεκίνησε εκείνος. – Μπορώ να σου κάνω μια πρόταση?
– Ναι, βεβαίως, γιατί όχι…
– Πάρα πολύ ωραία… ξέρεις… σε λένε Άντι, σωστά?
– Ναι.
– Ξέρεις, Άντι, έχω έναν φίλο… είναι πάρα πολύ πλούσιος και πολύ, εεεε… εκλεκτικός σε αυτά, που σχετίζονται με τις απολαύσεις διάφορων ειδών…
Το αντράκι σώπασε και κοίταξε τον Αντρέι, περιμένοντας την απάντηση, όμως, το παλικάρι δεν είχε ακόμα τίποτα να του πει.
– Κατάγεται από μια αραβική χώρα, και είναι αρκετά σημαντικό πρόσωπο, έτσι δεν θα πούμε το όνομα του, αλλά θα τον λέμε απλά “ο Άραβας φίλος”. Απ` ότι κατάλαβα, εσύ, Άντι, είσαι μεγάλος λάτρης των αγοριών, σωστά?
– Βασικά έχω το ίδιο, αν όχι μεγαλύτερο ενδιαφέρον και για τις κοπέλες:)
– Πάρα πολύ ωραία. Ενώ ο αραβικός μου φίλος λατρεύει τα αγόρια…
– Μάλιστα…
– Το κατάλαβες, ναι?
Με προστατευτικό ύφος ο άντρας έβαλε το χέρι του πάνω στο γυμνό γόνατο του Αντρέι και το χάιδεψε.
– Νομίζω, πως ναι.
– Πολύ καλά. Και θέλω να σου προτείνω κάτι, Άντι, το οποίο θα μας ικανοποιήσει όλους.
Η προοπτική να αφεθεί επί πληρωμής σε έναν Άραβα σεΐχη η σε κάποιον, που υποκρίνεται να είναι ένας Άραβας σεΐχης, το ίδιο και αυτό, ήταν πολύ ερεθιστική.
– Θα περάσεις μαζί του μόλις δυο-τρεις ώρες, όχι παραπάνω, σε αυτό εδώ το μέρος, στο σπίτι μου, – συνέχιζε ο άντρας.
– Και…?
– Και θα λάβεις πολύ καλή ανταμοιβή, πάρα πολύ καλή…
– Μπορείς να μου δώσεις κάποιες συγκεκριμένες πληροφορίες σχετικά με τα, … γούστα του Άραβα φίλου σου; Τι θα ζητήσει από εμένα; Δεν είμαι σίγουρος, ότι…
– Ο, δεν χρειάζεται να ανησυχείς για αυτό. Είναι ένας πάρα πολύ, πίστεψε με, ευγενικός και διακριτικός άνθρωπος. Ποτέ δεν κάνει κάποιον να πονάει, αλλιώς δεν θα είχα συνεργαστεί μαζί του. Μου είναι δύσκολο να μιλάω για γούστα του, όμως, σε διαβεβαιώ, ότι δεν υπάρχει λόγος να φοβάσαι τίποτα. Να θυμάσαι, πάντως, – συνέχιζε να κηρύττει εκείνος, χαϊδεύοντας τα μπούτια του Αντρέι, – ότι πρέπει να φοβάσαι αυτόν, που συγκρατεί τον εαυτό του, καταπιέζει τα ένστικτα του, ανάμεσα σε αυτούς συχνά βρίσκονται σαδιστές και απλώς μανιακοί, ενώ οι άνθρωποι σαν τον φίλο μου… τα πάντα είναι προσιτά για αυτόν, έτσι είναι πολύ καλός και το κακό δεν έχει εξουσία πάνω του.
– Δηλαδή, θα είναι απλώς το σεξ, – διευκρίνισε ο Αντρέι.
Ο άντρας κάθισε πιο κοντά, έβαλε το χέρι μέσα στο σορτς του, βρήκε το ήδη στητό πέος και άρχιζε να το ζουλάει απαλά.
– Όχι, δεν θα είναι το απλό σεξ, φυσικά. Ο φίλος μου έχει εξεζητημένο γούστο, και αυτό οπωσδήποτε θα είναι κάτι ασυνήθιστο, το οποίο θα αναπτύξει και τις δικές σου προτιμήσεις…
– Εντάξει! – Πήρε την απόφαση ο Αντρέι.
– Ωστόσο…
– Τι?
– Θέλω να σε βοηθήσω, γνωρίζοντας σε έναν τέτοιο άνθρωπο, που θα σε ευχαριστήσει και θα σε επιβραβεύσει ανάλογα, μα θέλω και να κάνεις κάτι για μένα ως ένδειξη της ευγνωμοσύνης σου…
– Τι συγκεκριμένα? – Χαμογέλασε ο Αντρέι.
– Το ξέρεις, – απάντησε εκείνος μαλακά. – Αν συμφωνείς, έλα μαζί μου. Θα ικανοποιήσεις το πόθο μου και μετά θα δεις τον αραβικό μου φίλο.
– Και ο… αυτός, ο οδηγός ταξί?
– Όλα είναι εντάξει. Είναι φίλος μου και δεν θα τον αφήσω παραπονεμένο, όλα θα πάνε καλά, έλα.
Παίρνοντας τον Αντρέι από το χέρι, εκείνος τον συνόδευσε σε έναν σκοτεινό μακρύ διάδρομο, και μετά κατέβηκαν δυο σκάλες, και βρέθηκαν, κρίνοντας απ` όλα, στο υπόγειο. Προχωρώντας ακόμα λίγο στο διάδρομο, έφτασαν στην πόρτα, και τότε ο Αντρέι κατάλαβε, ότι η κατάσταση δεν είναι εντελώς ακίνδυνη. Κανείς δεν ξέρει, ότι είναι εδώ. Αν θα τον απαγάγουν τώρα, κανένας δεν θα τον αναζητήσει – θα είναι απλώς άλλος ένας εξαφανισμένος τουρίστας.
Ο Αντρέι σταμάτησε.
Ο άντρας, μάλλον, κατάλαβε τις ανησυχίες του.
– Καταλαβαίνω, ότι φοβάσαι, αλλά αυτό είναι καλό κιόλας, αυτό θα οξύνει τις αισθήσεις σου. Σκέψου – αφού το ξέρεις, ότι είμαι ένας άνθρωπος, που δεν καταπιέζει τον πόθο του, και δεν έχει νόημα για μένα να ακολουθήσω τον επικίνδυνο δρόμο των εγκλημάτων, ρισκάροντας να χάσω ο, τι έχω.
Αυτός δεν επέμενε και δεν προσπαθούσε να σύρει τον Αντρέι μέσα, απλώς του το εξηγούσε ήρεμα, και το παλικάρι μπήκε σιωπηλά στην ανοιχτή μπροστά του πόρτα.
Άναψε χαμηλός φωτισμός. Στο κέντρο του δωματίου στεκόταν κάποιος παράξενος μηχανισμός, και κοιτάζοντας πιο προσεκτικά, ο Αντρέι παρατήρησε, ότι το πιο σημαντικό μέρος αυτού αποτελείτο από δυο σανίδες, η μια ένωνε με την άλλη έτσι, ώστε να αφήνει οπές για το κεφάλι και τα χέρια.
– Έλα εδώ, – ο άντρας κάλεσε τον Αντρέι. – Σταμάτα εδώ, για να μπει ο λαιμός σου σε αυτή τη θέση, και βάλε τα χέρια σου μέσα σε αυτές τις εσοχές. Όταν εγώ θα κατεβάσω την πάνω σανίδα, ο λαιμός και τα χέρια σου θα αιχμαλωτιστούν, και δεν θα μπορέσεις να απελευθερωθείς. Βλέπεις, δεν σου λέω ψέματα, στα λέω όλα, τι θα γίνει τώρα. Όμως, επαναλαμβάνω, δεν πρέπει να με φοβάσαι, εντάξει; Μετά θα τραβήξω με αυτή τη σκηνή τα γόνατα σου κοντά στην κοιλιά και θα τα δέσω. Μα τι μιλάω τώρα… έλα να το κάνουμε, και θα δεις και ο ίδιος.
Ο Αντρέι πολεμούσε με τον εαυτό του. Από τη μια, ο κίνδυνος ήταν μεγάλος – να βρεθεί απολύτως υποταγμένος εδώ, σε κάποιο υπόγειο, σε ένα οίκο ανοχής για τους πλούσιους… για να τον πηδάνε για κάνα-δυο χρόνια μετά, σαν μια κούκλα, και να τον σκοτώσουν μετά να μην γίνει φασαρία? Από την άλλη, ο άντρας έχει δίκιο – και ο ίδιος κίνδυνος ανεβάζει την διέγερση, και η λογική του λέει, ότι μάλλον απίθανο να ρισκάρουν έτσι, απαγάγοντας τους τουρίστες, όταν έχουν τόσο προσιτούς δικούς τους ανθρώπους για να κάνουν σεξ. Ο Αντρέι πλησίασε αργά τη σανίδα και γονάτισε μπροστά της.
– Όχι, πρώτα πρέπει να σε γδύσουμε, – επενέβη ο άντρας και έβγαλε το σορτς και την μπλούζα του Αντρέι.
Ο Αντρέι γονάτισε ξανά και ακούμπησε το λαιμό του μέσα στον μαλακό ημικύκλιο. Έπειτα – τα χέρια του. Ο άντρας δεν βιαζόταν – ακούστηκαν κάποιοι κραδασμοί, και αυτός κατέβασε αργά την δεύτερη σανίδα, την στερέωσε πάρα πολύ προσεκτικά, προσέχοντας να μην πιαστεί τίποτα πουθενά. Ακόμα δυο κλικ, και τέλος – τώρα ο Αντρέι ήταν στην δική του πλήρη διάθεση.
– Πολύ καλά, – σχολίασε εκείνος. – Τώρα ας σηκώσουμε τα γόνατα σου…
Έβαλε στα γόνατα του Αντρέι δερμάτινα λουριά, τα έκλεισε με κουμπώματα, ρώτησε – αν είναι σφιχτά, και λύγισε τα γόνατα, ανοίγοντας τα πλατιά. Έπειτα πίεσε κάποιον μοχλό, και η πλατφόρμα άρχισε να ανεβαίνει.
– Ο ποπός και το στόμα σου πρέπει να βρίσκονται σε σωστό ύψος, κατάλαβες?
Οι σανίδες ήταν αρκετά φαρδιές, και ο Αντρέι έβλεπε μόνο αυτό, που βρισκόταν μπροστά του στο δωμάτιο. Ο άντρας πλησίασε το πρόσωπο του, ήταν ήδη γυμνός, και ο πούτσος του ήταν ήδη φουσκωμένος λιγάκι.
– Για να δούμε – αν είναι σε κατάλληλο ύψος, – πρόφερε εκείνος μαλακά. – Άνοιξε το στόμα σου…
Ο Αντρέι άνοιξε το στόμα και πήρε μέσα το πέος.
– Ας το ανεβάσουμε λιγάκι… έτσι.
Ο άντρας κούνησε το πέος απαλά στο στόμα του Αντρέι.
– Ναι, έτσι είναι καλά.
Αυτός έφυγε κάπου, μετά πλησίασε από πίσω και ο Αντρέι ένοιωσε το άγγιγμα του ζεστού πέους στον ποπό του.
– Ναι, και εδώ είναι πολύ καλά.
Η προσεκτικότητα και σχολαστικότητα, με την οποία ο άντρας έκανε τα πάντα, άναβε τον Αντρέι με την ίδια δύναμη, όπως και ο εκρηκτικός πόθος του ταξιτζή. Ήταν εντελώς ασυνήθιστο – να είναι απολύτως ακινητοποιημένος, αιχμάλωτος και πλήρως προσιτός.
– Οι οπές, στις οποίες βρίσκονται τα χέρια και ο λαιμός σου, είναι καλυμμένες με ένα απαλό υλικό, το νιώθεις?
Ο Αντρέι έγνεψε.
– Και αυτό με τη σειρά του δεν ακουμπάει κατευθείαν στο ξύλο, αλλά σε ένα ελαστικό κάλυμμα, έτσι, ακόμα και αν αντισταθείς πάρα πολύ, δεν θα βλάψεις τον εαυτό σου.
– Και γιατί να αντισταθώ? – Η ψύχρα του φόβου πέρασε στην ράχη του.
– Είσαι ένα πολύ χαζούλικο αγόρι ακόμα, – είπε ο άντρας τρυφερά κάπου πίσω του.
Έπειτα τον πλησίασε από μπροστά και έσκυψε. Ο Αντρέι κοίταξε λοξά και είδε, ότι κάτω από τη σανίδα υπήρξε μια δεξαμενή στο πάτωμα, την οποία ο άντρας είχε ανοίξει.
– Γιατί το χρειάζεστε αυτό, – μουρμούρισε ο Αντρέι;
Ο φόβος του δυνάμωνε.
– Θα τα μάθεις όλα αργότερα, ενώ τώρα ο φόβος σου μεγαλώνει, και αυτό είναι καλό, ας μεγαλώνει. Όσο πιο πολύ φοβάσαι τώρα, τόσο πιο όμορφα θα είναι μετά. Όντως δεν ξέρεις, γιατί ίσως να προσπαθήσεις να αντισταθείς μετά?
– Όχι, – απάντησε πνιχτά ο Αντρέι, αρχίζοντας να μετανοεί ήδη για την ηλίθια πράξη του.
– Θα το κάνεις, επειδή αυτό είναι …, – ο άντρας έσκυψε και κοίταξε τον Αντρέι κατευθείαν στα μάτια, συλλαβίζοντας – ω-ραι-ο. Η απόλαυση σου θα είναι ιδιαίτερα δυνατή, αν δεν θα αφεθείς απλά, αλλά και θα παλέψεις με όλες τις δυνάμεις σου και θα προσπαθήσεις να ξεφύγεις, τώρα καταλαβαίνεις?
– Ναι…, – ο φόβος του μειώθηκε λιγάκι.
– Ο Άραβας φίλος μου ξέρει, ότι θα σε πάρω ως ανταμοιβή, και αυτό του αρέσει, επειδή δεν θα σε χρησιμοποιήσω απλά, αλλά θα σε διδάξω λιγάκι, έτσι ο φίλος μου θα μπορέσει να πάρει μεγαλύτερη απόλαυση.
Κρατώντας κάποιο σιδεράκι, αυτός πλησίασε τον Αντρέι.
– Άνοιξε το στόμα σου.
Ο Αντρέι υπάκουσε, και ο άντρας έβαλε στο στόμα του ένα στήριγμα, το οποίο τον εμπόδιζε να το κλείσει. Τα δόντια του ακούμπησαν στις μαλακές προσθήκες και βυθίστηκαν σε αυτές. Ρυθμίζοντας την απόσταση, ο άντρας θαύμασε το αποτέλεσμα των κοπών του.
– Το σάλιο σου θα στάζει εδώ, – εκείνος έδειξε την τρύπα στο πάτωμα. – Εδώ θα τρέξει επίσης ο, τι μας επιστρέψει το στομάχι σου, και από εκεί θα φύγει στην αποχέτευση, όλα είναι πολύ απλά και καθαρά, κατάλαβες?
Ο Αντρέι μπορούσε μόνο να μουγκρίσει.
– Θα σου πω μερικά πράγματα για το ίδιο δικό σου κορμί, – συνέχισε εκείνος, – όχι με τα λόγια, όμως, αλλά με τις πράξεις.
Ξαφνικά ο Αντρέι θυμήθηκε ένα σημαντικό πράγμα και μούγκρισε, κάνοντας το σημάδι, ότι πρέπει να πει κάτι. Ο άντρας έφτασε κοντά αμέσως και έβγαλε το σίδερο από το στόμα του.
– Τι?
– Ξέχασα να πω…
– Ναι?
– Δεν μπορώ να τελειώσω!
– Θα σε μάθω:)
– Όχι, δεν κατάλαβες, δεν θέλω να τελειώσω!
– Πώς, καθόλου?
– Καθόλου, καθόλου: Ξέχασα εντελώς να σε προειδοποιήσω, αλλά αυτό είναι πολύ, πάρα πολύ σημαντικό για μένα!
Ο άντρας μπήκε σε σκέψεις.
– Γιατί είναι τόσο σημαντικό?
– Δύσκολο να σου εξηγήσω. Απλώς όταν εγώ τελειώνω, μετά γίνομαι πολύ νεκρός, νωθρός, δεν απολαμβάνω πια τη ζωή, γαμώτο, έπρεπε να στο πω από πριν!
– Μην φοβάσαι. Άνοιξε το στόμα σου.
Και τοποθέτησε πάλι το σιδεράκι, στερεώνοντας το με τέτοιο τρόπο, ώστε ο Αντρέι δεν μπορούσε πια να κουνήσει το κεφάλι του, ούτε δεξιά, ούτε αριστερά, ούτε πάνω, ούτε κάτω.
– Σέβομαι την φιλοσοφία σου.
Αυτός πήρε τον πούτσο του και το έβαλε στο στόμα του Αντρέι.
– Αυτό είναι ιδιαίτερα ευχάριστο – να παίρνεις έναν άνθρωπο, ο οποίος ακολουθεί μια τέτοια φιλοσοφία, είναι πάντοτε τόσο ωραίο να ασχοληθείς με μια προσωπικότητα, και όχι με ένα τίποτα! Θα ικανοποιήσω το ζήτημα σου, αν και είναι κρίμα, βέβαια, αλλά θα γίνει, όπως το θέλεις. Και τώρα ας πιάσουμε δουλειά.
Ο Αντρέι ξαφνιάστηκε, όταν μπαίνοντας στο στόμα του, το πέος του άντρα απρόσμενα μεγάλωσε πάρα πολύ. Μερικές φορές εκείνος το έβγαζε και το έδειχνε στον Αντρέι, το έτριβε πάνω στο πρόσωπο του, και μετά το έχωνε τόσο βαθιά μέσα στο λαιμό του, ότι μερικές φορές ο Αντρέι έκανε εμετό. Ο άντρας σκούπιζε προσεκτικά τα χείλη του και άρχιζε ξανά από την αρχή. Οι τάσεις για εμετό έμειναν, αλλά έγιναν λιγότερο δυσάρεστες, το βασικό ήταν όμως, ότι δεν υπήρξε καμία επιλογή. Ο Αντρέι προσπάθησε να ξεφύγει – αυτό πράγματι δυνάμωσε κάπως τον ερεθισμό του. Ήταν πολύ ασυνήθιστο και καυλιάρικο να βρίσκεται σε μια τέτοια αβοήθητη κατάσταση, το πέος του άλλου ήταν περίπου είκοσι εκατοστά σε μακρός, και έξι σε διάμετρο – ένα αληθινό παλούκι, και όλο αυτό το πράγμα χωνόταν βαθιά μέσα στο λαιμό του, και έβγαινε μόνο και μόνο για να μπορέσει ο Αντρέι να πάρει μια ανάσα.
Ξαφνικά ο Αντρέι άκουσε, πως η πόρτα στο δωμάτιο άνοιξε! Αυτός άρχισε να τραβιέται, μα και τι μ` αυτό; Ο άντρας γέλασε.
– Εκπλήξεις, φίλε μου, εκπλήξεις! Τίποτα δεν ομορφαίνει τόσο τη ζωή μας, όσο οι ευχάριστες εκπλήξεις!
Κρίνοντας από τον ήχο των βημάτων, στο δωμάτιο μπήκαν δυο η τρία άτομα. Αυτοί σταμάτησαν κάπου πίσω και παρέμειναν εκεί, διατηρώντας τη σιωπή.
– Οπός το βλέπεις, φίλε μου, η δραστηριότητες μου δεν είναι απολύτως νόμιμες, έτσι η αστυνομία θα ήταν δυσαρεστημένη, αν δεν θα μοιραζόμουν με αυτήν τις μικρές μου χαρές… Δες το από την άλλη μεριά, αν αυτό σε ανησυχεί, διότι τώρα θα σε πηδήξει ο επικεφαλής των αστυνομικών δυνάμεων της πρωτεύουσας μας!
Ο άντρας έκανε στην άκρη και μπροστά στον Αντρέι φάνηκε ένας υπέρβαρος άντρας με αστυνομική στολή. Χωρίς βιασύνη αυτός ξεκούμπωσε το παντελόνι του και έχωσε γρήγορα τον πούτσο του στο στόμα του Αντρέι, την ώρα που κάποιος άλλος άρχισε να χώνει το πούλι στον ποπό του. Και οι δύο τραβήχτηκαν, σαν κουνέλια, και έχυσαν αρκετά σύντομα. Έπειτα συνομίλησαν για κάτι χαμηλόφωνα, και έφυγαν.
– Τώρα και εγώ είμαι καλά, και εσύ, και αυτοί, όλοι είναι ευχαριστημένοι, – χαρούμενα σχολίασε ο άντρας. – Ενώ στον Άραβα φίλο μου θα του αρέσει να ξέρει, ότι τώρα στο στομάχι και στον ποπό σου βρίσκεται το σπέρμα των σημαντικών αστυνομικών. Και τώρα – δική μου σειρά.
Βολεύτηκε πίσω του, έχωσε προσεκτικά το παλούκι του μέσα στον ποπό του Αντρέι, και άρχισε να τον πηδάει πολύ επιδέξια και ρυθμικά.
– Θα σε μάθω, αγοράκι, πως να το απολαμβάνεις πολύ.
Το χοντρό του πέος ήταν προφανώς αλειμμένο πολύ καλά με κάτι, διότι γλίστραγε μέσα χωρίς παραμικρό πόνο. Έπειτα ακούστηκε ένα τρίξιμο, και η πλατφόρμα κατέβηκε λιγάκι, έτσι το πέος του έμπαινε στον ποπό υπό μια διαφορετική κλήση, και η ηδονή άναψε στο σώμα του Αντρέι. Ποιος ξέρει – πως, αλλά ο άντρας το κατάλαβε.
– Η πουτάνα το κατάλαβε, – σχολίαζε εκείνος. – Άρχισε να το ευχαριστιέται… κάτι αγοράκια σαν και εσένα είναι όλα πουτανίτσες, όμως, δεν το ξέρουν αυτό…
Εκείνος πράγματι δούλευε το εργαλείο του με μεγάλη τέχνη, και στην κοιλιά του Αντρέι άρχισαν να εμφανίζονται οι γνωστοί σπασμοί, η απόλαυση έσταζε στα μπούτια του.
– Και τώρα θα κάνουμε κάτι άλλο…
Ο άντρας έβγαλε το πέος του και ασχολήθηκε με κάτι πίσω. Κάποιο δροσερό και ελαστικό αντικείμενο άγγιξε την τρυπούλα και μπήκε μέσα. Παίρνοντας μπροστά, εκείνος έδειξε στον Αντρέι μια κονσόλα.
– Εγώ θα σε πηδάω στο λαιμό, και αυτό το πραγματάκι θα κάνει θαύματα με τον ποπό σου.
Το αυτόματο πουλί άρχισε να κινείται γρήγορα, πετυχαίνοντας με το κεφαλάκι του εκείνο το πιο ευχάριστο σημείο στον ποπό, και απόλαυση ανέβηκε γρήγορα. Ο πούτσος του έβγαινε πιο σπάνια από το λαιμό, και ο Αντρέι λαχάνιασε λιγάκι – όχι αρκετά, για να νιώσει σημαντικές ενοχλήσεις, ενώ η απόλαυση στον ποπό έγινε αναπάντεχη, και μετά πιο πολύ, και ακόμα πιο πολύ! Ο Αντρέι προσπάθησε να απελευθερωθεί και φώναζε, σχεδόν ούρλιαξε, αλλά το πέος του έκλεινε τη φωνή, όσο η απόλαυση συνέχιζε να δυναμώνει. Καταπληκτικό, αλλά παρόλο που του φάνηκε, ότι ήδη τελειώνει συνέχεια, το πέος του παρέμεινε μαλακό και δεν πλησίασε καν στον οργασμό.
Η συχνότητα των κινήσεων στον ποπό του μειώθηκε, και ξαφνικά κάποιος πήρε το πέος του! Κάποιος άλλος ήταν ακόμα στο δωμάτιο! Ο άντρας γέλασε ξανά.
– Τώρα θα παίξουμε λιγάκι με το παιχνίδι σου…
Ο Αντρέι δεν κατάφερε να καταλάβει, τι ακριβώς συνέβαινε με το πέος του, μα κάτι γινόταν… απαλές παράξενες αισθήσεις… κάπου βαθιά… γαμώτο, εκείνοι χώνουν κάτι στην τρυπούλα του πουλιού του! Ήταν κάπως τρομακτικό αυτό, ο Αντρέι τραβήχτηκε και μούγκρισε. Ο άντρας χάιδεψε το κεφάλι του και συνέχισε να τον πηδάει στο λαιμό.
– Μην φοβάσαι. Όλα είναι αποστειρωμένα, μην φοβάσαι, δεν κατάλαβες ακόμα, ότι ξέρω καλά τη δουλειά μου?
Ο Αντρέι και πάλι μαζευόταν παρά τη θέληση του, αλλά αυτό, φυσικά, δεν άλλαζε τίποτα.
– Έχω έναν βοηθό… για δείξε τον εαυτό σου, – διέταξε αυτός σε κάποιον, και μπροστά από το πρόσωπο του Αντρέι εμφανίστηκε ένα αγόρι. – Εντάξει, συνέχισε, – έγνεψε αυτός στο αγοράκι και εκείνο χάθηκε, ενώ οι αισθήσεις στο πέος του επανήλθαν ξανά.
– Είναι πολύ τρυφερός και ξέρει πολλά πράγματα, ενώ τώρα χώνει μέσα στην τρυπούλα σου ένα μαλακό, λεπτό, και όμως πολύ ανθεκτικό καλώδιο… στην άκρη αυτού του καλωδίου βρίσκεται ένας γυάλινος βόλος, και στην κορυφή του βόλου υπάρχει μια διέξοδος. Σε αυτή τη τρύπα μεταφέρεται υπό πίεση ένα λιπαντικό υγρό, έτσι, όποτε το καλώδιο κινείται, ο βόλος θα τρίβει το πέος σου από μέσα. Ορκίζομαι με το κεφάλι μου, ποτέ δεν είχες δοκιμάσει κάτι τέτοιο.
Ο Αντρέι μούγκρισε κάτι.
– Πώς πάει; Έτοιμο. Πολύ ωραία. Τώρα το καλώδιο είναι βαθιά μέσα στο πουλί σου, ξέρεις, πόσο βαθιά? Κοντά στην ίδια τη ρίζα!
Ο Αντρέι τρελάθηκε λιγάκι από αυτή την είδηση, όμως, δεν υπήρξαν δυσάρεστες αισθήσεις, και το πέος στον ποπό του αν και κουνούσε πάρα πολύ αργά, η απόλαυση ήταν το ίδιο έντονη και βαθιά.
– Και τώρα κάτω από το πουλί σου θα βάλουμε ένα ειδικό μηχανηματάκι, θα το ενώσουμε με το καλώδιο, και αυτό θα αρχίσει αργά-αργά να σε πηδάει μέσα στην τρυπούλα του πούτσου σου!
Ο Αντρέι μαζεύτηκε και περίμενε τα χειρότερα, όμως, το χειρότερο δεν ήρθε, αλλά ξαφνικά όλο το πέος έγινε πάρα πολύ ζεστό, σαν να το έχουν βάλει σε βραστό νερό, έτσι αυτός κατάλαβε – αυτό το πράγμα τώρα πια κινείται.
– Μην το κάνεις ποτέ μόνος σου, κατάλαβες; – Βγάζοντας το πέος από το στόμα του Αντρέι, εκείνος έσκυψε προς το πρόσωπο του και χάιδεψε το μάγουλο του. – Ποτέ. Πρέπει να έχεις πολύ καλή γνώση της ανατομίας και μεγάλη πείρα με κατάλληλα εργαλεία. Είναι προτιμότερο να μην απολαύσεις κάτι, παρά να μείνεις ανάπηρος για μια ζωή, το έπιασες?
– Ναι.
Ο λαιμός του ήταν κουρασμένος και πονούσε.
– Και τώρα εγώ θα παρατηρώ το πρόσωπο σου, ενώ κάποιος άλλος θα ασχοληθεί με το δικό μου πέος. Μου αρέσει πολύ να κοιτάζω τα πρόσωπα των αγοριών, με τα οποία κάνω τις ατασθαλίες μου.
Η πλατφόρμα άρχισε να ανεβαίνει, ωσότου το πρόσωπο του Αντρέι δεν βρέθηκε στο ίδιο επίπεδο με το πρόσωπο του άντρα. Εκείνος έκανε ένα σημάδι, και ξαφνικά κάπου στο πλάι φάνηκε κάποια κίνηση, και από το σκοτάδι βγήκε μια γυναίκα περίπου σαράντα χρόνων. Γαμώτο! Πόσους ακόμα βοηθούς κρύβει ακόμα εκεί; Η γυναίκα έκανε τα πάντα με πολυάσχολο ύφος – έκλεισε την τρύπα στο πάτωμα, κάθισε δίπλα του, άλειψε τα χέρια της με κρεμά και άρχισε να κάνει κάτι με το πέος και τον ποπό του.
– Είναι ικανή να κάνει θαύματα με τα χέρια της, – έγνεψε ο άντρας προς τη μεριά της. – Λίγο αργότερα η φιλενάδα της επίσης θα δείξει και σε σένα την τέχνη της…
Άρα, υπάρχει και η “φιλενάδα” εδώ. Εντωμεταξύ η καυτή αίσθηση στο πέος δυνάμωσε, και ο Αντρέι ένοιωσε, ότι το παλικαράκι πήρε το πουλί του στο χέρι του και άρχισε να το σφίγγει, μια πιέζοντας πιο δυνατά, μια αφήνοντας πιο χαλαρά, αναλόγως και η τριβή στο εσωτερικό του πέους μια δυνάμωνε, μια μειωνόταν. Το καλώδιο μέσα προχωρούσε αργά, όμως, οι αισθήσεις ήταν εντελώς ασυνήθιστες, και ήταν αδύνατον να τις περιγράψει με λέξεις. Το πιο καταπληκτικό απ` όλα ήταν το ότι δεν ήθελε να τελειώσει καθόλου σε όλη τη διάρκεια του σεξ.
Το πουλί στον ποπό του σταμάτησε, και από το σκοτάδι αναδύθηκε άλλη μια γυναίκα.
– Τώρα θα ξέρεις – τι νιώθω εγώ, – είπε με πολλά υποσχόμενο ύφος ο άντρας, ενώ η γυναίκα γλίστρησε κάπου πίσω από τις σανίδες.
Μερικά δευτερόλεπτα αργότερα ο Αντρέι ένοιωσε, ότι στον ποπό του μπήκε ένα δάχτυλο.
– Ένα! – Άρχισε να σχολιάζει ο άντρας, και ο Αντρέι κατάλαβε, ότι τον περιμένει κάτι περίεργο…
– Δυο!
Τα δάχτυλα της γυναίκας έτρεχαν μέσα στον ποπό του με καταπληκτική ευκινησία.
– Ξέρεις, δεν είναι και τόσο απλό – να πηδήξεις έναν άντρα με το χέρι, αν είναι κιόλας τόσο δυνατός, σαν και εσένα η εμένα, – συνέχισε την παραίνεση εκείνος. – Κάνουν ειδικές ασκήσεις, και αυτές θα γίνονταν, μάλλον, πολύ καλοί αλπινιστές, με τόσο δυνατά δαχτυλάκια! Τρία!
Ο Αντρέι έσφιξε λιγάκι τον ποπό του και αμέσως δέχτηκε ένα γερο χαστούκι.
– Έλα! Δεν πρέπει να σφίγγεσαι, χαλάρωσε και αφέσου, εκείνη θα σε πάρει όπως και να έχει… Τέσσερα…
Βρίσκοντας, ότι όντως υπάρχει λογική σε αυτό, ο Αντρέι προσπάθησε να χαλαρώσει τον ποπό του όσο πιο πολύ μπορούσε.
– Έλα… και … έτοιμο; Πεεεντε…
Όλο το χέρι της γυναίκας μπήκε μέσα στον ποπό του, και άρχισε να προχωράει πιο βαθιά!
– Να είσαι πολύ προσεκτικός, αν θα θελήσεις να το επαναλάβεις με κάποιον, κατάλαβες; Να θυμάσαι – καλύτερα να στερηθείς κάποια απόλαυση, παρά να αποκτήσεις κουσούρι. Τα νύχια πρέπει να είναι κομμένα κοντά, χέρια – καθαρά και καλά αλειμμένα, και δεν πρέπει να χώνονται βαθιά – αυτή μπορεί, επειδή ξέρει και έχει εμπειρία, ενώ οι άλλοι ας μη το κάνουν κατάλαβες?
Κρίνοντας από όλα, η γυναίκα αυτή όντως και ήξερε, και μπορούσε. Τι συγκεκριμένα έκανε εκεί στον ποπό του, δεν ήξερε κανείς, ωστόσο οι αισθήσεις ήταν εντελώς απερίγραπτες, και ενώθηκαν με αυτές στο εσωτερικό του πουλιού του.
– Νομίζεις, αυτό ήταν; Όχι, αγοράκι, όχι ακόμα… βλέπεις, το υγρό, που λιπαίνει την ουρήθρα σου, δεν είναι απλό, είναι καλός ηλεκτρολύτης… ναι, μην φοβάσαι, μην φοβάσαι… και το λιπαντικό στον ποπό σου το ίδιο, και τώρα ας ενεργοποιήσουμε κάτι…
Το «κάτι» ήταν ρεύμα αδύναμης τάσης, και ο Αντρέι απλούστατα άφησε τις προσπάθειες να περιγράψει τις αισθήσεις του, με ένα κενό βλέμμα κοίταζε κάπου πέρα από το ευχαριστημένο πρόσωπο, που στεκόταν μπροστά του. Κάποιος άρχισε να γλύφει τα πόδια του, όμως, αδιαφορούσε πια για αυτό – η ηδονή του ήταν απόλυτη, και νόμιζε, ότι θα ήταν αδύνατον να προσθέσει κατή σε αυτήν. Έπειτα κάπου πίσω του ακούστηκαν βογκητά, βογκούσε κάποιος άντρας, και κρίνοντας από το πως άλλαξαν οι ήχοι, όταν κάποιος πήρε στο στόμα του όλα τα δάχτυλα του αριστερού ποδιού του Αντρέι, τα βογκητά ήταν δικά του. Δυνάμωσαν οι ήχοι των χτυπημάτων και ακούστηκε κάποια φωνή, και τότε ο Αντρέι κατάλαβε – κάποιος άντρας παρατηρούσε όλη αυτή την ώρα αυτά, που οι άλλοι έκαναν μαζί του, και τώρα γλύφει τα δάχτυλα στην πατούσα του και τελειώνει στον ποπό εκείνου του αγοριού, που ασχολιόταν με το πέος του Αντρέι… απόλυτη, εκατό τοις εκατό πουτανιά…
Οι δικές του “πρόστυχες” φαντασιώσεις έμοιαζαν τώρα στον Αντρέι ατελείωτα αγαθές και πρωτόγονες. Η αληθινή προστυχιά ήταν απρόσιτη για αυτόν. Το μυαλό του ήταν υπερβολικά περιορισμένο με αυτά που “πρέπει” και “δεν πρέπει” να γίνονται στο σεξ, τόσο πολύ, όσο δεν μπορούσε να συνειδητοποιήσει και ο ίδιος, και σίγουρα, σε αυτό το υπόγειο υπάρχουν και άλλα πολλά πράγματα, τα οποία αυτός δεν έχει δει ούτε στα όνειρά του.
Ο άντρας έβγαλε το σίδερο από το στόμα του και άρχισε να του ψιθυρίζει στο αφτί.
– Και τώρα κρατά το απλώς στο στοματάκι σου, εντάξει; Μην το ρουφάς, απλώς κράτησε το μέσα.
Κάποιος κάλυψε το κεφάλι του Αντρέι με κάτι σαν μαντίλι, και τώρα αυτό σηκώθηκε και φάνηκε ένα μαλακό πέος. Παίρνοντας το στο στόμα, ο Αντρέι ένοιωσε την γεύση του σπέρματος. Τον έπιασε με τα χείλη και τη γλώσσα του, και αυτό μειωνόταν σιγά-σιγά με μικρούς σπασμούς.
Πέντε λεπτά αργότερα ο Αντρέι με αδύναμα πόδια προχωρούσε πίσω στο διάδρομο. Ο άντρας τον συγκρατούσε και έλεγε κάτι για το ότι δεν έκανε λάθος , επιλέγοντας τον, όμως, ο Αντρέι σχεδόν δεν τον άκουγε. Το μόνο, που τον ανησυχούσε λιγάκι, ήταν το ότι σε μια τέτοια κατάσταση ήταν ανίκανος να ικανοποιήσει τον “Άραβα φίλο” του, μα και γενικώς αυτή τη στιγμή δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτα άλλο εκτός από το να πλέει στις αναμνήσεις και στις αναλαμπές της απόλαυσης, οι οποίες, σαν κουνέλια, έτρεχαν ακόμα σε όλο το κορμί του. Μπροστά τους πήγαινε ένα κοντό παλικαράκι με πολύ κουκλίστικη μουσούδα, και ο Αντρέι, καταλαβαίνοντας, ότι τώρα του επιτρέπονται τα πάντα, απλώς τον έπιασε χωρίς να πει κουβέντα, τον στρίμωξε κοντά και φίλησε τα χείλη του. Το αγόρι δεν αντιστάθηκε, γέλασε μόνο και ανταποκρίθηκε στα φίλια του.
– О!…, – με ευχαρίστηση μούγκρισε ο άντρας. – Ένας πραγματικός αρσενικός!
Στο δρόμο τον περίμενε ταξί. Ο άντρας είπε κάτι στον οδηγό, έσφιξε το χέρι του Αντρέι και έβαλε κάτι στην τσέπη του.
– Θα σε πάει στο ξενοδοχείο σου. Και εσύ, αν θέλεις, πάρε με τηλέφωνο.
Ο Αντρέι ήθελε να τον ρωτήσει κάτι, τι θα γίνει τελικά με εκείνο τον σκάρτο Άραβα φίλο του, από την άλλη, αυτή τη στιγμή τα είχε γραμμένα όλα στα παπούτσια του, επιθυμούσε μόνο να φτάσει στο ξενοδοχείο και να κοιμηθεί.
Φτάνοντας πια στο δωμάτιό του, ο Αντρέι κατάλαβε ξαφνικά, ότι το κάθισμα δεν είναι καθόλου άνετο. Κάτι υπήρξε στην τσέπη του, και όταν εκείνος έβγαλε αυτό το “κάτι”, για να το δει καλύτερα, δεν πίστεψε στα μάτια του – ήταν μια χοντρή δεσμίδα με δολάρια.