Αρχείο 64/5634.
Απόσπασμα από το «Ημερολόγιο του Μπόντχι».
*) Πέτυχα τη σαφήνεια για το ότι η αναζήτηση της ανακάλυψης, δηλαδή, η επαφή με το άγνωστο, πάντοτε συνοδεύεται με την προσμονή. Η έρευνα αυξάνει την προσμονή, κάτι που σημαίνει, ότι πλησιάζω το άγνωστο και μπορώ να περιμένω τις νέες αποκαλύψεις, συμπεριλαμβανομένων τις νέες φωτισμένες αντιλήψεις (ΦΑ). Ως εκ τούτου καταλαβαίνω, ότι υπάρχει μεγάλη διαφορά στο να βιώσεις απλώς την ΦΑ, η να τη βιώσεις και να την μελετήσεις. Το δεύτερο οδηγεί σε μια απότομη επιτάχυνση της προόδου στο ταξίδι της συνείδησης. Άρα – έχει νόημα να στερεώσουμε πιο καλά την ίδια την διαδικασία της «έρευνας».
*) Η σημερινή μέρα είναι καταπληκτική. Διάσπαση στις συναισθήσεις, μακροχρόνια κιόλας. Για μιάμιση ώρα περίπου βίωνα αδιάκοπα ευδαιμονία -8-10, μετά όλο το βράδυ και τακτικά κατά διάρκεια της νύχτας – δυνατό φωτισμένο φόντο με περιοδικές αναλαμπές της ευτυχίας. Αναρωτιέμαι, αν αυτό έχει σχέση με το ότι ασχολούμαι με την εκτέλεση της συμπύκνωσης ανά προσεγγίσεις για αρκετές ώρες?
*) Πέτυχα τη σαφήνεια για το ότι δεν καταφέρνω να ασχολούμαι με την πρακτική αποκλειστικά και μόνο, όταν δεν θέλω να ασχοληθώ με αυτήν. Τη φράση «δεν γίνεται» – στα σκουπίδια.
*) Έθεσα το ερώτημα: αν οι χαρούμενες επιθυμίες επηρεάζουν την αλλαγή των συνθηκών με τον ίδιο τρόπο, όπως αυτές επηρεάζουν την αλλαγή στην κατάσταση μου; Διότι η κατάσταση μου – είναι ένα σύνολο των αντιλήψεων, και αυτό σε έναν ορισμένο βαθμό είναι επίσης «συνθήκες», όλοι οι άνθρωποι τέλος πάντων κατανοούν τις αντιλήψεις τους ακριβώς ως «συνθήκες», δηλαδή ως κάτι, το οποίο δεν μπορεί να επηρεαστεί. «Είμαι τόσο νευρικός σήμερα από το πρωί, επειδή αναγκάστηκα να ακυρώσω μια συνάντηση» – ένα παράδειγμα της έκφρασης, η οποία δείχνει τέτοια αντιμετώπιση. Ίσως και η δική μου αντιμετώπιση για τις «συνθήκες» να είναι ένα δείγμα παρόμοιας ανικανότητας, όταν δέχομαι κάτι με τυφλή πίστη, χωρίς να προσπαθώ να μελετήσω, να πειραματιστώ, να καταβάλλω προσπάθειες. Οι φωτισμένες αντιλήψεις φέρνουν τις φανταστικές αλλαγές μέσα στον ίδιο μου τον εαυτό, και είναι άγνωστο…
*) Είμαι κατηγορηματικά ανικανοποίητος με την εντατικότητα της πρακτικής μου. Υπάρχει μια εικασία, ότι αν θα καταφέρω να καταγράφω ανά μια ώρα τις χαρούμενες επιθυμίες μου, να τις ακολουθώ και στο τέλος της κάθε ώρας να δώσω αναφορά για τον χρόνο, που πέρασε, τότε κάτι θα αλλάξει. Αν δεν κάνω λάθος, εγώ ποτέ η σχεδόν ποτέ δεν κατάφερνα να το κάνω! Αυτή είναι μια παράξενη ανικανότητα, θέλω να τη διαλύσω.
.*) Απόψε συνέβη κάτι, το οποίο εγώ βαθμολογώ, σαν πολύ σημαντικό – για πρώτη φορά στη ζωή μου είχα τόσο ξεκάθαρο και αναγνωρισμένο με τέτοια ευκρίνεια συνειδητοποιημένο όραμα (ΣΟ). Η διάρκεια του ήταν πάρα πολύ μικρή – μάλλον, κοντά στα τριάντα δευτερόλεπτα, αλλά αυτό είναι ένα πολύ χαρούμενο γεγονός, το οποίο τώρα μετατράπηκε σε φωτισμένο παράγοντα.
Στο όνειρο μου είδα ξαφνικά, ότι κάποια ζώα κινούνται με έναν προφανώς παράξενο τρόπο, όχι όπως γίνεται στην πραγματικότητα. Αναρωτήθηκα – μήπως αυτό σημαίνει, ότι κοιμάμαι? Εκείνη τη στιγμή μου ξέφυγε ένα γελάκι ακόμα, τόσο παράλογη μου φάνηκε τότε η υπόθεση. Ωστόσο αποφάσισα, ότι θα παρατηρήσω προσεκτικά την συμπεριφορά αυτών των ζώων, και αν όντως αυτό είναι ένα όνειρο, θα το διαπιστώσω γρήγορα. Έτσι και έγινε: δέκα δευτερόλεπτα μετά από την αρχή της παρακολούθησης είδα, πως ένα ζώο (έμοιαζε με γάτα) διαλύθηκε και μέσα σε αυτή την σχεδόν αόρατη κατάσταση μεταφέρθηκε πιο μπροστά, όπου και απέκτησε ξανά τη πυκνότητα του. Εκείνη τη στιγμή ήρθε η λογική σαφήνεια, ότι βρίσκομαι στο όνειρο. Αμέσως μετά από αυτό – μάλλον, σε ένα δευτερόλεπτο η μισό, αυτή η σαφήνεια έπαψε να είναι απλώς λογική, εμφανίστηκε μια ιδιαίτερη ποιότητα ακραίας διαύγειας – ναι, είναι ένα όνειρο. Μετά από αυτό κατάλαβα, ότι είμαι σε κάποια τοποθεσία. Έκανα ανάστροφη και περπάτησα – με κάποια δυσκολία, όπως γίνεται κατά την κίνηση σε ελαφρύ νερό. Ξαφνικά εμφανίστηκε…
Την ίδια στιγμή δεν ξύπνησα, δηλαδή, σχεδόν ξύπνησα και βρέθηκα σε μια ενδιάμεση κατάσταση – κοιτούσα με τα μάτια μου κλειστά μπροστά μου και με απόλυτη ευκρίνεια, με οποιαδήποτε μεγέθυνση έβλεπα έναν ελικοειδή γαλαξία, που «έπλεε» στο ανοιχτό διάστημα. Ήταν καταπληκτικό!
*) Ανακαλύφθηκε η επίδραση των αισθήσεων, παρόμοιων με την υπεροξυγόνωση, η οποία εμφανίζεται έπειτα από την απότομη αύξηση της πυκνότητας των φωτισμένων αντιλήψεων (ΦΑ). Μοιάζει με ελαφριά μέθη, χαύνωση μέσα στο κορμί, πυρετώδη διέγερση. Δεν μου αρέσει αυτή η κατάσταση, δηλαδή, θα προτιμούσα να μην είχε συμβεί, αν και είναι πολύ πιο ελκυστική από μια συνηθισμένη κατάσταση του σώματος. Νομίζω, ότι είναι η αντίδραση του σώματος, ασυνήθιστου σε μια τέτοια πυκνότητα των ΦΑ, και είμαι σίγουρος, ότι η επίδραση αυτή θα εξασθενήσει σταδιακά.
*) Εκδηλώθηκε πιο συγκεκριμένα και σχηματίστηκε, σαν μια ξεχωριστή αντίληψη η ΦΑ – «χαρά της μάχης».
*) Βρέθηκε η περιγραφή με αντίκτυπο για την προσμονή (πσμ) – «σαν να περίμενα για πολλή ώρα, και τώρα – μόνο εμπρός!», «η πρακτική μόλις είχε αρχίσει, κάνω τα πρώτα βήματα»
*) Κατεγράφη η θέση σχετικά με την αντιμετώπιση των συνθηκών, όπως την έχει το σκυλί με τα κρεμαστά αφτιά – τις παρατηρώ με ειλικρινή περιέργεια και εμπιστοσύνη, με το κεφάλι μου σκυμμένο στο πλάι, απλώνοντας τα αυτιά μου, περιμένω κάτι ενδιαφέρον, ασυνήθιστο. Αυτή η στάση είναι αδύνατη, αν δεν έχουν εκδηλωθεί δυνατά και οι δυο κυνηγοί, ετοιμότητα υπό οποιεσδήποτε συνθήκες να καταπολεμήσω τα ΑΣ, να εξετάζω τις οποιεσδήποτε συνθήκες, ως ιδανικές για την εκτέλεση της πρακτικής.
Ακολουθεί ένα ανεπανόρθωτα κατεστραμμένο τμήμα του παρόν εγγράφου.
… η μύτη ολόκληρη, τα χείλη, η περιοχή γύρω από τη μύτη καμιά φορά διαπερνάται με λεπτή δόνηση, η οποία δυναμώνει απότομα, αν συγκεντρώσεις την προσοχή σε αυτήν – αυτή είναι μια ευχάριστη αίσθηση. Έχει αντίκτυπο με τη πίεση μέσα στο μέτωπο, η οποία ανταποκρίνεται με τη σκληρότητα στο στήθος και στο λαιμό, τα οποία, με τη σειρά τους, αντηχούν με τη ΦΑ. Άλλο ένα ασυνήθιστο –πολύ ορισμένη αίσθηση της δύνης στις άκρες των δάχτυλων – κατευθείαν στο κέντρο – σαν ένας ορμητικός και πολύ κοφτερός ανεμοστρόβιλος «ξεβιδώνει» προς τα έξω από το δέρμα του δαχτύλου.
*) Ανακάλυψα ξαφνικά, ότι νιώθω απόλαυση από πάρα πολλές και διαφορετικές αντιλήψεις – από την παρατήρηση του φλοιού ενός δέντρου, ήχο της τριβής των ξερών ξυλαρακιών, – μάζεψα ένα ξηρό κλαδάκι πεύκου, το έσπασα σε μερικά κομματάκια, τα ανακάτευα στο χέρι μου, και ο ήχος, με τον οποίο αυτά τρίβονταν και χτυπούσαν, επίσης προκαλούσε την απόλαυση. Οι φωνές των πουλιών, το κελαδήματα του νερού, η θέα του κλαδιού – πολλά πράγματα, και όλα αυτά έβρισκαν ανταπόκριση μέσα με λίγο διαφορετικές αντιλήψεις της απόλαυσης.
*) Διατύπωσα τους πρώτους πέντε κανόνες της τεχνολογίας πραγματοποίησης των χαρούμενων επιθυμιών.
*) Όταν έρχομαι στο δάσος πολύ συχνά, και τη τελευταία εβδομάδα – σχεδόν πάντα αισθάνομαι κάποια δυνατή ΦΑ, όμως, όταν προσπαθώ να τη περιγράψω, να τη σχηματίσω, δεν το καταφέρνω με τίποτα. Αρχίζω την περιγραφή και βγαίνει κάποια βλακεία – τίποτα συγκεκριμένο, ανομοιόμορφο μείγμα, και δεν πιάνεται η ουσία . Επιτέλους κατάλαβα σήμερα – γιατί δεν μπορούσα να τη περιγράψω. Ο όρος που ταιριάζει : «η συμφωνία των απολαύσεων». Εμφανίζονται πολλές διαφορετικές αντιλήψεις της φύσης, περισσότερες από αυτές προκαλούν την ίδια απόλαυση, η οποία εκδηλώθηκε τόσο δυνατά στις τελευταίες δυο μέρες. Τελικά άνοιξε ένα ολόκληρο φάσμα των απολαύσεων, στις οποίες προστίθεται η αίσθηση της ομορφιάς, με τη σειρά της δημιουργεί το δικό του φάσμα των αποχρώσεων, και επίσης άλλες ΦΑ, οι οποίες έχουν αντίκτυπο με αυτές τις ΦΑ τη δεδομένη στιγμή. Για αυτό και δεν κατάφερνα να ολοκληρώσω την περιγραφή, διότι έψαχνα κάτι συγκεκριμένο σε αυτό, που από την αρχή ήταν πολύπλοκο, και άλλαζε συνέχεια αναλόγως με το – ποιες συγκεκριμένα αντιλήψεις της απόλαυσης και της ομορφιάς εκδηλώνονται αυτή τη στιγμή. Η «συμφωνία των απολαύσεων» βιώνεται σαν χτύπημα στις αισθήσεις, σαν κατάδυση σε αυτό, που σε κάνει να πνίγεσαι, στην υπερβολή. Είναι το ίδιο με το να ονειρεύεσαι για πολύ καιρό να αγγίξεις το γυμνά τρυφερά στηθάκια ενός κοριτσιού, και ξαφνικά να βρεθείς σε ολόκληρο σμήνος από γυμνά κοριτσάκια, τα οποία μπορείς να πιάσεις, να γλείψεις, να φιλάς και να κάνεις σεξ – εμφανίζεται η υπερχείλιση των αισθήσεων.
*) Είμαι σίγουρος τώρα, ότι η Γιεζάτινα ονομάζει με τον όρο «αναπάντεχα ωραία» ακριβώς αυτή την αντίληψη, την οποία εγώ ονομάζω πρώτο στάδιο της ευδαιμονίας – η «έκσταση». Αυτό έγινε απολύτως σαφές, μόλις εκείνη μου έγραψε: «αρκεί να φανταστώ ένα δάσος η να βρεθώ σε αυτό, η κάθε λεπτομέρεια προκαλεί κυματισμό μιας αντίληψης, την οποία εγώ θεωρούσα έρωτα, αλλά αν την ονομάσω απόλαυση – και πάλι προκαλεί αντίκτυπο. Νιώθω αναπάντεχα ωραία από κάθε μια τέτοια λεπτομέρεια». Έγινε σαφές – που ορισμένα περνάει το όριο ανάμεσα στην απόλαυση και στην έκσταση – ακριβώς εκείνη η ιδιότητα, με την οποία έχει αντίκτυπο η λέξη «αναπάντεχα» – η απόλαυση μπορεί να έχει ένταση 10, και όμως να παραμένει απόλαυση, αλλά κάποια στιγμή εμφανίζεται το ποιοτικό άλμα, και νιώθεις συγκεκριμένα «αναπάντεχα ωραία», και αυτό εγώ το ονομάζω «έκσταση» – το πρώτο στάδιο της ευδαιμονίας, προκάτοχος της κατάστασης «κολλώδη ευδαιμονία», η «κολλώδη έκσταση», και αυτό, που έρχεται μετά από αυτά, εγώ το ονόμασα «ατμαν».
*) Η Γιεζάτινα έγραψε, ότι διάβασε στο βιβλίο του Δαλάι Λάμα-V, πως με τη λέξη «διαλογισμός» μεταφράζεται σε ξένες γλώσσες η θιβετιανή λέξη «γκομ», η οποία σημαίνει «συνήθεια», δηλαδή, κατά τα λεγόμενα του, η δημιουργία μιας νέας συνήθειας – συνήθειας να βιώνεις τις «θετικές» από την άποψη του βουδισμού σκέψεις, επιθυμίες, συναισθήματα. Γράφει, ότι για μια ακόμη φορά έχει εκπλαγεί με μια τέτοια σύμπτωση της κατανόησης της πρακτικής.
*) Θυμήθηκα εκείνη την σαφήνεια για τον θάνατο, η οποία υπήρξε νωρίτερα, αλλά τώρα ξεθώριασε: γιατί η σκέψη για τον θάνατο, η επιθυμία να πεθάνεις είναι τόσο ισχυρός φωτισμένος παράγοντας (ΦωΠ) : δεν ξέρω, τι είναι «να πεθάνω» – δεν έχω τώρα τέτοιες αντιλήψεις, όπως το «πεθαίνω», και δεν έχω παρόμοια πείρα. Είχα εμπειρία του «πεθαίνω» μερικές φορές, αλλά δεν έχω εμπειρία «πέθανα» – όχι, απλούστατα, επειδή ζω ακόμα. Αυτός είναι και ο λόγος για το ότι αυτή η λέξη για μένα σημαίνει απλώς η παύση των πάντων, απομάκρυνση όλων – ολοκληρωτική, χωρίς υπόλοιπα, χωρίς μετάνοιες. Όταν πετάς ολόκληρο τον «εαυτό σου» άνευ εξαίρεσης, αποκαλύπτεται, ότι πετιούνται μόνο οι σκοτισμοί – οι φωτισμένες αντιλήψεις (ΦΑ) μόνο δυναμώνουν, όσες φορές και να τις «πετάξεις». Πάνω σε αυτό βασίζεται η πρακτική της συναισθηματικής λείανσης – απλώς καθαρίζεις τα πάντα χωρίς εξαίρεση, τα σκουπίδια πιάνονται στη τσουγκράνα, και ο αέρας και το γρασίδι μένουν, δεν μπορείς να τα πιάσεις με τίποτα. Οι ΦΑ αρχίζουν να λάμπουν δυνατότερα κατά τη σκέψη για τον θάνατο. Την ίδια στιγμή δεν υπάρχει επιθυμία για θάνατο.
*) Για μια ώρα ένιωθα μανία, καμιά φορά συνέβαιναν οι πτώσεις στην εκστατική αποφασιστικότητα. Σαν αποτέλεσμα δημιουργήθηκαν σταθερές και ορισμένες εικόνες, οι οποίες είχαν αντίκτυπο με την μανία:
=) Έκφραση με αντίκτυπο – «υπερβολική αποφασιστικότητα», «απελπισμένη αποφασιστικότητα». «Υπερβολική» εδώ δεν έχει την έννοια του περίσσιου, αλλά αυτού, που ξεχειλίζει.
=) Εικόνα με αντίκτυπο – τεντωμένη πάρα πολύ χορδή του τόξου, ώστε να ακούγεται σχεδόν ανεπαίσθητο κουδούνισμα.
=) Κατά τις πρώτες εμπειρίες του βιώματος της μανίας εμφανίζεται η ασυγκράτητη επιθυμία να ριχτείς αμέσως στη μάχη με τα ΑΣ, να αρχίσεις χωρίς καθυστέρηση να πραγματοποιείς τις χαρούμενες επιθυμίες, να περάσεις τη ζούγκλα του «δεν συμβαίνει τίποτα» προς ΦΑ. Ταυτόχρονα μπορεί και να μην έχεις την χαρούμενη επιθυμία της πραγματοποίησης αυτών των χαρούμενων επιθυμιών, ακόμα και αν υπάρχει κάτι τέτοιο, η πραγματοποίηση της χαρούμενης επιθυμίας δεν εξαντλεί την μανία, νομίζεις συνέχεια, ότι δεν είναι «αρκετό» αυτό, θέλεις να βγεις από τα ρούχα σου και να κάνεις κάτι ακόμα, και άλλο, και άλλο. Αυτό βραχυπρόθεσμα μπορεί ακόμα να φέρει την εμφάνιση της μηχανικής επιθυμίας να ασχοληθείς με κάτι, αλλά μετά από την απομάκρυνση αυτής της μηχανικής επιθυμίας εμφανίζεται η ισορροπημένη κατάσταση σε ένα τέλειος διαφορετικό επίπεδο – αποκαλύπτεται, ότι μπορείς να είσαι μονίμως «υπερπλήρης» με αποφασιστικότητα και ετοιμότητα ανα πάσα στιγμή να τρέξεις μπροστά, σαν ένα ασυγκράτητο βέλος, και αυτή είναι μια πολύ ελκυστική κατάσταση, όσο βρίσκεσαι μέσα σε αυτήν, τόσο πιο πολύ θέλεις να παραμείνεις έτσι. Έρχεται η σαφήνεια, ότι μέχρι σήμερα ήσουν μια μέδουσα, ένα σάπιο κούτσουρο, και δεν καταλάβαινες καν, ότι είναι δυνατόν να ζήσεις έτσι, σε αυτό το επίπεδο του υπερκορεσμού, της εκστατικής ετοιμότητας να ριχτείς στην πραγματοποίηση των χαρούμενων επιθυμιών.
=) Η αποφασιστικότητα συνοδεύεται με μια ξεχωριστή σωματική συναίσθηση – «έξοδος της βούλησης» (διάσπαση της κοιλιάς από μέσα στην περιοχή του αφαλού, σαν να προσπαθεί κάτι να βγει έξω) ξεκινάει με παράλληλη δόνηση – περίπου 7-8 δονήσεις το δευτερόλεπτο, η οποία απλώνεται από το κέντρο της διάσπασης σε όλο το κορμί. Είναι μια πολύ ευχάριστη αίσθηση.