Γενική ανάλυση των επιθυμιών

Περιεχομενα:
03-01-01) Εισαγογη, προιστορια.
03-01-02) Ορισμοι, συντομευσεις.
03-01-03) Η επιθυμια των εντυπωσεων (= επιθυμια των ΘΣ).
03-01-04) 10 κανονες της πραγματοποησης των χαρουμενων επιθυμιών.
03-01-05) Περαιτέρω ορισμοί.
03-01-06) Παράδειγμα του διαχωρισμού των επιθυμιών κατά τύπους.
03-01-07) Ζήτημα της εξουσίας. «Διαλογισμός».

03-01-01) Από την πιο πρώιμη παιδική ηλικία μέρα με τη μέρα, λεπτό προς λεπτό σε μάθαιναν να αντιμετωπίζεις τις επιθυμίες σου ως κάτι «άπρεπο», «επαίσχυντο», «ενοχλητικό», «λανθασμένο». Έχει επινοηθεί και ενσωματωθεί μια πληθώρα από λέξεις, που ανταλλάζουν τη λέξη «επιθυμία», και όλες έχουν προφανώς αρνητική απόχρωση: «καπρίτσιο», «παραξενιά», «τρέλα», «αυθαιρεσία». Το «πραγματοποιώ» [επιθυμίες] ανταλλάσσεται με το «ικανοποιώ τις ιδιοτροπίες», «αδιαφορώ για τους γύρο μου», και το «να θέλεις κάτι» με το «έχεις προβλήματα», «κολλάς με κάτι». Ο άνθρωπος, οποίος δεν θέλει να καταπιέζει τις επιθυμίες του και επιδιώκει να τις πραγματοποιήσει, σημαδεύεται ως «εγωιστής», «εγωκεντρικός». Εάν εσύ έχεις προσελκυστεί πολύ από κάτι, θα σε ονομάσουν «ξεροκέφαλη», «παράξενη», «εκκεντρική», μέχρι και ταμπέλα «μανιακή» μπορούν να σου κολλήσουν, ακόμα και εάν αυτό προφέρεται σαν καλαμπούρι, πρέπει να αντιλαμβάνεσαι, ότι κάτω από το περίβλημα της πλάκας είναι πολύ εύκολο να εκφράσεις την πραγματική αντιμετώπιση, και στην συγκεκριμένη περίπτωση αυτή είναι πάρα πολύ αρνητική, διοτι η λέξη «μανιακός» κατά μια «περίεργη σύμπτωση» χρησιμοποιείται για τον καθορισμό των ιδιαίτερα επικίνδυνων κακοποιών, φονιάδων και βιαστών. Με σκοπό την εδραίωση της περιφρονητικής, ακόμα και της επιθετικής αντιμετώπισης των επιθυμιών δημιουργούνται και περνιούνται θεωρίες, με αποτέλεσμα ο άνθρωπος, οποίος έχει τις επιθυμίες, ερμηνεύεται από τους άλλους, η και από τον εαυτό του ως άτομο «με προβλήματα», που «δεν πάει καλά». Θεωρείται, ότι όταν ο άνθρωπος «είναι καλά», δεν έχει δυνατές επιθυμίες. Διαδεδομένες στο ευρωπαϊκό περιβάλλον απίστευτα διαστρεβλωμένες βουδιστικές ιδέες συμπληρώνουν την εικόνα, διοτι σύμφωνα με αυτά, «νιρβάνα» είναι η κατάσταση της ανώτερης ευτυχίας, η οποία χαρακτηρίζεται από την πλήρη εξαφάνιση των επυθιμιων. Σαν αποτέλεσμα όλου αυτού οι άνθρωποι θεωρούν λανθασμένα την υπέρτατη ευτυχία ως κατάσταση της απουσίας των επιθυμιών, γενική επάρκεια, μιζέρια, νωθρή κατανάλωση των εντυπώσεων. Η περιφρόνηση των χαρουμενων επιθυμιών, ή η ευθεία καταπίεση φανερώνει την δολοφονική επίδραση τους, παράγει το κύμα των ΑΣ, ΑΦ, ηλιθιότητας, αποσπά την ικανότητα του ανθρώπου για την αίσθηση των ΦΑ.

Ανάλογα από τις πεποιθήσεις που υπάρχουν στην κοινωνία, κάποιες μορφές των επιθυμιών αναγνωρίζονται ως «ωφέλιμες», και σε αυτή την περίπτωση οι άνθρωποι, οι επιθυμίες των οποίων την τάδε στιγμή ταιριάζουν με αυτή τη ροδιά, απολαμβάνουν τον «σεβασμό», την υποστήριξη, την συγκατάθεση, μα μόλις αλλάξει η μόδα, ή μόλις ο άνθρωπος εκδηλώσει και άλλες επιθυμίες, ταυτόχρονα μπαίνει στη κατηγορία των παράξενων και μανιακών. Αυτό οδηγεί στο γεγονός, ότι εκείνη, οι χαρούμενες επιθυμίες της οποίας συμπίπτουν με τα επιτρεπόμενα από την κοινωνία όρια, είναι αναγκασμένη να καταπιέζει όλες τις άλλες χαρούμενες επιθυμίες, να επισπεύδει μηχανικά τη «σωστή» επιθυμία, κάτι που γρήγορα μετατρέπεται σε αγγαρεία, στην μηχανική και άχαρη πράξη.

Εάν είσαι μαθημένη να καταπιέζεις τις χαρούμενες επιθυμίες, να τις αισθάνεσαι στα κρυφά, νιώθοντας τη ντροπή, ενοχή, φόβο, αυτό πολύ συχνά γυρίζει στην έκδηλη η κρυφή επιθετικότητα, σε μίσος. Στερείσαι την απόλαυση από τη ίδια την διαδικασία της αίσθησης και της πραγματοποίησης των επιθυμιών, την ώρα που το βίωμα και η πραγματοποίηση των μηχανικών, «σωστών» επιθυμιών δεν σου φέρνει καμία χαρά, και εσύ εξαρτάσαι ναρκωτικά και γίνεσαι προσκολλημένη μόνον στην απόκτηση του αποτελέσματος. Και οποτε στην αίσθηση και στην πραγματοποίηση της επιθυμίας δεν υπάρχει χαρά, μα μόνο η επιθυμία της απόκτησης του αποτελέσματος, τότε επιτίθενται όλο νέα και νέα ΑΣ – έννοια του αποτελέσματος, φόβος της αποτυχίας στην επιδίωξη του αποτελέσματος, φόβος, ότι κάποιος άλλος θα επωφεληθεί από αυτό και ούτω καθεξής. Ως εκ τούτου στερεώνεται η αντιμετώπιση των επιθυμιών ως κάτι βασανιστικό, και όσο πιο δυνατή είναι η επιθυμία, τόσο πιο φρικιαστικά είναι και τα ΑΣ, που συνοδεύουν όλη τη διαδικασία της αίσθησης και της πραγματοποίησης της.

03-01-02) Είναι αδύνατον να καθορίσουμε την επιθυμία, επειδή για να ορίσεις κάτι πρέπει να το σχετίσεις με κάτι ήδη γνωστό, αλλά η επιθυμία δεν σχετίζεται με τίποτε άλλο – ούτε με τα συναισθήματα, ούτε με τις σκέψεις, ούτε με τις αισθήσεις. Υπάρχουν άνθρωποι τόσο αδιάφοροι στο τι και πως αισθάνονται, τόσο σκοτισμένοι και αποβλακωμένοι από τα ΑΣ και θεωρίες, που δεν μπορούν να ξεχωρίσουν, π.χ., τις επιθυμίες από τις σκέψεις. Προσεκτικός άνθρωπος θα ξεχωρίσει εύκολα τι είναι οι επιθυμίες, και τι είναι τα συναισθήματα και σκέψεις, που τα συνοδεύουν, και αυτά είναι ουσιαστικά διαφορετικά στρωματά των αντιλήψεων. Η αίσθηση της πείνας μπορει να συνοδεύεται από την επιθυμία να φας, και η αίσθηση της σεξουαλικής διέγερσης – από την επιθυμία να κάνεις σεξ, η σκέψη «αυτός με πρόδωσε» συνοδεύεται με το συναίσθημα του μίσους, επιθυμία να χτυπήσεις, αίσθηση της κάψας στο κεφάλι η της ψύξης στα άκρα, και απαιτείται η ελάχιστη πείρα στην παρατήρηση των επιθυμιών σου, για να μην μπερδεύεις όλες αυτές τις αντιλήψεις. Με το καιρό, όταν εσύ απομακρύνεις τα ΑΣ, τις θεωρίες, μηχανικές επιθυμίες, και καλλιεργείς τις χαρούμενες επιθυμίες, λογική σαφήνεια και άλλες ΦΑ, η ικανότητα σου στον διαχωρισμό αυξάνεται.

Πώς θα μάθω, ότι θέλω κάτι; Τώρα θέλω να φάω τυρί ή να πάω μια βόλτα; Εάν θέτω αυτήν την ερώτηση, αυτό σημαίνει, ότι υπάρχουν δυο τέτοιες επιθυμίες, μα από πού το γνωρίζω; Το ξέρω, διοτι αυτή τη στιγμή υπάρχει η αίσθηση της γεύσης του τυριού στο στόμα μου και η αίσθηση της οπτικής μορφής, της μυρωδιάς του δασούς, η αίσθηση του ελαστικού εδάφους κάτω από τα πόδια μου, και υπάρχει η επιθυμία να ενδυναμώσω αυτές τις αντιλήψεις, να τις κάνω πιο ξεκάθαρες. Αυτό φαίνεται ακατόρθωτο – πώς είναι – η γεύση του τυριού, όταν δεν υπάρχει στο στόμα καθόλου τυρί; Αλλά κανέναν δεν εκπλήσσει το ότι μπορώ να φανταστώ δέντρο, όμως τι είναι «να φανταστώ»; Μα αυτό σημαίνει να έχεις την οπτική αντίληψη του δέντρου – θα είναι αόριστη, ασταθής, αλλά τίποτα άλλο, εκτός από την οπτική αντίληψη. Εάν θα παρατηρώ το δέντρο για πολλή ώρα, η οπτική αντίληψη θα γίνει πιο ξεκάθαρη και σταθερή, θα αποκτήσει συμπληρωματικές αντιλήψεις, και στο τέλος η επιθυμία να ενδυναμώσω αυτή την εικόνα μπορει να γίνει πιο δυνατή. Το ίδιο και με το τυρί – εμφανίζεται αδύναμη, ανεπαίσθητη γεύση του τυριού, και έρχεται η επιθυμία να τη δυναμώσω – εμφανίζεται εσωτερικός διάλογος με αυτό το θέμα, μπορώ να αρχίσω να σκέφτομαι – πως να λάβω την επιθυμητή γεύση του. Με αυτόν τον τρόπο εγώ μαθαίνω, ότι θέλω κάτι, διοτι η αντίληψη αυτού ήδη εμφανίστηκε σε αυτό το μέρος, αλλά στην αόριστη, ελάχιστη μορφή. Εάν θέλω να αγοράσω πολύχρωμη φούστα, για να απολαύσω την αυταρέσκεια από τα βλέμματα των αγοριών, την ίδια στιγμή ΗΔΗ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ και η αυταρέσκεια από τα βλέμματα των αγοριών, και η ευχαρίστηση από την κτήση της φούστας, και η ερωτική διέγερση από τα αγορίστικα βλέμματα, και η απτική αίσθηση της φούστας πάνω στους μηρούς μου, και η οπτική αντίληψη του υφάσματος και του χρώματος της. Έτσι μπορούμε να βγάλουμε καταπληκτικό συμπέρασμα: όταν εγώ θέλω κάτι, θέλω όχι κάτι, που δεν υπάρχει τώρα, αλλά αυτό που υπάρχει ήδη, απλώς με πιο ξεκάθαρη, σταθερή και δυνατή μορφή! Το συμπέρασμα αυτό συνάπτει με τις παρατηρήσεις για το ότι οι επιθυμίες είναι πάντοτε αντικειμενικά προσδιορισμένες. Βγαίνει, ότι η «επιθυμία» είναι πάντα «επιθυμία να ενισχύσω τις υπάρχουσες αντιλήψεις». Και ακόμα ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα – με την προσιτή σε μας ικανότητα να διαχωρίζουμε τις αντιλήψεις εμείς στην παρόμοια περίπτωση δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε α) επιθυμία και β) την πραγματοποίηση της επιθυμίας, επειδή εάν εγώ θέλω τυρί, τότε ήδη υπάρχει η γεύση του τυριού, δηλαδή και η επιθυμία και η πραγματοποίηση της είναι – ταυτόχρονες. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει τρόπος να ενδυναμώσεις σε τέτοιο βαθμό την επιθυμία του τυριού, ώστε να αισθανθείς τη γεύση του με την ίδια ένταση, σαν να βρίσκεται ήδη στην γλώσσα; Και είναι δυνατόν να θέλεις να αισθανθείς τον κορεσμό τόσο πολύ, ώστε να εμφανιστεί η αίσθηση του και όλες οι σωματικές δραστηριότητες να περνούν, σαν να έχεις πάρει τις θρεπτικές ουσίες; Οι ερωτήσεις αυτές θα παραμείνουν αναπάντητες, ωσότου θα βιώσεις αδιάκοπα τις ΦΑ, ωσότου για σένα θα είναι δυνατή μια τόσο απόλυτη συγκέντρωση στις επιθυμίες, ώστε αυτές θα αρχίσουν να ανοίγουν τα μυστικά τους. Ας καταγράψουμε τώρα κάτι μεμονωμένο: όταν υπάρχει η επιθυμία, εν μέρει είναι ήδη πραγματοποιημένη.

• · Άχαρες, η μηχανικές επιθυμίες (με) εγώ ονομάζω εκείνες, οι οποίες:

α) καθορίζονται από τις θεωρίες, οι οποίες εμπεριέχουν διάφορες παρακινητικές λέξεις και ηθικές λέξεις-παράσιτα: «πρέπει να πας εκεί», «πρέπει να κάνεις έτσι», «είναι καλό να πράξεις έτσι», «είναι άδικο να μην το κάνεις», « περιμένουν από εμένα» και άλλα. Δεν έχεις την χαρουμενη επιθυμία να το κάνεις, αλλά εφόσον υπάρχει έμμονη σκέψη «έτσι πρέπει» ή «είναι δίκαιο», εσύ, συνεχίζοντας να αισθάνεσαι δυσαρέσκεια η απροθυμία, πας και το κάνεις, υποστηρίζοντας τις σκέψεις « είναι καλό, ότι το έκανα, έτσι είναι το σωστό, έτσι πρέπει» προσπαθώντας με την αυταρέσκεια να αποζημιώσεις την δηλητηρίαση από τα ΑΣ.

β) καθορίζονται από τα ΑΣ – από την οργή, φόβο, ανία και άλλα.

γ) καθορίζονται από την μηχανική συνήθεια – εσύ, γυρίζοντας από τη δουλειά, πάντα ανοίγεις την τηλεόραση, ακόμα και αν οι ειδήσεις δεν σε ενδιαφέρουν ούτε στο ελάχιστο, τις βλέπεις όπως και να έχει, αισθανόμενη ανία, κούραση και τα λοιπά.

δ) καθορίζονται από τις άλλες με, π.χ., από την επιθυμία της υπεραποζημίωσης για αυτό, το οποίο έχεις στερηθεί νωρίτερα. Εάν στη παιδική ηλικία, στην εφηβεία σου λόγο ντροπαλότητας, φόβου ή των ηθικών φραγμών σχεδόν δεν έκανες σεξ, στην ηλικία των 20-25 ετών η επιθυμία να πηδηχτείς μπορει να γίνει τόσο πυρετώδη, ότι κατά τη διαδικασία της απελευθέρωσης από τις απαγορεύσεις θα την πέφτεις σε ότι κινείται, ξεχνώντας να σταματήσεις για να αναρωτηθείς – υπάρχει πραγματικά αυτή η χαρουμενη επιθυμία; Εάν εσύ σταματάς και προσπαθείς να αναλογιστείς τις επιθυμίες σου, εμφανίζεται έντονη δυσαρέσκεια και σκέψεις, ότι περιορίζεις τον «εαυτό σου».

Γενικό χαρακτηριστικό των με – σκυθρωπότητα, έξαψη, χάος, δηλαδή νιώθοντας και πραγματοποιώντας αυτές δεν βιώνεις την ενδυνάμωση των φωτισμένων αντιλήψεων (ΦΑ) – τρυφερότητας, αίσθησης της ομορφιάς, ενθουσιασμού, επιδίωξης και των παρομοίων.

Αντίθετα – συνεχίζει να αυξάνεται το αρνητικό φόντο (ΑΦ), εμφανίζονται κυματισμοί των ΑΣ και δυναμώνει ο χαοτικός εσωτερικός διάλογος. Απόσπασμα από το βιβλίο του Γκουρτζίεφ: «… ο άνθρωπος είναι το πεδίο της μάχης, του ανταγωνισμού οποιωνδήποτε επιθυμιών, και όλες αυτές ονομάζουν τον εαυτό τους «εγώ», δηλαδή θεωρούν τον εαυτούς τους αφεντικά, καμία από αυτές δεν θέλει να αναγνωρίσει την άλλη. Κάθε μια από αυτές σε αυτό το μικρό διάστημα στην εξουσία κάνει αυτό, που της αρέσει, αδιαφορώντας για το οτιδήποτε, με συνέπεια οι άλλοι να είναι αναγκασμένοι να πληρώσουν τα σπασμένα. Δεν υπάρχει καμία τάξη ανάμεσα τους. Όποια από αυτές θα πεταχτεί στην κορυφή, αυτή και θα γίνει ο αφέντης. Αυτός μαστιγώνει δεξιά και αριστερά και δεν φοβάται τίποτα. Αλλά την επόμενη στιγμή άλλος πιάνει το μαστίγιο και χτυπά τον ίδιο. Αυτό συνεχίζεται κατά τη διάρκεια όλης της ανθρώπινης ζωής. Φανταστείτε τη χώρα, στην οποία ο καθένας θέλει για πέντε λεπτά να γίνει βασιλιάς και να κάνει ό, τι του κατέβει με τη χώρα. Και αυτή είναι η ζωή μας».

Για να έχεις πιο πλήρη εικόνα των παρουσιαζόμενων στο μέρος σου με, για να αντιληφθείς ξεκάθαρα – με τι θέλεις να εργαστείς, συμβουλεύω να κάνεις την λεπτομερή απογραφή τους και να τη συμπληρώνεις κατά την ανακάλυψη των νέων.

• · Ο κλοιός των μηχανικών επιθυμιών είναι το αποτέλεσμα του αναπόφευκτου πόνου, ερχομένου κατά τη διάρκεια και μετά από την εκτέλεση της με: την ώρα της πραγματοποίησης (πμε) ο άνθρωπος υποφέρει (σ.σ. καταπιέζει τις χαρούμενες επιθυμίες, βιώνει τα ΑΣ), υπολογίζοντας να λάβει στο μέλλον κάποια ευτυχία. Εάν η με δεν έχει πραγματοποιηθεί, εμφανίζονται τα έντονα ΑΣ για το χαμένο χρόνο, αυτολυπηση και παρόμοια. Εάν η με έχει εκτελεστεί, η υποτιθέμενη «ευτυχία» δεν εμφανίζεται ως τέτοια – ο άνθρωπος αισθάνεται τα ίδια, η ακόμη μεγαλύτερα ΑΣ, νέες αιτίες να καταπιέζει τις χε, και στο τέλος – τα ίδια πάθη. Εκείνος, που πραγματοποιεί τις χαρούμενες επιθυμίες, αντιθέτως, βιώνει τις ΦΑ όσο κατά διάρκεια της εκτέλεσης, τόσο και έπειτα από την πραγματοποίηση η μη της επιθυμίας.

Το χαρακτηριστικό ιδίωμα της «διψομανιας για την πραγματοποίηση των με» – αυξανόμενη δυσάρεστη σπασμωδική κατάσταση, την οποία θα μπορούσαμε να περιγράψουμε ως «η ζωή περνά δίπλα». Εμφανίζεται στο φόντο η βιασύνη για το άγνωστο, έγνοια για τον χρόνο, που κυλά.

• · Μια από της μορφές των με – η επιθυμια να καταπιέζεις τις επιθυμίες (εκε). Έχω εξηγήσει την διαφορά της καταπίεσης από την απομακρυνση – στη περίπτωση της καταπίεσης η με δεν εξαφανιζεται, εκδηλώνεται το ΑΦ. Στην περίπτωση της απομάκρυνσης η με εξαφανιζεται τελείως, έρχεται η ανεμελιά η οι ΦΑ. Ως εκ τούτου η εκε είναι παντοτε εξ` ορισμου με, επειδι είναι μια μορφή της επιθυμίας να αισθάνεσαι τα ΑΣ, και πολύ συχνά προσδιορίζεται από τα ΑΣ και θεωρίες. Στις εκε συγκαταλέγονται και οι διάφορες μορφές του λεγόμενου «ασκητισμού», όταν ο άνθρωπος καταπιέζει τις επιθυμίες του (και χε, και τις με) καθοδηγούμενος ή από τις θεωρίες της «φώτισης», υγείας και άλλων, ή από την πίστη στις αυθεντίες, ή από την επιθυμια να κάνει εντύπωση στους άλλους ανθρώπους. Μολαταύτα αισθάνεται ένα σορό από τα ΑΣ, αυταρέσκεια από τη «νίκη», ενδυναμώνει την με της πραγματοποίησης της καταπιεσμένης επιθυμίας, θέτει την βάση για την βαθιά ψυχολογική κρίση, δηλαδή του δυνατού, μακροχρόνιου και καταστροφικού ξεσπάσματος των ΑΣ και προκαλούμενων από αυτά πράξεων.
• · Οι χαρουμενες επιθυμίες (χε) ανταποκρίνονται στα παρακάτω κριτήρια:

α) η ίδια η αίσθηση τους και η διαδικασία της πραγματοποίησης (ανεξάρτητα από το τελικό αποτέλεσμα) συνοδεύεται από χαρά, προσμονή, ενθουσιασμό και άλλες ΦΑ.

β) εάν η πραγματοποίηση της απέτυχε, (και επισης με τη σκέψη, ότι δεν θα καταφέρεις να τη πετύχεις), δεν παρουσιάζεται το ΑΣ.

Είναι απαραίτητο να έχεις ξεκάθαρη αντίληψη, ότι εάν εσύ δεν ασχολείσαι με την πρακτηκη της απομάκρυνσης των σκοτισμών, σχεδόν όλες οι επιθυμίες σου είναι μηχανικές, και ακόμα και αν εμφανίζεται η χαρουμενη επιθυμια, αμέσως εκτοπίζεται από τη με. Εάν ξεκίνησες να ασκείς την πρακτηκη, αρχίζει η κίνηση στον αποπνικτικό βάλτο, τα καθαρά ρυάκια προβάλλουν και αναμειγνύονται με τις με, για αυτό και συμβαίνει η συνεχή διαδικασία της ανταλλαγής, τη εκτόπισης των με και χε. Θα χρειαστεί να δείξεις επιμονή, και αποφασιστικότητα, και συγκέντρωση με επιδίωξη, για να μπορέσεις όσο πιο συχνά γίνεται και με την μεγαλύτερη δυνατή προσοχή να διαχωρίζεις τις με από τις χε, να απομακρύνεις τις πρώτες και να δυναμώνεις τις δεύτερες.

Παράδειγμα – εσύ ξεκίνησες να σκουπίζεις τα πατώματα, επειδή τώρα αυτό έχει αντίκτυπο με την απελευθέρωση από τα ΑΣ, υπάρχει η χε της σωματικής δραστηριότητας, και την πραγματοποιείς, αλλά μετά από πέντε λεπτά αυτή εξαφανιζεται ξαφνικά και έρχεται άλλη χε, τότε παρουσιάζεται μια θεωρητική σκέψη: «εφόσον ξεκίνησες – ολοκλήρωσε». Εκδηλώνεται η με «να ολοκληρώσω», η χε διαλύεται, οι ΦΑ σταματούν.

Άλλο ένα τυπικό παράδειγμα – η παράταση της πραγματοποίησης της χαρούμενης επιθυμίας (πχε) για «αργότερα»: υπάρχει η χε «να πάω μια βόλτα τώρα», έρχεται η σκέψη «δεν έχω διαβάσει ακόμα, θα το κάνω και θα πάω», σαν αποτέλεσμα η χε φεύγει και πέφτει η μιζέρια, το ΑΣ, και όποτε έχεις τελειώσει με το διάβασμα, δεν θέλεις πια να πας βόλτα , μα αντί να σταματήσεις και να ακούσεις την χε, εσύ πας έξω, διοτι έμεινε η σκέψη «αφού το ήθελα», και στο τέλος – ξανά η πραγματοποίηση της μηχανικής επιθυμίας (πμε).

Απόσπασμα από τα γραπτά του Λις (Αλεπου): : «Η χε αναβάλλονται, επειδή θέλεις να τις πλησιάσεις ουσιαστικά, να ετοιμαστείς. Από παιδί αυτό συνέβαινε με μένα – δεν έφερνε η ίδια η διαδικασία χαρά, αλλά η φαντασία με το θέμα «τι θα γίνει, όταν…» – μου άρεσε να μιλάω για αυτό, να το ονειρεύομαι. Από την παιδική μου ηλικία τρέφομαι με τις απραγματοποίητες φαντασιώσεις. Παρόλο που αυτό μου έφερνε την προσμονη, αλλά ήταν αόριστη, αδύναμη και σύντομη. Υπήρχε μόνιμη ανάγκη για τροφοδότηση των νέων φαντασιώσεων, εκτός από αυτά, πολύ συχνά εγώ δεν έφτανα στην εκτέλεση των χε, και αυτό οδηγούσε στην αίσθηση της ενοχής για τις αναμενόμενες προσδοκίες – δικές μου και των άλλων. Και επειδή οι χε καταπιέζονταν, δεν εμφανίζονταν και οι νέες, και δεν μεγάλωνε η προσμονη».

Εάν η πράξη καθορίζεται από την χε, τότε το αποτέλεσμα, περιγραφόμενο με την προσθήκη «παρά-» δείχνει ότι η χε απαρατήρητα ανταλλάχθηκε με τη με – «παραέφαγα», «παράκανα σεξ» και τα λοιπά. Εσύ τρως και το απολαμβάνεις, αλλά η προσοχή στράφηκε στα χαοτικά αποσπάσματα, και έτσι παράφαγες ήδη – η χε απαρατήρητα εκτοπίστηκε από τη με. Για να το εμποδίσεις, πρέπει να αναρωτιέσαι συνέχεια : «τι θέλω αυτή τη στιγμή;».

Ας τονίσουμε την αντίληψη της «προσμονής της εμφάνισης χε». Σαν να έχεις να κάνεις μια απολαυστική εξόρμηση, σαν να έχει τεντωθεί δυνατά, με σιγουριά η χορδή του τόξου.

Ο σκοτισμένος άνθρωπος βιώνει βασανιστικά και την απουσία των επιθυμιών, και την παρουσία τους, δηλαδή στην κάθε περίπτωση έρχονται τα ΑΣ – αυτή είναι η ιδιότητα των με. Εδώ όλα πάνε αντίστροφα : όταν δεν υπάρχουν οι χε, και μολαταύτα απομακρύνεις άψογα τα ΑΣ, τότε αισθάνεσαι την χαρά της προσμονής, και οποτε η χε εμφανίζεται – τη χαρά από την αίσθηση και την εκτέλεση της.

• · Με τον όρο «η επιλογή των επιθυμιών» καθορίζω τη διαδικασία, αποτελούμενη από τρία στάδια:

α) ο διαχωρισμός των επιθυμιών, εμφανιζόμενων τώρα

β) η αναγνώριση τους ως με και χε

γ) η απομακρυνση των με και η καλλιέργεια των χε.

Στο τέλος είναι αρκετός ο ξεκάθαρος διαχωρισμός των επιθυμιών, η αναγνώριση τους ως χε και με συμβαίνει σχεδόν αυτόματα, αλλά εάν η σαφήνεια αυτή είναι αδύναμη, ασταθή, μπορει να παρουσιαστούν προβλήματα στη μετάβαση από το α) στο β). Με προσεκτικό διαχωρισμό μπορούμε να αναγνωρίσουμε την «συνδυάζουσα επιθυμια» – δηλαδή επιθυμια να εκτελείς την αναγνώριση των διαχωρισμένων ως με και χε. Αυτός ο διαχωρισμός με τη σειρά του επιτρέπει να παράγεις πιο αποτελεσματικά την επιθυμια να εκτελέσεις την αναγνώριση, και αυτό είναι αρκετό ώστε να μην μοιράζεις τη διαδικασία στο εξής, αλλά να πετύχεις την δημιουργία της συνήθειας για μετάβαση από το α) στο β). Το ίδιο ισχύει για την μετάβαση από το β) στο γ).

Η πρακτηκη της κυκλικής ανταλλαγής των ερμηνειών (και της συνοδευόμενης αυτήν ανταλλαγής του χαρακτήρα και της έντασης των επιθυμιών) είναι το μέσω για την επιλογή των επιθυμιών.

• · Η «αναλυση – εξπρές» των επιθυμιών είναι το σύνολο των ενεργειών , οι οποίες επιτρέπουν την επιτυχία σε μερικά δευτερόλεπτα. της σαφήνειας – αν η υπάρχουσα τώρα επιθυμια είναι χαρουμενη η, αντίθετα, μηχανική. Η χρηση ως κριτήριο του αντίκτυπου με τις ΦΑ καμιά φορά γίνεται με δυσκολία, ειδικά όταν η ένταση της επιθυμίας δεν είναι μεγάλη, και μολαταύτα υπάρχει ή το αδύναμο αρνητικό φόντο, ή το αδύναμο φωτισμένο φόντο, ή το «δεν- συμβαίνει -τίποτα».

Ο γενικευμένος «σκελετός» των μηχανικών επιθυμιών είναι η βεβαιότητα (δηλαδή, η ξεκάθαρη καταγραφή διακριτικής συνείδησης): «εάν εγώ θα πραγματοποιήσω αυτή την επιθυμια, θα γίνω πιο ευτυχισμένη». Η αβασιμότητα αυτού του ισχυρισμού εκτοπίζεται, επειδή είναι συνηθισμένος – όλοι κάπως έτσι σκέφτονται πάντα, όταν πραγματοποιούν τις επιθυμίες. Εντωμεταξύ, οι παρατηρήσεις του εαυτού σου και των άλλων αποκαλύπτουν εύκολα, ότι το «να είμαι ευτυχισμένος» – σημαίνει να «αισθάνομαι την ευτυχία», δηλαδή δεν είναι η συλλογή κάποιων αγαθών, μα τέτοιες συγκινήσεις, που, κατά τη γνώμη αυτών των ανθρώπων, θα εμφανιστούν μετά από την απόκτηση συγκεκριμένων αγαθών. Τα στοιχειώδη πειράματα δείχνουν, ωστόσο, ότι η κτήση του επιθυμητού αντικειμένου, της θέσης, της προσοχής και των άλλων δεν φέρνει την «ευτυχία», μα τον σύντομο κυματισμό της επάρκειας. Η κτήση [κάποιου μέσου] δεν οδηγεί στην αίσθηση [κατάστασης της «ευτυχίας»].

Έτσι , εάν εσύ καταγράφεις τη σκέψη «θα γίνω πιο ευτυχισμένη, εάν το κάνω», [ η οποία συνοδεύει την αντίστοιχη βεβαιότητα], αυτό σημαίνει, ότι στη σύσταση των επιθυμιών σου υπάρχει η μηχανική επιθυμια. Με αυτό ταυτόχρονα μπορει να εμφανιστούν και οι χε με τις με (μικρής έντασης), στοχευόμενες για τον ίδιο σκοπό, και όσο πιο δυνατή είναι η μια, τόσο πιο αδύναμη γίνεται η άλλη. Ο έλεγχος της παρουσίας τέτοιων σκέψεων είναι ένα μέσω, που επιτρεπει σχεδόν στιγμιαία να εκτελείς την επιλογή των επιθυμιών, κάτι το οποίο, με τη σειρά του, οδηγεί στην παραγωγή άλλων χε και των ΦΑ, επειδή η διάκριση των αντιλήψεων από μόνη της έχει δυνατό αντίκτυπο με τις ΦΑ.

• · Είναι σκόπιμο να ξεχωρίζεις την α) επιθυμια και β) επιθυμια για την πραγματοποίηση της επιθυμίας (επε), διοτι η επιθυμια μπορει να είναι χαρουμενη, αλλά η επιθυμια της πραγματοποίησης της – μηχανική, και οποτε δεν υπάρχει αυτός ο διαχωρισμός, είναι αδύνατον να εκτελέσεις την επιλογή. Ο διαχωρισμός αυτός φέρνει την απελευθέρωση της διαδικασίας αίσθησης της χε από την «προσθήκη» με τη μορφή της έγνοιας και των φόβων, συνοδευόμενων με τις σκέψεις – είναι δυνατή η αδύνατη η πραγματοποίηση της, θέλεις η δεν θέλεις να την εκτελέσεις, τι θα γίνει μετά από αυτό, και τα άλλα παρόμοια, με αποτέλεσμα οι χε θα αρχίσουν να εμφανίζονται πιο ανεμπόδιστα.

Ακόμα, ο διαχωρισμός οδηγεί στο ότι:

α) οι χε βιώνονται πιο ξεκάθαρα, δυνατά, όχι συγχυσμένα,

β) οι χε γίνονται προσιτές για την παρατήρηση και μελέτη,

γ) αυξάνεται η ικανότητα να απολαμβάνεις την αίσθηση των χε,

δ) ενδυναμώνει ο αντίκτυπος της χε με τις άλλες ΦΑ,

ε) διοτι ο αυτοματισμός της πραγματοποίησης της επιθυμίας έχει ανασταλεί, γίνεται δυνατή η πιθανή εξέλιξη της χε, στην οποία προσελκύονται και οι υπόλοιπες αντιλήψεις.

Π.χ., εάν μετά από την εμφάνιση της σεξουαλικής επιθυμίας αυτόματα ακολουθεί η εκτέλεση της, η σεξουαλική επιθυμια βιώνεται συγκεχυμένα, θολά, δεν μπορεις να αισθανθείς τις αποχρώσεις της, δεν μπορει να εμβαθύνει, να ενταθεί. Οποτε ο μηχανισμός της άμεσης πραγματοποίησης σταματά, συμβαίνει η εξέλιξη της επιθυμίας και συνδυασμένων με αυτήν αισθήσεων και άλλων αντιλήψεων – το ονομάζω αλλιώς «σεξουαλική ανάπτυξη» – γίνεται προσιτό πιο ευρύ φάσμα των νέων επιθυμιών, νέων αισθήσεων, ΦΑ, γίνεται πιο αισθησιακό το σώμα, νέες και νέες περιοχές του μετατρέπονται σε ερωτογενείς ζώνες, μεγαλώνει το βάθος και η ποικιλία των αισθήσεων, αποκαλύπτονται οι ξαφνικοί απόηχοι των γνωστών και των απόλυτα καινούριων ΦΑ.

Ο αυτοματισμός της πραγματοποίησης εχει ακόμη μια συνέπεια: όταν αισθάνεσαι την επιθυμια, ήδη «ξέρεις», τι θα γίνει μετά, δηλαδή μόνη σου προγραμματίζεις την εξέλιξη, στερώντας την προσμονη, κάνοντας τα πάντα γνωστά εκ των προτέρων, και η χε δεν λαμβάνει την τροφοδότηση υπό μορφή του αντίκτυπου με τις ΦΑ, έτσι αυτή πολύ συχνά η εξαφανιζεται αμέσως, η ανταλλάσσεται με την αντίστοιχη με. Ξεχωρίζοντας την επιθυμία από την επιθυμια της πραγματοποίησης, ανακαλύπτοντας τη «ρωγμή» ανάμεσα στις εμφανίσεις τους, έχεις την ευκαιρία να βάλεις κάτι σαν παλούκι στα γρανάζια αυτού του μηχανισμού και να τον σταματήσεις.

Αυτή-μα: ο όρος «η κυνήγι των χε» – το φωτισμένο φόντο (1-4) + χε (5+) να αναζητάς νέες και νέες χε, εχει αντίκτυπο με τις λέξεις «απνευστί», «αδύνατον να σταματήσεις». Δεν υπάρχουν τα χαοτικά αποσπάσματα της προσοχής, εμφανίζεται η σοβαρότητα και ο ενθουσιασμός μόνο από τη σκέψη «θέλω να αναζητήσω τις χε».

• · Δεν είναι καθόλου απλό να μάθεις να ξεχωρίζεις την επιθυμια από την επιθυμια για την πραγματοποίηση της επιθυμίας, επειδή ο αυτοματισμός της σύγχυσης τους κτιζόταν μέσα σου επί δεκαετίες. Σαν άσκηση μπορεις να μαθαίνεις να κάνεις παύσεις έστω των μερικών δευτερολέπτων ανάμεσα στην επιθυμια και την αρχη της εκτέλεσης της – ας το πούμε πρακτηκη της καθυστέρησης της πραγματοποίησης. Οποτε εμφανίζεται η επιθυμια, σταμάτα, αφουγκράσου τις αισθήσεις σου – τι συγκεκριμένα θέλεις τώρα, για τι έχεις ιδιαίτερα δυνατή προσμονη. Καμιά φορά η διαδικασία της αίσθησης της επιθυμίας είναι πιο ελκυστική από την ίδια την πραγματοποίηση της. Η χαρακτηριστική ιδιότητα της μηχανικής επιθυμίας της πραγματοποίησης είναι ότι με την καθυστέρηση της πραγματοποίησης αμέσως εμφανίζεται ολόκληρο σμήνος των ΑΣ, ενώ η καθυστέρηση της εκτέλεσης της χε όχι μόνο δεν οδηγεί στην εμφάνιση των ΑΣ, αλλά δεν αποδυναμώνει ούτε στο ελάχιστο την απόλαυση, που νιώθεις από την προσμονη, και καμιά φορά την κάνει ακόμα και πιο δυνατή.
• · Είναι ωφέλιμο [για την εκτέλεση της επιλογής των επιθυμιών] να μάθεις να ξεχωρίζεις την επιθυμια της αίσθησης της επιθυμίας (εαε). Αυτή επισης μπορει να είναι χαρουμενη η μηχανική. Παραδείγματος χάρη, εάν εσύ βίωσες πολλούς οργασμούς στη σειρά, μόνο με τη σκέψη του σεξ θα έρχεται η απόρριψη, θα χειροτερεύει η διάθεση, και παρόλα ταύτα, εάν θα περάσει δίπλα σου ένα νόστιμο αγόρι, θα το ξεπροβοδήσεις με το βλέμμα σου και μπορει και να το θελήσεις μηχανικά, για να καλύψεις εκείνη τη γκρίζα κατάσταση και το ΑΦ, οι οποίοι εμφανίζονται μετά από τον οργασμό, και λόγο της αποκτημένης συνήθειας. Η παρουσία της μηχανικής εαε (μεαε) στην παρόμοια κατάσταση αποδεικνύεται με το ότι εσύ αισθάνεσαι την απόρριψη, ακόμα και αποστροφή καποτε, άλλα ΑΣ, ενώ εάν η μεαε απουσίαζε, απλώς θα παρατηρούσες : «δεν εμφανίζεται η επιθυμια».
• · Ωφελεί επισης να μάθεις να ξεχωρίζεις την επιθυμια να ενδυναμώσεις την επιθυμια και την επιθυμια να μειώσεις την επιθυμια. Η καλλιέργεια της πρώτης παίζει τεράστιο ρόλο στην παραγωγή των χε, η δεύτερη συχνά χρησιμοποιείται στα πειράματα, οποτε δεν υπάρχει σαφήνεια για κάποια επιθυμια, και την ενδυναμώνεις, μειώνεις και παρατηρείς, πως αντιδρούν οι άλλες αντιλήψεις σε αυτήν τη διαδικασία. Και η πρώτη, και η δεύτερη επιθυμια μπορει να είναι μηχανική η χαρουμενη. Εάν εσύ, αντί να καταγράψεις: «υπάρχει η χε να ενδυναμώσω κάποια χε», ακολουθήσεις την θεωρία «πρέπει να δημιουργείς, να δυναμώνεις την χε», τότε η εαε και η εεε θα είναι μηχανικές, άχαρες, και φυσικά, δεν θα φέρουν τίποτα, εκτός από το ΑΣ και τη κούραση.
• · Τρόποι της ενδυνάμωσης της χε: 1) Η καλλιέργεια της επιθυμίας να ενδυναμώσεις την επιθυμια, δηλαδή να επιστρέφεις την προσοχή στο ότι επιθυμείς δυνατά να ενταθούν οι χε. 2) Η καλλιέργεια της δυνατής και χαρούμενης προσμονής, διοτι αυτή εχει αντυκτυπο με τις χε. Θυμήσου τις καταστάσεις, όταν εσύ ένοιωσες δυνατή προσμονη, περιέγραψε αυτές λεπτομερώς. Για να δημιουργείς την προσμονη, μπορεις να ανακαλείς τις καταστάσεις, με τον καιρό θα μάθεις να «μπαίνεις» κατευθείαν στην προσμονη. 3) Φαντάσου την επιθυμητή αλλαγή, συνόδευσε τη με την τυπική πρακτηκη της έκφρασης της επιθυμίας μεγαλόφωνα («ΕΕΜ»).
• · Τα εμπόδια για την ενδυνάμωση της χε:

1) Οι με συνδέονται με τον τεράστιο αριθμό των ΑΣ – απογοήτευση, εκνευρισμός, απελπισία και άλλα, και ο καθένας ξέρει, ότι όσο πιο δυνατή είναι η επιθυμια, τόσο πιο δυνατά είναι και τα παράλληλα εμφανιζόμενα ΑΣ. Αγνοώντας, ότι αυτή είναι η ιδιότητα των με, και όχι των χε, οι άνθρωποι καταπιέζουν όλες τις επιθυμίες, και όταν θέλουν κάτι, το κάνουν με μίση καρδιά, με ένα δέκατο, με ένα εκατοστό των δυνάμεων τους, μετατρέποντας τους εαυτούς τους σε ανίκανους, δηλαδή στους ανίκανους να θελήσουν, και οδηγούνται στην απάθεια, γκρίζα κατάσταση, κατάθλιψη, στην απώλεια της χαράς της ζωής. Η εμφάνιση των δυνατών χε αυτόματα προκαλεί τον φόβο των ακόλουθων ΑΣ και τον μηχανισμό της καταπίεσης των χε, για αυτό είναι απαραίτητο:

α) να απομακρύνεις αυτόν το φόβο,

β) να ενδυναμώνεις την επιθυμια για την αίσθηση της χε, προσμονής,

γ) να αντιλαμβάνεσαι, ότι η αίσθηση της χε από μόνη της είναι απόλαυση, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα,

δ) να απομακρύνεις άψογα τα ΑΣ, εμφανιζόμενα με τις σκέψεις για τη πιθανή αποτυχία στην πραγματοποίηση της χε.

2) Η σκέψη-αμφισβήτηση: «ποτέ καμία επιθυμία δεν οδηγεί πουθενά – η ζωή όπως ήταν θαμπή, έτσι και παραμένει». Πρέπει:

α) να παράγεις την λογική σαφήνεια για το ότι η περασμένη πείρα της αίσθησης και της πραγματοποίησης των με δεν εχει καμία σχέση με την εμπειρία της αίσθησης και την πραγματοποίησης των χε.

β) να αναγνωρίσεις αυτές τις σκέψεις ως πνευματικό δηλητήριο και να τις απομακρύνεις με την ευθύ προσπάθεια της επιστροφής της προσοχής από αυτά.

• · Η ταχύτητα κα σταθερότητα της αλλαγής των αντιλήψεων είναι ανάλογη με την ένταση και την διάρκεια της χαρούμενης επιθυμίας. Δεν είναι καθόλου απλό να ανακαλύψεις αυτήν τη νομοτέλεια, επειδή οι άνθρωποι πολύ συχνά περνάνε τη «σκέψη για την επιθυμια» για την ίδια την «επιθυμια». Εάν ο άνθρωπος λέει: «θέλω να αλλάξω καποια συνήθεια», με αυτό πολύ συχνά σκέφτεται απλώς, ότι θέλει να αλλάξει, αλλά δεν εχει τέτοια επιθυμια η την αισθάνεται πολύ αμυδρά και σπάνια. Είναι πολύ διαδομένη σύγχυση. Ακόμα για την επιθυμια λανθασμένα περνιέται η «επιθυμια να αισθανθώ επιθυμια». Οποτε εγώ θέλω να εμφανιστεί μια δυνατή επιθυμια να αλλάξω μέσα μου, αλλά η ίδια η επιθυμια δεν υπάρχει, η είναι πολύ αδύναμη, αυτό δεν είναι αρκετό για τον ερχομό των αλλαγών, ειδικά όταν η αρχική επιθυμια είναι μηχανική.
• · Από το σύνολο των με είναι σκόπιμο να τονίσουμε τις προφανως μηχανικές επιθυμίες («πμε»), δηλαδή τέτοιες, που ο αυτοματισμός, σκοτισμός, νοσηρότητα και απέχθεια τους είναι οφθαλμοφανής για σένα.. Η απομακρυνση της πμε δεν συνοδεύεται με την αυτολυπηση, αίσθηση της απώλειας, σκέψη για την καταπίεση του «εαυτού σου», ο βαθμός της ταύτισης με την πμε είναι ελάχιστος, και αυτά υποκύπτουν στην απομακρυνση ασύγκριτα πιο εύκολα από τις μη-προφανως μηχανικές επιθυμίες («μμε»). Όπως κα στην περίπτωση με την απομακρυνση του ΑΣ, η βασική δυσκολία δεν είναι στην απομακρυνση του ΑΣ, αλλά στην αίσθηση της δυνατής και ξεκάθαρης επιθυμίας να το κάνεις.

Η γραπτή αναφορά της αποκτημένης πείρας της αίσθησης και της πραγματοποίησης των χε δίνει την ευκαιρία να αναλύσεις κριτικά τις πράξεις σου, να αποκαλύψεις τους τυπικούς τρόπους της αυταπάτης έστω και κατόπιν εορτής. Εάν, π.χ., το παιδί κλαίει, μπορει να εμφανιστεί η επιθυμια να πας να το παρηγορήσεις, και την επιθυμια αυτή εσύ ταξινομείς ως χαρουμενη. Η έπειτα αναλυση αυτής της πείρας μπορει να σε κάνει να αναρωτηθείς – «δεν είναι περίεργη η σύμπτωση;» – η συμπάθεια και η δήθεν χαρουμενη επιθυμια εμφανίστηκαν ακριβώς τη στιγμή, όταν το παιδί έκλαψε, ενώ στην διαδικασία της παρηγοριάς παρατηρήθηκαν τα ΑΣ της ανυπομονησίας, του εκνευρισμού η της λύπησης». Αυτό θα σου δώσει την βάση να υποθέσεις, ότι υπήρχε η αυταπάτη, και αυτό θα σου επιτρέψει στο μέλλον να ερευνάς πιο προσεκτικά τις αντιλήψεις σου στις παρόμοιες καταστάσεις.

• · Ας προσθέσουμε τον όρο «άψογη συμπεριφορά»: είναι οι πράξεις, οι οποίες είναι το αποτέλεσμα της ακολουθίας των χε, συνοδευόμενες με τη προσμονη σε όλη τη διάρκεια της παρουσίας τους. Οποιαδήποτε ηθική εκτίμηση αυτών των πράξεων είναι αδύνατη, επειδή εξ` ορισμου αυτά δεν είναι αποτελέσματα της επιθυμίας της υπακοής στους κανονες, θεωρίες και συνήθειες, ούτε της επιθυμίας να τα παραβείς, αλλά είναι τα αποτελέσματα της εμφάνισης των χε, και με αυτόν τον τρόπο στο κίνητρο της άψογης συμπεριφοράς δεν υπάρχει ούτε το «επειδή», ούτε το «για να γίνει κάτι». Η άψογη συμπεριφορά είναι το «κάνω κάτι, επειδή ακολουθώ την χε, και με αυτό εμφανίζεται ο αντίκτυπος με άλλες ΦΑ». Ως εκ τούτου, μπορούμε να εκτιμήσουμε μόνο την θεωρητική ερμηνεία της άψογης συμπεριφοράς, και μην ξεχάσεις να αντιληφθείς ξεκάθαρα, ότι οι άνθρωποι γύρο σου θα πράξουν ακριβώς έτσι – ό, τι και να έλεγες για την «φώτιση» των κίνητρων σου, οι άνθρωποι θα σε κρίνουν σύμφωνα με τις δικές τους θεωρίες, γραπτούς και άγραφους νόμους, και να μην το παίρνεις υπ` όψιν, να παραμερίζεις τις προϋποθέσεις για τις πιθανές ενέργειες εκ μέρους των ανθρώπων από το περιβάλλον σου είναι μια βλακεία, η οποία μπορει να οδηγήσει στις ανεπιθύμητες για σένα συνέπειες.
• · Θα ονομάσω «πρακτηκη της συνοδείας» την πραγματοποίηση της επιθυμίας με σκοπό την έρευνα όσο της ίδιας της διαδικασίας αίσθησης και της εκτέλεσης, όσο και των συνεπειών αυτής. Συχνότερα από όλα συνηθίζεται η εφαρμογή της πρακτικής της συνοδείας για τις μμε, επειδή θέλουμε να τις αναλύσουμε, να τις μοιράσουμε σε συστατικά κομμάτια, να ξεκαθαρίσουμε – ποια από αυτά θα βγουν με, και ποια – χε. Καμιά φορά εμφανίζεται η επιθυμια να συνοδεύεις και την πμε, για να σταθεροποιήσεις την σαφήνεια για τον αυτοματισμό της. Συγκεκριμένα η πρακτηκη της συνοδείας οδηγεί σε αυτό, το οποίο μπορούμε να ονομάσουμε «απόκτηση πείρας»:

α) η λογική σαφήνεια στο ότι οι συγκεκριμένες αντιλήψεις εμφανίζονται ως αποτέλεσμα της ορισμένης συμπεριφοράς,

β) η σαφήνεια για το ποιες αντιλήψεις είναι θεμιτές, και ποιες ανεπιθύμητες,

γ) η καταβολή των προσπαθειών, στοχευόμενων για την απομακρυνση των ανεπιθύμητων επιθυμιών και για την καλλιέργεια των θεμιτών.

Σύμφωνα με τον βαθμό της σαφήνειας και της αποτελεσματικότητας των προσπαθειών μιλάμε για την σημαντική και ασήμαντη πείρα.

Η μηχανική πραγματοποίηση των με και των μμε δεν σε οδηγεί στην απόκτηση της πείρας, η απόδειξη αυτού μπορει να είναι ο οποιοσδήποτε ηλικιωμένος άνθρωπος, τον οποίο βλέπεις έξω από το σπίτι σου – ο άνθρωπος αυτός έζησε πολλά χρόνια, ένιωθε πολλά συναισθήματα και επιθυμίες, είχε επικοινωνήσει με πολλούς ανθρώπους, παρόλα ταύτα όχι μόνο δεν απέκτησε την ελευθερία από τους σκοτισμούς, λογική σαφήνεια, ικανότητα να αισθάνεται και να ακολουθεί τις χε, τρόπους αποφυγής των ανεπιθύμητων και βιώματος των θεμιτών αντιλήψεων, πάνω από αυτό, κάθε χρόνο όλο και πιο πολύ βυθίζεται στα ΑΣ και στην ηλιθιότητα, το φάσμα των αντιλήψεων του είναι αναπάντεχα πρωτόγονο και μονότονο. Οι άνθρωποι αρχιζουν να γερνούν ταχύτατα όχι στα 40 τους, ούτε στα 50, αλλά στην ηλικία των 20-25. Ήδη στα 30 η συντριπτική πλειοψηφία αποτελείται από τους τελειωμένους συνταξιούχους, οι οποίοι όχι μόνο δεν αισθάνονται τις χε, αλλά αντιδρούν επιθετικά κατά της ίδιας της ιδέας της καλλιέργειας των χε, ελευθερίας από τα ΑΣ και τις θεωρίες. Αυτοί αναζητούν μόνο την νάρκη – στην επάρκεια, στα ναρκωτικά, στις μονότονες εντυπώσεις η τα ΑΣ.

• · «Η εξάντληση» είναι η διαδικασία της πολλαπλής εκτέλεσης της πραγματοποίησης της πμε και της μμε μέχρι το στάδιο του δυνατού υπερκορεσμού με την παράλληλη καταγραφή των αντιλήψεων, μαζί με τις χε, ως αποτέλεσμα της οποίας:

α) εμφανίζεται η ελάττωση (κατά μέσο όρο) της έντασης της εκδήλωσης συγκεκριμένης πμε και της μμε,

β) διευκολύνεται η επιλογή,

γ) υπάρχει η δυνατότητα να παρατηρήσεις την συνέχεια της εκδήλωσης του μηχανικού συντελεστή παρά τον υπερκορεσμό, κάτι που επιτρεπει να μάθεις να την ξεχωρίζεις από το σύνολο των επιθυμιών υπό διαφορετικές συνθήκες,

δ) μειώνεται η ταύτιση με την επιθυμια, δηλαδή:

*) αποδυναμώνεται η εμμονή των σκέψεων τύπου : «αυτή είναι δική μου επιθυμια», «λυπάμαι να τη χάσω»,

*) εμφανίζεται η κατανόηση της με ως αλλότριου μηχανισμού, σ.σ. έρχονται οι σκέψεις «αυτό είναι απλώς ένας μηχανισμός, ανεπιθύμητη συνήθεια», οι οποίες συνοδεύονται με την λογική σαφήνεια, ΦΑ-διαύγεια, άλλες ΦΑ,

*) εμφανίζεται η χε να απομακρύνεις την με,

*) εμφανίζεται η χε να ενδυναμώσεις την χε + χε να ελαττώσεις και να εξαλείψεις τελείως τη συγκεκριμένη με,

δ) αποδυναμώνεται ο αυτοματισμός της εκδήλωσης των μηχανικών συντελεστών του «κουβαριού των επιθυμιών» (δηλαδή τέτοιου συνόλου των επιθυμιών, στον οποίο εγώ δεν μπορώ να διαχωρίσω ξεκάθαρα τις επιθυμίες, που συγκαταλέγονται σε αυτό και να προσδιορίσω σε ποιο είδος ανήκουν) πριν από την εκτέλεση της επιλογής, δηλαδή πριν από την εμφάνιση της σαφήνειας για τη σύσταση του και τον ορισμό των ειδών των επιθυμιών.

• · Θα προσθέσω τον όρο «ημι-διάσπαση της με» – είναι η αποδυνάμωση (κατά μέσο όρο) της έντασης της παρουσίας της με:

α) ως αποτέλεσμα της συνολικής επίδρασης της επιλογής των επιθυμιών και της πρακτικής της εξάντλησης, αλλά πάνω από όλα λόγο της πρακτικής της εξάντλησης, διοτι όταν η με είναι δυνατότερη, τότε η χε της απομάκρυνσης της είναι αμυδρή, αντίστοιχα δεν μπορει να είναι δυνατή και η προσπάθεια της απομάκρυνσης,

β) μέχρι τέτοιου βαθμού, οποτε η χε επιθυμια να απομακρύνεις αυτήν τη με γίνεται ξεκάθαρη, σταθερή.

• · Η πραγματοποίηση της χε της ευθείας απομάκρυνσης της με είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος της παύσης της αίσθησης της με. Οι με δεν θα τελειώσουν ποτέ με τη μέθοδο της εξάντλησης, εν πάση περιπτώσει η ουρά αυτού του σβησίματος θα είναι απίστευτα μακριά, διοτι είναι ανεξάντλητη η πολυμορφία των στόχων για τις με όλων των ειδών – δισεκατομμύρια των συμπαθητικών κοριτσιών, παιχνιδιών, πραγμάτων, και η με εμφανίζεται αυτόματα με το καθετί νέο. Υπερβολικά σπάνια ανταλλαγή των με οδηγεί στα ΑΣ, στη μιζέρια. Υπερβολικά συχνή ανταλλαγή κουράζει. Υπερβολικά συχνή πραγματοποίηση κουράζει. Υπερβολικά σπάνια πραγματοποίηση αυξάνει την σπασμωδικότητα της με και πάλι ενδυναμώνει τις κρίσεις των ΑΣ …, είναι το άπατο βαρέλι, αδύνατον να το γεμίσεις. Θα μπορούσε η λήψη των εντυπώσεων να φέρει την αίσθηση της πληρότητας, της γεμάτης ζωής…, αλλά η πμε δίνει τον σύντομο κυματισμό των ΘΣ και της απόλαυσης, η οποία σχεδόν αμέσως γίνεται λαστιχένια, άγευστη, και η δηλητηρίαση παρατείνεται σαν μακριά ουρά με τη μορφή της αυξανόμενης μιζέριας και των κρίσεων των ΑΣ. Η προσμονη με τη σκέψη για το ότι μπορούμε απλώς να απομακρύνουμε τις με μαζί με τη πείρα αυτής της απομάκρυνσης γίνονται η δύναμη, η οποία νικά την εξουσία των με. Η χε της ευθείας απομάκρυνσης της με στερεώνεται, γίνεται πιο χαρουμενη και ξεκάθαρη. Εμφανίζεται η σαφήνεια, ότι οι με είναι το ίδιο δηλητήριο, όπως και τα ΑΣ – αυτά με δηλητηρίαζαν, βασάνιζαν με τον ίδιο τρόπο, αλλά εγώ φοβόμουν να μείνω χωρίς αυτές, νόμιζα, ότι θα χάσω σημαντικό κομμάτι του εαυτού μου, που με γεμίζει έστω με οποία να` ναι, αλλά ζωή. Κατά την απομάκρυνση του ΑΣ, η «οποία να` ναι» ζωή με ικανοποιεί όλο και λιγότερα, αποκτάται καινούρια πείρα της νέας ζωής και η επιδίωξη της – της ζωής στις ΦΑ. Η ευθεία απομακρυνση της με, όπως και ευθεία απομακρυνση των ΑΣ, οδηγεί στον άμεσο κυματισμό των ΦΑ.
• · Η πρακτηκη της «περιορισμένης απομάκρυνσης των με» είναι αποτελεσματική με την πρακτηκη της εξάντλησης των μμε. Κατά την διαδικασία της πραγματοποίησης της μμε εγώ ανα τακτά χρονικά διαστήματα σταματάω την πραγματοποίηση και απομακρύνω τελείως την μμε για λίγο, και έπειτα επιστρέφω στην πραγματοποίηση της. Αυτή η πρακτηκη είναι ένα είδος της κυκλικής αντίληψης, και σε φέρνει στην περισσότερη σαφήνεια στις επιθυμίες, στον πιο ξεκάθαρο διαχωρισμό του συνόλου των επιθυμιών στις χε και με.
• · Η πρακτηκη της τμηματικής απομάκρυνσης του εσωτερικού διαλόγου (ΕΔ). Παραδείγματος χάρη, οι σκέψεις για το σεξ είναι τόσο πιο πολύ χαοτικές και έμμονες, όσο μεγαλύτερο μέρος λαμβάνουν οι με στις σεξουαλικές επιθυμίες. Για να ξεχωρίζεις πιο αποτελεσματικά τις με από τις χε, ωφελεί κατά τη διάρκεια του κάποιου χρονικού διαστήματος (μια ώρα, μια μέρα) να απομακρύνεις όλες τις σκέψεις για το σεξ. Σε αυτή τη περίπτωση οι με αποδυναμώνονται (επειδή μειώνονται ξαφνικά οι σκέψεις-σκανδάλες), και η χε θα εκδηλωθούν πιο ξεκάθαρα. Η έπειτα απομακρυνση της με (με οποιονδήποτε τρόπο) με τη σειρά της θα φέρει την απότομη αποδυνάμωση του συγκεκριμένου τμήματος του χαοτικού ΕΔ.

03-01-03) Υπάρχει ένα σταθερό σχήμα των λέξεων – «η επιθυμια των εντυπώσεων». Ας αναλύσουμε την χρηση αυτής της λέξης:

*) Τις «εντυπώσεις» μπορεις να τις λαμβάνεις από το οτιδήποτε: από τη μουσική, βιβλία, σεξ, βόλτα, κουβέντα, νόστιμο φαγητό, γεγονότα, ειδήσεις και άλλα.

*) Στη λίστα όλων αυτών, από τα οποία οι άνθρωποι θέλουν να παίρνουν τις «εντυπώσεις», υπάρχουν όχι μόνο οι ευχάριστες και συμπαθητικές για αυτούς «εντυπώσεις», αλλά και οι δυσάρεστες και αντιπαθητικές – ο κόσμος επιδιώκει να λαμβάνει τις εντυπώσεις από το θάνατο, πόνο, καταστροφές, ηλιθιότητα των άλλων ανθρώπων, λύπηση, άλλα ΑΣ. Π.χ., οι άνθρωποι μπορούν να πηγαίνουν στο σινεμά ειδικά να δουν μια ταινία, που θα τους κάνει εν γνώση τους να αισθανθούν δυνατά ΑΣ – από το μίσος μέχρι την αυτολυπηση, και για εκείνους αυτά είναι επισης «εντυπώσεις», και όσο πιο δυνατό το ΑΣ – τόσο πιο δυνατή είναι και η εντύπωση. Εάν η ταινία είναι «αδιάφορη», εμφανίζεται η ανία, αλλά εκείνοι ποτέ δεν ονομάζουν την ανία «εντύπωση».

*) Η επιθυμια των εντυπωσεων είναι το ναρκωτικό. Είναι εύκολο να το διαπιστώσεις – πάψε να λαμβάνεις τις εντυπώσεις, και θα καταλάβεις, τι αισθάνονται οι ναρκομανείς την ώρα του συνδρόμου της στέρησης. Χωρίς τις εντυπώσεις αμέσως έρχεται η ανία, μιζέρια, πανικός, απελπισία, φρίκη, η αίσθηση αδιέξοδου.

Μιλώντας για τις «εντυπώσεις», στην πραγματικότητα οι άνθρωποι λένε για τα θετικά συναισθήματα (ΘΣ) – χαρά της κτήσης, χαιρεκακία, αυταρέσκεια, επάρκεια και άλλα. Για ποιο λόγο από τα ΑΣ μπορεις να παίρνεις τις «εντυπώσεις»; Συγκεκριμένα λόγο του ότι πολύ συχνά τα δυνατά ΑΣ οδηγούν στα δυνατά ΘΣ. Το αντίστροφο είναι επισης σωστό. Αγόρασες ακριβό αυτοκίνητο, άρχισες να αισθάνεσαι ένα βουνό από τα ΘΣ – φαντάζεσαι, πόσο σε ζηλεύει τώρα ο γείτονας: ονειρεύεσαι, ότι θα σε προσέχουν πιο πολύ οι κοπέλες, θα σε σέβονται περισσότερα οι περαστικοί και τα λοιπά. Παράλληλα με τα ΘΣ εμφανίζονται κα τα ΑΣ, φυσικά – ο φόβος της απώλειας, δυσαρέσκεια από το ότι η ζωή δεν έγινε πιο χαρουμενη, οργή από την γρατσουνιά, που άφησαν κάποιοι και άλλα. Γιατί οι άνθρωποι έχουν αδυναμία να βλέπουν τους θανάτους, καταστροφές: Αυτό είναι τόσο ασυνήθιστο για αυτούς, παράγει πολλά ΘΣ – «Άκουσε, σήμερα είδα ΚΑΤΙ…τα μυαλά σε όλη την άσφαλτο…πω-πω…» – οποιοσδήποτε άνθρωπος, που χαζεύει τα πτώματα, μέσα στο μυαλό του ήδη φαντάζεται με ενθουσιασμό, πως θα το διηγηθεί σε όλους, πόσο πολύ θα τραβήξει την προσοχή των ακροατών. Εκτός από αυτό, η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων πεθαίνει από τη βαρεμάρα και μιζέρια, και οποιαδήποτε δυνατά συναισθήματα – ακόμα και τα δυνατά ΑΣ- είναι πιο ελκυστικά από την φρίκη της απομόνωσης με τον εαυτό τους, όταν δεν συμβαίνει τίποτα, διοτι τα δυνατά ΑΣ παντοτε μπορεις να προσπαθήσεις να τα εκμεταλλευτείς, για να λάβεις τα ΘΑ – π.χ., εάν έχεις κατάθλιψη, μπορείς να “αναμασήσεις” νοητικά, πως θα το λες στις «φίλες» σου, πως αυτές θα σε συμπονούν, θα σου δίνουν συμβουλές, θα σε προσέχουν, δηλαδή ευχαριστείς την ΑΑΣ σου.

Με αυτόν τον τρόπο, τα ΘΣ και τα ΑΣ είναι δυο όψεις του νομίσματος, και το ένα και το άλλο είναι «σκοτισμός», δηλαδή μια αντίληψη, η οποία είναι ασύμβατη με τις ΦΑ, σε κάνει νεκρό, χαζό. Τα ΑΣ σκοτώνουν γρηγορα, τα ΘΣ πιο αργα, αλλά το κάνουν ωστόσο. Το πρόβλημα είναι ότι οι άνθρωποι κατά κανόνα λανθασμένα περνούν τις αναλαμπές των ΦΑ για τα ΘΣ, έτσι στα ΘΣ προστίθεται η συμπάθεια, η αίσθηση της ομορφιάς, τρυφερότητα και τα αλλά. Φαντάσου, ότι θα ονομάσεις «φαγητό» όσο το γκρίζο μανιτάρι, τόσο και το φαρμακερό. Το αποτέλεσμα είναι η δηλητηρίαση. Το ίδιο συμβαίνει και με τις ΦΑ και τα ΘΣ – το αποτέλεσμα είναι η δηλητηρίαση. Για να αποτρέψεις αυτήν την μοιραία σύγχυση, πρέπει να ξεχωρίσεις προσεκτικά τις αντιλήψεις σου, να καταλάβεις, τι σε δηλητηριάζει, τι σου δίνει τις δυνάμεις, σε οδηγεί στη χαρά, συμπάθεια, απόλαυση, επιδίωξη. Ξεχώρισε και επέλεξε. Έτσι προκύπτει, ότι την επιθυμια των ΘΣ την συγκαταλέγω στις με, και αυτό αντιτίθεται στο πώς αντιμετωπίζονται τα ΘΣ στην κοινωνία μας: η επιθυμια να αισθάνεσαι τα ΘΣ είναι «νομιμοποιημένος» τρόπος της ενασχόλησης, δηλαδή στην κοινωνία η αναζήτηση των «εντυπώσεων» όχι μόνο δεν κατακρίνεται, αλλά εχει την πλήρη υποστήριξη, καλλιεργείται, προσφέρεται ως προοδευτικός, δημιουργικός, ενδιαφέρον τρόπος ζωής. Υπάρχει μια πληθώρα των [λανθασμενων] θεωριών, οι οποίες ευνοούν και υποστηρίζουν την συχνή αναζήτηση των «εντυπώσεων», αλλά εάν εσύ έχεις την επαναλαμβανόμενη πείρα των έντονων ΦΑ, θα παρατηρήσεις χωρίς κόπο, ότι η επιθυμια των «εντυπώσεων» σίγουρα εμποδίζει τις ΦΑ, όπως και ο κάθε άλλος σκοτισμός.

Όποιος βλέπει στις «εντυπώσεις» το νόημα της ζωής και προσπαθεί να «χορτάσει» με αυτά, γίνεται αλκοολικός, ψάχνει για νέες εντυπώσεις, στερεώνοντας την κυκλική πορεία ΑΣ-ΘΣ, ανακαλύπτοντας νέους και νέους τρόπους να τους ενδυναμώσει και να τους διαφοροποιήσει, κυνηγημένος από τη φρίκη (με τη σκέψη, ότι οι εντυπώσεις μπορει να τελειώσουν) και από τις κρίσεις της ανίας και μιζέριας, που τον καταλαμβάνουν, όταν οι εντυπώσεις λιγοστεύουν. Δεν είναι περίεργο, ότι ως λογική εκβολή έρχεται η χρηση των ναρκωτικών, που επιταχύνουν και τις δυο πλευρές της διαδικασίας – η λήψη των δυνατών εντυπώσεων και η διάλυση, θάνατος. Νομίζω, ότι η ναρκομανία, η οποία τόσο απελπιστικά αναπτύσσεται τα τελευταία χρόνια, εχει ως βάση αυτό το συγκεκριμένο κουλτουρολογικό κίνητρο – το πάθος για τις εντυπώσεις θεωρείται αρετή και ανακούφιση από την ανία. Οι άνθρωποι αγνοούν, ότι η ανία, η μιζέρια, η αδιέξοδη νεκρότητα μαρτυρούν, πως δεν εξάντλησαν οι ίδιοι τον κόσμο γύρο τους, αλλά εξαντλήθηκε ο τρόπος της ερμηνείας αυτού του κόσμου, των άθλιων θεωριών και των συναισθημάτων τους. Το αποτέλεσμα είναι η πτώση στο γρήγορο θάνατο από τα ναρκωτικά, η ο αργός ξεψυχισμός, το τελευταίο στάδιο του οποίου το συναντάς στο παγκάκι δίπλα στο σπίτι σου – μαρασμός, μίσος, ηλιθιότητα, ασχήμια, αρρώστιες, με μια λεξη – ολοκληρωτική σήψη.

Κατά τη διαδικασία της αναζήτησης και της κατανάλωσης των εντυπωσεων ο άνθρωπος αισθάνεται τελείως διαφορετικά πράγματα από εκείνον, που επιδιώκει τις ΦΑ. Όποιος αναζητά τα ΘΣ, αισθάνεται τα ΘΣ και ΑΣ. Όποιος αναζητά τις ΦΑ, βιώνει τις ΦΑ ήδη στην διαδικασία της αναζήτησης.

03-01-04) Οι 10 πρώτοι κανονες της τεχνολογίας πραγματοποίησης των χαρουμενων επιθυμιών (πχε):

Το πρώτο πρόβλημα, που αντιμετωπίζει η ασκούμενη, η οποία επιθυμεί την πχε είναι η απουσία της σαφήνειας για το τι χαρούμενα επιθυμεί στην πραγματικότητα. Επί δεκαετίες καταπίεζε την χε με διαφορετικές θεωρίες του «καθήκοντος», των «υποχρεώσεων», των «καθώς πρέπει» και άλλων φαντασμάτων, έτσι δεν υπάρχει τίποτα το περίεργο στο ότι οι χε σταμάτησαν η σχεδόν σταμάτησαν να εμφανίζονται. Πρώτο βήμα στην πρακτηκη πμε είναι να μάθεις να βιώνεις τις χε, να δίνεις την προσοχή σε αυτές, να μην τις καταπιέζεις, οπωσδήποτε να καταγράφεις – αυτό επιτρέπει να τις αντιμετωπίσεις πιο προσεκτικά. Μπορεις να τις ταξινομήσεις σε διαφορετικούς τομείς : σχετιζόμενες με σεξ, με ταξίδια, με την επικοινωνία, εκπαίδευση και ούτω καθεξής. Φτιάξε μια γενική λίστα με όλες τις χε, τις οποίες έχεις αισθανθεί, έλεγχε την συχνά, βαθμολογώντας την ένταση της μιας η της άλλης χε. Γράψε μια λίστα με τις χε, τις οποίες είχες βιώσει σήμερα και τα λοιπά. Λοιπόν:

Κανόνας 1: κάνε καταγραφή των χαρουμενων επιθυμιών, ταξινόμησε αυτές κατά ομάδες, βαθμολόγησε την ένταση τους σε κλίμακα από το 1 έως 10.

Ένα από τα πιο μεγάλα λάθη σε αυτό το στάδιο είναι η περιφρόνηση για την χε λόγο της «ασημαντότητας». Π.χ., εάν σου έρθει η επιθυμια να περπατήσεις στα λασπόνερα, και όχι να τα υπερπηδήσεις, όπως κάνουν όλες οι καθώς πρέπει κύριες, εμφανίζεται η αμηχανία, συνοδευόμενη με τη σκέψη: «ε, δεν πειράζει, στο κάτω-κάτω είναι μια ασυμαντη επιθυμια, δεν θα αλλάξει τίποτα, αν δεν την πραγματοποιήσω». Θέλεις να πλησίασις το δέντρο και να το αγγίξεις, αλλά και πάλι υποκύπτεις στην τεμπελιά, δικαιολογώντας και πάλι την πράξη σου με την «ασημαντότητα» της χε. Με αυτήν την αντιμετώπιση να` σαι σίγουρη, ότι συνεχίζεις να σκάβεις τον τάφο σου. ΚΑΜΙΑ, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ Η ΠΙΟ ΜΙΚΡΗ ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΠΙΕΣΤΕΙ [δίχως τις συνέπειες, οι οποίες κάνουν αδύνατες τις ΦΑ, και προκαλούν τα ΑΣ] – αυτός είναι ο κανόνας, η ακολουθία του οποίου θα σε βγάλει στο μονοπάτι προς τις ΦΑ. Βρίσκεσαι σε μια τόσο απελπιστική κατάσταση, ότι οποιαδήποτε, ακόμα και η πιο αδύναμη χε είναι το ανώτερο αγαθό, ευκαιρία για την σωτήρια από τους σκοτισμούς. Εκτός από αυτό, πολύ συχνά η εκτίμηση της χε ως «ασήμαντης» είναι εξ ` ολοκλήρου θεωρητική – εσύ συνήθισες να θεωρείς κάτι «σημαντικό», και κάτι άλλο – «ασήμαντο». Εάν υπάρχει η γρατσουνιά στο αυτοκίνητο σου – είναι «σημαντικό», ενώ η επιθυμια να αγγίξεις το δέντρο – είναι «ασήμαντη». Ωστόσο, εάν έχεις ως κεντρικό στόχο τις ΦΑ, όλα αλλάζουν, και η πραγματοποίηση ακόμα και της πιο «ασήμαντης», κατά τη γνώμη των θεωριών, χαρούμενης επιθυμίας μπορει να φέρει ασυνήθιστα δυνατό κυματισμό των ΦΑ.

Άλλο ένα τυπικό λάθος – η αναβολή της χε «για αργότερα». Π.χ., σκουπίζεις τα πατώματα, και ξαφνικά θέλεις να βγεις για βόλτα, αμέσως τώρα, αλλά εσύ σκέφτεσαι: «θα τελειώσω με το πάτωμα, και θα πάω, δεν μπορώ να τα αφήσω όλα έτσι …». Θα αισθανθείς την ίδια στιγμή, ότι η χε εξαφανίστηκε χωρίς ίχνος, η τουλάχιστον θα μειώθηκε πολύ. Δεν υπάρχει κανένα «αργότερα» – η χαρουμενη επιθυμια υφίσταται μόνο τώρα, και «μετά» θα μείνει μόνο η σκέψη «ήθελα» και το ΑΣ, για αυτό η αναβολή των χε «για αργότερα» είναι αυταπάτη και καταπίεση των χε.

Μην μπερδεύεις αυτή την περίπτωση με την άλλη, οποτε υπάρχει η χε συνοδευομενη με τη σκέψη «θέλω να κάνω κάτι όχι τώρα, αλλά κάποτε» – υπάρχουν και τέτοιες χε.

Κανόνας 2: απομάκρυνε την θεωρία για την «ασημαντότητα», «μικρότητα», αναξιότητα» της χε. Η σημαντικότητα της χε καθορίζεται μόνο από την ένταση της, από τον αντίκτυπο με άλλες ΦΑ. Μην αναβάλεις τις χε «για αργότερα».

Οποτε θα ξεκινήσεις να αισθάνεσαι την επιθυμια για το βίωμα των χε, και ειδικά όταν θα αρχίσεις να τις καταγράφεις και να τις πραγματοποιείς, αυτές θα εμφανίζονται όλο και πιο συχνά, και θα αδιαφορούν για τις θεωρίες σου. Εσύ μπορει να νομίζεις, ότι οι κυρίες πρέπει να φοράνε τα ψηλά τακουνιά και να περπατάνε στο πεζοδρόμιο, ενώ η χαρούμενη επιθυμία μπορει να σε στείλει να περπατήσεις ξυπόλυτη πάνω στο μαύρο, υγρό χώμα. Και τι να κάνεις; Το να περπατήσεις ξυπόλυτη σημαίνει να βγεις από τον ρόλο της κυρίας, να βιώσεις πολλά ΑΣ, να αντιμετωπίσεις την ανάγκη για την απομακρυνση τους. Να μην περπατήσεις ξυπόλυτη στο χώμα σημαίνει να σκοτώσεις την χε, με αποτέλεσμα να δυναμώσει το ΑΦ, και πάλι θα γίνει ο κυματισμός των ΑΣ, αλλά των πιο βαρέων, με μεγαλύτερο βάθος. Έρχεται ο φόβος – «και εάν ξαφνικά θα θελήσω κάτι φρικτό, τι θα κάνω τότε;» Εγώ προτείνω να ακολουθήσεις αυτή την πολιτική: πραγματοποίησε έστω αυτές τις επιθυμίες, τις οποίες δεν φοβάσαι να εκτελέσεις, και θα είναι πολλές, και όσον αφορά τις χε, τις οποίες φοβάσαι να πραγματοποιήσεις, η σε τρομάζει ακόμα και η σκέψη της πραγματοποίησης, κατέγραψε και άφησε τις – ας υπάρχει στη λίστα σου η πρόταση, που θα αναφέρει, ότι καποτε ηθελες να κάνεις κάτι συγκεκριμένο. Θα επιστρέφεις στη λίστα σου, θα την κοιτάς και θα σημειώνεις την παρουσία η την απουσία κάποιας επιθυμίας, την ένταση της. Άρχισε να κάνεις έστω αυτό, που μπορεις να ξεκινήσεις αμέσως τώρα, μην σταματάς όλη την πρακτηκη μόνο και μόνο επειδή δεν μπορεις να ξεκινήσεις να κάνεις τα πάντα μονομιάς.

Κανόνας 3: ανέφερε γραπτά απόλυτος όλες τις χε, και πραγματοποίησε εκείνες, τις οποίες μπορεις να πραγματοποιήσεις.

Η συνηθισμένη ανθρώπινη συμπεριφορά καθορίζεται κατά το 100% από τις θεωρίες, συνήθειες, φόβους και αλλά ΑΣ, μηχανικές επιθυμίες, τα κοινωνικά στερεότυπα – οικογενειακά, αστικά, εθνικά, θρησκεύτηκα και τα λοιπά. Ο άνθρωπος ποτέ δεν σκέφτεται τίποτα – χειρίζεται τις θεωρίες, ωσότου η μια μηχανική επιθυμια δεν υπερνικήσει την άλλη. Όταν εσύ αρχίζεις να ακολουθείς τις χε, την ίδια στιγμή βγαίνεις εκτός της προστασίας όλων των κανόνων. Εμφανίζεται ο φόβος – και αν συμβεί κάτι φρικτό, ανεπιθύμητο; Εσύ θέλεις το ένα, ενώ οι φόβοι προστάζουν κάτι άλλο, οι θεωρίες –τρίτο, η μαμά σου λέει το τέταρτο, μα τι θα κάνεις; Παντοτε έχεις ένα σορό από τις πληροφορίες, ερχόμενες από διάφορες πήγες. Συγκέντρωσε τις σε μια λίστα. Ανέλυσε την αξιοπιστία, την αρμοδιότητα των πηγών και ούτω καθεξής – κάνε ότι σου επιτρέπουν οι δυνατότητες σου και η ειλικρίνεια σου.

Εκτίμησε τους κίνδυνους, διατύπωσε της υποθέσεις σου – τι μπορει να συμβεί με αυτή την έκβαση, η με άλλη. Απέφευγε τις επινοήσεις και εκτοπίσεις – ας είναι το μυαλό σου κρύο και νηφάλιο, ανεξάρτητο εργαλείο, άκουσε την άποψη του.

Κανόνας 4: αντέγραψε, αντιστοίχισε την υπάρχουσα πληροφορία, η οποία αφορά την επιθυμια σου, τα επιχειρήματα «υπέρ» και «κατά» της μιας η της άλλης πράξης. Μην προσθέτεις και μην παραλείπεις.

Τι έμεινε να κάνεις τώρα; Τώρα, μόνο το ένα – να κάνεις τη βουτιά στο κρύο νερό. Έκανες ο, τι μπορούσες – κατέγραψες την χε, σύγκρινες τις πληροφορίες που είχες, υπολόγισες τους πιθανούς κινδύνους. Να συζητάς ατελείωτα για αυτό το θέμα, αμφιβάλλοντας αιώνια και παραμένοντας στην μόνιμη αναποφασιστικότητα είναι το ίδιο με το να σκοτώνεις την χε, και μαζί της και όλες τις υπόλοιπες ΦΑ. Ποτέ κανένας δεν θα σου δώσει καμία εγγύηση, και μην ξεχνάς, ότι η ακολουθία των κοινωνικών συνηθειών επισης δεν δίνει καμία εγγύηση, διοτι παρόλο που οι κοινοί άνθρωποι, όντας 100% μηχανισμοί, ακολουθούν, όπως συνηθίζεται, τους κανονισμούς του «καθώς πρέπει», «αρμόζει», κάτι ανεπιθύμητο τους συμβαίνει συνέχεια , και μονίμως υποφέρουν. Για αυτό η επιλογή είναι απλή – η το ρίσκο να λάβεις την ανεπιθύμητη έκβαση + καταπίεση των χε και άλλων ΦΑ, η το ρίσκο να λάβεις την ανεπιθύμητη έκβαση + πραγματοποίηση των χε και η ενδυνάμωση των ΦΑ. Εγώ επιλέγω το δεύτερο. Και ως εκ τούτου ο κανόνας 5:

Κανόνας 5: τώρα πάγωσε, δημιούργησε μια οποιαδήποτε ΦΑ (έστω την συμπάθεια για το κουνέλι σου), και κάνε μια ερώτηση στον εαυτό σου: «και τώρα τι – μετά από όλα όσα έμαθα και σκέφτηκα, – τι πραγματικά επιθυμώ χαρούμενα;»

Κανόνας 6: τώρα κάνε αυτό, που θέλεις, παρά το ότι από συνήθεια θα σε καταλαμβάνουν οι αμφιβολίες και φόβοι. Υπερνίκησε τα και πραγματοποίησε την χε σου, συγκεντρώνοντας στην προσμονη, ενθουσιασμό για το ότι ξεκινάς να ζεις με τελείως νέο τρόπο, ότι τώρα οδηγείσαι όχι από τις νεκρές θεωρίες, αλλά από τις χαρουμενες επιθυμίες. Συγκεντρώσου στο ότι η διαδικασία της πραγματοποίησης των χε διαφέρει ριζικά από τις άλλες ενέργειες – ο χώρος γύρο σου και μέσα σου σαν να γίνεται πιο ελαστικός, πιο εμπλουτισμένος.

Εάν η χε σου υπονοεί την εκτέλεση ολόκληρης ακολουθίας των ενδιάμεσων πράξεων, μπορεις ανα πάσα στιγμή να σταματήσεις και να αναρωτηθείς για άλλη μια φορά: «τώρα, όταν έχω κάνει ήδη μερικά βήματα για την πραγματοποίηση της επιθυμίας μου, και με αυτό τον τρόπο έχω λάβει καποια αποτελέσματα – τι θέλω τώρα; Μου αρέσει αυτό που συμβαίνει; η χε παρέμεινε ίδια, η μειώθηκε, η δυνάμωσε; Η άλλαξε την κατεύθυνση; Η εξαφανίστηκε τελείως;». Το ίδιο πράγμα μπορεις να κάνεις κατά την παραλαβή της νέας ουσιαστικής πληροφόρησης, η στην κατάσταση, όταν ξαφνικά έχεις τη σαφήνεια για το ότι πέρασες μια με για την χε.

Κανόνας 7: μην σπρώχνεις μπροστά, σαν σκουριασμένη μπουλντόζα. Πάντα θα μπορέσεις να βρεις μια ευκαιρία να σταματήσεις και να αναρωτηθείς – «πώς είναι τώρα η χαρουμενη μου επιθυμια, μετά από μερικά βήματα μπροστά που έχω κάνει». Οι χαρουμενες επιθυμίες συχνά αλλάζουν μορφή κατά τη διαδικασία της πραγματοποίησης τους.

Στην διαδικασία της πραγματοποησης της χε να ρωτάς τον εαυτό σου όσο συχνά επιθυμείς – εάν αισθάνεσαι αυτό, που ηθελες: Το τονίζω, όχι το «εάν λαμβάνω αυτό που ήθελα», όχι το «εάν αισθάνομαι αυτό, που ήθελα» ακόμα, αλλά συγκεκριμένα – «εάν αισθάνομαι αυτό, που ήθελα να αισθανθώ τώρα». Και αν η απάντηση σε αυτή την ερώτηση είναι «όχι», σταμάτα και γύρισε στον κανόνα 7. Εάν η απάντηση είναι «ναι», προχώρησε παραπέρα. Η καταπληκτική ιδιότητα της πρακτικής της ακολουθίας των χε δεν είναι ότι εσύ λαμβάνεις αυτό, που επιθυμούσες από τη αρχη – αντιθέτως, αυτό δεν συμβαίνει πάντα. Αυτή συνίσταται στο ότι όσο πιο δραστικά, πιο συχνά και με μεγαλύτερη συνέπεια εσύ πραγματοποιείς τις χε, τόσο συχνότερα ως αποτέλεσμα αρχίζεις να αισθάνεσαι τις ελκυστικές για σένα αντιλήψεις τη δεδομένη στιγμή. Η μορφή με αντίκτυπο: σαν να είναι η χε μια εκπληκτική δύναμη, η οποία με απίστευτο τρόπο περνά τον εαυτό της από την απίθανα λεπτή γραμμή των γεγονότων, αλλά περνά με τέτοια σιγουριά, ότι είναι αδύνατον να παραπατήσει, και όχι σε καποια μακρινή προοπτική, σε αόριστο μέλλον, αλλά συγκεκριμένα τώρα – κάθε στιγμή της κίνησης σου πάνω από την γραμμή των γεγονότων αισθάνεσαι μια ιδιαίτερα δυνατή πληρότητα της ζωής, εμπλουτισμένες ΦΑ, και καμιά φορά στον δρόμο σου συναντάς τις πραγματικές αποκαλύψεις – νέες ΦΑ, νέα διαύγεια. Με αυτόν τον τρόπο εγώ προτείνω να αλλάξουμε τελείως το νόημα της έννοιας «αποτέλεσμα», όταν μιλάμε για την πραγματοποίηση των χαρουμενων επιθυμιών: το αποτέλεσμα της πμε είναι η ποιότητα των συγκινήσεων σου σε όλη τη διάρκεια της ακολουθίας αυτής της χε. Όσο πιο ξεκάθαρα θα διαχωρίσεις την χε από το σύνολο όλων των επιθυμιών, που αισθάνεσαι τώρα, όσο πιο ακριβής θα είναι η γραμμή που θα περάσεις ανάμεσα στις χε και με, τόσο πιο δυνατό θα είναι το αποτέλεσμα. Η τέχνη αποκτάται με την πρακτηκη – εξασκήσου.

Κανόνας 8: να ρωτάς των εαυτό σου όσο συχνά επιθυμείς – εάν αισθάνεσαι αμέσως τώρα αυτό, που σου αρέσει.

Η καταγραφή της διαδικασίας της πμε είναι αυτό καθ` αυτό μια χαρουμενη και ενδιαφέρον ασχολία. Εγώ συμβουλεύω να «συναισθανθείς» τα πάντα, που συμβαίνουν, που συνοδεύουν τη διαδικασία της πμε, να καταγράψεις όσο τα συνηθισμένα γεγονότα, τόσο και τα ασυνήθιστα (όχι μόνο με την έννοια των πράξεων, αλλά και των ασυνήθιστων αντιλήψεων). Για να μην καθυστερείς την ίδια τη διαδικασία, μπορεις να περιοριστείς στις μικρές σημειώσεις στην ατζέντα, με τις οποίες μετά θα είναι πιο εύκολο να επαναφέρεις όλη την σειρά των γεγονότων και των αισθημάτων. Συστήνω έστω κατά καιρούς να συντάσσεις πλήρη περιγραφη της αποκτημένης πείρας της πραγματοποίησης της χε, ειδικά όταν η πείρα αυτή είναι πολύ αποτυχημένη, η πολύ πετυχημένη. Στην πρώτη περίπτωση θα μπορέσεις να βρεις τα λάθη, στην δεύτερη – να ξαναζήσεις τις ελκυστικές αντιλήψεις, να μάθεις να αισθάνεσαι αυτή την ιδιαίτερη «γεύση» της ζωής, οποτε νιώθεις και εκτελείς τις χε.

Κανόνας 9: να «συναισθανθείς» τα πάντα, οποία συμβαίνουν, για να έχεις την δυνατότητα να περιγράψεις λεπτομερώς όλη την ιστορία μετά.

Οποτε η διαδικασία της πχε εχει ολοκληρωθεί, ανεξάρτητα από το πως συγκεκριμένα αυτή εχει ολοκληρωθεί – να σταματήσεις και να αντιληφθείς ξεκάθαρα, ότι αυτή τη στιγμή κανένας δεν σε εμποδίζει να απομακρύνεις τα ΑΣ, να δημιουργείς τις ΦΑ, δηλαδή ότι τη συγκεκριμένη στιγμή έχεις τις ιδανικές πιθανότητες για την άσκηση της πρακτικής. Εάν έχεις ένα σορό ΑΣ – μπορεις να ξεκινήσεις την άψογη απομακρυνση τους και να επιδιώκεις τις ΦΑ, μπορεις να βουτήξεις μέσα τους ολόκληρη – τι άλλο χρειάζεται για την πετυχημένη πρακτηκη; Να το κάνεις πάντα – και οποτε κατάφερες να πραγματοποιήσεις τη χε και να λάβεις τις ενδιαφέρον αντιλήψεις, και όταν δείλιασες, έστριψες αλλού, υποχώρησες στα ΑΣ, θεωρίες, πέρασες λανθασμένα τη με για την χαρουμενη και τα λοιπά. Η πράξη αυτή εχει εξαιρετική σημασία, επειδή σε μαθαίνει να αντιλαμβάνεσαι ξεκάθαρα, ότι όπως και να τελειώνει η επιλεγμένη από εσένα ενέργεια, εσύ βρίσκεσαι στην ιδανική κατάσταση για την πρακτηκη σου. Αυτό σου επιτρεπει να εξαλείψεις την έγνοια του αποτελέσματος, σκοτισμούς, προερχόμενους από την θεωρία του «μέλλοντος», να συγκεντρωθείς στο «εδώ-και- τώρα».

Κανόνας 10: Ανεξάρτητα από την έκβαση να έχεις ξεκάθαρη αντίληψη για το ότι τώρα έχεις τις ιδανικές συνθήκες για την πρακτηκη.

Εάν αρχίσεις να ακολουθείς την πρακτηκη της πχε, σίγουρα θα παρατηρήσεις, ότι αυξάνεται ουσιαστικά η ένταση τους, η ευδαιμονία, ο αντίκτυπος με τις άλλες ΦΑ. Οι άθλιοι φιλόσοφοι-ψευτοβουδιστές θα στραβώσουν κα θα πουν κάτι σαν: «ε, όλα αυτά είναι βλακείες, αυτό θα ενδυναμώσει την εξάρτηση σου για της καρμες, Δαρμες, χαζαρμες, ενώ εγώ επιδιώκω την πλήρη απελευθέρωση, επειδή η φύση του Βούδα… μικροκοσμικες τροχιες.. η ουσία της διδασκαλίας… όλο αυτό είναι ανάξιο, το μόνο που μπορει να κάνει, είναι να αυξάνει τον καθορισμό…». Και εσύ κοιτά τα πρόσωπα τους, όταν θα λένε όλο αυτό – δεν θα μπορέσεις να μην αισθανθείς την τεράστια διαφορά ανάμεσα σε σένα κα αυτούς – τους ευχαριστημένους και δυσαρεστημένους, βαρυσήμαντους η ηλίθιους, σπουδαίους και επιθετικούς. Υπάρχει αμέτρητο πλήθος αυτών που παίρνουν τις εντυπώσεις από αυτές τις συζητήσεις, και πάρα πολύ μικρή ποσότητα εκείνων, που παύουν να παίζουν με τις λέξεις, των οποίων τη σημασία δεν τη καταλαβαίνει κανείς, κα αρχίζουν να κάνουν συγκεκριμένα βήματα προς τις καταστάσεις, που τους αρέσουν. Κατά τη πραγματοποίηση των χε αυτές γίνονται όλο και περισσότερες, αλλά είναι αποκλειστικά ΧΑΡΟΥΜΕΝΕΣ επιθυμίες, εκτός από αυτό, οι χε έχουν αντίκτυπο με άλλες ΦΑ, έτσι όχι μόνο οι χε αυξάνονται, αλλά και οι διαφορετικές ΦΑ γίνονται περισσότερες. Εμφανίζεται η επίδραση του «ανταγωνισμού των χε», αυτό σε διασπά κυριολεκτικά σε κομμάτια, το εικοσιτετράωρο δεν εχει αρκετό χρόνο, οι αποκαλύψεις των ΦΑ ακολουθούν η μια την άλλη. Ο ανταγωνισμός των χε δεν συνοδεύεται με ΑΣ, που συνήθως συνοδεύουν την κατάσταση, στην οποία οι με παραείναι πολλές και δεν υπάρχει πιθανότητα να τις πραγματοποιήσεις όλες. Ο ανταγωνισμός των χε συνοδεύεται από τον ενθουσιασμό, προσμονη, κυματισμούς της απόλαυσης και τα παρόμοια.

Ο ανταγωνισμός των χε στην αρχη οδηγεί στο «κυνηγητό των χε»: οι χε εναλλάσσονται τόσο γρηγορα, ότι δεν έχουν αρκετή σταθερότητα, με αποτέλεσμα στις περισσότερες περιπτώσεις να μην πετυχαίνεται ο θεμιτός σκοπός. Η συνειδητοποίηση αυτού φέρνει την εμφάνιση της νέας χε να γίνουν οι χε πιο σταθερές. Η επιθυμια αυτή στεριώνεται τόσο πιο γρήγορα, όσο πιο δυνατό είναι το κυνηγητό των χε, όσο λιγότερα είναι τα αποτελέσματα. Στο τέλος ο χαρακτήρας της εμφάνισης των χε αλλάζει: αυτές γίνονται αρκετά σταθερές, ώστε να έρθει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Κάποιοι λένε: «για δες, όλα καταλήγουν στις επιθυμίες, και μόνο σε αυτές». Δίχως επιθυμια δεν γίνεται τίποτα. Οποιαδήποτε πράξη είναι διαδικασία της πραγματοποίησης της επιθυμίας, και το μόνο που μένει είναι να επιλέξεις, εάν θα είναι μηχανική η χαρουμενη, θα φέρει την εξάντληση η τις ΦΑ και μια νέα στροφή του ταξιδιού σου.

Θα ονομάσουμε «άψογη» την πράξη, που εχει αντίκτυπο με τις ΦΑ σε όλη τη διάρκεια της. Οι τυπικοί σκοτισμοί, εμφανιζόμενοι με τις πράξεις είναι:

α) η έγνοια του αποτελέσματος,

β) η ανησυχία για τη γνώμη άλλων ανθρώπων,

γ) η αρνητική ερμηνεία των εμφανιζόμενων εμποδίων,

δ) η ΑΑ για τα (υπερβλητά και ανυπέρβλητα) εμπόδια ,

ε) η αναποφασιστικότητα, αμφιβολίες για την επιλεγμένη απόφαση,

ζ) η βιασύνη, σπασμωδικότητα,

η) η ηλιθιότητα, δηλαδή η ανικανότητα να αναλογιστείς τον αποτελεσματικό τρόπο της δράσης λόγο παρουσίας των θεωριών η των ΑΣ.

Το αποτέλεσμα είναι η επιθυμητή ανταλλαγή των αντιλήψεων. Εάν εγώ θέλω να απομακρύνω το ΑΣ, τότε μια επιτυχημένη πράξη της απομάκρυνσης είναι το αποτέλεσμα. Όταν μετά από την απομακρυνση του ΑΣ αυτό επανεμφανιζόταν αμέσως, ενώ τώρα το κάνει μετά από 5 δευτερόλεπτα – και αυτό είναι αποτέλεσμα. Εάν η επιθυμια να απομακρύνεις το ΑΣ φάνηκε τελικά πιο αδύναμη από την επιθυμια να το αισθάνεσαι, αλλά έχεις εξετάσει την αποτυχία, έβγαλες τα συμπεράσματα σου – και αυτό είναι αποτέλεσμα, επειδή αυτή η αναλυση δεν υπήρχε πριν, όπως δεν υπήρχαν και τα ακόλουθα συμπεράσματα και ενέργειες – θεμιτές αντιλήψεις, δοτή όλα αυτά βρίσκονται στην κατεύθυνση της πρακτικής της απομάκρυνσης των ΑΣ. Εάν σήμερα έχω καταφέρει να απομακρύνω το ΑΣ, και αύριο όχι – το χτεσινό αποτέλεσμα παραμένει αποτέλεσμα; Φυσικά, επειδή η απομακρυνση ολοκληρώθηκε, και τίποτα δεν μπορει να το αναιρέσει, και η συμπεριφορά σου αν και ελάχιστα, ωστόσο αναπόφευκτα, θα αλλάξει.

Άλλο το ότι ένα αποτέλεσμα διαφέρει από το άλλο, για αυτό αναζητάμε τέτοια αποτελέσματα, που θα οδηγούσαν στις πιο επιθυμητές καταστάσεις με τον πιο σύντομο τρόπο.

Η επιδίωξη της παραλαβής των συγκεκριμένων αποτελεσμάτων ξεχωρίζει τον πρακτικό από τον φαντασιόπληκτο, και ο ειλικρινά ασκούμενος της πρακτικής δεν θα ικανοποιηθεί κατηγορηματικά με τις ψεύτικες βαρυσήμαντες φράσεις τύπου «στη σχολή μας συμβουλεύουν να μην συζητάμε για τα αποτελέσματα», «γρηγορα μόνο οι γάτες γεννιούνται» [μεταφρ.: είναι ιδιωματική έκφραση – παρατήρηση σε κάποιον, που βιάζεται πολύ], «γενικώς είναι καλύτερα τα πράγματα» και τα λοιπά.

03-01-05) Από όλο το φάσμα των διαφορετικών επιθυμιών θα υπογραμμίσουμε εκείνες, οι οποίες έχουν τις ακόλουθες ιδιότητες:

1) η ένταση τους είναι πάνω από το 5-6,

2) η ανθεκτικότητα στην επίδραση από τη μεριά των άλλων αντιλήψεων, και η διάρκεια της παρουσίας είναι εξαιρετικά υψηλή σε σύγκριση με τις άλλες χε,

3) οπωσδήποτε συνοδεύεται από προσμονη και ενθουσιασμό, και επισης (έστω κατά καιρούς) με τις άλλες ΦΑ.

4) συνοδεύεται (έστω κατά καιρούς) με τις «σωματικές συναισθήσεις» (ΣΣ) – π.χ., «σπάσιμο» στην περιοχή του αφαλού, «βράσιμο» στη πλάτη, έντονη απόλαυση στο λαιμό, πίεση στο κέντρο του μετώπου και παρόμοια,

5) εχει δυνατό αντίκτυπο με την «σφοδρότητα».

Θα προσδιορίσω τέτοια επιθυμια ως «κυκεώνα» (αναλογία με την εικόνα του κυκεώνα – πάνω από το συγκεκριμένο σύνολο των αντιλήψεων εμφανίζεται κάποιο δυναμικό, μια περιοχή αυξημένης «έντασης των ΦΑ», που θα λυθεί με νεροποντή των αποκαλύψεων, με τις αστραπές των συνειδητοποιήσεων).

Από τις περιγραφές της Γιεζάτινα («Σκαντζοχοιρινα»): «ξαφνικά εμφανίστηκε η «δύνη», δηλαδή ήρθε μια πολύ δυνατή αντίληψη – συνήθως οι ΦΑ επιταχύνουν πιο αργα. Την ίδια στιγμή παρουσιάστηκε η αντίληψη αυτής της επιθυμίας σαν τον κυκεώνα. Νομίζω, ότι δεν έχω αισθανθεί ξανά κάτι τέτοιο. Η λεξη «κυκεώνας» είχε έντονο αντίκτυπο – σφοδρή χαρουμενη επιθυμια, η οποία θα μπορούσε να εκραγεί ανα πάσα στιγμή με κάτι απίθανο. Δεν υπάρχει κανένας Σκαντζόχοιρος, στη θέση του ένα τεράστιο νέφος του κυκεώνα, κάτι με απίστευτη ισχύ».

• · Με τον όρο «συνειδητοποίηση» καθορίζω την σκέψη, η οποία:

1) αυξάνει απότομα την λογική σαφήνεια στον συγκεκριμένο τομέα των αντιλήψεων,

2) εχει αντίκτυπο με την ΦΑ-διαύγεια,

3) εχει αντίκτυπο με άλλες ΦΑ.

Οι κυκεώνες παίζουν σπουδαίο ρόλο στο ταξίδι της συνείδησης. Αυτοί καθορίζουν την κατεύθυνση του ταξιδιού σου, δημιουργώντας έτσι τις δικές σου ατομικές διαφορές από τους άλλους ταξιδιώτες.

• · Επειδή οι κυκεώνες είναι ισχυροί, εκτός από τις ΦΑ αυτοί συνοδεύονται από της δυνατές εμφανίσεις του επικεφαλή φύλακα – του φόβου της ήττας (κοίταξε το κεφάλαιο «αποτελεσματικές πρακτικές»). Θα σημειώσω τους κυκεώνες, επιβαρημένους με τον πρώτο φύλακα, ως «1φ-κικεωνας».

(Η λεξη «πρώτος» σημειώνεται με τον αριθμό μπροστά από τη λεξη, παράδειγμα: 1-φυλακας, 1-κηνηγος, ενώ η ένταση σημειώνεται με το ψηφίο μετά τη λεξη – 1-φυλακας- 3, 1-κηνηγος-6).

• · Η επιθυμια να ανακαλύψεις τις νέες ΦΑ (1-κηνηγος) δεν επιβαρύνεται με τον 1-φυλακα, εάν έχουν τηρηθεί οι παρακάτω απαραίτητοι όροι:

1. Υπάρχει αρκετά μεγάλη πείρα στην ανακάλυψη των νέων ΦΑ,

2. Συχνά συμβαίνουν μικρές ανακαλύψεις στην πρακτηκη, επειδή συγκεκριμένα αυτή η σειρά των μικρών αποκαλύψεων αναπόφευκτα πλησιάζει τις νέες σημαντικές αποκαλύψεις, όπως τις αποκαλύψεις των νέων τεχνολογιων, νέων ΦΑ, νέων αποχρώσεων των ήδη γνωστών ΦΑ, των ευχερειών για πιο έντονη και μακροχρόνια αίσθηση των ΦΑ, για την επιτυχία της σαφήνειας σε κάποιους τομείς της γενικής εικόνας της πρακτικής.

Ένα σφοδρό χτύπημα κατά του 1-φυλακα φέρνει την πείρα της χειμαρρώδη ανακάλυψης των ΦΑ, πλήρης και μακροχρόνιας βουτιάς στις ΦΑ πολύ δυνατής έντασης.

• · Μια πολύ διαδεδομένη μορφή των με είναι η επιθυμια της κτήσης των ΦΑ. Η επιθυμια αυτή εχει ενδιαφέρον, επειδή μπορει λανθασμένα να αντιλαμβάνεται ως επιθυμια να αισθάνεσαι τις ΦΑ, ωστόσο είναι μια τυπική αντιπρόσωπος των με. Η συνέπειες αυτής της σύγχυσης είναι πολύ καταστροφικές – οι ΦΑ μπορούν να εξαφανιστούν τελείως, κάτι που αναβάλλει πιο πολύ την ευκαιρία να βιώσεις τις ΦΑ, και στο τέλος η ασκούμενη μένει με άδεια χέρια – ούτε τις ΦΑ εχει, ούτε την ευκρίνεια για το τι θα κάνει από εδώ και πέρα. Ως αποτέλεσμα η πρακτικός μπορει να παραδοθεί και να ταχθεί στις γραμμές των εσωτερικών, φιλόσοφων και άλλων ρέμπελων, που παίζουν με τις λέξεις και μέρα με τη μέρα πεθαίνουν στα ΑΣ, η μπορει να ξεκινήσει την επανεξέταση όλης της πρακτικής, αμφισβητώντας και αναλύοντας κριτικά ολόκληρη την αιτιολογία της.

Με τον όρο «η επιθυμια της κτήσης των ΦΑ» εγώ ονομάζω το ποικιλόμορφο σύνολο τέτοιων επιθυμιών, οι οποίες δεν στοχεύουν στην ίδια τη διαδικασία της αίσθησης των ΦΑ και των πάντων, που έχουν αντίκτυπο με αυτές, αλλά χρησιμοποιούνται για την επιτυχία διάφορων σκοπών. Ανάμεσα σε αυτούς τους σκοπούς μπορούν να βρίσκονται όσο πιο απλοί, τόσο και πιο εξεζητημένοι. Στους απλούς αναφέρω τις επιθυμίες της επιδίωξης, του τραβήγματος της προσοχής των άλλων ανθρώπων, την επιθυμια για τη θέση της «μουσούδας», και τα λοιπά. Το παράδειγμα της εξεζητημένης επιθυμίας είναι η επιθυμια να υποστηρίζεις την αυταρέσκεια και επάρκεια λόγο του ότι είσαι τόσο φανατική πρακτικός, τόσο ανιδιοτελής, τόσο απαρνούμενη και ούτω καθεξής. Όσο πιο πολύ η ασκούμενη υποφέρει από τη μανία της αυταρέσκειας, τόσο πιο δύσκολο είναι για αυτήν να κάνει την επανάσταση της ειλικρινείας, να αυτοαποκαλυφθεί, να διαχωρίσει την σκοτισμένη αιτιολογία, να σταματήσει αυτό το λεπτό παιχνίδι, στοχευόμενο στην ικανοποίηση της διψάς για τα ΘΣ, προερχόμενα από την δημιουργία των εντυπωσεων στους ανθρώπους. Τα παιχνίδια με τον αυτοθαυμασμό μπορούν να φτάνουν στα εκπληκτικά σταδία της περιπλοκότητας, αλλά υπάρχει ένα απλό κριτήριο της αποτελεσματικότητας των εφαρμοζόμενων αντίδοτων, του βαθμού της ειλικρινείας σου – η συχνότητα, το βάθος και η ένταση των ΦΑ, που βιώνεις.

Η τυπική εκδήλωση της επιθυμίας για τη κτήση των ΦΑ – η μεταφορά του βάρους από την αίσθηση των ΦΑ στην ομορφιά και τον όγκο των περιγραφών των ΦΑ η των διηγήσεων για αυτά, – π.χ., εσύ μπορεις να νιώθεις την αυταρέσκεια από τις μακριές σειρές των αριθμών, από την πληθώρα των σημειώσεων, κάτι που στο τέλος σε οδηγεί στην παύση της εμφάνισης των ΦΑ, και εσύ πέφτεις στην μεγαλύτερη αυταπάτη, περνώντας το ΘΣ για την ΦΑ.

Ανάμεσα στα αντίδοτα θα τονίσω τα παρακάτω:

1) Η μελέτη των καταστάσεων, στις οποίες εσύ αισθάνεσαι την αυταρέσκεια, αυτοθαυμασμό, από την άποψη της συμβατότητας τους με τις ΦΑ.

2) Η πρακτηκη της κυκλικής αντίληψης της αυταρέσκειας.

3) Απόκτηση της πείρας της ευθείας απομάκρυνσης της επάρκειας και της αυταρέσκειας στις περιπτώσεις, που υπάρχει η σαφήνεια [για το ότι αυτές οι αντιλήψεις στην ουσία είναι οι σκοτισμοί, δηλαδή είναι ασύμβατοι με τις ΦΑ] τέτοιας έντασης και σταθερότητας, ότι γίνεται η απομακρυνση όλων των «πιτσιλιών» των ΑΣ, οι οποίες συνοδεύουν την διαδικασία της απομάκρυνσης των ΑΣ.

4) Συνεχόμενες προσπάθειες για την επιτυχία της ειλικρινείας σε αυτό το ζήτημα, σ.σ. για τον ακριβή διαχωρισμό ανάμεσα στην επιθυμια για την αίσθηση των ΦΑ και την επιθυμια της κτήσης τους.

5) Συνεχόμενες προσπάθειες για την επιτυχία της ειλικρινείας σε όλους τους άλλους τομείς της ζωής σου.

Όταν εμφανίζεται ο ανταγωνισμός των χε, κάποιες επιθυμίες παραμένουν απραγματοποίητες για λίγο καιρό, και για κάποιες άλλες αυτός ο καιρός δεν έρχεται ποτέ. Εάν μολαταύτα εσύ αισθάνεσαι τον εαυτό σου στο όριο της έντασης των ΦΑ, εάν υπερχειλίζεις από τις αποκαλύψεις, δεν υπάρχει κάτι να αναλύσεις, διοτι οι πιο δυνατές επιθυμίες υπερβαίνουν τις πιο αδύνατες. Αλλά μια τόσο ιδανική κατάσταση δεν μπορει να κρατήσει για πολύ – πρώτον, δεν υπάρχει σταθερή συνήθεια να ακολουθείς μόνο τις χε, δεύτερον, στο πεδίο μπαίνουν οι φύλακες (κεφάλαιο «αποτελεσματικές πρακτικές»), και εμφανίζονται κενά, η ένταση των ΦΑ μειώνεται κατά περιόδους. Στην κατάσταση, οποτε η πληρότητα της ζωής σου δεν φτάνει το 10, έρχεται η ερώτηση – εάν πραγματοποιούνται αλήθεια συγκεκριμένα οι πιο δυνατές και πιο χαρουμενες επιθυμίες; Διότι εάν εσύ τώρα δεν είσαι στο όριο της έντασης και της πληρότητας των ΦΑ, αυτό σημαίνει, ότι υπάρχουν οι «σκοτισμοί» (σ.σ. αντιλήψεις, ασύμβατες με τις ΦΑ), και αυτοί μπορούν να βγάζουν μπροστά κάθε άλλο παρά τις χαρουμενες επιθυμίες, η πραγματοποίηση των οποίων θα μειώσει την ένταση, αποτελεσματικότητα και την ευδαιμονία της πρακτικής. Η πιο αποτελεσματική μέθοδος της επιλογής των πιο χαρουμενων επιθυμιών είναι η «ενθύμηση του θανάτου»:

α) η λογική σαφήνεια για το ότι μπορει ανα πάσα στιγμή να πεθάνεις. Για την σταθεροποίηση αυτής της σαφήνειας προτείνω να διαβάζεις συχνά η να βλέπεις τις ειδήσεις, όπου δείχνουν τις καταστροφές, τα πτώματα των ανθρώπων. Ο κόσμος πηγαίνει κάπου με το τρένο, και εκείνο ξαφνικά εκτροχιάζεται και προσκρούει σε σπίτι – 200 νεκροί. Σκοτώθηκαν και οι σωστοί, και οι καθώς πρέπει, και οι εγκληματίες, και τα παιδία – όλοι, όσοι ήταν στο τρένο, ο θάνατος δεν επέλεγε. Οι άνθρωποι πεθαίνουν συνέχεια, και όχι μόνο στους πόλεμους, αλλά και στα πιο «ακίνδυνα» μέρη – κοίταξε τα δελτία ειδήσεων. Σήμερα κιόλας εσύ μπορεις να γίνεις πτώμα, και δεν υπάρχει καμία δύναμη στον κόσμο να σε προστατέψει.

(Εννοείται, ότι απαιτείται η άψογη απομακρυνση των ΑΣ, τα οποία μπορούν να εμφανιστούν σαν αποτέλεσμα αυτής της λογικής σαφήνειας).

β) μια ειδική ΦΑ – αντίληψη της «αυταπάρνησης», αποτίναξης των δεσμών, ασυνήθιστης νηφαλιότητας. Είναι μια πολύ χαρουμενη, δυνατή αντίληψη.

Υφίσταται και η κρύα συναισθηματική απελπισία, για την ακρίβεια όχι απελπισία (αυτή η λεξη εχει σκληρή αναλογία με την απελπισία – ΑΣ), αλλά η ψυχρή επίθεση της ευκρίνειας, κρύα θορυβώδη νηφαλιότητα. Εδώ και ο ενθουσιασμός για το μελλοντικό ταξίδι στο θάνατο, και κάτι άλλο, το οποίο πιο πολύ από όλα εχει αντίκτυπο με τη λεξη «κάλεσμα», «παραδοχή», «υποχώρηση» – όχι σαν ενδείξεις της αδυναμίας, το αντίθετο – «παραδοχή» με την έννοια της αποβολής των πάντων, των οποιωνδήποτε δεσμών, στόχων – οτιδιποτε ωχριά μπροστά στον θάνατο, ο οποίος μπορει να συμβεί αμέσως τώρα – αυτή είναι η κατάσταση της πλήρης ανοιχτοσύνης και της φρεσκάδας της ελευθερίας.

Με την ενθύμηση του θανάτου ο ανταγωνισμός των χε περνάει τελείως διαφορετικά. Όσο πιο ισχυρή είναι η ενθύμηση του θανάτου, με τόσο μεγαλύτερη βεβαιότητα παραμένουν μόνο τα πιο έντονες, με μεγαλύτερο αντίκτυπο με τις ΦΑ χε, πιο διαπεραστικές και ουσιαστικές – μόνο αυτό, που θα μπορούσες να κάνεις, ξέροντας πολύ καλά, ότι σε 5 λεπτά θα πεθάνεις. Οι με παντοτε στοχεύουν στο αποτέλεσμα και χάνουν παντελώς την ουσιαστικότητα με την εκ των προτέρων απουσία του αποτελέσματος, για αυτό με τη σκέψη πως τίποτα στον κόσμο δεν σου εγγυάται, ότι δεν θα πεθάνεις σε πέντε λεπτά, οι με αποδυναμώνονται. Το αντίθετο – η κάθε στιγμή της αίσθησης και της πραγματοποίησης της χε είναι μια αυτοτελή αξία, για το λόγο αυτό η ενθύμηση του θανάτου δεν αποδυναμώνει την χε, και αυτό είναι άλλο ένα φίλτρο, που ξεχωρίζει τις χε από τις με.

• · Δυο πολύ απλοί τρόποι να «ελέγχεις την μη-προσέλκυση» στην χε, δηλαδή να εμποδίζεις την εμφάνιση των μηχανικών συντελεστών, να οργανώσεις την «αναλυση-εξπρές» για το ξεκαθάρισμα της φύσης των εμφανιζόμενων επιθυμιών:

1) φαντάσου ότι οι χε δεν πραγματοποιήθηκαν, το αποτέλεσμα των πράξεων σου βγήκε μηδενικό, και εάν έρχονται τα ΑΣ, αυτό σημαίνει, ότι οι μηχανικοί συντελεστές περάστηκαν στο σύνολο των χε. Τότε μπορεις: α) να απομακρύνεις το ΑΣ, β) να αποκόψεις και να απομακρύνεις την με, γ) να πετύχεις την απουσία του ΑΣ με τη σκέψη για το ότι η χε δεν μπορει να εκτελεστεί.

2) Υπάρχει μια ουσιαστική διαφορά στο πως συμπεριφέρονται οι χε και με κατά την αναλυση τους, δηλαδή με την υποβολή των ερωτήσεων «είναι αυτό που θέλω;», «υπάρχει η σιγουριά, ότι αυτό συγκεκριμένα επιθυμώ;», «ίσως να κάνω αλλιώς», «μήπως είναι μηχανική αυτή η επιθυμια;», «και εάν αλλάξει η κατάσταση έτσι η με άλλο τρόπο – θα αλλάξει και η επιθυμια;» και τα λοιπά. Η αναλυση των με αναπόφευκτα συνοδεύεται με σπασμωδικές αμφιβολίες, ανησυχίες, πυρετώδη αβεβαιότητα στις επιθυμίες, ταλαντεύσεις. Αντιθέτως, η αναλυση της χε ποτέ δεν οδηγεί σε τέτοια διέγερση, η επιθυμια γίνεται ακόμα πιο ξεκάθαρη, ορισμένη, ενισχύονται οι παράλληλες ΦΑ. Ακόμα και εάν η χε αλλάξει μετά από την αναλυση, η αλλαγή των επιθυμιών θα είναι σταθερή, ήσυχη, εκτός των ενοχλητικών, υπερκινητικών αμφιβολιών, οι παράλληλες ΦΑ θα συνεχίζουν την εμφάνιση τους. Τσιτάτο από τη Σκβο: «η αναλυση της χε μοιάζει με το κέντημα, αυτή συνοδεύεται με την έκπληξη, με ενθουσιασμό. Είναι σαν το θρόισμα των φύλλων στο δέντρο της επιθυμίας – ελαφρύ, διάφανο, ηλιόλουστο».

• · Καθώς ο πρακτικός απομακρύνει τους σκοτισμούς και βιώνει τις ΦΑ, η «επιθυμια της αίσθησης των ΦΑ» («εΦΑ») γίνεται δυνατότερη, εμφανίζεται πιο συχνά, και από κάποιο σημείο και ύστερα αρχίζει να επικρατεί πάνω από τις άλλες επιθυμίες. Συνάμα πραγματοποιείται η «ενθύμηση της εΦΑ», δηλαδή:

α) όπως το πολύ ερωτευμένο αγόρι εχει ως μόνιμο φόντο την επιθυμια να δει το αγαπημένο του κορίτσι, ο, τι και να κάνει, έτσι και οι ΦΑ γίνονται μόνιμο φωτισμένο φόντο.

β) υπάρχει η λογική σαφήνεια για το ότι η εΦΑ είναι η πιο σημαντική, πιο παθιασμένη επιθυμια, δίχως αυτήν τα πάντα χάνουν το νόημα τους, χωρίς αυτήν δεν υπάρχει ζωή, και εχει δυνατό αντίκτυπο με τον ενθουσιασμό, προσμονη, την αίσθηση του μυστηρίου. Η εΦΑ γίνεται το κέντρο του κόσμου των επιθυμιών, ένα σημείο αναφοράς, με την έννοια ότι όλες οι άλλες επιθυμίες ελαττώνονται, εάν δεν έχουν αντίκτυπο με αυτήν.

Εγώ ονομάζω την χαρουμενη επιθυμία, η οποία εχει αυτήν την ιδιότητα, «ενιαίο σκοπό». Αυτή η ιστορία περιγράφει την συμπεριφορά του ανθρώπου με ενιαίο σκοπό: ένας μοναχός του Θιβέτ ζούσε σε σπηλιά, και κάθε φορά, βγαίνοντας για την ανάγκη του, γρατσουνιζόταν πολύ επίπονα στα αγκάθια του θάμνου, που εχει φυτρώσει δίπλα στην είσοδο της. Και κάθε φορά ο μοναχός σκεφτόταν: «Μόλις επιστρέψω, θα πάρω το τσεκούρι, και θα το κόψω», αλλά μετά από την επιστροφή, συλλογιζόταν: «Δεν θέλω να χάνω τον χρόνο για το κόψιμο του θάμνου, επειδή αύριο κιόλας μπορει να πεθάνω, και δεν έχω πετύχει τον σκοπό μου! Δεν θέλω να σπαταλήσω τα πολύτιμα δευτερόλεπτα, ας ασχοληθώ καλύτερα με την πρακτική μου». Αυτό είναι ένα παράδειγμα της ενθύμησης του σκοπού.

Ο ενιαίος σκοπός γίνεται πιο δυνατός και σταθερός, εάν τον συνοδεύουν:

α) άλλες ΦΑ,

β) λογική σαφήνεια για το ποια συγκεκριμένη κατάσταση είναι ο στόχος της επιθυμίας,

γ) λογική σαφήνεια για το ποιο είναι το μέτωπο των εργασιών τη δεδομένη στιγμή (δηλαδή, πως είναι το σύνολο των άλλων ΦΑ τώρα),

δ) η στάση του δράκου (για περισσότερα κοίταξε στο κεφάλαιο «αποτελεσματικές πρακτικές»).

Η εμφάνιση του ενιαίου σκοπού οδηγεί στην επίδραση της ανοιγμένης γροθιάς: έχω μια αίσθηση, σαν να ανοίγει το χέρι, το οποίο συγκρατεί τις προσπάθειες μου, αφήνοντας με στην ελευθερία. Η χορδή απελευθερώνεται και το βέλος πετυχαίνει το στόχο. Η γροθιά είναι οι αμφιβολίες, αναποφασιστικότητα, το αόριστο του στόχου, μηχανικά αποσπάσματα με ποικίλους σκοπούς.

Οποτε ο πρακτικός δεν εχει την αντίληψη του ενιαίου σκοπού, θέλει αρχικά να πετύχει την σαφήνεια για το ότι το ΑΣ, που αισθάνεται τώρα, στην πραγματικότητα είναι ανεπιθύμητο για αυτόν. Μα επειδή η σαφήνεια με την αίσθηση των ΑΣ πετυχαίνεται με πολύ μεγάλη δυσκολία, και το ΑΣ προλαβαίνει να στερεωθεί και να δημιουργήσει άλλα ΑΣ, είναι αδύνατη η άψογη απομακρυνση του. Εάν στη θέση σου παρουσιάζεται ο ενιαίος σκοπός, υπάρχει και η σκληρή, αλύγιστη επιθυμια να απομακρύνεις το ΑΣ ανεξάρτητα από το εάν υφίσταται η σαφήνεια, η εάν δεν υφίσταται, (και εφόσον εμφανίστηκε το ΑΣ, εξ` ορισμου δεν μπορει να υπάρξει η σαφήνεια υψηλού βαθμού), και επισης δεν θέλεις να βιώνεις το ΑΣ όταν δεν έχεις ξεκαθαρίσει ακόμα – είναι ανεπιθύμητο η μη, και τότε πετυχαίνεις την άψογη απομακρυνση. Οποτε υπάρχει η αντίληψη του ενιαίου σκοπού, υπάρχει και η σαφήνεια, ότι εσύ θέλεις μόνο τις ΦΑ – την δική τους ενθύμηση, την είσοδο σε αυτές σε οποιαδήποτε κατάσταση χωρίς τους συλλογισμούς, και είναι το μοναδικό πράγμα, που θέλεις να κάνεις.

• · Οποτε υπάρχει η ΦΑ, είναι ξεκάθαρο, ότι οι κυματισμοί των ΦΑ θα εναλλάσσονται με τις περιόδους των σκοτισμών. Με αυτή τη σκέψη γεννιούνται οι χε να παλέψεις πάση θυσία ακόμα και όταν οι σκοτισμοί καταλαμβάνουν την εξουσία τελείως, π.χ., να εκτελείς τις τυπικές πρακτικές ( περιγραφη της περασμένης ζωής ανα μισάωρο, καταγραφή του κάθε λεπτού, συναισθηματική λείανση, κυκλικές αντιλήψεις και τα λοιπά). Το σύνολο αυτών των μέτρων ας ονομάσουμε «επιδιορθωτικό μέτωπο των εργασιών («εΜΕ»). Ωστόσο, όταν οι ΦΑ φεύγουν, έρχεται το χάος των με, ΑΣ και από τη μια μεριά υπάρχει η απροθυμία να αισθάνεσαι τους σκοτισμούς, αλλά από την άλλη δεν υπάρχει και η χε να εκτελέσεις το εΜΕ. Όσο πιο συχνές και δυνατές είναι οι παρουσιαζόμενες ΦΑ και η αποφασιστικότητα να παλέψεις για αυτά κατά τους σκοτισμένους περιόδους, τόσο πιο δυνατή υπό συνθήκες των έκδηλων σκοτισμών γίνεται η επιθυμια να κάνεις το εΜΕ, μέχρι το σημείο της επανεμφάνισης των χε. Αυτή την επιθυμια εμείς ονομάζουμε «ο αντικαταστάτης του διευθυντή».
• · Τεράστιο ρόλο στην πρακτηκη παίζει η «επιθυμια να μιμείσαι τις ΦΑ». Είναι μια επιθυμια, η οποία:

α) εχει αντίκτυπο με τις λέξεις «θέλω να είμαι σαν εκείνη», η «θέλω να βιώσω αυτό, που εκείνη περιγράφει», η «θέλω να μιμηθώ την τάδε ιδιότητα, την οποία εχει και αυτή»,

β) συνοδεύεται από δυνατές (όχι μικρότερες των 7-8 βαθμών στην κλίμακα του 10) ΦΑ του τομέα της Ομόνοιας (συμπάθεια, αυταπάρνηση, αυτοθυσία και τα λοιπά – για περισσότερα κοίταξε στο κεφάλαιο «Λίστα των ΦΑ με τις περιγραφές»).

Όλως περιέργως, η επιθυμια της μίμησης των ΦΑ οδηγεί στην εμφάνιση όσο των γνωστών σε σένα ΦΑ, τόσο και νέων, που η περιγραφη τους ταιριάζει με τις περιγραφές εκείνου, με τη μορφή του οποίου εμφανίστηκε αυτή η επιθυμία.

Είναι πιθανό να αισθανθείς την επιθυμια της μίμησης των αντιλήψεων και για τα πράγματα, τα οποία εμείς ονομάζουμε «τα στοιχεία, φυσικά φαινόμενα, ζώα, φυτά» κτλ. Σε αυτή τη περίπτωση η τήρηση του όρου β) + εκτέλεση των πρακτικών της απομάκρυνσης διακριτικής συνείδησης, όπως των «μη-ποταμών», «μη- βουνών», κυκλικής ανταλλαγής της βεβαιότητας και άλλων, είναι αρκετή για την εμφάνιση των ΦΑ. Πιο λεπτομερώς η τεχνολογία της μίμησης των ΦΑ θα περιγράφεται πιο κάτω σε ξεχωριστή παράγραφο.

Θα ξεχωρίσουμε και την «επιθυμια της μετάδοσης των ΦΑ».

• · Οποτε οι χε παρουσιάζονται με διάρκεια και ένταση, σε καποια συγκεκριμένη στιγμή εμφανίζεται το φαινόμενο, το οποίο θέλω να ονομάσω «πτώση στην επιδίωξη» – η αντικειμενικά-στοχευόμενη επιθυμια σαν να υποχωρεί στο πίσω μέρος, γίνεται κομμάτι του φόντου, και σε πρώτο πλάνο εμφανίζεται η «επιδίωξη» η ο «θρίαμβος», η καποια άλλη άνευ αντικειμένου ΦΑ του τομέα της Προσδοκίας, η οποία εχει δυνατό αντίκτυπο με την χε.
• · Θα ονομάσουμε με τη λεξη «σχεδιασμός» το σύνολο των σκέψεων για την πραγματοποίηση της υπάρχουσας επιθυμίας με τη φραση «θέλω να το κάνω τότε», μαζί με τις αντίστοιχες εικόνες. Ο σχεδιασμός συνήθως συνοδεύεται με τη μηχανική εμφάνιση της βεβαιότητας, ότι το μέλλον θα είναι όπως το σχεδιάζεις, η εφόσον εσύ έχεις συνηθίσει να αισθάνεσαι ανησυχία – ακριβώς όπως δεν το έχεις σχεδιάσει. Έτσι και άλλως, δημιουργείται μηχανική βεβαιότητα., η οποία αποδυναμώνει απότομα την χε, εμφανίζεται η ρουτίνα. Σαν να μπαίνεις σε ράγες. Με τον σχεδιασμό έχεις την ευκαιρία να αντιληφθείς, ότι το μέλλον μπορει να είναι οποιοδήποτε, ανάλογα με τις χε και συνθήκες. Αυτό θα οδηγήσει στο ότι θα μπορέσεις να αισθανθείς έντονες χε με τον σχεδιασμό, και οι συνθήκες θα αρχίσουν να αλλάζουν σε πιο «ουσιαστικές», γεμάτες με απερίγραπτο βάθος των νοημάτων.
• · «Η επιθυμια να μάθεις» είναι μια από τις πιο ισχυρές χε, η οποία εχει παρά πολύ δυνατό αντίκτυπο με πληθώρα των ΦΑ. Στην έννοια «επιθυμια της εκμάθησης» συγκαταλέγονται και α) η επιθυμια να πετύχεις τις νέες συνειδητοποιήσεις, χε, τεχνολογίες της επίτευξης των ΦΑ, και β) επιθυμια της απόκτησης των νέων γνώσεων (ξένων γλωσσών, οποιωνδήποτε επιστήμων και κλάδων), και γ) επιθυμια της απόκτησης νέων ευχερειών, όπως της κατάδυσης, ορειβασίας, ιππασίας και για ό, τι άλλο αρέσει).

Η επιθυμια για εκμάθηση του κοινού ανθρώπου συνεπάγεται τα χειρότερα ΑΣ, σκεπτικισμό, τεμπελιά, φόβους της ήττας. Αυτό συμβαίνει, επειδή από τα πρώτα χρόνια της ζωής τα παιδία αναγκάζονται με πολύ άγριο τρόπο (με την ωμή σωματική βία, εκβιασμούς, απειλές, διαφορετικών ειδών τιμωρίες και φοβέρισμα με αυτές, υποβολή των θεωριών και άλλων) να πηγαίνουν στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο, να διαβάζουν αυτό που «πρέπει» και όχι αυτό, που θέλουν οι ίδιοι να διαβάσουν. Στο τέλος το «μάθημα» ξεχνιέται αμέσως, και η διαδικασία της εκπαίδευσης ταυτίζεται με τον βασανισμό, αντί να ταυτιστεί με τη χαρά και προσμονή.

Τώρα είναι απαραίτητο να απελευθερώσεις την επιθυμια να μαθαίνεις από αυτούς τους σκοτισμούς, για να βιώσεις όλη την φωτισμένη ισχύ της. Για αυτό πρέπει να ακολουθείς ΜΟΝΟ τις χαρουμενες επιθυμίες της εκμάθησης ενάντιων στους φόβους, στερεότυπα και θεωρίες, και κατά τη διάρκεια της διαδικασίας εκμάθησης να παρατηρείς την παρουσία της προσμονής (π.χ., στο σχήμα της πεντάλεπτης καταγραφής το ποσοστό σε % του χρόνου, περασμένου στην ξεκάθαρα αναγνωρισμένη προσμονη). Είναι αναγκαίο και να αλλαξεις το σύστημα των αξίων σου: ως βασική δραστηριότητα να θεωρήσεις την αίσθηση της προσμονής, και ως παράλληλη – την λήψη της πληροφόρησης και των δεξιοτήτων. Τότε η εκπαίδευση θα μεταμορφωθεί σε εντονότατη απόλαυση, η οποία εχει αντίκτυπο με ολόκληρα τσαμπιά των ΦΑ. Η πραγματοποίηση της χε για την μάθηση είναι ένας τέλειος τρόπος της υπερνίκησης των «φυλάκων». Η χαρουμενη μάθηση σε συνδυασμό με τις τυπικές πρακτικές φτιάχνει τον πανίσχυρο κριό, που θα σπάσει τον τοίχο των σκοτισμών στον δρόμο προς τις ΦΑ.

Είναι ωφέλιμο να μελετήσεις τις θεωρίες για την εκπαίδευση και να τις διαλύεις. Οι τυπικές θεωρίες, που εμποδίζουν την χε για την μάθηση είναι:

1) «εάν ξεκίνησες – δεν πρέπει να το παρατήσεις». Ξεκίνα και παράτα την όσο θέλεις. Μόλις εμφανιστεί η χε να μάθεις κάτι – αρχίζεις, και μόλις φύγει η χε, – σταματάς. Με αυτό είναι απαραίτητη η απομακρυνση των συνήθως εμφανιζόμενων ΑΣ – της απογοήτευσης, επειδή η εκπαίδευση δεν εχει ολοκληρωθεί, ντροπή, επειδή δεν έχεις τελειώσει κάτι και το παράτησες, αίσθησης της αυτοχωλότητας και τα λοιπά. Συγκεκριμένα αυτή η μέθοδος της εκπαίδευσης οδηγεί στην επίτευξη των σταθερών γνώσεων και δεξιοτήτων, ταυτόχρονα εκδηλώνεται η επιθυμια της δημιουργίας, διαύγεια, δυναμώνει η επιθυμια να μαθαίνεις, επιθυμια των ΦΑ. Εάν οι χε της εκμάθησης δημιουργούν το κυνηγητό, δηλαδή εναλλάσσονται τόσο συχνά, ότι στο τέλος δεν δημιουργούνται σταθερές δεξιότητες, αυτό είναι προσωρινό φαινόμενο, συνδεδεμένο με τη συνήθεια να καταπιέζεις τις χε, και με τον καιρό οι χε γίνονται πιο δυνατές και μακροχρόνιες.

2) «πρέπει να προσπαθείς να πετύχεις κάποιο συγκεκριμένο σκοπό – είναι ανόητο να σπουδάζεις έτσι απλά, μόνο και μόνο για τη χαρά. Είναι ανόητο να μαθαίνεις αυτό, που δεν θα το χρησιμοποιήσεις με κανέναν τρόπο». Αισθάνεσαι την αληθινή απόλαυση από την εκπαίδευση μόνο όταν μελετάς κάτι λόγο της χαράς, που αισθάνεσαι τη στιγμή της εκμάθησης. Πρέπει να απομακρύνεις τις μηχανικές επιθυμίες τύπου «να διαβάσω την παράγραφο μέχρι τέλος» και παρόμοιες.

Εάν η εκμάθηση για κάτι είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την πραγματοποίηση άλλης χε (π.χ., υπάρχει η χε να βγάζεις αρκετά χρήματα για την ικανοποίηση άλλων χε, ενώ το επάγγελμα σου υπονοεί την ανάγκη για την απόκτηση επιπλέον ειδικότητας), τότε η αιτιολογία αυτή είναι φωτισμένη, μη-μηχανική και στο τέλος συχνά εμφανίζεται η χε να μάθεις αυτό, που είναι απαραίτητο. Επισης μπορει να εμφανιστεί η χε για την αλλαγή του τρόπου της αυτοσυντήρησης.

3) «πρέπει να σπουδάζεις νέος, στην ηλικία μου είναι ήδη αργα». Δεν είναι ποτέ «αργα» να αισθάνεσαι την απόλαυση από την εκμάθηση, όπως δεν είναι ποτέ αργα να ταξιδεύεις στις ΦΑ. Το γήρας, η αδυναμία, ο μαρασμός – δεν είναι αυτά που αναπόφευκτα έρχονται με τον καιρό, αλλά η συνέπεια των ΑΣ, της ηλιθιότητας, των μηχανικών επιθυμιών, και για τους ανθρώπους η γηρατειά αρχίζει ήδη στα νιάτα. Ο άνθρωπος, ασκούμενος την ΠΕΔ, μαζί με τους σκοτισμούς απομακρύνει και το γήρας.

03-01-06) Η Σαύρα προτείνει αυτόν τον τρόπο του διαχωρισμού των τύπων:

Οι σκοτισμένες επιθυμίες είναι:

1-σμε: η επιθυμια, καθορισμένη από το ΑΣ. Εάν αισθάνομαι την ανησυχία, πάντα έρχεται η σμε να κάνω κάτι, για να σπάσω την ανησυχία. Το βίωμα αυτών των επιθυμιών παντοτε συνοδεύεται από τα ΑΣ, και η πραγματοποίηση αυτών η οδηγεί στην ενδυνάμωση του ΑΣ, η στην προσωρινή μείωση και μερική ανταλλαγή του ΑΣ με τη πυκνή γκρίζα κατάσταση και επάρκεια, δίχως αναλαμπές των ΦΑ και χαρουμενων επιθυμιών. Η μη-πραγματοποίηση ή μια σκέψη για την μη πραγματοποίηση τέτοιων επιθυμιών δίχως την απομακρυνση αυτής, δηλαδή δίχως την ανταλλαγή της με τη χαρουμενη επιθυμια, οδηγεί στον κυματισμό των ΑΣ.

2-σμε: η επιθυμια, καθορισμένη από τις θεωρίες. Εάν εγώ θεωρώ, ότι πρέπει να απαντήσω στην ερώτηση σου, εμφανίζεται η επιθυμια να το κάνω, αλλά δεν αισθάνομαι χαρά η προσμονη με αυτό. Αισθάνομαι έγνοια, η οποία είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα των θεωρητικά-καθορισμένων επιθυμιών. Εάν πραγματοποιήσω την επιθυμια αυτή, στις περισσότερες περιπτώσεις η έγνοια φεύγει, εμφανίζεται η γκρίζα κατάσταση, επάρκεια, αλλά είναι προσωρινό φαινόμενο, διοτι σπάζοντας με αυτόν τον τρόπο την έγνοια, το μόνο που καταφέρνω να κάνω, είναι να στερεώσω την συνήθεια να την βιώνω, για αυτό μετά από την επάρκεια αναπόφευκτα θα έρθει η νέα 2-σμε, νέα έγνοια, συνήθως ακόμα πιο δυνατή και γερή απ` ότι πριν ( ο ίδιος μηχανισμός λειτουργεί και στην περίπτωση του σπασίματος του ΑΣ με τη βοήθεια της πραγματοποίησης 1-σμε). Η σκέψη για την μη-πραγματοποίηση η απλώς η μη-πραγματοποίηση του χωρίς την απομακρυνση οδηγοί στην ενδυνάμωση του ΑΣ.

3-σμε: καθαρά μηχανικές επιθυμίες. Εάν εγώ βλέπω τη σοκολάτα, εμφανίζεται η επιθυμια να τη φάω. Η πραγματοποίηση τέτοιων επιθυμιών αποτελούσε το σημαντικό μέρος της ζωής μου. Πολύ συχνά δεν αντιλαμβάνομαι, πότε πραγματοποιώ την μηχανική, και πότε την χαρουμενη επιθυμια, επειδή δεν σταματάω, όταν πρέπει. Το μεγαλύτερο μέρος των 3-σμε είναι σύντομες επιθυμίες, έχουν τη διάρκεια των μερικών δευτερολέπτων, και η πραγματοποίηση τους μπορει να παίρνει λίγα δευτερόλεπτα η λεπτά. Αυτές τις 3-σμε, η πραγματοποίηση των οποίων διαρκεί λίγα δευτερόλεπτα, στις περισσότερες περιπτώσεις δεν παρατήρησα καν – είχα φαγούρα – ξύστηκα, περνούσε άνθρωπος – κοιτούσα, γελάει η μουσούδα – χαμογελάω πίσω και τα λοιπά. Η πραγματοποίηση τέτοιων επιθυμιών οδηγεί στην γκρίζα κατάσταση, επάρκεια, συντηρεί τη ρουτίνα. Η μη-πραγματοποίηση ή η σκέψη για αυτήν δίχως την απομακρυνση συνοδεύεται με δυσαρέσκεια, μιζέρια.

4-σμε: η επιθυμια να λαμβάνεις τις εντυπώσεις. Η 3-σμε και η 4-σμε είναι πολύ κοντά η μια στην άλλη από το πως τις αισθάνομαι, αλλά η 4-σμε είναι πιο δυνατή, μακρύτερη στην διάρκεια, πιο επίμονη, επειδή η πραγματοποίηση της παίρνει πιο πολύ χρόνο. Αυτές εμφανίζονται από την ανία, από την γκρίζα κατάσταση. Κάθομαι στον καναπέ και ξαφνικά θέλω πολύ μια σοκολάτα η να κάνω μια κουβέντα, η να πάω για ψώνια. Η πραγματοποίηση αυτών των επιθυμιών παντοτε οδηγεί στην αποβλακωμένη γκρίζα κατάσταση, επάρκεια χωρίς τις αναλαμπές των ΦΑ. Συνήθως οι έμμονες ιδέες μου (σ.σ. τέτοιες επιθυμίες, τις οποίες θέλεις να πραγματοποιήσεις πάση θυσία, εκτοπίζοντας με αυτό όλα τα επιχειρήματα του κατά και πολύ συχνά δεν δίνοντας την προσοχή στους παράγοντες, που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην βελτίωση της πραγματοποίησης αυτής της επιθυμίας) – αυτή συγκεκριμένα είναι η 4-σμε. Αυτές μετατρέπονται στις έμμονες ιδέες, επειδή φαίνονται άκακες, υπάρχει η σαφήνεια, ότι δεν είναι η 1-σμε, ούτε και 2-σμε, και αυτό σημαίνει, ότι μπορεις να τις πραγματοποιήσεις. Έχοντας αυτήν την επιθυμια, δεν αντιλαμβάνομαι, ότι την ίδια στιγμή βρίσκομαι στην κατάσταση αμόκ, στην οποία τα πάντα προσαρμόζονται για την πραγματοποίηση της – ο δυνατός εσωτερικώς διάλογος, τα συναισθήματα, άλλες επιθυμίες. Μη-πραγματοποίηση ή η σκέψη για την μη-πραγματοποίηση της 4-σμε χωρίς την απομακρυνση συνοδεύεται με ακόμα μεγαλύτερη δυσαρέσκεια και μιζέρια, απ ` ότι στην περίπτωση της 3-σμε. Μπορει ακόμα και να εμφανιστεί η αίσθηση της αδιέξοδου.

Οι φωτισμένες επιθυμίες είναι:

1-φωε: οι ανάμεικτες επιθυμίες, η αίσθηση των οποίων συνοδεύεται και από τα ΘΣ και από τις αδύναμες ΦΑ. Τώρα τις συγκαταλέγω στις ΦωΕ, επειδή δεν νιώθω πάντα την δηλητηρίαση από την πραγματοποίηση τους, και εάν εκτελέσω ακριβός αυτό, που ήθελα, μπορει να έρθει ο κυματισμός των ΦΑ.

Τα ΘΣ και οι ΦΑ στην 1-φωε περιπλέκονται τόσο πολύ, ότι συνήθως δεν μπορώ να τις ξεχωρίσω. Σαν να είχα μόλις τώρα την προσμονη, ξεκίνησα την πραγματοποίηση και βλέπω, ότι ήδη νιώθω μόνο την ικανοποίηση η το ΘΣ του πάθους, η την αυταρέσκεια, και αρχίζω να αμφιβάλλω – υπήρχε η προσμονη, η όχι. Αλλά την επόμενη φορά πάλι εμφανίζεται μια παρόμοια επιθυμια (π.χ., να δω την ταινία), και εγώ ξανά καταγράφω την προσμονη και θεωρώ των εαυτό μου ειλικρινή, μα ύστερα και πάλι αρχίζω να αμφιβάλλω. 1-φωε κατά το 50% στοχεύουν στις τέτοιες ασχολίες, όπως να δεις μια ταινία, να διαβάσεις το βιβλίο, να κοιτάξεις το περιοδικό με τις φωτογραφίες των ζωών, ενώ το άλλο 50% πάει για τις οικιακές ασχολίες – ψώνια για τη φωλιά, πέταγμα των άχρηστων πραγμάτων, τακτοποίηση των βιβλίων και ούτω καθεξής. Η πραγματοποίηση αυτών των επιθυμιών στις 50% των περιπτώσεων οδηγεί στην απογοήτευση, ανία, μιζέρια, ενώ στα υπόλοιπα 50% η κατάσταση δεν αλλάζει, δηλαδή παραμένει το μείγμα των ΘΣ και των αδύναμων ΦΑ, η υπάρχουν αναλαμπές πιο δυνατών ΦΑ, αλλά δεν συμβαίνουν πιο σημαντικές αλλαγές.

Η καταναγκαστική μη-πραγματοποίηση ή η σκέψη για την μη-πραγματοποίηση της 1- φωε μπορει να συνδυαστεί με την μιζέρια, απογοήτευση, η με την προσμονη, επιδίωξη, χαρουμενη επιθυμια για την αίσθηση της 2-φωε.

2-φωε: οι επιθυμίες, που συνοδεύονται από τις αντιλήψεις, τις οποίες εγώ αναγνωρίζω ως αναμφίβολα φωτισμένες. Τα κριτήρια: σωματικές συναισθήσεις (η θέρμη, το μούδιασμα, μια ευχάριστη αναισθησία σε διάφορα μέλη του σόματος, η αίσθηση της ωραίας πληρότητας, της διαστολής σε όλο το κορμί), αλλά ακόμα και εάν δεν υπήρχαν οι σωματικές συναισθήσεις, πάλι δεν θα είχα τις αμφιβολίες για το ότι βιώνω τις ΦΑ σε αυτές τις στιγμές. Η σκέψη για την πραγματοποίηση αυτών των επιθυμιών και η ίδια η πραγματοποίηση, εφόσον δεν μπερδεύεται με τους σκοτισμούς, συνοδεύονται με την ενδυνάμωση των σωματικών εκδηλώσεων, ειδικά της απόλαυσης στο λαιμό και της διαστολής του σώματος. Κάθε βήμα στην πραγματοποίηση τέτοιας επιθυμίας συνδυάζεται με τους κυματισμούς των σωματικών συναισθήσεων και των ΦΑ. Όταν η πραγματοποίηση την 2-φωε δεν νοθεύεται με τους σκοτισμούς, η εμφάνιση της δηλητηρίασης δεν γίνεται ποτέ, αντιθέτως – έρχονται οι νέες φωτισμένες επιθυμίες, δημιουργικές ιδέες, θέλεις να τρέξεις προς όλες τις κατευθύνσεις ταυτόχρονα και να μάθεις να εκτελείς μερικές χαρουμενες επιθυμίες μεμιάς, επειδή σε αυτές τις στιγμές είναι δύσκολο να διαλέξεις, τι συγκεκριμένα θέλεις να κάνεις. Το μεγαλύτερο μέρος αυτών των επιθυμιών σχετίζεται με την πρακτηκη – να καταγράψω το γεγονός, να στείλω μήνυμα, να αναλύσω τον σκοτισμό, να γράψω ένα άρθρο η βιβλίο, να κοιτάξω των μη-ουρανό, παράγοντας τη συμπάθεια, και επισης να πάω βόλτα, να κάνω χάδια, να ακούσω μουσική, να διαβάσω κάτι σχετικό με των κόσμο των ΦΑ. Η καταναγκαστική μη-πραγματοποίηση ή η σκέψη για την μη-πραγματοποίηση της 2-φωε μπορει να προκαλέσει την δυσαρέσκεια, αλλά αυτή απομακρύνεται εύκολα, και εμφανίζεται μια άλλη χαρουμενη επιθυμια.

3-φωε: είναι μια επιθυμια η οποία συνοδεύεται με την επιδίωξη, που βιώνεται σαν ρεύμα. Εχει αντίκτυπο αυτή η εικόνα – σαν να έκανα κουπί στα στάσιμα νερά, και ξαφνικά ένα δυνατό ρεύμα με σήκωσε, και το μόνο που μένει, είναι να στρίβω το τιμόνι, το ρεύμα με παρασέρνει. Την ώρα της παρουσίας τέτοιων συγκινήσεων υπάρχει η αίσθηση της επιδίωξης, σαν να γίνονται όλες οι αντιλήψεις ένας μεγάλος ποταμός, που ρέει αδιάκοπα προς μια κατεύθυνση, και η κίνηση αυτή βιώνεται ως προσέγγιση για κάτι πολύ χαρούμενο. Είχα αισθανθεί κάτι παρόμοιο σε πιο αδύναμη μορφή, όταν ήμουν παιδί και με πήγαιναν βόλτα, άρχιζα να ακούω την βοή των μηχανισμών του λούνα παρκ, και δυνάμωνε η χαρά και η προσμονη. Από όλες τις κατευθύνσεις στο λούνα-παρκ έρχονταν άνθρωποι, το πρωί όλοι ακολουθούσαν την ίδια πορεία, σαν να βρισκόταν εκεί ένας μαγνήτης, που τους έλκυε, και εγώ νόμιζα, ότι όλοι αυτοί νιώθουν το ίδιο. Όλα μέσα μου πάγωναν από την προσμονη. Μου φαινόταν, πως όταν φτάσω τελικά, θα συμβεί κάτι το απίστευτο με μένα, και ήθελα να τρέξω εκεί. Ακόμα τυχαίνει η αίσθηση του μεγάλου καραβόπανου στο μέρος, στο οποίο φυσά ο δυνατός αέρας, και εχει τεντωθεί τέρμα μπροστά. Η επιθυμία αυτών των επιθυμιών, εάν δεν μπερδεύεται με τους σκοτισμούς, πάντα οδηγεί στις αποκαλύψεις, νέες ΦΑ η στην ενδυνάμωση της επιδίωξης και των σωματικών συγκινήσεων. Η αδυναμία της πραγματοποίησης τέτοιων επιθυμιών δεν προκαλεί τα ΑΣ, αλλά την ίδια την προσμονη.

03-01-07) Το γεγονός, ότι η απόλαυση, η αίσθηση της ομορφιάς, η συμπάθεια έχουν αντίκτυπο μεταξύ τους, συνήθως δεν προκαλεί έκπληξη – αυτό αντιλαμβάνεται ως κάτι φυσιολογικό, διοτι οι ίδιες οι αντιλήψεις φαίνονται κοντινές, παρόλο που εάν το δεις με φρέσκο μάτι, έρχεται η κατάπληξη – είναι περίεργο, ότι είναι έτσι, ειδικά το ότι ο αντίκτυπος εμφανίζεται ανάμεσα τους και όχι ανάμεσα στην απόλαυση και τον εκνευρισμό, για παράδειγμα.

Ακόμα πιο καταπληκτικό είναι ότι ο αντίκτυπος εμφανίζεται ανάμεσα σε τόσο διαφορετικές αντιλήψεις, όπως ανάμεσα στην απόλαυση και την ειλικρίνεια! Είναι υπέροχο, ότι τόσο ανόμοιες αντιλήψεις έχουν δυνατό αντίκτυπο η μια στην άλλη. Εκπληκτική είναι η αντήχηση ανάμεσα στην σφαίρα της κενότητας και της απάρνησης, ανάμεσα στην λογική σαφήνεια και την ανεμελιά. Εκπληκτικός είναι και ο αντίκτυπος ανάμεσα σε τέτοιες αντιλήψεις, οι περιγραφές των οποίων από την άποψη της σημαντικής είναι τελείως διαφορετικά στοχευόμενες , π.χ., ανάμεσα στην αφοσίωση και την απάρνηση.

Επισης είναι καταπληκτικό, ότι η φυσική διάθεση γίνεται εξαιρετικά ευχάριστη ειδικά από τις ΦΑ, που έχουν αντίκτυπο μεταξύ τους!

Για να δεις με περισσότερη ευκρίνεια αυτή την καταπληκτική αρμονία, φαντάσου, ότι η διάθεση σου καλυτερεύει από την τρυφερότητα και τον εκνευρισμό, και χειροτερεύει από την αφοσίωση. Αδύνατον ακόμα και να σκεφτείς, τι θα γινόταν τότε.

Το «κρατικό» σύστημα του κάθε ανθρώπου εχει ως εξής: επίσημα η εξουσία ανήκει σε αυτόν, που φοράει τη στολή του δικτάτορα με την ονομασία του «εγώ», δίπλα του υπάρχει ένα κύκλωμα των προσώπων (αντιλήψεων), που έχουν μόνιμη πρόσβαση στη στολή, και επισης οι αντιλήψεις, που μόνο κατά καιρούς έχουν πρόσβαση. Καμιά φορά συμβαίνει, ότι υπό την επήρεια των εξωτερικών δυνάμεων η στολή του δικτάτορα καταλήγει στα χέρια του οποιουδήποτε αρχάριου.

Η αλλαγή της εξουσίας γίνεται χαοτικά και πάρα πολύ γρηγορα – η στολή περνάει από χέρι σε χέρι μέσα σε λίγα λεπτά η ακόμα και δευτερόλεπτα. Εάν ένα σύνολο των κάπως συντονισμένων μεταξύ τους προσώπων λαμβάνει την μόνιμη πρόσβαση στη στολή, τότε η περασμένη από τον καθένα από αυτά πολιτική δεν είναι πολύ αντιφατική, και τέτοιος άνθρωπος ονομάζεται «συνεπής», η «επίμονος», η «προσηλωμένος στον σκοπό του», αλλά ακόμα και έτσι η κατάσταση συνήθως θυμίζει μια αταίριαστη παρέα, στην οποία ο καθένας είναι για πάρτη του.

Το κυνηγητό των ιδιοκτητών της στολής του «εγώ» είναι ατελείωτο, και ο καθένας θεωρεί τον εαυτό του υπεύθυνο για τις αποφάσεις όλων των προηγουμένων.

Ας επιστρέψουμε τώρα στην περιγραφή των αντιλήψεων..

Περίπου όλες οι επιθυμίες του κοινού ανθρώπου είναι μηχανικές, και σε αυτήν τη κατάσταση είναι σχεδόν αδύνατο ακόμα και να συλλογιστείς για το θέμα του «εγώ» – αμέσως εμφανίζεται η κούραση, τα ΑΣ. Η χαρουμενη επιθυμια να σταματήσεις και να σκεφτείς για την εξουσία εμφανίζεται και αποκτά ισχύ με την πιο δυνατή και συχνή παρουσίαση των χε.

Ανα πάσα στιγμή κάτι γίνεται και αισθάνεται, και η πιο συνηθισμένη επιθυμια υπερβαίνει μια λιγότερα συνηθισμένη, επισης η πολύ συχνή αντίληψη (συνήθεια) εμφανίζεται ακόμα και με πολύ αδύναμη επιθυμια να την αισθανθείς. Για να περάσει η νέα επιθυμια από αυτόν τον φράχτη των συνηθειών, πρέπει να εχει πολύ στενό συνειρμό με την συνηθισμένη επιθυμια, δηλαδή να στοχεύει στην πραγματοποίηση της μιας από αυτές, η πρέπει να είναι εξαιρετικά δυνατή η/και επίμονη.

Οι ΦΑ, (ΦΑ, διαύγεια, χε, ΦΕΚ και τα σωματικές συναισθήσεις) και οι σκοτισμοί (ΑΣ, ηλιθιότητα και ψεύτικες θεωρίες, με, ΑΕΚ) βρίσκονται σε τόσο μακρινή απόσταση, είναι τόσο ασύμβατοι μεταξύ τους, ότι με την ενδυνάμωση των ΦΑ αναπόφευκτα εμφανίζεται το ζήτημα της εξουσίας. Ο άνθρωπος διχάζεται, σπάει σε δυο κομμάτια. Η εξουσία περνά από το κόμμα των ΑΣ στο κόμμα των ΦΑ, και καθένα από αυτά, ερχόμενο στην εξουσία, αρνείται κατηγορηματικά να αναγνωρίσει τις αποφάσεις του άλλου. Για αυτό, κατά τη γνώμη του ουδέτερου παρατηρητή, άσχετου με την πρακτηκη της ανάπτυξης των ΦΑ, τέτοιος άνθρωπος δείχνει άστατος, αντιφατικός. Μόλις τώρα αυτή εχει συμφωνήσει για κάτι με τον εαυτό της, και μετά από πέντε λεπτά αρνείται τη συμφωνία, επειδή δεν εχει πια την χε. Αλλά αυτή η αστάθεια υπάρχει μόνο ωσότου η ασκούμενη να μάθει να διαχωρίζει ξεκάθαρα τις χε από τις με. Οι χε στην καθαρή μορφή τους επισης μπορούν να αλλάξουν κατά τη διάρκεια της πραγματοποίησης τους, αλλά στην πλειοψηφία τους είναι απόλυτα σταθερές και συγκεκριμένες, και έτσι η ασκούμενη δεν εχει δυσκολίες με την πραγματοποίηση ακόμη και πολύ μακροχρόνιων χε. Η διάσπαση όλου του συνόλου των αντιλήψεων σε δυο ασυμβίβαστα μέτωπα δεν είναι ούτε σχιζοφρένεια, ούτε οτιδιποτε άλλο, περιγραφόμενο στην ψυχιατρική. Η διάφορα είναι στο ότι τα θεωρούμενα ως παθολογία και βασανιστικά πάθη συγκαταλέγονται στο ένα η στο άλλο συνδυασμό των σκοτισμένων αντιλήψεων – ένα σύνολο των με αντιτίθεται στο άλλο, κάποιες θεωρίες – στις άλλες. Ο καθένας, που επιδιώκει να αισθάνεται όσο πιο πολλές ΦΑ μπορει, που κάνει τα πρακτικά βήματα για αυτό και πετυχαίνει τα αποτελέσματα και συναντά την κατάσταση του «διχασμού», δηλώνει, ότι είναι μια πολύ ελκυστική κατάσταση. Δεν είναι μια μάχη των ισοδύναμων πλευρών, αυτή εχει αντίκτυπο με τη μάχη για την ελευθερία. Συχνά γίνεται μια γρήγορη ανταλλαγή των ΦΑ με τα ΑΣ σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα και τότε έρχεται ιδιαίτερα δυνατή σαφήνεια, ότι για κάποιο ανεξήγητο λόγο οι ΦΑ βιώνονται έτσι, ώστε να εμφανίζεται αντίκτυπος με τις λέξεις «ζωντανό», «αληθινό», «αυτό», ενώ με του σκοτισμούς – το αντίστροφο. Με αυτόν τον τρόπο, όσο πιο συχνά και δυνατά εμφανίζονται οι ΦΑ, τόσο πιο πολλή απόλαυση και άλλες ΦΑ εμφανίζονται κατά την ίδια τη διαδικασία της μάχης με τους σκοτισμούς – ακόμα και εάν αυτό πετυχαίνεται με τεράστιο κόπο.

Και εάν δεν ελαττώνεις την πίεση στην πρακτηκη, δεν βιώνεις συχνούς οργασμούς (όχι περισσότερους από μια σειρά οργασμών μια φορά στους 2-3 μήνες), με τον καιρό το φωτισμένο φόντο (ΦΦ) θα πλησιάσει όλο και πιο πολύ στο αδιάκοπο, και η διπλή εξουσία θα αλλάξει με αποκλειστική, αλλά τώρα δεν θα κυριαρχεί το άδειο τενεκεδάκι της θεωρίας του «εγώ», στην οποία οποιαδήποτε αντίληψη μπορει να χώσει το κεφάλι της, αλλά η αντιπολίτευση των ΦΑ. Στην αρχη είναι ο ένας άνθρωπος, μετά δυο, και μετά ξανά ένας.

Στο δρόμο για την νέα ομόνοια θα εμφανίζεται συνεχεία η ανάγκη να λύσεις αυτό το ζήτημα: αμέσως τώρα μπορει να νικήσει η επιθυμια να παίξεις ηλεκτρονικό παιχνίδι και να αισθάνεσαι ικανοποίηση και δυσαρέσκεια, η επιθυμια να διαβάσεις το βιβλίο για τον Ραμακρίσνα και να βιώνεις τις ΦΑ. Αμέσως τώρα θα είναι η το ένα η το άλλο. Αυτό συγκεκριμένα αλλάζει την κατάσταση και χαλάει την απόλυτη εξουσία των μηχανικών συνηθειών – η σαφήνεια στο ότι σε οποιαδήποτε περίπτωση θα γίνει η το ένα, η το άλλο, η το τρίτο – καποια επιθυμια οπωσδήποτε θα υπερνικήσει τις υπόλοιπες. Με καταπληκτικό τρόπο αυτή η σαφήνεια ενδυναμώνει την χε να αισθάνεσαι τις ΦΑ. Μπορει και να μην είναι τόσο εκπληκτικό, εάν θυμηθείς αυτό, από το οποίο εγώ ξεκίνησα: η ιδιότητα των ΦΑ να έχουν αντίκτυπο μεταξύ τους. Ως εκ τούτου είναι ξεκάθαρο, ότι ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ σαφήνεια βοηθάει την χε να αισθάνεσαι τις ΦΑ. Για αυτό εχει τόσο τεραστία σημασία για όλους τους κλάδους της πρακτικής η πρακτηκη της απομάκρυνσης των θεωριών, λέξεων με αόριστη σημασία και των λοιπών – η επίτευξη της λογικής σαφήνειας εξαιρετικά δυνατά αντηχεί με την ΦΑ-διαύγεια, και όλο αυτό πέφτει στη ζυγαριά της επιθυμίας να αισθάνεσαι τις ΦΑ.

Ο όρος «διαλογισμός» είναι πολύ συνηθισμένος. Στις περισσότερες περιπτώσεις τον χρησιμοποιούν ως όμορφο δόλωμα και οι ίδιοι δεν ξέρουν τι θέλουν και δεν θέλουν να ξέρουν – τι συγκεκριμένα ορίζεται με αυτήν τη λεξη. Εκείνοι, που πραγματικά ασχολούνται με καποια πρακτηκη, συνήθως ονομάζουν με αυτή τη λεξη την επιστροφή της προσοχής από όλες τις σκέψεις, επιθυμίες, συναισθήματα, και κατά τη διάρκεια αυτής εμφανίζονται ελκυστικές για αυτούς αντιλήψεις. Οι περιγραφές αυτών των αντιλήψεων συχνά έχουν αντίκτυπο με τις ΦΑ (εξαρτάται από τον συγκεκριμένο συγγραφέα). Η απομακρυνση των επιθυμιών θεωρείται απαραίτητη προϋπόθεση για την πετυχημένη εκτέλεση του διαλογισμού. Σε πολλές οδηγίες για τον διαλογισμό δηλώνεται ξεκάθαρα, ότι ακόμη και η επιθυμία για τη λήψη του αποτελέσματος αποτελεί εμπόδιο για τον διαλογισμό. Αυτό είναι προφανως αντίθετο με την προτεινόμενη από μένα πρακτηκη της καλλιέργειας των χε, και θα ήθελα να το εξηγήσω.

Εάν δεν έχεις την σαφήνεια για το άπατο κενό, που χωρίζει τις χε με τις με, δεν έχεις τη πείρα του διαχωρισμού τους, της καλλιέργειας των πρώτον και της απομάκρυνσης των δεύτερων, εάν δεν γνωρίζεις, ότι οι χε έχουν αντίκτυπο με τις ΦΑ, και οι με είναι ασύμβατες με αυτές, εάν δεν ασχολείσαι με την πρακτηκη της απομάκρυνσης των ΑΣ, αναπόφευκτα εμφανιζόμενων από τη συνήθεια, και με την πραγματοποίηση των με (επισης και με την επιθυμια του αποτελέσματος, εφόσον αυτή είχε μηχανικούς συντελεστές), τότε, βέβαια μόνο με την πλήρη επιστροφή της προσοχής από όλες τις αντιλήψεις μπορεις να πετύχεις την εκδήλωση των ΦΑ. Μολαταύτα, πρώτον, οι εμφανιζόμενες ΦΑ είναι σύντομες, άστατες, δεν πετυχαίνουν την υψηλή ένταση και διαπεραστικότητα, δεν έχουν βάθος (δηλαδή, μεγάλο φάσμα των αποχρώσεων), και έτσι δεν μπορούν να επηρεάσουν σημαντικά όλο το σύνολο των αντιλήψεων στο συγκεκριμένο μέρος, δεν γίνονται ουσιαστικό αντίβαρο των σκοτισμών, δεν δημιουργούν συνήθεια. Δεύτερον, μια τέτοια πρακτηκη είναι ασύμβατη με καθημερινή δραστηριότητα, δεν μιλάμε καν για τη ζωή, γεμάτη με τις χε, επειδή απαιτεί ξεχωριστώ χρόνο για τον διαλογισμό. Παράλληλα όλο αυτό οδηγεί στο ότι οι ΦΑ από τον τομέα της Προσδοκίας δεν μπορούν καθόλου να εμφανιστούν έστω με καποια σταθερότητα στον ασκούμενο του «διαλογισμού», επειδή οι χε είναι οι πρώτες «σπίθες» τέτοιων ΦΑ, απόλυτοι παράγοντες του αντίκτυπου για αυτές. Τρίτον, ο ασκούμενος τον διαλογισμό μοιάζει με τον άνθρωπο, που κάθεται στην παραλία και περιμένει – τα θα ξεβράσει ο ωκεανός, αλλά οποτε η ΦΑ έρχεται, δεν μπορει να την πιάσει, να την κάνει μόνιμο κομμάτι του συνόλου των αντιλήψεων του, επειδή απομακρύνει αυτή την επιθυμια! Μπορει μόνο να παρατηρεί, πως η ΦΑ εμφανίστηκε και, στερούμενη της υποστήριξης με τη μορφή της χε για την αίσθηση της, γρήγορα εξαφανίστηκε. Ως εκ τούτου, ο διαλογισμένος αφαιρεί από τον εαυτό του τον πανίσχυρο κινητήρα, ο οποίος επιταχύνει δεκάδες, εκατοντάδες φορές την εδραίωση της συνήθειας να βιώνεις ελκυστικές για σένα αντιλήψεις.

Ο ασκούμενος την ΠΕΔ σίγουρα ασχολείται και με τον «διαλογισμό» – αυτός απομακρύνει τους σκοτισμούς (και καμιά φορά όχι μόνο αυτούς, αλλά όλες τις αντιλήψεις δίχως εξαιρέσεις), «αφουγκράζεται» αυτά, που δημιουργούνται, αλλά με την εμφάνιση των ΦΑ νιώθει την χε με αντίκτυπο να βιώνει αυτή τη ΦΑ πιο συχνά, πιο δυνατά. Αυτός διαχωρίζει αυτή την επιθυμια από τις μηχανικές, σκοτισμένες αντιλήψεις και, νιώθοντας την, καλλιεργώντας την με τη βοήθεια των τυπικών πρακτικών, πετυχαίνει πολύ υψηλή ταχύτητα της στερέωσης της συνήθειας για την αίσθηση αυτής της ΦΑ. Στην πρώτη κιόλας εμφάνιση της νέας ΦΑ γαντζώνεται σε αυτήν με τη βοήθεια των διηγήσεων και καταγραφών. Εκτός από αυτό, με τις τυπικές πρακτικές ο ασκούμενος πετυχαίνει τις σταθερές και έντονες ΦΑ, αρχίζει να αισθάνεται τις νέες ΦΑ, έρχονται καινούριες επιθυμίες, ξεκινά το ταξίδι στον κόσμο των ΦΑ, και για την πραγματοποίηση αυτών δεν απαιτείται να μοιράζεις τη ζωή σου στην «πρακτηκη» και «μη-πρακτηκη», κάτι που μειώνει καταστροφικά την αποτελεσματικότητα. Ο ασχολούμενος με την ΠΕΔ μπορει να ασκείται 24 ώρες το εικοσιτετράωρο, και οποιαδήποτε κατάσταση είναι ιδανική για αυτόν!