Ελληνικα change

Error

×

Στον δρόμο για τις αδιάκοπες ΦΑ

Main page / Главная / Επιλογή-2005: “τρόπος για να καθαρίσετε τη συνείδηση” / Στον δρόμο για τις αδιάκοπες ΦΑ / Στον δρόμο για τις αδιάκοπες ΦΑ

Περιεχόμενα

    Περιεχόμενα:

    07-01-00) Ένα εκατομμύριο των ΦΑ.

    07-01-01) Ο ρόλος της αφοσίωσης στην πρόοδο προς τις εκστατικές ΦΑ.

    07-01-02) Οι φωτισμένοι παράγοντες της αφοσίωσης.

    07-01-03) Η ευδαιμονία και η αφοσίωση.

    07-01-04) Η αφοσίωση και η ΑΑΣ.

    07-01-05) Οι πέντε κυκεώνες. Ο ανεμοστρόβιλος.

    07-01-06) Το όριο της τοπικής βεβαιότητας, το σαμάντχι της πρώτης συνάντησης. Ναμερειώνις.

    07-01-07) Η πλύση με την αφοσίωση.

    07-01-08) Το διαπεραστικό δίχτυo.

    07-01-09) Οι όζοι. Η πάτινα.

    07-01-10) Η εισχώρηση του κρυστάλλου. Ο χάρτης. Τα στρας. Νύχια. Τα τεχνουργήματα.

    07-01-11) Η πρακτική της αποκοπής.

    07-01-12) Εξάσκηση της φωτισμένης διακριτικής συνείδησης (ΦΔΣ).

    07-01-13) Οι νέες φωτισμένες [σωματικές] αισθήσεις (ΦΣΑ): «παιχνιδιάρικο κοτοπουλάκι».

    07-01-14) Ο κρύσταλλος «θέλω να ζήσω τουλάχιστον 500 χρόνια».

    07-01-15) Η αποστολή. Οι μελέτες. Τα χασκι. Το πουλί της καταιγίδας.

    07-01-16) Η αρχή της επάρκειας των προσπαθειών.

    07-01-17) Η προσδοκία να περάσεις.

    07-01-18) «Εμπιστοσύνη για τις ΦΑ». Εξωστρεφείς ΦΑ. Η προσπάθεια της απόσυρσης.

    07-01-19) Τα κλάστερς.

    07-01-20) Η κρυσταλλικότητα.

    07-01-21) Η διάλυση της χε στη σαφήνεια. Οι θεμελιώδεις χε. Ισορροπημένη στάση.

    07-01-22) Η παγίδα της επιθυμίας της σύμπραξης.

    07-01-23) Η αναπνοή του δράκου.

    07-01-24) Ο τέταρτος φύλακας.

    07-01-25) Το στήριγμα σε τρία κέντρα της απόλαυσης.

    07-01-26) Η σαφήνεια για την ύπαρξη της μη-προβλεπτότητας..

    07-01-27) Η λεπτή διάκριση των επιθυμιών.

    07-01-28) Τα χαρακτηριστικά της καταιγίδας της μανίας.

    07-01-29) Η μηχανική σύλληψη.

    07-01-30) Η ρουτίνα, επάρκεια και μιζέρια (ΡΕΜ).

    07-01-31) Η διοίκηση της βεβαιότητας.

    07-01-32) Ο δρόμος της κάμπιας.

    07-01-33) Η συσσώρευση.

    07-01-34) Γενικά για τη μελέτη.

    07-01-35) Η μελέτη της επάρκειας. Η χε να αλλάξεις. «Αρχική προσδοκία για τις ΦΑ».

    07-01-00) Θέλω να αρχίσω αυτό το κεφάλαιο με το ότι θεωρώ βασική την πρακτική της συγκέντρωσης του ενός εκατομμυρίου πράξεων της δημιουργίας των ΦΑ, και όλα τα υπόλοιπα – δευτερεύων σημασίας, προαιρετικά. Υπενθυμίζω, ότι η πρακτική αυτή συνίσταται στο ότι ο πρακτικός θέτει ως στόχο για τον εαυτό του να συγκεντρώσει ένα εκατομμύριο των πράξεων της δημιουργίας των ΦΑ, αντιλαμβανόμενος ξεκάθαρα, πως, ωσότου πλησιάσει στην απόκτηση αυτού του εκατομμυρίου, η ακόμα νωρίτερα, ήδη θα αισθάνεται αδιάκοπα τις ΦΑ, και οι καινούριες προοπτικές θα ανοιχτούν μπροστά του. Μετράει ο οποιοσδήποτε κυματισμός των ΦΑ – ακόμα και της μικρής έντασης, ακόμα και ακαθόριστος, ακόμα και αν έχει διάρκεια μόλις ενός δευτερολέπτου. Η καταμέτρηση της ποσότητας των δημιουργημένων ΦΑ γίνεται χωρίς την καταγραφή, από μνήμη – αυτό επιτρέπει να συγκεντρώνεις την επιπλέον προσοχή στις ΦΑ, να μην «κοιμάσαι». Στο τέλος της ημέρας η συγκεντρωμένη σήμερα ποσότητα των ΦΑ συναθροίζεται με την μαζεμένη νωρίτερα, και καλό είναι να σημειώσεις γραπτώς αυτόν τον αριθμό. Είναι πιο αποτελεσματικό να ξεκινάς το μέτρημα των σημερινών ΦΑ από το μηδέν, παρά να τις προσθέτεις απευθείας στην ποσότητα των περασμένων πριν, διότι ο άνθρωπος στην καθημερινή του ζωή είναι πιο εξοικειωμένος με τους αριθμούς κοντά στην μια η μερικές εκατοντάδες, και αυτό έχει μεγαλύτερο αντίκτυπο με την προσμονή, επιμονή, επιδίωξη.

    Η συνολική ποσότητα των συγκεντρωμένων ΦΑ επίσης αποτελεί τον φωτισμένο παράγοντα. Έτσι ο φυλακισμένος τρυπά μέρα με τη μέρα με ένα κατσαβίδι τον τοίχο της φυλακής, που τον χωρίζει από την ελευθερία, και βιώνει την αύξηση της επιμονής, της προσμονής, όταν κοιτά τον σορό από σοβά, συσσωρευμένο από κάτω.

    Η πρακτική της συγκέντρωσης των ΦΑ είναι κεντρική σε όλη την ΠΕΔ. Όλα τα υπόλοιπα είναι μικρότερης σημασίας. Εάν η λέξη «δημιουργία» δεν παράγει αντίκτυπο, μπορείς να λες «μπαίνω στις ΦΑ», «θυμάμαι τον εαυτό μου στις ΦΑ» και τα λοιπά.

      07-01-01) Η πρώτη κιόλας εμπειρία της αίσθησης των ΦΑ αφήνει ανεξίτηλο σημάδι, ακόμα και εάν αυτές είχαν διάρκεια λίγων δευτερολέπτων. Από αυτή τη στιγμή και για πάντα οι αναμνήσεις για τις εΦΑ κρατάνε σταθερά την πρώτη θέση στο σύστημα των αξίων σου, και η επιθυμία να τις ζήσεις ξανά γίνεται η πιο ποθητή. Μπορούμε να σημειώσουμε την επίτευξη των εΦΑ ως τρίτο μεγάλο «κβάντα» της πρακτικής (ο πρώτος – η αποκάλυψη και η απομάκρυνση των σκοτισμών, δεύτερος – η ανακάλυψη και η καλλιέργεια των ΦΑ).

    Όσο πιο δυνατά και έντονα εκδηλώνονται οι αναλαμπές των εΦΑ, τόσο μεγαλύτερη διάρκεια αυτές έχουν – δεν είναι 1-2 δευτερόλεπτα, αλλά 5-10, τόσο πιο ξεκάθαρα και επίμονα εμφανίζεται η χαρούμενη επιθυμία να βρεις τον πιο σύντομο δρόμο προς αυτόν τον απερίγραπτο κόσμο. Εννοείται, ότι συνέχεια της απομάκρυνσης της παντοιοτρόπως απομάκρυνσης των σκοτισμών και η καλλιέργεια των ΦΑ – αυτά είναι τα δυο μέτωπα των εργασιών, τα οποία είναι αναμφίβολα θεμέλια της οποιασδήποτε πρακτικής, που οδηγεί στις εΦΑ. Πάση θυσία πρέπει να διατηρήσεις την επιμονή και αποφασιστικότητα για την εκτέλεση αυτών των εργασιών, να πετύχεις την εξαιρετική, λαμπερή τελειότητα. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει, ότι δεν υπάρχει χώρος εδώ για τις αναζητήσεις της αύξησης του ποσοστού του συντελεστή της απόδοσης, της αποτελεσματικότητας των προσπαθειών.

    Κάθε συγκεκριμένη στιγμή η τυπική πρακτική μπορεί να στραφεί στην καλλιέργεια της μιας ορισμένης ΦΑ. Αν ένα ζεύγος των ΦΑ σχηματίζει το σταθερό ακόρντο, με κάποια ορισμένη εξάσκηση μπορώ να παράγω ταυτόχρονα και τις δυο ΦΑ, περίπου την ίδια στιγμή. Ακριβώς έτσι, οδηγώντας το αυτοκίνητο, ελέγχω ταυτόχρονα μια δεκάδα από συντελεστές και τους κατευθύνω. Στην ουσία η προσοχή περνάει τόσο γρήγορα από ένα πράγμα στο άλλο, ότι όλες οι πράξεις φαίνονται ταυτόχρονες. Παρόλο αυτό, ασχολούμενος με κάτι μεμονωμένο, δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο. Φυσικά, όλες οι ΦΑ λίγο-πολύ έχουν αντίκτυπο μεταξύ τους, και δημιουργώντας, για παράδειγμα την αίσθηση της ομορφιάς, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να νιώσω και την αφοσίωση, και ευδαιμονία, και οτιδήποτε άλλο, μπορεί ακόμα και να εμφανιστεί μια άγνωστη ως τώρα ΦΑ. Μολαταύτα το δίλημμα παραμένει – τη δεδομένη στιγμή – ποια ΦΑ να επιλέξω να δημιουργήσω? Εκείνη, την οποία επιθυμώ τώρα πιο δυνατά απ` όλες? Σίγουρα, αλλά η ερώτηση «ποια ΦΑ να επιλέξω τώρα, ώστε, δημιουργώντας τη, να πλησιάσω όσο πιο γρήγορα γίνεται στις εΦΑ» προέρχεται επίσης από την χαρούμενη επιθυμία να πετύχεις όσο πιο γρήγορα τις ΦΑ, πολύ περισσότερο όταν πολύ συχνά δεν υπάρχει ουσιαστική διαφορά στην ένταση των επιθυμιών να τις αισθάνεσαι.

    Ως εκ τούτου και η επιθυμία να μελετήσεις τις διαφορετικές ΦΑ με αντικείμενο το μέγιστο αντίκτυπο τους με τις εΦΑ. Είναι πιθανό η έρευνα να δείξει την απουσία της σημαντικής διαφοράς ανάμεσα στις ΦΑ από αυτή την άποψη. Αλλά εάν σαν αποτέλεσμα της έρευνας θα βρούμε, ότι κάποια ΦΑ έχει μεγαλύτερο αντίκτυπο με τις εΦΑ, απ` ότι οι άλλες, αυτή θα είναι η ανακάλυψη της υψίστης σημασίας, διότι θα επιτρέψει την αύξηση του ρυθμού της επίτευξης των εΦΑ για δεκάδες φορές (επειδή αντί της δημιουργίας δεκάδων γνωστών για έμενα ΦΑ θα συγκεντρωθώ πρώτα απ` όλα στην δεδομένη αντίληψη). Το να θέτεις μια τέτοια ερώτηση δίνει ιδιαίτερη γεύση στην μελέτη και καλλιέργεια των ΦΑ. Εκείνος, που δεν ξέρει την απάντηση στην παραπάνω ερώτηση, έχει την επιλογή – να δείξει την ΦΑ κατευθείαν στον ασκούμενο, στην πρακτική του οποίου συμπράττει, η να του δώσει αρκετό χρόνο να ψάξει από μόνος του την απάντηση (επειδή η αναζήτηση αυτής της απάντησης είναι από μόνη της πολύ δημιουργική διαδικασία – πρέπει να βιώνεις τις διάφορες ΦΑ, να τις ξεχωρίζεις, να συγκρίνεις τις ιδιότητες τους για αντίκτυπο και τα λοιπά),η να μην δώσει και καμία οδηγία, λέγοντας απλώς, ότι υπάρχει μια ΦΑ, που διαφέρει ριζικά από άλλες λόγο της δύναμης του αντίκτυπου με τις εΦΑ. Ο πρώτος τρόπος στερεί από τον πρακτικό την χαρά της ανεξάρτητης μελέτης και ανακάλυψης αυτού του συγκεκριμένου φαινόμενου, αλλά εξοικονομεί πολύ χρόνο, και ούτως η αλλιώς υπάρχει μια απέραντη πληθώρα από διάφορες ανακαλύψεις και μελέτες. Ο τρίτος τρόπος δίνει την δυνατότητα στον άνθρωπο να ζήσει στο μέγιστο το μεγαλείο αυτής της ανακάλυψης, ωστόσο πάρα πολύς καιρός χάνεται για την εκτέλεση των όχι πλέον αποτελεσματικών πρακτικών. Θεωρώ καλύτερο τον δεύτερο τρόπο, αλλά στις συνθήκες, υπό τις οποίες εγώ γράφω το βιβλίο, δεν έχω την επιλογή, και είμαι αναγκασμένος να ακολουθήσω τον πρώτο δρόμο, αντιλαμβανόμενος, ότι ο αρχάριος πρακτικός μπορεί αντί να πετύχει την σαφήνεια σε αυτό το ερώτημα, αντί της δοκιμής μέσα από τη δική του εμπειρία να αποπλανηθεί από την «πολυλογία» όπως οι «εσωτερικοί», που δεν ασχολούνται καθόλου με τις πρακτικές, απλώς μαθαίνουν να παίζουν με βαρύγδουπες λέξεις και φράσεις.

    Ποιο είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο στην επίτευξη των εΦΑ – αυτό φαίνεται λίγο -πολύ ξεκάθαρα εξ αρχής – πρώτα από όλα είναι τα επιθετικά ΑΣ και οι οργασμοί. Εδώ θα ταιριάξει απόλυτα η διήγηση για έναν θιβετιανό λάμα, ο οποίος μετά από πολλά χρόνια των απάνθρωπων βασανισμών, στους οποίους τον υπέβαλαν στη φυλακή, μισοπεθαμένος κατάφερε να ξεφύγει πρόσφατα από αυτή τη κόλαση, έχει μεταφερθεί έξω από τα σύνορα και έδωσε συνέντευξη. Τον ρώτησαν ανάμεσα σε άλλα – αν ένοιωθε φόβο; Εκείνος απάντησε, πως φυσικά και ένιωθε. Φόβο για ποιο πράγμα? Εννοούσαν, αν φοβόταν τον θάνατο, η φοβόταν να χάσει τα λογικά του μετά από τους κτηνώδεις βασανισμούς, η ότι θα τον αναγκάσουν να προδώσει τους άλλους μοναχούς. Εκείνος απάντησε – φοβόμουν, ότι θα αισθανθώ μίσος για τους βασανιστές μου η θα πάψω να νιώθω τη συμπόνια για εκείνους. Ο άνθρωπος αυτός ξέρει την αξία των επιθετικών ΑΣ και είναι έτοιμος να μην τη πληρώσει υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, ακόμα και όντας βάρβαρα βασανισμένος.

    Λοιπόν, υπάρχει μια τέτοια ΦΑ, ο ρόλος της οποίας στην επίτευξη των εΦΑ είναι τεράστιος – είναι η αφοσίωση. Και από τη στιγμή, που αυτό γίνεται σαφές, συγκεκριμένα η μελέτη και η καλλιέργεια της αφοσίωσης γίνεται το μεγαλύτερο μυστικό, στο οποίο συγκεντρώνεται η προσοχή του πρακτικού.

    (Εάν ο αναγνώστης δεν διακρίνει ξεκάθαρα μια τέτοια ΦΑ, την οποία εγώ ονομάζω «αφοσίωση», μπορεί παρακάτω στο κείμενο να ανταλλάξει αυτή τη λέξη με τη φράση «εξαιρετικά έντονη και διαπεραστική συμπάθεια».)

    07-01-02) Η ανακάλυψη, που συνίσταται στο ότι η αφοσίωση έχει ουσιαστικό, κλάσης ανώτερο, απ` ότι οι άλλες ΦΑ, δυνατό αντίκτυπο με τις εΦΑ, έχει τεράστια σημασία. Τώρα όλη η ποικιλομορφία όλων των δρόμων και μονοπατιών, αποτελούμενων από καλλιέργεια και μελέτη των δεκάδων ΦΑ σε μορφή του σμήνους, έχει συμπληρωθεί με την νέα οδική αρτηρία – μελέτη και καλλιέργεια της αφοσίωσης.

    Πρώτα απ` όλα εμφανίζεται η επιθυμία να ερευνήσεις – ποιοι φωτισμένοι παράγοντες (ΦωΠ) έχουν τον μεγαλύτερο αντίκτυπο με την αφοσίωση?

    Τα πλάσματα, που βιώνουν τις ΦΑ, είναι στην ουσία τους ΦΑ; Αναμφίβολα, αλλά υπάρχει μια λεπτομέρεια, που οδηγεί στα περίπλοκα συμπεράσματα. Ας φανταστούμε τον Ραμακρίσνα, που βρίσκεται στο σαμάντχι. Η τον Βούδα Γκαουτάμα στο νιρβάνα. Η τον Μιλαρέπα, που έχει πετύχει το ιριδίζον σώμα. Εμφανίζεται η αφοσίωση; Εμφανίζεται. Τώρα ας φανταστούμε τον Ραμακρίσνα την εποχή, όταν εκείνος, δεν έχοντας πετύχει ακόμα την σταθερή ικανότητα να αισθάνεται το σαμάντχι, λεπτό προς λεπτό, μέρα με τη μέρα, σχεδόν χωρίς ύπνο και ξεκούραση επαναλαμβάνει μόνο ένα πράγμα: «Θέλω να δω τη Μητέρα Κάλι και να βιώσω την ευδαιμονία», χτυπιέται στον τοίχο από την απελπισία, ματώνει το πρόσωπο του στο πήλινο πάτωμα της κάμαρας του, αφήνεται μανιωδώς στην πρακτική της έκφρασης της επιθυμίας του. Εμφανίζεται ο αντίκτυπος με την αφοσίωση; Ναι, και πολύ πιο δυνατός. Το ίδιο συμβαίνει και όταν φανταζόμαστε τον Μιλαρέπα, που έχει παλέψει με τις υπερπροσπάθειες με την ηλιθιότητα, φόβο, αδράνεια, πάση θυσία, σχεδόν πεθαμένο στη σπηλιά του από τη πείνα, αλλά αποφασισμένο με κάθε κόστος να πετύχει την διάσπαση προς τις ΦΑ. Από όλα αυτά βγαίνει ένα απλό συμπέρασμα, το οποίο μπορεί να επιβεβαιωθεί με τα παρακάτω πειράματα: η επιδίωξη είναι ισχυρότατος ΦωΠ για την αφοσίωση. Αλλά ο δυνατότερος ΦωΠ για την αφοσίωση είναι ίδια η αφοσίωση.

    Επίσης με την μέθοδο των απλών συγκρίσεων και μετρήσεων της έντασης της αφοσίωσης μπορούμε να ανακαλύψουμε, πως ένας από τους πιο δυνατούς ΦωΠ για την αφοσίωση είναι η ειλικρίνεια.

    Αν συντάξουμε τις εικόνες, που έχουν αντίκτυπο με την αφοσίωση, μπορούμε να τις ξεχωρίσουμε σύμφωνα με την ένταση του αντίκτυπου τους έτσι:

    *) τα πλάσματα, που βιώνουν τις εκστατικές ΦΑ, και τα στοιχεία των βιβλιογραφιών τους, φωτογραφίες, κείμενα, φράσεις, ειδικά στο κομμάτι, που αφορά τις απεγνωσμένες, ανιδιοτελείς προσπάθειες, εκδηλώσεις της αφοσίωσης.

    *) οι πρακτικοί, που μάχονται για τις ΦΑ, αλλά δεν έχουν ακόμα πετύχει τις εκστατικές ΦΑ και συνεχίζουν να αισθάνονται πολλούς σκοτισμούς.

    (Αυτή η εικόνα έχει μικρότερο αντίκτυπο με την αφοσίωση, απ` ότι η πρώτη, διότι εκείνοι, που ακόμα αισθάνονται τους σκοτισμούς συχνά, παρουσιάζονται με λιγότερη επιδίωξη και ειλικρίνεια, από τους άλλους, που έχουν καταφέρει να φτάσουν στις εΦΑ).

    *) εκείνοι, που θα μπορούσαν να αρχίσουν να μάχονται για τις ΦΑ, εάν θα ήξεραν για την ύπαρξη τους, για την πιθανότητα να σταματήσουν να βιώνουν τους σκοτισμούς, για την πρακτική. Αυτοί οι άνθρωποι φαίνονται να προκαλούν συμπάθεια λόγο της τάσης τους στην αναζήτηση της ελευθερίας, για την απροθυμία να ζήσουν την ηλίθια καθημερινή ζωή, για την ετοιμότητα να «γνωρίσουν με τη πρώτη ματιά» την ιδέα της ύπαρξης των ΦΑ και της δυνατότητας να ζήσουν χωρίς τα ΑΣ.

    (Ως εκ τούτου μπορούμε να βγάλουμε το συμπέρασμα, ότι ο τρίτος πιο σημαντικός παράγοντας των ΦΑ για την αφοσίωση είναι η συμπάθεια, η τρυφερότητα).

    *) οι μουσούδες της Γης : μη-πέτρες, μη-άνεμος, μη-βουνά, μη-ομίχλη, μη-σύννεφα και ούτω καθεξής.

    (Συμπέρασμα – ο τέταρτος πιο σημαντικός ΦωΠ για την αφοσίωση – η αίσθηση της ομορφιάς).

    Παρά το γεγονός, ότι οι ΦΑ τοποθετούνται συγκεκριμένα με αυτή τη τάξη της μείωσης της έντασης του αντίκτυπου με την αφοσίωση, σε κάποια δεδομένη στιγμή οποιοσδήποτε από αυτούς μπορεί να είναι και ο πιο έντονος υπό τις υπάρχουσες συνθήκες.

    Λοιπόν: 1) αφοσίωση, 2) επιδίωξη, 3) ειλικρίνεια, 4) συμπάθεια, 5) αίσθηση της ομορφιάς.

    07-01-03) Η μελέτη των ικανοτήτων για αντίκτυπο της αφοσίωσης οδηγεί σε ένα καταπληκτικό αποτέλεσμα: ο πιο δυνατός αντίκτυπος της αφοσίωσης εμφανίζεται με την .. ευδαιμονία. Το αποτέλεσμα αυτό είναι εκπληκτικό, επειδή για το συνηθισμένο μυαλό, δηλαδή, εκείνο, που δεν έχει εντάξει στο σύστημα των αντιλήψεων του όλα αυτά, που αφορούν τον κόσμο των ΦΑ, η αφοσίωση και η ευδαιμονία είναι στην ουσία αντίθετες, εξ` αρχής ασύμβατες αντιλήψεις. Η «Αφοσίωση» παραπέμπει σε «όλα για άλλους», αντιλαμβάνεται ως σύμβολο της ανιδιοτέλειας, ενώ η «ευδαιμονία – «όλα για τον εαυτό σου», το όριο των εγωιστικών επιδιώξεων. Η καλλιέργεια της αφοσίωσης οδηγεί στις αναλαμπές της ευδαιμονίας ιδιαίτερης έντασης, διάρκειας, βάθους και διαπεραστικότητας. Αυτό φέρνει την «πλεύση της προσοχής» από την πρακτική της δημιουργίας της αφοσίωσης προς συγκέντρωση στην ευδαιμονία. Η καλύτερη γραμμή της συμπεριφοράς – να το αντιληφθείς και να ακολουθήσεις τις χαρούμενες επιθυμίες.

    Ακόμα και η πιο φαινομενικά αναποτελεσματική πρακτική φέρνει αισθητά αποτελέσματα, αν εφαρμόζεται για την δημιουργία της αφοσίωσης – τόση είναι η δύναμη αυτής της ΦΑ. Ακόμα και η απλή επανάληψη της λέξης «αφοσίωση», δηλαδή η «κρύα ενθύμηση», δίνει ένα ευδιάκριτο αποτέλεσμα. Ωστόσο, φυσικά, για την αύξηση της αποτελεσματικότητας των πρακτικών πρέπει συνέχεια να καταβάλλεις τις προσπάθειες για την μελέτη της αφοσίωσης – κατά τη διαδικασία της καλλιέργειας της.

    07-01-04) Εύκολα παρατηρείς, ότι η «αφοσίωση» είναι η ΦΑ, η οποία απέχει περισσότερο από την εμμονή στην αίσθηση της κτίσης, αίσθηση της αυτοσπουδαιότητας. Η αφοσίωση είναι κατηγορηματικά ασύμβατη με την ΑΑΣ, και ως εκ τούτου μπορούμε να συμπεράνουμε, ότι η ΑΑΣ είναι το ισχυρότερο εμπόδιο για την αφοσίωση (και, συνεπώς, για τις εΦΑ), και οι πρακτικές της απομάκρυνσης της ΑΑΣ είναι ένα πάρα πολύ αποτελεσματικό συμπλήρωμα στην πρακτική της δημιουργίας της αφοσίωσης. Για αυτό μια ιδιαίτερη σημασία αποκτούν οι δεξιότητες στο σταλκινγκ – βασική πρακτική της υπερνίκησης και απομάκρυνσης της ΑΑΣ. Δεν είναι καθόλου τυχαίο, ότι στις πρακτικές του Δον Χουάν στο σταλκινγκ προσδίδεται τόσο τεράστια σημασία.

    07-01-05) Η επιθυμία να βιώσεις τις εΦΑ φέρνει την επιθυμία να νοιώσεις την αφοσίωση, διότι συγκεκριμένα η αφοσίωση είναι ο πιο σύντομος δρόμος προς τις αναλαμπές των εΦΑ. Η επιθυμία να βιώνεις την αφοσίωση φέρνει και την επιθυμία να παρουσιαστούν περισσότεροι ΦωΠ για αυτήν, και πρώτα απ` όλα – οι άνθρωποι, οι οποίοι νιώθουν την επιδίωξη, ειλικρίνεια, για τους οποίους θα μπορούσα να αισθανθώ συμπάθεια, οι οποίοι θα είχαν αντίκτυπο με την αίσθηση της ομορφιάς, δηλαδή, οι «μουσούδες» – ειλικρινά, δυνατά, επίμονα και αποφασιστικά προσπαθούν για την επίτευξη των ΦΑ και απομάκρυνση των ΑΣ (την επιθυμία για την εμφάνιση των μουσούδων πρέπει να την εκκαθαρίζεις επιμελώς από τις παραλείψεις και πρόσθετα των πρακτικών). Η επιθυμία της εμφάνισης των μουσούδων φέρνει την επιθυμία να συμπράξεις σε αυτούς με κάθε μέσον, όσο μπορείς, σε όλους τους κόσμους, με τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους, ως εκ τούτου έρχεται και η επιθυμία να πετύχεις τα σταθερά φωτισμένα συνειδητοποιημένα οράματα και εξωσωματικές εμπειρίες, κάτι που δίνει την δυνατότητα να αναζητάς και να βρίσκεις τις μουσούδες και να βοηθάς στην πρακτική τους στην μεγαλειώδη πληθώρα των κόσμων, οι οποίοι ανοίγονται σε εκείνον, που έχει την εμπειρία των συνειδητοποιημένων οραμάτων και επικοινωνίας με διάφορα όντα μέσα από αυτά – εξίσου πραγματικά, όσο και αυτά, που συναντάμε, όταν είμαστε ξάγρυπνοι. Τι άλλο ποθητό μένει για κάποιον, που έχει τόσο ανοιχτές χαρούμενες επιθυμίες, σχεδόν κυκεώνες, στους οποίους συγκεντρώνεται αυτό το πλέον ελκυστικό, που μπορεί να υπάρξει για αυτόν; Μένει μόνο να θελήσει, ώστε οι δυνατές, κρυφές του επιθυμίες να πραγματοποιηθούν, ώστε να μάθει να θέλει τόσο δυνατά, μανιασμένα, χαρούμενα, ανιδιοτελές, ώστε οι επιθυμίες του να γίνονται πραγματικότητα και με την καταβολή των προσπαθειών, και λόγο της ευνοϊκής συμπτώσεως των συνθηκών.

    Λοιπόν:

    1) Η επιθυμία των εΦΑ

    2) Η επιθυμία να αισθανθείς αφοσίωση

    3) Η επιθυμία για την εμφάνιση των μουσούδων

    4) Η επιθυμία να συμπράξεις στις μουσούδες με κάθε τρόπο και σε όλους τους κόσμους

    5) Η επιθυμία να πετύχεις την «πρόθεση», δηλαδή την τέχνη να βιώνεις τις χε τόσο δυνατές, τέτοιας ποιότητας, ώστε να μπορούν να πραγματοποιηθούν, ακόμα κα εναντίον σε αυτό, που δίκαια θεωρείται σχεδόν απίθανο η ακατόρθωτο.

    Η εκδήλωση αυτών των πέντε κυκεώνων έχει καταπληκτικές ιδιότητες:

    1) Ο κάθε επόμενος κυκεώνας θεωρείται αναπόφευκτη συνέπεια του προηγούμενου και το πλέον αποτελεσματικό μέσω για την προσέγγιση αυτού του προηγούμενου κυκεώνα.

    2) Η ταυτόχρονη εκδήλωση τους έχει αντίκτυπο με την αίσθηση της πληρότητας, αναλογεί με τη μορφή του σκληρού, σταθερού θεμέλιου, πολύ συχνά εμφανίζονται και οι αντίστοιχες σωματικές συναισθήσεις – « σκληράδα». « έξοδος της βούλησης», η «σφαίρα του κενού».

    3) Εύκολα ρυθμίζεται η σύνδεση «το φιτίλι – η αλυσίδα», όταν η εκδήλωση του ενός κυκεώνα αντηχεί με άλλους και ως αποτέλεσμα όλη η αλυσίδα αφυπνίζεται – σαν να περνάει η φλόγα και ανάβει το επόμενο στοιχείο.

    Το σύνολο των κυκλώνων με τέτοιες ιδιότητες, εγώ ονομάζω με τον όρο «ανεμοστρόβιλος».

    Ο «επικεφαλής κυκεώνας» – εκείνος, που τώρα εκδηλώνεται πιο δυνατά από του άλλους και λειτουργεί σαν φιτίλι για ολόκληρη την αλυσίδα.

    Η καλλιέργεια του κυκεώνα οδηγεί σε τέτοια αλλαγή της ποιότητας του, που μοιάζει με όλο και πιο φουσκωμένα νερά του ποταμού, τα οποία ανοίγουν τις όχθες του, και τα κύματα χτυπάνε με επιμονή και αποφασιστικότητα.

    07-01-06) «Το όριο της τοπικής βεβαιότητας» («οτβ») – μια τέτοια ένταση της χαρούμενης επιθυμίας η του κυκεώνα (θα μπορούσαμε να της προσθέσουμε την ένταση του 6), κατά την οποία εμφανίζεται η βεβαιότητα (δηλαδή, μια στάση της διακριτικής συνείδησης), που αντιστοιχεί στην συνηθισμένη έννοια της « αρκετά βάσιμης σιγουριάς» για το ότι αυτή η χε θα πραγματοποιηθεί. Η επίτευξη του οτβ του κυκεώνα συνοδεύεται με την εμφάνιση του σταθερού φόντου της ευδαιμονίας, ιδιαιτέρα δυνατή και διαπεραστική προσμονή.

    Όταν οι κυκεώνες δημιουργούν τον ανεμοστρόβιλο, την ίδια στιγμή τουλάχιστον ένας από αυτούς – ο επικεφαλής – φτάνει στο οτβ.

    Παρακάτω για συντομία αντί του «κατά την επίτευξη του οτβ», θα γράφω απλώς «στο οτβ», αρκεί να μην αλλοιώνεται το νόημα της φράσης, για παράδειγμα – «οι εμφανιζόμενες στο οτβ ΦΑ». Για να κάνω τις φράσεις να ακούγονται πιο ευχάριστα και να έχουν μεγαλύτερο αντίκτυπο, θα αλλάξω την συντόμευση ο-τ-β με τη λέξη «περιβόλι» – «οι εμφανιζόμενες στο περιβόλι ΦΑ».

    Το «όριο της τοπικής βεβαιότητας» του πέμπτου κυκεώνα (η χε της επίτευξης της πρόθεσης) θα το ονομάσω ως «όριο της απόλυτης βεβαιότητας» («οαβ»), διότι, πρώτον, η επίτευξη του 5 κυκεώνα του οτβ αυτόματα οδηγεί στο ότι και οι υπόλοιποι τέσσερις καταφέρνουν να φτάσουν σε αυτό. Δεύτερον, τη στιγμή της επίτευξης του οτβ από τον πέμπτο κυκεώνα εμφανίζεται μια υπέροχη επίδραση – η μια μετά την άλλη αρχίζουν να λάμπουν δυνατά οι ΦΑ, και εσύ, κατάπληκτος, πιάνεις ένα στυλό και αρχίζεις να σημειώνεις – «ο πέμπτος κυκεώνας κατά την επίτευξη του οτβ έχει δυνατό αντίκτυπο με την ευδαιμονία, τον θρίαμβο, την φρεσκάδα, αφοσίωση, αίσθηση του μυστήριου, ανεμελιάς, θαυμασμού..», οι ΦΑ ανάβουν η μια μετά το άλλη τόσο δυνατά και ξεκάθαρα, όσο και τα λαμπάκια στην γιρλάντα – γίνονται όλο και περισσότερες, και καταλαβαίνεις σιγά-σιγά – κάτι απίθανο συνέβη, αφήνεις το στυλό και παγώνεις συγκλονισμένος, ενώ νέες και νέες ΦΑ εξακολουθούν να ανάβουν, δημιουργώντας μια απερίγραπτη συμφωνία, δεν υπάρχουν λέξεις για να το περιγράψεις όλο αυτό. Νιώθεις την ευτυχία – αναπάντεχη, εκστατική, απίθανη, λαμπερή. Και μετά φτάνει η σαφήνεια – « όλες οι ΦΑ μαζεύονται, είναι όλες εδώ, αυτή είναι η ένωση, το μέρος της συνάντησης τους, αυτό είναι το πράγμα, για το οποίο έγραφε ο Μποντχ – είναι το σαμάντχι». Και πράγματι, είναι το σαμάντχι – το πρώτο στάδιο του, το οποίο εγώ θα ονομάσω «το σαμάντχι της πρώτης συνάντησης». Βιώνοντας το σαμάντχι της πρώτης συνάντησης, με την απίστευτη σαφήνεια καταλαβαίνεις – αυτή είναι, η αρχή του αληθινού ταξιδιού.

    Η Αιτα-μα: «Ανάβουν τόσες ΦΑ, ότι δεν μπορώ να πω με ακρίβεια, τι έχει αντίκτυπο με τι, με ποια ζεύγη αυτές ανάβουν. Είναι τόσες πολλές, και είναι όλες δυνατές, έντονες, έχουν πέσει σαν τα παιχνιδιάρικα λιονταράκια, που δαγκώνονται από τα αυτιά, πηδάνε, χτυπάνε και παίζουν. Όλοι οι φωτισμένοι παράγοντες, οι οποίοι νωρίτερα είχαν αντίκτυπο με ορισμένη ΦΑ, τώρα ενώθηκαν σε ένα. Παλιά ήταν τα κομμάτια, και τώρα αυτά μαζεύτηκαν σε κάτι ενιαίο, βαθύ και αναπάντεχο. Όλες οι ΦΑ κόλλησαν και η δύναμη τους πολλαπλασιάστηκε. Τα όρια του σώματος δεν υπάρχουν – τα πάντα, που κάποτε ονόμαζα « ο εαυτός μου», έσβησαν, παρασύρθηκαν από το μανιασμένο κύμα – χωρίς ίχνος, όλα. Οι κάτω πατούσες τρέμουν, όλο το σώμα ανατριχιάζει, τα πάντα ανυπόφορα βουίζουν και ανακατεύονται».

    Η Αιτα-να: «κατά την έξοδο της κάποιας χε στο περιβόλι (στο όριο της τοπικής βεβαιότητας) δυναμώνει εκείνη η ΦΑ, με την οποία η συγκεκριμένη χε έχει δυνατό αντίκτυπο».

    Το οαβ είναι η κατάσταση, στην οποία υφίσταται η τρεμάμενη σιγουριά, ότι οι πιο δυνατές αληθινές χαρούμενες επιθυμίες οπωσδήποτε θα πραγματοποιηθούν σε μια η άλλη μορφή. Εκείνη τη στιγμή καταρρέει ο αρχαίος, αιώνια χαρακτηριστικός για εμάς φόβος του μέλλοντος, ο φόβος των εχθρικών η μη ευνοϊκών συνθηκών. Σταματά η αρνητική αντιπαραβολή του εαυτού σου και του κόσμου, η οποία πάντοτε υπάρχει, παρόλο που δεν διακρίνεται από τον άνθρωπο, ακόμα και όταν αυτός θεωρεί τον εαυτό του ευτυχισμένο, ανέμελο, ευχαριστημένο, νιώθει έντονα ΘΣ.

    Μελέτη του οαβ και συνδεδεμένων με αυτό καταστάσεων – είναι ο δρόμος προς την εκμάθηση των μυστικών της «πρόθεσης». Οαβιστης – είναι ο πρακτικός, που βιώνει κατά καιρούς το οτβ και το μελετά.

    Η χαρούμενη επιθυμία + προσμονή + βεβαιότητα στο στάδιο του «ορίου της τοπικής βεβαιότητας» – αυτές οι τρεις αντιλήψεις, εκδηλωμένες ταυτόχρονα, αποτελούν τον «πυρήνα της πρόθεσης» η, αλλιώς, «ναμερειώνις».

    Κατά πόσο η επίτευξη του οαβ επηρεάζει την ροή των καταστάσεων, οι οποίες μοιάζουν να μην εξαρτώνται από εμένα, και ποια είναι η τεχνολογία της έρευνας αυτού του ζητήματος, εάν ταιριάζει η πρακτική της αλλαγής της βεβαιότητας για αυτό – όλα αυτά θα πρέπει να τα ξεκαθαρίσουμε στις μελλοντικές μελέτες της φωτισμένης διακριτικής συνείδησης – κοίταξε παρακάτω για περισσότερα.

    Εγώ διακρίνω δυο είδη της βεβαιότητας, και η διαφορά τους φαίνεται ιδιαιτέρα έντονα όποτε είχε επιτευχθεί το οτβ:

    α) η βεβαιότητα, συνοδευόμενη με τις [βάσιμες] υποψίες για το ότι η δεδομένη χε μπορεί να πραγματοποιηθεί

    β) μη συνοδευόμενη με τέτοιες υποψίες λόγο της απουσίας των βάσεων. Θα ονομάσουμε την βεβαιότητα του πρώτου τύπου «συνοδευόμενη», και του δεύτερου – «απομονωμένη».

    Θα χωρίσουμε τις επιθυμίες σε δυο τάξεις:

    α) οι επιθυμίες, η πραγματοποίηση των οποίων εξαρτάται σχεδόν αποκλειστικά από τις προσπάθειες μου (για παράδειγμα, η επιθυμία να μάθω μια ξένη γλώσσα) – η «επιθυμίες-τυφλοπόντικοι», η απλώς «τυφλοπόντικοι»

    β) οι επιθυμίες, η πραγματοποίηση των οποίων εξαρτάται όχι μόνο και ίσος όχι τόσο από τις δικές μου προσπάθειες, όσο από τις συνθήκες (για παράδειγμα, η επιθυμία να εμφανιστούν οι νέες μουσούδες) – οι επιθυμίες -πετροχελίδονα, η απλώς «πετροχελίδονα»

    Το οτβ πετυχαίνεται πιο εύκολα για τις χε του πρώτου τύπου, και πιο δύσκολα – για τις χε του δεύτερου τύπου.

    Αυτά είναι τα εμπόδια για την επίτευξη του οτβ στα πετροχελίδονα:

    1) ο φόβος της ήττας – τι θα γίνει, αν θα είμαι σίγουρος, πως θα εμφανιστούν οι νέες μουσούδες, και αυτές δεν έρθουν – στο τέλος η δύναμη των σκεπτικισμών θα ανέβει, θα είναι πιο δύσκολα για μένα να φτάνω στο οτβ, και δεν θέλω να δυσκολεύω την επίτευξη του οτβ, διότι η απότομη αύξηση των ΦΑ είναι συνδεδεμένη με αυτό. Όσον αφορά τις επιθυμίες, που δεν περιορίζονται με προθεσμίες, (όπως η επιθυμία για νέες μουσούδες), αυτό το εμπόδιο μηδενίζεται. Αυτός ο φόβος πρέπει να νικηθεί με απευθείας προσπάθεια.

    2) ο φόβος, ότι θα προσπαθώ « μάταια». Για παράδειγμα, αν θα είμαι σίγουρος, ότι οι μουσούδες θα έρθουν, αυτή η σιγουριά θα είναι η αιτία της εμφάνισης μιας σειράς άλλων επιθυμιών – π.χ., θα παρουσιαστεί η χε να γράφω και να δημοσιεύω τα άρθρα στην ιστοσελίδα. Αν στο τέλος οι μουσούδες δεν έρθουν, θα βγει, ότι ο χρόνος, που είχε αφιερωθεί για την δημοσίευση των άρθρων, σπαταλήθηκε αναποτελεσματικά, η, τουλάχιστον, όχι αρκετά αποτελεσματικά, αν υπολογίσεις, ότι η αίσθηση και η πραγματοποίηση των χε είναι πολύ δυνατή ΦΑ από μόνη της, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα.

    Και όμως, εάν δεν υπήρχε η βεβαιότητα για κάτι, που στο τέλος ούτως η αλλιώς δεν συνέβη, θα μπορούσα να ασχοληθώ με μια άλλη δραστηριότητα, η οποία εκτός από την απόλαυση λόγο της αίσθησης και πραγματοποίησης των χε θα μπορούσε να οδηγήσει και στο επιπλέον αποτέλεσμα με τη μορφή της πραγματοποιηθείσης χε.

    Οι τρόποι της υπερνίκησης αυτού του φόβου:

    α) Με την απευθείας προσπάθεια και συγκέντρωση στις εμφανιζόμενες στο περιβόλι ΦΑ.

    β) Σαφήνεια για το ότι δεν υπάρχει τρόπος να μάθεις εκ των προτέρων – πιο πετροχελίδονο θα πραγματοποιηθεί, και ποιο όχι, έτσι η μοναδική λύση θα ήταν να αρνηθείς τελείως τις πράξεις, στοχευόμενες για την πραγματοποίηση των πετροχελίδονων, κάτι το απολύτως ανέφικτο, διότι ο ανεμοστρόβιλος αποτελείται κατά τα 4/5 από αυτά, έκτος από αυτό, σε μια τέτοια περίπτωση θα είχε αποδεχθεί, πως τα πετροχελίδονα δεν θα πραγματοποιηθούν, θα έκοβα καθ` αυτόν τον τρόπο τις πράξεις για την επίτευξη αυτών, που έχουν προτεραιότητα για μένα, τα πιο σημαντικά– είναι απολύτως παράλογο, αν σκεφτείς, ότι τα περισσότερα πετροχελίδονα στο τέλος αναμφισβήτητα θα πραγματοποιηθούν.

    γ) Σαφήνεια για το ότι λόγο της υψηλής λογικής σύνδεσης και σύνδεσης του αντίκτυπου ανάμεσα στα πετροχελίδονα, εμπλεκόμενα στην πάτινα (δηλαδή, λόγο της ύπαρξης ανάμεσα σε αυτά των ατομικών συνδέσεων), η βεβαιότητα για την πραγματοποίηση της οποιασδήποτε από αυτές, όπως και η επιθυμία να τις πραγματοποιήσεις και οι πράξεις για την πραγματοποίηση, συμπράττουν στην ενδυνάμωση και εκτέλεση όλων των υπόλοιπων ( οι πολλές πράξεις, που εκτελούνται για την δημιουργία του κρυστάλλου, την ίδια στιγμή προσφέρουν στην πραγματοποίηση των άλλων). Καθ` αυτόν τον τρόπο, ακόμα και αν κάποιος από τους κρυστάλλους στο τέλος δε θα πραγματοποιηθεί, η θα πραγματοποιηθεί μερικώς, έστω και έτσι – όσο και η βεβαιότητα, που θα αισθάνεσαι, τόσο και οι εκτελούμενες πράξεις για την πραγματοποίηση αυτού του κρυστάλλου και οι ερχόμενες κατά διάρκεια ΦΑ θα είναι μια μεγάλη συνεισφορά στη γενική διαδικασία της προόδου.

    δ) Η σαφήνεια για το ότι όσο καλλιεργείται η βεβαιότητα, και κατά την αίσθηση των χε, γίνονται πολλές ανακαλύψεις, εμφανίζονται οι μόνιμοι αντίκτυποι με τις ΦΑ, και να αποκλείσεις τα πετροχελίδονα από αυτή τη διαδικασία σημαίνει να κατεβάσεις σχεδόν στο μηδέν την πρακτική σου.

    *) Εάν κατά τη δημιουργία της βεβαιότητας για το ότι θα μπορέσεις να λύσεις επιτυχώς κάποιο πρόβλημα, έρχεται η δυνατή χε να ασχολείσαι με αυτό, την ώρα που δίχως την δημιουργία της βεβαιότητας δεν θα υπήρχε αυτή η επιθυμία, αυτό σημαίνει, ότι έχει δημιουργηθεί και συντηρείται μόνιμα το φόντο της «ηττοπάθειας» μέσα σου – το φόντο της μηχανικής σιγουριάς, πως δεν θα νικήσεις το πρόβλημα.

    Έτσι μπορούμε να συμπεράνουμε, ότι η δημιουργία της βεβαιότητας, πως θα καταφέρεις να κάνεις κάτι με επιτυχία είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος να φανερώσεις τις καταπιεσμένες επιθυμίες, και επίσης να συμπράττεις στην ελεύθερη εκδήλωση τους.

    07-01-07) Η «πλύση με αφοσίωση» – είναι μια πρακτική, με την οποία συμβαίνει μόνιμη μεταβολή για την συναίσθηση της αφοσίωσης η την δυνατή επιθυμία της αφοσίωσης. «Κρύα πλύση» είναι η πρακτική, κατά την εκτέλεση της οποίας ο πρακτικός δεν καταφέρνει να αισθανθεί την αφοσίωση η έστω τη δυνατή επιθυμία της αφοσίωσης, απλώς προφέρει η λέξη «αφοσίωση» (δυνατά η στον ΕΔ), η δημιουργεί τις εικόνες, που έχουν αντίκτυπο με την αφοσίωση. Ανάλογα, μπορούμε να ξεπλένουμε με την αφοσίωση και πράξεις, και επιθυμίες, και συλλογισμούς. Για παράδειγμα, επαναλαμβάνοντας τις γνώστες λέξεις μιας ξένης γλώσσας, μπορώ μετά από κάθε επανάληψη να λέω τη λέξη «αφοσίωση» – είναι κάτι το πολύ απλό, προσιτό υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Η, νιώθοντας και πραγματοποιώντας την επιθυμία να παίξω σκάκι, κατά καιρούς επιστρέφω την προσοχή μου στην αφοσίωση.

    Η πλύση με την αφοσίωση οδηγεί στο ότι γίνεται πιο ξεκάθαρη η ταξινόμηση των αντιλήψεων σε δυο κατηγόριες – εκείνες, που τη δεδομένη στιγμή έχουν αντίκτυπο με την αφοσίωση, και εκείνες, που δεν έχουν. Αυτό επιτρέπει να δημιουργηθεί η χαρούμενη επιθυμία να ξεχωρίζεις τις αντιλήψεις χωρίς αντίκτυπο και να καλλιεργείς αυτές που αντηχούν, φέρνοντας την αισθητή αλλαγή στην ποιότητα ζωής – διευκολύνεται η δημιουργία της αφοσίωσης, και μαζί με αυτό μεγαλώνει το μερίδιο των ΦΑ γενικά, οι χαρούμενες επιθυμίες γίνονται πιο ξεκάθαρες και δυνατές. Ως συνέπεια, ο ανεμοστρόβιλος εκδηλώνεται συχνότερα και πιο λαμπερά.

    07-01-08) Το βίωμα των πέντε κυκλώνων, ο ανεμοστρόβιλος, η πλύση με την αφοσίωση και ειδικά η πείρα του σαμάντχι της πρώτης συνάντησης, οδηγεί σε μια σημαντική μεταμόρφωση – τώρα σαν να έπεσε ένα λεπτότατο, ευαίσθητο δίκτυο σε όλα, και κάθε πράξη, σκέψη, συναίσθημα, επιθυμία το αγγίζουν, το δίκτυο δονείται και εμφανίζεται το φόντο της ευδαιμονίας. Και δεν είναι καν σωστή λέξη – «έπεσε». Αυτό το δίκτυο λες και πέρασε από την ίδια την καρδιά όλων των αντιλήψεων. Θα προσθέσω τον όρο – το «διαπεραστικό δίκτυο» – ο καταρράκτης των αντίκτυπων διάφορων αντιλήψεων και ΦΑ, συνοδευόμενων με τις πολλαπλές αναλαμπές της απόλαυσης σε διαφορετικά μέρη του σώματος (πρώτα από όλα το κέντρο του στήθους, λαιμός, καρδιά).

    Το διαπεραστικό δίκτυο παίζει το ρόλο του διαπασών, ρυθμίζοντας τις αντιλήψεις, ώστε να έχουν αντίκτυπο με τις ΦΑ, φέρνοντας την εμφάνιση των χαρούμενων επιθυμιών να εκκαθαρίσεις αυτό το μέρος από τις αντιλήψεις, που δεν αντηχούν με τις ΦΑ αυτή τη στιγμή.

    07-01-09) Το «στοιχείο του όζου», η αλλιώς ο «κρύσταλλος» – η χαρούμενη επιθυμία με τις παρακάτω ιδιότητες:

    1) είναι λογικά συνδεδεμένη με τον κυκεώνα, εισερχόμενο σε ανεμοστρόβιλο (απευθείας η μέσω άλλων στοιχείων), δηλαδή, αυτό σημαίνει, πως υπάρχουν οι λόγοι να υποθέσεις, ότι το αποτέλεσμα της διαδικασίας της πραγματοποίησης του ενός από αυτούς θα διευκολύνει, θα επιταχύνει η θα εντατικοποιήσει την πραγματοποίηση του άλλου – με την δημιουργία των απαραιτήτων η των ιδανικών συνθηκών;

    2) η εκδήλωση του οδηγεί στον «διαμπερή αντίκτυπο» – αντίκτυπο με τον κυκεώνα (απευθείας η μέσω άλλων στοιχείων), με άλλους κρυστάλλους, με πιθανή παράλληλη ανταπόκριση σε όλη την αλυσίδα των κυκλώνων, από το διαπεραστικό δίκτυο.

    Το ζεύγος των συνδέσεων ανάμεσα στους κρυστάλλους : η «λογική σύνδεση» + σύνδεση του αντίκτυπου ονομάζεται «ατομική σχέση».

    Ολόκληρη η αλυσίδα με τις διακλαδώσεις αυτών των επιθυμιών, που παίρνει την αρχή της στον κυκεώνα, ονομάζεται «όζος».

    Το διακλαδιζόμενο δίκτυο των όζων, οι οποίοι ξεκινούν από τους πέντε κυκεώνες, έχει την ιδιότητα να αποκτά ενίοτε τις ατομικές σχέσεις ανάμεσα στα στοιχεία των διπλανών όζων. Στο τέλος δημιουργείται μια δομή, την οποία εγώ θα ονομάσω «πάτινα» (ο τόνος στην πρώτη συλλαβή) – το σύνολο των κυκλώνων, από τους οποίους αποτελείται ο ανεμοστρόβιλος, οι κρύσταλλοι και οι ατομικές σχέσεις.

    Εάν μέσα στην πάτινα βρίσκεται μεγάλος αριθμός των κρυστάλλων, αυτό δεν οδηγεί στην απόσπαση της προσοχής, ειδικά λόγο του διαμπερή αντίκτυπου. Αντιθέτως – αυτό οδηγεί στην ενδυνάμωση των χαρούμενων επιθυμιών, των αλληλένδετων αντίκτυπων, στην πιο εύκολη επίτευξη των ορίων της τοπικής βεβαιότητας. Θα σημειώσω ως «φωτισμένη πραγματοποίηση» την εκτέλεση της χαρούμενης επιθυμίας, συνοδευόμενη με την ευδαιμονία η με την απόλαυση, εμφανιζόμενων σαν αποτέλεσμα του αντίκτυπου με την πάτινα.

    Πρέπει να σημειώσω με ξεχωριστό όρο τον κρύσταλλο, ο οποίος αποτελεί το αντικείμενο του κρυστάλλου «θέλω να καλλιεργώ το οτβ», διότι οι εκδηλώσεις του διαφέρουν σημαντικά από τις εκδηλώσεις των άλλων κρυστάλλων. Η πιο σημαντική διαφορά – αυτός ο κρύσταλλος συνοδεύεται με τις εκστατικές ΦΑ, μετατρέπεται σε ισχυρό ΦωΠ για τις εΦΑ. Θα τον ονομάσω «τουρμαλίνη».

    07-01-10) Η «εισχώρηση του κρυστάλλου» στον όζο συνίσταται στο ότι κάποια χαρούμενη επιθυμία, η οποία νωρίτερα αντιλαμβάνονταν και αισθάνονταν σαν ξεχωριστή, βρίσκει την θέση της στον όζο ως αποτέλεσμα της δόμησης των ατομικών σχέσεων. Είναι ωφέλιμο να έχεις την γραφική απεικόνιση του όζου – τον «χάρτη της πάτινας», όπου η κάθε χε είναι στη θέση της και έχουν σχεδιαστεί οι υπάρχουσες ατομικές σχέσεις. Η εισχώρηση του κάθε νέου κρυστάλλου είναι εξαιρετικά χαρούμενο γεγονός, επειδή:

    1) ο αντίκτυπος ορμάει σαν το ζωηρό σκυλί σε όλο τον όζο, ενίοτε και σε όλη την πάτινα, από το διαπεραστικό δίκτυο, και τρέχει εκεί όσο θέλει.

    2) ο νέος κρύσταλλος ανοίγει ένα καινούριο μέτωπο των μελετών, νέες περιοχές για τη λήψη των απολαύσεων, επειδή αυτή η χαρούμενη επιθυμία τώρα αποκτά μια ιδιαίτερη ένταση, ιδιαίτερη «διατρητική ικανότητα», ιδιαίτερή χαρά.

    Η ένταξη της χε στον όζο της δίνει την δυνατότητα να πετυχαίνει πολύ πιο εύκολα το οτβ, κάτι που με τη σειρά του, διευκολύνει ουσιαστικά την πραγματοποίηση της επιθυμίας ακόμα και στις περιπτώσεις, όταν δεν υπάρχει η σαφήνεια – πως συγκεκριμένα αυτό συνέβη. Ακόμα και όποτε υπάρχουν οι αφορμές να υποθέσεις, ότι η πραγματοποίηση αυτής της επιθυμίας είναι πολύ δύσκολη η και απολύτως αδύνατη.

    Εάν υπάρχει η υποψία, ότι κάποια χε μπορεί να γίνει κρύσταλλος, σε ωφελεί να εκτελέσεις μια σειρά των «πράξεων της ένταξης»:

    1) να παρακολουθήσεις τις λογικές συνδέσεις με τους υπάρχων κρυστάλλους η κυκεώνες – αν υφίστανται, κατά πόσο ορισμένοι είναι

    2) να εκτελέσεις την μεταφορά της προσοχής από την εξεταζόμενη χε στον όζο και πίσω – σαν να τους «φέρεις πιο κοντά» και να ελέγξεις – αν εμφανίζεται ο αντίκτυπος.

    3) να πραγματοποιήσεις ταυτόχρονα την πλύση της χε με την αφιέρωση, για να την καθαρίσεις από την πιθανή νοθεία των μηχανικών επιθυμιών.

    Καμιά φορά σαν αποτέλεσμα αυτών των πράξεων, ακόμα και αν υπάρχει λογική σύνδεση, ο αντίκτυπος δεν έρχεται. Ωστόσο εάν εμφανιστεί, αυτό συμβαίνει αρκετά δυνατά, σαν να πιάνει το γεράκι με τα νύχια του το ψάρι. Θα ονομάσω το εφέ αυτού του πιασίματος «σύμπλεξη». Η αναζήτηση του χώρου της χε στην πάτινα μοιάζει με την διαδικασία της έλξης των μαγνητών – αν τους στριμώξεις σε μια μεριά – δεν κολλάνε, στην άλλη – όχι, στην τρίτη – υπάρχει η σύμπλεξη!

    Εάν, σαν αποτέλεσμα της επίδρασης της μηχανικής επιθυμίας, το γεγονός της απουσίας της σύμπλεξης εκτοπίζεται, και κάποια επιθυμία προστίθεται στον χάρτη της πάτινας παρά την ανειλικρίνεια, δηλαδή συμβαίνει ο εκτοπισμός του γεγονότος της απουσίας της σύμπλεξης και γίνεται η πρόσθεση της παρουσίας της σύμπλεξης, όπως και να έχει, δεν θα κρατηθεί εκεί – θα αποκολληθεί και θα πέσει.

    Η δημιουργία του χάρτη της πάτινας είναι μια απίστευτα ενδιαφέρον διαδικασία, κατά την οποία οι ανακαλύψεις πέφτουν, σαν σπίθες (είναι αναπόφευκτη η πολλαπλή και δυνατή δηλητηρίαση με τον «πυρετό των αποκαλύψεων», για αυτό είναι άκρως ωφέλιμο να μην ξεχνάς την επιθυμία της δόμησης των ανακαλύψεων, όσο εξοικειώνεσαι με το νέο επίπεδο της πληρότητας των ανακαλύψεων).

    Η θέση της χε στην πάτινα δεν βρίσκεται πάντοτε με την πρώτη, ακόμα, δεν είναι πάντοτε σαφές – εάν υπάρχει εκεί η θέση για αυτήν η όχι (στη μορφή, με την οποία αυτή βιώνεται τώρα), για αυτό κάπου στο πλαίσιο του χάρτη κάλο είναι να έχεις μια λίστα των «υποψήφιων για τους κρυστάλλους», η τα λεγόμενα «στρας».

    Το «στρας» είναι μια τέτοια χε, η οποία εκδηλώνεται όχι τόσο συχνά, όχι τόσο έντονα, όσο οι κρύσταλλοι, δεν γίνεται η σύμπλεξη, αλλά υπάρχει μολαταύτα η λογική σύνδεση με τα στοιχεία της πάτινας, και υπάρχουν οι βάσεις να υποθέσεις, ότι η απουσία των υποψήφιων συνδέεται με κάποιον σκοτισμό, για παράδειγμα, με τον φόβο της ήττας η με την νοθεία των μηχανικών συστατικών. Η περαιτέρω εκτέλεση των πράξεων της εισχώρησης σε σχέση με το στρας θα δείξει – αν αυτό θα μετατραπεί σε κρύσταλλο η όχι.

    Αν κάποιος κρύσταλλος σχηματίζει την ατομική σχέση ταυτόχρονα με μερικά στοιχεία της πάτινας, τότε μπαίνει στη θέση, όπου υπάρχει ο πιο δυνατός αντίκτυπος, και στις υπόλοιπες θέσεις μπορείς να τον σημειώσεις με λεπτά γράμματα, με πλάγια γραφή, με ένδειξη εντός εισαγωγικών της βασικής θέσης του – αυτό στην περίπτωση, που ο χάρτης έχει φτιαχτεί με την μορφή του πίνακα του Excel. Αν ο χάρτης έχει φτιαχτεί με γραφική μορφή, μπορείς να σημειώνεις με βελάκια τις ατομικές σχέσεις με τους διπλανούς όζους. Καλύτερα να έχεις τους χάρτες και των δυο ειδών. Επίσης ωφέλιμο είναι να έχεις μια ξεχωριστή λίστα των κρυστάλλων με επεξήγηση της λογικής σύνδεσης τους με τους πιο υψηλούς κρίκους.

    Σε αντίθεση με τους κρυστάλλους, η εκδήλωση των οποίων είναι εξαιρετικά σταθερή, το σύνολο των οποίων σαν να δημιουργεί τον τσιμεντένιο σκελετό, υπάρχει και η συνεχόμενη εμφάνιση και εξαφάνιση (και κατά τη πραγματοποίηση επίσης) των χαρούμενων βραχυπρόθεσμων επιθυμιών – τις ονόμασα «νύχια» – έχουν μια αναλογία με τη γάτα, που καρφώνεται με τα νύχια της για να ανέβει πάνω στη κουρτίνα. Για παράδειγμα, η επιθυμία να μάθεις τις ξένες γλώσσες μπορεί να είναι κρύσταλλος, αλλά η επιθυμία να αγοράσεις το λεξικό – το νύχι – αυτή εκδηλώνεται δυνατά σε εκείνο το χρονικό διάστημα, που μεσολαβεί ωσότου εγώ δεν περάσω από βιβλιοπωλείο για να αποκτήσω το λεξικό. Μολαταύτα, τα νύχια επίσης έχουν μεγάλη δύναμη – ο διαμπερής αντίκτυπος κυλάει σε όλη την πάτινα με την ίδια ισχύ, ωστόσο, πιθανόν, λιγότερα έντονα, απ` ότι κατά την συγκέντρωση και/η πραγματοποίηση του κρυστάλλου.

    Το «τεχνούργημα» είναι το αποτέλεσμα της πραγματοποίησης του νυχιού, παρουσιαζόμενο η με την υλική μορφή (αγορασμένο βιβλίο), η με την οποιαδήποτε άλλη, που να επιτρέπει να ξεχωρίσεις την νέα αλλαγή, να τη συνοδεύσεις με τη σκέψη « αυτό είναι κάτι, το οποίο έγινε σαν αποτέλεσμα της πραγματοποίησης της χε» (για παράδειγμα – τέτοιου είδους ενδείξεις στην συμπεριφορά του ενός πρακτικού, που να δίνουν αφορμή να υποθέσεις, πως εκείνος βιώνει την σαφήνεια, η οποία είχε επιτευχθεί με την ενεργή σύμπραξη σου, και είχε ως κίνητρο το νύχι). Όταν η προσοχή στρέφεται στο τεχνούργημα, και ταυτόχρονα αντιλαμβάνομαι ξεκάθαρα, ότι αυτό είναι – το τεχνούργημα, τότε εμφανίζεται το ίδιο κύμα του διαμπερή αντίκτυπου στην πάτινα, λες και το νύχι δεν είχε πραγματοποιηθεί ακόμα. Η «αλληλεπίδραση της πάτινας» – η αντίδραση του διαμπερή αντίκτυπου στους κρυστάλλους και κυκεώνες. Καθ` αυτόν τον τρόπο, όσα περισσότερα νύχια πραγματοποιούνται, όσο πιο πολλά τεχνουργήματα βρίσκονται γύρο σου, τόσο πιο συχνά αλληλεπιδρά (δηλαδή, δραστηριοποιείται, συμμετέχει) η πάτινα, τόσο πιο πυκνά και έντονα εκδηλώνονται οι ΦΑ στο μέρος σου.

    Η πείρα της επίτευξης του οτβ και των παρατηρήσεων του – πόσο πολύ αλλάζουν τα πάντα με αυτό (η χε γίνεται ισχυρή, έχει δυνατό αντίκτυπο με τις ΦΑ, εμφανίζεται έντονο κα σταθερό ΦΦ, έρχεται η διατρητική και ιριδίζουσα με την χαρά κα προσμονή επιμονή, αποφασιστικότητα, είναι πάρα πολύ εύκολο να απομακρύνεις τους σκεπτικισμούς) οδηγεί στο ότι μπορούν να επανέλθουν οι επιθυμίες-πετροχελίδονα, οι οποίες είχαν καταπιεστεί η ξεχαστεί σιγά-σιγά, διότι δεν υπήρχε η σαφήνεια – τι μπορεί να γίνει για την πραγματοποίηση μιας τέτοιας επιθυμίας (για παράδειγμα – η επιθυμία να ζήσεις τουλάχιστον για 500 χρόνια). Τώρα αυτή η σαφήνεια υπάρχει – μπορείς, τουλάχιστον, να βγάλεις αυτό το πετροχελίδονο στο περιβόλι, και από εκεί και ύστερα – ποιος ξέρει – ποιες προοπτικές μπορούν να ανοιχτούν, αν υποθέσουμε, ότι η επίτευξη του οτβ είναι ένα από τα στάδια για την αύξηση της πιθανότητας της πραγματοποίησης αυτής της χε. Και αν αυτό το πετροχελίδονο θα γίνει κρύσταλλος, είναι ένας λόγος παραπάνω – η αξία αυτής της εμφάνισης είναι οφθαλμοφανής – θα εγκατασταθεί στην πάτινα, θα δυναμώνει των αλληλένδετο αντίκτυπο, θα δημιουργήσει μια νέα θέση για τον σχηματισμό των ατομικών σχέσεων και προσκόλληση των νέων κρυστάλλων. Η εκδήλωση των καταπιεσμένων χε – μια από τις συνέπειες των προπονήσεων για την επίτευξη του οτβ.

    07-01-11) Η «πρακτική της αποκοπής» συνίσταται στο ότι όποτε εγώ αισθάνομαι μια προφανώς μηχανική επιθυμία, η μια επιθυμία, στην οποία υπάρχει ένα φανερό μερίδιο των μηχανικών συστατικών, ξεκινάω τις προσπάθειες να «εντάξω» αυτή την επιθυμία σε κάποια θέση μέσα στην πάτινα, δηλαδή, εκτελώ την γρήγορη μεταβολή της προσοχής από την πάτινα στην επιθυμία. Σαν αποτέλεσμα εμφανίζεται η επίδραση της «απόρριψης» των μηχανικών συστατικών – αυτά πολύ οφθαλμοφανώς βιώνονται ως κάτι το ξένο, αδιάφορο, εμφανίζεται η επιθυμία να τα πετάξεις, έρχεται μια μικρή κόπωση από τις προσπάθειες, και στο τέλος αυτά χάνουν πολύ πιο γρήγορα την δύναμη τους, απ` ότι κατά την πρακτική της εξάντλησης. Αυτό είναι το τρίτο είδος της παύσης της εξουσίας των με (πρώτος – εξάντληση, δεύτερος – απομάκρυνση) – ο πιο αποτελεσματικός, κατά τη γνώμη μου, και απαιτεί ελάχιστες προσπάθειες.

    Οι κρύσταλλοι έχουν μια τέτοια ένταση, ότι λόγο της μη-συνήθειας μπορείς να γίνεις «διψομανής» – τόσο ελκυστικό είναι να απολαμβάνεις ώρα με την ώρα, μέρα με τη μέρα την πραγματοποίηση της δυνατής χαρούμενης επιθυμίας, βιώνοντας τόσους αντίκτυπους, τόσες αναλαμπές των ΦΑ, ότι σε κάποια στιγμή συμβαίνει η αποκόλληση του κρυστάλλου από την πάτινα, και εσύ απλώς παρασέρνεσαι τόσο πολύ από αυτόν, ότι ξεχνάς να εκτελείς τις πράξεις εισχώρησης, παύεις να «ανανεώνεις τις ατομικές σχέσεις», και στο τέλος η χε σαν να βγαίνει εκτός τροχιάς, γρήγορα καλύπτεται με μηχανικά συστατικά. Όσο αποκτάμε την πείρα, όμως, καταφέρνουμε δίχως ιδιαίτερο κόπο να προλαμβάνουμε τέτοιες αποκολλήσεις με την συνεχή ανανέωση των ατομικών σχέσεων.

    07-01-12) Μεγάλη σημασία για την περαιτέρω ανάπτυξη της πρόθεσης έχει η προπόνηση της φωτισμένης διακριτικής συνείδησης. Συνήθως, όταν υπάρχουν μερικά πιθανά σενάρια της ανάπτυξης των γεγονότων, ο άνθρωπος αισθάνεται επώδυνη προαίσθηση, δηλαδή, υπολογίζει κάποια έκβαση, υποθέτοντας, ότι σε αυτή την περίπτωση η ζωή του θα είναι έστω λίγο πιο ευτυχισμένη, ενώ με τη σκέψη για την πιθανότητα άλλων εκβάσεων νοιώθει τα ΑΣ, φόβο των μελλοντικών ΑΣ. Για παράδειγμα, βρισκόμενος στο αεροδρόμιο σε αναμονή της καθυστερημένης πτήσης, ο άνθρωπος αυτός μπορεί να αισθανθεί μια πληθώρα από τα ΑΣ και ΑΣΑ – ανία, εκνευρισμό, κούραση, και τα ΑΣ του θα δυναμώνουν με τη σκέψη, ότι η πτήση του μπορεί να αναβληθεί ξανά. Κάποιος άλλος άνθρωπος όμως, μπορεί να αντιληφθεί, ότι, πρώτον, καμία έκβαση δεν του δίνει την εγγύηση της γεμάτης ζωής – την ανία, μιζέρια και άλλα ΑΣ μπορείς να τα νοιώσεις υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, είναι εύκολο να το δεις, παρατηρώντας τους ανθρώπους, που έχουν βρεθεί στις καταστάσεις, τις οποίες επιδίωκαν για πολύ καιρό και τις θεωρούσαν κλειδί της ευτυχίας η έστω επάρκειας. Δεύτερον, μπορείς να αισθάνεσαι πληρότητα της ζωής υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, συμπεριλαμβανομένου το κόλλημα για ένα, και δυο, και τρία εικοσιτετράωρα σε αίθουσα αναμονής του αεροδρομίου – αν ταυτόχρονα ασχολείσαι με τις συναρπαστικές έρευνες, πραγματοποιείς τις χαρούμενες επιθυμίες.

    Το θεμέλιο για την προπόνηση της ΦΔΣ αποτελείται από δυο πλατφόρμες:

    1) να κάνεις την ανάλυση της κατάστασης και να δημιουργήσεις τις υποθέσεις για τις πιθανές εκβάσεις, ποιες είναι η πιθανότητες της παρουσίασης τους.

    2) να πλήρεις τους παρακάτω 4 όρους:

    *) να βιώνεις την πληρότητα ζωής αμέσως τώρα – να πραγματοποιείς τις χαρούμενες επιθυμίες, να ασχολείσαι με τις συναρπαστικές έρευνες, με ενδιαφέρουσα πρακτική

    *) κατά την ανάλυση των πιθανών εξελίξεων των καταστάσεων να αντιλαμβάνεσαι ξεκάθαρα, ότι μπορούμε να βιώνουμε όσο τους σκοτισμούς, τόσο και τις ΦΑ σε οποιαδήποτε κατάσταση, με οποιαδήποτε έκβαση.

    *) να φαντάζεσαι τον εαυτό σου ως άτομο, που νοιώθει την απόλαυση από τη ζωή, που ασχολείται με τις έρευνες του, που κάνει ανακαλύψεις, σε κάθε μια εναλλακτική έκδοση της ανάπτυξης της κατάστασης.

    *) να εκτελείς την συναισθηματική λείανση, απομακρύνοντας τα εμφανιζόμενα ΑΣ, εάν αυτά έρχονται αυτόματα με τη σκέψη για κάποια έκβαση, η οποία συνηθίζεται να θεωρείται «κακή».

    Μολαταύτα αναρωτιέμαι: υπάρχει η βεβαιότητα για το πως θα εξελιχθεί μια κατάσταση, σε σχέση με οποιαδήποτε άποψη; Η το ερώτημα μπορεί να τοποθετήσει συγκεκριμένα: εάν θα έχει η πτήση καθυστέρηση η όχι; Ταυτόχρονα πρέπει να ξεχωρίζεις προσεκτικά τις υποθέσεις από την βεβαιότητα – αυτά είναι τελείως διαφορετικά είδη των αντιλήψεων, και μπορεί να τύχει να έχεις τις προϋποθέσεις να νομίζεις, ότι κάποια έκβαση θα συμβεί με σχεδόν 100% πιθανότητα, ενώ η βεβαιότητα εμφανίζεται για μια άλλη διαφορετική έκβαση.

    Παρακάτω συνεχίζω να κάνω τις πράξεις, σωστές από την άποψη των προϋποθέσεων, που υπάρχουν, και βλέπω – τι γίνεται στο τέλος – κατά πόσο η εμφανιζόμενη βεβαιότητα συνάδει με την έκβαση. Η βεβαιότητα μπορεί να αλλάζει, μπορεί και όχι, εξαρτάται από την εξέλιξη των γεγονότων, από την εισερχόμενη καινούρια πληροφόρηση και από τον σχηματισμό των νέων προϋποθέσεων.

    Χρησιμοποιώντας την πρακτική της κυκλικής αλλαγής της βεβαιότητας, και έχοντας πετύχει το αποδεκτό αποτέλεσμα, μπορείς να ανοίξεις μια νέα κατεύθυνση των ερευνών – να καταγράψεις κάποια βεβαιότητα, να την αλλάξεις, και να παρατηρήσεις – ποια θα είναι η τελική έκβαση. Τέτοιου είδους πειράματα επιτρέπουν να προοδεύσεις στην απάντηση για το ερώτημα – κατά πόσο η βεβαιότητα ορίζει την παρακάτω ροή των γεγονότων, εάν έτσι, υπάρχει τρόπος να σχηματίζεις αυτή τη ροή σύμφωνα με τις χαρούμενες επιθυμίες σου, δηλαδή, να κατακτήσεις τελικά την τέχνη της διοίκησης της πρόθεσης.

    Εφόσον η πείρα της εκδήλωσης της βεβαιότητας υπό τις προαναφερόμενες συνθήκες απουσιάζει τελείως στους ανθρώπους (όλες οι προτιμήσεις τους είναι εξαιρετικά επώδυνες, σ.σ., συνοδεύονται από μια μάζα των ΑΣ, και όσο πιο δυνατή είναι η επιθυμία μιας συγκεκριμένης έκβασης, τόσο πιο δυνατά γίνονται τα ΑΣ και το ΑΦ), θα χρειαστεί ένας σημαντικός αριθμός των πειραμάτων, ώστε «ο λαγός να βγει από τη φωλιά του», δηλαδή, για να μπορέσει η βεβαιότητα να εκδηλωθεί στο πεδίο, εκκαθαρισμένο από τους σκοτισμούς.

    07-01-13) Τις περιγραφόμενες παραπάνω διαδικασίες συνοδεύει η εκδήλωση των νέων φωτισμένων [σωματικών] αισθήσεων (ΦΣΑ). Ιδιαίτερα έντονα αυτό φαίνεται, όταν το φόντο της απόλαυσης αρχίζει να πλαισιώνει σχεδόν μόνιμα την εμφάνιση της πάτινας, την εργασία για την ανάπτυξη της: διεύρυνση της σύστασης, σταθεροποίηση των εισερχόμενων σε αυτήν κρυστάλλων, πραγματοποίηση τους. Για παράδειγμα – η ΦΣΑ – το «παιχνιδιάρικο κοτοπουλάκι» – είναι φαινόμενο, κατά το οποίο στο σώμα, ειδικά στο πάνω μέρος του, τρέχουν κίτρινα, χνουδωτά, λαμπερά από την απόλαυση μπαλάκια – όπου κύλησε το μπαλάκι, μένει μια δύνη της ιριδίζουσας, καμιά φόρα αναπάντεχης απόλαυσης.

    Για πρώτη φορά τόσο δυνατά, ξεκάθαρα και μακροχρόνια αρχίζει να εκδηλώνεται η απόλαυση, που οδηγεί στην μεταμόρφωση του σώματος.

    07-01-14) Η σύσταση των κρυστάλλων, που σχηματίζουν την πάτινα, διαφέρει, φυσικά, από άτομο σε άτομο, ωστόσο, υπάρχουν οι όζοι, που με την μεγάλη πιθανότητα θα ενταχθούν στην πάτινα πολλών πρακτικών, μόλις οι ίδιοι θα τους ανακαλύψουν μέσα τους η θα το διαβάσουν σε αυτό το βιβλίο και το περάσουν αρχικά στη λίστα με τα στρας, για αυτό θέλω να περιγράψω τις διαδικασίες, οι όποιες συνοδεύουν την έξοδο κάποιων κρυστάλλων στο περιβόλι.

    Η «επιθυμία να ζήσεις τουλάχιστον 500 χρόνια» («ε-500») ανήκει άμεσα στον ένα από τους δυο κυκεώνες – « να αισθάνομαι τις εΦΑ», «να συμπράττω στους πρακτικούς», και αντίστοιχα, δημιουργεί την ατομική σχέση μεταξύ τους. Η λογική σύνδεση εδώ είναι απολύτως κατανοητή – η μακροζωία προσφέρει την δυνατότητα : α) να ολοκληρώσεις έναν τεράστιο αριθμό των ερευνών, των ανακαλύψεων, να αλλάξεις τον εαυτό σου με απίστευτο για τη στιγμή τρόπο. β) να συμπράξεις στην πρακτική των πάρα πολλών μουσούδων. Ο αριθμός 500 έχει επιλεχθεί όχι μόνο επειδή αυτή η διάρκεια ζωής έχει δυνατό αντίκτυπο με την προσμονή, αλλά και επειδή αυτό εκ των προτέρων προσπερνά κατά πολύ ακόμα και τις πιο αισιόδοξες προϋποθέσεις για το πόσο μακριά μπορεί να είναι η ανθρώπινη ζωή. Άνθρωποι, οι οποίοι ζουν 120-130 χρόνια, εδώ και πολύ καιρό έπαψαν να είναι σπανιότητα, και κάπου στους μύθους υπάρχουν αμφίβολες μαρτυρίες, ότι κάποιοι κατάφεραν να ζήσουν 200 η ακόμα και 220 χρόνια, αλλά 500 – είναι εξ αρχής φανταστική, ανέφικτη ηλικία για τον άνθρωπο, σύμφωνα με τα υπάρχοντα δεδομένα, θεωρίες και μαρτυρίες.

    Κατά την προπόνηση της εξόδου της ε-500 στο περιβόλι εμφανίζεται η πολύ δυνατή προσμονή, και είναι πάρα πολύ σταθερή – εκδηλώνεται όλη την ώρα, όσο η ε-500 βρίσκεται έξω.

    Αυτό, με τη σειρά του, φέρνει την σαφήνεια για το ότι εγώ τελικά έχω ετοιμαστεί να πεθάνω στα 60-70-80 μου έτη. Μπορούμε να μιλήσουμε για πάρα πολλή ώρα, ότι η διάρκεια της ζωής εξαρτάται από τις αντιλήψεις του ανθρώπου, μπορείς ακόμα να είσαι σίγουρος, πως θα ζήσεις όσα χρόνια επιθυμείς – όλα αυτά δεν αναιρούν το γεγονός, ότι στη σύσταση των αντιλήψεων σου υπάρχει μια τσιμεντένια βεβαιότητα πως κάποια στιγμή θα πεθάνεις, όπως και όλοι οι άλλοι, στην ηλικία, πιθανόν λίγο μεγαλύτερη από τον μέσω όρο. Και μόνο η απευθείας δημιουργία της βεβαιότητας για το ότι θα ζήσω 500 χρόνια απομακρύνει αυτή την μηχανική σιγουριά, και ταυτόχρονα οδηγεί στην σταθερή εκστατική προσμονή και εκδήλωση των άλλων ΦΑ, που έχουν αντίκτυπο με αυτήν.

    Όσο πιο δυνατούς σκοτισμούς βιώνει ο άνθρωπος, τόσο πιο δυνατή είναι η εσωτερική μηχανική επιθυμία να τελειώσει η ζωή πιο γρήγορα, για να σταματήσουν και τα πάθη. Θυμάμαι, ότι ήδη στην παιδική μου ηλικία εμφανίστηκε μια τέτοια επιθυμία, όταν πρωτοεμφανίστηκε η φυλακή με την μορφή του παιδικού σταθμού, μετά του σχολείου, του ινστιτούτου, της ανάγκης να εργαστώ, με τους «δυστυχισμένους» έρωτες, «ευτυχισμένους» έρωτες (όταν ως μόνιμο φόντο υπήρχε η απελπισία -10, επειδή δεν μπορούσα να περνάω όλη την ώρα με το κορίτσι μου, δεν μπορούσα να μας κάνω ευτυχισμένους, δεν υπήρχε μέρος και χρήματα να ζήσουμε και τα λοιπά), του φόβου για τον οδοντίατρο, των ασθενειών και άλλων. Σκεφτόμουν, πως αργά η γρήγορα θα πεθάνω, και τα πάθη μου θα τελειώσουν, και από αυτή τη σκέψη ένιωθα ανακούφιση. Έτσι – ένα βήμα μετά το άλλο, χωρίς να το αντιληφθώ, στερέωνα την επιθυμία να μην κρατήσει η ζωή για πολύ, δυναμώνοντας έτσι και την βεβαιότητα, πως έτσι και θα γίνει, εφόσον αυτό φαίνεται σαν ακλόνητη αλήθεια κατά την εξέταση της ζωής των άλλων συνηθισμένων ανθρώπων.

    Με την έξοδο της ε-500 στο περιβόλι δυναμώνει η απόσπαση – η ζωή των ανθρώπων με τους αμέτρητους σκοτισμούς, τιποτένια πάθη, βαβούρα, μιζέρια, ανία και προσπάθειες να τα καλύψουν με εντυπώσεις – όλα αυτά σαν να βγαίνουν εκτός του κόσμου μου, περνάνε δίπλα, χωρίς να με αγγίξουν.

    Με την έξοδο της ε-5οο στο περιβόλι γίνεται πολύ πιο εύκολα η δημιουργία της ανοιχτοσύνης και της αφοσίωσης για τις μουσούδες της Γης – πέτρες, ποτάμια, δέντρα και άλλες. Νωρίτερα αυτά σαν να άνηκαν σε έναν άλλο κόσμο – διότι ζουν σχεδόν αιώνια σε σύγκριση με μερικές δεκάδες χρόνια της δικής μου ζωής, η απόσπαση είχε εκδηλωθεί συχνά για αυτά, και παρόλο που η αίσθηση της ομορφιάς δίνει τον αντίκτυπο με την ανοιχτοσύνη, η ένταση της δεν μπορεί να συγκριθεί σε καμία περίπτωση με αυτήν, που αρχίζεις να αισθάνεσαι, βγάζοντας την ε-500 στο περιβόλι. Και φυσικά, αυτή η ανοιχτοσύνη και αφοσίωση μετά βιώνεται πιο εύκολα για τα πλάσματα με επιδίωξη.

    Θα σημειώνω την επιθυμία, που έχει βγει στο περιβόλι, με το γράμμα «π», π.χ., ε-500-π. Λανθασμένη βγαίνει η υπόθεση, πως εάν είσαι σίγουρος, ότι θα ζήσεις τόσα πολλά χρόνια, θα αυξηθεί η τεμπελιά, θα καταβληθούν λιγότερες προσπάθειες, θα νιώθω λιγότερες ΦΑ, η ζωή θα γίνει πιο άτονη, νωθρή. Όλοι θυμόμαστε την φράση του Δον Χουάν για τη ζωή των συνηθισμένων ανθρώπων – «λες και θα ζήσουν για πάντα, και έχουν πολύ καιρό για όλα». Η πείρα της εξόδου της ε-500 στο περιβόλι αποδεικνύει αδιάσειστα και δυνατά, ότι οι άνθρωποι, οι οποίοι έχουν τη μηχανική βεβαιότητα, πως θα ζήσουν λίγα χρόνια, στην ουσία ζουν, λες και «θα ζήσουν αιώνια» – χαλαρά και νωθρά. Όταν υπάρχει η ε-500-π, ανάβει η εκστατική προσμονή, ο θαυμασμός, η επιδίωξη, η αφοσίωση, λάμπουν δυνατά οι κρύσταλλοι, ακόμα και τα ξεχωριστά κλάστερς των επιθυμιών (δηλαδή, τα σύνολα των χαρούμενων επιθυμιών, η κάθε μια από τις οποίες συνδέεται με ατομική σχέση έστω με ένα άλλο στοιχείο αυτού του συνόλου, μη-προσκολλημένου στην πάτινα), και οι διάφορες άλλες χαρούμενες επιθυμίες.

    Η ε-500-π φέρνει την εμφάνιση μιας τέτοιας στάσης της ΔΣ, με την οποία υπάρχει η διάκριση των τρέχων γεγονότων ως εκείνων, που θα περάσουν σε μακρινό παρελθόν. Αυτό, που τώρα φαντάζει σύγχρονο και τέλειο, θα γίνει κάποτε ανέλπιστα παλιό, ακόμα και αστείο. Θα ονομάσω αυτή τη στάση της ΔΣ – «μετατόπιση εμπρός».

    Η μετατόπιση εμπρός έχει αντίκτυπο με την απόσπαση.

    Η ε-500-π οδηγεί στην δυνατή εκδήλωση της αίσθησης της αιώνιας άνοιξης και επιδίωξης.

    Ένα από τα κριτήρια του ότι εσύ πραγματικά νιώθεις την ε-500-π, βρίσκεται στην επιθυμία να σχεδιάζεις η/ και να κάνεις προγνώσεις για τη ζωή σου, για τη ζωή της ανθρωπότητας σε 200-300-500 χρόνια, εμφάνιση του ενδιαφέροντος για την έρευνα των τάσεων της ανάπτυξης της ανθρωπότητας, διότι με την ε-500-π αυτά, που θα γίνουν σε 500 χρόνια, σε αφορούν με τον ίδιο τρόπο, όπως και αυτά, που θα συμβούν σε 20 χρόνια.

    Η Αιτα-μα: «Όταν η ε-500 βγήκε στο περιβόλι, εμφανίζονται τα παρακάτω πράγματα:

    *) εκδηλώθηκε η κατάσταση, την οποία θέλω να ονομάσω « το κυνήγι της χε» – το ΦΦ (1-4), και η χε (5+) να αναζητήσεις νέες και νέες χε. Έχει αντίκτυπο με τις λέξεις «απνευστί», «αδύνατον να σταματήσεις». Δεν υπάρχουν τα χαοτικά αποσπάσματα, έρχεται η σοβαρότητα, προσμονή και έξαρση μόνο και μόνο από τη σκέψη «θέλω να ψάξω για τις χε».

    *) εμφανίζεται η ανοιχτοσύνη, και επίσης η αντίληψη, που έχει αντίκτυπο με την εικόνα : «στεκόμουν πίσω από την αυλόπορτα και αναπηδούσα καμία φορά για να κοιτάξω – τι είναι πίσω από αυτή, μα πάντα επέστρεφα στη θέση μου – ήμουν ανέκαθεν σίγουρη, ότι το μόνο που θα καταφέρω να κάνω, είναι να αναπηδώ έτσι, τίποτα άλλο δεν με περιμένει. Τώρα άνοιξα αυτή τη πόρτα και είδα ένα τεράστιο λιβάδι, πέρα από αυτό το δάσος, πέρα από το δασός κάτι ακόμα, και ακόμα, και μπορώ να τα περπατήσω όλα αυτά και να το βλέπω, να το αγγίζω, και να κάνω ο, τι θέλω».

    *) εμφανίστηκε η σαφήνεια, ότι νωρίτερα ένιωθα μια μόνιμη έγνοια στο φόντο, πως δεν θα προλάβω να πραγματοποιήσω όλες τις χε μου, έτσι για ποιο λόγο να τις αναζητήσω; Έτσι δικαιολογούσα το ότι δεν έψαχνα τις χε, και αν τις έβρισκα, λειτουργούσε ο σκεπτικισμός: «πότε θα την πραγματοποιήσεις αυτή την επιθυμία; Μπορεί και να μην τύχει ποτέ να το κάνεις» – αυτό δυνάμωνε την ΑΑΧ (αίσθηση της αυτοχωλότητας), και δεν προσπαθούσα καν να απομακρύνω αυτόν τον σκεπτικισμό, επειδή δεν είχα απομακρύνει ακόμα τον πρώτο σκεπτικισμό « αυτή δεν είναι χε», «αυτό είναι ασήμαντο». Ενώ τώρα μόνο από την βεβαιότητα, ότι θα ζήσω 500 χρόνια, εμφανίζονται η έξαρση και η σαφήνεια, ότι έχω πάρα πολλές χε!

    Έρχονται οι σκέψεις, που έχουν αντίκτυπο με την απόσπαση: «εγώ έχω την δική μου πρακτική, έχω την δική μου ζωή, κάνω ο, τι θέλω.

    Δυναμώνει η τρυφερότητα, όταν βλέπω διάφορες μουσούδες της Γης – αποκτά το βάθος, έχει δυνατό αντίκτυπο με την ανοιχτοσύνη, η ανησυχία εξαφανίζεται – μπορώ να στέκομαι για όσο καιρό χρειαστεί δίπλα σε αυτό το δέντρο-μουσούδα και να αισθάνομαι τρυφερότητα για αυτό, ωσότου δεν εμφανιστεί η χε να κάνω κάτι άλλο. Ήρθε η σαφήνεια, ότι όλη την ώρα βιάζομαι να πάω κάπου, ακόμα και εάν δεν άργησα πουθενά και δεν πρέπει να τρέξω κάπου να κάνω κάτι. Ποτέ δεν κάνω κάτι για πολύ καιρό λόγο της θεωρίας «πρέπει συνέχεια να κάνεις κάτι», « δεν κάνει να στέκεσαι όρθια για πολλή ώρα, να κοιτάς, να σκέφτεσαι, να ξαπλώνεις».»

    Μια από τις πράξεις, που έχουν δυνατό αντίκτυπο με την ε-500 και που διευκολύνουν τον σχηματισμό της βεβαιότητας – 500 είναι η σύνταξη (και η περαιτέρω διόρθωση και συμπλήρωση) του σχεδίου για τα 500 έτη (η για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα). Ακόμα και αν το σχέδιο θα είναι πολύ πρόχειρο, και πάλι θα κάνει την επιθυμητή επίδραση, για παράδειγμα, μπορείς να περάσεις σε εκατονταετίες τη λίστα της κατάκτησης των ξένων γλωσσών η των επιστήμων και τα λοιπά.

    07-01-15) Αργά η γρήγορα, ανάμεσα στα νύχια εμφανίζεται η επιθυμία να συντάξεις τη λίστα των ερευνών, το ενδιαφέρον για τις οποίες είναι πολύ μεγάλο, δηλαδή, τέτοιων ερευνών, που η επιθυμία να τις εκτελέσεις είναι στην ουσία κρύσταλλος η νύχι. Το σύνολο αυτών των ερευνών εγώ θα το σημειώσω ως «αποστολή». Μετά από τη σύνταξη μιας τέτοιας λίστας φαίνεται, ότι στην έντονη προσμονή, ερχόμενη από την πάτινα, προστίθεται εξίσου έντονη πρόβλεψη με προέλευση την αποστολή. Ο διαμπερής αντίκτυπος καλύπτει τώρα όχι μόνο την πάτινα, αλλά και την αποστολή.

    Τις έρευνες, που συγκαταλέγονται στη σύσταση της αποστολής θα σημειώσω σαν «χασκι». Τα χασκι μπορούν να σχηματίζουν η όχι τις ατομικές σχέσεις μεταξύ τους, αλλά οπωσδήποτε δημιουργούν την ατομική σχέση έστω με έναν κρύσταλλο η νύχι.

    Το βίωμα της έντονης προσμονής και της πρόβλεψης, που έχουν δυνατό αντίκτυπο μεταξύ τους δίνει μια απολύτως νέα απόχρωση και στα δυο από αυτά. Θα ονομάσω αυτό το ζεύγος των ΦΑ – «το πουλί της καταιγίδας».

    07-01-16) Η «αρχή της επάρκειας των προσπαθειών» βρίσκεται στο ότι αν καταβάλλεις τις προσπάθειες στην πρακτική της απελευθέρωσης από τους σκοτισμούς και επίτευξης των ΦΑ, όλα τα απαραίτητα για την πρόοδο θα ανοίγονται, όσο αυξάνεται το επίκαιρο αυτής της κίνησης εμπρός. Για παράδειγμα, εάν έχω την θεωρία για το ότι η σωματική απόλαυση είναι κάτι το επιπόλαιο, κάτι που δεν αξίζει ιδιαίτερη προσοχή, η απόλαυση καταπιέζεται. Εμφανίζεται το σφάλμα. Ωστόσο, ως αποτέλεσμα της ανάπτυξης των άλλων ΦΑ, και λόγο του αντίκτυπου με αυτά η απόλαυση θα έρχεται όλο και πιο συχνά, ωσότου , στο τέλος, δεν ανακαλύψω, ότι υπάρχει μια τέτοια θεωρία, θα την απομακρύνω, και ύστερα η έρευνα και η καλλιέργεια της απόλαυσης θα προχωρήσουν εμπρός με ταχύτερους ρυθμούς, το σφάλμα στην πρακτική θα διορθωθεί, και αυτό θα φανεί και στις άλλες κατευθύνσεις της. Καθ` αυτόν τον τρόπο αρκεί να αισθάνεσαι το υψηλό επίπεδο της ειλικρίνειας έστω σε κάποιους τομείς της ζωής, να καταβάλλεις τις επίμονες και αποφασιστικές προσπάθειες, ώστε το σφάλμα στις υπόλοιπες σφαίρες να αρχίσει να διορθώνεται σταδιακά.

    Η επίτευξη της σαφήνειας για την ύπαρξη της αρχής της επάρκειας των προσπαθειών απομακρύνει την έγνοια να χάσεις κάτι, να σου διαφύγει κάτι, και αυτή είναι η αιτία να φαίνονται διάφορα ανυπέρβλητα εμπόδια στο τέλος. Με τις έρευνες δημιουργείται πιο ήρεμη, καλλιτεχνική, χαρούμενη ατμόσφαιρα, χωρίς σπασμωδική ανησυχία, δυναμώνει η προσμονή και πρόβλεψη, και μαζί με αυτά δυναμώνει και η αντίθεση, σταθερότητα, ιδιότητες για αντίκτυπο της πάτινας και της αποστολής.

    07-01-17) Λίγο καιρό μετά από την δημιουργία της πάτινας, φαίνεται, ότι εκτός από τους πέντε κυκεώνες υπάρχει και έκτος, ο οποίος, σε αντίθεση με τους πέντε πρώτους, εκδηλώνεται μόνο κατά καιρούς – αυτή είναι η επιθυμία «να περάσεις». Αυτή πάντοτε εμφανίζεται συγκεκριμένα σαν κυκεώνας, γι` αυτό θεωρώ καλύτερη (με μεγαλύτερο αντίκτυπο) ονομασία για αυτόν των κυκεώνα – «θέληση να περάσεις» – επιθυμία να κάνεις τα αποφασιστικά βήματα και την μόνιμη αλλαγή των αντιλήψεων σε κάποια περιοχή, να στρέψεις όλη την πιθανή επιμονή σε αυτό. Η επιθυμία να περάσεις στην αρχή μπορεί να είναι άνευ αντικείμενου, και μετά το αντικείμενο βρίσκεται με την αναζήτηση της χε, που να έχει αντίκτυπο με αυτήν. Τυπικό λάθος – να επιτρέψεις να εκδηλωθεί η με να βρεις οπωσδήποτε το αντικείμενο της θέλησης να περάσεις, ενώ εάν απομακρύνεις αυτή την με, μπορεί να ανακαλύψεις, ότι αυτή είναι ικανή να παραμείνει χωρίς αντικείμενο για πολύ καιρό, δυναμώνοντας και εμβαθύνοντας ταυτόχρονα. Ενίοτε η άνευ αντικειμένου θέληση να περάσεις μπορεί να αντηχεί με κάποιες πράξεις, οι οποίες ξεχωριστά δεν αποτελούν το αντικείμενο της, αλλά έχουν αντίκτυπο με αυτήν.

    Η θέληση να περάσεις κατά καιρούς εκδηλώνεται πριν από την εμφάνιση της πάτινας, αλλά μόνο μετά από τον ερχομό της αρχίζει να φανερώνεται πολύ πιο συχνά και πολύ πιο έντονα.

    Η θέληση να περάσεις έχει δυνατό αντίκτυπο με την αποφασιστικότητα, επιμονή, επιδίωξη, πρόβλεψη.

    07-01-18) Η «εμπιστοσύνη για τις ΦΑ» – είναι μια καταπληκτική στάση, διότι σε αυτήν η πιο δυνατή χε – είναι … η επιθυμία να αρνηθείς τις χε! Φαινομενικά – είναι αδύνατον, και αρνούμενος τις χε αναπόφευκτα θα αρχίσεις να αισθάνεσαι τις με. Αυτό ισχύει για όλες τις περιπτώσεις, όταν ο άνθρωπος δεν βιώνει έντονες ΦΑ, ενώ όποτε αυτές υπάρχουν, κάτι τέτοιο είναι πιθανό – να αρνηθείς τις χε, χωρίς να αρχίζεις να αισθάνεσαι τις με, συνεχίζοντας να βιώνεις τις δυνατές ΦΑ, πάνω από αυτό – η άρνηση από τις χε οδηγεί στην ενδυνάμωση των ΦΑ, των ΦωΠ.

    Θα εξετάσω αυτό το φαινόμενο, αναλύοντας για παράδειγμα την έρευνα της απόλαυσης. Όταν εμφανίζεται η απόλαυση για 8-10, ώστε χρειάζεται να καταβάλλεις τις σοβαρές προσπάθειες να μην «τελειώσεις» με το κύμα της απόλαυσης, περασμένης από την σπονδυλική στήλη, στην αρχή εμφανίζεται η επιθυμία να διευθύνεις αυτή την διαδικασία – π.χ., να στείλεις αυτή την αίσθηση στις πατούσες, για να γίνουν πιο λεπτοί αγωγοί των ΦΑ, για να μπορείς με ένα άγγιγμα να μεταδόσεις τις ΦΑ σε άλλες μουσούδες. Αυτή η χε είναι ένα νύχι στον όζο του κυκεώνα «να συμπράττεις στις μουσούδες». Όμως, κατά την παρακολούθηση παρατηρώ, πως πρώτον, τέτοιες προσπάθειες φέρνουν την μείωση της απόλαυσης, και δεύτερον, εμφανίζεται μια δυνατή χε, την οποία μπορώ να σημειώσω με τις λέξεις «θέλω να εμπιστευτώ» – δηλαδή, να μην επεμβαίνω με τις χε μου στην διαδικασία της ανάπτυξης της απόλαυσης. Υπάρχει ακόμα η δυνατή προσμονή, ότι θα παρατηρώ την διαδικασία χωρίς να επεμβαίνω.

    Η «εμπιστοσύνη για τις ΦΑ» – εστί σημείωση της ομάδας των αντιλήψεων, η οποία αποτελείται από:

    α) την «ανοιχτοσύνη» ( ανοιχτοσύνη όχι για αυτό, που διακρίνεται ως «εξωτερικό», αλλά για εκείνο, που διακρίνεται ως κομμάτι του «δικού μου» συνόλου των αντιλήψεων. Αυτό το είδος της ανοιχτοσύνης εγώ ονομάζω «εσωστρεφής ανοιχτοσύνη». Υπάρχουν και άλλα παραδείγματα των εσωστρεφή ΦΑ, όπως η «ευγνωμοσύνη προς τον εαυτό σου». Αυτή εμφανίζεται, όταν θυμάσαι τις προσπάθειες σου για να συμπράξεις στους πρακτικούς, για τις ενέργειες, που έχεις εκτελέσει. Ο άνθρωπος, ο οποίος βιώνει λίγες ΦΑ, δεν μπορεί να φανταστεί κάτι τέτοιο – εκτός από την αυταρέσκεια, δεν μπορεί να σκεφτεί τίποτε άλλο. Αλλά η ευγνωμοσύνη στον εαυτό σου είναι σίγουρα μια ΦΑ, έστω επειδή έχει αντίκτυπο με ΦΑ, όπως και οι άλλες ΦΑ).

    β) την προσμονή (η οποία έχει αντίκτυπο με τις σκέψεις «πολύ ενδιαφέρον – τι θα βγει από αυτό, ποιες καταπληκτικές ανακαλύψεις θα γίνουν»)

    γ) την δυνατή χε της εντεταμένης προσεκτικότητας, για να παρατηρήσεις αυτά που συμβαίνουν και να αισθανθείς τον θαυμασμό, την πρόβλεψη και άλλες ΦΑ.

    Η εμπιστοσύνη για τις ΦΑ, έχοντας εκδηλωθεί για κάμποσο καιρό, αρχίζει να αντηχεί με την απόσπαση. Η συνηθισμένη απόσπαση δεν εμποδίζει την εμφάνιση των χε, αντιθέτως – έχει αντίκτυπο με αυτές (παρά τη γνώμη εκείνων, που δεν βιώνουν τις ΦΑ, απλώς μιλάνε για αυτές εξ αποστάσεως). Αλλά αυτό το είδος της απόσπασης, που έχει αντίκτυπο με την εμπιστοσύνη για τις ΦΑ, έχει μια ιδιαίτερη απόχρωση, διότι σε αυτή τη στάση οι χε έχουν αποσυρθεί λόγο της χε να μην επεμβαίνεις στην διαδικασία.

    Εγώ επέλεξα τον όρο «έχουν αποσυρθεί» επίτηδες, διότι αυτή η πράξη διαφέρει εξ αρχής και από την απομάκρυνση, και από την καταπίεση. Καταπιέζονται και απομακρύνονται οι ανεπιθύμητες αντιλήψεις, και εδώ δεν μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο – οι χε σε κάθε περίπτωση παραμένουν θεμιτές αντιλήψεις, που έχουν αντίκτυπο με τις ΦΑ. Σ` αυτή τη κατάσταση εμφανίζεται μια νέα πράξη, για την οποία εγώ επέλεξα των όρο «απόσυρση». «Απόσυρση» είναι το αποτέλεσμα της πραγματοποίησης της χε, ώστε αυτές να μην εμφανίζονται σε κάποια περιοχή και να μην επιδρούν σε κάποια διαδικασία του βιώματος και της εξέλιξης των ΦΑ – ακόμα και αν αυτές είναι στην ουσία νύχια. Εικόνα με αντίκτυπο – τα ζωηρά, δραστήρια κουτάβια παραμερίζονται με μια δυνατή, αλλά τρυφερή πατούσα, ώστε με την δραστηριότητα τους να μην βλάψουν το νεογέννητο, αδύναμο ακόμα κουταβάκι. Τα κουτάβια στέκονται και γαβγίζουν ανυπόμονα, έχοντας την πλήρη ελευθερία για τις άλλες κατευθύνσεις, τρέχουν παντού, εκτός από την περιοχή, από την οποία τους είχαν απομακρύνει. Ωστόσο το νέο κουταβάκι έχει καταλάβει την προσοχή τους, την επιθυμία να πλησιάσουν και να το ζουλίσουν, απαντά με την αφοσίωση, ανοιχτοσύνη, συμπάθεια, ανταποκρίνεται με την παιχνιδιάρικη διάθεση, την οποία δεν μπορεί ακόμα να εκδηλώσει, επειδή είναι υπερβολικά ευαίσθητο και πρέπει να παραμείνει χώρια. Μιλώντας με τη γλώσσα των αντιλήψεων, εμφανίζεται ο αντίκτυπος της απόλαυσης (διότι σε αυτό το παράδειγμα λέμε για την απόλαυση) με τις χαρούμενες επιθυμίες να επεμβαίνεις.

    Η εμπιστοσύνη για τις ΦΑ εμφανίζεται όταν:

    1) υπάρχει υψηλή δυναμική της ανάπτυξης κάποιας ΦΑ,

    2) οι ΦΑ εκδηλώνονται στο όριο της έκστασης,

    3) υπάρχει το «πυροτέχνημα των ανακαλύψεων» – η κατάσταση, όταν μια μετά την άλλη εμφανίζονται η ΦΑ-διαύγειες, κατ` επανάληψη συμβαίνουν οι ανακαλύψεις και παρουσιάζονται δυνατές ΦΑ.

    07-01-19) Εάν σε σένα δεν έχει συμβεί ακόμη κάτι, που οδηγεί στην εμφάνιση της πάτινας, αυτό δεν σημαίνει, ότι δεν μπορείς να βιώσεις και να μελετήσεις όλα τα πράγματα, που έχουν περιγραφεί εδώ και θα αναφερθούν παρακάτω.

    Οι δυνατές χε δημιουργούν τις αλυσίδες, τις οποίες θέλω να ονομάσω «κλάστερς». Τα κλάστερς έχουν τις ίδιες ιδιότητες με την πάτινα, αλλά με μικρότερη ένταση και σταθερότητα. Το «κλάστερς» είναι ένα σύνολο των χε, η κάθε μια από τις οποίες συνδέεται με ατομική σχέση έστω με ένα άλλο στοιχείο αυτού του συνόλου.

    Η Αιτα-να: « κατά τη δημιουργία των κλάστερς ο αντίκτυπος των χε μεταξύ τους αυξάνεται απότομα και φτάνει στην διατρητική ισχύ, δηλαδή η ένταση της χε μεγαλώνει μέχρι 6 και άνω + εμφανίζεται η βεβαιότητα-6, ότι είναι πιθανή η πραγματοποίηση τους. Μολαταύτα εξαφανίζονται όλοι οι σκεπτικισμών, απότομα αυξάνεται η διαπεραστικότητα και το βάθος των ΦΑ, γίνεται πολύ εύκολη η δημιουργία των ΦΑ. Με την εμφάνιση του ΑΦ ο αντίκτυπος ανάμεσα στα στοιχεία του κλάστερς αποδυναμώνεται και το κλάστερς διαλύεται».

    Η Αιτα-μα : «οι χε μπορούν να σχηματίζουν τα κλάστερς, ανταποκρινόμενες μεταξύ τους. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι της δημιουργίας των κλάστερς. Εγώ ξεχωρίζω τα κλάστερς, αποτελούμενα από:

    1) τις χε, οι οποίες έχουν αντίκτυπο με τις ίδιες ΦΑ

    2) τις χε με ένταση 7-10

    3) τις χε με ένταση 3-6 (λιγότερα σταθερά)

    4) τις χε, που έχουν αντίκτυπο με διάφορες ΦΑ διαφορετικής έντασης – σε αυτή την περίπτωση η πιο έντονη χε δημιουργεί το «κέντρο της βαρύτητας του κλάστερ» και ελκύει τις λιγότερα έντονες. Στο σύνδεσμο με τις λιγότερα έντονες χε η πιο δυνατή χε δυναμώνει την λιγότερο έντονη και ενισχύεται και η ίδια.

    Η «συμπλοκή» – ο όρος για την διαδικασία, ανάλογη με την σύμπλεξη, αλλά θα χρησιμοποιήσουμε αυτή τη λέξη συγκεκριμένα για το κλάστερ και όχι για την πάτινα. Μπορούμε να δημιουργήσουμε όσα κλάστερς θέλουμε, ενώνοντας τις χε, φτιάχνοντας διάφορα κλάστερς και κάθε φορά θα υπάρξει κάποιο αποτέλεσμα – η θα δυναμώσουν οι ΦΑ, η οι χε θα αρχίσουν να αντηχούν δυνατότερα μεταξύ τους, η θα εμφανιστούν οι ανακαλύψεις.

    Η συμπλοκή των χε σε διάφορα κλάστερς οδηγεί στο ότι, πρώτον, αυτές οι χε αρχίσουν να αντηχούν με τις ΦΑ, με τις οποίες νωρίτερα δεν είχαν αντίκτυπο, και δεύτερον, αλλάζει η θέση τους στη λίστα της βαθμολογίας των χε, τρίτον, οι χε μπορούν και πάλι να γίνουν πιο πολύπλοκες, να αποκτήσουν νύχια».

    07-01-20) Όταν η ΦΑ φτάνει στην προ-εκστατική η εκστατική ένταση, αρχίσει να εκδηλώνεται καθαρά, ανόθευτα, και την ίδια στιγμή η διάκριση της αλλάζει ουσιαστικά την ποιότητα της – μετατρέπεται σε απολύτως διάφανη, ξεκάθαρη. Η λέξη με αντίκτυπο για αυτή την λαμπερή, ακριβής ΦΔΣ είναι η «κρυσταλλικότητα».

    Υπάρχει κάποια κλίμακα της έντασης της εκδήλωσης των ΦΑ, εντός ορίων της οποίας αλλάζει και η ακρίβεια της ΦΔΣ που έχει αντίκτυπο με αυτήν.

    α) Με την ένταση των ΦΑ της τάξης 6-2, παρά το ότι η ακρίβεια της ΦΔΣ αυξάνεται φανερά σε σύγκριση με αυτήν που υπήρχε πριν, ωστόσο και πάλι δεν φτάνει στο σημείο, που αντηχεί με τη λέξη «κρυσταλλικότητα». Αυτό το επίπεδο της ακρίβειας της ΦΔΣ θα σημειώσω ως ΦΔΣσ η ως το «επίπεδο του σχηματισμού της κρυσταλλικότητας». Κατά την ΦΔΣσ πάντοτε έρχεται η προσμονή της κρυσταλλικότητας.

    β) Με την ένταση της ΦΑ=7-8, δηλαδή, στο όριο της έκστασης (με κάποιο περιθώριο και στις δυο πλευρές), η ΦΔΣ εκδηλώνεται με ακρίβεια, που έχει αντίκτυπο με τη λέξη «κρυσταλλικότητα». ΘΑ σημειώνω μια τέτοια ΦΔΣ ως ΦΔΣκ η ως «κρυσταλλικότητα».

    Η κρυσταλλικότητα αντηχεί δυνατά με:

    *) τη λέξη «καυστικός», «παγωμένος».

    *) με την μορφή των διαπεραστικών ακτίνων.

    *) με την μορφή μιας μάζας πάγου, περασμένη με τις ακτίνες του ήλιου.

    Η εκδήλωση της κρυσταλλικότητας δεν συνοδεύει πάντοτε την εμφάνιση της ΦΑ εντάσεως 7-8. Έχει σημασία επίσης και κατά πόσο πολύ έχουν εκδηλωθεί και οι άλλες ιδιότητες της ΦΑ – το βάθος, η καθολικότητα, διαπεραστικότητα και άλλες. Όσο πιο πολλές ιδιότητες έχουν εκδηλωθεί και με μεγαλύτερη δύναμη, τόσο πιο υψηλή είναι η πιθανότητα της εμφάνισης της κρυσταλλικότητας.

    Η εκδήλωση της κρυσταλλικότητας διευκολύνει ουσιαστικά την αυτόνομη επίτευξη των εκστατικών ΦΑ. Θα σημειώσω ως «κρυστάλλινη» την ΦΑ, η οποία προκαλεί την εκδήλωση της ΦΔΣσ η της ΦΔΣκ, και έχει αντίκτυπο μαζί της, ωστόσο είναι απαραίτητο να μην μπερδευτείς και μην ξεχάσεις, ότι η «κρυστάλλινη ΦΑ» δεν είναι η ΦΑ κάποιας ιδιότητας, ορισμένης σαν «κρυσταλλικότητα», αλλά ο ορισμός του ακόρντου από δυο ΦΑ – αρχική ΦΑ και η ΦΔΣ εξαιρετικής ακρίβειας, που έχει αντίκτυπο με αυτήν.

    07-01-21) Κάποιες χε εξαφανίζονται, όταν έρχεται η σαφήνεια για το ότι η ύπαρξη τους καθορίζεται από την απουσία της σαφήνειας. Για παράδειγμα, εάν υφίσταται η προσθήκη των χαρακτηριστικών του ανθρώπου σαν ειλικρινή και θεληματικού, μπορεί να εμφανιστούν έντονες χε, που στοχεύουν στην συνεργασία μαζί του, στην σύμπραξη στις προσπάθειες του. Όταν οι παραισθήσεις διαλύονται, οι χε αυτές αποδυναμώνονται η και εξαφανίζονται τελείως. Θα πω για τέτοιες χε, ότι αυτές «έχουν διαλυθεί στην σαφήνεια». Όταν οι χε διαλύονται στην σαφήνεια, όχι μόνο δεν απλώνεται το ΑΦ η το ΑΣ της απογοήτευσης, αντιθέτως – η ένταση του φόντου των ΦΑ αυξάνεται αισθητά.

    Εάν, για παράδειγμα, νωρίτερα βασιζόμουν στην προϋπόθεση (η είχα την αντίστοιχη βεβαιότητα), ότι δεν είναι καθόλου αρκετό να δώσεις τις λιτές και ξεκάθαρες οδηγίες για την ύπαρξη της δυνατότητας για την απομάκρυνση των σκοτισμών και αδιάκοπη αίσθηση των ΦΑ, και για αυτό το λόγο εξαφανίζονταν παρά πολλές χε για την αποκωδικοποίηση και λεπτομερή περιγραφή των σταδίων του δρόμου, για τη σύνταξη των άρθρων, για τις προσπάθειες να επηρεάσω τους πρακτικούς, όσο παρουσιαζόταν η σαφήνεια, πως μόνο η ανειλικρίνεια και απροθυμία για απομάκρυνση των σκοτισμών αποτελούν αίτια για την απουσία των αλλαγών στους ανθρώπους, τέτοιες χε εξαφανίζονταν, αφήνοντας την θέση τους για λαμπερή διαύγεια, θρίαμβο, κάλεσμα, επιδίωξη.

    Θα ορίσω ως «θεμελιώδεις χε» τις χαρούμενες επιθυμίες, για τις οποίες υπάρχουν οι προϋποθέσεις, και η βεβαιότητα ότι, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες δεν θα διαλυθούν στην σαφήνεια. Στις θεμελιώδεις χε ανήκουν, για παράδειγμα, η επιθυμία να εμφανίζονται όσο πιο συχνά και έντονα οι ΦΑ στους ανθρώπους, και επίσης η επιθυμία της πλήρης σύμπραξης στις προσπάθειες για τους ειλικρινείς και αφοσιωμένους στον σκοπό τους πρακτικούς. Τέτοιες θχε θα ονομάσω «εξωστρεφείς» (εξθχε).

    Η ένταση των ΦΑ, όπως η επιδίωξη, το κάλεσμα, η προσμονή, η απόσπαση εξαρτάται οριστικά από το πόσο δυνατά έχουν εκδηλωθεί οι εθχε.

    Η ένταση των ΦΑ, όπως η αφοσίωση, συμπάθεια, δωτικότητα, τρυφερότητα εξαρτάται οριστικά από το πόσο δυνατά έχουν εκδηλωθεί οι εθχε.

    Η στάση, στην οποία έχουν πλήρως εκδηλωθεί όσο οι εξωστρεφείς θχε, τόσο και εσωστρεφείς θχε, ονομάζεται «ισορροπημένη στάση».

    Όσο πιο πολλές προσθήκες και εκτοπισμοί γίνονται, τόσο πιο υψηλή είναι η πιθανότητα να πάψει να υπάρχει η ισορροπημένη στάση, θα εμφανιστεί το στράβωμα προς τις εξθχε, η τις εσθχε, θα αυξηθεί το μερίδιο των χε, οι οποίες θα μπορούσαν να διαλυθούν στην σαφήνεια σε περίπτωση, εάν αυτή είχε εκδηλωθεί. Ως συνέπεια όλων αυτών, μεγαλώνει το μερίδιο των με, των παράλληλων εκδηλώσεων του ΑΦ, των ΑΣ και άλλων σκοτισμών, η πρακτική αρχίζει να φρενάρει, και εάν δεν έχουν παρθεί δραστικά μέτρα για την διόρθωση της κατάστασης, σταματάει τελείως, έρχεται η πτώση.

    Είναι ωφέλιμο πάντοτε, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες να πετυχαίνεις την ισορροπημένη στάση κα να την διατηρείς. Η ενθύμηση για την αποτελεσματικότητα της ισορροπημένης στάσης είναι ένα ισχυρό εργαλείο για την διατήρηση της.

    07-01-22) Εφόσον η αφοσίωση αποδεικνύεται ως δημιουργική για το σύστημα ΦΑ, κέντρο βαρύτητας και εξουσίας, δεν είναι περίεργο, ότι οι χε, που έχουν αντίκτυπο με την αφοσίωση, είναι στην ουσία οι πιο έντονες, συναρπαστικές – π.χ., η επιθυμία για αναζήτηση των πρακτικών, επιθυμία της σύμπραξης και τα λοιπά. Η ένταση, η καθολικότητα τέτοιων επιθυμιών μπορεί να είναι τόσο μεγάλη, ότι μέσα στη δύνη τους τραβάνε ένα ολόκληρο φάσμα άλλων επιθυμιών, και των μηχανικών επίσης. Η έγνοια που έρχεται για τα αποτελέσματα των ενεργειών στην σύμπραξη στους άλλους πρακτικούς μπορεί να μετατραπεί σε αληθινή παγίδα. Για να βγεις από αυτήν, πρέπει να αποκτήσεις μια σημαντική πείρα της παρατήρησης των πρακτικών, από την οποία εμφανίζεται η σαφήνεια – όταν ο άνθρωπος πραγματικά έχει την επιθυμία να πετύχει τις ΦΑ, να απομακρύνει τους σκοτισμούς, αρκεί η πιο σύντομη, η πιο μικρή συμβουλή, ώστε να αρχίζει να κάνει ένα βήμα μετά το άλλο. Και αντίθετα – εάν ο άνθρωπος απλώς νομίζει, ότι θέλει να αισθανθεί τις ΦΑ, μπορείς να αφιερώσεις όλη τη ζωή σου, να δώσεις ένα εκατομμύριο συμβουλές – πάντοτε θα του λείπει κάτι, θα απαιτεί και θα ζητά όλο νέες και νέες συμβουλές, συζητήσεις, εξηγήσεις, παραδείγματα και τα λοιπά. Μόνο έχοντας εξαντλήσει, διαλύσει, απομακρύνει τις πυρετώδεις επιθυμίες «να σώσεις» μπορείς να απελευθερωθείς από την παγίδα, και αισθανόμενος τις δυνατές χαρούμενες επιθυμίες, να προσφέρεις αυτή την σύμπραξη, με συγκρατημένες κινήσεις ακρίβειας, συνεχίζοντας να ανοίγεις τον δρόμο σου για το άγνωστο.

    07-01-23) Μετά από κάμποσο καιρό της δραστικής πραγματοποίησης των έντονων χε συμβαίνει η διάλυση στην σαφήνεια ολόκληρης σειράς από κρύσταλλα. Αυτή είναι μια απολύτως αναπόφευκτη διαδικασία, διότι σαν αποτέλεσμα αυτής της μαζικής πραγματοποίησης αποκτάται η νέα εμπειρία, και, αντίστοιχα, δυναμώνει η σαφήνεια, φανερώνονται και εξαφανίζονται οι προσθήκες, άλλες παραπλανήσεις. Μετά την διάλυση στην σαφήνεια μερικών κρυστάλλων, ειδικά εκείνων, που συνδέονται με την σύμπραξη, ολόκληρη η πάτινα κάποια στιγμή διαμελίζεται. Η ένταση στις χε, που έχουν μείνει πέφτει απότομα. Έρχεται η «εκπνοή του δράκου».

    Η « παύση στην εκπνοή» είναι μια κατάσταση ανάμεσα στην «εκπνοή» και αρχή της επόμενης «εισπνοής», δηλαδή το διάστημα μέχρι την αρχή της εμφάνισης της επόμενης πάτινας.

    Η «αναπνοή του δράκου» είναι μια σειρά των «εισπνοών» και «εκπνοών». Αυτή η αναπνοή μπορεί να διαρκέσει μέχρι και έξι μήνες – αυτό εξαρτάται κατά πολύ από πάρα πολλούς παράγοντες.

    Την ώρα της παύσης στην εισπνοή έρχεται η απότομη μείωση της έντασης όλων των χε – ενίοτε φτάνει και στο μηδέν. Για να μειώσεις τον όγκο των ανεπιθύμητων καταστάσεων αυτή την εποχή, είναι ωφέλιμο να εκτελέσεις την επιστροφή της προσοχής στις θεμελιώδεις χε, να πάρεις τη θέση του «τελευταίου οχυρού»: « ο, τι και να γίνει, όσο μεγάλη και να είναι αυτή η πτώση, θα κάνω έστω το ελάχιστο από αυτά που μπορώ: να απομακρύνω τα ΑΣ, να θυμάμαι την ύπαρξη των ΦΑ».

    Η αρχή της εισπνοής χαρακτηρίζεται από την :

    α) αύξηση του όγκου των ακούσια εμφανιζόμενων ΦΑ

    β) σαφήνεια για το ότι η παύση στην εκπνοή τελειώνει

    γ) ενδυνάμωση κάποιων χε

    δ) μείωση των ανεπιθύμητων αποχρώσεων του ανταγωνισμού των χε (σε σύγκριση με την τελευταία εισπνοή)

    ε) πιο δυνατή και σταθερή εκδήλωση της χε άνευ αντικειμένου – Επιδίωξης.

    Για να γίνει η χε ξανά κρύσταλλος στην εμφανιζόμενη πάτινα, είναι απαραίτητο τώρα να έρθει ο αντίκτυπος όχι μόνο με άλλους κρυστάλλους, αλλά και με την επιδίωξη στο φόντο. Οι νέες χε γίνονται λαμπερές, σταθερές, υποστηρίζονται από την επιθυμία της πραγματοποίησης τους μόνο όταν εμφανίζεται ο αντίκτυπος με την επιδίωξη.

    Ο καινούριος υποψήφιος για τον κρύσταλλο για κάποιο χρονικό διάστημα εκδηλώνεται στο φόντο της επιδίωξης, γίνεται η «έκθεση της χε» – μεταφορά της προσοχής από την επιδίωξη στην χε, σαν αποτέλεσμα υπάρχει πιθανότητα να εμφανιστεί η να μην εμφανιστεί ο αντίκτυπος. Εικόνα με αντίκτυπο για αυτό – λες και η λίμνη, υπερχειλισμένη από την άνευ αντικειμένου χε, που την πιέζει, επιλέγει – αν θα γεμίσει με το νερό της κάποιο ρυάκι, η όχι. Η έκθεση συνοδεύεται με κάποιο σύνολο των διαδικασιών, στον οποίο συμπεριλαμβάνονται οι εικόνες των συνεπειών της πιθανής πραγματοποίησης (παράλληλα με τον χαρακτήρα και όγκο αυτής της πραγματοποίησης) και μη-πραγματοποίησης, οι ενέργειες, που θα μπορούσαν να γίνουν οι καταλύτες όσο της επιθυμίας της πραγματοποίησης, τόσο και της επιθυμίας μη-πραγματοποίησης.

    07-01-24) Κατά την αύξηση του όγκου της συναίσθησης των ΦΑ έρχεται η επάρκεια ( ο «τέταρτος φύλακας», τον οποίο έχουμε αναφέρει στο κεφάλαιο «Αποτελεσματικές πρακτικές»), και η επιθυμία για τα ΘΣ, αλλά σταδιακά αποκτάται η πείρα, πως με την εμφάνιση της επάρκειας και των ΘΣ, οι ΦΑ αμέσως γίνονται άχρωμες, σαν να μπαίνουν στη σκιά. Αυτό έχει ως συνέπεια την εμφάνιση της επιθυμίας να εμποδίσεις την εκδήλωση της επάρκειας και των ΘΣ αμέσως μετά από την αίσθηση των δυνατών ΦΑ – θέλεις να κάνεις τις πράξεις, στοχευόμενες στην απομάκρυνση της επάρκειας και των ΘΣ στην αρχική τους φάση – είναι και η αντίληψη του ότι τώρα υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να επιτεθείς στην επάρκεια και να την απομακρύνεις με τα πρώτα κιόλας συμπτώματα της εκδήλωσης της και άλλα παρόμοια.

    07-01-25) Όσο προχωράει η πραγματοποίηση των σεξουαλικών επιθυμιών, συνοδευόμενη με την ανάλυση των παράλληλων αντιλήψεων, ο οργασμός γίνεται όλο και λιγότερο επιθυμητό γεγονός , μειώνεται το μερίδιο της μηχανικής σεξουαλικής επιθυμίας (δηλαδή, καθορισμένης από την επιθυμία της κτήσης, επιθυμία να αποφύγεις την μιζέρια και ανία, και τα λοιπά), ενώ μεγαλώνει το μερίδιο της φωτισμένης σεξουαλικής επιθυμίας (σ.σ. συνοδευόμενης με ερωτικές αντιλήψεις, συμπάθεια, τρυφερότητα και άλλες ΦΑ). Όλα αυτά οδηγούν στο ότι κάποια στιγμή (πιθανών θα συμβεί κατά τη διάρκεια του σεξ, βρίσκεσαι για πολλή ώρα στο όριο του οργασμού, νιώθοντας τις έντονες ερωτικές αντιλήψεις και άλλες ΦΑ) στο στήθος, στην καρδιά η στο λαιμό (ξεχωριστά η και όλα μαζί) ανάβει η απόλαυση. Αυτή η αίσθηση μπορεί να είναι τόσο ελκυστική, να αντηχεί τόσο δυνατά με άλλες ΦΑ, ότι παραμερίζεται ακόμα και η σεξουαλική ηδονή (παρά το ότι η ένταση της είναι πολύ υψηλή). Στο μέλλον η απόλαυση αρχίζει να αφυπνίζεται κατά την αίσθηση των ΦΑ και ανάμνηση για αυτή την απόλαυση, έτσι αργά η γρήγορα εμφανίζεται η επιθυμία να το νιώθεις αδιάκοπα. Με υψηλές συγκεντρώσεις της απόλαυσης είναι πιθανή η αίσθηση της ευδαιμονίας, ενώ η απόλαυση στην καρδιά μπορεί να οδηγήσεις στην εκδήλωση της εξαιρετικά διαπεραστικής και λαμπερής απόλαυσης (το «Ατμαν»). Η απόλαυση, παρουσιαζόμενη αρχικά στα τρία βασικά κέντρα, σταδιακά αρχίζει να καλύπτει και τα υπόλοιπα μέρη του σώματος, και το επηρεάζει με έναν αρκετά ασυνήθιστο τρόπο – το σώμα γίνεται καταπληκτικά ευκίνητο, δραστήριο, υγιές, αισθησιακό, κυριολεκτικά γίνεται πιο νεανικό – ειδικά εάν αυτό συμβαίνει ταυτόχρονα με την δημιουργία της βεβαιότητας για το ότι θα ζήσεις τουλάχιστον 500 χρόνια. Το σώμα, στο οποίο συμβαίνει η μεταμόρφωση χάρη στο μόνιμο φόντο της απόλαυσης, είναι η βάση για το μελλοντικό ταξίδι στις ΦΑ, ο καταλύτης των ανακαλύψεων που θα έρθουν.

    Όχι μόνον οι έντονες σεξουαλικές και ερωτικές αντιλήψεις συνεισφέρουν ουσιαστικά στην αφύπνιση της απόλαυσης, αλλά και η υψηλή συγκέντρωση των οποιωνδήποτε ΦΑ. Υπάρχει η απευθείας αναλογία – όσο πιο υψηλή είναι η συγκέντρωση των ΦΑ (πετυχημένη, για παράδειγμα, με τις τυπικές πρακτικές της δημιουργίας των ΦΑ), τόσο πιο συχνά περνάνε στο σώμα τα ιδιαίτερα κύματα της απόλαυσης.

    Τα κύματα της απόλαυσης στον χαρακτήρα τους μοιάζουν πάρα πολύ με τα κύματα της θάλασσας – κάθε φορά περνάνε στις περίπου ίδιες περιοχές του σώματος, αλλά κάποια στιγμή ξαφνικά έρχεται ένα μεγάλο κύμα και καλύπτει ένα νέο κομμάτι – από αυτή τη στιγμή αυτό το μέρος θα αρχίσει να ανταποκρίνεται με απόλαυση ακόμη και στο αδύναμο κύμα. Καθ` αυτόν τον τρόπο όλο και περισσότερα μέρη εμπλέκονται στο κύμα της απόλαυσης, με τη σειρά τους δυναμώνοντας τον αντίκτυπο τους με τις ΦΑ. Όσο μεγαλύτερος είναι ο όγκος του σώματος, που συμμετέχει στα κύματα της απόλαυσης, τόσο αυξάνεται και η πιθανότητα να συμβεί η διάσπαση κάποια στιγμή, και θα βιώσεις την εισβολή των ιδιαίτερα δυνατών, ανυπόφορων ΦΑ. Καμιά φορά τέτοιες διασπάσεις συμβαίνουν στον ύπνο, και μόνο μετά από λίγο καιρό γίνεσαι ικανός να βιώσεις την παρόμοια ένταση τους όσο είσαι ξύπνιος.

    Κατά την «αφύπνιση» των περιοχών του σώματος υπό την επιρροή της απόλαυσης μπορείς να ξεχωρίσεις τρία ουσιαστικά στάδια:

    1) κατά καιρούς εμφανίζεται μια ευχάριστη ένταση σε αυτό το μέρος

    2) τα κύματα της απόλαυσης, περνώντας από το σώμα την ώρα της υψηλής συγκέντρωσης του φωτισμένου φόντου η των δυνατών ΦΑ (και της σαφήνειας και των χε επίσης), κατακτούν και αυτό το κομμάτι, κάνοντας το να ανάψει με διαπεραστική απόλαυση για ένα-δυο δευτερόλεπτα.

    3) η ανάφλεξη στο φόντο – απόλαυση σε αυτή την περιοχή εμφανίζεται και χωρίς κύματα, η εικόνα με αντίκτυπο – σαν να πιάνουν φωτιά τα κάρβουνα από μόνα τους όλο και πιο δυνατά με τον άνεμο.

    07-01-26) Η διάκριση των αντιλήψεων, το σύνολο των εμφανιζόμενων λογικών σαφήνειων, όπως η αποκάλυψη των νομοτελειών, παρουσίαση των προϋποθέσεων και τα λοιπά – όλα αυτά οδηγούν στην εμφάνιση της δυνατής όρεξης.

    Για παράδειγμα, κατά τη διαδικασία της επιτάχυνσης της εκδήλωσης της απόλαυσης, φανερώνεται μια σειρά από νομοτέλειες. Μπορούμε να παρατηρήσουμε εύκολα, ότι η περιοχή, καλυμμένη με τα κύματα της απόλαυσης, διευρύνεται πάνω και κάτω από το κέντρο του στήθους. Μετά μπορεί να ακολουθήσει η θέληση να «σπρώξεις» αυτά τα κύματα προς τα πάνω, για να «σπάνε» και νέες επιφάνειες του σώματος εκεί. Μπορεί να εμφανιστεί και η θέληση να «σπρώξεις» τα κύματα προς τα κάτω. Μπορεί να θελήσεις να μην τα σπρώξεις και να παρατηρήσεις – πως θα εξελιχθεί η διαδικασία σε αυτή την περίπτωση. Μπορεί ακόμη και να έρθει η επιθυμία να συγκρατήσεις τα κύματα, να μην επιτρέψεις στην προηγούμενη συγκεντρωμένη απόλαυση να εκρήγνυται με «οργασμό» και να μελετήσεις τα επακόλουθα φαινόμενα.

    Μετά από αυτή την θέληση εμφανίζονται οι χαρούμενες επιθυμίες. Τις ακολουθούν (κατά κανόνα) οι πράξεις της πραγματοποίησης. Έπειτα περνάνε οι αλλαγές στα σύνολα των αντιλήψεων. Εκτός από αυτό, κάποιες αλλαγές συμβαίνουν απλώς λόγο της εμφάνισης των χαρούμενων επιθυμιών. Μετά από τις αλλαγές έρχεται η χαρούμενη επιθυμία να τις μελετήσεις, να διακρίνεις τις νέες αντιλήψεις, νέες συνδέσεις, ως εκ τούτου έρχονται και οι νέες σαφήνειες και τα λοιπά.

    Σε αυτή την αλυσίδα δεν έχουν όλα τα στοιχεία παρόμοια χαρακτηριστικά. Κάποια έχουν πολύ απρόβλεπτο χαρακτήρα – για παράδειγμα, εάν παρουσιάζονται οι προσπάθειες για την διάκριση των αντιλήψεων, αναμφίβολα αργά η γρήγορα αυτές θα διακριθούν – αυτό είναι προβλέψιμο. Εάν εμφανίζεται μια σειρά από τις χαρούμενες επιθυμίες, είναι πολύ πιθανό να έρθουν και οι χαρούμενες επιθυμίες για την πραγματοποίηση τους – και εδώ ο βαθμός της προβλεψιμότητας είναι πολύ υψηλός. Μα προς τα που θα «κατευθυνθεί» η πρόθεση? Μπορούμε να το προβλέψουμε με πιθανότητα 80%; Έστω με 50%; Με 30% Όχι. Η πρόθεση μπορεί να «κατευθυνθεί» προς οποιονδήποτε από δεκάδες προορισμούς, προς οποιοδήποτε σύνολο. Αδύνατον να προβλέψεις και το ποιες ανακαλύψεις θα συμβούν, ποιες νέες αντιλήψεις και νομοτέλειες θα φανερωθούν. Η μη – προβλεψιμότητα των ανακαλύψεων, πολλαπλασιαζόμενη στην μη – προβλεψιμότητα των μελλοντικών προθέσεων, δημιουργεί την απόλυτη μη-προβλεψιμότητα.

    Την σαφήνεια για αυτό θα τη σημειώσω ως «σαφήνεια για την ύπαρξη της απόλυτης μη-προβλεψιμότητας», η, σύντομα, «σαφήνεια της μη-προβλεψιμότητας» («σμπ»). Η σμπ, κατά κανόνα, εμφανίζεται σταθερά μετά από μια μακριά σειρά των ανακαλύψεων, προσμονής, χαρούμενων επιθυμιών, αλλαγών. Η σμπ αντηχεί με την αίσθηση του μυστήριου, πρόβλεψη, κάλεσμα, επιδίωξη, απόσπαση, αιώνια άνοιξη. Αυτή μειώνει την δύναμη της μηχανικής βεβαιότητας για την ορισμένη εικόνα του κόσμου, χαλαρώνει την θεωρία του «εγώ» και αίσθηση της αυτοσπουδαιότητας γενικά.

     

    07-01-27) Ακόμα και το αδύναμο, αλλά μακροχρόνιο φωτισμένο φόντο, και επίσης το φόντο της απόλαυσης με κέντρο στην καρδιά, λαιμό και στήθος, που το συνοδεύει πολύ συχνά, συμπράττουν στο ότι η διάκριση των αντιλήψεων γίνεται πολύ πιο εύκολα και ξεκάθαρα. Ανάμεσα σε πολλές ανακαλύψεις, συνδεδεμένες με την ενδυνάμωση της ικανότητας για διάκριση, μπορούμε να παρατηρήσουμε την ανακάλυψη των νέων τάξεων των χαρούμενων επιθυμιών. Η ζωή του ανειλικρινή ανθρώπου περνάει μέσα στην ομίχλη – μετά από κάποια πράξη, αυτός συνέρχεται και σκέφτεται – για ποιο λόγο την είχε κάνει. Μπορεί να το αντιληφθεί μετά από μια ώρα η μια μέρα, μπορεί – μετά από έναν χρόνο η πέντε χρόνια. Εκείνος, που ασχολείται με την πρακτική, νιώθει την επιθυμία της ταξινόμησης των επιθυμιών – με χαρά απορρίπτει εκείνες, οι οποίες έχουν ως κίνητρο η τις προφανώς λανθασμένες (για αυτόν τη δεδομένη στιγμή) θεωρίες και ΑΣ, η την μηχανική αδράνεια, ηλίθια συνήθεια, ανοίγοντας τον δρόμο για τις χαρούμενες επιθυμίες (χε), δηλαδή, για εκείνες, που συνοδεύονται με την προσμονή. Ωστόσο και αυτός, συνήθως, δεν ξεχωρίζει τα γεγονότα, που συμβαίνουν στην διαδικασία του ανταγωνισμού των χε. Το μόνο, που μπορεί να πει, είναι πως υπήρχε κάποιο σύνολο των επιθυμιών, και ήθελε να πραγματοποιήσει την τάδε επιθυμία πιο πολύ απ` όλες, μα πως συμβαίνει αυτή η επικράτηση της χε; Μόνο η διαπεραστική επιθυμία της ειλικρινείας οδηγεί στην διάκριση.

    Η επιθυμία της ειλικρινείας φέρνει την εμφάνιση της ειδικής επιθυμίας να «ευχαριστιέσαι» την διαδικασία της επιλογής εκείνης της χε, την οποία θέλεις να πραγματοποιήσεις περισσότερα, να αναβάλλεις τη λήψη της τελικής απόφασης – μαζί έρχεται όχι μόνο η ειδική απόλαυση από την αίσθηση της χε, της διαλογής τους, αλλά και η [σωματική] αίσθηση της απόλαυσης στο λαιμό, καρδιά και στήθος – η ίδια, που αισθάνεται ο άνθρωπος, που κρατιέται στο όριο του οργασμού και βιώνει ταυτόχρονα την τρυφερότητα. Θα σημειώσω μια τέτοια επιθυμία της «διαλογής των χε» ως χε2.

    Η επιθυμία να ξεκαθαρίσεις – πως συγκεκριμένα η χε2 τελικά στερεώνει την μια η την άλλη χε και συμπράττει στην πραγματοποίηση της ως προτεραιότητας, – οδηγεί στην κατανόηση, ότι αυτό πολύ συχνά γίνεται μηχανικά. Όταν έχουν εκδηλωθεί μερικές χε, εμφανίζεται η χε να πραγματοποιήσεις εκείνη την επιθυμία, η οποία συνοδεύεται με την δυνατότερη προσμονή. Η προσοχή μεταφέρεται από τη μια χε στην άλλη, αλλά την ίδια ώρα συγκρίνονται και οι καταστάσεις, οι οποίες, υποθετικά, θα εμφανιστούν κατά την πραγματοποίηση της δεδομένης χε. Θα σημειώσω την επιθυμία της σύγκρισης αυτών των καταστάσεων ως χε3. Αυτό συμβαίνει πάρα πολύ γρήγορα, κατά κανόνα – με μια τόσο συμπαγή μάζα, ότι ο άνθρωπος, που δεν βιώνει την απόλαυση από την διάκριση των αντιλήψεων, δεν θα παρατηρήσει τίποτα. Ωστόσο συγκεκριμένα σε αυτό το χρονικό διάστημα είναι πιθανό το «μηχανικό κατέβασμα» – δηλαδή, μπορεί να μπουν ξανά σε δράση και οι θεωρίες, και φόβοι, και μηχανικές επιθυμίες, και απλώς συνήθειες. Για παράδειγμα, εγώ θέλω τώρα να α) μαθαίνω αγγλικά, β) να προπονηθώ στην βεβαιότητα-500. Μετά από λίγα λεπτά της αμφιβολίας επιλέγω να διαβάσω τα αγγλικά – και νιώθω την προσμονή για 4 – όλα φαίνονται να είναι τέλεια. Αλλά έρχεται η χε2 – η επιθυμία να επιστρέψω και να αναλύσω πιο προσεκτικά – πως συνέβη αυτή η επιλογή, να κοιτάξω τις καταστάσεις, οι οποίες υποθετικά θα εμφανιστούν κατά τη διαδικασία των αρχικών χε, και διακρίνω, ότι η επιθυμία για εκμάθηση της αγγλικής γλώσσας ενδυναμώνεται με τις παρακάτω αντιλήψεις:

    *) με την προσμονή του ότι θα μπορέσω να διαβάζω τα βιβλία, γραμμένα στα αγγλικά

    *) με την προσμονή του ότι θα μπορέσω να μιλάω με τους φορείς της διαφορετικής κουλτούρας, να λαμβάνω νέες εντυπώσεις, νέες πληροφορίες

    *) με την προσμονή αυτής της ιδιαίτερης απόλαυσης, την οποία νιώθω, όταν απομνημονεύω κάτι καινούριο

    *) με την επάρκεια από την καλύτερη γνώση της αγγλικής γλώσσας (μηχανικό, νεκρωτικό συστατικό, που αποδυναμώνει την προσμονή!)

    *) με την επάρκεια λόγο του ότι γνωρίζω, πως σίγουρα θα μάθω έστω λίγο, εγγυημένα θα λάβω κάποιο αποτέλεσμα (μηχανικό, νεκρωτικό συστατικό, που αποδυναμώνει την προσμονή!)

    Από την μεριά της επιθυμίας να εξασκηθώ στην βεβαιότητα-500 διακρίνω τις παρακάτω αντιλήψεις:

    *) την προσμονή του βιώματος αυτής της καταπληκτικής βεβαιότητας και των ΦΑ που την συνοδεύουν

    *) την προσμονή των νέων πειραμάτων, νέων προσπαθειών για την υπερνίκηση των νεκρών βεβαιοτήτων

    *) την προσμονή των νέων ανακαλύψεων

    *) την προσμονή της μεταμόρφωσης της εικόνας του κόσμου λόγο των νέων ανακαλύψεων

    *) τον φόβο της ήττας (ενώ δεν είχα καν αντιληφθεί, πως αυτός εκδηλώνεται τόσο δυνατά, ωσότου δεν άρχισα την ανάλυση)

    *) την αδράνεια – απροθυμία να αλλάξω αυτό, που ήδη μοιάζει να προχωράει ικανοποιητικά – δηλαδή, την επάρκεια – άλλος ένας φύλακας

    *) τον φόβο των αλλαγών – και αυτός ο φύλακας είναι εδώ.

    Σαν αποτέλεσμα αυτής της έρευνας παρατηρώ, ότι συγκεκριμένα αυτοί οι σκοτισμοί οδήγησαν στο ότι η επιλογή μου έγινε υπέρ των αγγλικών.

    Έπειτα έρχεται η επιθυμία να απομακρύνω τους σκοτισμούς – και όταν αυτοί θα έχουν καταστραφεί, αρχίζει εκ νέου η διαλογή των χε και αποκαλύπτεται, ότι η χε να εξασκηθώ στην βεβαιότητα -500 είναι πολύ πιο δυνατή τώρα – αρχίσω να ασχολούμαι συγκεκριμένα με αυτή την δραστηριότητα και νιώθω την προσμονή-8.

    Όλη αυτή η εικόνα μοιάζει κάπως ογκώδη, μα μόνο στην αρχή, όταν η διάκριση καταφέρνεται με δυσκολία, σαν να πολεμάς με την ερχόμενη ομίχλη, νάρκη, μηχανικές επιθυμίες να τα παρατήσεις όλα και «απλώς να ζήσεις». Όμως η σαφήνεια, ότι το «να ζήσεις απλώς» σημαίνει να «υποκύψεις στους σκοτισμούς» σε τινάζει, δεν σε αφήνει να πέσεις στην επόμενη ύφεση.

    Σταδιακά η αδράνεια αποχωρεί, και η επιτυχημένη κρυστάλλινη διαύγεια στις αντιλήψεις σου, και η αύξηση της έντασης των ΦΑ και του φωτισμένου φόντου φέρνει ανάμεσα σε όλα τα άλλα την ενδυνάμωση και επιτάχυνση της εκδήλωσης της καταπληκτικής κατάστασης – της «καταιγίδας της μανίας».

    07-01-28) Το φαινόμενο της «μηχανικής διακοπής» (η «ανταγωνιστικής αναχαίτισης») – ακόμα και εάν η επιθυμία έρχεται ως χαρούμενη, κατά τη διαδικασία της εκδήλωσης και της μελλοντικής πραγματοποίησης σε αυτήν σχεδόν πάντοτε προσκολλούνται τα μηχανικά συστατικά, τα οποία στο τέλος μπορούν ακόμα και να αρχίσουν να επικρατούν, δηλαδή, θα συμβεί η «μηχανική διακοπή». Αυτό τυχαίνει ακόμα και στους έμπειρους πρακτικούς (τι να πούμε για τους συνηθισμένους ανθρώπους) – αυτή είναι η δύναμη της συνήθειας να βιώνουμε τις μηχανικές επιθυμίες (με), επαναλαμβανόμενης για χρόνια και δεκαετίες – οι αναφορές στους δάσκαλους, γονείς, εξετάσεις, έλεγχοι, βαθμοί, τιμωρίες και ενθαρρύνσεις …τίποτα δεν σκοτώνει την χε να μάθεις και να απομνημονεύσεις, όσο το κάνουν όλα τα αυτά. Για παράδειγμα, η επιθυμία να μάθεις κάτι από την φυσική αρχίζει ως χαρούμενη, και κυριολεκτικά μετά από δυο λεπτά σε αυτήν ήδη κυριαρχεί η επιθυμία να κάνεις εντύπωση στους ανθρώπους, να αισθάνεσαι την αυταρέσκεια, η με να μάθεις όσο πιο πολλά μπορείς, η με οπωσδήποτε να απομνημονεύσεις όλα αυτά, που έχεις μάθει, ο φόβος να τα ξεχάσεις, ο φόβος να αισθανθείς την απογοήτευση, επειδή ξέχασες κάτι και τα λοιπά – δεκάδες παράσιτα πιάνονται με θανατική λαβή.

    Κατά την αίσθηση της χαρούμενης επιθυμίας ο βασικός στόχος είναι η λήψη της απόλαυσης, της χαράς, προσμονής και τα λοιπά από την ΊΔΙΑ ΔΙΑΔΙΚΑΣΊΑ της εκμάθησης, από τις προσπάθειες να θυμηθείς την ύλη, την ώρα που η επιθυμία να το απομνημονεύσεις οπωσδήποτε μπορεί να είναι αδύναμη, ασήμαντη η και να μην υπάρχει καν! (μολαταύτα η ποιότητα της απομνημόνευσης γίνεται αισθητά πιο υψηλή, απ` ότι στην περίπτωση όταν υπάρχει μόνο η με να θυμάσαι).

    Ο έλεγχος για την διάγνωση και απομάκρυνση των μηχανικών επιθυμιών οδηγεί:

    *) στην σαφήνεια – πόσο διαβολικά δύσκολο είναι – να νιώθεις και να πραγματοποιείς συγκεκριμένα τις χε! Συνέχεια κολλάει το βάρος των με.

    *) στην έξαρση από την απελευθέρωση από τις με, χειμαρρώδη κυματισμό των ΦΑ

    *) στην ουσιαστική αύξηση της έντασης, σκληρότητας και χαράς των χε.

    07-01-29) Τα χαρακτηριστικά της καταιγίδας της μανίας:

    1) Εντεταμένη ειλικρίνεια

    2) Διαπεραστική επιθυμία της ειλικρινείας

    3) Δυνατή αποφασιστικότητα για την υπερνίκηση της ηλιθιότητας, αδρανείας, ρουτίνας

    4) Αυξημένη λογική σαφήνεια

    5) Δυνατή επιδίωξη των ΦΑ, της ελευθερίας από τους σκοτισμούς

    6) Έντονο φόντο απόλαυσης στο στήθος, λαιμό και καρδιά, διευρυνόμενο στις κοντινές περιοχές του σώματος

    7) Υψηλή πιθανότητα της εμφάνισης του «γλυκού σπασίματος» στα νέα μέρη του σώματος, ειδικά σαν αποτέλεσμα των κυμάτων της απόλαυσης

    8) Δυνατή φρεσκάδα των αντιλήψεων

    9) Όταν η μανία φτάνει στο αποκορύφωμα της έντασης της, οι άλλες ΦΑ σχεδόν εξαφανίζονται, αλλά ταυτόχρονα υπάρχει η σαφήνεια, ότι αυτές θα φυτρώσουν σαν τα μανιτάρια μετά από την βροχή, όταν η ένταση της μανίας θα πέσει.

    10) Οι χε επίσης διαλύονται, χάνονται, έρχεται μια ειδική παραπλάνηση στις επιθυμίες – τα πάντα είναι πιασμένα από την καταιγίδα της μανίας, έχουν σηκωθεί στον αέρα και ανακατεύονται μέσα στον ισχυρό ανεμοστρόβιλο.

    11) Η ύφεση της καταιγίδας συμβαίνει με άλματα, αφήνοντας πίσω της την αυξημένη πληρότητα ζωής.

    12) Τα βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα της καταιγίδας είναι:

    – *) η ενδυνάμωση του φόντου της απόλαυσης

    – *) η αύξηση του επιπέδου της ειλικρινείας, αποφασιστικότητας, της επιμονής

    – *) οι χε αποκτούν την ιδιότητα της «σκληρότητας», της «κρυσταλλικότητας»

    – *) είναι πιο εύκολος ο σχηματισμός της βεβαιότητας

    – *) μεγαλώνει η μηδενική ανοχή για την ρουτίνα, επάρκεια, μιζέρια, σχεδόν έρχονται οι σωματικές αισθήσεις ναυτίας ακόμα και με τις σκέψεις για αυτές τις καταστάσεις.

    Ποιο από τα αποτελέσματα αυτής της καταιγίδας θα γίνει μακροχρόνιο – εξαρτάται από τον πρακτικό, φυσικά.

    Η καταιγίδα της μανίας αποδυναμώνει την νεκρωτική κατάσταση της επάρκειας στο φόντο, την ανειλικρίνεια και τα λοιπά, σαν αποτέλεσμα αυτού έρχεται μια νέα ποιότητα της εκδήλωσης των αντιλήψεων, την οποία θα μπορούσα να περιγράψω ως «όξυνση των αντιλήψεων», «σαν να έχουν βγάλει κάποιο κάλυμμα, που σαν τα γυαλιά ήλιου είχε βαλθεί σε όλες τις αντιλήψεις, και στις ΦΑ επίσης». Αυτό συνοδεύεται με δυνατή αίσθηση της φρεσκάδας, δηλαδή, το «κάλυμμα» άμβλυνε όχι μόνο τις ΦΑ, αλλά και τις αισθήσεις.

     

    07-01-30) Η ρουτίνα, επάρκεια και η μιζέρια («ΡΕΜ») ποτέ δεν δείχνουν τόσο προφανώς ανεπιθύμητοι και απαίσιοι, όσο μετά από την καταιγίδα της μανίας. Όταν η καταιγίδα καταλαγιάσει και η κατάσταση σταδιακά γίνει συνηθισμένη, αρχίζεις να παρατηρείς πάρα πολύ εύκολα – πόσο πολύ από αυτό το δηλητήριο βρίσκεται στη σύσταση των εκδηλωμένων αντιλήψεων. Πελώρια, φονική για οτιδήποτε ζωντανό δύναμη των ΡΕΜ διακρίνεται με τόσο περισσότερη ευκρίνεια, όσο μεγαλύτερος είναι ο βαθμός της απελευθέρωσης του πρακτικού από τα απότομα, έντονα ΑΣ και βαθύ ΑΦ. Επίσης, για την κατάσταση των ΡΕΜ είναι πάντοτε χαρακτηριστικό σχεδόν η τελείως αόρατο ισχυρό βαθύτατο ΑΦ του φόβου της απώλειας αυτής της επάρκειας.

    Οι ΡΕΜ μοιάζουν με γιγάντιο βάλτο, ο όποιος προσπαθεί αδυσώπητα να ρουφήξει τους πάντες, που βρίσκονται για κάποιο λόγο εκτός των έντονων ΑΣ. Ταιριαστό παράδειγμα – η ζωή του συνηθισμένου Ευρωπαίου: η απόλυτη βαρεμάρα, βαβούρα των μικρών σπασμωδικών επιθυμιών, που τον έλκουν στην στερεοποίηση των ΡΕΜ, στα ομοιόμορφα ΘΣ. Ο έντονος φόβος της απώλειας της επάρκειας στο φόντο – ενίοτε τόσο δυνατός, ότι το πρόσωπο του αποκτά μια τελείως αποκρουστική, αρπακτικά-λυπημένη έκφραση. Η λύπηση για τον εαυτό του κυριαρχεί στις υπόλοιπες αντιλήψεις, εάν έστω κάτι δεν παίρνει την τροπή, που εκείνος ήθελε. Και επιθετικότητα – φυσικά όλα ταύτα οδηγούν στην καλλιέργεια του εκνευρισμού και επιθετικότητας, κρυμμένα προσεκτικά πίσω από τη μάσκα των ευγενικών και στραβών μέχρι απελπισίας χαμόγελων. Και ηλιθιότητα. Οι συλλογισμοί – σαν τη ρόδα, που γυρίζει άδεια (ας πούμε, για να γίνεται η κουβέντα, για να μην πεθάνει κανείς από φοβερή ανία).

    Ακόμα και αν η αποδυνάμωση των ΑΣ έρχεται ως αποτέλεσμα της πρακτικής, και σε αυτή την περίπτωση ο πρακτικός αναπόφευκτα συναντά το ασταθή, βαλτώδη έδαφος των ΡΕΜ, παρά το γεγονός, ότι αυτό δεν φαίνεται τόσο πολύ, όπως στην περίπτωση, όταν ο άνθρωπος βγαίνει από τα ΑΣ λόγο συνθηκών. Και – εκτός από αυτό – ο πρακτικός έχει την επιθυμία της ειλικρινείας, επιδίωξη για τις ΦΑ, την πείρα της υπερνίκησης των πτώσεων, έτσι μπορεί όχι μόνο να διακρίνει την ερχόμενη κατάσταση των ΡΕΜ, αλλά και να την καταπολεμήσει αποτελεσματικά.

    07-01-31) Ο αυτόματος χειρισμός της βεβαιότητας βρίσκεται στη βάση εκείνης της επιρροής της θρησκοληψίας, απόλυτης προσκόλλησης στις θεωρίες και δεισιδαιμονίες, που τόσο πολύ προσελκύουν τους πιστούς. Στον κύκλο των ανθρώπων, σίγουρων, για παράδειγμα, για την ύπαρξη του «θεού», είναι εύκολο να πραγματοποιήσεις την επιθυμία σου να είσαι πεπεισμένος για την ύπαρξη του. Είναι γνωστό το πείραμα, όταν ο εξεταζόμενος (που δεν ήξερε, ότι είναι το αντικείμενο το πειράματος) βρισκόταν στον κύκλο των άγνωστων για εκείνον ανθρώπων, οι οποίοι πολύ ζωντανά και πειστικά δήλωναν, πως η πέτρα, τοποθετημένη μπροστά τους, είναι μαύρη (και ήταν άσπρη). Ο εξεταζόμενος για 10 λεπτά περίπου αντιστεκόταν στο ένστικτο του κοπαδιού, την οποία ένιωθε από συνήθεια, αλλά στο τέλος έσπαγε και έστω αβέβαια, αλλά παραδεχόταν, ότι η πέτρα πραγματικά είναι μαύρη. Τι να πούμε για τις δεισιδαιμονίες.

    Στο παράδειγμα του «πλασίμπο» ξέρουμε, – πόσο τεράστια επιρροή έχει στον άνθρωπο η βεβαιότητα του : ο άρρωστος, σίγουρος, ότι παίρνει ένα νέο φάρμακο, μπορεί να γιατρευτεί όχι μόνο από τις ημικρανίες, αλλά και από τα σοβαρά νοσήματα, παρά το γεγονός, ότι τα χάπια δεν έχουν καμία δραστική ουσία. Ως εκ τούτου και λόγο της πληθώρας άλλων εύκολα φερόμενων παραδειγμάτων γίνεται σαφές, ότι ακόμα και η μηχανική βεβαιότητα ενίοτε έχει τεράστια, καθοριστική επιρροή πάνω στον άνθρωπο. Για παράδειγμα, εάν οι ιδέες του πιστού για τον «θεό» λένε, ότι ο «θεός» τον προστατεύει, το αποτέλεσμα θα είναι η αυξημένη αίσθηση της βεβαιότητας, ασφάλειας, ο άνθρωπος θα κάνει πιο καλή εντύπωση στους άλλους, θα είναι πιο εύκολη η καταπολέμηση της ντροπαλότητας, των αβάσιμων ανησυχιών, και γενικά θα λάβει, καθ` αυτόν τον τρόπο, επιθυμητά αποτελέσματα με μεγαλύτερη πιθανότητα, απ` ότι χωρίς μια τέτοια βεβαιότητα. Αλλά εφόσον η βεβαιότητα αυτή είναι μηχανική, φέρνει μαζί της και τις ανεπιθύμητες συνέπειες – για παράδειγμα, ο ίδιος άνθρωπος μπορεί να έχει και μια τέτοια ιδέα για τον θεό, που να λέει, ότι ο θεός τον παρακολουθεί συνέχεια (μπορεί να υπάρχει μια τέτοια ροή της σκέψης: «μα πως θα με προστάτευε, αν δε θα με παρακολουθούσε;»). Το αποτέλεσμα – η αίσθηση της ντροπής, ο φόβος της αρνητικής αντιμετώπισης από την πλευρά του «θεού», ο φόβος της τιμωρίας, η μόνιμη αίσθηση του εαυτού του υπό παρατήρηση, η παράλυση των επιθυμιών, η κυριαρχία των μηχανικών επιθυμιών να πράττει σύμφωνα με τις «εντολές του θεού» και τα λοιπά.

    Ο πρακτικός, σε αντίθεση με τον άνθρωπο, βυθισμένο στους σκοτισμούς, έχει μια σπάνια και καταπληκτική πιθανότητα όχι μόνο να παύει την αίσθηση των ΑΣ και να αρχίσει να βιώνει τις ΦΑ κατά βούληση, αλλά και να ανταλλάζει την μια βεβαιότητα με την άλλη απλώς λόγο του ότι με τις συνεχόμενες ασκήσεις εκπονεί στον εαυτό του αυτές τις δεξιότητες της καθοδήγησης της βεβαιότητας.

    07-01-32) Το διαπασών των καταστάσεων, στις οποίες ο άνθρωπος βρίσκεται κατά τη διάρκεια του τόσο μεγάλου χρονικού διαστήματος, ότι τις συνηθίζει και τις θεωρεί «κανονικές», «εντός ορίων του κανονικού», θα το σημειώσω ως «πορεία».

    Όσο ο άνθρωπος είναι στην πορεία, κατά καιρούς, με μεμονωμένους κυματισμούς βιώνει καταστάσεις εκτός από αυτήν. Θα ονομάσω με τον όρο «δεξιά όχθη» το σύνολο των καταστάσεων, όπου το μερίδιο των ΦΑ είναι αισθητά μεγαλύτερο, απ` ότι στην κανονική κατάσταση, και «αριστερή όχθη» – το σύνολο των καταστάσεων, στις οποίες το μερίδιο των ΑΣ είναι μεγαλύτερο.

    Όταν εμφανίζονται οι κυματισμοί των ΦΑ, την ίδια τη στιγμή του βιώματος τους η απόλαυση από την ζωή διακρίνεται ως εξαιρετικά έντονη, δυνατή και στο μέλλον διατηρείται η ανάμνηση των ΦΑ ως πολύ ελκυστικών καταστάσεων. Δηλαδή, μπορώ να βιώσω αυτή την ΦΑ, να νιώσω και να διακρίνω την ομορφιά της, και εφόσον αυτό συνοδεύεται με τις εικόνες μιας περασμένης κατάστασης, οι οποίες καθ` αυτόν τον τρόπο, μετατρέπονται στο ένζυμο, σε ΦωΠ για τις ΦΑ, μπορώ να το ονομάσω «να θυμηθώ τις ΦΑ». Έτσι, οι όροι «να βιώσω τις ΦΑ» και να «θυμηθώ τις ΦΑ» σημαίνουν το ίδιο πράγμα – τώρα εγώ αισθάνομαι τις ΦΑ. Η μοναδική διαφορά ανάμεσα τους – στην δεύτερη περίπτωση διακρίνονται ξεκάθαρα κάποιες αναμνήσεις για την κατάσταση, η οποία μετατράπηκε κάποτε σε φωτισμένο παράγοντα.

    Ονομάζω ως «παράγοντα της επιδίωξης» («ΠΕ») τους κυματισμούς των ΦΑ, εμφανιζόμενους ακούσια + κυματισμούς των ΦΑ, σχηματισμένους με τις αναμνήσεις των καταστάσεων με αντίκτυπο.

    Όταν το μερίδιο των ΠΕ στο γενικό σύνολο των αντιλήψεων είναι μικρό, ο άνθρωπος βιώνει την κατάσταση της «επάρκειας». Εάν ταυτόχρονα με αυτό συμβαίνουν πιο συχνά οι κυματισμοί των ΑΣ η/και δυναμώνει το ΑΦ, τότε εμφανίζεται η κατάσταση της «δυσαρέσκειας» («ανεπάρκειας»). Η επάρκεια – δεν είναι σταθερή κατάσταση, και πλέει μονίμως προς την μεριά της δυσαρέσκειας.

    Όταν το μερίδιο του ΠΕ αυξάνεται, η διαμονή στην πορεία από την «επάρκεια» μετατρέπεται στην «ρουτίνα», «μιζέρια», δηλαδή, όσο περισσότεροι κυματισμοί των ΦΑ συμβαίνουν, τόσο μεγαλώνει και η απέχθεια για την κατάσταση της επάρκειας, και αρχίζω να την διακρίνω ως βαρετή, νεκρωτική καθημερινότητα.

    Για παράδειγμα, όλη την εβδομάδα ζεις όπως συνήθως τον τελευταίο καιρό, και γενικά σε ικανοποιούν τα πάντα, νιώθεις την επάρκεια. Την επόμενη εβδομάδα, τη Τετάρτη, ξαφνικά ένοιωσες το κύμα των ΦΑ, ανακαλύψεων, χαρούμενων επιθυμιών. Τη Πέμπτη ξύπνησες και πάλι τα συνηθισμένα – τα γεγονότα προχωράνε ακριβώς όπως και πριν, όπως παλιά, εκτός από ένα πράγμα – η επάρκεια είναι αδύνατη, καταγραφείς α) ανία και β) επιθυμία να αλλάξεις αυτή την κατάσταση, να πετύχεις πιο ελκυστικές καταστάσεις.

    Στην κατάσταση της ρουτίνας μπορούμε να διακρίνουμε δυο επιθυμίες:

    α) επιθυμία να σταματήσει η ρουτίνα, δηλαδή υπάρχει η «επιθυμία να φύγεις»

    β) επιθυμία να γίνουν περισσότερες ΦΑ, δηλαδή υπάρχει η «επιθυμία να επιδιώξεις τις ΦΑ».

    Η επιθυμία να φύγεις συχνά συνοδεύεται από μηχανικές επιθυμίες και ΑΣ. Η επιθυμία να επιδιώξεις συνοδεύεται μόνο με τις ΦΑ και άλλες χαρούμενες επιθυμίες.

    Όσο πιο δεξιά περνάει η πορεία, τόσο λιγότερες επιθυμίες «να φύγεις από τα πάθη» εμφανίζεται μέσα της κατά την αύξηση του μεριδίου του ΠΕ, και τόσο μεγαλύτερη είναι η επιθυμία «να επιδιώξεις τις ΦΑ». Με το αδιάκοπο φωτισμένο φόντο όσο η ρουτίνα, τόσο και η επιθυμία να «φύγεις από τα πάθη» απουσιάζουν τελείως μαζί με τα ΑΣ που τα συνοδεύουν – υπάρχει μόνο η κίνηση εμπρός, για τις ΦΑ, για τις νέες ανακαλύψεις, για το ταξίδι.

    Καθ` αυτόν τον τρόπο ο πρακτικός κινείται σαν την κάμπια – όσο ολόκληρο το σώμα της βρίσκεται στη μέση, τα πρώτα της πόδια τεντώνονται μπροστά, τα τελευταία μαζεύονται από πίσω, και έτσι αυτή συνέχεια μεταφέρεται ανάμεσα στις τρεις λωρίδες των καταστάσεων – της επάρκειας (περίπου «μεσαία λωρίδα των καταστάσεων»), ρουτίνα και επιδίωξη. Η σαφήνεια για αυτό εμφανίζεται, όταν ο πρακτικός για πολλές φορές μεταφέρθηκε από μια κατάσταση στην άλλη, και αυτό του επιτρέπει να εκτιμήσει την στάση του πιο σοβαρά, να επιλέγει πιο αποτελεσματικές πρακτικές.

    07-01-33) Καμιά φορά είναι αρκετό απλώς να θυμηθείς για την ύπαρξη των ΦΑ, η για την δυνατότητα να τις αισθάνεσαι τώρα, και αμέσως εμφανίζεται η χαρούμενη επιθυμία να νιώθεις τις ΦΑ και έρχονται οι ίδιες. Θα σημειώσουμε έναν τόσο υψηλό βαθμό της ανταπόκρισης για τους φωτισμένους παράγοντες ως «μηδέν-αντίδραση». Όσο πιο δεξιά είναι η πορεία, τόσο μεγαλύτερο είναι το μερίδιο των καταστάσεων, κατά τις οποίες είναι πιθανή η «μηδέν-αντίδραση». Είναι χαρακτηριστικό για αυτές τις καταστάσεις το μόνιμο, έστω και όχι πολύ δυνατό φωτισμένο φόντο. Θα ορίσουμε αυτή την κατάσταση ως «μηδέν-κατάσταση» (μηδέν-κ). Επέλεξα αυτόν τον όρο επειδή τη στιγμή, που το ΦΦ γίνεται αδιάκοπο – είναι το σημείο της μοναδικότητας, δηλαδή, μια τέτοια στιγμή, όταν πάρα πολλοί νόμοι του γνωστού μας κόσμου, περασμένου με τα ΑΣ, παύουν να ισχύουν, όταν οι πολλοί γνωστοί σε μας κανόνες, νομοτέλειες, τρόποι του συλλογισμού και πράξεων γίνονται παράλογοι. Το σημείο της μοναδικότητας είναι, μιλώντας μεταφορικά – το σημείο της μεταφοράς ανάμεσα στους κόσμους, τόσο διαφορετικούς μεταξύ τους, ότι μας είναι απαραίτητη η νέα γλώσσα για την περιγραφή των εμφανιζόμενων ανακαλύψεων.

    Στην μηδέν-κ είναι πιθανή η πρακτική της «επίστρωσης». Η πρακτική συνίσταται στο ότι εκτελείται τόσο συχνή επιστροφή της προσοχής (ΕΠ) στους φωτισμένους παράγοντες (ΦωΠ), ότι στο τέλος εμφανίζεται ξεκάθαρο, μόνιμο φωτισμένο φόντο. Μετά από την σταθεροποίηση του, μπορούμε όλο και πιο σπάνια να ενεργοποιούμε τους ΦωΠ για αυτό το φωτισμένο φόντο. Η φάση, στην οποία μπορώ να αρχίσω να μειώνω την συχνότητα της ΕΠ στους ΦωΠ χωρίς να μειωθεί η ευκρίνεια του ΦΦ, ονομάζεται η «φάση της επίστρωσης».

    Στην φάση της επίστρωσης, μπορώ να αρχίσω να δημιουργώ ένα άλλο ΦΦ, και οι εμφανιζόμενοι ταυτόχρονα κυματισμοί των ΦΑ + αντίκτυπος με αρχικό ΦΦ θα οδηγήσουν στο τέλος στην εμφάνιση του δεύτερου ΦΦ, το οποίο σαν να στρώνεται πάνω στο πρώτο, παραμένοντας ωστόσο το ίδιο έντονα ευδιάκριτο.

    Φυσικά, ο πιο απλός τρόπος να εξασκήσεις την επίστρωση είναι να βρεθείς στην κατάσταση, όταν γύρο σου υπάρχει υπερβολικά μεγάλη ποσότητα των ΦωΠ για διάφορες ΦΑ. Για παράδειγμα, στο ταξίδι στα Ιμαλάια σε σένα εύκολα μπορεί να εμφανιστεί το φόντο της έξαρσης, της προσμονής, του ατελείωτου ταξιδιού, πάνω σε αυτό αβίαστα στρώνεται η αίσθηση της ομορφιάς, πάνω σε αυτήν – της συμπάθειας η της αφοσίωσης για τις μουσούδες της Γης και τα λοιπά. Εννοείται, πως υπό τις αστικές συνθήκες υπάρχουν λιγότεροι ΦωΠ, αλλά και πάλι μπορείς να δημιουργήσεις μια αρκετή ποσότητα από αυτούς, ας μην πούμε ότι η ίδια η έλλειψη των ΦωΠ μπορεί να μετατραπεί σε παράγοντα για την επιμονή, αποφασιστικότητα, αφοσίωση και άλλα, κάτι που με τη σειρά του θα οδηγήσει στο ότι οι παλιότερα αδιάφορες αντιλήψεις θα αρχίσουν να μετατρέπονται σε ΦωΠ.

    Κατά την πρακτική της επίστρωσης είναι ωφέλιμο να καταφέρεις την ξεκάθαρη μόνιμη διάκριση του ενός ΦΦ, προτού αρχίσεις την δημιουργία του άλλου και – την ξεκάθαρη διάκριση ανάμεσα στους δυο πρώτους, προτού αρχίσεις την επίστρωση του τρίτου – τότε το αποτέλεσμα αυτής της πρακτικής θα είναι ιδιαίτερα δυνατό.

    Ο άνθρωπος νιώθει πάρα πολλές αποχρώσεις της θλίψης. Ενώ η αίσθηση της ομορφιάς – δεν είναι η ίδια, ανεξάρτητα από το εάν αυτή εμφανίστηκε από την αντίληψη κάποιου δέντρου η άλλου φυτού, η ενός ζώου και τα λοιπά; Μήπως στερούμε κάτι από τους εαυτούς μας, με αυτόν τον τρόπο, απομακρύνοντας τα ΑΣ κα ξεκινώντας να νιώθουμε τις ΦΑ; Αυτή η σκέψη μπορεί να έρθει στο μυαλό του ανθρώπου, η πείρα του οποίου στις ΦΑ είναι ανύπαρκτη. Όταν η αίσθηση της ομορφιάς γίνεται έντονη, μακροχρόνια, αποκτάται και η πείρα του ότι αυτή έχει μια αμέτρητη ποσότητα των αποχρώσεων. Κοιτάς και βλέπεις κάποιο δέντρο – εμφανίζεται η αίσθηση της ομορφιάς. Μεταφέρεις το βλέμμα σου σε κάποιο άλλο δέντρο, κλαδί, βρύα, νερόλακκο, διπλανό νερόλακκο – από τα όλα αυτά εμφανίζεται μια άλλη απόχρωση. Και με τις άλλες ΦΑ συμβαίνει το ίδιο.

    Εάν πάνω στο φόντο της μιας ΦΑ εγώ στρώνω το φόντο κάποιας άλλης ΦΑ, μια τέτοια επίστρωση ονομάζεται «διφασική». Εάν εγώ επιστρώνω το φόντο μιας απόχρωσης της αίσθησης της ομορφιάς (για παράδειγμα εκείνης, η οποία εμφανίζεται τη δεδομένη στιγμή από την παρατήρηση του κορμού του δέντρου) με το φόντο της άλλης απόχρωσης της αίσθησης της ομορφιάς (π.χ., εκείνης, που εμφανίζεται μετά από παρατήρηση κάποιων πλούσιων κλαδιών), αυτή η επίστρωση λέγεται «μονοφασική». Άλλο ένα παράδειγμα της μονοφασικής επίστρωσης – η προσμονή στο φόντο της ανάγνωσης κάποιου ενδιαφέρον βιβλίου+ προσμονή στο φόντο του μελλοντικού ταξιδιού.

    Υπάρχει σημαντική διαφορά – απλώς να πραγματοποιείς την χαρούμενη επιθυμία (χε), η να την πραγματοποιείς πάνω σε κάποιο φωτισμένο φόντο. Στη δεύτερη περίπτωση:

    *) η αίσθηση της πληρότητας ζωής είναι πολλές φορές πιο έντονη

    *) οι μηχανικές επιθυμίες (με) σχεδόν δεν προστίθενται – η πιθανότητα της σταδιακής αλλαγής των χε με τις με γίνεται εξαιρετικά μικρή.

    *) αυξάνεται σημαντικά η συχνότητα των ακούσιων αναλαμπών των ΦΑ

    *) δυναμώνουν οι «φυσικές συναισθήσεις» («ΦΣ»), πρώτη από όλες – η αίσθηση της απόλαυσης.

    Ένας τέτοιος τρόπος της πραγματοποίησης των χε ονομάζεται «καταλυτικός», δηλαδή οι ΦΑ έχουν τον ρόλο του καταλύτη.

    Αρχίζοντας από κάποια στιγμή, η αμοιβαία επιρροή των ΦΑ (η οποία μπορεί να είναι μονοφασική η διφασική η και τελείως ομοειδής) και των πραγματοποιημένων χαρούμενων επιθυμιών φτάνει στο σημείο, όπου σχεδόν κάθε εκτελούμενη πράξη σαν να «ρίχνει το λαδί στη φωτιά» αυτού του ΦΦ. Ταυτόχρονα οι ΦΣ γίνονται ιδιαίτερα δυνατές και ποικιλόμορφες. Η αίσθηση της απόλαυσης μπορεί, προχωρώντας από το κέντρο του στήθους να φτάνει στο όριο του ανυπόφορου, παρατηρούνται τα στοιχεία των συναισθήσεων, τις οποίες εγώ ονομάζω «μεταμόρφωση του σώματος», οι ακούσιοι κυματισμοί διάφορων ΦΑ μοιάζουν πιο πολύ με τα χτυπήματα της αστραπής. Μια τέτοια στιγμή της χειμαρρώδης ανάπτυξης του αντίκτυπου για την πραγματοποίηση των χε και του ΦΦ ονομάζεται «αλυσιδωτή – μηδέν – αντίδραση» (ΑΜΑ).

    07-01-34) Μπορούμε να ξεχωρίσουμε τρία σταδία στην οποιαδήποτε μελέτη:

    1) «Ο λαγός φυτεύει τα λάχανα». Η σύσταση των αντιλήψεων:

    *) Η προσμονή της μελέτης

    *) Η βεβαιότητα για το ότι θα μελετήσω, ότι θα υπάρξουν τα αποτελέσματα

    *) Ο θρίαμβος από την αναπόφευκτη λήψη των αποτελεσμάτων, ολοκλήρωση των ανακαλύψεων

    *) Η αβίαστη επιμονή (εικόνα με αντίκτυπο: μικρό δωμάτιο κάπου στο ταξίδι στα βουνά η στο νησί – με ελάχιστα πράγματα, ανέμελη φύση γύρο-γύρο, ο άνθρωπος βήμα προς βήμα κάνει την μελέτη του)

    *) Η απόσπαση

    2) «Ο λαγός φτιάχνει το παράχωμα». Η σύσταση των αντιλήψεων:

    *) Η συχνή επιστροφή της προσοχής στο αντικείμενο της μελέτης

    *) Όχι πολύ δραστικές επεμβάσεις στο αντικείμενο της μελέτης, επιδράσεις με μεσαία η μικρή δύναμη

    *) Οι καταγραφές των παρατηρημένων αλλαγών στον χαρακτήρα της εξεταζόμενης ομάδας των αντιλήψεων.

    3) «Ο λαγός ποτίζει τα βλαστάρια και τα μυρίζει». Η σύσταση των αντιλήψεων:

    *) Η καταγραφή των νομοτελειών, που έχουν ανακαλυφθεί, των ακούσιων σαφήνειων, συμπερασμάτων και προϋποθέσεων – η συνέχεια της συσσώρευσης των δεδομένων και η συστηματοποίηση τους.

    *) Η προσθήκη των αναγκαίων όρων, οι οποίοι σημειώνουν τις ομάδες των αντιλήψεων, διαδικασίες, νομοτέλειες και τα λοιπά.

    *) Ο προκαταρκτικός ορισμός των πιθανών κατευθύνσεων των μελλοντικών εφόδων, τυπικών πρακτικών.

    07-01-35) Η υπερνίκηση των πρώτον τριών φυλάκων είναι σχετικά απλή δουλεία, διότι αυτοί προφανώς στέκονται εμπόδιο στον δρόμο προς τις ΦΑ, και, που είναι πιο πολύ σημαντικό – προς την επάρκεια – πολύ γνώριμη και ελκυστική (στο φόντο των ΑΣ και ΑΦ) κατάσταση. Η υπερνίκηση της επάρκειας δεν μπορεί να ξεκινήσει στα σοβαρά ωσότου δεν σχηματιστεί η βεβαιότητα, η δυνατή χε για τις ΦΑ – και αυτό θα συμβαίνει με τον υπερκορεσμό από την επάρκεια, μετά από τη δηλητηρίαση με την αναπόφευκτη δυσαρέσκεια και ανησυχία, που τη συνοδεύουν.

    Η επάρκεια έρχεται αμέσως, μόλις το ΑΦ γίνεται πιο αδύναμο, μεγαλώνει η συχνότητα των κυματισμών του ΦΦ και των ΦΑ. Είναι εύκολο να το εξηγήσεις – οι συχνές αναλαμπές των ΦΑ και του ΦΦ καταφέρνουν δυνατό χτύπημα στα ΑΣ. Η πορεία μετατοπίζεται δεξιά και – αντίστοιχα – αυξάνεται πρώτα από όλα το μερίδιο εκείνης της κατάστασης, η οποία είναι και η πλέον συνηθισμένη κατά την απουσία των δυνατών ΑΣ και του ΑΦ, δηλαδή – της επάρκειας. Για αυτό πρέπει να αντιλαμβάνεσαι ξεκάθαρα, πως μετά από σημαντικές προσπάθειες – ας είναι οι τυπικές πρακτικές η απευθείας δημιουργία των ΦΑ – αμέσως θα καταγράφει η αύξηση της επάρκειας και της επιθυμίας για την αίσθηση της. Η σαφήνεια για την ύπαρξη αυτού του μηχανισμού επιτρέπει να μην συγχυστείς, να μην πιαστείς απροετοίμαστος. Από μόνη της η διάκριση αυτού του μηχανισμού ήδη τον αποδυναμώνει, ήδη οδηγεί στην εμφάνιση της χε της υπερνίκησης του λόγο του αντίκτυπου, που έχει η διάκριση με τις ΦΑ.

    Η αύξηση του όγκου (δηλαδή, της συχνότητας, διάρκειας, η της έντασης) των ΦΑ και του ΦΦ οδηγεί στο ότι η επάρκεια εμφανίζεται πιο συχνά (φυσικά, μόνο όταν δεν υπάρχουν οι ΦΑ η το ΦΦ). Αυτό είναι απολύτως κατανοητό, διότι η επάρκεια – δεν είναι τόσο φανερό δηλητήριο, όσο τα ΑΣ, ΑΦ, δηλαδή γενικά με την επάρκεια η κατάσταση γίνεται πιο ευχάριστη για τον άνθρωπο, απ` ότι κατά την αίσθηση των ΑΣ. Έτσι εμφανίζεται μια απρόοπτη επίδραση – επειδή τα ΑΣ και το ΑΦ είναι τόσο δυσάρεστα, στο δικό τους φόντο η επάρκεια μοιάζει πολύ βολική, και οι χε για τις ΦΑ εμφανίζονται συχνότερα, αλλά πιο αδύναμες. Πιο αδύναμες, επειδή τα ΑΣ σε σύγκριση με τις ΦΑ είναι άκρως δυσάρεστα, ενώ η επάρκεια φαίνεται τόσο ευχάριστη, και η χε για τις ΦΑ δεν είναι τόσο απελπιστική. Πιο συχνά, διότι η επάρκεια – δεν είναι τόσο φονικό δηλητήριο, όσο τα ΑΣ. Η επάρκεια έχει αναλογία με την κολλώδη, πηκτή μάζα με γλυκερά-μεθυστική μυρωδιά. Ακόμα και η πιο ήπια χε για τις ΦΑ υπό συνθήκες της επάρκειας φέρνει πολύ πιο γρήγορα στις ΦΑ, και οι ΦΑ είναι πιο σταθερές, με αυτές εύκολα παρουσιάζεται το ΦΦ.

    Η μακροχρόνια διαμονή στο ΦΦ είναι υπέροχη. Οι αναλαμπές των ΦΑ ακολουθούν η μια την άλλη, με τη σειρά τους δυναμώνοντας της ένταση του ΦΦ. Συχνά εμφανίζονται οι ΦΣΑ (φωτισμένες σωματικές αισθήσεις). Οι χαρούμενες επιθυμίες αρχίζουν να συνοδεύονται με τους κυματισμούς της ευδαιμονίας και [αίσθηση] της απόλαυσης. Έτσι βιώνεται η μακροχρόνια επάρκεια; Όχι. Ουσιαστικά η μακροχρόνια διαμονή στην επάρκεια αποδεικνύεται αδύνατη, επειδή :

    1) πρώτον, η τάξη των πραγμάτων, η οποία υποστηρίζει την αίσθηση της επάρκειας, πάντοτε βρίσκεται υπό απειλή των δεκάδων παραγόντων. Και ο εξωτερικός κόσμος, και οι δικές μας αντιλήψεις αποτελούν μια μόνιμη απειλή για την επάρκεια.

    2) δεύτερον, η τάξη των πραγμάτων, η οποία πολύ πρόσφατα οδηγούσε στην επάρκεια, πολύ γρήγορα παύει να είναι ικανοποιητική. Οι κυματισμοί της δυσαρέσκειας η της ανησυχίας αρχίζουν να εμφανίζονται πιο συχνά ακόμα και με το ίδιο εξωτερικό περιβάλλον.

    3) τρίτον – αναπόφευκτα έρχεται ο υπερκορεσμός – φοβερό μαστίγιο για την επάρκεια. Ακόμα και εάν έχεις πάρα πολλά χρήματα, πλούσια κοινωνική ζωή, διασκεδάσεις, φαγητό και άλλα, ο κορεσμός θα σε φτάσει με την αναπόφευκτη σιγουριά της αλλαγής της νύχτας και ημέρας. Αυτό ρίχνει τον άνθρωπο στην ατελείωτο αγώνα για την όξυνση των εντυπώσεων, αλλά η κατάσταση της επάρκειας απομακρύνεται όλο και πιο μακριά, στο τέλος πέφτοντας στον γκρεμό των έντονων ΑΣ.

    Για να μην πνιγεί στα ΑΣ, ο άνθρωπος, αισθανόμενος την συχνή επιθυμία της επάρκειας και σπάνια επιθυμία για τις ΦΑ βγάζει το συμπέρασμα, πως είναι απαραίτητο να γίνουν οι προσπάθειες, και ύστερα μέσα του παρουσιάζεται μια τέτοια επιθυμία – η επιθυμία να καταβάλλει τις προσπάθειες για τη δημιουργία των ΦΑ έστω κατά καιρούς, να απομακρύνει άψογα τα ΑΣ, όσο συχνά μπορεί. Η εμφάνιση τέτοιας επιθυμίας είναι το πρώτο βήμα στον δρόμο για την ελευθερία από την επάρκεια. Την επιθυμία να θυμάσαι τις ΦΑ στην κατάσταση, όποτε υπάρχει η επάρκεια, θα τη σημειώσω ως «τρυποκάρυδο». Οι τρυποκάρυδοι, ως γνωστόν, υπάρχουν διάφορων ειδών :)

    Η «χε να αλλάξεις» – είναι η χε να βιώνεις όχι τις καταστάσεις, τις οποίες βιώνεις κατά κανόνα, αλλά εκείνες, τις οποίες βιώνεις κατά καιρούς, και όπου υπάρχουν περισσότερες ελκυστικές αντιλήψεις: περισσότερη απόλαυση, ηδονή, πληρότητα ζωής, ενδιαφέρον, προσμονή και τα λοιπά. Δηλαδή πραγματικά οποιαδήποτε χε να αλλάξεις για τον πρακτικό της ΠΕΔ είναι η χε να αισθάνεται μεγαλύτερο όγκο των ΦΑ η, μιλώντας πιο γενικευμένα, είναι η χε να βιώνεις τις καταστάσεις, στις οποίες αισθάνεται μεγαλύτερη ποσότητα των ΦΑ. Για παράδειγμα, την επιθυμία να κάνεις το τρακ στα Ιμαλάια εγώ παραχωρώ στην επιθυμία να αλλάξεις, εάν αυτή εμφανίζεται κατά την προσμονή για εκείνες τις ΦΑ, οι οποίες θα εμφανιστούν σε αυτό το ταξίδι.

    Η χαρούμενη επιθυμία να αλλάξεις μπορεί να προέλθει ΜΌΝΟ από την προσμονή. Ο φόβος, η επιθυμία της κτήσης, η επιθυμία να κάνεις εντύπωση στους άλλους ανθρώπους προκαλεί ΜΌΝΟ την μηχανική επιθυμία να αλλάξεις τις αντιλήψεις. Η με για τις αλλαγές επίσης μπορεί να φέρει τις αλλαγές, αλλά αυτές γρήγορα ξεθωριάζουν, δεν οδηγούν στην εμφάνιση της χε των αλλαγών, τελειώνουν με αναπόφευκτη βαθιά κατρακύλα, αδιέξοδο, γήρας.

    Καθ` αυτόν τον τρόπο, ο στόχος «να αλλάξεις» συνοψίζεται στην λύση του προβλήματος «να πετύχεις πιο συχνή και σταθερή εκδήλωση της χε να αλλάξεις», η οποία με τη σειρά ισούται με την δημιουργία της προσμονής, και επίσης με τη δημιουργία των συνθηκών, υπό τις οποίες η προσμονή σχηματίζεται ευκολότερα.

    Η μελέτη της επάρκειας οδηγεί στην εμφάνιση της χαρούμενης επιθυμίας να αλλάξεις. Θέλω να τονίσω, ότι αυτό από μόνο του είναι ένα καταπληκτικό φαινόμενο. Το γεγονός της ύπαρξης αυτού του φαινομένου μπορούμε να το βάλουμε στην βάση της υπόθεσης για την «αρχική επιδίωξη των ΦΑ». Εικόνα με αντίκτυπο – η ενυδρίδα, τα πόδια της οποίας μπερδεύτηκαν στα φύκια. Η μπλεγμένη ενυδρίδα έχει κολλήσει σε ένα σημείο και δεν μπορεί να ελευθερωθεί. Αλλά εάν αυτή θα αρχίσει να εξετάζει την θέση της, να ξεμπερδεύει την μια πατούσα μετά την άλλη, το ρεύμα την παρασέρνει πιο κάτω. Εάν κάθε φορά, όταν η ενυδρίδα βγάζει τα πόδια τις από τα φύκια, το νερό την παρασέρνει προς την ίδια κατεύθυνση, αυτό σημαίνει, πως μπορούμε να υποθέσουμε την ύπαρξη του ρεύματος. Και εδώ συναντάμε το ίδιο φαινόμενο: κάθε φορά, όποτε αρχίζω απλώς να μελετάω την επάρκεια μου, έρχονται οι ΦΑ, η έστω, η χε να αλλάξω. Εάν αρχίσω απλώς να μελετάω τα ΑΣ, τα οποία αισθάνομαι τώρα – για παράδειγμα, να αλλάζω την κατάσταση μου και να παρατηρώ – πως αλλάζουν και τα ΑΣ και τα λοιπά, η ένταση των ΑΣ μειώνεται, έρχονται οι αναλαμπές των ΦΑ η της επάρκειας. Εάν εγώ μελετάω τις ΦΑ, αυτές δυναμώνουν και γίνονται πιο βαθιές, παρουσιάζονται οι νέες ανακαλύψεις. Δηλαδή, σε όποια κατάσταση και να βρίσκομαι – από τα ΑΣ έως τις ΦΑ, η μελέτη της κατάστασης με μετατοπίζει «δεξιά», στην κατεύθυνση, όπου οι ΦΑ είναι πιο δυνατές, η είναι πιο πολλές οι πιθανότητες της εμφάνισης τους. Βασιζόμενοι σε αυτό μπορούμε να βγάλουμε το συμπέρασμα, που ζεσταίνει την ψυχή του κάθε ουμανιστή, που πιστεύει στην «πηγή του καλού» στον κάθε άνθρωπο: οποιοσδήποτε άνθρωπος έχει την έμφυτη δυνατότητα (μόνο δυνατότητα!) να βιώσει την επιδίωξη των ΦΑ. Αυτή η δυνατότητα έχει καταπιεστεί από τους σκοτισμούς. Έτσι, οποιαδήποτε πράξη, που στοχεύει στην παρατήρηση, στην μελέτη των αντιλήψεων, αυξάνει την πιθανότητα της μετατόπισης «δεξιά» του ΟΠΟΙΟΥΔΉΠΟΤΕ συνόλου των πράξεων, παρακινεί τον άνθρωπο για την παρατήρηση και μελέτη των αντιλήψεων του, μπορεί να ονομαστεί «προοδευτική», εάν θα θεωρήσουμε ως «πρόοδο» την κίνηση του ατόμου προς τις ΦΑ η, τουλάχιστον, προς την αύξηση της πιθανότητας της αίσθησης των ΦΑ.