Дадому


Шлях да яснай свядомасці

 

Раздзел 02 – Думкі

 

Глава 02-03: “Тэрміны”

«Што адрознівае мову навукі ад мовы ў звычайным разуменні гэтага слова? Як адбылося, што навуковая мова стала інтэрнацыянальнай? Адзінства навуковых паняццяў і навуковай мовы абумоўлена тымі абставінамі, што яны ствараюцца лепшымі розумамі ўсіх часоў і народаў. Паасобку і аб'яднанымі намаганнямі яны стваралі духоўную зброю для тэхнічных рэвалюцый, якія ў апошнія стагоддзі змянілі жыццё чалавецтва. Выпрацаваныя імі паняцці служаць пуцяводнай зоркай у ашаламляльным хаосе ўспрыманняў і вучаць нас здабываць агульныя ісціны з асобных назіранняў»

А. Эйнштэйн

 

Значэнні слоў, якія выкарыстоўваюць людзі для абазначэння таго, што яны робяць ці зведваюць, неверагодна размытыя. Ужываючы такія словы, чалавек думае, што «разумее», пра што кажа, і, што яшчэ больш дзіўна, спадзяваецца, што і іншыя людзі яго «зразумеюць»! На самой справе іншыя людзі разумеюць пад тымі ж словамі, як правіла, трохі іншае ці зусім іншае, ці нават зусім нічога не разумеюць. Як, напрыклад, можна расшыфраваць фразу «лепш будзе, калі…» ці «у гэтым няма нічога дрэннага»? Папрасі дзесяць людзей запісаць такую фразу іншымі словамі, і ты лёгка выявіш, супастаўляючы гэтыя запісы, што кожны мае на ўвазе нешта сваё, а заўтра ён будзе «мець на ўвазе» ужо нешта іншае.

У выніку адсутнічае магчымасць дасягнення разумовай яснасці, узаемаразумення, а ў адсутнасці яснасці не праяўляюцца і радасныя жаданні, узмацняюцца механічныя жаданні.

Неабходна разумець і тое, што існуе такі механізм – кожнае ннезразумелае слова аўтаматычна замяняецца на слова-канцэпцыю, напрыклад «гэта неканструктыўнае рашэнне» замяняецца на «гэта дрэннае рашэнне», ці «так рабіць несправядліва» замяняецца на «так рабіць дрэнна, нельга». Так адбываецца заўсёды, калі значэнне слова, якое выкарыстана, разумеецца расплывіста ці, як ВЕЛЬМІ часта бывае, зусім невядома. Калі зараз узяць размову звычайнага чалавека і вылучыць у ёй словы, значэнне якіх ён не можа ясна вызначыць, то, замяніўшы іх на тыя словы, на якія яны аўтаматычна ім замяняюцца, атрымаецца жудасна плоская размова, на 99% запоўненая словамі-паразітамі, канцэпцыямі.

Паміж тым, надаць канкрэтным словам канкрэтныя значэнні не так складана. Для гэтага неабходна распазнаваць – што менавіта ты (і іншыя людзі, калі яны імкнуцца распазнаваць свае ўспрыманні і могуць зафіксаваць іх) зведваеш часцей за ўсё, калі робіш тое, што завеш некаторым словам.

Ніжэй я прывяду спіс падобных азначэнняў. Паспрабуй ужываць словы з гэтага спісу МЕНАВІТА у тым значэнні, якое ім надаецца, і паглядзі – ці ўзмацніцца твая здольнасць дасягаць разумовай яснасці, ці пачнуць праяўляцца радасныя жаданні і АзУ, ці палегчыцца працэс правядзення даследаванняў, ці павялічыцца колькасць адкрыццяў.

 Спачатку ты будзеш часта запінацца, забываць значэнні, заглядаць у слоўнік, але з цягам часу цяжкасці знікнуць, і ў выніку ўсё часцей і часцей будзе ўзнікаць яснасць, якая рэзаніруе з вобразам крыштальна-празрыстага горнага ручая.

Гэты спіс я буду ўвесь час папаўняць.

(Пошук слова ў Word ці html можна ажыццяўляць з дапамогай клавіш «Ctrl»+«F»)

 

*****

 

*) «Успрыманні» - усё тое, што ёсць, пра што мы кажам, што «гэта ўспрымаецца».

 

*) «Пяць скандх» = «пяць тыпаў асобасных успрыманняў» - адчуванні [фізічныя] (зрокавыя, смакавыя, тактыльныя, нюхальныя, слыхавыя, сэксуальныя і інш.), эмоцыі (негатыўныя і пазітыўныя), думкі, жаданні, распазнаванне.

 

*) Негатыўныя эмоцыі (“НЭ”) – такія эмоцыі, якія маюць наступныя прыкметы:

1) падчас іх праявы і пасля надыходзіць тупасць (г.зн. рэзкае аслабленне здольнасці і жадання распазнаваць успрыманні);

2) пасля іх узнікае дрэннае фізічнае самаадчуванне;

3) пасля іх узнікае страта цікавасці, прадчування,энтузіязму, іншых АзУ, радасных жаданняў;

4) іх праходжанне несумеснае з ясным мысленнем;

5) іх праходжанне несумеснае з АзУ;

6) зведваючы НЭ, ты падобная да запраграмаванага робата – рэакцыі і ўчынкі лёгка пралічыць загадзя; твае дзеянні вельмі неэфектыўныя;

7) з струменя НЭ вырвацца амаль немагчыма без упартай і рашучай трэніроўкі – нават калі ты ў нейкай сітуацыі захочаш перастаць іх зведваць, яны не спыняцца – такая сіла тысячаразова замацаванай прывычкі.

(Прыклады абазначэнняў розных НЭ: рэўнасць, жаль да сабе, страх, гнеў, раздражненне, незадаволенасць, крыўда, шаленства, неўразуменне, абраза, злосць, зайздрасць, асцярога, турбота, пагарда, агіда, сорам, помслівасць, сум, нуда, расчараванне).

 

*) «Пазітыўныя эмоцыі» («ПЭ») - іх прыкметы:

1) яны з'яўляюцца люстранымі супрацьлегласцямі НЭ: зайздрасць - злараднасць, незадаволенасць - задаволенасць, адчуванне ўласнай ушчэрбнасці («АУУ») адчуванне ўласнай важнасці (“АУВ”), турбота - млявая заспакоенасць і шэрасць, горач паражэння – «радасць» перамогі, сум адзіноты – хваравітая дружалюбнасць, паддобрыванне і гэтак далей;

2) пасля іх узнікае стома, прастрацыя, абыякавасць;

3) пасля іх узнікае атручванне, дрэннае фізічнае самаадчуванне, хоць і не так відавочна, як пасля НЭ;

4) падчас іх дзеяння ёсць страх таго, што рана ці позна яны спыняцца, і наступяць НЭ;

5) іх дзеянне амаль на 100% несумеснае з АзУ – выключэнне складаюць тыя сітуацыі, калі ПЭ ураўнаважваюць адпаведныя НЭ, і ў вызваленым прасвеце можа мільгануць водгук АзУ;

6) падчас іх праявы і пасля надыходзіць тупасць;

7) іх дзеянне несумеснае з ясным мысленнем, хоць і не так відавочна, як пры НЭ;

8) усё тая ж «працаздольнасць», лёгкасць пералічэння рэакцый і ўчынкаў чалавека, які зведвае ПЭ; тая ж неэфектыўнасць дзеянняў;

9) жаданне зведваць ПЭ больш за ўсё нагадвае нарказалежнасць – «ломкі» ад неатрыманых ПЭ могуць быць выключна «хваравітыя», г.зн. могуць суправаджацца вельмі моцнымі НЭ.

 

*) «Азораныя ўспрыманні» («АзУ») – тыя ўспрыманні, для абазначэння якіх мы выкарыстоўваем словы: пяшчота, пачуццё прыгажосці, накіраванасць, ціхамірнасць, радасць творчасці, сімпатыя, захапленне, прадчуванне, пачуццё таямніцы і інш. (гл. раздзел «Спіс АзУ з апісаннямі»).

Адметныя ўласцівасці АзУ:

1) распазнаецца толькі пры моцнай іх інтэнсіўнасці – безаб'ектнасць, адсутнасць «прыналежнасці мне» і «накіраванасці на цябе».

(Калі ты зведваеш слабую пяшчоту, то лічыш, што «ты зведваеш пяшчоту да яе», але калі пяшчота становіцца моцнай, асабліва – экстатычнай, то ўзнікае яснасць, што гэта пяшчота не «твая» і не «да яе», іншы чалавек – толькі азораны фактар для пяшчоты).

2) любое АзУ рэзаніруе з іншымі АзУ.

3) АзУ несумесныя з азмрочваннямі – чым мацнейшыя азмрочванні, тым слабейшыя і радзейшыя АзУ.

 

*) «Негатыўны фон» («НФ») – сукупнасць НЭ вельмі слабой інтэнсіўнасці. Ён не мае моцна выяўленых усплёскаў, вельмі расцягнуты па часе, можа цягнуцца гадзінамі, днямі, месяцамі, усё жыццё. У ім складана адрозніць пэўныя НЭ. Прыгнечанне НЭ (гл. далей) узмацняе НФ.

 

*) «Негатыўны энергетычны стан» («НЭС») – сукупнасць непрыемных [фізічных] адчуванняў, якія мы звычайна завем «дрэннае фізічнае самаадчуванне», млявасць, апатыя, «нічога-не-адбываецца», «цяжар у целе» і г.д.

(НЭС можа быць гэтак жа бездакорна ўстаронены, як і НЭ. Найболей эфектыўныя метады, якімі ўстараняецца НФ, калі характар праявы НЭС блізкі да НФ, і метады ўстаранення НЭ, калі характар праявы НЭС у дадзены момант блізкі да НЭ).

 

*) «Негатыўнае стаўленне» («НС») – кароткія, слабыя ўсплёскі агрэсіўных НЭ (незадаволенасць, раздражненне, агрэсія, пагарда і г.д.)

(Асацыіруецца з густой, бязмежнай хмарай асобных атручваючых мошак у адрозненні ад НФ, які асацыіруецца з густым пластом атрутнага туману.

Усплёск НС узнікае ў звычайнага чалавека амаль ад любога ўспрымання, асабліва падчас дзейнасці, знаходжання сярод людзей, зносін з імі, думак аб іх).

*) «4Н» - НЭ, НЭС, НФ і НС.

 

*) «Крыўда» - жаль да сабе + агрэсія + мсцівасць.

 

*) «Сцярвознасць» - АУВ + агрэсія + злараднасць + жаданне зняважыць, выставіць пасмешышчам, пакараць.

 

*) «Усведамленне» - думка, якая:

а) узмацняе разумовую яснасць

б) рэзаніруе з АЗУ-яснасцю

в) рэзаніруе з іншымі АзУ.

 

*) «Механічнае жаданне» («мж») - такое, якое:

а) абумоўлена дакучлівымі думкамі-канцэпцыямі, якія ўключаюць у сябе і словы-паразіты накшталт «трэба», і пабуджальныя сказы, пасля чаго атрымліваюцца Франкенштэйны накшталт «трэба пайсці туды», «варта зрабіць так», «добра б паступіць так», «несправядліва не зрабіць гэта», і ты ідзеш і робіш гэта насуперак адсутнасці радаснага жадання, зведваючы НЭ (незадаволенасць, жаль да сабе), НЭС (стомленасць, млявасць), ПЭ(самаздаволенне, АУВ), падтрымліваючы іншыя канцэпцыі («добра, што я гэта зрабіла, гэта правільна, так і трэба»)

б) абумоўлена НЭ (жаданне забіць шэрасць ці нуду, узмацніць раздражненне і НС) і ПЭ(жаданне зведаць АУВ, самаздаволенасць)

в) абумоўлена механічнай прывычкай - ты заўсёды, прыходзячы з працы, уключаеш тэлевізар, і нават калі навіны цябе зусім не цікавяць, усё роўна ты іх глядзіш у поўным атупенні

г) абумоўлена НЭС (зведваеш млявасць і не ўстараняеш яе, а лажышся на канапу і аддаешся ёй)

д) абумоўлена іншымі мж.

 

*) «Жаданне валодання АзУ» - механічнае жаданне выкарыстання АзУ для рэалізацыі іншых механічных жаданняў (у адрозненні ад «[радаснага] жадання АзУ» - жадання цяпер зведваць АзУ).

 

*) «Канцэпцыя» - гэтае слова выкарыстоўваецца ў навуцы для абазначэння дастаткова несупярэчлівай сістэмы гіпотэз ці інтэрпрэтацый эксперыментальных дадзеных. У кантэксце «практыкі прамога шляху» (ППШ) яно выкарыстоўваецца ў адпаведнасці з тым значэннем, якое яно набыло ў гутарковай мове - «механічна, ці бяздумна, слепа перанятае перакананне, сцвярджэнне».

(Механічнае перайманне канцэпцый адбываецца пад уплывам механічных жаданняў, негатыўных эмоцый (НЭ) (напрыклад адчування уласнай ушчэрбнасці (АУУ), няёмкасці, страху негатыўнага стаўлення (НС) да сабе, страху ізаляцыі і інш.), без уласных разважанняў, без пошуку падстаў. Гэта значыць, што сцвярджэнне прымаецца на веру, і далей чалавек жыве так, нібы яно з'яўляецца безумоўна праўдзівым, абгрунтаваным).

 

*) «Азмрочванні» - НЭ і ПЭ, [ілжывыя] канцэпцыі і механічны ўнутраны дыялог, механічныя жаданні, негатыўныя адчуванні (НЭС, дакучлівыя рухі, «дрэннае самаадчуванне»).

 

*) «Радаснае жаданне» («рж») - жаданне, якое рэзаніруе як мінімум з прадчуваннем, энтузіязмам, радасцю, упартасцю.

(Ёсць шэраг прыкмет, якія адрозніваюць радаснае жаданне ад механічнага, напрыклад калі рж не атрымалася рэалізаваць, НЭ не ўзнікае, і інш. – гл. у кнізе)

(Любое жаданне – гэта жаданне змены ўспрыманняў)

 

*) «Цыклон» - такія рж, якія:

1) інтэнсіўнасцю вышэйшыя за 6-7;

2) вельмі ўстойлівыя, праяўленыя выключна доўга;

3) суправаджаюцца прадчуваннем, пацуццём таямніцы, іншымі АзУ;

4) суправаджаюцца (хаця б час ад часу) «фізічнымі перажываннямі» (ФП) – напрыклад «разломліваннем» у вобласці пупка, «кіпеннем» на спіне, вострай насалодай у горле, ціскам у цэнтры ілба і г.д.;

5) моцна рэзаніруюць са «злоснасцю».

 

*) «Задача» - упартае рж [змены ўспрыманняў].

 

*) «Рэзананс» - узмацненне яснасці, інтэнсіўнасці (ці любой іншай якасці) АзУ пры праяве іншага неазмрочанага ўспрымання (напрыклад успрыманне дрэва) ці АзУ.

 

*) «Азораны фактар» («АзФ») – успрыманне, якое рэзаніруе з АзУ.

 

*) «Шчырасць» - радаснае жаданне распазнаваць успрыманні.

 

*) «Самападман» - механічнае жаданне сказіць [для самога сябе] фіксацыю ўспрыманняў.

 

*) «Ілжывасць» - механічнае жаданне сказіць зафіксаваную інфармацыю [якая паведамляецца камусці] аб сваіх успрыманнях.

(Калі ты паведамляеш, што фіксуеш, што «няма рэўнасці», але паводзіш сябе так, як паводзіць сябе чалавек, які зведвае рэўнасць, то ў мяне ёсць падстава выказаць здагадку, што ў цябе самападман ці ілжывасць).

 

*) «Праўдзівасць» - механічнае жаданне здушыць ілжывасць.

 

*) «Упэўненасць [у наяўнасці ўспрымання]» - устойлівае распазнаванне дадзенага ўспрымання.

(Ускосна аб тым, што дадзенае ўспрыманне распазнанае, можна судзіць альбо па тым, што ёсць думка «я распазнаю [гэтую сукупнасць успрыманняў]», «ёсць [гэтая сукупнасць успрыманняў]», альбо па тым, што ёсць успамін гэтага ўспрымання).

 

*) «Успамін» - любое ўспрыманне, якое суправаджаецца думкай «гэта было» і ўпэўненасцю ў гэтым.

 

*) «Разумовая фіксацыя [успрымання]» - распазнаванне + думка «я распазнаю гэтае ўспрыманне», «ёсць гэтае ўспрыманне».

 

*) «Тэрмін» - слова, якім я пазначаю вызначаную сукупнасць успрыманняў.

 

*) «Памятанне [аб АзУ]» - рж зведваць АзУ (ржАзУ), якое праяўляецца не разавым усплёскам, а больш-менш шчыльна на працягу некаторага часу. Адпаведна можна казаць аб больш-менш шчыльным памятанні, улічваць яго ў % ад усяго часу пры фіксацыях.

(Не блытаць ржАзУ з думкай «жадаю зведваць АзУ»! Мастацтва распазнавання выпрацоўваецца трэніроўкай.)

Паколькі памятанне - гэта шчыльнае рж, то не дзіўна, што яно прыводзіць да істотнага ўзмацнення інтэнсіўнасці ржАзУ і АзУ.

 Памятанне – гэта не мысленне, і ім можна навучыцца суправаджаць ЛЮБЫ від дзейнасці, у тым ліку інтэнсіўную інтэлектуальную працу.

 

*) «Практыка прамога шляху» («ППШ») - паслядоўная замена непажаданых табою ўспрыманняў на пажаданыя. Для гэтага неабходна зведваць радаснае жаданне такой замены, і культываваць яго ўпарта і рашуча, пакуль ізноў створаная прывычка не пераможа ранейшую, механічна калісьці створаную. Я заву гэты шлях «прамым» менавіта таму, што для яго ажыццяўлення патрабуецца адзіная істотная ўмова - наяўнасць радаснага жадання змяніць успрыманні, якія праяўляюцца ў тваім месцы.

 

*) «[Жаданы] рэзультат» - праява жаданых успрыманняў пасля намаганняў па дасягненню гэтых успрыманняў.

(Такім чынам, морды дамаўляюцца казаць аб «выніку» толькі ў выпадку радасных жаданняў. Для мордаў гэта мэтазгодна, бо пытаючы адзін аднаго і сябе аб выніках, мы заўсёды маем на ўвазе менавіта радасныя, а не механічныя жаданні)

 

*) «Паражэнне» - адсутнасць рэзультату і фіксацыя гэтага.

 

*) «Вопыт» - сукупнасць рэзультатаў і паражэнняў.

 

*) «Вынік» - праява пажаданых успрыманняў пасля жадання (у тым ліку і механічнага) гэтых успрыманняў.

(Такім чынам «рэзультат» - прыватны выпадак «выніку»)

 

*) «Наступствы» - любыя ўспрыманні, праяўленыя пасля рэалізацыі радасных ці механічных жаданняў.

(Такім чынам рэзультат і вынік – асобныя выпадкі наступстваў)

 

*) «Моцна-звязаны комплекс [успрыманняў]» - сукупнасць успрыманняў, якія вельмі часта, ці амаль заўсёды, ці заўсёды праяўляюцца адначасова ці непасрэдна адзін за аднім (часцяком у вызначанай паслядоўнасці).

(Напрыклад «мая сяброўка» - моцна-звязаны комплекс успрыманняў, бо амаль заўсёды я ўспрымаю адначасова ці адразу адно за адным тое, што пазначаю як «яе твар», «яе цела», «яе голас», «значэнне яе слоў» і г.д., і вельмі часта ўспрымаю тое, што пазначаю як «яе куртка», «яе ласкі» і г.д).

 

*) «Незвязаны комплекс [успрыманняў]» - сукупнасць успрыманняў, якія рэдка ці вельмі рэдка праяўляюцца адначасова ці непасрэдна адно за адным, так што не атрымліваецца выявіць устойлівыя заканамернасці ў іх з'яўленнях з дапамогай аналізу назіранняў за імі. Прыклад абазначэння такіх комплексаў: «збег акалічнасцяў», «хаатычнае нагрувашчванне падзей», «хаос», «непазнанае». Адзначу, што азораная свядомасць, якая распазнае і АзУ-яснасць застаюцца за рамкамі гэтага азначэння.

 

*) «Суправаджальнае [успрыманне ці сукупнасць успрыманняў]» - такое, якое разам з «суправаджальнымі» успрыманнямі з'яўляюцца элементамі моцна-звязанага комплексу. Тэрмін выкарыстоўваецца для спрашчэння структуры выказванняў.

(У бытавой мове слова «суправаджацца» выкарыстоўваюць для абазначэння і моцна-звязаных (рэвалюцыя суправаджаецца кровапраліццем), і незвязаных комплексаў (землятрус суправаджаўся дажджом). У ППШ я выкарыстоўваю гэтае слова толькі для абазначэння моцна-звязаных комплексаў. Для АзУ я выкарыстоўваю тэрмін «рэзананс»).

 

*) «Прывычка» - успрыманні, якія праяўляюцца падчас (ці непасрэдна пасля) праявы вызначанай сукупнасці іншых успрыманняў, так што яны разам складаюць моцна-звязаны комплекс.

Напрыклад – стварыць прывычку ўстараняць раздражненне [у момант праявы раздражнення, зразумела] азначае ўтварыць моцна-звязаны комплекс «раздражненне – намаганне ўстаранення раздражнення».

(У бытавой мове словам «прывычка» абазначаюць яшчэ і любое ўспрыманне, якое часта праяўляецца, напрыклад фраза «у яго прывычка раздражняцца» азначае, што ён часта раздражняецца. Гэта азначае, што раздражненне ўваходзіць у моцна-звязаны комплекс «гэты чалавек»).

 

*) «Культываванне АзУ» – рэалізацыя намаганняў па павелічэнні частаты, інтэнсіўнасці і іншых якасцей праявы дадзенага АзУ.

 

*) «Асоба» - моцна-звязаны комплекс успрыманняў з усіх 5 скандх.

 

*) «Акорд» - моцна-звязаны комплекс АзУ.

 

*) «Адзіная мэта» - інтэнсіўнае і ўстойлівае радаснае жаданне, якое складае акорд з прадчуваннем, упартасцю і сур'ёзнасцю (часта праяўляюцца і іншыя АзУ). Астатнія рж слабеюць, калі не рэзаніруюць з ім.

 

*) «Працэс» - сукупнасць успрыманняў («этапаў»), якія ідуць адзін за адным, вылучаная як моцна-звязаны комплекс.

 

*) «Этап» - элемент працэсу.

 

*) «Паслядоўнасць [успрыманняў]» - сукупнасць успрыманняў, якія ідуць адно за адным.

 

*) «Рэалізацыя [жадання] (як паслядоўнасць)» - паслядоўнасць успрыманняў, якія суправаджаюцца жаданнем выніку, у дачыненні да якіх ёсць здагадка аб тым, што яны завершацца вынікам.

 

*) «Дзеянне» - складаючая частка рэалізацыі жадання.

 

*) «Спараджэнне АзУ» - рэалізацыя намагання па дасягненню праявы АзУ.

 

*) «Працэс устаранення НЭ»: складаецца як мінімум з наступных этапаў:

1) Кароткая, амаль імгненная разумовая фіксацыя «ёсць НЭ»

2) Радаснае жаданне спыніць НЭ

3) Акт (ці засяроджаны моцны ўсплёск радаснага жадання) устаранення НЭ

4) Радаснае жаданне АзУ

5) Намаганне спараджэння АзУ (ці засяроджаны ўсплёск радаснага жадання АзУ непасрэдна цяпер, «ускокванне» у АзУ, «успамінанне» сябе ў АзУ)

6) Праява АзУ.

Толькі пасля таго, як 6-ы пункт выкананы, працэс устаранення можна лічыць дасканалым.

(«Працэс устаранення» мае месца, калі вопыт устаранення НЭ слабы, ці калі радаснае жаданне ўстараніць НЭ недастаткова моцна перавешвае механічнае жаданне працягваць зведваць НЭ – у гэтым выпадку замена НЭ на АзУ адбываецца павольна, і ў ім выразна вылучаюцца пералічаныя этапы. Па меры атрымання вопыту ўстаранення НЭ і ўзмацнення рж спыніць НЭ і зведваць АзУ, асобныя этапы пачынаюць выконвацца прывычна і вельмі хутка, так што з цягам часу мы пачынаем казаць не аб «працэсе», а аб «акце ўстаранення».

Да пералічаных этапаў могуць дадавацца і іншыя, напрыклад жаданне ўзмацніць рж АзУ, ці думкі-«азораныя фактары», могуць узнікаць вычварнай формы цыклы.)

 

*) «Акт устаранення НЭ» ці проста «устараненне НЭ» - намаганне, у рэзультаце якога:

а) ад НЭ не застаецца нават нікчэмнага сляда,

б) узнікае хай і слабое, але выразнае АзУ.

 

*) «Тэхналогія» – фіксацыя [па іх паслядоўнасці] этапаў працэсу рэалізацыі жадання.

 

*) «Прага да адкрыццяў» - акорд, які складаецца з:

1) рж адкрыццяў [у практыцы] (ці праявы новых АзУ, яснасцяў, адкрыццё новых тэхналогій і інш.). Іншае яго абазначэнне, што рэзаніруе – радаснае жаданне вучыцца,

2) пачуцця тайны,

3) сур'ёзнасці.

 

*) «Адпачынак» - перапынак у [фізічных] нагрузках, наступствам якіх з'явілася стомленасць.

(Не з'яўляюцца адпачынкам ні НЭС (млявасць, нічога-не-адбываецца і інш.), ні ПЭ(задаволенасць, задаволенасць ад уладання, злараднасць і г.д.) Кожны раз, калі чалавек жадае «адпачыць» з дапамогай ПЭ, замест жаданага палягчэння ад сумесі стомленасці і 4Н адбываецца толькі выцясненне 4Н, замяшчэнне іх на ПЭ з хуткім непазбежным узмацненнем 4Н. Адзіны спосаб адпачыць - гэта спыніць фізічныя нагрузкі, а калі чалавек пад адпачынкам разумее свабоду ад 4Н, то адзіным спосабам з'яўляецца іх устараненне і спараджэнне АзУ).

 

*) «Стомленасць» - сукупнасць [фізічных] адчуванняў, якія з'яўляюцца наступствам доўгіх ці інтэнсіўных фізічных нагрузак. Суправаджаецца жаданнем зрабіць перапынак у нагрузках. Падкрэслю, што не з'яўляюцца стомленасцю НЭ, НФ і НЭС, такія як млявасць, апатыя, лянота, шэрасць і іншае.

Стомленасць цалкам сумяшчальная з АзУ, і акрамя таго – калі фізічныя нагрузкі матываваныя радасным жаданнем, то стомленасць з'яўляецца прыемным адчуваннем.

 

*) «Пазіцыя» - сукупнасць некалькіх успрыманняў, сфарміраваная ў выніку рэалізацыі зафіксаванага жадання.

 

*) «Стан» - сукупнасць успрыманняў, якая фарміруецца акрамя зафіксаваных жаданняў.

 

*) « Шкала інтэнсіўнасці [якая выкарыстоўваецца цяпер- у ППШ прынятая да выкарыстання 10-бальная шкала, дзе 1 адпавядае мінімальнай інтэнсіўнасці дадзенага ўспрымання, 10 – максімальнай. Паколькі па меры правядзення практыкі інтэнсіўнасць успрыманняў няўхільна зніжаецца/узрастае, то ўлічваюцца ўспрыманні, вылучаныя ў апошні час (месяц, некалькі месяцаў).

 

 

*) «Ушчыльненне шкалы» - пераацэньванне інтэнсіўнасці азмрочаных успрыманняў у сувязі з устойлівым паніжэннем іх сярэдняй інтэнсіўнасці. Тое, што раней было 3-4, становіцца 10. Што раней было «больш за 4», зашкальвае. Што раней было «вельмі слабым», становіцца ад 1 да 5.

 

*) «Істотны» - такі, інтэнсіўнасць якога ацэньваецца як вышэй за 5.

 

*) «Значны» - такі, інтэнсіўнасць якога ацэньваецца як ад 3 да 5.

 

*) «Абыякава» - няма значных жаданняў у дачыненні да таго, пра што ідзе гутарка.

 

*) «Перашкода», «цяжкасць» - такая пазіцыя ці стан, пры якіх ёсць неабходнасць прыкладаць істотныя намаганні для дасягнення рэзультату.

 

*) «Просты» - такі, пры якім не ўзнікаюць цяжкасці.

 

*) «Актыўнае чаканне» - пазіцыя, у склад якой уваходзяць наступныя радасныя жаданні:

1) адзіная мэта [накіраваная на дасягненне некаторага рэзультату].

2) рж устараняць мж, накіраваныя на дасягненне дадзенага рэзультату.

3) рж не рэалізоўваць слабыя і няўстойлівыя рж, накіраваныя на дасягненне дадзенага рэзультату.

4) рж, каб выявіліся інтэнсіўныя і ўстойлівыя рж, якія рэзаніруюць з адзінай мэтай і накіраваныя на дасягненне прамежкавых рэзультатаў.

Пазіцыя актыўнага чакання - наступства практыкі культывавання і ўзмацненні рж і спадарожных АзУ.

(Як следства ўзнікае «эфект запруды» - інтэнсіўнасць і ўстойлівасць рж расце, узмацняюцца ўпартасць, прадчуванне, сур'ёзнасць, выяўляюцца іншыя АзУ).

(Пры гэтым рж прамежкавых крокаў могуць і зусім не праявіцца! Але гэта не азначае паражэння, бо «адзіная мэта» узмацняецца пры «актыўным чаканні», чысціцца ад механічных складаючых, што і павялічвае верагоднасць дасягнення рэзультату без дасягнення прамежкавых рэзультатаў).

 

*) «Вымучанае [дзеянне]» - тое, якое з'яўляецца рэалізацыяй механічнага жадання і выкананае нягледзячы на істотныя НЭ, якія праяўляюцца падчас гэтага мж.

 

*) «Прадметна-арыентаваная дзейнасць» чалавека – гэта распазнаванне моцна-звязаных комплексаў, пошук заканамернасцяў у іх праявах, аперыраванне імі для дасягнення жаданых успрыманняў.

 

*) «Прадмет», «сутнасць», «працэс» – абазначэнні вельмі моцна-звязаных комплексаў успрыманняў.

 

*) «Разбурэнне», «знішчэнне», «спыненне» прадмета, сутнасці ці працэсу адпаведна - сукупнасць успрыманняў, пасля якіх знікае адначасовая (ці непасрэдная адна за адной) праява ўспрыманняў моцна-звязанага комплексу (асабліва калі гэта неабарачальна).

 

*) «Элементы» (ці «састаўныя часткі»), «асаблівасці паводзін» (ці «асаблівасці характару, асобы») і «этапы» - вылучаныя моцна-звязаныя комплексы ў прадмеце, істоце ці працэсе адпаведна.

(Звяртаю ўвагу на тое, што калі аперыраваць гэтымі тэрмінамі ў прапанаваных значэннях, то ясна, што «прадмет» не тоесны «структуры», «сутнасць» – «паводзінам», а «працэс» – «паслядоўнасці этапаў» нават у тым выпадку, калі вылучаныя моцна-звязаныя комплексы ахапляюць сабой усю сукупнасць вылучаных успрыманняў у зыходным моцна-звязаным комплексе. Можна сказаць інакш: «пазначыць» не тоесна «пазнаць усю поўнасць структуры і ўласцівасцяў». Лёгка пацвярджаецца на вопыце тое, што калі ў дадзены момант ёсць вылучэнне нейкай сукупнасці ўспрыманняў, то па меры таго, як ажыццяўляецца практыка ўстаранення азмрочванняў і культывавання АЗУ (ці, кажучы ў дачыненні да прадметаў, то па меры іх даследавання) адбываюцца наступныя змены:

1) узнікаюць новыя фіксацыі распазнаванняў, прычым ёсць усведамленне (г.з. думка, якая рэзаніруе з АЗУ), што дадзенае распазнаванне раней адсутнічала ў гэтым месцы. Гэта прыклад узмацнення распазнавальнай здольнасці ў рэзультаце практыкі, а таксама прыклад «развіцця» чалавека, г.зн. праявы новых, невядомых яму раней успрыманняў.

(Ці, кажучы ў дачыненні да прадмета, мы можам выявіць новыя ўспрыманні ў выніку таго, што:

а) падвергнулі яго новаму спосабу ўздзеяння – гэта прыклад звычайнага натуральна-навуковага даследавання, нязначна, будзе яно праводзіцца ў вобласці эксперыментальнай фізікі ці эксперыментальнай псіхалогіі,

б) узмоцненая магутнасць эксперыментальнай базы (распазнавальнай здольнасці прыбораў і інш.), эфектыўнасць метадаў даследавання асобы і г.д.).

2) узнікаюць новыя фіксацыі распазнаванняў, прычым ёсць усведамленне, што дадзенае распазнаванне і раней было ў гэтым месцы. Гэта прыклад узмацнення шчырасці ў рэзультаце практыкі.

3) выяўляюцца новыя спосабы распазнавання моцна-звязаных комплексаў у складзе зыходнага комплексу, што можа паслужыць асновай стварэння новых гіпотэз і наступнага даследавання і адкрыцця новых успрыманняў.

Такім чынам, пазначаючы моцна-звязаны комплекс той ці іншай назвай, я не магу меркаваць, што зафіксаваў усе адрозненыя ўспрыманні, і што ў будучыні не з'явяцца новыя распазнаванні ўспрыманняў, якія я ўлучу ў склад структуры зыходнага моцна-звязанага комплексу з прычыны таго, што яны адпавядаюць умовам, пакладзеным у азначэнне моцна-звязанага комплексу.

Ужыць вышэйпададзенае да пэўных прыкладаў элементарна, я не буду спыняцца на прыкладах, любы лёгка гэта зробіць самастойна. Тое, што адбываецца з практыкуючым ППШ, з'яўляецца прыкладам пашырэння і ўдакладнення складу моцна-звязанага комплексу пад назвай «я», «гэтае месца», «набор успрыманняў у гэтым месцы».)

 

*) «Структура», «характар» («асоба») і «паслядоўнасць» - сукупнасць элементаў, асаблівасцяў паводзін і этапаў адпаведна.

 

*) «Апісанне [сукупнасці ўспрыманняў]»:

а) «структурна-паводзінскае апісанне» - пералік моцна-звязаных комплексаў, якія атрымоўваецца адрозніць у гэтай групе ўспрыманняў (элементы, асаблівасці паводзін дадзенай сукупнасці ўспрыманняў і яе элементаў, этапы), і/ці

б) «рэзананснае апісанне» - пералік успрыманняў, якія рэзаніруюць з гэтай сукупнасцю. Часцей за ўсё выкарыстоўваюцца славесныя, вобразныя апісанні (але толькі з прычыны прывычкі вылучаць моцна-звязаныя комплексы менавіта сярод гэтых груп успрыманняў).

(Адсутнасць структурна-паводзінскага апісання з'яўляецца выключна важкай падставай выказаць здагадку, што дадзеная фраза – не апісанне, а «паэтызм» (гл. далей), бо:

1) калі чалавек апісвае сапраўды вылучаную ім сукупнасць успрыманняў, ён заўсёды здольны даць вельмі разгорнутае структурна-паводніцкае апісанне ўжо пасля першых жа вопытаў праявы дадзеных успрыманняў, г.зн. апісаць мноства дэталей іх праявы,

2) ён не проста «здольны даць апісанне», а ў яго абавязкова ўзнікае такое жаданне ў тым выпадку, калі дадзеныя ўспрыманні з'яўляюцца азоранымі ці ўтрымліваюць у сабе азораныя элементы, этапы.)

 

*) «УА-рэзананс» - абазначэнне з'явы, якая заключаецца ў тым, што ёсць моцны рэзананс паміж праявай АзУ і радасным жаданнем яго апісваць.

 

*) «Азначэнне тэрміна» - апісанне моцна-звязанага комплексу, які я буду пазначаць гэтым тэрмінам.

 

*) «Удакладненне азначэння тэрміна» = удакладненне апісання моцна-звязанага комплексу, які пазначаецца гэтым тэрмінам, т.е.:

а) удакладненне пераліку моцна-звязаных комплексаў

б) падбор успрыманняў, якія больш рэзаніруюць з дадзеным успрыманнем (сукупнасцю ўспрыманняў).

 

*) «Дастаткова дакладнае азначэнне тэрміна»: такое, што на дадзены момант няма радаснага жадання яго ўдакладняць, а выкарыстанне яго прыводзіць да разумовай яснасці (і магчыма рэзаніруе з АЗУ-яснасцю).

 

*) «Слова-паразіт» - слова, якое не з'яўляецца тэрмінам, г.зн. яго значэнне не вызначанае. Выкарыстанне слоў-паразітаў у маўленні аўтаматычна робіць яго няскладным, тым, якое не мае значэння, пазбаўленым разумовай яснасці, не рэзаніруючым з АЗУ-яснасцю.

(У бытавым маўленні такіх слоў амаль няма, бо словы «стул», «стол», «падмесці», «прынясі» розныя людзі вызначаць, калі зададуцца такой мэтай, вельмі падобна, іншымі словамі гэтыя словы дастаткова сапраўды вызначаны самім спосабам іх ужывання ў кантэксце. Тое ж характэрна для размовы фізікаў аб фізіцы, інжынераў аб апараце, які яны распрацоўваюць, механікаў аб рухавіку, які яны рамантуюць і г.д. Гэта звязана з тым, што ў бытавой і прафесійнай дзейнасці людзі жадаюць атрымліваць рэзультат, і змушаныя дамагацца разумення адзін аднаго з дастатковай дакладнасцю, бо інакш вынік не будзе дасягнуты, што адразу будзе ўсім відаць. У тым, што датычыцца апісання псіхічнай дзейнасці чалавека, слоў-паразітаў гіганцкая колькасць – часцяком амаль 100%. Гэта тлумачыцца тым, што ў людзей няма жадання атрымліваць рэзультат у выглядзе дасягнення жаданых станаў, і няма жадання правяраць – атрыманы кімсьці вынік ці не.)

 

*) «В-паразіты» («вірусныя паразіты») - словы-паразіты, у дачыненні да якіх у людзей, якія іх выкарыстоўваюць, ёсць беспадстаўная ўпэўненасць, што яны ведаюць – што абазначае гэтае слова. Прыклад: «трэба», «дапамога», «добра», «зло», «справядлівасць», «правільна» і інш. Іншымі словамі, людзі нават не разумеюць таго, што дадзенае слова – слова-паразіт (і часцей за ўсё і не жадаюць разумець, бо жадаюць падтрымліваць тупасць, не жадаюць зведваць яснасць).

 

*) «С-паразіты» («стандартныя паразіты») – словы-паразіты, у дачыненні да якіх у людзей часцей за ўсё ёсць яснасць, што яны нічога пэўнага не абазначаюць. Прыклады: дакучлівыя даважкі накшталт «ну», «як бы», «гэта значыць», «гэта самае», «як яго», «значыць», «нейкі», «у прынцыпе», «проста», «у цэлым».

 

*) «Н-паразіты» («[псеўда]-навуковыя жарганізмы») – разнавіднасць вірусных паразітаў: словы, якія па меркаванні людзей, што іх выкарыстоўваюць, прыбаўляюць важнасць сказанаму, важкасць. Н-паразіты ўзмацняюць АУВ і самалюбаванне гаворачага, а таксама прызначаны для таго, каб суразмоўца зведаў АУУ, здушыў жаданне пярэчыць, самастойна думаць, слепа пераняў канцэпцыі размаўляючага. Часам Н-паразіты выкарыстоўваюцца для ўзаемнага ўмацавання АУВ, сумеснага апускання ў адурманьваючае самаздаволенне, тупасць. Прыклады: «на самой справе», «увогуле», «хацелася б сказаць, што...», «так, але...», «дзесьці так», «будзем лічыць што…», «паводле нейкіх даследаванняў…», «нейкі філосаф яшчэ ў … стагоддзі сказаў што…», «агульнавядома, што…», «па маім суб'ектыўным меркаванні…», « дзеля аб'ектыўнасці трэба сказаць…», «я так вам скажу…», «дазвольце, але…» і г.д. Мільёны людзей лічаць сябе інтэлектуальна развітымі і важнымі персонамі, так што набор такіх фраз велізарны.

 

*) «К-паразіты» («камунікатыўныя паразіты») – фанетычныя, рухальныя дакучлівыя даважкі да маўлення:

1) лёгкае падваенне пачатковай зычнай першага слова ў фразе: «вввось што я скажу…»

2) мацнейшае, чым звычайна, прыкрыццё вачэй павекамі ў пачатку вымаўлення фразы

3) шырэйшае, чым звычайна, прыадкрыццё (вытарэшчванне) вока

4) зацягванне апошняй галоснай паміж часткамі фразы: «я думаю, чтааа...»

5) розныя «э…», «м…».

6) бясконцы пералік розных дакучлівых рухаў падчас размовы – скажэнні твара, чуханні, пацягванні і многае іншае.

 

*) "Паэтызм" - разнавіднасць вірусных паразітаў: словы-паразіты, якія выкарыстоўваюцца як трыгеры для зведвання ПЭ і НЭ.

 

*) «Самападман з двукоссямі» - вельмі частая форма самападману, пры якой слова-паразіт бярэцца ў двукоссі і ў такім выглядзе выкарыстоўваецца сапраўды гэтак жа, як выкарыстоўвалася раней! Пры гэтым чалавек думае: «ну я ж ўзяў гэтае слова ў двукоссі, значыць разумею, што яно нічога не абазначае». А навошта тады пісаць тое, што нічога не абазначае? Чаму б тады замест фразы «ён мне «дапамог»» не напісаць «ён мне «фбшщзг»»? Гэтае пытанне ён сабе не задае і душыць разумовую яснасць у тым, што працягвае выкарыстоўваць слова-паразіт.

 

*) «Праявы [чалавека]» - сукупнасць дзеянняў чалавека.

(Каб не ўскладняць фармулёўкі, я па змаўчанні буду казаць аб праявах іншага чалавека і здагадках у дачыненні да іншага чалавека, хоць тое ж самае можна сказаць і аб самім сабе, калі ўспамінаеш сябе, г.зн. калі ёсць сукупнасць успрыманняў, якія абазначаюцца табою як «гэта са мной было»).

 

*) «Паводзіны [чалавека]» - сукупнасць дзеянняў [чалавека], якія распазнаюцца як моцна-звязаны комплекс.

 

*) «Знешнія фактары» (ці «умовы» ці «абставіны») - сукупнасць успрыманняў, што не ўваходзяць у склад моцна-звязаных комплексаў, якія я даследую. Напрыклад, калі я жадаю інтэрпрэтаваць паводзіны дзяўчыны, якая змрочна паглядзела на мяне, то неабходна прыняць да ведама ўплыў такіх знешніх фактараў, як прысутнасць яе раўнівага мужа, які тузае яе за руку дзіцяці, і іншае і іншае. У выніку першасная інтэрпрэтацыя «я ёй не падабаюся» можа змяніцца дыяметральна процілеглай: «яна думае – якая яна дурніца, што замест таго, каб пацешыцца з такой класнай дзяўчынкай, як я, гуляе ролю добрапрыстойнай замужняй дамы».

 

*) «Падставы [для інтэрпрэтацый, здагадак]» - праявы, якія ты раней ужо неаднаразова назірала (у самой сабе і ў іншых), і выявіла, што яны больш-менш часта (у тым ліку ў залежнасці ад наяўнасці тых ці іншых знешніх фактараў) суправаджаюцца альбо тымі ўспрыманнямі, наяўнасць якіх ты і дапускаеш, альбо іншымі ўспрыманнямі, якія ўжо ў сваю чаргу часта суправаджаюцца тымі ўспрыманнямі, наяўнасць якіх ты дапускаеш.

 

*) «Здагадка» - вывад, выснова аб высокай верагоднасці чаго-небудзь, пабудаваная на падставах [у выглядзе шэрагу наяўных назіранняў і пераліку вядомых заканамернасцяў].

 

*) «Інтэрпрэтацыя [праяў іншага чалавека]» - прыватны выпадак здагадак – гэтая здагадка аб тым, якія ўспрыманні [у іншым чалавеку] ідуць разам з нейкімі [яго] праявамі.

Паведамляючы аб наяўнасці падстаў дапускаць нейкія ўспрыманні ў іншым чалавеку, неабходна:

а) паказаць на пэўныя яго праявы

б) у адпаведнасці з наяўным вопытам назірання гэтых праяў і успрыманняў, якія ідуць разам з імі, ва ўмовах, блізкіх да тых, якія назіраюцца, пералічыць магчымыя інтэрпрэтацыі.

(Кажучы аб «успрыманнях у іншым чалавеку» неабходна не губляць яснасці ў тым, што само паняцце «іншы чалавек» з'яўляецца ні чым іншым, як абазначэннем МАІХ успрыманняў. Усе ўспрыманні – гэта толькі «мае» успрыманні,г.зн. толькі тое, што распазнаецца і фіксуецца ў гэтым месцы, і «іншы чалавек», «праявы іншага чалавека» - гэта абазначэнне «маіх» жа ўспрыманняў, якія з'яўляюцца моцна-звязанымі комплексамі. Памылкова было б, адштурхоўваючыся ад вышэйпрыведзеных разважанняў, будаваць модныя канцэпцыі аб «рэальнасці», «ілюзіі», «адзіноце», бо гэтыя словы з'яўляюцца словамі-паразітамі, г.зн тымі, што не маюць вызначанага значэння і выкарыстоўваюцца ў якасці элементаў [ілжывых, беспадстаўных] канцэпцый.)

 

*) «Адэкватны» - які адпавядае наяўным здагадкам, назіранням.

 

*) «Аналіз паражэння» - фіксацыя здзейсненых намаганняў, змен складу ўспрыманняў падчас намаганняў, наступстваў. Пошук заканамернасцяў, фарміраванне здагадак аб прычынах паражэння, правядзенне даследаванняў. Аналіз паражэння – спосаб дасягнуць яснасці, зрабіць намаганні больш эфектыўнымі, павялічыць верагоднасць дасягнення рэзультатаў.

 

*) «Неабходны [для дасягнення рэзультату - такі, без якога, паводле здагадак, немагчыма дасягнуць рэзультату.

 

*) «Хлусня» - рэалізацыя механічнага жадання сказіць інфармацыю аб сваіх успрыманнях (незалежна ад метада - зрушэнне акцэнтаў, занясенне расплывістасці, падмена і інш.).

 

*) «Дэзінфармацыя» - рэалізацыя радаснага жадання сказіць інфармацыю аб сваіх успрыманнях (незалежна ад метада - зрушванне акцэнтаў, занясенне расплывістасці, падмена і інш.). Тыповыя мэты дэзінфармацыі:

1) стварэнне для іншага практыкуючага трэніровачнай сітуацыі, калі ёсць падставы меркаваць, што ў яго ёсць радаснае жаданне такіх сітуацый,

2) стварэнне для сябе трэніровачнай сітуацыі,

3) абарона ад агрэсіўных дзеянняў іншых людзей.

(Тыповае азмрочванне: прымаць сваю хлусню за дэзінфармацыю.

Рашэнне – дбайна даследаваць свае ўспрыманні, спараджаць жаданне ўзмацніць шчырасць (ВЖУ і інш.), заняць пазіцыю «я цяпер няшчыры», звярнуцца за садзейнічаннем да іншага практыкуючага, каб ён цябе даследаваў)

 

*) «Калючкі» - праявы, якія з'яўляюцца падставамі выказаць здагадку ў чалавеку аб ўспрыманнях, якія не адпавядаюць твайму ўяўленню аб ім.

 

*) «Ягадкі» - праявы, якія з'яўляюцца падставамі выказаць здагадку ў чалавеку аб ўспрыманнях, якія адпавядаюць твайму ўяўленню аб ім.

 

*) «Выцясненне» - гэта рэалізацыя механічных жаданняў:

а) не распазнаваць «калючкі» у чалавеку.

б) душыць успаміны аб праявах чалавека, калі ёсць здагадкі ці нават упэўненасць у тым, што ў выніку выявяцца «калючкі».

в) душыць разумовую дзейнасць па аналізе праяў чалавека, калі ёсць здагадкі ці ўпэўненасць у тым, што ў выніку гэтага аналізу выявяцца «калючкі».

г) пры інтэрпрэтацыях паводзін чалавека душыць думкі, якія вядуць да непажаданых варыянтаў, якімі б відавочнымі яны ні былі.

 

*) «Дамалёўка», гэта рэалізацыя механічных жаданняў:

а) ствараць ілжывую ўпэўненасць у тым, што ты распазнаеш у чалавеку «ягадкі».

б) ствараць ілжывую ўпэўненасць у тым, што ёсць успаміны аб распазнаванні «ягадак» у ім.

в) ініцыіраваць разумовую дзейнасць з парушэннем (нават вельмі відавочным) лагічных сувязяў, калі ў выніку будзе «зроблена выснова» аб наяўнасці «ягадак» у чалавеку.

г) пры інтэрпрэтацыях паводзін чалавека падтрымліваць толькі тыя думкі, якія вядуць да жаданых варыянтаў.

 

*) «Даследаванне» - вызначаная ніжэй сукупнасць дзеянняў, накіраваных на дасягненне разумовай яснасці аб «аб'екце даследавання» - моцна-звязаным комплексе.

Каб называцца «даследаваннем», сукупнасць дзеянняў павінна ўключаць у сябе як мінімум:

а) Выяўленне аб'екта даследавання

б) Выяўленне «спосабу даследавання» - відавочны пералік дзеянняў, выкананне якіх, паводле наяўных здагадак і меркаванняў, можа прывесці да такіх змен аб'екта даследавання, што іх аналіз дазволіць дасягнуць разумовай яснасці аб аб'екце даследавання

в) фіксацыю «прамежкавых вынікаў даследавання»:

*) дасканалыя дзеянні,

*) змены аб'екта даследавання,

*) здагадкі, якія ўзнікаюць,

г) фіксацыю «рэзультата даследавання» - пералік дасягнутых яснасцяў.

*) Яшчэ спосаб вызначыць «даследаванне» - фармуляванне пытання, якое мяне цікавіць, і пошук адказу на яго з дапамогай назіранняў і доследаў

 

*) «Аргументы» - фразы, якія:

1) пабудаваныя ясна і несупярэчліва,

2) апісваюць назіранні і рэзультаты іх аналізу, якія маюць дачыненне да тэмы, якая абмяркоўваецца,

3) выяўляюць вызначаную пазіцыю - згода, нязгода, частковая згода, дапаўненне, новы пункт гледжання, папраўку і г.д.

 

*) «Вычэрпванне [механічных жаданняў]»:

1) шматразовая рэалізацыя механічных жаданняў (часам да перасычэння і моцнага перасычэння),

2) даследаванне працэсу рэалізацыі

3) фіксацыя наступстваў

4) пошук у наступствах моцна-звязаных комплексаў і даследаванне іх.

 

*) «Селекцыя жаданняў»:

а) фіксацыя жаданняў

б) Адрозніванне іх на радасныя і механічныя

в) здзяйсненне намагання ўстаранення мж і ўзмацнення рж.

 

*) «Паўраспад [механічных жаданняў]» - аслабленне (у сярэднім) інтэнсіўнасці механічнага жадання (у рэзультаце сукупнага ўплыву практыкі вычэрпвання і селекцыі, устаранення азмрочванняў і спараджэння АЗУ) да такой стадыі, калі радаснае жаданне ўстараніць гэтае механічнае жаданне становіцца вызначаным, устойлівым, і перасільвае прывычку зведваць гэтае механічнае жаданне ў значнай колькасці выпадкаў.

 

*) «Мэтазгодны» - такі, у дачыненні да якога ёсць падставы меркаваць, што яго ўжыванне павялічыць верагоднасць атрымання выніку.

 

*) «Аптымальны» - такі, у дачыненні да якога ёсць падставы меркаваць, што яго ўжыванне ці ўплыў прывядзе да найбольш жаданага характару дасягнення рэзультату - напрыклад скарэйшым ці паўнейшым чынам. Іншымі словамі «аптымальны» - гэта самы мэтазгодны.

 

*) «Рэзультатыўны», «эфектыўны» - ужыванне якога прывяло да рэзультату.

*) «Памылка» - ілжывая выснова, прычынай якой з'яўляецца адсутнасць належнай трэніроўкі ў разважаннях, пошуку дастатковых падстаў і аналізе іх і да т.п., а не як наступства азмрочванняў, такіх як НЭ, механічныя жаданні, канцэпцыі.

 

*) «Тупасць» - адсутнасць (пад уплывам азмрочванняў) радаснага жадання распазнаваць успрыманні, і, як следства, страта разумовай яснасці, радасных жаданняў.

 

*) «Звышнамаганне» - намаганне выключна высокай інтэнсіўнасці (9-10 па тваёй бягучай шкале інтэнсіўнасці і тое, што зашкальвае), калі робіш нешта (г.зн. змяняеш успрыманні) насуперак упэўненасці ў тым, што ты не можаш гэтага зрабіць.

 

*) «Негатыўная дамінанта» - такая НЭ ці НФ, з якімі чалавек настолькі звыкнуўся, што не можа нават уявіць сябе па-за імі, перастае фіксаваць тое, што ўвесь час зведвае іх, і нават пры наяўнасці жадання выявіць праяўленыя НЭ і НФ ён не можа іх вылучыць без працяглых даследаванняў сябе і намаганняў па ўстараненні азмрочванняў.

(Такая ўласцівасць негатыўных дамінантаў не з'яўляецца перашкодай для практыкі, бо заўсёды ёсць вялікая колькасць азмрочванняў, якія фіксуюцца, падчас устаранення якіх і ўмацоўваюцца навыкі распазнавання, узнікае магчымасць вылучыць і ўстараніць негатыўную дамінанту).

 

*) «Бездакорнае ўстараненне НЭ» - устараненне, здзейсненае за 0.5 секунды і хутчэй.

 

*) «Выцясненне НЭ» - замена адной НЭ на іншую НЭ ці ПЭ. Напрыклад замест сораму пачынаеш зведваць агрэсію ці сарказм. Не вядзе да вызвалення ад азмрочванняў.

 

*) «[Знешнія] праявы НЭ» ці «прыкметы НЭ» - элементы паводзін, якія з'яўляюцца падставай (для іншых і для цябе самога) дапусціць ў табе НЭ (міміка, інтанацыя, жэсты, утрыманне слоў і г.д.).

 

*) «Збіванне НЭ» - хуткае (менш за 2-3 сек) аслабленне інтэнсіўнасці НЭ у рэзультаце прыкладання намаганняў па яе устараненню.

 

*) «Прыгнечанне НЭ» - вынік наступнага набору жаданняў:

1) ёсць жаданне зведваць НЭ, і яно мацнейшае за жаданне ўстараняць НЭ (ці жадання ўстараняць НЭ зусім няма)

2) ёсць жаданне схаваць прыкметы НЭ

3) шчырасць вельмі слабая (ці зусім адсутнічае)

4) часам ёсць збіванне НЭ (калі ёсць слабое жаданне ўстараніць НЭ)

Прыгнечанне НЭ узмацняе інтэнсіўнасць НФ і НЭС, частату НС.

 

*) «Прыгнечанне жадання» - рэалізацыя механічнага жадання прыслабіць інтэнсіўнасць жадання ці адмовіцца ад яго рэалізацыі.

 

*) «Замоўчванне» - прыгнечанне жадання (як радаснага, так і механічнага) выказаць сваю пазіцыю (сваё стаўленне), паведаміць аб сваіх успрыманнях.

 

*) «Бездакорнае дзеянне» - любы этап працэсу рэалізацыі радаснага жадання ці любы працэс, які складаецца толькі з бездакорных этапаў.

 

*) «Уцёкі ў атупенне» - замест устаранення НЭ ты выцясняеш думкі аб тым, што зведваеш НЭ, душыш іх фіксацыю, спрабуеш выціснуць НЭ з дапамогай ПЭ.

 

*) «Спад [у практыцы]» - стан, пры якім жаданне азмрочванняў нашмат мацнейшае за жаданне АзУ.

 

*) «Заліпанне [у НЭ - ёсць думка «цяпер ёсць НЭ», ёсць слабое жаданне перастаць зведваць НЭ, але сіла яго недастатковая, каб пераважыць сілу прывычкі зведваць НЭ і сілу механічнага жадання працягваць зведваць НЭ.

 

*) «Вялікая чырвоная кнопка» («ВЧК») – уяўнае дзеянне, з дапамогай якога чалавек, які заліпнуў у НЭ, марыць без намаганняў па ўстараненні НЭ вызваліцца ад іх і зведаць АзУ. Напрыклад, сесці ў позу, прачытаць мантру, купіць індульгенцыю і г.д. Але паколькі ўсе гэтыя дзеянні не з'яўляюцца намаганнямі ўстаранення НЭ і спараджэння АзУ, то рэзультат не можа быць дасягнуты.

 

*) «Крызіс нічога-не-адбываецца» («крызіс нна») - стан, пры якім не фіксуюцца моцныя НЭ, але і АзУ няма. Няма радасных жаданняў, няма моцных механічных жаданняў. Незразумела – што хочацца рабіць. Няма прадчування, нішто не цікавіць.

(Каб спыніць крызіс нна, неабходна пачаць вылучаць і ўстараняць нават самыя «драбнюткія» НЭ, і спараджаць АзУ з дапамогай фармальных практык)

 

*) «Кансерватыўныя практыкі» - дзеянні па замене ўспрыманняў, трэніруючыся ў выкананні якіх ты ўмацоўваеш прывычку змяняць успрыманні і жадаць іх змяняць. Напрыклад, устараненне прывычкі паліць, ці змена любой дробнай бытавой прывычкі можа апынуцца даволі няпростай задачай, і ўсё ж гэта нашмат прасцей, чым асвоіць намаганне ўстаранення НЭ, бо, па-першае, велізарная сіла прывычкі зведваць НЭ, па-другое велізарная сіла механічнага жадання зведваць НЭ, па-трэцяе велізарная ступень нарказалежнасці ад НЭ.

 

*) «Фармальная практыка» («ФПР») - дзеянні, якія:

1) выконваюцца шматразова і шчыльна, серыямі

2) з'яўляюцца бездакорнымі

3) суправаджаюцца памятаннем аб АзУ (пажадана)

4) маюць на мэце (прамой ці ўскоснай) спараджэнне ці ўзмацненне АзУ

5) рэзаніруюць з АзУ (пажадана)

6) фіксіруюцца (пажадана пісьмова)

 

*) «Дасягненне памятання» - сукупнасць фармальных практык, якія спрыяючь таму, каб памятанне праяўлялася часцей, больш шчыльна і інтэнсіўна. Да іх належаць «выражэнне жадання ўслых» (як падчас дзейнасці, так і па-за ёй), што-5-хвілінная фіксацыя шчыльнасці памятання і інш.

 

 

*) «Займацца фанернай практыкай» - імітаваць занятак той ці іншай практыкай, здзяйсняючы дзеянні (напрыклад перадаючы жаданне ўслых), матываваныя не рж, а мж (напрыклад жаданне ўладання АзУ, заткнуць шэрасць, зрабіць уражанне і інш. Ці калі зыходзіць з «планаў», канцэпцый аб тым, што «трэба займацца практыкай» і г.д.)

 

*) «Загнаць сябе [у выкананні нейкай практыкі]» - так часта імітаваць тую ці іншую практыку, што рж яе выконваць так слабее, што не можа пераадолець мж, інэрцыю млявасці і перастае рэалізоўвацца.

 

*) «Выкарыстаць [чалавека]» - рэалізоўваць свае жаданні ў адносінах чалавека ці пры яго ўдзеле, карыстаючыся тым, што ён не заяўляе адчынена аб сваім нежаданні, каб ты гэта рабіў, пры гэтым

1) не цікавячыся тым - чаму чалавек табе не адмаўляе,

2) не паведамляючы таму чалавеку, што ты рэалізуеш сваё жаданне, карыстаючыся тым, што ён не адмаўляе табе, і што ў цябе няма жадання самастойна высвятляць - чаму менавіта ён не адмаўляе.

 

*) «Сталкінг» - практыка трэніроўкі бездакорнага ўстаранення НЭ і спараджэння АзУ у сітуацыях, калі максімальна паражаецца тваё адчуванне ўласнай важнасці (АУВ).

 

*) «Сацыяльны эксперымент» - здзяйсненне дзеянняў, на якія навакольныя людзі жадаюць рэагаваць негатыўна, з мэтай адпрацоўваць бездакорнае ўстараненне НЭ, першым чынам страху НС, агрэсіі, пагарды з боку людзей. Адрозненне ад сталкінга ў тым, што гэта не масіраваны ўдар па сваім АУВ, а кропкавае ўздзеянне, моцна абмежаванае па часе – не штурм АУВ, а разведка боем.

 

*) «Аскетызм» - практыка бездакорнага ўстаранення НЭ (першым чынам ЖДС) і спараджэння АзУ у сітуацыях, калі ёсць інтэнсіўныя непрыемныя (ці балючыя) [фізічныя] адчуванні (пры гэтым неабходна сачыць за тым, каб не прычыніць незаменнай шкоды фізічнаму целу, г.зн. каб не разбурыць той моцна-звязаны комплекс адчуванняў, які мы завем «маім целам», ды ў гэтым і няма неабходнасці – ёсць мноства магчымасцяў зведваць інтэнсіўныя непрыемныя адчуванні, правакуючы сябе на ЖДС, у цалкам бяспечных доследах).

 

*) «Меркаванне мордаў [аб нейкім чалавеку]». Ёсць магчымасць казаць аб «меркаванні мордаў» аб кімсці і «стаўленні мордаў» да кагосьці не як аб партыйным, абавязковым пункце гледжання, а як аб статыстычна дакладнай з'яве. Морды – істоты, якія выключна вольна думаюць і адчуваюць (у параўнанні са звычайнымі людзьмі, якія не ліквідуюць азмрочванні), бо культывуюць свабоду ад азмрочванняў, незалежнасць мыслення, радасныя жаданні, АзУ. Для мордаў «прытрымліванне лініі партыі» - неймавернае, гэта азмрочванне, несумяшчальнае з практыкай, з АзУ.

Можа здацца дзіўным ці падазроным, што ў 90-100% выпадкаў меркаванні мордаў у адносінах да нейкага пачаткоўца ці патэнцыяльнага хваста ці патэнцыяльнай морды супадаюць увогуле. Гэта значыць, што калі адной мордзе цікавы нейкі пачатковец, то ў 90-100% выпадкаў ён цікавы і 90-100% іншых мордаў, а калі хтосьці лічыць, што нейкі пачатковец – патэнцыянальная морда, то гэтак жа лічаць у 90% выпадкаў і 90-100% астатніх мордаў, і не проста «лічаць», а зведваюць рж садзейнічаць яго практыцы. Але гэта не дзіўна, бо ў рэзультаце занятка практыкай морды набываюць высокую ступень разумовай яснасці і АзУ-яснасці, свабоды ад дамалёвак. Паступова ўзмацняецца і здольнасць распазнавання ўспрыманняў у чалавеку па меры назапашвання ўласнага вопыту ў практыцы і назірання за пачаткоўцамі, хвастамі і мордамі.

 

*) «Пачатковец [у ППШ - той, хто высылае справаздачы аб сваёй практыцы менш за 3 месяцы (нягледзячы на каментарыі мордаў).

(Як правіла, першыя справаздачы пачаткоўцаў выяўляюць у іх жахлівую ступень няшчырасці, ілжывасці, імпатэнцыі, павучальнасці, нецярпімасці, ветлівасці і г.д. – звычайная справа для пачаткоўцаў. Таму каментарыі мордаў, калі яны выяўляюць усе гэтыя азмрочванні, звычайна выклікаюць у пачаткоўцаў буру НЭ – як тых, што раздзіраюць, так і тых, што здушваюць. Калі пачатковец пераадольвае іх, працягваючы дамагацца шчырасці, волі ад азмрочванняў, у яго ёсць шанц стаць як мінімум вечным пачаткоўцам. Зрэшты, часта бывае так, што пачатковец накшталт не праяўляе моцных НЭ, працягвае слаць справаздачы гадамі (!), а цікавасці да яго ў мордаў няма – не ўзнікае рж каменціраваць, уплываць – справаздачы «мёртвыя», фармальныя, у іх не адлюстроўваецца імкненне чалавека змяніцца. Часам каментарыі мордаў падаюць, нібы цагліна ў кісель – кісель схлопваецца над цаглінай, і нават хвалі няма).

 

*) «Вечны пачатковец [у ППШ - той, хто:

а) высылае справаздачы аб сваёй практыцы і/ці ўдзельнічае ў канферэнцыі пачаткоўцаў больш за 3 месяцы.

б) па меркаванні мордаў, у яго вельмі моцнае жаданне задаволенасці і вельмі слабая шчырасць (1-2) (сам ён лічыць сябе дастаткова шчырым, хоць заяўляць можа адваротнае, каб зрабіць уражанне на практыкуючых і на самога сябе сваёй «шчырасцю»). Вельмі моцнае жаданне АУВ ці АУУ, магчыма частае суперніцтва, ахоўная пазіцыя, нежаданне адмаўляцца ад дамалёвак і канцэпцый (нягледзячы на заявы ў адваротнасці), што праяўляецца ў пастаянных дамалёўках (часцяком жахлівай велічыні), і ў маніякальнай схільнасці да выкарыстання канцэпцый у маўленні і мысленні. Часта праяўляецца (і рэдка заўважаецца ім самім) агрэсія-2-5 да мордаў (як частка ахоўнай пазіцыі – г.зн. у адказ на каментарыі, пытанні). Адносіна часу, праведзенага ў адчужэнні да мордаў, да часу, праведзенага ў сімпатыі, цязе да іх, менш, чым 1.

в) упарта паведамляе, што хоча зп, і на працягу шматлікіх месяцаў ці гадоў робіць справаздачы, выконвае тыя ці іншыя практыкі.

г) хоць і вельмі павольна, але змены адбываюцца. Гэта хутчэй нагадвае ўпрыгожванне сцен сваёй турмы, чым спробы разбурыць яе. Устойлівыя, значныя змены можна зафіксаваць у вечным пачаткоўцы раз у паўгода-год. Не зведвае адчаю ад таго, што ён амаль не змяняецца.

д) у кожны дадзены момант, звычайна толькі 10-20% мордаў зведваюць радаснае жаданне садзейнічаць практыцы вечных пачаткоўцаў – каментыраваць, задаваць пытанні, прапаноўваць эксперыменты, растлумачваць, распавядаць і г.д. Але ім і гэтага больш чым дастаткова – тэмп іх змен занадта нізкі, каб змясціць большы аб'ём уплыву.

е) АзУ зведвае так рэдка (некалькі кароткіх усплёскаў у тыдзень), што не можа падбіраць рэзаніруючых апісанняў, і яго апісанні не рэзаніруюць з АзУ у мордаў. Спады доўжацца часам тыднямі, а то і месяцамі.

 

*) «Хвост» - той, хто:

а) высылае справаздачы аб сваёй практыцы і/ці ўдзельнічае ў канферэнцыі пачаткоўцаў і/ці асабіста мае зносіны з мордамі больш за 3 месяцы

б) па меркаванні мордаў, у яго шчырасць 3-5, усплёскамі да 8 (сам ён лічыць сябе шчырым на 3-5), перыяды (некалькі дзён, тыдзень) рашучасці і ўпартасці (на 3-6) змяняюцца зацяжнымі (на некалькі дзён, 1-2 тыдні) спадамі.

Жаданне задаволенасці ў сярэднім 5, у роўнай прапорцыі з накіраванасцю, рашучасцю спараджаць АзУ і ўстараняць азмрочванні. АУВ ці АУУ моцныя, але ў 20-50% часу вядзецца шчырая барацьба з імі.

Праца па ўстараненні дамалёвак і канцэпцый хоць і млява, але вядзецца.

Часам праяўляецца адчужэнне да мордаў (як частка ахоўнай пазіцыі – г.зн. у адказ на каментары, пытанні), але расцэньваецца хвастом як цяжкае азмрочванне, ёсць моцнае жаданне ўстараніць гэтае адчужэнне. Адносіна часу, праведзенага ў адчужэнні да мордаў, да часу, праведзенага ў сімпатыі, цязе да іх, менш, чым 0.2

в) упарта паведамляе, што жадае зп, і на працягу шматлікіх месяцаў ці гадоў робіць справаздачы, выконвае тыя ці іншыя практыкі.

г) хоць і вельмі павольна, але змены адбываюцца. Гэта хутчэй нагадвае ўпрыгожванне сцен сваёй турмы, чым спробы разбурыць яе. Устойлівыя, значныя змены можна зафіксаваць у хвасце раз у 1-2-3 месяцы. Часам хвост зведвае адчай ад таго, што амаль не змяняецца, усплёскі рашучасці і ўпартасці, і тады ён уладкоўвае штурмы, здзяйсняе звышнамаганні ў практыцы, што прыводзіць да паскарэння змен, да частковага разбурэння сцен турмы.

д) у кожны дадзены момант, звычайна 20-50% мордаў зведваюць радаснае жаданне садзейнічаць практыцы хвастоў – каментыраваць, пытаць, прапаноўваць эксперыменты, растлумачваць, распавядаць і г.д. І ім гэтага больш чым дастаткова – тэмп іх змен занадта нізкі, каб змясціць большы аб'ём уплыву, акрамя таго ёсць напор уласнага радаснага жадання займацца практыкай.

е) АзУ зведваюць нячаста (некалькі кароткіх ці сярэдняй працягласці усплёскаў у дзень), можа падбіраць рэзаніруючыя апісанні, і яго апісанні часта рэзаніруюць з АзУ у мордаў.

ж) часам зведваюць радаснае жаданне займацца фармальнымі практыкамі, асабліва практыкамі спараджэння АзУ.

*) «Морда» - той, хто:

а) з'яўляецца хвастом не менш за паўгода

б) шчырасць-5, усплёскамі да 8, перыяды (некалькі дзён, 1-2 тыдні) рашучасці і ўпартасці (на 3-6) змяняюцца спадамі (на некалькі дзён). Калі надыходзіць спад, морда не «чакае» яго, а актыўна даследуе, шукае і ўжывае метады пераадолення.

Жаданне задаволенасці ў сярэднім 2-5, істотна слабейшае за рашучасць спараджаць АзУ і ўстараняць азмрочванні. АУВ ці АУУ сярэднія, і ў 50% часу вядзецца барацьба з імі. Праца па ўстараненні дамалёвак і канцэпцый вядзецца актыўна.

Рэдка праяўляецца адчужэнне да мордаў, заклапочанасць іх меркаваннем, і расцэньваецца ёю як цяжкае азмрочванне, ёсць моцнае жаданне ўстараніць гэтае адчужэнне. Сімпатыя да мордаў часам дасягае праявы адданасці, аж да экстатычнай.

У разглядзе канцэпцый для морды няма «табу», няма забароненых тэм – любое пытанне яна гатовая разгледзець і даследаваць, не заліпаюцы ў АУУ ці адчужэнні і іншых НЭ.

в) на працягу шматлікіх месяцаў ці гадоў робіць справаздачы, выконвае тыя ці іншыя практыкі. Морда ўпэўненая, што нягледзячы ні на якія спады яна ніколі не перастане імкнуцца да свабоды ад азмрочванняў і да дасягнення АзУ (і гэта сапраўды так на дадзены момант).

г) хоць і не хутка, але змены адбываюцца. На 50% гэта нагадвае ўпрыгожванне сцен сваёй турмы, на 50% спробы разбурыць яе. Устойлівыя, значныя змены можна зафіксаваць у мордзе раз у 1-2 тыдні, месяц. Нярэдка морда зведвае адчай ад таго, што павольна змяняецца, усплёскі рашучасці і ўпартасці (аж да экстатычных), і тады яна здзяйсняе штурмы, звышнамаганні ў практыцы.

д) у кожны дадзены момант, звычайна 80% мордаў зведваюць радаснае жаданне садзейнічаць практыцы морды – каменціраваць, пытаць, прапаноўваць эксперыменты, растлумачваць, распавядаць і г.д., пры гэтым сам аб'ем такога ўплыву істотна меншы, чым аб'ём уплыва на хвастоў і пачаткоўцаў, бо морда ўжо вельмі многае сама ведае аб практыцы і аб сабе, аб тым, як працякае практыка іншых мордаў, хвастоў і пачаткоўцаў, яе вопыт вялікі і расце даволі хутка, так што рэдкага ўплыву іншых мордаў ёй больш чым дастаткова, ды і напор уласнага радаснага жадання займацца практыкай дастаткова вялікі і сталы.

е) АзУ зведваюць часта, часам інтэнсіўна і шчыльна (могуць быць множныя кароткія ці сярэдняй працягласці ўсплёскі на працягу дня, перыяды бесперапынных АзУ, якія доўжацца па некалькі хвілін, можа быць шматгадзінны азораны фон, з'яўляецца вопыт экстатычных АзУ). Морда можа без істотных намаганняў падбіраць рэзаніруючыя з АзУ апісанні, і яе апісанні часта рэзаніруюць з АзУ у мордаў. Часта зведвае радаснае жаданне садзейнічання ў практыцы іншым мордам, хвастам, пачаткоўцам.

(«Зведваць сімпатыю да кагосьці» - гэта значыць, што чыісці праявы з'яўляюцца азораным фактарам для сімпатыі ў табе, так што не дзіўна, што да хвастоў, мордаў і дракончыкаў морда зведвае часцей і інтэнсіўней сімпатыю, чым да вечных пачаткоўцаў, але радаснае жаданне садзейнічаць з'яўляецца незалежным успрыманнем, і можа інтэнсіўна праявіцца нават да таго, чые праявы вельмі слаба рэзаніруюць на дадзены момант з АзУ у мордзе.)

ж) часта зведвае радаснае жаданне займацца фармальнымі практыкамі, асабліва практыкамі спараджэння АзУ, атрымлівае ад іх істотны рэзультат. Творча ставіцца да практык, лёгка мадыфікуе іх у дачыненні да наяўных радасных жаданняў. У практыцы цвёрда нацэленая на вынік, і мае высокую ступень самакрытычнасці. Калі раптам морда апынецца ў ізаляцыі ад іншых мордаў, яна здольная не зніжаць інтэнсіўнасць занятку практыкай.

 

*) «Дракончык» - распазнаецца ад мордаў наступным:

а) пачынае зведваць АзУ вельмі лёгка, ці ледзь не з першага дня занятку практыкай, у тым ліку экстатычныя, у тым ліку ў стадыі «нязноснай інтэнсіўнасці»

б) лёгка і часта зведвае адданасць, адкрытасць, жаданне садзейнічання іншым практыкуючым, што даходзяць да экстатычнай формы

в) у яго ўзнікае імгненнае «пазнаванне» усіх 100% іншых дракончыкаў, г.зн. крайнея адкрытасць, адданасць, сімпатыя, самааддача, пачуццё «адсутнасці межаў» паміж дракончыкамі, нібы я і ты – адно, праяўленае ў розных асобах. 100% дракончыкаў зведваюць у сваю чаргу імгненнае «пазнаванне» дракончыка.

Таксама ў яго ўзнікае імгненнае пазнаванне практыкі – ледзь не па першых жа адвольных фразах з кнігі – нібы гэта тое, што ён шукаў усё жыццё, як быццам гэта тая іскра, якая запаліла ў ім полымя АзУ.

г) калі дракончык пазнае нешта аб практыцы, дамагаецца яснасці, ён робіць гэта так лёгка і хутка, нібы не пазнае, а ўспамінае тое, што даўно ведаў, але забыўся (гэта не вызваляе яго ад неабходнасці рашучай і ўпартай практыкі па замацаванні гэтай яснасці)

д) здольны зведваць экстатычныя рашучасць, зацятасць, прадчуванне, выконваць фармальныя практыкі гадзінамі ці днямі напралёт, што робіць яго пасоўванне выключна хуткім.

е) ніколі не зведвае адчужэння да дракончыкаў, якім бы рэзкім і бязлітасным ні быў іх уплыў на яго. Зрэдку зведвае адчужэнне да мордаў (як азмрочаная рэакцыя на іх млявыя, па яго меркаванню, намаганні, нізкую шчырасць і г.д.). Лічыць усе формы адчужэння, негатыўнага стаўлення найцяжэйшым азмрочваннем і прыкладае ўсе намаганні, каб устараніць яго, і зведваць адданасць.

ж) да барацьбы з азмрочваннем ставіцца як да выратавання з турмы, не цырымоніцца з імі, няма «каханых мазоляў», на любыя азмрочванні кідаецца як тыгр - часам пасля некаторых узважванняў, разважанняў, якія дазваляюць дамагчыся поўнай яснасці ў сваім стаўленні да іх.

з) істотныя і незваротныя змены могуць адбывацца з фантастычнай, неверагоднай хуткасцю – часам за некалькі хвілін.

 

*) «Маразм» - здзяйсненне дзеянняў без аналізу іх магчымых наступстваў.

 

*) «Ахоўная пазіцыя [нейкага чалавека]» – сукупнасць [яго] дзеянняў па перашкаджэнню дасягнення яснасці аб успрыманнях [таго чалавека].

 

*) «Сентыментальнасць» - ПЭ, якая ўзнікае пры хуткай змене доўгіх інтэнсіўных НЭ на інтэнсіўныя ПЭ.

(Паколькі чалавек, які не займаецца ППШ, не ведае (і часцей за ўсё не жадае ведаць і вучыцца), як устараняць НЭ у той сітуацыі, у якой ён прывык зведваць НЭ, то адзіным спосабам выклікаць сентыментальнасць з'яўляецца рэзкая змена сітуацыі з той, у якой чалавек прывык зведваць інтэнсіўныя НЭ, на тую, у якой ён прывык зведваць інтэнсіўныя ПЭ).

 

*) «Адчужэнне» - заліпанне ў НС.

 

*) «Прыгнечанасць» - заліпанне ў слабых НЭ, якія здушваюць.

 

*) «Навык [чагосьці]» - сфарміраваная сукупнасць прывычак, якая ў большасці выпадкаў завяршаецца вынікам.

 

*) «Дружалюбнасць» - жаданне разам [з кім-небудзь] зведваць ПЭ.

 

*) «Магу» - ёсць падставы выказаць здагадку, што здзяйсненне дзеянняў завершыцца вынікам.

 

*) «Азарт» - жаданне ПЭ ад выйгрышу.

 

*) «Спартыўны інтарэс» ці «жаданне спаборнічаць» - радаснае жаданне гуляць.

(Праверыць – што ты зведваеш – азарт ці спартыўны інтарэс, можна па прыкметах адрознення радасных жаданняў ад механічных – напрыклад уяўляеш, што прайграваеш (ці калі прайграваеш), і НЭ не ўзнікае, а калі ўяўляеш, што выйграваеш (ці калі выйграваеш), то ПЭ не ўзнікае).

*) «Апраўданне» - расказ аб сваіх успрыманнях для аслаблення пачуцця віны.

 

*) «піетэт [да чалавека]» - АУВ + жаданне пазітыўных дамалёвак + жаданне душыць аналіз паводзін гэтага чалавека.

 

*) «Пазнаванне (ідэі)» - маментальнае дасягненне АзУ-яснасці без папярэдняй дзейнасці па яе дасягненню. Рэзаніруе з упэўненасцю ў тым, што мне ўжо знаёмая гэтая яснасць.

 

*) «Пазнаванне (чалавека)» - праява блізкасці [рэзаніруючай з праявамі гэтага чалавека] без папярэдняга даследавання [гэтага чалавека]. Рэзаніруе ўпэўненасцю ў тым, што мне даўно ўжо блізкі гэты чалавек.

 

*) «Змена» – стварэнне новай прывычкі ў выніку намаганняў.

 

*) «Перашкода» - сукупнасць успрыманняў, у выніку праявы якой радаснае жаданне не рэалізуецца.

 

*) «Назіранне» - фіксацыя ўспрыманняў, выкліканая наяўнасцю радаснага жадання дамагчыся яснасці [у адносінах сукупнасці ўспрыманняў, якая даследуецца].

 

*) «Сачэнне» - фіксацыя ўспрыманняў, выкліканая наяўнасцю механічнага жадання пазнаць штосьці аб доследнай сукупнасці ўспрыманняў.

 

*) «Развіццё» - сукупнасць змен, у выніку якіх павялічваецца спектр ці інтэнсіўнасць любых якасцей АзУ.

 

*) «Садзейнічанне [аднаго чалавека іншаму]» - дзеянні, выкліканыя маім рж, нацэленыя на рэалізацыю рж іншага чалавека пры тым, што ён сам здзяйсняе дзеянні па рэалізацыі сваіх рж і ў яго ёсць рж гэтых тваіх дзеянняў.

 

*) «Уплыў [аднаго чалавека на другога]» - дзеянні, выкліканыя радасным жаданнем змен у іншым чалавеку пры перыядычнай адсутнасці ў тым чалавеку радаснага жадання гэтых тваіх дзеянняў, але і пры адсутнасці яго паведамленняў аб нежаданні, каб ты гэта рабіў.

 

*) «Ціск [аднаго чалавека на другога]» - дзеянні, выкліканыя радасным жаданнем змен у іншым чалавеку насуперак таму, што ён перыядычна праяўляе нежаданне, каб ты гэта рабіў, але пры гэтым не здзяйсняе дзеянняў, накіраваных на тое, каб перастаць быць аб'ектам тваіх дзеянняў.

 

*) «Гвалт [аднаго чалавека ў адносінах да другога]» - дзеянні, выкліканыя механічным жаданнем змяніць паводзіны ці склад успрыманняў іншага чалавека насуперак таму, што той адчынена заяўляе аб тым, што не жадае, каб ты гэта рабіў.

 

*) «Клопат [аднаго чалавека аб другім]» - дзеянні, выкліканыя механічным жаданнем таго, каб той другі чалавек зведаў задавальненне.

 

*) «Атручванне [ад азмрочванняў]» - рэзкае ўзмацненне НФ з наступным з'яўленнем негатыўных адчуванняў (амаль на 100% ідэнтычных тым, што ўзнікаюць ад харчовага атручвання), якое адбылося ў выніку праявы азмрочванняў.

 

*) «Сямейнасць» - стан, які ўзнікае пры прыгнечанні рж з мэтай падтрымання ўпэўненасці (у сабе і ў іншых людзях) у прыналежнасці да нейкага калектыва.

 

*) «Штодзённасць» - стан, які ўзнікае пры прыгнечанні рж з мэтай падтрымання ўпэўненасці (у сабе і ў іншых людзях) у тым, што ўсё вядома, прадказальна.

 

*) «Самабічаванне» - рэалізацыя механічнага жадання апісваць іншым людзям (у тым ліку і ўяўным) ці самому сабе тое, што чалавек лічыць сваім азмрочваннем (у тым ліку і тое, што ён не лічыў бы азмрочваннем, быўшы па-за НЭ), якая суправаджаецца як здушлівымі НЭ (г.зн безвыходнасцю, жалем да сабе і інш.), так і адчуваннем уласнай важнасці і/ці задаволенасць ад таго, што ў яго так многа такіх моцных азмрочванняў.

(Яшчэ самабічаванне выкарыстоўваецца для таго, каб выціснуць страх НС да сабе з боку іншых – працуе замацаваны ў дзяцінстве механізм: хутчэй прызнайся ў чым толькі можна, і цябе не так моцна пакараюць, бо «ляжачага не б'юць»)

 

*) Словазлучэнне «для таго, каб» тоеснае словазлучэнню «была думка «я раблю гэта для таго, каб...»».

(Выкарыстоўваючы тэрмін «для таго, каб» менавіта ў такім значэнні, можна спыніць велізарную колькасць дамалёвак і канцэпцый. Напрыклад ты ўжо не скажаш «дрэва пускае глыбока карані, каб добра трымацца»)

 

*) «Звярадасць» = звярачасть + радасць

 

*) «Азораная прывычка» - такое дзеянне, якое кожны раз суправаджаецца, як мінімум, намаганнем па спараджэнні пэўнага АзУ, ці, як максімум, праявай гэтага АзУ.

 

*) «Фронт прац» - сукупнасць задач.

 

*) «Дагматычнасць» - цвёрдая ўпэўненасць у безумоўнай праўдзівасці набору сваіх канцэпцый, якая суправаджаецца ўстойлівай агрэсіяй да іх аналізу.

 

*) «Закаханасць» - жаданне ўладання [чалавекам] (і спадарожныя гэтаму НЭждс, сум, агрэсія і г.д.) + сэксуальнае жаданне [да яго] + клопат аб ім.

Такім чынам, я выкарыстоўваю тэрмін «закаханасць» у амаль зусім негатыўным значэнні (за выключэннем сэксуальнага жадання, усё ўваходныя ў закаханасць успрыманні з'яўляюцца вельмі моцнымі азмрочваннямі). Вядома, у адносіны паміж закаханымі часам прымешваюцца пяшчота, эратычная цяга, сімпатыя (у моманты, калі смага ўладання і клопат выпадкова спадаюць да мінімуму), але на 99% закаханасць – гэта менавіта смуродная каша з НЭ, якую звычайна падаюць пад падліўкай пяшчотнага запалу і чагосьці вельмі прывабнага. Калі ты зведваеш у большасці пяшчоту, сімпатыю, пачуццё прыгажосці, то для гэтага мэтазгодна абраць іншы тэрмін.

 

*) «Спаўзанне [у азмрочванні]» ці «засынанне» - паступовае ўзмацненне НФ, тупасці, нежадання прыкладаць намаганні, аслабленне радасных жаданняў і АзУ, спыненне разумення таго, што ўсё гэта адбываецца.

 

*) «Пасткі штодзённасці» - сітуацыі, у якіх як правіла адбываецца «засынанне».

 

*) «Супраціўленне спаўзанню» - спараджэнне рашучасці перамагчы спаўзанне, радасці барацьбы, энтузіязму, пачуцця вечнай вясны і інш.; пачынаю прыкладаць намаганні.

 

*) «Бязвольнае спаўзанне» ці «пакора» - разумею тое, што адбываецца спаўзанне, не перашкаджаю ўзнікненню безвыходнасці, асуджанасці, пачуцця віны і інш., намаганні не прыкладаю.

 

*) «Пралескі» - усплёскі АзУ, якія надыходзяць самі адразу пасля разумення таго, што я не прыкладаў намаганняў на працягу вызначанага часу, і цяпер з энтузіязмам жадаю пачаць іх прыкладаць.

 

*) «Чорнае растварэнне» - непрыкладанне намаганняў, нязведванне і неразуменне гэтага (напрыклад у выніку ўзнікнення ХА, мж, НЭ).

*) «Трамплін распазнавання» - эфект, пры якім распазнаванне і апісанне задачы прыводзяць да з'яўлення рж яе вырашыць, здзяйсняць намаганні. Іншымі словамі, гэта эфект рэзанансу распазнавання і рж (распазнаванне ярка рэзаніруе з рознымі АзУ, што даказвае тое, што немеханічнае распазнаванне – гэта АзУ).

 

*) «Таран намаганняў» ці «азарт барацьбы» ці «жаданне ўшчыльнення» - радаснае жаданне інтэнсіфікаваць практыку, якое ўзнікае падчас прыкладання намаганняў.

 

*) «Скавытанне» - струмень думак накшталт «жадаю, каб было рж», «чаму няма намаганняў?», «жадаю інтэнсіфікаваць практыку» і г.д., якія не прыводзяць да з'яўлення намаганняў і рж.

 

*) «Учэпістыя думкі» - струмень думак тыпу «жадаю, каб было рж», «чаму няма рж намаганняў?», «жадаю інтэнсіфікаваць практыку» і г.д., якія спрацоўваюць як азораныя фактары, г.зн. прыводзяць да з'яўлення рж, намаганняў ці да іх інтэнсіфікацыі.

 

*) «Рж-плацдарм» - жаданне, рэалізацыя якога, паводле здагадак, створыць умовы, пры якіх стане магчыма рэалізоўваць некаторыя іншыя рж.

 

*) «Залежныя рж» - сукупнасць рж, якія, паводле здагадак, могуць быць рэалізаваныя ў тым выпадку, калі створацца прыдатныя ўмовы ў выніку рэалізацыі рж-плацдарму.

 

*) «Марыва рж», «буралом рж» - эфект, які заключаецца ў тым, што за буяным параснікам радасных жаданняў пачынаюць замыльвацца, затуманьвацца «адзіныя мэты», «цыклоны», так што неабходна час ад часу вылучаць іх сярод астатніх рж, якія гарэзуюць.

 

*) «Адкрыццё» - любая з'ява з гэтых трох:

а) фрагмент разумовай яснасці, які апісвае невядомую раней практыкуючаму заканамернасць,

б) перажыванне новага АзУ ці новага адцення, новай якасці ўжо вядомага АзУ, у тым ліку АзУ-яснасці, у тым ліку радаснага жадання,

в) новае распазнаванне, г.зн. дасягненне новай ступені свабоды ад механічнай распазнавальнай свядомасці.

 

*) «Пабочнае адкрыццё» - адкрыццё, якое ўзнікае падчас даследаванняў, але не з'яўляецца этапам дасягнення яснасці ў прадмеце даследавання.

 

*) «Ліхаманка рж» - стан, калі ад багацця рж надыходзіць паніка ў сувязі з тым, што няма магчымасці ўсіх іх рэалізаваць прама цяпер ці ў аглядным будучыні.

 

*) «Пяты стражнік» ці «ліхаманка адкрыццяў» - панічны стан, які уключае ў сябе ліхаманку рж, якое ўзнікае падчас бурнага росту адкрыццяў. З'яўляецца сукупнасцю страхаў, якія суправаджаюцца думкамі «не паспею зафіксаваць», «забудуся», «заблытаюся ў адкрыццях», «не здолею іх структураваць, інтэграваць у сваю карціну свету» і механічнымі жаданнямі прытармазіць працэс адкрыццяў, назіранняў, намаганняў.

 

*) «Ранжыраванне адкрыццяў [па значнасці]» - указанне на некаторыя адкрыцці, як на тыя, што прыблізна маюць першарадную («о1з») ці другарадную («о2з») значнасць у дасягненні нейкай, адной з самых значных на дадзены момант мэты, па змаўчанні – у рэалізацыі «цыклона».

 

*) «Здаць адкрыццё ў архіў»:

а) вызначыць яго як о2з і выключыць з працоўнага спісу найбольш значных адкрыццяў

б) змясціць запіс аб ім у вызначанае месца наяўнай схемы свайго вандравання, сваёй карціны міру, усталяваўшы па магчымасці некалькі яго ўзаемасувязей з іншымі адкрыццямі.

 

*) «Працоўны спіс адкрыццяў» - спіс о1з. Складанне такога спісу значна павялічвае эфектыўнасць намаганняў.

 

*) «Дэвіяцыя даследавання» - устойлівае адцягненне ўвагі на пабочныя адкрыцці, так што даследаванне прыпыняецца.

Дэвіяцыя можа быць матываваная ці:

а) радасным жаданнем ахапіць нейкую сукупнасць звязаных з даследаваннем адкрыццяў, ці

б) механічным жаданнем, вынікаючым з пяці стражнікаў (страх паражэння, страх змен, «стомленасць» ад перанасычэння АзУ, задаволенасць, ліхаманка адкрыццяў). У гэтым выпадку асабліва мэтазгодна ранжыраваць адкрыцці, здаваць о2з у архіў, удакладняць працоўны спіс адкрыццяў.

 

*) «Уплыў на практыкуючага» - сукупнасць дзеянняў, матываваных рж зрабіць намаганні практыкуючага больш эфектыўнымі, а склад яго ўспрыманняў – больш азораным.

 

*) «Пасіўны ўплыў [на практыкуючага]» - чакаць, пакуль практыкуючы не зробіць некаторае адкрыццё самастойна, хоць і выкарыстоўваючы пры гэтым навадныя пытанні, парады, указанні на тыя ці іншыя з'явы, супярэчнасці, заканамернасці, і толькі пасля таго, як адкрыццё будзе ім самастойна здзейснена, выказаць яму нейкі масіў інфармацыі, які адносіцца да гэтага адкрыцця, каб ён хутчэй асвоіў новыя аб'ёмы ўспрыманняў.

 

*) «Актыўны ўплыў» - адразу выказаць практыкуючаму і фармулёўку некаторага адкрыцця, якое ён прыкладна можа здзейсніць, прыклаўшы намаганні, і нейкі масіў інфармацыі, звязаны з гэтым адкрыццём, каб той:

а) зведаў прадчуванне здзяйснення гэтага адкрыцця,

б) зведаў рж праверыць, пераканацца самастойна ў правільнасці таго, што сфармулявана,

в) раўналежна пачаў здзяйсняць дзеянні, якія зыходзяць са здагадкі ў правільнасці фармулёвак, пачаўшы атрымліваць такім чынам дадатковы вопыт, які можа пацвердзіць і пашырыць сукупнасць адкрыццяў,

г) зэканоміў тым самым шмат часу, хоць і цаной страты значнай каштоўнасці - вопыту цалкам самастойнага адкрыцця, захаплення здзяйснення адкрыццяў, радасці, пераадолення перашкод і паражэнняў, пачуцця вечнай вясны, упэўненасці ў сабе і г.д.

 

*) «Умераны ўплыў» - выклад пракрыкуючаму выніковай фармулёўкі адкрыцця і нейкага аб'ёму звязанай з ім інфармацыі пасля таго, як той прыкладзе значныя намаганні ў спробе самастойна дамагчыся адкрыцця, здзейсніць цэлы шэраг прамежкавых адкрыццяў.

 

*) «Светлякі» - сукупнасць уздзеянняў, накіраваных на тое, каб пачаць разумець тое, што непасрэдна цяпер я магу пачаць прыкладаць намаганні, ці што непасрэдна цяпер я магу спрабаваць прыкладаць больш намаганняў – больш інтэнсіўна, больш шчыльна, больш шчыра і г.д.: запіскі на сценах, перыядычныя піканні будзільніка, дзеянні іншага чалавека ў адпаведнасці з дамоўленасцямі і г.д.

 

*) «Кантралюемае адступленне» - спосаб дзеянняў, паводле якога калі ты спрабуеш выконваць некаторую практыку (напрыклад – спараджаць АзУ), але разумееш тое, што намаганні размазаныя, вынік бляклы і не задавальняе, то ты не заліпаеш у незадаволенасці, шэрасці і безвыходнасці, спыняючы практыку, а «спускаешся» да практыкі, якая дае як правіла менш яркі вынік і патрабуе меншай увагі ў дадзеных умовах (напрыклад – замест спараджэння АзУ пачынаеш вжу).

 

*) «Угрызванне» - дзеянні, якія выконваюцца тады, калі падчас практык (асабліва працяглай фармальнай практыкі) ты разумееш, што намаганні сталі размазанымі, рэзультаты пацьмянелі і не здавальняюць. Тады ты нібы падтрасаешся, як сабака, падсцёбваеш сябе, нагнятаючы свяжосць, выразнасць намаганняў, і дамагаешся звароту да ранейшага, здавальняючага ўзроўню намаганняў і рэзультатаў, не звяртаючыся да кантралюемага адступлення.

 

*) «Гуляціны" (ад «гуллівасць», «тыграціна») - АзУ, якія ўспыхваюць адразу пасля пачатку ўгрызвання (звычайна гэта радасць, трыумф, пачуццё вечнай вясны, радасць барацьбы).

 

*) «Пратухлая рэалізацыя» - калі я ўспамінаю, што нядаўна былі рж, і я не паспела ўсіх іх рэалізаваць, я пачынаю механічна рабіць тое, што лічу іх рэалізацыяй, замест таго, каб шукаць рж, якія цяпер ёсць. Гэта значыць я толькі думаю, што рэалізую рж, а на самой справе іх няма, а ёсць толькі ўспамін аб іх, таму гэтыя дзеянні – рэалізацыя механічнага жадання, якое з'яўляецца праявай жадання ўладання, пачуцця страты, страху што-небудзь выпусціць.

 

*) «Счэпленая дзейнасць» - такое вядзенне бытавых спраў, пры якім яны суправаджаюцца інтэрпрэтацыяй «гэта частка маёй падрыхтоўкі да вандравання ў мірах АзУ, гэта тыя справы, якія я жадаю здзейсніць, бо іх выкананне палегчыць рашэнне маёй адзінай мэты». Пры гэтым узнікае хоць бы слабы рэзананс гэтых спраў і АзУ.

 

*) «Азораная фармальная практыка» - фармальная практыка, якая настолькі эфектыўная, што суправаджаецца інтэнсіўным АФ і выбухамі АзУ.

 

*) «Назапашвальная фармальная практыка» - фармальная практыка, якая суправаджаецца слабымі выбухамі АзУ толькі на кароткае імгненне пасля прыкладзенага намагання, пасля чаго змяняецца НФ ці «нічога не адбываецца».

 

*) «Пазаасобасныя ўспрыманні» - якія валодаюць наступнай уласцівасцю: калі я іх зведваю, то чым яны больш інтэнсіўныя, тым менш упэўнена я магу сказаць, што гэта «я іх зведваю», і што «да кагосьці іх зведваю». Калі яны дасягаюць вышэйшых ступеняў інтэнсіўнасці, цалкам знікае распазнаванне «я іх зведваю», «да кагосьці іх зведваю», і ўзнікае іншае распазнаванне, якое рэзанансна апісваецца фразамі «струмень успрыманняў», «безаб'ектныя ўспрыманні», «успрыманне-ні-ад-каго-і-ні-да-каго», а таксама ўзнікаюць АзУ сектары Адзінства.

 

*) «Існае» - звычайныя ўспрыманні, засведчаныя ў прынятым навукай парадку тымі людзьмі, якія зведваюць азмрочванні, + тыя ўспрыманні, якія становяцца даступнымі чалавеку, што ліквідаваў азмрочванні і культывуе АзУ.

 

*) «Спыненне механічнай распазнавальнай свядомасці» ці «спыненне свету» - з'ява, якую лёгка зведаць падчас любой практыкі цыклічнага ўспрымання ўпэўненасці, ці падчас практыкі «не горы, не-рэкі», ці падчас практыкі паўтору відавочных выказванняў тыпу «гара – куча камянёў, а Далай-Лама – кавалак мяса». Рэзананснае апісанне «спыненне свету» - «нечакана гара становіцца чымсьці яшчэ», г.зн. узнікае зусім новае ўспрыманне, у рэзультаце перажывання якога ўзнікае яснасць, што гара – не толькі куча камянёў, як і Далай-Лама – не проста кавалак мяса, хоць, несумнеўна, бачыць гару як кучу камянёў і Далай-Ламу як кавалак мяса – адзін з адэкватных і несупярэчлівых (у шырокіх межах) спосабаў інтэрпрэтаваць убачанае.

Спыняючы свет, мы выходзім за рамкі таго, да чаго прывыклі, і пачынаем успрымаць тое, што прывыклі не ўспрымаць нягледзячы на тое, што яно несумнеўна існуе.

 

*) «Прасоўванне навобмацак » - няма яснасці ва ўспрыманнях, але ёсць жаданне перажываць той смутны камяк успрыманняў, які ўзнікае ад вызначаных дзеянняў, і ёсць жаданне здзяйсняць гэтыя дзеянні.

 

*) «Крэйсерскі ход» - стан, які характарызуецца наяўнасцю яркіх АзУ, інтэнсіўных намаганняў, які рэзануе з выявай, быццам ніякіх перашкод не засталося, і тыя, што яшчэ можна адрозніць - проста шкарлупіны, якія лёгка разбіць.

 

*) «Трыгер» - любое ўспрыманне, якое ў дадзены момант прыводзіць да з'яўлення рж інтэнсіфікацыі практыкі і/ці ўзмацнення АзУ.

 

*) «Адзнака» - думка, якая ранжыруе ацэньванае, г.зн вызначае яго месца на некаторай шкале значэнняў (ад «вельмі слаба выяўленае» да «вельмі моцна выяўленае»).

З прычыны таго, што у механічнага чалавека НЭ і ПЭ аўтаматычна і бескантрольна ідуць за думкамі і ў значнай ступені вызначаюцца імі (часткова яны яшчэ вызначаюцца механічнай прывычкай зведваць вызначаныя НЭ ці ПЭ у вызначанай сітуацыі), а таксама ўлічваючы, што думкі неўспрымальныя для пабочных асоб, калі эмоцыі выклікаюць міміку, якая больш-менш лёгка чытаецца і іншыя цялесныя праявы, то, кажучы аб «адзнацы», часта ўключаюць у гэтае азначэнне і сукупнасць наступных за думкамі, якія ранжыруюць, эмоцый.

Пры высокай ступені аўтаматызму эмоцыі становяцца заменнікамі думак, якія ранжыруюць, напрыклад калі ў чалавеку безапеляцыйна зацверджаная нейкая канцэпцыя, то дзеянні, што супярэчаць ёй, выклікаюць неадкладна НЭ, - тым больш інтэнсіўныя, чым больш выяўленая гэтая супярэчнасць, пры гэтым думкі, якія уласна ранжыруюць могуць амаль зусім адсутнічаць у выглядзе гучнага ўнутранага дыялогу. У гэтым выпадку інтэнсіўнасць эмоцый служыць спосабам ранжыравання.

Таксама неабходна ўлічыць, што часцяком для асобы, што ацэньваецца мае значэнне не толькі тое – як яго ранжыруюць, якія эмоцыі да яго зведваюць, але і якія дзеянні за гэтым пойдуць. Таму, кажучы, напрыклад, аб «станоўчай адзнацы», часта маюць на ўвазе яшчэ і сукупнасць наступных за думкамі і эмоцыямі, што ранжыруюць, дзеянняў, жаданых для таго, каго ацэньваюць, а то і зусім толькі гэтыя дзеянні незалежна ад эмоцый і думак.

У сувязі з тым, што такія разнастайныя з'явы аб'ядноўваюцца словам «ацэнка» (я ўжо не згадваю такія вузка-адмысловыя значэнні гэтага слова, як «школьная ацэнка»), непазбежная блытаніна, якая прыводзіць да адсутнасці разумовай яснасці, да тупасці. Напрыклад, калі хтосьці пра цябе думае «ён непрыгожы» (негатыўная ацэнка), то пры гэтым ён можа зведаць ПЭ і ПС да цябе (пазітыўная ацэнка), бо ты для яго не канкурэнт сярод дзяўчын, пры гэтым ён можа пагардліва казаць дзяўчынам аб тваёй уродлівасці, г.зн. здзяйсняць непажаданыя табой дзеянні (негатыўная ацэнка), і ў той жа час дзеля кантрасту і падкрэслення сваёй прыгажосці ён можа прыбліжаць цябе да сабе, адорваць жаданымі табою выгодамі (пазітыўная ацэнка) – напрыклад узяць з сабой на прэстыжную вечарынку з кучай прыгожых дзяўчын, да якіх ты інакш не змог бы нават прыблізіцца. І у гэтай кашы няўжо можна сказаць – якая ж яго «ацэнка» цябе? Для пераадолення гэтага змешвання неабходна вызначыць тое – што ж такое «ацэнка», і я лічу залепшае спыніцца на тым, што ацэнка – гэта менавіта думка, якая ранжыруе.

 

*) «Высокая ацэнка» - думка, якая высока ранжыруе ацэньванае [па указанай шкале ці шкале, якая разумеецца].

 

*) «Пазітыўная ацэнка» («пац») - ПЭ, якія зведваюцца ў дадзены момант да таго, каго ацэньваюць (незалежна ад таго – высока ці нізка ацэнена тое, што ацэньваецца).

 

*) «Канструктыўная ацэнка» - здзяйсненне дзеянняў (ці бяздзейнасцей), накіраванае на садзейнічанне рэалізацыі жаданняў таго, каго ацэньваюць (незалежна ад таго – высока ці нізка, пазітыўна ці негатыўна ацэнена тое, што ацэньваецца ).

 

*) «Знакавая падзея» ці «знак» - падзея, пры якой:

а) ёсць нечакана яркі яго рэзананс з пачуццём таямніцы, прадчуваннем, напружанай поўнасці жыцця;

б) ёсць рж спыніцца, замерці, максімальна поўна «увабраць» усімі пачуццямі гэтую падзею і АзУ, што рэзануюць з імі.

 

*) «Знакавы збой» - знакавая падзея, пры якой ты ўпэўнены ў тым, што дзейнічаў у поўнай яснасці і з поўнай увагай, здзяйсняючы эфектыўныя і дакладныя крокі, а ў выніку атрымліваецца тое, што адбываецца, калі ты дзейнічаеш у рассеянасці, здзяйсняючы бытавыя маразмы.

 

*) «Азораны выбар» - адбываецца, калі рэалізуецца тое рж, якое мацнейшае за іншых на дадзены момант (г.зн. умяшанне канцэпцый, механічных жаданняў, НЭ і іншых азмрочванняў калі і ёсць, то не крытычнае, тое, што не змяняе выбар).

 

*) «Вялікі парыў штодзённасці» - эфектыўны спосаб механічна перапыніць прывычны струмень азмрочванняў – з'ехаць у вандраванне, паставіць сябе ва ўмовы, калі рэзка зменіцца і становішча, і круг зносін, і род заняткаў хоць бы на месяц. Гэта дазваляе, пры прыкладанні намаганняў, лёгка ўбіць клін у суцэльную сцяну штодзённасці, расхістаць устойлівы ланцуг азмрочванняў.

 

*) «Практыка прамывання цела АзУ» - зведваючы нейкае АзУ, прабягаеш увагай па розных участках цела і ўяўляеш, што АзУ перамяшчаецца туды, зведваецца там, выпраменьваецца гэтым участкам. Эфектыўна суправаджаць гэта «ускокваннем» у адчуванне прыемнай прахалоднай свяжосці, якая выпраменьвае, ў гэтым участку.

Вынікі могуць быць розныя – ад загаення хваравітых, непрыемных адчуванняў у гэтым участку да ўзнікнення ў ім асалоды, «размарозкі» ад спячкі, рэзанансу з іншымі АзУ.

 

*) «Узмоцненая практыка прамывання цела АзУ» - суправаджэнне жаданнем, якое выражаецца думкай «хай гэты ўчастак цела выпраменьвае АзУ», «хай гэтае цела стане целам Буды», «хай любы возьме АзУ з гэтага месца», «хай усё гэтае цела стане зіхатлівым згусткам АзУ». Гэтыя думкі рэзаніруюць з адданасцю, самааддачай, якія з'яўляюцца вельмі эфектыўнымі для дасягнення прарываў у практыцы.

 

*) «Маладосць» - стан, калі ўзнаўленне пасля аргазмаў, моцных азмрочванняў, атручванняў ад харчовых ядаў, а таксама абуджэнне пазнавальнай, рухальнай актыўнасці адбываецца параўнальна хутка – яшчэ да таго, як наступіць новае атручванне.

 

*) «Старасць» - стан, калі наступны акт атручвання надыходзіць яшчэ да таго, як адбылося ўзнаўленне ад папярэдняга, у выніку няма радасных жаданняў спазнаваць, рухацца, даследаваць, змяняцца, змагацца за АзУ. У многіх людзей старасць надыходзіць ужо ў 22-23 гады. І хоць гэта абарачальна, вырвацца можна толькі пачаўшы прыкладаць адчайныя і/ці радасныя намаганні.

 

*) «Сінанімічныя шэрагі абазначэнняў АзУ» - словы, якія абазначаюць розныя якасці аднаго і таго ж АзУ – розную інтэнсіўнасць, глыбіню, пранізлівасць і г.д. Для НЭ у кожнай мове дастаткова сінонімаў – напрыклад трывога, заклапочанасць, турбота, трывожнасць, замяшанне, мандраж – усё гэта сінонімы адной НЭ. А знайдзі сінонім для АзУ-адданасці? Пачуцця вечнай вясны? Іх няма, бо чалавецтва яшчэ амаль не мае вопыту перажыванняў АзУ. Мову неабходна ствараць. І нават у тым выпадку, калі, здавалася б, сінонімаў дастаткова, напрыклад – прыгожы, дзівосны, выдатны, узрушаючы, пышны, - яны казваюцца пустышкамі, г.зн. тымі, што абазначаюць не вызначаныя якасці пачуцця прыгажосці, а ступень ПС, АУВ, АУУ, жаданні вырабляць уражанне, а то і зусім пазбаўленымі пэўнага значэння, замыленымі штампамі.

Стварэнне сінанімічных шэрагаў мэтазгоднае, бо іх выкарыстанне дазваляе больш выразна распазнаваць АзУ, а чым выразней адрознена АзУ, тым ярчэй і ўстойлівей яно праяўляецца. Таксама гэта дазваляе спрасціць зносіны практыкуючых.

Асобная задача – стварэнне тэрмінаў для абазначэнняў устойлівых акордаў АзУ.

 

*) «Практыка давання азначэнняў» - выключна эфектыўная і цікавая практыка, накіраваная на фарміраванне навыкаў давання апісанняў і азначэнняў, структуравання адкрыццяў і назіранняў, без чаго амаль немагчымае ці вельмі цяжкае вандраванне да АзУ. Практыка заключаецца ў даванні азначэнняў самым, здавалася б, «зразумелым» рэчам – падушка, згода, вясна, чаканне і г.д.

Вывучэнне матэматыкі (пры зведванні ад гэтага задавальнення) дае выдатныя навыкі, якія можна выкарыстаць у тым ліку і для пошуку азначэнняў, і для апісання і структуравання адкрыццяў.

*) «Жаданне структурызацыі» - радаснае жаданне здзейсніць агляд зробленых у апошні час адкрыццяў і ўвесці сукупнасць тэрмінаў, што дазваляе:

1) палегчыць агляд, выклад адкрыццяў

2) палегчыць інтэграцыю адкрыццяў у існую сістэму ўяўленняў

3) падчысціць няяснасці ў сваіх уяўленнях, адкрыццях і прыйсці да максімальнай ступені яснасці

4) праявіцца і ўзмацніцца радасным жаданням новых адкрыццяў, прадчуванню, жаданню даследаваць.

Жаданне структурызацыі і радаснае жаданне новых эксперыментаў, назіранняў складаюць «камплементарную даследчую пару», удзельная вага ў якой першага ці другога жадання вызначаецца простым шляхам - што мацнейшае, то і рэалізуецца.

 

*) «Ідэя-фікс» - механічнае жаданне, якое суправаджаецца любой формай агрэсіўнай адмовы ад прапановы прааналізаваць яго.

*) «Час удава» - перыяд часу на працягу дня, на працягу якога, у сувязі з прывычкай, якая сфарміравалася ў ранейшыя гады зведваць моцныя НЭ, надыходзіць адносны спад.

Напрыклад, такім часам можа быць раніца, калі ты зведваў моцныя НЭ на працягу многіх гадоў, калі цябе як барана выганялі ў школу. Калі зразумець тое, што цяпер час удава, то лягчэй выявіць упартасць і рашучасць у пераадоленні гэтага механізму, здзяйсняць хаця б мінімум таго, што можна здзяйсняць – напрыклад «халодные» фармальныя практыкі.

 

*) «Гіпотэза» - здагадка, якую [радасна] хочацца даследаваць.

 

*) «Прагрэсарская мэта сацыяльнага эксперыменту (СЭ)» - адна з мэт правядзення СЭ - тая, якая ў выпадку сваёй паспяховай рэалізацыі можа прывесці да такіх змен у некаторых пластах грамадства, якія, як мяркуецца, могуць зрабіць цяпер ці ў бліжэйшай будучыні частку грамадства больш успрыімлівай, ці хаця б талерантнай да ідэй ППШ.

 

*) «Парог экстатычнасці» - такая ступень праяўленасці якасцей АзУ, пры якой узнікае рэзананс з экстатычнай насалодай, г.зн. АзУ становіцца па азначэнні "экстатычным".

"Інтэнсіўнасць" мае першараднае значэнне, але вызначаны ўплыў на ўзнікненне экстатычнасці аказваюць і астатнія якасці АзУ - пранізлівасць, шырыня ахопу, глыбіня.

 

*) «Бежанец» - такі практыкуючы, у якім пасля таго, як ён дасягнуў аслаблення НФ, перыядычнай праявы слабога АФ і рэдкіх слабых выбухаў АзУ, дамінуючай сілай становіцца задаволенасць і жаданне падтрымліваць гэтую задаволенасць. Накіраванасць, шчырасць, радасныя жаданні даследаваць няўхільна зніжаюцца, выцясняюцца жаданнем задаволенасці.

 

*) «Воін» - такі практыкуючы, у якім па меры таго, як слабее НФ, узмацняецца АФ, пачашчаюцца і ўзмацняюцца выбліскі АзУ, адбываецца ўзмацненне накіраванасці, шчырасці, радасных жаданняў даследаваць, працягваць зачышчаць да бездакорнасці свабоду ад азмрочванняў, і ад задаволенасці ў тым ліку.

 

*) «Рафтынг» - такі спосаб рэалізацыі радасных жаданняў, пры якім намаганні не прыкладаюцца, г.зн. не праяўляецца жаданне ўзмацніць, паскорыць, інтэнсіфікаваць рэалізацыю радасных жаданняў.

 

*) «Закліноўванне» - з'ява, пры якой жаданне працягваць якую-небудзь дзейнасць, не адцягваючы ўвагу, перасільвае жаданне адцягваць увагу на прыкладанне намаганняў па ўстараненню азмрочванняў і/ці спараджэнню АзУ.

 

*) «Стартавая мітусня» - стан, які ўзнікае, калі ёсць жаданне даследаваць, але пры гэтым я дакладна не ведаю - што рабіць, з чаго пачаць, і замест таго, каб сесці і разабрацца ў тым - якія ўзнікаюць жаданні, ідэі, я пачынаю хапацца за ўсё запар, і ў выніку атрымліваюцца абрыўкі вопыту, мноства няяснасцей.

З-за таго, што ўсё так няясна, можа нават аслабець ці знікнуць жаданне даследаваць, з'явіцца скептык «не, занадта ўсё заблытанае, мне ў гэтым не разабрацца». Такі метад (хапаць усё запар і даследаваць) дастаўляе радасць толькі тады, калі ёсць моцная смага даследаванняў, і тады ўсе гэтыя няяснасці рэзануюць з прадчуваннем, ёсць рж-5-10 разбірацца ва ўсім.

 

*) «Грот» - няяснасць, якая праяўляецца пры даследаванні і рэзаніруе з прадчуваннем [яго даследавання].

 

*) «Напоўненасць» ці «пачуццё поўнасці» - успрыманне, якое ўзнікае і ўзмацняецца, калі зведваюцца АзУ, калі праяўлены рж, калі прыкладаюцца намаганні ў практыцы дасягнення АзУ і вызвалення ад азмрочванняў. Рэзанансна апісваецца фразай «жыццё напоўненае па самыя берагі».

*) «Перасычанасць» - успрыманне, якое ўзнікае ад НЭ, ПЭ, зведвання і рэалізацыі механічных жаданняў і іншых азмрочванняў. Якой бы вялікай ні была перасычанасць, яна ніколі не прыводзіць да «напоўненасці» - заўсёды застаецца такі хваравіты стан, якое апісваецца словамі «нібы ў бочку без дна ўсё правальваецца», «нішто не цешыць», «усё дарэмна». Звычайная памылка людзей, якія шукаюць выратавання ад шэрасці, нуды, апатыі, іншых НЭ – спрабаваць забіць гэта ўражаннямі, г.зн. павелічэннем перасычанасці, калі адзіны спосаб зрабіць гэта – узмацняць пачуццё поўнасці.

 

*) «Засунуцца» - зведваць інтэнсіўную задаволенасць ад уражанняў і/ці моцнае жаданне зведаць і ўзмацніць перасычанасць, заклінавацца ў дзейнасці па атрыманню ўражанняў, пры гэтым любое знешняе ўздзеянне выклікае інтэнсіўнае раздражненне, а любая думка аб тым, што прыйдзецца адцягнуць увагу - яшчэ і страх рэзкага ўзмацнення шэрасці, нуды, штодзённасці.

 

*) «Ласцік» - тэрмін, які замяняе сабой цалкам асэксуальнае, антыэратычнае слова «поза» - становішча цел, якое прымаецца з мэтай зведвання сэксуальных адчуванняў і эратычных успрыманняў.

 

*) «Гейзер адкрыццяў» - азораны стан, калі адна за адной узнікаюць АзУ-яснасці, адкрыцці адбываюцца адзін за адным і праяўляюцца яркія АзУ.

 

*) «Ядро каметы» - (ці проста «ядро») – група АзУ, якая ў дадзены момант выяўленая ярка і выразна.

 

*) «Хвост каметы» - (ці проста «хвост») – група АзУ, якая суправаджае праяву ядра, рэзануе з ім, але выяўленая прыкметна меней ярка і меней выразна, і часцяком нават няма поўнай яснасці ў тым – якія менавіта АзУ уваходзяць у гэтую групу.

 

*) «Базавы лагер» - стан, які перыядычна мне даступны і ў адносінах да якога ёсць упэўненасць > 5 у тым, што, знаходзячыся ў ім, я з высокай верагоднасцю буду здзяйсняць адкрыцці з большай частатой, чым гэта адбываецца цяпер, што маё жыццё стане прыкметна больш насычанае прывабнымі для мяне ўспрыманнямі.

 

*) «Мармот» - падзея, успамін якой стаў трывалым азораным фактарам для якога-небудзь АзУ.

 

*) «Куслівы пёс» – жаданне процідзейнічаць задаволенасці, якая ўзнікае пасля павелічэння аб'ёму азоранага фону і нівеліруе эфект гэтага павелічэння.

 

*) «Вынюхванне мармота» – падтрыманне яснасці ў тым, што любая сітуацыя можа стаць мармотам - вось то што адбываецца непасрэдна цяпер, напрыклад, паколькі загадзя ніколі не угадаеш, бо мармотамі становяцца самыя разнамасныя сітуацыі - нават тыя, у якіх не зведваліся АзУ. Вынюхванне мармота зніжае штодзённасць, шэрасць.

 

*) «Куслівае шчаня» - жаданне, каб з'явіўся куслівы звярок у сітуацыі, калі пасля павелічэння аб'ёму азоранага фону ўзнікае задаволенасць.

 

*) « Злосны карлік» - сукупнасць успрыманняў

 

а) якія праяўляюцца ў той час, калі ёсць негатыўны фон (які часцяком суправаджаецца негатыўнымі фізічнымі адчуваннямі, рэзкімі ўсплёскамі НЭ), калі з'яўляецца яснасць у тым, што я ў дупе, што няма азоранага фону, калі ўзнікае думка "можа, паспрабаваць устараніць НФ", "можа, паспрабаваць ускочыць у АзУ".

б) якая складаецца з думак "ну і хрэн з ім", "потым паспрабую ўстараніць НФ, цяпер не да гэтага", "я стаміўся, не хачу цяпер", рэзкіх выбухаў раздражнення і нават агрэсіі, накіраваных на ўсё, што звязана з практыкай, з практыкуючымі, з АзУ.

в) якая часта суправаджаецца дзеяннямі па забіванні часу - уцягванне ў гульню на мабільніку ці кампе, якая атупляе, і да т.п.

 

*) «Млявы карлік» - тое ж, што "злосны карлік", з тым адрозненнем, што замест раздражнення і агрэсіі ўзнікае змрочнасць, безвыходнасць, апатыя.

 

*) «Джэры» - жаданне ўстараніць злоснага і млявага карлікаў, пераламаць інэрцыю апускання ў НФ і НФА, упрыгваць у АзУ штораз.

 

*) «Том» - жаданне, каб праявіўся Джэры.

 

*) «Тупастэнія» (греч. astheneia - слабасць) - сукупнасць негатыўных рэакцый на жаданне адрозніць свае бягучыя ўспрыманні. Раздражненне, незадаволенасць, думкі "потым калі-небудзь" і г.д. - усе тыя рэакцыі, якія душаць жаданне адрозніць свае ўспрыманні.

 

*) «Разведка боем». Інакш – «міні-штурм», г.зн. штурм з загадзя нізкай інтэнсіўнасцю намаганняў, на 3-4. Мэта – назіранне за ўспрыманнямі падчас разведкі боем – якія выяўляюцца перашкоды, як яны праяўляюцца (як на вайне ў сітуацыі, калі атрад ідзе наперад, выклікаючы агонь на сябе, і супернік, пачынаючы абстрэл, выяўляе свае агнявыя пункты). Гэта дазваляе загадзя падрыхтавацца да таго, што ў момант штурму гэтыя перашкоды будуць праяўленыя, загадзя хаця б трохі вывучыць іх, быць да іх гатовым.

 

*) «Патрэба» - інтэнсіўнае і ўстойлівае радаснае жаданне.

 

*) «Рж змяніцца» - гэта радаснае жаданне зведваць не тыя станы, якія я зведваю як правіла, а тыя, якія я зведваў час ад часу, і пры якіх ёсць больш прывабных успрыманняў: больш задавальнення, насалоды, поўнасці жыцця, цікавасці, прадчування і г.д. Гэта значыць фактычна любое рж змяніцца для практыкуючага ППШ – гэта рж зведваць большы аб'ём АзУ, ці, болей агульна кажучы, гэта рж зведваць станы, у якіх зведваецца большы аб'ём АзУ. Напрыклад, жаданне пайсці ў трэк у Гімалаі я адношу да жадання змяніцца, калі гэтае жаданне трэка ўзнікае пры прадчуванні тых АзУ, якія ў ім будуць узнікаць.

 

*) «Прагрэсіўныя дзеянні» - любая сукупнасць дзеянняў, стымулюючая чалавека да назірання і даследавання сваіх станаў, што, як вядома, прыводзіць чалавека да павелічэння аб'ёму АзУ ці, па меншай меры, да павелічэння верагоднасці зведвання АзУ (праз пасредство праявы рж змяніцца).